Het grote-lucht-je-hart-topic #95

[da leentjuh]

Bah ik voel me zó depressief. Heb zin om de hele dag in bed te liggen, maar het is te warm en ik ben te onrustig om te kunnen slapen.

Nou heb ik toegezegd vanavond te gaan werken en meteen schiet ik in de stress, dat is toch niet goed? Nouja, het zal wel goed komen en ik hoop dat ik toch nog van de rest van de dag iets kan maken.

[Linda]

@ Lentekriebel:
Je hoeft je nergens druk over te maken, in het begin moet je gewoon nog even wennen. En je kan nou eenmaal niet alles in een keer leren. Geloof me over een tijdje word het veel makkelijker. Sterkte voor vanavond!

OT:
Straks lekker varen met m'n ouders.
Misschien nog wel zwemmen. Als ik het water ten minste niet te koud vind, wat waarschijnlijk wel koud zal zijn, maar wie weet durf ik wel.
Net al huisje op geruimd hoef ik van de week bijna niks meer te doen .
Heerlijk zulk weer, word er meestal vrolijk van .

[kroot]

Dalijk gesprek op school, daarna gelijk door naar orkest. We hebben de eerste repetitie met 150 man koor en 150 man orkest, ik ben erg benieuwd of het wat wordt. En het is hier echt een muizenplaag in huis, ik vind muizen best lief, maar zo niet meer.

MIjn hoofd zit helemaal vol en het wil niet leeg. Ik hoop dat het leger wordt als ik dalijk bij hem op de bank zit, het is niet goed als ik nog lang blijf malen. En dan nog, het voelde goed en hij is/was lief. Dus waar maak ik me nog druk om? Misschien hebben ze wel gelijk, de eerste keer is idd overrated. Mja. Maakt niks. Volgende week zie ik hem weer en ik heb er zin in!
Gisteravond blijft ook nog steeds want ik heb nog niet kunnen vertellen. Een sociale opleiding is best tof, en mijn klasgenoten zijn ook best leuk, maar toch luisteren ze niet zoals ik dat nodig heb. Ik moet onbeperkt kunnen vertellen en dan nog het gevoel hebben dat er naar me geluisterd word. Helaas, dat valt hier een beetje tegen. Blegh, ik zie er tegenop om dalijk naar Peter te gaan, helemaal geen zin in. Vanavond ook nog vergadering, maar ik denk dat ik die skip. Ik heb toch geen goede inbreng nu.
Mijn hoofd zit vol, lalala.
Maar omg, hij is echt zo leuk en het was lief. <3

[duivelaartje]

Vakantie!! En een 8,5 voor literatuur-mondeling, hihi, het kan niet meer stuk. <3

Helaas wel een 6,3 voor natuurkunde en ga met een 6,4 de examens in. Meh. Kwam echt door die ene 5,5! Maar ja, niets aan te doen. Ga wel goed oefenen deze vakantie. Ik ga voor min. de 6,6 op m'n examens. *duimt*

[rare kwast]

nou dat is afwacht en twijfelsituatie nummer 600 zoveel..

net een keuring gehad voor mijn nieuwe baan.. ze gaat eerst contact met mn huisarts opnemen omdat ze het niet verstandig vindt om mij dit zware werk te laten doen met mijn/deze rug..
great..

[Ann]

Ik twijfel aan van alles, de examens komen steeds dichterbij en ik sta maar voor in vak boven de 7. De rest is wel allemaal tussen de 6,5 en 7 maar toch... Stel nou dat ik blijf zitten, ik heb zo mijn best gedaan voor alles.

En mijn gevoel met van alles, ik weet het niet zo. Ik voel me goed maar toch weer niet, ik voel me ongelukkig maar ook gelukkig. Dat zou wel weer een dipje zijn.

En D. is al weer volop aan het daten, dus misschien is het toch niet mijn schuld dat het uit is gegaan met zijn vriendje.

