Kinderen?

[Qimm]

Dit is een vraag voornamelijk gericht aan de mensen met een serieuze relatie die er toekomst in zien.
Stél jij (of je vriendin natuurlijk) raakt zwanger. Het was totáál niet de bedoeling. Maar wat doe je?

Ik zat mij laatste af te vragen wat ik in die situatie zou kiezen. Ik heb op dit moment een stabiel leven, vaste baan, vriend heeft een vaste baan, we hebben een huis. Ik heb eigenlijk nog helemaal niet van die warme mammie-gevoelens, ik heb geen behoefte aan kinderen. Maar ik geloof niet dat ik zou kunnen (willen eigenlijk) kiezen voor abortus. Adoptie? Lijkt me ook niet echt wat. Kind houden? Tja, en mijn werk dan? ZIjn werk? De hypotheek? Pffff!

Argh, ik ben er dus nog steeds niet uit, en ik hoop dat ik ook die beslissing nooit hoef te maken. Maar wat zouden jullie kiezen en natuurlijk waarom?

Ik zou het kind houden. We verzinnen er wel iets op. 't Zou nu compleet niet uitkomen - ik studeer nog - maar abortus vind ik geen optie, adoptie ook niet, en ik weet zeker dat ik kinderen wil. Via zijn werk is een kinderdagverblijf wel te betalen, ik zou m'n studie af kunnen maken, werk zoeken. 't Zou niet makkelijk zijn, maar wel mogelijk.

Maar ik wil ook echt al vanaf m'n 14de kinderen. Ik ben echt zo'n wijf

[Thee Muts]

Wij zouden er zeker voor kiezen om het kindje te houden. Wij zijn het er al over eens dat we samen heel graag kinderen willen, dus daar zou het probleem al niet liggen. En ja, ook wij hebben een stabiele relatie, een eigen huis, hij heeft een inkomen en ik studeer nog, maar dat is ook nog maar voor 3 kwart jaar. Dus eigenlijk zouden wij een kind alles kunnen bieden. En daarom zou ik het ook nooit kunnen laten weghalen of afstaan. Die keuze zou ik sowieso nooit maken (behalve dan misschien in de uitzonderlijke situatie dat ik zwanger zou raken na een verkrachting) en nu de situatie er eigenlijk best rdelijk voor is, zou ik het ene heel ego:istische keuze vinden om het weg te laten halen 'omdat we het nu nog niet gepland hadden'.

Nee, bewust kiezen voor kinderen doen we nu nog niet. Ik wil sowieso eerst mijn studie afmaken en wat werkervaring op doen, zodat we ook kunnen sparen en straks in een groter en kindvriendelijker huis zitten. En bovendien willen we nog lekker even genieten van een leven samen, omdat dat heerlijk is. Maar mocht ik nu zwanger raken, dan is het wel een heel bewuste keuze om voor het kindje te kiezen en het te houden

En ik zou er zelfs blij mee kunnen zijn. Oke, het komt nu (ook financieel gezien) nog niet echt lekker uit, maar ik wil wel heel graag kinderen. Dus als ik ervoor kies om ervoor te gaan, dan doe ik dat ook met heel mijn hart en zou ik heel blij zijn met het kindje dat we nu krijgen.

[Estar]

Kind houden, hij zegt dat hij er nu niet aan toe is maar over een jaar er wel mee wil beginnen met maken, dus die paar maanden maakt voor mij dan weinig uit en ik ga het dan ook absoluut niet weghalen.
Abortus is voor mij overigens nooit een optie tenzij ik verkracht ben of lichamelijk of geestelijk zo instabiel ben dat ik een bedreiging voor het kind vorm.

Dus ik zou meteen een eigen huisje zoeken, hij woont wel op zichzelf maar ik vind op kamers geen gezonde leefomgeving voor een kind.

Ik weet niet wat ik zou doen.

Aan de ene kant heb ik helemaal geen behoefte aan een kind en zou het nu totáál niet uitkomen, ik moet nog minstens 3 jaar studeren en hij nog minstens 2 jaar en we wonen niet eens samen. Aan de andere kant zou ik het erg vervelend om een abortus te ondergaan en misschien lijkt adoptie me wel net zo vervelend - en een beetje een gevoel van 'als dat kind óns nou graag wil'.
Ik heb hier eigenlijk ook nog nooit echt met m'n vriend over gepraat

edit: heb het er net even kort over gehad en hij denkt er precies hetzelfde over.

