Het Grote Lucht-Je-Hart Topic #105

[GeleBloem]

Ik wil hier helemaal niet meer posten maar het gaat niet goed..steeds minder. En ik moet er toch iets mee?! Net zo destructief bezig geweest door informatie op te zoeken over iets wat niet echt geweldig is. Ik ben dan wel aangenomen, maar ik zie het echt niet zitten, maar ik heb echt geld nodig voor die kamer en die wil ik niet afzeggen want thuis wil ik ook niet meer zijn. Er is een andere simpele uitweg..maar dat wil ik ergens ook niet, maar het LIJKT wel aantrekkelijk nu. Ohhh, wat moet ik nu? Het is zo'n chaos in mijn hoofd. Net hele verkeerde kant op gefietst terwijl ik die route zo vaak fiets. Ik wist echt niet meer waar ik nu heen moest. Ik zit vandaag nog de hele dag alleen en morgen ook de hele dag. Ik wil gewoon niet meer.

[Heksjuh]

Gelebloem: wanneer wordt je ingewerkt? Misschien valt het allemaal wel mee. En als je het toch niet ziet zitten (na bijvoorbeeld een maand daar gewerkt te hebben, want in het begin is het misschien nog niet geweldig), kan je altijd ontslag nemen. Misschien heb je wel hele leuke collega's en vind je het straks hartstikke leuk.
*knuffel*

Moon: sterkte met je hond. *knuff*

[Heksjuh]

Ik ben nog steeds moe. Ik word ook heel moe wakker, maar als ik wakker word kan ik ook niet lekker verder slapen. Dan lig ik half te slapen en droom ik heel verwarrend en lig ik een beetje te draaien. Gisteravond in slaap gevallen tijdens tv kijken. Dan slaap ik wel het beste.

Gisteravond op mijn werk nog met R. staan praten. Ik was aan het vegen en vroeg hem iets, en hij gaat dan altijd hele verhalen vertellen. Eigenlijk had ik achter de kassa gemoeten, maar hij bleef maar praten en ik had het niet door, dus toen ik klaar was zat mijn collega achter de kassa
R. geeft training in een soort vechtsport, en was daarvoor vorige maand naar Indonesie (of ergens in de buurt) gegaan, voor het WK. Ik vroeg hoe die sport ook alweer heet (het is echt een moeilijke naam, ik kan het niet onthouden en niet uitspreken). Op een gegeven moment vroeg hij of ik een keertje mee kom trainen. Het lijkt me heel leuk, hij heeft me het emailadres en de site van de sportschool gestuurd. Het lijkt me ook wel doodeng, want ik heb totaal geen conditie (meer, ik heb het wel gehad, toen ik nog handbalde), ik ben totaal niet lenig en niet sterk, ik ken er helemaal niemand. Het lijkt me dus gaaf en doodeng tegelijk. Zo'n training duurt ook twee uur, dat hou ik nooi vol.
B. is R. zijn assistent. Dan zie ik B. ook weer.
Ik twijfel wel of ik het ga doen of niet, het lijkt me zo eng. Maar misschien is het wel goed voor me, eens iets nieuws doen. Misschien vind ik het nog leuk ook. Zou wel goed zijn voor mijn zelfvertrouwen, een vechtsport.

Sidhe schreef op 14-08-2007 @ 01:58 :
Zucht. Leven is raar. Ik zoek en zoek maar vind weinig.. soms, die klik, herkenning. Maar zeldzaam, helaas.

Oke, zelfs voor cryptische posts op ljh is het té laat

Boos, bozer BOOST!

1. Het ticket is betaald, moet er verdorie toch wel een pick-up geregeld worden in Lima. Verdorie.
2. Wanneer houdt mijn moeder eens op met het bagetaliseren van mijn klachten? 'slaap je niet? zal wel psychisch zijn: ik kan niet slapen ik kan niet slapen. Nee, dan slaap je ook niet.'
3. Mijn kop doet zeer van de kou op kantoor en ik verdraag mijn lenzen niet.
4. Ik heb nergens tijd voor.

en dan de allergrootste: dan werk je al 3 weken voor het uizendbureau (Waar ik vorig jaar ook al werkte, en ook voor hetzelfde bedrijf), en dan zeggen ze eerst dat ze je loon van 3 weken neit kunnen storten vanwege een storing, en pas als je 3 keer belt krijg je te horen dat je 'naar het uitzendbureau had moeten komen om loonbelastingformulieren en een id te laten zien'. HAD DAT NIET EERDER GEKUND?
En met als klap op de vuurpijl dat ze een verklaring van goed gedrag van me willen, terwijl het uitzendbureau dat heeft en het aanvragen bij de gemeente tegenwoordig 4 weken kost. En ik maar 5 weken op deze stek zit waarvan er al 3 voorbij zijn.