[trophus]

Ik wil wel vooruit maar ik geef het al bij voorbaat op.
K heb al zo vreselijk vaak geprobeerd om verder te komen, ik heb al zo vaak gefaald, ik wil niet weer falen, maar ik wil ook niet stilstaan.

Bijzonder benauwend. En dan komt dit hete weer er ook nog bij....

[trophus]

Ann schreef op 26-04-2007 @ 15:18 :

En D. is al weer volop aan het daten, dus misschien is het toch niet mijn schuld dat het uit is gegaan met zijn vriendje.

Een goedlopende relatie gaat uit van 2 mensen die van elkaar houden die elk hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen in de relatie.
Het is niet mogelijk om mensen uit elkaar te drijven als ze echt van elkaar houden dus als het uit is gegaan tussen 2 mensen hoef je jezelf daar niet de schuld van te geven.

Linda schreef op 26-04-2007 @ 13:11 :
@ Lentekriebel:
Je hoeft je nergens druk over te maken, in het begin moet je gewoon nog even wennen. En je kan nou eenmaal niet alles in een keer leren. Geloof me over een tijdje word het veel makkelijker. Sterkte voor vanavond!

Tnx. Je hebt wel gelijk, ik hoop dat het ook echt beter wordt over een tijdje. Ik laat meteen mijn hele dag verpesten als ik weet dat ik moet werken, en dat terwijl het vorige week zo goed ging! Maarja, waarschijnlijk moet ik gewoon wat meer ervaring opdoen en gaat het dan vanzelf beter...

[Hawahaai]

Wat een hektische dag. Vanochtend was ik helemaal in mijn element, echt 100% zelf de kleutergroep gedraaid, en ik voel me daar helemaal happy bij. Zou ik dan toch een kleuterjuf in hart en nieren zijn . Wie weet.
Vanmiddag hektisch door het fietsen versieren en mijn afscheid. Nu is het voorbij. En een berg cadeautjes gekregen van de kinderen. Poeh, ik ben weer verwend. Ik mag niet eens op vakantie, want dan gaan m'n gekregen bloemetjes dood (net als de viooltjes op het balkon, zag ik net )
Vanavond 2 uur gym en 2 uur rekenen. Ik heb geen zin. Ik wil alleen maar slapen en hyper doen tegelijk, en lekker iets leuks doen met Vriendje en ijsjes eten en knutselen en lezen en en en en....
Morgen nog de laatste dingen doen en dan op vakantie. Jeuj. Even uit de stress.

[Nienna*]

Jeej! De zon schijnt, ik ben weer min of meer beter (al heb ik nog keelpijn en hoofdpijn), ik had een enorm goed punt voor mijn werkstuk (van een vak dat ik nu afsluit!) en mijn andere werkstuk is ein-de-lijk af.
Na morgen vakantie, morgen lekker winkelen en eten met een vriendin.
Soms heb ik het idee dat mijn leven toch best wel goed is <3.

[Sagana]

Hmm morgen gaan "mijn" twee werelden zich kruisen. Mijn echte vrienden gaan zich vermengen met mijn klasgenoten en mijn kennissen van op school. Nuja, vermengen... Ik ga met hen naar een fuif waar ook heel veel mensen van op mijn school en uit mijn klas zullen zijn.
En ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Enerzijds goed, dan zien die stomme mensen van mijn klas/school ook eens wat voor 'n superleuke vrienden ik heb . Anderzijds, zij weten totaal niets van mij. Ze weten niet dat ik elke zaterdagnacht werk, dat ik veel uitga, dat mijn ouders me ook ongelooflijk vrij laten, dat ik enorm goed met m'n ouders omkan en dat ze echt vrienden voor mij zijn. En ze weten niet dat ik rook, damn :'). Soms voeren ze zo'n gesprekken met elkaar van "wist je dat *insert willekeurige naam* rookt?? Bah, dat had ik nooit van hem/haar verwacht!"
Ze zijn zo kinderachtig op vele vlakken. Dus als ze mij zien met een sigaret zullen ze wel helemaal geschokt zijn :').