't Zou me nu zo niet uitkomen dat ik er eigenlijk nog niet over na wil denken. Als ik bij 'm blijf, beginnen we binnen tien jaar met kinderen... maar ook niet veel eerder. We studeren allebei nog, en hoewel ik nog 3 jaar te gaan heb, is hij over 10 jaar nog niet helemaal klaar. Dus tja. Ik wil toch wel graag een húis hebben en geen kamer, en werk, een echte gezinssituatie, niet meer zo student zijn.

Aan de andere kant weet ik ook niet of ik een abortus zou kunnen laten plegen als ik fysiek en psychologisch prima in staat ben een kind te krijgen en op te voeden. Het zit 'm puur in de geld- en thuissituatie, en in principe valt dat wel te regelen, ook met de universiteit enzo. Dus tja...

Hopelijk gebeurt het gewoon niet Ik zou de keuze niet wíllen maken.

Edit: We hebben wel allebei al van die mamagevoelens geloof ik En aan de andere kant willen we absoluut nú geen kinderen. Wat onmogelijk.

[Hagel]

We hebben het er nog nooit serieus over gehad wat we zouden doen als het nu zou gebeuren maar ik denk dat we beiden zouden kiezen voor abortus. In de toekomst willen we wel kinderen maar dan pas over 10 jaar ofzo, dus dan is dit veel te vroeg.

Zwanger raken is bij mij en ook bij hem nooit totaal niet de bedoeling.

Liever zou ik wachten met een kind krijgen tot ik klaar ben met mijn studie, maar mocht het gebeuren dat ik eerder zwanger raak, dan zou ik daar heel gelukkig mee zijn en het kind dus zeker weten geboren laten worden.

Dat is een lastige.

We hebben het er wel over dat we later kinderen zouden willen, maar verder denken we er nu in ieder geval nog helemaal niet aan.
Als het zou gebeuren.. tsjah, wat dan te doen.
Hangt er denk ik ook vanaf wat zij wil. De eerste paar maanden wil ik nog wel op abortus proberen aan te sturen, maar anders toch wel houden. Aan de andere kant heb ik makkelijk praten, want ik ben niet degene die zwanger is.
Ik zou in ieder geval niet weglopen voor mn verantwoordelijkheid, het uitmaken of watdanook.
Voor adoptie zou ik niet kiezen waarschijnlijk, als het kindje geboren wordt, dan wil ik mijn eigen kind ook zelf opvoeden. En het zo goed en kwaad als het kan alles geven wat het als kind verdient te hebben.

Het zal wel lastig worden, aangezien we allebei niet echt op onszelf wonen(zij thuis, en ik op kamers, en in een studentenkamer kan je nou niet echt een kind opvoeden), en allebei nog studeren. de kosten zullen dus de pan uit reizen.
Ik zal dus een baantje moeten zoeken, want met het bijbaantje da tik nu heb breng ik vast niet genoeg binnen om een kind ook nog op te voeden.

Ik ben in ieder geval gek op kinderen, dus ik denk dat ik het wel zou overleven, en hem/haar helemaal zou vertroetelen(dat is ook weer niet goed).. maar liever toch nog even wachten.

Ik ga daar niet over nadenken.

[Yolcu]

Onze situatie is nog een tikkie moeilijker, aangezien hij in een ander land woont.

Ik heb wel eens gedacht dat ik zwanger was, en toen was hij erg resoluut: hij wilde een abortus. Het kwam niet uit, hij moest toen nog 2 jaar studeren, zn dienstplicht nog vervullen en daarna nog 1 jaar stage lopen, hij vond zichzelf nog veel te jong en vond dat hij eerst getrouwd moest zijn voor hij kinderen kreeg. Om dus nog maar niet te spreken over het feit dat mama en papa allebei in een ander land wonen en allebei nog studeren.

