Advertentie | |
|
27-02-2007, 15:12 | ||
Citaat:
__________________
pretentieus vlerkenwerk
|
27-02-2007, 19:05 | |
Verwijderd
|
Ik had ze in het origineel al veranderd. Gelukkig maar, want ik schrijf graag met de zegen van de Schrijfwijzer.
Die tweede is inderdaad wat vreemd. Zeker ook omdat er nogal een verschil is tussen hoe lang de opgesomde activiteiten duren. Uit bed komen een paar seconden, op de telefoon kijken ook maar een fractie maar doe zelf al snel een dik kwartier over douchen. Ik moet er nog eens naar kijken. Bedankt voor je scherpe blik. Oh, het is zeker ook een kwestie van smaak. Op één of andere manier heb ik mezelf die opsommingszinnen aangeleerd en komen ze in een heleboel teksten van me voor. Ik kan er nu moeilijk nog omheen. LUH-3417 |
27-02-2007, 20:57 | ||
Citaat:
Maar nu hebben we er wel genoeg over gezegd. Tijd voor reacties van anderen!
__________________
pretentieus vlerkenwerk
|
28-02-2007, 18:03 | |
Verwijderd
|
Als eerste een compliment voor het goedlopend verhaal. Op bovenstaande taalkundige opmerkingen had ik eerlijk gezegd nog niet eens op gelet. Dus daar ga ik me ook niet mee bemoeien.
Naar aanleiding van je spoiler kan ik het volgende zeggen: Het viel me wel op dat de eenzaamheid en de wil om in contact te komen met de buitenwereld van het verhaal afdruipt. Ook valt het op dat de persoon het wil maar er niet mee in contact kan komen. De symboliek van de oude vieze telefoon was ik niet op gekomen. Zelf viel me op dat de hoofdpersoon een soort telefoonangst heeft en bang is om met vreemde mensen te praten (sociale angst) Ook maak ik uit het verhaal op dat hij een saai en eenzaam leventje heeft. (beide dingen lijken me nogal duidelijk ) De laatste alinea vond ik een beetje overdreven. In het hele stuk probeer je door middel van symboliek iets uit te dragen. Opeens is de laatste alinea heel dramatisch in mijn ogen. De laatste zin vind ik wel meer bij de sfeer van het verhaal passen. Ik had stiekem gehoopt dat het verhaal wat langer was... |
28-02-2007, 20:22 | |
hij 52
de 42 het 34 zijn 32 en 32 een 26 was 22 dat 22 van 22 had 19 op 18 die 17 zou 17 nummer 16 te 16 in 15 hem 12 om 11 niet 11 uit 10 met 10 naar 10 ” 10 ik 9 telefoon 8 aan 8 kunnen 7 dag 7 nog 7 zo 6 al 6 hoe 6 er 6 iemand 6 als 6 opnieuw 6 dacht 6 ook 6 nacht 5 nooit 5 weer 5 ze 5 terug 5 vrouwenopvang 5 haar 5 twee 5 week 4 maar 4 debby 4 beter 4
__________________
Lampaan.
|
04-03-2007, 13:12 | |
Had ik een hele reactie getypt, sluit ik het venster perongeluk -_-'. Nog maar eens dan.
Sterk geschreven verhaal. Jammer dat je verklapt waar het idee van de vrouwenopvang vandaan kwam, want ik vond het een geniale vondst. Je zegt dat je dmv routine het gevoel van eenzaamheid wil versterken. Leg dat eens uit? Ik beleef routine eigenlijk juist als iets dat hoort bij iemand met een gewoon leven, werk, sport, zaterdagavond met vrienden en zondagochtend met een krant en sigaret uitrusten. Een sociale loser is in mijn idee veel eenzamer en hulpelozer als hij dat niet meer heeft: als hij elke dag op een ander tijdstip wakker wordt en de ene keer met de lasagna van gisteravond ontbijt, de andere keer met een bedorven pak melk dat eenzaam in de ijskast stond, áls hij al ontbijt. Het enige eenzame aan de routine in je verhaal, misschien bedoel je dat, vind ik de zinloosheid ervan: waarom zou je om 8 uur opstaan als er verder toch niets is in je leven? Ik vind dat vooral gedachten als 'ik zou fruit moeten eten en melk moeten drinken' de eenzaamheid benadrukken. En natuurlijk de manier waarop iets onbeduidends als een gemiste oproep twee dagen lang de rode draad in zijn leven is: dat toont aan hoe weinig de rest van zijn leven voorstelt. De symboliek van de telefoon vind ik leuk, maar die haal ik er tijdens het lezen niet uit (volgens mij is dat altijd zo met symboliek, die zie je alleen als je ernaar gaat zoeken, of ligt dat aan mij?). |
04-03-2007, 17:03 | |
Verwijderd
|
Klopt ja. Gelukkig maar dat symboliek helemaal niet nodig is om een verhaal te lezen. Het speelt alleen een rol als je zoveel mogelijk van een verhaal wilt begrijpen of er later interessant over wilt doen, verder weinig.
