Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic # 107

Ik heb teveel gedronken en ik moet nu nog huiswerk maken. En ik ben moe.

Zeer slechte combi

I wish I had a river, I could skate away on...

[CrazyCorny]

Ik heb er wel zo de tering in dat sommige mensen echt een reusachtige blokkade voor hun ogen hebben, of beter gezegdt hun gezicht. Sommige dingen zijn moeilijk maar moet je toch gewoon aanvaarden.

bedankt he..
ciao

[Perikles]

Tegen morgen zie ik zo op. Ik voel me zo alleen, heb zo genoeg van alles. Ik wil wanhopig alles mooi vinden, maar ik zie het gewoon niet meer.

deoxyribose schreef:

Ik ben Briseis natuurlijk niet, maar ook in mijn omgeving is dit de gewoonte. Er is echter 1 reden waarom ik zelf dit niet doe: ik kan absoluut NIET koken. En tja, then you're stuck...

Daarom kook je ook niet vóór iemand, maar doe je het samen Kun je de groente gaan snijden terwijl de anderen bakken.

[Briseïs]

Morgan schreef:

Nou ja, als je weet dat je mensen wilt die die muziek luisteren, dan zijn die toch wel te vinden? Ik weet niet wat voor muziek het is of hoe die sfeer is, maar de gemakkelijkste weg: d'r is allicht een forum voor via waar je met mensen kunt afspreken om naar een concert te gaan. Voilà, contact. Of via een uitgaansgelegenheid waar ze optreden en waar je kunt werken of zoiets (ik zit nu aan de Doornroosje in Nijmegen te denken, maar eh, zoiets). Juist als je zo'n duidelijke richting hebt waar je mensen in wilt ontmoeten, is het toch gemakkelijk zoeken? Of maak je zelf muziek? Dan staan mensen vaak nog meer open voor contact met gelijkgestemden.

En iets uit voortkomen... Het zit 'm meestal domweg in mensen een keertje vrágen iets met je te gaan doen. Afgelopen vrijdag kon ik heel mooi zien hoe dat gebeurde in een college. Ik zat naast een Italiaanse uitwisselingsstudente, beetje mee gepraat maar verder niets. In de pauze komt er echter een meisje op haar af die in behoorlijk goed Italiaans tegen haar begint te praten. Blijkt dat zij naar Italië was geweest, stagelopen, en dat ze het erg leuk vond om de taal weer te spreken en via de Italiaanse de cultuur weer een beetje op te snuiven. Dus die kletsen een end weg, half Italiaans, half Engels, en spreken meteen af om iets te gaan doen, wisselen emailadressen uit en concluderen uiteindelijk dat ze graag meteen wat gaan drinken na het college. Maar alleen omdat dat Nederlandse meisje dus gewoon met de Italiaanse ging praten. Die Italiaanse had dat niet gedaan, die was duidelijk (nog) veel te onzeker. Maar ze vond het wel heel leuk om meegevraagd te worden. Heel veel mensen stellen zich (te) afwachtend op en missen zo een heleboel leuke contacten. Als je allebei maar zit te wachten tot de ander je een keer uitnodigt, omdat je zorgen maakt dat de ander er niet op zit te wachten, gebeurt er natuurlijk nooit wat. En als iemand er écht geen zin in heeft, merk je dat snel genoeg.

Zo gemakkelijk kan het dus. Als je even staat te kletsen en je merkt dat je een gezamelijke interesse hebt (al is het maar een film die je allebei wilt zien of bijvoorbeeld het feit dat je allebei een nieuwe spijkerbroek zoekt), stel dan gewoon voor om zoiets te gaan doen. En als je dat een keer gedaan hebt, kun je het gemakkelijker nóg een keer vragen (behalve als het natuurlijk helemaal niet klikte).

Bovendien, als student is het heel gewoon (bij ons iig) om samen te eten, toch, ook met mensen die je minder goed kent? Dus iemand uitnodigen om eens samen te eten is dan ook niet zo'n heel grote stap, als je gezellig hebt zitten kletsen in een college of ergens anders.