Door het kindje te houden zou ik misschien onze relatie op het spel zetten, maar dat moet dan maar. Geen haar op m'n hoofd die denkt aan abortus. Ik denk dat hij wel bij zou draaien als hij zou merken dat ik écht zwanger ben. Wel zouden er dan behoorlijk wat beslissingen gemaakt moeten worden die we nu nog voor ons uit schuiven, om te beginnen met de vrij basale vraag: in welk land gaan we ons vestigen?

[zeep007]

Houden! Het stomme is dat ik al wel van die moedergevoelens heb maar mijn leven is er nog niet aan toe. Maar mocht het ongepland gebeuren is mijn leven wel stabiel genoeg daar wat op te verzinnen. Het zal echt geen ramp zijn. Waar een wil is, is een weg.
Verder weet ik dat ik steun van mijn familie kan verwachten, en dat het voor de rest moeilijk is, maar geweldig zal zijn.

Ik heb het er met mijn vriend weleens over gehad, en die denkt daar gelukkig hetzelfde over.

Ik stik echt van de moedergevoelens, daarom ben ik ook zoo blij dat ik daar binnenkort eindelijk iets mee kan, aangezien mijn zus zwanger is <3

[Myuki]

Pff... ik zou kiezen voor een abortus.

Mijn vriend en ik zijn allebei eerste jaars studenten van lange studies. We zijn jong en totaal niet klaar voor zoiets.
Wat mijn vriend zou doen als ik 't kindje wilde houden weet ik niet. Hij zegt dat hij dan naar *weetikveelwaar* vlucht, ofwel: hij heeft er geen zin in. Ik weet wel dat ik later kinderen wil, en het liefste ook met hem. Maar nu zou dat een enorme beperking zijn, ik denk niet dat onze relatie dat, op de lange termijn, zou overleven.

[Thee Muts]

Andijvie schreef op 01-10-2006 @ 19:43 :
Ik stik echt van de moedergevoelens, daarom ben ik ook zoo blij dat ik daar binnenkort eindelijk iets mee kan, aangezien mijn zus zwanger is <3

Ik kan ze ook af en toe ook al heel sterk hebben hoor. Zeker nu ik bijwerk in de kinderopvang en regelmatig op een babygroep sta. Ik vind het dan echt zo heerlijk om die kleintjes te verzorgen, te voeden, tegen me aan te dragen tot ze in slaap vallen... Op dat soort momenten weet ik echt zo zeker en zo graag dat ik kinderen wil, dat ik ook weet dat ik er nu - ondanks dat de situatie nog niet ideaal is - gelijk hartstikke blij mee zou zijn.

Gelukkig ben ik ook realistisch genoeg om die wens nog even vooruit te schuiven Maar ik weet echt al van kleins af aan dat ik kinderen wil en in deze relatie is die wens nog heel realistisch ook

[zeep007]

Andijvie schreef op 01-10-2006 @ 19:43 :
Ik stik echt van de moedergevoelens, daarom ben ik ook zoo blij dat ik daar binnenkort eindelijk iets mee kan, aangezien mijn zus zwanger is <3

Haha, mijn zus is ook blij met mij. Af en toe als ze het te druk heeft met die 2 die ze heeft, kom ik gewoon langs

mijn vriend las net over mijn schouder mee, roept heel hard dat ik een schatje ben, en dat hij haar dan baboen gaat noemen... Nog geen kinderen voorlopig

Het kind zou zeker zeer gewenst en welkom zijn. Abortus of afstaan zou geen enkele seconde een optie zijn voor ons, of het nou wel of niet gepland en/of handig is. Komt niet in mij of mijn man op. We weten zeker dat we kinderen willen en iets dat voortkomt uit ons allebei kunnen we niet zomaar aan de kant zetten. Het is toch iets wat uit twee mensen voortkomt.

Nu heb ik het geluk een goede, serieuse en stabiele relatie te hebben. Sterker nog, mensen verwachten van ons dat we kinderen krijgen binnenkort, kreeg geheel toevallig de vraag vandaag nog. 'Ben je zwanger ofzo? '
Maar goed, zelfs al had ik het niet zo goed voor elkaar, dan nog zou het kindje welkom zijn.