Misschien is routine het verkeerde woord en had ik het beter over eentonigheid kunnen hebben. Een eentonig leven betekent, naar mijn idee, dat er weinig invloeden van buitenaf zijn die het ritme ervan (kunnen) verstoren en duidt daarmee op eenzaamheid. En eentodigheid wordt wel versterkt door herhaling, rite? Of niet? Waarom hij om acht uur op wilt staan weet ik niet precies. Uit zijn wens om goed te eten en te sporten blijkt dat hij wel voornemens heeft om zijn 'leven te beteren' of in ieder geval om het meer en meer diverse invulling. Ik gok dat het vroege opstaan hoort bij het beteren van zijn leven. Of het gaat om de suggestie. Hij heeft geen drol te doen, maar als hij elke dag tot elf uur op zijn nest ligt, geeft hij daar aan toe. Als hij, daarentegen, elke morgen om acht uur opstaat, heeft het er in ieder geval nog de schijn van dat hij een druk en nuttig leven leidt. Of een combinatie van beiden. LUH-3417 |
04-03-2007, 18:40 | |
Eentonig, ah. Dat is een ander verhaal.
Wel een enigzins verstandige sociale loser dus, die de zaken nog best een beetje op orde heeft en zijn leven wil beteren. Ik weet niet of ik dat helemaal vind passen bij de mate waarin hij gechoqueerd is door die gemiste oproep. 'Het was vast iemand die een verkeerd cijfer had getoetst. Vast iemand die in de haast van alledag, in de drukte van zijn of haar bestaan, een knop gemist had. Vast iemand die voorop liep in de vaart der volkeren. Als je er over nadacht kon het feitelijk niets anders zijn. Zo'n nummer van een mobiele telefoon bestaat uit tien cijfers en hoe groot is de kans dat een onoplettend mens, het is immers een routinezaak, met zijn of haar stompe, uitgeëvolueerde vingers alle tien de juiste knoppen weet te raken? Eigenlijk was het wonderbaarlijk dat hij niet de hele dag platgebeld werd door mensen die het verkeerde nummer hadden ingetoetst. Eigenlijk was dat heel wonderbaarlijk. Zo wonderbaarlijk zelfs dat de wonderbaarlijke afwezigheid van die eerdere missers, juist maakte dat dit geval nog veel wonderbaarlijker was. Hoe langer hij er over nadacht, hoe zekerder hij wist dat het onmogelijk was dat iemand het verkeerde nummer had getoetst.' Hulde. |
04-03-2007, 20:29 | |
lekker stukkie!
alleen blijf ik nu met zo'n pijnlijk leeg gevoel achter doordat ik zoveel medelijden met die vent heb (misschien omdat ik er mezelf in herken; een kluizenaar wiens enige contact met de buitenwereld dit forum is en die vreemd slechte stukjes schrijft op een oude pc met flikkerend scherm...*). Wil je geen vervolg schrijven waarin alles goedkomt? Voor mijn zielrust weet je *we kunnen niet allemaal vlotte players als LUH zijn...
__________________
"nu nog hopen dat niemand anders een verhaal instuurt en de kat is in het bakkie..."
|
04-03-2007, 22:00 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Nee, er komt geen vervolg. Ik doe weinig met vervolgen en zeker niet op verzoek. Maar ik kan je persoonlijk garanderen dat de hoofdpersoon uit dit verhaal slechts enkele dagen later de liefde van zijn leven tegenkomt en voor de rest van zijn bestaan volstrekt gelukkig is, ook al beseft hij zich dat pas op zijn sterfbed. Maar goed, consessies moeten we doen. LUH-3417 |
05-03-2007, 12:47 | ||
Citaat:
En ja, die passage is prachtig gedaan. |
|
|