Nee, zo makkelijk is het jammer genoeg niet. Hier op dit forum zitten zat mensen die naar de goeie muziek luisteren, maar ik zit hier al vier en een half jaar en ik heb er helemaal niemand van leren kennen.
Dat soort uitgaansgelegenheden zitten hier in de stad niet echt, bovendien heb ik leuk werk waar ik hardstikke blij mee ben maar waar ik ook geen mensen van onder de 40 mee ontmoet
En ik zie natuurlijk genoeg mensen met concerten. En misschien was mijn woordkeuze niet helemaal duidelijk, maar met mensen ontmoeten bedoel ik ook gewoon een gesprek. Dat heb ik dus nooit. En mensen zijn zo ongeveer al met hun eigen groepje en staan dan niet echt open voor iemand anders erbij. Paradoxaal genoeg is het makkelijker (voor mij, ik weet niet of dat voor anderen ook geldt) om mensen te ontmoeten als ik met iemand anders ben, en dat ben ik dus nooit omdat ik geen vrienden heb. Bovendien ga ik nooit uit omdat ik dus geen vrienden heb.
De enige plekken waar ik ooit mensen heb ontmoet is internet, school en studie. Internet werkt dus ook niet echt zoals ik al zei, en ook op school en studie heb ik nooit de juiste mensen ontmoet. En de mensen die ik wel heb leren kennen vonden me niet leuk meer toen ze mij beter leerden kennen en zijn allemaal weer weg gegaan. Bovendien ga ik over een jaar op zn vroegst weer echt studeren (als in college volgen enzo), dus dat werkt voor nu ook niet.
Oh, en samen eten is hier ook heel gewoon, alleen heb ik niemand die ik daarvoor zou kunnen uitnodigen.

*spammerdespam*
met je ex praten, met een vriendin praten en twee peruanen die je gezellig lastig vallen op msn doen je je geest verzetten. En toch blijf ik denken. Tsja.

Briseïs schreef:

Nee, zo makkelijk is het jammer genoeg niet. Hier op dit forum zitten zat mensen die naar de goeie muziek luisteren, maar ik zit hier al vier en een half jaar en ik heb er helemaal niemand van leren kennen.

Ik theorie is het niet zo ingewikkeld, in de praktijk misschien wel, omdat je er toch wat voor moet doen ed. Vrienden komen niet zonder dat je mensen ontmoet en aanspreekt ed, als je graag vrienden wilt, dan zul je toch zelf het initiatief moeten (leren) nemen.

Heb je wel eens initiatief genomen om met iemand van internet af te spreken?
Als jij (of de ander) dat niet doet, dan leer je natuurlijk idd niemand kennen.

Ik weet trouwens niet of het klopt dat mensen die al met hun eigen groepje niet echt open staan voor iemand anders erbij...ik denk dat dat heel goed ook anders kan zijn. Je moet het alleen durven om er bij te gaan staan ed.

Briseïs schreef:

Nee, zo makkelijk is het jammer genoeg niet. Hier op dit forum zitten zat mensen die naar de goeie muziek luisteren, maar ik zit hier al vier en een half jaar en ik heb er helemaal niemand van leren kennen.
Dat soort uitgaansgelegenheden zitten hier in de stad niet echt, bovendien heb ik leuk werk waar ik hardstikke blij mee ben maar waar ik ook geen mensen van onder de 40 mee ontmoet
En ik zie natuurlijk genoeg mensen met concerten. En misschien was mijn woordkeuze niet helemaal duidelijk, maar met mensen ontmoeten bedoel ik ook gewoon een gesprek. Dat heb ik dus nooit. En mensen zijn zo ongeveer al met hun eigen groepje en staan dan niet echt open voor iemand anders erbij. Paradoxaal genoeg is het makkelijker (voor mij, ik weet niet of dat voor anderen ook geldt) om mensen te ontmoeten als ik met iemand anders ben, en dat ben ik dus nooit omdat ik geen vrienden heb. Bovendien ga ik nooit uit omdat ik dus geen vrienden heb.
De enige plekken waar ik ooit mensen heb ontmoet is internet, school en studie. Internet werkt dus ook niet echt zoals ik al zei, en ook op school en studie heb ik nooit de juiste mensen ontmoet. En de mensen die ik wel heb leren kennen vonden me niet leuk meer toen ze mij beter leerden kennen en zijn allemaal weer weg gegaan. Bovendien ga ik over een jaar op zn vroegst weer echt studeren (als in college volgen enzo), dus dat werkt voor nu ook niet.
Oh, en samen eten is hier ook heel gewoon, alleen heb ik niemand die ik daarvoor zou kunnen uitnodigen.

