ben ik slecht???

[SickOfHumanity]

al mijn hele leven ben ik erg negatief ingesteld, ik kan in het leven alleen maar slechte dingen zien, ik zie gewoon nie in hoe iemand gelukkig kan zijn, of misschien weet ik gewoon niet hoe je dat doet.
Ik had mezelf aanvaard, met die negatieve gedachten erbij...dat dacht ik toch.Maar sinds kort weet ik het nie meer.Verschillende van mn vrienden zeggen da ik moet stoppen met alles zo negatief in te zien, dat het leven echt wel mooi is...een hele goed vriend van me zei me vandaag zelfs dat hij er echt nie mee tegen kon, dat ik veel te pessimistisch ben enz.
Maar kan ik er aan doen dat mijn leven niet zo lekker loopt als dat van hun?Ze hebben allemaal een o zo mooi leventje, en dus moet ik maar mn kop houden...Ik snap het echt niet.
ik ben gewoon zo volgens mij, en ik ga mezelf echt niet gaan veranderen...Maar ben ik daardoor niets waard??
ik heb haatgevoelens tegenover mijn leven, onze wereld en de hele mensheid, vooral nu mn zogezegde vrienden me duidelijk gemaakt hebben mij niet te kunnen aanvaarden.Ik weet het nie meer...
wat moet ik doen?

[Quiana]

Dit ken ik.. Vrienden van vroeger, hebben me laten vallen toen ik het heel erg moeilijk had.
Zou teveel problemen hebben, te depressief zijn,
en niet meer bij hun passen.
Je bent echt niet niets waard door jouw kijk op je leven..
Wat je kijk is, bepaald toch niet hoeveel je waard bent?
Je bent heus niet minder dan een ander,
doordat jij toevallig de dingen wat negatiever bekijkt.
Als je niet wilt veranderen, dan doe je t niet,
als je wil veranderen moet dat uit jezelf komen,
anders pas je je alleen maar aan aan anderen volgens mij..
Je zou kunnen proberen om het wat vrolijker
in te zien, proberen om de positieve kanten
van het leven te vinden.
Voor je vrienden is t ook niet zo leuk om altijd iemand te hebben die het zo negatief inziet, overal de minpunten ziet.
Mja, om altijd maar blij etc te doen
is ook niet makkelijk,vooral als je t zelf moeilijk hebt.
Suc6 iig

[Mazzie]

haihai,

Wat je zegt is heel herkenbaar voor me. Ik ben of was in feite hetzelfde alleen nu ik ouder wordt en veel heb nagedacht over alles zijn mij bepaalde dingen duidelijk geworden.

Als je jezelf uit de negatieve sleur wilt halen moet je je negatieve ik aanwenden om jezelf omhoog naar het positieve te sturen. Alles werkt met een wisselwerking en als je jezelf (lees: je negatieve energie) accepteert valt er een grote last van je af en kan je je negatieve energie écht aanwenden. Echte oprechte acceptatie kost ontzettend veel moeite en tijd, je moet vooral écht eerlijk tegen jezelf zijn en dat is moeilijk. Denk verder dan je in eerste instantie doet en beschouw jezelf. Klinkt wel heel wiskundig maar in mijn geval werkte het. Ik zal een héel kleinschalig voorbeeld geven. Als ik weer in een negatieve bui ben (als in nog negatiever dan normaal) werkt het heel opbeurend om jezelf eraan over te geven, bijvoorbeeld als je daar gevoelig voor bent, je te laten beinvloeden door muziek dus in dit geval hele depressieve muziek.
Ik probeer iets duidelijk te maken maar ik weet niet precies hoe ik het met woorden kan omschrijven. Het is een soort algehele ontspanning, voortkomend uit de aanwending van je negatieve energie na een absolute acceptatie te hebben bewerkstelligd.

Maar ga eens bij jezelf na, is het niet jij zelf die er naar streeft in het negatieve te leven, geniet je er niet van ongewild? Eerlijk beantwoorden. Het kan zo makkelijk en op een bepaalde manier levend zijn om negatief door te sudderen.

Het kan natuurlijk ook een lichamelijke oorzaak hebben; depressiviteit is een ziekte en er zijn medicijnen voor, maar dit vind ik persoonlijk wel erg vergezocht en het lijkt mij verdrukkend bovendien.

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen.