Je krijgt me niet snel kwaad, maar dit...

Krijg ik de vraag heb je al een planning voor morgen?
Een planning. Ik heb geen zin om te plannen, en wat ik morgen doe zie ik wel. Morgen is morgen. *eigenwijs

Voel me slecht. Zo een verjaardag

Nijn* schreef op 14-08-2007 @ 13:25 :
Hmm, de diagnose is binnen. Dysthyme stemmingstoornis (die wist ik al), identiteitsprobleem, gegeneraliseerde angststoornis.. En bovenal: neigend naar Borderline persoonlijkheidsstoornis.

Het zijn maar naamplaatjes en ik ben al een stuk vooruit gegaan, maar toch. Wel even slikken. Vooral omdat het nu al een tijd weer een heel stuk minder goed gaat.

Idd het zijn maar naamplaatjes. Je bent wie je bent. Je bent niet iemand met een sticker of naamplaatje op.

liefs,

5 ons afgevallen en nu zit ik weer precies op m'n minimum. Argh, blaa, zucht. Ik heb echt mn best gedaan met eten en het is ook heel goed gegaan. Netjes 7 boterhammen, tussendoortjes, avondeten, toetjes, zuivel, fruit en toch val ik af. Stom lichaam.
En ik ben moe en ik heb hoofdpijn. Oh wat ben ik blij...

GeleBloem schreef op 14-08-2007 @ 11:53 :
Langs de opvang van mijn oude therapie geweest. Er lag nog wat, ben even naar binnen gegaan, gepakt en naar buiten. Twee minuten gepraat en gegaan. En nu..een brok in m'n keel. Daar voelde ik me niet veilig, maar nu ook niet. En nu stromen de tranen over m'n wangen. Nog steeds is het zo uitzichtloos, maar nu zonder therapie. Ik ben denk ik niet gemaakt om een fatsoenlijk en normaal leven te hebben.

EDIT: Aangenomen, gelukkig. Wordt heel druk, heel hectisch, maar ik heb een bron van inkomen. Kassawerk en schoonmaak enzo. Ik hoop maar dat ik het volhoud.
Ik zie het totaal niet zitten, gisteravond toen ik net wist dat ik vandaag gesprek zou hebben eerst een uur lang even gehuild, van spanning, angst en frustratie en ga zo door en vandaag er heen gegaan. Ik moet elke vrijdagavond en elke zaterdag en waarschijnlijk nog een avond in de week. Het wordt erg hectisch, nu twee weken van inwerken. Over twee weken begint ook mijn stage en dan per 1 september mocht ik oververhuizen waarschijnlijk, maar dan moet ik werken en ik kan niet nu al vrij vragen dus ik vraag wel of ik op maandag over kan verhuizen, want dan hoef ik alleen 's ochtends even naar school. Op stage kan ik dan hoop ik voortaan op vrijdag om 5 uur weg zodat ik om 6 uur bij de lidl kan werken. In de bus snel boterhammetje eten. Ik ben wel blij dat ik nu zekerheid heb hoor, dat wel.

Ik had namelijk informatie gevraagd van een vrouwtje die ook een wajong heeft, maar die heeft twee maanden moeten wachten. Dat is niet zo lang voor een uitkering, maar wel onmogelijk voor mij. Ik heb echt eerder geld nodig en dan heb ik nog niet eens de zekerheid dat ik hem krijg.