[Prue Halliwell]

Qimm schreef op 01-10-2006 @ 18:13 :
Dit is een vraag voornamelijk gericht aan de mensen met een serieuze relatie die er toekomst in zien.
Stél jij (of je vriendin natuurlijk) raakt zwanger. Het was totáál niet de bedoeling. Maar wat doe je?

Ik kies voor abortus. Ik zou never nooit willen dat mijn kind erachter komt dat het een ongelukje was

[Lisette Smink]

Leonoor schreef op 01-10-2006 @ 19:22 :
Zwanger raken is bij mij en ook bij hem nooit totaal niet de bedoeling.

Liever zou ik wachten met een kind krijgen tot ik klaar ben met mijn studie, maar mocht het gebeuren dat ik eerder zwanger raak, dan zou ik daar heel gelukkig mee zijn en het kind dus zeker weten geboren laten worden.

Dit dus.

[zeep007]

Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 21:58 :
Ik kies voor abortus. Ik zou never nooit willen dat mijn kind erachter komt dat het een ongelukje was

ongepland is heel wat anders dan ongewenst

[Stefanie]

Ik zou het op dit moment denk ik niet houden.

Wij hebben geen eigen huis (ik woon op kamers) en ik zou dolgraag mijn studie afronden zoals ik er nu mee bezig ben. Als we wel een huis zouden hebben en een vaste baan wordt de keus al veel makkelijker.

[Stefanie]

Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 21:58 :
Ik kies voor abortus. Ik zou never nooit willen dat mijn kind erachter komt dat het een ongelukje was

Een ongelukje kan ook iets moois worden hoor Misschien wel mooier (verrassender) dan een geplande zwangerschap.

[Prue Halliwell]

zeep007 schreef op 01-10-2006 @ 22:18 :
ongepland is heel wat anders dan ongewenst

Voor mij is dat hetzelfde. Als je een kind planned, is het welkom. Voor mij anders niet!

Stefanie schreef op 01-10-2006 @ 22:22 :
Een ongelukje kan ook iets moois worden hoor Misschien wel mooier (verrassender) dan een geplande zwangerschap.

ik zou mij 9 maanden lang alleen maar schuldig voelen. Wat zadel ik het kind later op? Het is niet eerlijk! Natuurlijk komt het erachter dat het ongepland/ongewenst is.. En de puberteit! Ik weet hoe erg de meijne was. En om dan te horen dat je ongeplanded was... een ongelukje Dat ga ik mijn kind niet aandoen!

[snoopy]

Ik heb werkelijk geen flauw idee

[Optima]

ik WIL hier eigenlijk helemaal niet over nadenken

maargoed, nu ga ik voor abortus. Ik kan niet zelf een kind opvoeden omdat ik nog studeer, en ik WIL ook geen kinderen dus het kind groeit dan op als een ongewenst kind.

Ik zou het ook niet kunnen afstaan, omdat ik het wel had KUNNEN opvoeden, maar dat niet wilde. Lijkt me niet echt leuk voor het kind.

En ja, een abortus is erg, mijn vriend is arts en heeft nogmaals onderstreept dat ik er niet te licht over moet denken. Ik voorkom het daarom liever dan het aborteren. maar ik wil ook geen ongewenst kind ter wereld brengen

[Lorelei]

Ik heb geen relatie en dus al helemaal geen serieuze relatie maar mocht ik zwanger raken, hou ik het kind. Sowieso. Met of zonder vader.

[Vice]

Als ik een serieuze relatie had met een gozer, zou ik het zeker weg laten halen, omdat ik helemaal geen kinderen wil. Nu niet en in de toekomst ook niet.

[Larry Flint]

Ik zou het nu weg laten halen, omdat we niet genoeg verdienen en nog op school zitten. ik wil de komende 10 jaar sowieso kindloos blijven, maar als het over een jaar of 7 per ongeluk toch gebeurt zou ik het denk ik wel houden, hoewel ik er dan misschien wel weer anders over denk.

[Qimm]

Nog heren met ideeën hierover? Vooralsnog zijn het alleen de dames die hebben gereageerd.