[Wasteland]

[QUOTE]SickOfHumanity schreef:
al mijn hele leven ben ik erg negatief ingesteld, ik kan in het leven alleen maar slechte dingen zien, ik zie gewoon nie in hoe iemand gelukkig kan zijn, of misschien weet ik gewoon niet hoe je dat doet.
Ik had mezelf aanvaard, met die negatieve gedachten erbij...dat dacht ik toch.Maar sinds kort weet ik het nie meer.Verschillende van mn vrienden zeggen da ik moet stoppen met alles zo negatief in te zien, dat het leven echt wel mooi is...een hele goed vriend van me zei me vandaag zelfs dat hij er echt nie mee tegen kon, dat ik veel te pessimistisch ben enz.
Maar kan ik er aan doen dat mijn leven niet zo lekker loopt als dat van hun?Ze hebben allemaal een o zo mooi leventje, en dus moet ik maar mn kop houden...Ik snap het echt niet.
ik ben gewoon zo volgens mij, en ik ga mezelf echt niet gaan veranderen...Maar ben ik daardoor niets waard??
ik heb haatgevoelens tegenover mijn leven, onze wereld en de hele mensheid, vooral nu mn zogezegde vrienden me duidelijk gemaakt hebben mij niet te kunnen aanvaarden.Ik weet het nie meer...
wat moet ik doen? [/QUOTE


Zoiets is natuurlijk heel vervelend voor je. En daar komt dan nog bij kijken dat de omgeving jouw niet kan begrijpen. Niemand kan in jouw zien hoe ernstig het is en wat je dan inderdaad krijgt is mensen die je raar aan kijken en dergelijke. Zeer moeilijk om daar dan weer mee om te gaan vanuit jouw kant gezien. Ik heb hetzelfde meegemaakt en maak ik nog steeds mee. Ik praat er graag over met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Zo krijg je ook een indruk van wat andere er van denken. Ik vind dat persoonlijk heel fijn!!!


Succes !!!!!

[Dhafar]

Had ik ook. Heb toen nieuwe vrienden gekregen die ook negatief over de wereld denken. Nu maakt het dus niet uit.

Bij hun kan ik me juist wel goed en "blij" voelen.

Het is gewoon makkelijker om met personen om te gaan waarvan je weet dat ze je gedachtengang accepteren. Als je met personen omgaat die jouw gedachtengang niet accepteren, dan ga je alleen maar nog negatiever over de wereld denken. Zodra je gedachtengang geaccepteerd word, dan ga je weer minder negatief denken.

[SickOfHumanity]

bedankt voor de reacties!!!

maar soms lukt het me echt wel om gelukkig te zijn, als ik op bepaalde momenten niet meer WIL nadenken over mn leven..
Maar die momenten duren meestal niet lang...
Ik heb daarjuist nog gesproken met die zogezegde vriend, hij zei "wij willen ook wel eens kunnen lachen, en we willen dat je meelacht".
Ik begrijp die reactie aan de ene kant heel goed, het moet echt niet leuk zijn om met mij te moeten leven, als ik er zo over nadenk.Maar ik kan mezelf gewoon niet veranderen, ook al zou ik dat willen!!
Ook al ben ik op bepaalde momenten toch (schijn?) gelukkig, toch is het altijd alsof er een donkere wolk over mn binnenste hangt.
Ik weet dat ik positiever moet zijn, maar meestal vind ik gewoon dat er niets is om positief over te zijn.Thuis is het klote, (mn moeder is vandaag nog bij de directeur van onze school geweest, omdat ik "onhandelbaar ben") ik kan er gewoon niet meer tegen om tussen die 4 muren te leven en denk er steeds meer over om weg te lopen, op school blijven mn punten maar zakken, en nu mn vrienden die me wel duidelijk gemaakt hebben dat ik niet meer volledig "welkom" ben...
Toch raakt dit alles me niet echt, en daar verwonder ik me echt over.Het lijkt wel alsof ik een soort onverschilligheid heb ontwikkeld, een het-kan-me-toch-niet-schelen gevoel.Dat had ik vroeger helemaal niet!!!ik weet echt niet hoe het komt.
Wat kan ik nu doen?

[SickOfHumanity]

Mazzie schreef:
haihai,

Wat je zegt is heel herkenbaar voor me. Ik ben of was in feite hetzelfde alleen nu ik ouder wordt en veel heb nagedacht over alles zijn mij bepaalde dingen duidelijk geworden.