Is er bij jou tegenwoordig ook misschien geen angst om afgewezen te worden en pijn gedaan te worden, dat je geen initiatief meer neemt? Omdat je toch al het gevoel hebt dat het niets meer zal worden?
Ik denk wel echt dat je nieuwe dingen zult moeten ondernemen, groepjes op je studie/werk etc zullen nu wel gevormd zijn, daar kom je niet meer tussen. Als je ergens komt waar iedereen nieuw is, staan mensen ook veel meer open voor nieuw contact.
En als je écht verschrikkelijk zou zijn, zoals je zelf beweerd. Kan je dan niet aan de eigenschap die mensen afschrikt proberen te werken bij je psycholoog?

Ot:
druk druk druk. Ik ben nu 4 dagen terug uit Spanje, en heb werkelijk waar het idee alsof het al weer maanden geleden is. Mn studie met het tweede jaar begonnen en ik merk écht gelijk het verschil ontzettend. Docenten gaan er blijkbaar vanuit dat we de eerste periode van het jaar gelijk maar weer willen beginnen met het keiharde werken, en liever niet eventjes rustig weer wennen..

Zo komt mn lief gelukkig ff langs <3

[rare kwast]

sonho schreef:

*knip*

knuffelt sonho helemaal plat met forum knuffels

[rare kwast]

Nattigheid schreef:

knip.

hij vind je idem leuk maar is bang dat het niet gaat werken op die grote afstand..
misschien moet je iets liefs doen (kaartje sturen) met iets in de trant dat liefde die afstand overwint..

[rare kwast]

nog een uurtje dan moet ik weg

[GeleBloem]

Aargh, ik ben verliefd. Maar hij is iets van 28, twee koppen kleiner dan ik. Maar zo mooi en zo lief En voor de rest weet ik niets over hem. Hij is wel gisteren op mijn verjaardag geweest..en en..hij nodigt me nu uit om vanavond te komen eten bij hem. *zucht* Hij moest eens weten..er is zoveel. Maar moet ik dat vertellen? Ik ken hem net. Maar hij stuurt nu al van die lieve smsjes. Het maakt me in de war. Aahhh, ik wil helemaal niet verliefd zijn.

[gewoonik]

ik weet t echt niet meer, kan alleen maar huilen.
wil niet naar college.. ik wil niks.

ow wat moet ik doen om me beter te voelen? ik weet t niet meer.

[trophus]

Pfft, mn neus zit vol, ik ben duizelig, ben maar niet naar college gegaan vandaag. Als t later wat beter gaat ga ik nog wel sporten.
Voelt klote, ik ben al zo lang niet ziek geweest, ik wil echt niet ziek worden straks maar ff flink wat fruit inslaan.
Verder geldt nog steeds wat ik in mn oude post meldde.....

trophus schreef:

Ik wil knuffelen en zoenen en samenzijn met iemand waar ik van hou die van mij houd. En dat een hele nacht door, kusjes plakken en mn hand door haar haar halen en zoenen....
maarja
het moge niet zo zijn

dus ik ga maar weer door met de sleur die mijn leven heet. Leren, fitnessen, colleges volgen, eten kopen, koken, eten, opruimen.
Ik word er soms echt zoooo moe van. een beetje liefde en genegenheid zou echt welkom zijn......