En ik heb hem dinsdag gebeld. We hebben even gepraat. Hij moet nog wat nadenken.
Ik was ervan overtuigd dat het deze keer echt "over" was, maar misschien is dat dus niet zo. Misschien had ik het moeten weten, we kùnnen het gewoon niet.
Gaat het nu allemaal opnieuw beginnen?

En ik mis Kyra zo, godverdomme. Alle leuke dingen die gebeuren worden overschaduwd door een waas van verdriet.

[Nijn*]

Het niveau van mijn school heeft vandaag zijn dieptepunt bereikt.
Wat een kutdag. Het derde uur moesten we een Franse teksttoets maken, maar het ging niet meer. Ik trok het niet meer, het lukte niet, ik kon me niet concentreren en ik zag iedereen om me heen druk schrijven en de woorden dansden voor mijn ogen.
Ik raakte volledig in paniek en ben de klas uitgerent. Na de les naar de docent toe gegaan, gelukkig begreep zij het meer dan ik dacht. Ze is ook vertrouwenspersoon en zei dat ze me al een aantal weken in de gaten hield omdat ze vond dat ik er zo slecht uit zag en helemaal uit mijn doen was. Ik heb het toen nog een tijdje met haar zitten praten, ze gaat me helpen. Na de vakantie spreken we af dat we nog wat uitgebreider gaan praten en dat zij met mij gaat kijken in hoeverre mijn school beinvloed wordt door mijn geestelijke gezondheid en wat we eraan kunnen doen.

Het uur daarna kwam de klap op de vuurpijl. M. vertelde in de klas dat ze met ingang van volgende schooljaar met ontslag is. Ze bieden bij mij op school nieuwe docenten een salaris dat ongeveer 1.5 keer zo hoog is als haar salaris om ze binnen te lokken. M. vroeg waarom zij niet evenveel kon verdienen aangezien ze meer ervaring heeft, al jaren op Broklede werkt, meer uren draait en sectiehoofd is. Toen de school zei dat ze daar geen geld voor hadden heeft ze ontslag genomen. Ze is meteen aangenomen op een school in Den Bosch, waar ze minder uren hoeft te draaien, minder reisgeld/tijd kwijt is, een beter salaris krijgt en waar de schoolleiding niet zo vreselijk tegen het dak zit als bij ons. Iedereen maakte zich meteen zorgen over hoe dat nou komend jaar moet, in ons examenjaar een hele nieuwe docent krijgen die we niet kennen, die net nieuw op onze school is en dan maar zien dat we de examens halen.
Het zal mij aan m'n kont roesten, ik vind het echt gewoon verschrikkelijk dat ze weggaat, ze is als een tweede moeder voor me, zo belangrijk. Ik weet dat ik contact met haar zal houden, want zo is ze, maar het doet zo vreselijk veel pijn. Ik wil niet dat ze weggaat, me zo achterlaat, ook al weet ik dat het beter voor haar is. Het doet me zo'n vreselijke pijn. *huil*

Ik was blij dat ik naar therapie kon, maar ik voelde me zo onbegrepen. Ze bleef maar hameren op de dingen die er niet zoveel toe deden en toen ik probeerde te verwoorden hoe ik me voel(de), kwamen er weer allerlei opmerkingen en dingen waar ik niets mee kon. Dramatiek. KUTWIJF.
Ik probeer het echt en het kost me zoveel energie, om het te verwoorden hoe ik me voel, om me te uiten, het kost me zoveel en ik krijg er zo weinig voor terug. Want ik blijf niet begrepen worden, ik word niet serieus genomen en blijf afgesloten. Onbegrepen en niet gehoord. Ik probeer en ik probeer maar vandaag was wel echt het toppunt van het toppunt. Ik kan het niet meer. Het voelt alsof het tijd is om alles op te geven. Dan maar mijn leven verkloten, ik heb er gewoon geen energie meer voor om alles goed te doen. Ik kan niet meer volhouden, elke dag mezelf er weer doorheen moeten slepen, omdat ik niet kan stoppen. Ik wil alleen nog maar met de deken over mijn kop in bed liggen, niemand bij me, geen gezeik, maar stilte. Ik kan het niet meer, ik moet opgeven. Ik ga kapot.