Ik wou nog even toevoegen dat mócht nu zwanger raken... ik het kindje wel zou houden, er van houden en zo goed als ik kan opvoeden.
Ik moet er niet aan denken dat ik een abortie zou laten doen. Ik zou me geloof ik mijn hele leven afvragen wat het geworden zou zijn, een jongen een meisje. Zou het op mij lijken of op mijn vriend? Argh
Zelfde bij adoptie, dat míjn kind bij een ander opgroeit! Nee, nee dat lijkt me ook niks.
Ieks, maar dan heb ik een kínd... dat gooit je leven lekker overhoop

[MTpower]

Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 22:28 :
Voor mij is dat hetzelfde. Als je een kind planned, is het welkom. Voor mij anders niet!

Dat is niet zo.

[Prue Halliwell]

Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 22:28 :
Voor mij is dat hetzelfde. Als je een kind planned, is het welkom. Voor mij anders niet!

MTpower schreef op 01-10-2006 @ 23:11 :
Dat is niet zo.

Mijn mening bovenaan

Jou mening onderaan.

Mijn reply op jou: Fijn, dat jij vindt dat het niet hetzelfde is. Ik vind namelijk van wel en in NL mag je nog steeds je mening verkondigen zonder dat je anderen ermee kwetst.

[Floris_22]

Op dit moment heb ik geen vriendin dus weet ik niet of ik helemaal goed erover kan oordelen. Maar mocht mijn vriendin zwanger raken dan zou ik er zeker bij haar op opdringen om abortus te plegen. Ik ben net met een opleiding begonnen dus geen zekerheid, niet qua financien en ik heb nog geen eigen huisje. Maar het blijft natuurlijk haar keus, maar mocht zij ervoor kiezen om het te houden ben ik niet van plan om het kind te onderhouden en ervoor te zorgen. Maar natuurlijk weet je nooit wat je zult doen in zo'n situatie.
Maar misschien ben ik niet helemaal objectief, want zoals het er nu voor staat wil ik helemaal geen kinderen.

Qimm schreef op 01-10-2006 @ 23:00 :
Nog heren met ideeën hierover? Vooralsnog zijn het alleen de dames die hebben gereageerd.

Ik wou nog even toevoegen dat mócht nu zwanger raken... ik het kindje wel zou houden, er van houden en zo goed als ik kan opvoeden.
Ik moet er niet aan denken dat ik een abortie zou laten doen. Ik zou me geloof ik mijn hele leven afvragen wat het geworden zou zijn, een jongen een meisje. Zou het op mij lijken of op mijn vriend? Argh
Zelfde bij adoptie, dat míjn kind bij een ander opgroeit! Nee, nee dat lijkt me ook niks.
Ieks, maar dan heb ik een kínd... dat gooit je leven lekker overhoop

Hahaha, omg, ik moet hier de hele tijd zo om grinniken Qimm met kids

[MTpower]

Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 23:15 :
Mijn mening bovenaan

Jou mening onderaan.

Mijn reply op jou: Fijn, dat jij vindt dat het niet hetzelfde is. Ik vind namelijk van wel en in NL mag je nog steeds je mening verkondigen zonder dat je anderen ermee kwetst.

Er valt niets te vinden, je hebt het gewoon verkeerd.
Als je een kind niet pland is het niet per definitie niet welkom.

[Mariekje*]

Ik heb hier vaak genoeg over nagedacht, en mijn gedachten zijn er het afgelopen jaar behoorlijk over verandert. Ik zou het kindje absoluut willen houden, en mijn vriend denkt hier gelukkig precies zo over. Hoewel we beide dondersgoed beseffen (ik misschien nog iets meer) dat het een totale omslag van onze leven zou betekenen.. Waarop ik zeg; Balen, maar jammer dan.

Het zou voor mij uitstel van studie betekenen, mogelijk zou ik niet eens meer mijn centrale examens halen voor dit jaar. Ik zou mijn paarden moeten verkopen, bij hem moeten gaan wonen enz. Hij zou meer moeten gaan werken en wijzigingen moeten aanbrengen mbt zijn toekomst- en carriereplannen. Veel inleveren, en het is maar de vraag wat we ervoor terug krijgen.
Abortus zou een mogelijkheid kunnen zijn, maar aangezien het voor mij/ons haalbaar zou moeten zijn om voor een kindje te zorgen en ik/wij het (zeker in de toekomst) alles kunnen geven wat het nodig heeft; Gaat abortus toch tegen al mijn principes in, want alleen een slechte planning is voor mij persoonlijk geen reden. Adoptie lijkt mij niets; Als ik ooit een kindje op de wereld mag zetten, voed ik het hoe dan ook zelf op... Al dan niet zonder vriend/manlief. Die moedergevoelens komen (of zijn) er wel, en nee ik begrijp heel goed dat het niet gemakkelijk zou worden; Maar we komen er wel.