Ja, ik heb een doel
Ja, ik vind het leuk om er naar toe te werken en ik ben optimistisch
Maar godsamme wat kan ik het emotioneel soms koud hebben.....

Zometeen college maar ik ben moe. Weer eens te laat naar bed. Ik zou toch eens in mn ritme moeten komen weer, zeker omdat ik morgen om 9 uur in Utrecht moet zijn.. :/

[Missy1234567890]

Het gaat allemaal best goed momenteel. Afgelopen weekend 2x een concertje gehad, dat was heel leuk.
Gisteravond met m'n vriend mee naar zijn huis gereden en daar ben ik nu dus. Zo maar eens aan de studie (waar ik dus echt geen zin in heb)

Vanavond ga ik weer mee naar de pubquiz. Al vraag ik me af of ik er goed aan doe. Vannacht heb ik er over gedroomd. Dat het weer net zo zou zijn als de vorige keer... Echt een rotdroom. Na de vorige keer, toen ik echt enorm boos op hem was en hem dat ook in dito bewoordingen gezegd heb, mag ik hem waarschuwen wanneer het weer het geval is, maar ik weet nu al dat ik dat waarschijnlijk niet ga doen. Ik denk altijd dat ik me aanstel in zulke dingen, maar toen vond een oud-collega van hem ook dat hij zich anders gedroeg. Maar nu, ik heb echt zo'n rotgevoel na die droom (er zaten nog wat andere dingen in, waardoor het echt bijna een nachtmerrie werd) Ik kan toch niet van tevoren aan hem vragen of hij alsjeblieft een beetje normaal wil gaan doen... Maar ja, we zullen wel zien...

Hmm, mensen smsen niet terug. Vinden ze me stom ofzo?
Rijles ging redelijk, motor sloeg wel twee keer af, maargoed. Net gebeld voor een nieuwe huisarts maar dan moet ik het eerst met de huisarts overleggen die ik nu heb en als we er niet uitkomen mag ik naar een anderen, bij uitzondering. Gatverdamme, ik wil helemaal niet meer naar die man, ik wil helemaal niet overleggen, ik wil nooit meer naar die kwal toe. Nou ja, dan wacht ik wel tot ik ga verhuizen, dan moet ik wel een nieuwe en tot die tijd gewoon niet ziek worden en niet meer naar die man toe.

Ik mag niet meer hardlopen van de fysio althans voorlopig dan. Ik baal er wel van

Maar ik ga wel buikspieroefeningen en beenspieroefeningen enzo doen dusse

[GeleBloem]

Missy1234567890 schreef:

Ik kan toch niet van tevoren aan hem vragen of hij alsjeblieft een beetje normaal wil gaan doen... Maar ja, we zullen wel zien...

Want? Vanuit het niets zou het misschien wat raar overkomen, maar je hebt erover gedroomd. Dat zegt wel iets over je angst. Je kan toch vertellen over je droom?

[rare kwast]

ik heb pepernoten en voel me mooi niet schuldig..

mijn medicijnen zijn omhoog gegaan.. de psychiater vond het maar raar dat ze sinds december geen contact meer met me hebben opgenomen en mij een beetje de winter hebben door laten sukkelen met een te lage dosering medicatie..
nu wordt ik donderdag weer besproken

Ik maak me heel veel zorgen over één van onze katten... Ze voelt zich duidelijk niet goed, maar waar het door komt is een raadsel...'t is nooit een kerngezonde kat geweest, maar dit is zelfs voor haar echt gewoon raar gedrag. Ik heb haar nu in de badkamer gelaten (dat is haar lievelingsplekje, maar daar mag ze eigenlijk nooit komen), met de deur dicht (zodat ze geen last heeft van de andere kat) en eten, drinken (in een lekker grote bak, want daar houdt ze van, lekker spetteren) en een eigen kattenbakdoos...dan heeft ze tenminste even rust. Ze lag net lekker in bad, ging zelfs weer spinnen toen ik haar aaide ipv lelijk grommen.

En eigenlijk moet ik huiswerk maken...