[Daboman]

Ik probeer het echt en het kost me zoveel energie, om het te verwoorden hoe ik me voel, om me te uiten, het kost me zoveel en ik krijg er zo weinig voor terug. Want ik blijf niet begrepen worden, ik word niet serieus genomen en blijf afgesloten. Onbegrepen en niet gehoord. Ik probeer en ik probeer maar vandaag was wel echt het toppunt van het toppunt. Ik kan het niet meer. Het voelt alsof het tijd is om alles op te geven. Dan maar mijn leven verkloten, ik heb er gewoon geen energie meer voor om alles goed te doen. Ik kan niet meer volhouden, elke dag mezelf er weer doorheen moeten slepen, omdat ik niet kan stoppen. Ik wil alleen nog maar met de deken over mijn kop in bed liggen, niemand bij me, geen gezeik, maar stilte. Ik kan het niet meer, ik moet opgeven. Ik ga kapot.

Dat is een aardige verwoording van hoe ik me op het moment voel

*knuffel geeft*

[Vogelvrij]

Gisteren was... Ja, gisteren was eigenlijk erg goed. Ik moet nog even wennen aan teleurgesteld worden.
Vandaag was vermoeiend, drie colleges, waarvan één film kijken en een ander in een benauwd lokaal, dus had wel hoofdpijn erna. Maar wel goed gegeten, dus de hoofdpijn is nu ook weer weg en ik ben zelfs al begonnen aan mijn opdracht. Het is lastig om de film met het Evangelie te vergelijken als je de film niet geheel gezien hebt, maar ik heb al ruim een kantje en het hoeft maar twee kantjes, dus ik vind dat het goed moet komen. Zul je net zien dat de rest allemaal tien kantjes inlevert, maar dat vind ik dan eigenlijk zo ontzettend stom. Ik houd me in elk geval aan de opdracht.

[ilse]

waar ben ik nou in Godsnaam allemaal mee bezig ?!

[Sagana]

Sinds ik Kyra zo gevonden heb en ik haar heb moeten laten inslapen, is niet alleen onze andere kat (haar moeder) banger en schichtiger geworden, maar ook ik. Opeens wil ik niet meer alleen thuis zijn, hoewel ik dat vroeger zalig vond.
De beelden blijven me achtervolgen, als in een nachtmerrie.
Soms voel ik me alsof ik op het punt sta om een paniekaanval te krijgen.
Ik denk dat ik maar om 9u ofzo ga slapen... Slapen is tamelijk veilig, denk ik.
En eerst een sigaret roken, misschien kalmeer ik dan wat, want ik voel me écht alsof ik elk moment in paniek kan uitbarsten. Dit gevoel is echt vies, ik heb me nog nooit zo gevoeld.

Hield ik m'n kop nou maar eens. Ik maak alleen maar stomme en kwetsende opmerkingen, ze zijn eruit voor ik er erg in heb. En als ik denk dat ik een slimme opmerking maak slaan ze ook nergens op. Ik moet niet meer praten, ik moet leren m'n kop eens te houden. Of ik schiet m'n kop eraf kan ik helemaal niet meer praten, ik denk dat iedereen blij zou zijn.