Gefeliciteerd!
Ik hoop dat het meevalt. En dat je je wajong uitkering krijgt

moe. en ik ben trots op mn nieuwe pet+ trainingsshort

[gewoonik]

ow
val toch niet steeds in hetzelfde gat!
ik moet echt iets aan mezelf gaan doen, gelukkig heb ik begin september een afspraak.. maar dat duurt wel nog even en dan is t nog de vraag of het helpt.

en hij zei het zo mooi vorige week: ik wil je helemaal zien bloeien

[LiefsvanHier]

Nog 33 nachtjes (geloof ik) en dan ben ik heel blij. Ik wil zaterdag eigenlijk niet werken, maar morgen toch maar bellen dat ik vrijdag en zaterdag gewoon kom. Haha, nu moeten we volgende week nog wel weg, ik ben benieuwd wat we gaan doen als het rotweer wordt. Ik zou het lullig vinden als we uiteindelijk toch niets gaan doen, want dan wordt het een weekendje zee in de herftvakantie, olee.

ik denk te diep na vnaaf

[darkfairy]

vanacht kut gedroomd dat ik me moeder dood schoot in mijn moeder en vader's kamer en toen werd ik nogal raar wakker daarna en toen was het op het werk wel een tidje gezellig en toen schoot ik twee keer in paniek zomaar en schaamde me in de pauze voor mijn gewicht en heb daarom in twee van de drie pauze's niks gegeten en toen raakte in aan het einde van de dag nog meer in paniek en angst op het werk en toen had ik het maar allemaal tegen een van de werkleiding gezegd bij de wc's
en daar toen in janken uitgebarst een kwartier en toen moesten er net allemaal golega's naar de wc toe
en ze wou mijn benen zien en schrok
en toen moest ik het tegen een andere werkleider zeggen en laten zien en die vond dat mijn psychische gezondheid nou achteruit is gegaan door dit alles en vroeg of ik het nog tot maandag volhoud zonder ggz omdat ik er aankomende maandag pas weer heen moet en toen begonnen ze er over of opname mischien niet goed is voor twee weken zodat ik dan even weg ben van thuis en van me zusje enzo en toen was ik nog meer in tranen uitgebarst en hij vond mijn benen er niet goed uitzien
en morgen gaat hij hierover door met mij en ik heb hun verteld van mijn am gedachte's en van mijn eetgedrag van nou
en ik zou zo weer kunnen janken en morgen zal ik me vast schamen voor dit alles en me vriend zal me nou wel idioot vinden

[burgertrutje]

Ik weet weer waarom ik gestopt was met hier posten. Na een keer werkt het al verslavend dus ik stop maar gewoon weer. Het gaat niet super, ik zak af en er is weinig om aan vast te houden. Als ik realistisch ben is het alleen helemaal niet zo erg en is er eigenlijk vrijwel niks. Ik kom er wel, alleen of met iemand/meerdere, het komt wel een keer. Ik help mezelf er alleen niet mee er zo over te typen. Opluchting is na een paar keer over en dan wordt het zelfmedelij. Sterkte iedereen, ik blijf wel weer enkel lezen, dat is echt beter voor mezelf

[Yana]

Ik voel me weer oppervlakkig. Lichtelijk down, wetend dat er zoveel tranen verstopt zitten maar ik voel ze niet echt. Weggestopt onder mijn lege maag.

Eten is echt belachelijk slecht gegaan vandaag, ondanks dat ik vandaag bij mn vriend geweest ben met avondeten. Morgen ga ik lunchen met mn moeder. Bweh. Ik kan dit niet.

[George]

Oh bah bah bah bah bah.

Grr, ik wil iets leuks om naar uit te kijken maar dat heb ik niet... Bah inderdaad ja.

[Nijn*]

Hmm, wat een dag. Rond 4 uur de bus naar de stad genomen, N. afgezet bij d'r werk en met D. de stad in gegaan. Even wat gaan drinken daarna uiteten geweest, het was echt supergezellig. Erna nog even naar de S. gelopen, en heerlijk buiten gezeten, rondgelopen, gek gedaan. Fucking hard spacen en niet meer bij komen van het lachen. Geweldig. Daarna werden we opgehaalt door N. en M. die ons met 100 km over de straatweg naar huis brachten. Geweldig, met de ramen wagenwijd open, muziek keihard aan en fucking hard over drempels schieten, twee keer uit de bocht vliegen en gillend verder rijden. Het klinkt niet zo leuk maar het was echt fucking geweldig.
Morgen naar L. daar blijven slapen, gezellig samen dingen doen.. Vandaag ook die klote therapie gehad maar niets verteld over am enzo.. Ach ja, whatever het gaat zo toch goed met me?
Fucking wazig gepraat. Ik ben het zat, wil am en wil het nu.