[trophus]

Ik ga stoppen met roken
En ik kan er niet onderuit Ik ben bang
Ik ben heel heel erg bang dat het stoppen met roken de chaos in mijn hoofd terugbrengt, dat de rust die een peuk mij gaf plaats maakt voor een nieuwe hel
Maar ik moet het gewoon proberen, het is beter voor mijn gezondheid
Ik weet niet wat ik ga doen als ik de chaos in mijn hoofd terug krijg, misschien word ik drukker, stoot ik mensen af, kan ik me niet meer concentreren op dingen. Ik ben echt heel erg bang voor de mogelijke gevolgen

[Hawahaai]

Morgan schreef:

Daarom kook je ook niet vóór iemand, maar doe je het samen Kun je de groente gaan snijden terwijl de anderen bakken.

Zo kreeg ik gisteren bijna nog ruzie met mijn vriend, wij kunnen echt niet samen koken

Vriendje was ziek dit weekend, we hadden kennelijk iets verkeerds gegeten. En meneer maakte daar meteen een heel drama van, compleet met "ik wil niet naar het ziekenhuis" . Mijn stoere, verstandige vriendje is dan ineens heel klein en zielig... Maar ik heb goed voor hem gezorgd en het is weer over. Gelukkig.

[Yana]

Gisteren had ik een mailtje van één van de begeleidsters van de zelfhulpgroep... Ze had me al verschillende keren proberen te bellen, maar ik was steeds niet te bereiken. Of ik even wilde terugbellen naar de andere begeleidster om te laten horen of ik nog steeds wilde deelnemen.

Het was dat mijn vriend achter me stond op het moment dat ik het mailtje opende, het nummer intoetste en al op "bellen" drukte voordat ik de kans kreeg weer "ik beslis later wel" te zeggen... Want nu ineens ben ik dus aangemeld voor die groep. Dat is goed nieuws, denk ik. Het voelt alleen niet zo, want nu ben ik als nog niet af van dat eetdagboek en van openheid geven over mn eetgedrag en mezelf vergelijken met andere meisjes enn mezelf altijd de dikste vinden en het waarschijnlijk ook echt zíjn daar straks. En hoe moet ik ooit mn eetbuien op gaan biechten, als ik ze voor mezelf al het liefst zo ver mogelijk in de vergetelheid terug dring? Ik wil niet ik wil niet ik wil niet.Maar nu ben ik aangemeld, en iedereen vind het een goede keuze behalve ikzelf. Nog één week kan ik alles doen zonder het te hoeven vertellen... daarna zal ik moeten beginnen met loslaten

[Missy1234567890]

GeleBloem schreef:

Want? Vanuit het niets zou het misschien wat raar overkomen, maar je hebt erover gedroomd. Dat zegt wel iets over je angst. Je kan toch vertellen over je droom?

Ja, maar eigenlijk schaam ik me ervoor dat ik me hier überhaupt druk om maak.
Toen ik er de vorige keer (via een mail) wat van zei, vond hij dat ik overdreef. Oké, hij vond wel meer de manier waarop ik het beschreef overdreven, maar hij had ook niet doorgehad hoe debiel hij aan het doen was.

Misschien vertel ik nog wel over die droom...of zeg ik dat ik een bijna-nachtmerrie had en dat ik vanavond zal weten of die uitgekomen is...

[Fantôme]

Ik was al zenuwachtig, maar iedereen om me heen maakt me nog veel zenuwachtiger.
Iedereen heeft wel een worse-case-scenario klaarliggen voor me, iedereen bemoeit zich met het inpakken van mn koffer en iedereen verteld me wat ik wel en niet moet doen. de één zegt dit de ander exact het tegenovergestelde. Iedereen vind het leuk dat ik ga, maar iedereen (naja, iedereen...) gaat me ook missen. Ik weet niet of ik nog zin moet hebben, of me schuldig moet voelen dat ik vertrek. Iedere keer zie ik Schiphol voor me. Met mn ouders en broertje en vooral ook mn vriend. Ik zie zo op tegen dat afscheid nemen.... Ben bang dat ik in bijzijn van al die mensen die op schiphol rondlopen moet janken.