[moon]

@hawaai en @leonoor: heel erg bedankt voor jullie lieve reacties!

ot: Het blijft moeilijk. Ik heb het gevoel dat de grens nu echt wel is bereikt. Ik kan geen uitweg meer vinden voor al die stress en vervelende confrontaties met mezelf. Ik verval weer in slechte oude gewoontes. Het gaat echt niet goed, volgende week vakantie, een druk programma...hopen dat afleiding geeft.
Verder pleisters op mijn benen geplakt waar ik heel erg allergisch voor ben. In een domme bui vergeten dat ik voor die pleisters allergisch ben. Ik heb nu hele dikke rode benen met een soort blaren erop die ontzettend jeuken en pijn doen. Ik ben echt zo allergisch voor die pleisters, dat vergeet ik nu ook nooit meer.

Morgen om 10 uur solliciteeeeeren!

sonho schreef op 26-04-2007 @ 20:34 :
Hield ik m'n kop nou maar eens. Ik maak alleen maar stomme en kwetsende opmerkingen, ze zijn eruit voor ik er erg in heb. En als ik denk dat ik een slimme opmerking maak slaan ze ook nergens op. Ik moet niet meer praten, ik moet leren m'n kop eens te houden. Of ik schiet m'n kop eraf kan ik helemaal niet meer praten, ik denk dat iedereen blij zou zijn.

Dat denk ik niet....
*knuffel*



Wat een dag. Wakker worden met buikpijn , ben maar even blijven liggen, maar daar werd ik niet vrolijker van.
Vanmiddag naar het GGz, vond het zó moeilijk om te praten en er kwam dan ook weinig uit. Maar ze was echt superaardig op 't eind van het gesprek, waardoor ik me weer schuldig voel over m'n gedrag en gesloten houding.
Daarna de stad in geweest en 3 nieuwe shirtjes gekocht zonder al te veel tijd te nemen om te twijfelen deze keer .
En nou hoop ik dat ik vannacht eindelijk weer eens lang slaap en ook doorslaap.

Óh. <3 Een fijne dag.

[Daantje_0705]

Ik voel me kut, ik ben zo in de war en wil het liefst alleen maar huilen maar er komen steeds maar een paar tranen. Ik weet het allemaal niet meer. Ik heb een geweldig weekend met vrienden achter de rug en ik zou blij moeten zijn, dat ik zulke goede vrienden heb, dat ik zo'n tof weekend gehad heb, etc en dat ben ik ook wel maar over dat hele gevoel hangt een waas van vaagheid. M'n vriend was zaterdag echt enorm boos op me geworden omdat hij vond dat ik teveel met een andere vriend van me omging en te weinig met hem. Ik had die vriend een knuffel gegeven en dat vond hij niet kunnen. Mijn vriend heeft zelfs lopen dreigen om het uit te maken. We zijn drie jaar en drie maanden samen en dan dit. Het leek me altijd vreselijk om te horen dat hij het uit wou maken maar op dit moment weet ik het allemaal niet meer. Als het zou moet, als ik al die dingen niet 'mag' binnen mijn relatie, dan misschien wel liever niet. Ik durf dit haast niet op papier te zetten en als ik dit typ schiet ik vol met tranen. Ik ben zo bang, boos en in de war. Ik heb maandag enorm goed gepraat met die vriend van me en terwijl wij steeds closer, hechter en dichter bij elkaar komen zie ik mijn relatie steeds verder verwateren. We praten niet meer over de dingen die ons bezighouden, we praten alleen nog over de alledaagse dingen. Ik weet niet meer of ik nog van hem houd, ik weet niet of ik hem nog lief vind. Ik wil hem niet zien en tegelijkertijd wil ik met hem praten. Ik wil open en eerlijk zijn maar ik kan het niet. Vandaag die vriend van me weer gezien en dat voelt zo goed. Het is zo fijn om een goede vriend te hebben met wie je goed kan praten en die ook met je meedenkt en waarmee je leuke dingen kan doen maar tegelijkertijd voelt het zo fout. Het hoort niet ofzo. Ik durf het bijna niet tegen m'n vriend te zeggen en dat wil ik niet. Ik wil niet liegen, ik wil niets verzwijgen. Ik doe in feite niets wat niet kan maar waarom voelt het dan zo. Ik vind het heel leuk om die vriend te zien omdat het dan leuk en gezellig is maar als ik dan thuiskom of als hij weg is dan ben ik zo in de war en weet ik het helemaal niet meer.