[denvermax]

Nijn* schreef op 14-08-2007 @ 23:44 :
Hmm, wat een dag. Rond 4 uur de bus naar de stad genomen, N. afgezet bij d'r werk en met D. de stad in gegaan. Even wat gaan drinken daarna uiteten geweest, het was echt supergezellig. Erna nog even naar de S. gelopen, en heerlijk buiten gezeten, rondgelopen, gek gedaan. Fucking hard spacen en niet meer bij komen van het lachen. Geweldig. Daarna werden we opgehaalt door N. en M. die ons met 100 km over de straatweg naar huis brachten. Geweldig, met de ramen wagenwijd open, muziek keihard aan en fucking hard over drempels schieten, twee keer uit de bocht vliegen en gillend verder rijden. Het klinkt niet zo leuk maar het was echt fucking geweldig.
Morgen naar L. daar blijven slapen, gezellig samen dingen doen.. Vandaag ook die klote therapie gehad maar niets verteld over am enzo.. Ach ja, whatever het gaat zo toch goed met me?
Fucking wazig gepraat. Ik ben het zat, wil am en wil het nu.

hm klinkt als mijn wkend, excl die 'am' ? kheb wel een am/fm radio, in de auto zelfs, big pimpin'

haha, ik vind L leuk

shit

sonho schreef op 14-08-2007 @ 19:03 :
5 ons afgevallen en nu zit ik weer precies op m'n minimum. Argh, blaa, zucht. Ik heb echt mn best gedaan met eten en het is ook heel goed gegaan. Netjes 7 boterhammen, tussendoortjes, avondeten, toetjes, zuivel, fruit en toch val ik af. Stom lichaam.

Je hebt het inderdaad heel goed gedaan. En het is toch niet zo gek dat gewicht schommelt, dat gebeurt toch? Je kunt het er alleen niet bij hebben, maar ik zou zeggen, gewoon volhouden en dan komt het goed!

Repelsteel schreef op 15-08-2007 @ 01:26 :
haha, ik vind L leuk

shit

Das toch niet erg? ^^ Oh en smsen als er iets is want ik ben 2 dagen niet op msn

OT: Euh ja. Moe. Kutritme. Maar zometeen naar Utrecht, even kijken bij Biton, en dan naar Rotterdam met Judith. <3

[Nienna*]

Waarom wordt die hoofdpijn nou niet minder?
Ik had gisteren een terugval(letje) en ging toen nadenken over waarom ik, waarom depressie, waarom waarom waarom... net zo zinloos als "wat als".
Ik wil niet gaan werken, ik denk dat ik afbel, ook al zei de dokter dat ik niet moest toegeven aan de hoofdpijn omdat het dan erger wordt. Ik heb nu spierverslappers en op de één of andere manier het gevoel dat het nu al werkt, terwijl ik het pas 20 min. geleden heb geslikt?
Grappig om op te merken dat het tijdens mijn depressie niets uitmaakte wat ik slikte, terwijl ik het nu meteen merk.
Kuthoofdpijn. Ik heb het gehad, ik wil slapen, eeuwig slapen.

Krummeltje schreef op 15-08-2007 @ 08:01 :
Je hebt het inderdaad heel goed gedaan. En het is toch niet zo gek dat gewicht schommelt, dat gebeurt toch? Je kunt het er alleen niet bij hebben, maar ik zou zeggen, gewoon volhouden en dan komt het goed!

Het vervelend is alleen dat ik in een eetstoornissen kliniek zit en wanneer ik onder mijn minimum zit ik een waarschuwing krijg en wanneer ik er dan niet gauw boven kom een time-out. Eb daar heb ik geen zin in.
Want gewicht schommelt, dat klopt. Maar ik kan het er idd niet bij hebben en volgende week kan ik niet wegen en ik hoop dus niet dat ik nu twee weken lang afval en er dan een stuk onder zit.
Maar goed, ik doe mn best en meer kan ik niet doen.
Thanks iig...

Gisteren ging het zo fantastisch, tot ik in bed lag, toen greep de angst me ineens aan, alsof ik iedere dag een dosis angst moet hebben. Enorme hartkloppingen, beertje kortademig. Echt naar

Nijn* schreef op 14-08-2007 @ 23:44 :
Ach ja, whatever het gaat zo toch goed met me?

Volgens wie? Volgens jou (ik geloof het niet) of volgens anderen? Misschien dat je dan eens duidelijk en eerlijk moet zijn in hoe je je echt voelt? Als je bepaalde dingen achterhoudt, dan kunnen mensen ook onmogelijk een goed beeld krijgen, toch? Mensen gaan af op wat jij ze vertelt, ze kunnen geen gedachten lezen.