[edit] moet nu al janken bij het idee [/edit]

~~Fantôme~~ schreef:

Ben bang dat ik in bijzijn van al die mensen die op schiphol rondlopen moet janken. [/edit]

Er lopen daar wel meer mensen huilend rond, vaak om dezelfde reden als die jij nu noemt. Als je voelt dat je moet huilen zou ik dat gewoon doen, dat zal meer opluchten dan je in houden voor 'anderen'. Daarnaast: die andere mensen zie je daarna zeer waarschijnlijk nooit meer, dus waarom zou je zo iets voor hen moeten laten? Het gaat om jou, niet om hen.

[Fantôme]

Leonoor schreef:

Er lopen daar wel meer mensen huilend rond, vaak om dezelfde reden als die jij nu noemt. Als je voelt dat je moet huilen zou ik dat gewoon doen, dat zal meer opluchten dan je in houden voor 'anderen'. Daarnaast: die andere mensen zie je daarna zeer waarschijnlijk nooit meer, dus waarom zou je zo iets voor hen moeten laten? Het gaat om jou, niet om hen.

ja dat is ook wel zo...
Maar behalve dat heb ik ook het gevoel dat ik het, vooral voor mn vriend, alleen nog maar erger maak als ik daar sta te huilen. Hij heeft al een paar keer gezegd dat hij me zo gaat missen (en dat hij me gaat missen is natuurlijk een goed teken, maar ergens voel ik me er ook schuldig over). Naja, als ik eenmaal in het vliegtuig zit zal het wel weer gaan, denk ik...

[Fantôme]

Leonoor schreef:

Ik maak me heel veel zorgen over één van onze katten... Ze voelt zich duidelijk niet goed, maar waar het door komt is een raadsel...'t is nooit een kerngezonde kat geweest, maar dit is zelfs voor haar echt gewoon raar gedrag. Ik heb haar nu in de badkamer gelaten (dat is haar lievelingsplekje, maar daar mag ze eigenlijk nooit komen), met de deur dicht (zodat ze geen last heeft van de andere kat) en eten, drinken (in een lekker grote bak, want daar houdt ze van, lekker spetteren) en een eigen kattenbakdoos...dan heeft ze tenminste even rust. Ze lag net lekker in bad, ging zelfs weer spinnen toen ik haar aaide ipv lelijk grommen.

En eigenlijk moet ik huiswerk maken...

je zorgt wel goed voor je beestje
echt geen idee wat het kan zijn? maar ze lijkt zich al wat beter te voelen na jouw aandacht, of niet?
anders misschien toch naar de dierenarts met haar?

[Fantôme]

Yana schreef:

Gisteren had ik een mailtje van één van de begeleidsters van de zelfhulpgroep... Ze had me al verschillende keren proberen te bellen, maar ik was steeds niet te bereiken. Of ik even wilde terugbellen naar de andere begeleidster om te laten horen of ik nog steeds wilde deelnemen.

Het was dat mijn vriend achter me stond op het moment dat ik het mailtje opende, het nummer intoetste en al op "bellen" drukte voordat ik de kans kreeg weer "ik beslis later wel" te zeggen... Want nu ineens ben ik dus aangemeld voor die groep. Dat is goed nieuws, denk ik. Het voelt alleen niet zo, want nu ben ik als nog niet af van dat eetdagboek en van openheid geven over mn eetgedrag en mezelf vergelijken met andere meisjes enn mezelf altijd de dikste vinden en het waarschijnlijk ook echt zíjn daar straks. En hoe moet ik ooit mn eetbuien op gaan biechten, als ik ze voor mezelf al het liefst zo ver mogelijk in de vergetelheid terug dring? Ik wil niet ik wil niet ik wil niet.Maar nu ben ik aangemeld, en iedereen vind het een goede keuze behalve ikzelf. Nog één week kan ik alles doen zonder het te hoeven vertellen... daarna zal ik moeten beginnen met loslaten

probeer er anders (het is moeilijk, ik weet het) niet erveel over te denken. Ga deze week nog even leuke dingen doen en laat het daar allemaal op je afkomen straks. Luister gewoon wat ze te zeggen hebben en haal je vooraf geen rare dingen in je hoofd enzo...