Ik wil er zo graag met iemand over praten want het houdt me zo bezig en ik kan het niet kwijt. Maar net nu wil ik niet met m'n moeder praten, gaat m'n broertje voor een half jaar weg en heeft ie wel iets beters te doen, zit m'n vriendin in Schotland en wil ik er juist niet met m'n vriend of die goede vriend van me over praten omdat zij er allebei bij betrokken zijn.

Ik weet het echt niet meer en ik wou dat ik een oplossing zag. Drie jaar relatie gooi je toch niet zomaar weg? M'n vriend komt er dan maandag mee dat hij het niet meende maar dat gaat er bij mij niet in. Zoiets zeg je toch niet als je het niet meent? Ik wil me weer zo gelukkig voelen als voor het weekend

Whoeeeeeeeeeehoevakantieweekend!<3 Morgen lekker naar de Lostprophets met Roos en ze is de halve vakantie hier en het wordt ongelofelijk gaaf en ik heb met pap gebeld en hij is net mam alleen dan rustiger, al kreeg ik natuurlijk wéér hetzelfde verhaal te horen. Something is better then nothing (A).

[Ann]

Ik weet het allemaal niet meer en ik moet haar echt mailen anders kan ik straks helemaal niet meer genieten van de warmte en de kou en Parijs, en muziek.

Soms vraag ik me af of ik mezelf slecht voelen wil?

[duivelaartje]

Ik ben zo moe.. maar toch voel ik me fijn. Slapen wil ik, héél lang. En hem..

*krabt*
hard gewerkt vandaag

ik heb aandacht en liefde nodig

Vandaag was wel een chill dagje, college, tussenuren waarin ik een klein beetje productief ben geweest, weer college, weer even nix en daarna weer even college. Daarna lekker geborreld, gegeten en nog lekker op een terrasje gezeten (H), ja zo hoort het leven te zijn . Nu moet ik nog even productief gaan zijn, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Ben nog een beetje aan het twijfelen of ik nou morgen al naar huis zal gaan of pas zaterdag, omdat ik dan morgen nog veel kan doen, maar aan de andere kant als ik morgen al naar huis ga zie ik mijn kat nog even (voor de vakantie) en kan ik het wat meer over het weekend verspreiden... Hmm toch maar morgen naar huis denk ik..

[coopergirl]

na twee flessen rosé zo aangeschoten en zo blij

Jezus een een of andere muts in een kroeg donderde om, tegen mij aan, maar i.p.v. dat ze gewoon valt, klauwt ze d'r nagels in m'n borst. Het bloedt gewoon

Vandaag op het werk ging het niet zo goed. Het was gewoon druk en het lukte niet. Ik heb echt heel hard mijn best gedaan maar er waren zoveel vakken leeg. Na het werk heb ik besloten om morgen mijn bazin te bellen en het met haar te bespreken. Dit is gewoon te stressvol voor mij, misschien kan ik vakken gaan vullen ofzo, dat lijkt mij fijner. Dit werk is niet geschikt voor mij.

Nadat ik dit besloten had voelde ik me meteen een stuk beter. Ik heb nog even met mijn vader gebeld en dat deed echt goed. Daarna ben ik naar een vriendin gegaan en heb daar, samen met een hele leuke vriend van haar ( ) een film gekeken.
Momenteel ben ik geheel over mijn slaap heen, of nja, eigenlijk heb ik nog geen slaap gehad, ik heb dan ook totdat ik moest gaan werken in mijn bed gelegen zo ongeveer . Ik moet morgen wel een beetje op tijd op omdat ik een afspraak heb met de psychiater. Daar eens bespreken of hij iets met medicatie voor me kan betekenen zodat ik de examentijd goed doorkom.