Sinds een paar dagen ben ik weer terug van vakantie en maandag moet ik weer beginnen met werken. Eigenlijk heb ik er niet zoveel zin in maar ik denk dat die afleiding mij goed zal doen. Het is niet dat ik mij verveel maar ik heb gewoon veel te veel tijd om na te denken over alles.

Friesland was tof, mijn vriend ging niet mee ivm school en geen zin dus ben ik met mijn ouders en broer een weekje weg geweest. Ik besefte alleen dat de dingen die ik daar deed waarschijnlijk nooit met m'n vriend zou kunnen doen gewoonweg omdat hij dat niet leuk vindt (of het geduld er niet voor heeft). Dat staat me heel erg tegen want het is zo'n lieverd en serieus we hoeven niet totaal dezelfde interesses te hebben maar Friesland en varen/zeilen zijn dingen die ik gewoon heel leuk vind en het liefst met hem wil delen.

Het is fijn om weer met oude vrienden wat contact te krijgen maar ik heb de energie er gewoon niet voor om wat te ondernemen. Die energie wordt opgeslokt door het idee dat ze het toch niet menen en alleen uit beleefdheid met me om gaan/ contact houden. Waarom anders? Toch niet omdat ik echt zo'n leuk gezelschap ben?

Waaah!!! Ik ga over twee weken voor het eerst autorijden!!! Dát is al een overwinning maar ik heb ook nog eens zélf de autorij school gebeld (oké wel door bij m'n broer te bellen en het voor te oefenen, maar uiteindelijk wel zelf gebeld). Hihi, ik heb er nu al zin in...

[Nijn*]

Leonoor schreef op 15-08-2007 @ 11:03 :
Volgens wie? Volgens jou (ik geloof het niet) of volgens anderen? Misschien dat je dan eens duidelijk en eerlijk moet zijn in hoe je je echt voelt? Als je bepaalde dingen achterhoudt, dan kunnen mensen ook onmogelijk een goed beeld krijgen, toch? Mensen gaan af op wat jij ze vertelt, ze kunnen geen gedachten lezen.

Volgens anderen ja, het maakt niet uit wat ik vertel, want ze geloven toch alleen wat ze willen geloven. Ik kan mee uiteten, dus ik heb geen eetstoornis. Ik kan met korte mouwen rondlopen, dus van am is geen sprake meer. Ik ben gezellig op een avondje uit zonder al te extreme stemmingswisselingen, dus de rest van mijn 'probleempjes' zijn er ook niet meer. *$$ U bent genezen! $$* Zo gemakkelijk gaat dat.

Ik kan wel dingen vertellen maar dan is het snel van: "Hè bah meis, vervelend.. *stilte* laten we het nu eens over leuke dingen hebben!" Dus houd ik mijn mond maar dicht en probeer ik 'gezellig' te zijn.

En ach,, ik heb ook helemaal geen zin meer in die therapie, stomme bullshit, want ook haar durf ik niet meer alles te vertellen. Misschien moet ik er maar gewoon mee kappen.

@Nijn*: Reageert je omgeving zo of ook de psycholoog/hulpverlener waar je naar toe gaat? Bij die eerste kan ik me voorstellen dat je dan net-als-of doet, maar waarom zou je dat bij die tweede doen? Omdat die eerste je niet geloven? Het gaat om JOU, niet om hen. Ik denk niet dat je al te snel met die therapie moet stoppen, volgens mij heb je het nog veels te hard nodig...ik denk dat je, ondanks dat het heel moeilijk is, toch moet proberen eerlijk te zijn (al is het maar in dat je haar niet alles meer durft te vertellen)...

[Nijn*]

@ Leonoor:
Nee, alleen mijn omgeving reageert zo, niet mijn hulpverlener. Ik weet dat ik veel eerlijker moet zijn en meer moet vertellen over hoe ik me werkelijk voel, maar ik kan het gewoon niet. Ik durf het niet. Ik ga er vrijdag weer heen en probeer dan echt wel om eerlijk te zijn, maar ik vind het moeilijk en vraag me dan af van als ik niet eens alles kan vertellen, dan heeft het ook geen zin meer om er naartoe te gaan. Maar eigenlijk weet ik wel dat ik het nog hard nodig heb..