MTpower schreef op 02-10-2006 @ 00:22 :
Er valt niets te vinden, je hebt het gewoon verkeerd.
Als je een kind niet pland is het niet per definitie niet welkom.

Maar zij vind dus (en dat duidt dus op een mening) dat een kindje bij haar niet welkom zal zijn als het niet gepland is. Hoe dat bij anderen is, is voor haar in dat geval dus niet van belang.

[Prue Halliwell]

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 22:28 :
Voor mij is dat hetzelfde. Als je een kind planned, is het welkom. Voor mij anders niet!
--------------------------------------------------------------------------------

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
MTpower schreef op 01-10-2006 @ 23:11 :
Dat is niet zo.
--------------------------------------------------------------------------------



Mijn mening bovenaan

Jouw mening onderaan.

Mijn reply op jou: Fijn, dat jij vindt dat het niet hetzelfde is. Ik vind namelijk van wel en in NL mag je nog steeds je mening verkondigen zonder dat je anderen ermee kwetst.

stel ik zou een meisje zwanger maken, dan zou ik mijn verantwoordelijkheden nemen mbt het kind ( als het meisje zou kiezen om het te houden ) maar meer ook zeker niet.

maw nu nog liever even niet

[Shredder]

Voor de komende 10 jaar bedank ik voor een perongelukke zwangerschap. We hebben allebei onze studie nog en die willen we ook allebei goed afronden. Daarna moeten we ook allebei nog een vervolgstudie doen dus daar zijn we nog wel even zoet mee.
We willen allebei de medische wereld in en aangezien geneeskunde niet de meest ontspannende studie is, zie ik het ook niet echt zitten om de hele dag druk bezig te zijn en dan thuis te moeten studeren met een jengelblèrgeval aan m'n kop.

Mocht het gebeuren zou ik abortus heel erg opdringen en haar proberen te laten inzien dat een kind gewoon nog niet mogelijk is. Het zou ook geen reden zijn om te gaan samenwonen, mocht zij het toch willen houden. Verder zou ik mijn verantwoordelijkheden nemen (bijdrage in de kosten e.d.) maar that's it.

[Heroïn Chique]

Ik zou t meteen laten aborteren, ik zit echt niet te wachten op een kind, dat wil ik dat kind ook niet aandoen.

Ik kan cq. mag het uiteraard niet zelf (laten) aborteren dus de beslissing zal uiteindelijk altijd buiten mij liggen. Maar in geen geval wil ik een kind. Ik heb het al zo druk dat ik nauwelijks genoeg tijd kan vinden om met mijn vrienden af te spreken, laat staan dat ik er ook nog een koter bij kan gebruiken. No way

Ik zou er niet echt over na moeten denken, ik zou het houden denk ik.
Enige wat lastig zou worden is mijn studie, maar daar vind ik wel wat op. Mijn vriend is nu (bijna) afgestudeerd, dus zijn studie loopt al geen gevaar meer. Hij gaat 20 uur p/w werken, we wonen samen... dus het kan best.
en we willen het allebei wel. Hij droomde er zelfs laatst over

[Yana]

Mijn vriend zou absoluut zeker willen dat ik het weg laat halen. Net zoals zijn moeder en overige mensen om hem heen trouwens.

Ik ben eigenlijk tegen abortus (voor mezelf), zeker als het om een "ongelukje" gaat. Toch vind ik het wel moeilijk, want ik wíl nog geen kinderen. Ik weet niet wat ik met deze relatie moet, ik weet niet wat ik met mezelf moet... en met een kind, wordt dat allemaal een stuk gecompliceerder.