[Roosje]

Alright ik wil weg hier ik heb geen zin om me straks af te melden bij mijn conrector want sinds gisteren vind ik hem nog vervelender ik wil direct en wel nu in Utrecht zijn maar ik ga maar braaf naar school.

Godver, het wil allemaal niet. Wat willen ze nou van me?

@Daantje_0705: (}) Misschien vind je vriend wel hetzelfde als jij en is hij dus 'gewoon' jaloers op die andere jongen en op wat jullie hebben ed en is hij bang dat die jongen tussen jullie komt te staan...? Ik zou er toch met je vriend over proberen te praten...juist omdat je niet meer echt met elkaar praat over de dingen die jullie bezig houden...pak dit moment dan aan om dat wel weer te doen.

[Ann]

Andijvie, gefeliciteerd!

ot: Gister was het orkest zo raar, een of andere Rosaliek was jarig en toen ging de voorzitter mij feliciteren. 'Ik ben Annemieke -_-'' Oh ja joh? jaa tuurlijk! okee en toen lag het hele orkest dubbel. Vreemd.

En zometeen de laatste echte lesdag en dan moet ik daarna werken, en morgen weer, en zondag ga ik met mijn vader naar een of andere martk in Rosmalen, dan ga ik zondagnacht uit, om vervolgens op maandagochtend om half 9 met mijn trompet klaar te zijn om te vertrekken naar het dorp om daar het wilhelmus en alles te spelen. o Dear.

Ben ik maar weer eens. Het gaat best goed met me op het moment, daardoor denk ik ook dat ik minder behoefte voel om te posten. Maar ik wou toch ff wat laten horen.

Qua gebruik van genotsmiddelen ben ik nog niet helemaal op de goede weg, maar daar ga ik hulp bij krijgen. Ik ga een afspraak maken met een maatschappelijk werkster daarvoor. De psychiater wilde me naar de verslavingszorg sturen, maar dat leek me dan ook weer een beetje onzin. Ik zie mezelf niet als verslaafd. Hooguit als iemand die z'n impulsen niet zo geweldig kan beheersen. Depressief ben ik eigenlijk nauwelijks meer op het moment, dus das wel lekker. En verder gaat m'n leventje wel goed z'n gangetje.

[rare kwast]

ANDIJVIE:

Jay, zometeen werkcollege over Oscar Wilde <3 En gisteren was dus echt superleuk, hele dag in Utrecht gehangen en in het gras gelegen enzoo. En vanavond optreden in Amsterdam, nog liefhebbers?

[Stefanie]

Gisteravond was echt zó gezellig! Lekker gedanst en gefeest, heerlijk En nu een week lang vakantie en wachten tot mama komt uit Spanje

Sidhe schreef op 27-04-2007 @ 10:12 :
Jay, zometeen werkcollege over Oscar Wilde <3 En gisteren was dus echt superleuk, hele dag in Utrecht gehangen en in het gras gelegen enzoo. En vanavond optreden in Amsterdam, nog liefhebbers?

Wij zijn vanavond naar de Lostprophets in de Melkweg

Ik voel me echt raar, nu ik opeens geen tentamenstress heb .
Echt raar, ik zit nu een beetje om me heen te kijken van 'wat zal ik eens gaan doen'. Terwijl er door de drukte genoeg is blijven liggen wat nog moet gebeuren .
Zometeen eerste maar even een kaartje kopen en schrijven voor een vriendin en wat boodschappen doen.

En het voelt alsof ik gisteren weer even wakkergeschud ben door m'n therapeut.
't Is de hoogste tijd om de regie weer eens in eigen handen te nemen.



toch?