OT: Alles wat ik wil doen, wil niet lukken. Althans, alles wat ik wil doen lijkt me toch zoveel leuker met een jointje dat me hier ligt aan te staren en me bijna lijkt te roepen. Hoewel ik vanochtend onwijs brak was en vanavond weer wegga met een vriendin,,, lijkt het toch wel een hele leuke optie. Stom wijf.

@Nijn*: Het is ook moeilijk. Misschien kun je haar een keer een brief of email sturen? Misschien dat dat wel lukt? En/of anders op z'n minst aangeven dat je het moeilijk vindt om eerlijk te zijn/alles te vertellen. En wie weet komt stukje bij beetje ooit wel alles er uit...en anders komt er iig een deel uit, wat denk ik ook al kan helpen.
En niet zo lelijk over jezelf praten.

[Sagana]

Ik heb al best veel pijn gehad, maar ik heb 't idee dat het nu aan het beteren is. En mezelf spuitjes geven zie ik eigenlijk niet echt zitten hopelijk lukt 't.

ik kan het gewoon niet geloven. Ze hebben me in een klas gestopt waar ik geen vrienden heb. Al die mensen hebben me jarenlang gepest en nu word ik er gewoon tussenin gegooid. En overplaatsing deden ze niet aan. Ze gooien me gewoon voor de leeuwen. Bah,wat haat ik die vrouw.

[Nona]

Ik neem nooit meer iets van die jongen aan.

[da leentjuh]

Volgende week word ik opgenomen. Momenteel voel ik er niks bij (maar dat komt ook omdat ik niet echt meer durf te eten ). Maar ik weet wél dat ik alles verder zat ben, dus dat het op zich goed is dat er iets gaat gebeuren. Wel eng (alleen voel ik dus verder niks, dus ook geen angst. Fijn wel)

Vakantie was trouwens leuk

Het is gewoon écht een elastiekje, en dat is het altijd al geweest. Ik heb zeker 6 jaar lang het elastiekje uit lopen rekken, en vervolgens werd ik keihard terug getrokken. En gisteren trok ik weer even, om 's avonds weer terug getrokken te worden. En telkens word ik natuurlijk harder terug getrokken dan ik zelf trok, dus ben ik alleen maar verder van huis... Argh, ik haat dit gedoe, ik heb compleet geen concentratie om iets te doen, en ik voel me daar alleen nog maar ongelukkiger door worden.
Please, geef me maandag iets kalmerends ofzo, want ik word gek van dit gedoe.

[GeleBloem]

Ik ben duizelig, beetje kortademig (in de vorm van zenuwachtig) en trillerig. Ik weet niet hoe het komt. Misschien door het slechte slapen, maar misschien ook niet ..

UWV gebeld. Het duurt 8 tot 10 weken voordat ik iets hoor. Als ik nu een baantje zou nemen zou dat wel invloed hebben op de beslissing of ik die WaJong uitkering krijg. Ik heb nu al twee paniekaanvallen gehad, sinds ik weet dat ik ga werken en dat weet ik vanaf gisteren . Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.

[moon]

sidhe,noajan en heksjuh bedankt voor jullie medeleven, dat voelt goed.

ot: nog nooit zoveel gehuild als de afgelopen dagen en dat terwijl ze nog wel steeds leeft. Vandaag lijkt het zelfs wat beter te gaan, ze heeft voor het eerst weer gekwispelt en ze heeft een paar stappen zelf gelopen. Alsnog geeft het geen hoop, haar poten blijven zodanig verzwakt dat er niets meer aan te doen is. Het ziet er tot nog toe niet naar uit dat ze een natuurlijke dood gaat steven, dus dan komt het er op neer dat wij uiteindelijk moeten beslissen om haar in te laten slapen, en dat lijkt me nog het ergste. Ik blijf toch hopen dat ze zelf gaat. Als ze er eenmaal echt niet meer is dan denk ik dat ik nog een flink tijdje nodig zal hebben om dat verdriet te verwerken. Het voelt als een taboe, alsof je om een hond niet zoveel en zolang verdriet mag hebben. Toch is het onvermijdelijk. Ze is 14,5 jaar onze trouwe viervoeter geweest.