[Eend]

Er was beloofd maandag en nou krijg ik te horen dat ie weer geen tijd heeft Wat heb ik nou weer aan die rot artsen...

Ik snap het niet. Ik was zo pissig op mijn psycholoog woensdag en zaterdag deed ie gewoon weer heel aardig op de familiedag. Ik vond het woensdag zo'n hufter. Hij heeft me laten zitten, terwijl ik zo hard op hem rekende...en nu doet ie weer gewoon normaal

~~Fantôme~~ schreef:

je zorgt wel goed voor je beestje
echt geen idee wat het kan zijn? maar ze lijkt zich al wat beter te voelen na jouw aandacht, of niet?
anders misschien toch naar de dierenarts met haar?

Ik doe mijn best, heb alleen het idee dat het niet genoeg is.

We zijn in de afgelopen drie weken al twee keer bij de dierenarts geweest, maar die weet het eigenlijk ook niet echt meer... Ik hoop dat ze als ze even rust heeft ook echt wat tot rust komt, zo niet dan ga ik zeker weer met haar naar de dierenarts...maar dit is een stuk goedkoper om uit te proberen en dat is na alle dierenartskosten (want ze weten wel wat ze moeten vragen ), toch wel het proberen waard.

Afgelopen zaterdag op bezoek geweest bij een tante van mijn man, na een paar uur voelde ik de angst echt overlopen naar m'n lichaam; toen heeft mijn zwager ons naar huis gebracht zonder te vragen wat er was. Erg lief Zondag belde m'n schoonzus om te vragen of ik ziek was of dat er iets anders was, en tja, toen heeft m'n man alles maar gewoon verteld. En nu voel ik me weer wat beter
Studie gaat kut, ik moet echt aan de slag...

[rare kwast]

ik heb vrijdag mn eerste les
en nu durf ik al niet meer

[moon]

I know that I've seen better days
en ik ben niet alleen geloof ik...

[indigo]

@iedereen: sterkte!

OT: ik moet wel echt gaan studeren anders haal ik mijn tentamen niet eens en dat wil ik niet. Al wil ik het minder hard niet dan vorig jaar, nu zou ik het vooral erg stom van mezelf vinden terwijl ik het vorig jaar echt dood- en doodernstig zou vinden. Ik moet de computer uitzetten, andere muziek aan, niet aan B. of L. denken want dat leidt af en gewoon die 120 bladzijden gaan lezen . Verder ben ik op zich wel goed bezig, want ik heb best goed opgelet vandaag en al schoongemaakt en de hond uitgelaten en nouja. Nu heb ik het laatste uur weinig uitgevoerd, maar daar gaat nu verandering in komen. Tot half 6 eventjes leren .

[Stefanie]

Eigenlijk ben ik heel erg teleurgesteld, maar begrijp ik het ook wel goed. Ik werd er zo onzeker van en achteraf vind ik het stom wat hij zei... Vind het wel heel jammer en hoop dat er niet zoveel zal veranderen, of juist wel!

[Missy1234567890]

Ik word echt zo gek van een scriptieonderwerp bedenken.
Ik ben er voor de vakantie al mee begonnen, er een gesprek over gehad met een docent. Toen kregen we een idee, toen heb ik nog gemaild met een docente die daar meer over zou weten. Toen bleek dat ik niks van dat onderwerp af wist en dat het veel te moeilijk en filosofisch zou worden, dus daar heb ik van afgezien. Toen daar weer een gesprek over gehad met die eerste docent en verder nog gebrainstormd, wat op niks uitgelopen is. En nu dus nog niks. En iedereen die me wil helpen plannen, maar plannen is het probleem niet. Godver, hoe bedenk ik nou wat. Het gaat nog eeuwen duren zo. En ik wilde in januari afgestudeerd zijn...