[Vogelvrij]

Het ironische is dat ik nog altijd zo ontzettend graag normaal wil zijn

Vogelvrij schreef op 27-04-2007 @ 11:50 :
Het ironische is dat ik nog altijd zo ontzettend graag normaal wil zijn

En wat is dat volgens jou dan?

ik ga zo eens even moed verzamelen en mijn werk bellen.

Ik ben net bij de psychiater geweest en nu ga ik iets meer risperdal slikken tijdelijk. Het was een goed gesprek en een aardige man. Hopelijk gaat de stress zo iets omlaag.

@ Ann & rare kwast; bedankt

Fijn weer vandaag. Prima weer om kleren te gaan kopen. Ik wil een zomers verjaardagsoutfit. Een jurkje met leuke schoenen.

En ik ben blij

gefeliciteerd andijvie! (nog een keertje )

pff, heb je eindelijk alle moed bij elkaar verzameld om te bellen, staat de telefoon uitgeschakeld, nee daar heb je wat aan!

[Missy1234567890]

Heel misschien heb ik binnenkort weer internet, hangt ervan af of m'n huisgenootje een nieuwe aansluiting aanvraagt. Nu bij m'n vriend, dus kan ik even hart luchten (is wel nodig)

Ik vraag me steeds vaker af waar ik het allemaal nog voor doe. Ik weet wel dat het primaire doel is m'n masterdiploma te halen, zodat ik een studie heb afgerond. Maar ik heb echt géén idee wat ik erna wil, ik weet echt niet wat ik leuk vind, als je het zo vraagt, zou ik 'niks' zeggen. Maar er zijn wel dingen die ik leuk vind, maar het zijn bepaalde vaardigheden, geen beroep/functie.
Misschien toch maar eens naar de loopbaanadviseur. Misschien hebben ze een of andere test, waar meer uit komt dan alleen interesse. Want dat weet ik wel en er komt ook altijd hetzelfde uit zo'n test. Iets met voeding lijkt me ook wel leuk, dat zei ik 2 jaar geleden al. Toen zou ik misschien nog ipv deze master de opleiding tot diëtiste gaan doen. Het lijkt me nog steeds erg interessant, maar ik wil eigenlijk niet meer studeren hierna, maar werken wil ik ook niet. Ik weet het gewoon allemaal niet.

Op sociaal gebied gaat het ook niet echt lekker. Ik heb te veel last van m'n middelbare schoolperiode. Ik heb nu last van een minderwaardigheidscomplex dat steeds erger lijkt te worden. En ik durf nauwelijks initiatief te nemen uit angst om iets fout te doen. En dan kan ik het schema van de RET wel invullen, en het is natuurlijk nooit een ramp dat ik iets fout doe, maar het houdt me toch tegen om dingen te zeggen/ondernemen. Ik wil ervan af, ik wil ook van die associaties af met m'n middelbare schooltijd. Maar hoe?

godverdikkeme, ik ben de verjaardag van mijn vader vergeten

mijn moeder belde me net. (hij was gister jarig)
Ze vieren hun verjaardag nooit en hadden het ook niet aangekondigd ofzo, of gevraagd of ik leuk kwam mee eten.
nu moet ik dit weer het hele jaar aanhoren.
kutzooi. Ik heb m nog steeds niet gebeld omdat ik dat niet zo goed durf.

[Gothic]

Zo tentamen is binnen. En die van haar ook. Dat betekent: boeken! Eindelijk . Maar ik durf me er nog niet op te verheugen. Want het is nog niet zeker dat de reis doorgaat. Er moet behalve ons nog 1 iemand boeken...

Net ff lekker in de zon gelunched en nu maar weer aan de slag. Gister ook al te weinig gedaan en vandaag ook nog lang niet af wat ik wil...

Morgen hopelijk lekker naar de stad met m'n vader...