@moon: Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal dat je verdriet hebt om een huisdier... Sterkte. (})

Ugh, ik voel me naar en blij tegelijk.
Blij omdat ik door een fout in het HI systeem straks maar 12 euro betaal voor een HI 30 abonnement de mevrouw aan de telefoon zei dat mijn abo afgelopen juli verlopen was, terwijl het volgend jaar juli moet zijn. Van haar manager mocht ze gewoon haar eigen informatie volgen en mij een sim only studentenabo aanbieden

Maar goed.
een 'vriendin' van mn zus (niet echt een vriendin, meer vergelijkbaar met een jongere zus-verhouding: jonger en niet gelijkwaardig) is al een tijdje opgenomen. Al een jaar of 8 geloof ik heeft ze een eetstoornis, depressie en sinds kort de diagnose borderline. Ze is inmiddels uit de rechterlijke macht ontheven en geplaats in een inrichting in afwachting tot ze plek hebben in een passendere kliniek.
Ze heeft inmiddels al 4 zelfmoordpogingen gedaan, steeds op tijd gevonden, dan weer een week separeer en dan kon ze weer opnieuw privileges verdienen e.d.
MAAR WAT IK VERDOMME NIET SNAP is dat ze 'zo'n meisje het privilege geven om te gaan shoppen en haar dan een WEEGSCHAAL laten kopen. Echt, je zou denken dat die mensen enig idee hebben waar ze mee bezig zijn. En ik snap ook niet dat ze, terwijl het niet mag, toch kans ziet alleen naar buiten te gaan (was nu dus niet zo, maar eerder wel). En ik snap ook niet dat je iemand waarvan je weet dat ze suïcidaal is zo lang alleen laat.

Waarschijnlijk heeft het zien van haar gewicht op de weegschaal haar getriggerd. Mijn ouders en zussen zijn zondag terug gekomen van vakantie. Mn moeder en zus zouden gister voor het eerst weer bij haar langs gaan. Kwart over 5 zijn ze gebeld, ze had zelfmoordpoging nummer 5 gedaan. Opgehangen met de doucheslang. Toen ze haar vonden had ze al geen pols meer, gereanimeerd. Pas na 7 min. weer hartslag en zuurstof dus en god weet hoe lang ze er al lag.
Gister en vandaag kunstmatig haar temp laag gehouden. De komende 2 dagen moeten ze kijken of ze langzaam gaat ontwaken. Lichaam is stabiel, maar ze verwachten weinig goeds voor haar hersenen.

En ik vind het zo ongelooflijk oneerlijk. Dat meisje is zo jong en heeft zo'n sterke doodswens. Maar nu, met de nieuwe diagnose borderline, zouden er met de goede medicatie en therapie mogeljkheden moeten zijn. Zij zag ze niet, maar ze waren er. Het is zo oneerlijk, en misschien mag het niet, maar ik kan niet anders dan denken dat met betere hulp van de begeleidende artsen dit niet had hoeven gebeuren. Weegschaal kopen = eigen verantwoordelijkheid? My ass, ze is uit de rechterlijke macht ontheven, ze is júllie verantwoordelijkheid. Hang desnoods camera's op in haar kamer, hou haar in de gaten, en laat haar geen weegschaal kopen..

sorry voor het lange verhaal. ik kende haar niet heel goed, maar leefde heel erg mee. Ik ben vooral blij dat mijn moeder ook een band met haar heeft opgebouwd, ipv mijn zus alleen. Want ik zie het al voor me: mn zus die zich verantwoordelijk voelt en een terugval krijgt o.i.d...

[Heksjuh]

Leonoor schreef op 15-08-2007 @ 15:39 :
@moon: Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal dat je verdriet hebt om een huisdier... Sterkte. (})

Ik ook.

Ave: wat een erg verhaal. Ik vind het ook raar dat ze haar een weegschaal hebben laten kopen. Als ze een beetje nadenken snappen ze toch wel dat dat dat niet goed kan gaan?

[Heksjuh]

Vanmorgen was mijn collega te laat, waardoor ik een half uur alleen achter de kassa zat. Eerst heeft M. even achter de kassa gezeten. Toen ging hij weg. 'Bel maar als het druk wordt.' Alleen zat ik achter kassa 2 en die bel is stuk, dus ik kon niet bellen.
Vervolgens was het heel rustig. Ik moest de kantine schoonmaken en vervolgens de rest van de winkel. Leuke klusjes krijg ik altijd

Eigenlijk moest ik morgenmiddag ook werken, maar omdat het zo rustig is heb ik morgen vrij. Jammer, maar ik vind het ook wel lekker. Weer een rustig dagje morgen

moon schreef op 15-08-2007 @ 15:35 :
Het voelt als een taboe, alsof je om een hond niet zoveel en zolang verdriet mag hebben. Toch is het onvermijdelijk. Ze is 14,5 jaar onze trouwe viervoeter geweest.