Ik hoop dat ik sterk genoeg ben om bij mijn mening te blijven, mocht er zoiets zich voordoen. Een abortus zou me, denk ik, breken. En ik weet in ieder geval zeker dat ik het kind meer dan genoeg liefde kan geven .

Maar eigenlijk is het gewoon een beslissing die ik hopelijk nog echt niet hoef te maken voorlopig. Ik studeer net! En het komt echt "niet uit"...

Stel dat ik een vaste relatie zou hebben, dan zou ik het op dit moment weg laten halen. Ik ben er te jong voor, ik heb al geen echte jeugd gehad, dan wil ik mijn studententijd niet ook nog eens mislopen. Daarnaast komt er voor mij nog bij dat ik moet stoppen met medicijnen en waarschijnlijk na 6 maanden bijna continu op bed moet gaan liggen. Dan loopt mijn hele studie vast. Lekker rampenplan.
Egoïstisch? Misschien, maar wat heeft het kind eraan als ik het er (onbewust of niet) van diverse dingen beschuldig? Ik heb geen broer/moeder die tijd heeft om op te passen en geld voor opvang ook niet. Nee, ik zou het kindje geen goede start geven.

Dit is wel erg schrijnend allemaal, mijn moeder zou door het lint gaan, maar dat sommigen moeilijkheden hebben met kinderen krijgen, betekent toch niet dat ik niet voor abortus mag kiezen?

Ik ben trouwens pas heel kort bewust van dat ik kinderen zou willen, eerder was ik voor adoptie, omdat ik geen kinderen op de wereld wil zetten, als er nog genoeg 'over' zijn.

Misschien ben ik er ook wel te nuchter voor, nu.

[Lorelei]

Krummeltje schreef op 02-10-2006 @ 09:09 :
Ik zou er niet echt over na moeten denken, ik zou het houden denk ik.

[ganja]

ik zou het weg laten halen, meteen. mijn vriend en ik willen allebei geen kinderen, dus daar zijn we het over eens. maar ik zou het echt meteen weg laten halen als ik zwanger zou worden.
ik zou liever abortus plegen dan het kind houden, of het op te geven voor adoptie

[Iduna]

Later zou ik wel kinderen willen, maar nu écht nog niet. Ik zal de komende jaren nog studeren en wil mijn studie graag afmaken binnen nu en 4 jaar (dat is al heel ruim).
Maar aan een abortus of adoptie wil ik ook niet denken. Hmm, dan maar geen seks, dat werkt toch het best.

[snoopy]

heb erover nagedacht en ik kom tot de conclusie dat ik het waarschijnlijk erg moeilijk zou vinden om een abortus te plegen. Niet omdat ik daar tegen ben (na een verkrachting of een relatie van net een maand oid zou ik het gewoon doen), maar omdat we al zo lang bij elkaar zijn en over een paar jaar toch wel kinderen willen. Stel je voor dat het dan niet lukt ofzo?
Bovendien is onze situatie zo dat het KAN, wat dus niet wil zeggen dat ik het wil

Maar ja... hij wil volgens mij ab-so-luut nog geen kinderen en ik eigenlijk ook niet, maar dat is vooral omdat het niet uitkomt met studie/werk/reizen etc.

[Teerbal]

gadverdamme op je 20e al zeker weten dat je kinderen wilt, mag ik ff nekken

[MTpower]

Ino-chan schreef op 02-10-2006 @ 00:33 :
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Ino-chan schreef op 01-10-2006 @ 22:28 :
Voor mij is dat hetzelfde. Als je een kind planned, is het welkom. Voor mij anders niet!
--------------------------------------------------------------------------------

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
MTpower schreef op 01-10-2006 @ 23:11 :
Dat is niet zo.
--------------------------------------------------------------------------------



Mijn mening bovenaan

Jouw mening onderaan.

Mijn reply op jou: Fijn, dat jij vindt dat het niet hetzelfde is. Ik vind namelijk van wel en in NL mag je nog steeds je mening verkondigen zonder dat je anderen ermee kwetst.

Het heeft geen fuck met mening te maken, het is gewoon niet zo
Als je een kind niet pland is het niet per definitie ongewenst, wat jij nu wel aan het beweren bent.