Als je jezelf uit de negatieve sleur wilt halen moet je je negatieve ik aanwenden om jezelf omhoog naar het positieve te sturen. Alles werkt met een wisselwerking en als je jezelf (lees: je negatieve energie) accepteert valt er een grote last van je af en kan je je negatieve energie écht aanwenden. Echte oprechte acceptatie kost ontzettend veel moeite en tijd, je moet vooral écht eerlijk tegen jezelf zijn en dat is moeilijk. Denk verder dan je in eerste instantie doet en beschouw jezelf. Klinkt wel heel wiskundig maar in mijn geval werkte het. Ik zal een héel kleinschalig voorbeeld geven. Als ik weer in een negatieve bui ben (als in nog negatiever dan normaal) werkt het heel opbeurend om jezelf eraan over te geven, bijvoorbeeld als je daar gevoelig voor bent, je te laten beinvloeden door muziek dus in dit geval hele depressieve muziek.
Ik probeer iets duidelijk te maken maar ik weet niet precies hoe ik het met woorden kan omschrijven. Het is een soort algehele ontspanning, voortkomend uit de aanwending van je negatieve energie na een absolute acceptatie te hebben bewerkstelligd.

Maar ga eens bij jezelf na, is het niet jij zelf die er naar streeft in het negatieve te leven, geniet je er niet van ongewild? Eerlijk beantwoorden. Het kan zo makkelijk en op een bepaalde manier levend zijn om negatief door te sudderen.

Het kan natuurlijk ook een lichamelijke oorzaak hebben; depressiviteit is een ziekte en er zijn medicijnen voor, maar dit vind ik persoonlijk wel erg vergezocht en het lijkt mij verdrukkend bovendien.

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen.

maar wanneer heb je jezelf volledig geaccepteerd?wanneer kan je zeggen dat je helemaal geen moeite meer hebt met jezelf en die (in mijn geval) negatieve gevoelens??

Je zegt dat ik me er aan over moet geven, maar dat klinkt wel erg tegenstellend met wat de mensen om me heen zeggen.Die zeggen nl. dat ik het zoveel mogelijk moet verdringen door er niet aan te denken en zo(alsof dat mogelijk is)...

ik snap niet wat je bedoeld met 'ervan genieten'??leg eens uit aub...

xxx SickOfHumanity

[Mazzie]

maar wanneer heb je jezelf volledig geaccepteerd?wanneer kan je zeggen dat je helemaal geen moeite meer hebt met jezelf en die (in mijn geval) negatieve gevoelens??

Je hebt jezelf volledig geaccepteerd als je alles dat acceptatie nodig heeft hebt aangestipt, uitgewerkt en eventueel gecorrigeerd. Dat zorgt voor die ontspanning. Helemaal geen moeite met jezelf is denk ik niet mogelijk maar het werkt anders dan dat, moeite is niet meer zo vermoeiend en je hebt er geen of minder last van. Het een is het gevolg van het andere.

Je zegt dat ik me er aan over moet geven, maar dat klinkt wel erg tegenstellend met wat de mensen om me heen zeggen.Die zeggen nl. dat ik het zoveel mogelijk moet verdringen door er niet aan te denken en zo(alsof dat mogelijk is)...

Je eraan overgeven is infeite een voorganger of een minder ver stadium van boven beschreven principe. Eerst alles ontvangen, je eraan over geven. Rustig worden. En dan als je er aan toe bent beginnen met bovenstaande.
Verdringen is wegrennen en dat zorgt zeker niet voor verbetering. Je moet het aangaan, het probleem, de problemen, ik ken jou niet, maar je moet ze niet wegschuiven want dan blíjft het. Energie = een constante die slechts omgezet kan worden. Er komt niet bij en er gaat niets af, maar je kan het wel omzetten.

ik snap niet wat je bedoeld met 'ervan genieten'??leg eens uit aub...

Met ervan genieten kijk ik naar mijzelf nu en vroeger. Ik leefde in die intense negativiteit en het denken, het tot standkomen van emotie vanuit die positie, daar raakte ik gehecht aan. Het werd verslavend, net als ik me voor kan stellen dat het verslavend is jezelf te snijden. Opium voor de verstikte ziel. Ik erger mij in het algemeen aan mensen die het tegenovergestelde zijn. Van die oprecht positieve mensen die alleen maar positief zijn. Dit is in feite hetzelfde.

En bedenk dat je geen waar geluk zal kennen als je het ongeluk niet hebt gekend. (Een appel is zooo lekker als je een dag niet gegeten hebt, ookal ben ik allergisch voor appels).