Ik denk dat niemand er raar van zal opkijken als jij een tijd verdrietig bent omdat je hond dood is. Het verwerkingsproces is toch voor iedereen anders? Daarbij is het beest zon lange tijd deel van jouw leven geweest, dat het niet meer dan normaal is.
Sterkte iig!


Ot:
Ik vind het opzich wel relaxed hoor de vakantie. Na een maand geinterraild te hebben nu alweer een week aant werken bij de oudjes en nog een week precies te gaan dan heb ik mn vakantiewerk ook weer gehad voor dit jaar. Dan lekker 3 daagjes texel met vrienden en mn vriend, en nog 10 dagen naar Spanje met mn moeder. Daarna begint het gewone leven aan de universiteit weer.
Mn lekkere geneeskundestudent was er weer op mn werk(A) heb ik best een tijdje een crush op gehad, en heowel dat over is want ik heb de meest geweldige vriend die er bestaat, het blijft een leukertje . Ach nog een paar keer samenwerken, mij hoor je niet klagen.
Vakantie gaat wel ontzettend snel, het is alweer half augustus. Stiekem wil ik wel dat het weer september is. Op de universiteit voel ik me gewoon goed. Leuke mensen om me heen, altijd wat te doen, nieuwe stof opnemen. Jaa heb er zin in in mn tweede jaar .

[moon]

bedankt voor de reacties.

ot: en er is nog iets..ik ben zo boos, boos om niks. Ik ben steeds geneigd om op allerlei mensen onterrecht boos te worden. Het is dat ik het zelf goed weet, daardoor kan ik het tegenhouden, ze van te voren waarschuwen of mijn exuces aanbieden.
Het is raar, ik ben nooit boos.

[Heksjuh]

Ik verveel me en ik wil een boek lezen maar ik kan me niet concentreren.
Leuk dat mijn vriendinnetjes ook eens terugmailen. Oke, eentje heeft wel teruggemaild, de ander niet (terwijl ik twee mailtjes heb gestuurd en dat is lang geleden). En ik kan op dat andere mailtje natuurlijk nog geen reactie verwachten, die heb ik een hlf uur terug pas gestuurd. Maar dat wordt toch niks, ik denk niet dat mijn vriendinnen mee willen proeftrainen. Al zou ik het leuker vinden als ze het wel willen, dan ben ik tenminste niet alleen. Misschien morgen maar eens op msn rondvragen.

En ik heb de hele tijd een onrusig gevoel in mijn buik en ik word er gek van. Eigenlijk zou ik alles eruit moeten rennen, misschien voel ik me dan rustiger. Kriebels in mijn buik en ik weet niet hoe het komt. Ik word soms echt gek van mezelf.

moon schreef op 15-08-2007 @ 19:08 :
bedankt voor de reacties.

ot: en er is nog iets..ik ben zo boos, boos om niks. Ik ben steeds geneigd om op allerlei mensen onterrecht boos te worden. Het is dat ik het zelf goed weet, daardoor kan ik het tegenhouden, ze van te voren waarschuwen of mijn exuces aanbieden.
Het is raar, ik ben nooit boos.

Wel logisch Je hebt pijn, en boosheid is vaak een reactie op pijn - soms juist omdát je niets kunt doen. Je bent machteloos en dat maakt het meestal erger.

Ik vind het ook niet raar om verdriet te hebben om je hond, hoor. Kijk, als je nou over een half jaar nog steeds elke week wanhopig aan het huilen bent, dan zou ik het verontrustend vinden. Maar nu ze op sterven ligt, en je bent met 'r opgegroeid, jezus, natuurlijk is dat ellendig.

OT: Ja prima eigenlijk.

@moon sterkte!


OT: Ik vind haar gek en ik ga nu de stad in om een ijsje te eten .

[darkfairy]

hij is niet meer kwaad op me merkte ik op het werk en dat smsde hij vanavond ook een hele opluchting en hij smste ook waarom ik op het kantoor zat te praten gisteren en vandaag
en verder angst en woede pfff