En dan heb ik ook nog een vak van 10 ECTS ernaast lopen, m'n laatste vak, waar ik ook nog een groot (moeilijk) essay voor moet schrijven. Voordeel daarvan is wel dat ik een onderwerp van een lijst mag kiezen, dus ik hoef het niet helemaal zelf te verzinnen.

Misschien moet ik maar gewoon een andere docent gaan mailen en vragen of er iets te doen is met het onderwerp dat ik nu een beetje in gedachten heb...ook al is hij gespecialiseerd in een totaal andere regio en ook al is hij archeoloog en geen oud-historicus. Want zo kom ik ook niet verder. Jammer dat zo'n onderwerp niet spontaan komt aanwaaien.

En ik post teveel

[Nijn*]

@ Moon & Eend: Hele dikke knuffel. Kop op!

OT: Wat een shitdag. Kan niet zo goed aangeven wat er aan de hand is maar het voelt gewoon allemaal even niet goed. Het begin was wel leuk, gezellig maar vanaf tekenen is m'n humeur steeds meer achteruit gegaan. Ik ben wel meteen begonnen met de praktijkles, maar het is nú al niet zoals ik het hebben wil. Morgen maar proberen het wat beter te maken, maar ik kan ook niet tegen L. die de hele tijd over m'n schouder meekijkt. Daarna Duits en heb me kapot geergerd aan J. die fucking irritant was. We moesten mondeling oefenen en dit is gewoon belangrijk, dit is ons eerste SE en ik wil het gewoon goed doen, voldoende halen enzo.. Maar nee, J. vind míj vervelend omdat ik gewoon wil meedoen en wil oefenen, flikker toch op, klotekind. Dat jij nou gestopt bent met je ritalin, daar hoef ik de nadelen toch niet van op m'n bord te krijgen zeker?

Hoor ik net thuis dat theaterklas 4 niet doorgaat, wéér iets leuks dat afvalt. En godver, afvallen, afvallen, het is tijd dat ik weer ga afvallen. Ik wil niet meer braaf eten en het goed volhouden enzo, het is over. GODVERDOMME ik word gek van de tweestrijd in mijn kop 'maar ik ben nu zo goed bezig' tegenover 'ik ben een vetvarken en ik MOET dunner zijn' ik word er zooo moe van. God, laat het nou voor één keer eens gewoon rustig zijn?!

[rare kwast]

waarom moet je solliciteren via een brief.. tis toch veel makkelijker om te bellen en je cv te sturen

[Daantje_0705]

Ik ben definitief aangenomen bij het Nederlands Forensisch Instituut om daar te gaan afstuderen Ik heb echt een enorm gaaf en interessant afstudeeronderzoek en ik ben zooo blij. Ik wil dit echt al heel erg lang en nu toch aangenomen

[Fantôme]

Leonoor schreef:

Ik doe mijn best, heb alleen het idee dat het niet genoeg is.

We zijn in de afgelopen drie weken al twee keer bij de dierenarts geweest, maar die weet het eigenlijk ook niet echt meer... Ik hoop dat ze als ze even rust heeft ook echt wat tot rust komt, zo niet dan ga ik zeker weer met haar naar de dierenarts...maar dit is een stuk goedkoper om uit te proberen en dat is na alle dierenartskosten (want ze weten wel wat ze moeten vragen ), toch wel het proberen waard.

ja, dierenarts kost veel geld ja!
ik hoop dat het goed met dr komt...

[kroot]

Daantje_0705 schreef:

Ik ben definitief aangenomen bij het Nederlands Forensisch Instituut om daar te gaan afstuderen Ik heb echt een enorm gaaf en interessant afstudeeronderzoek en ik ben zooo blij. Ik wil dit echt al heel erg lang en nu toch aangenomen

Wouw tof joh!

En op dit moment kan ik echt mijn huisgenoten niet uitstaan, wat een gezeik. Alsof ik dat niet weet, en wat denk je van mij dan.....

[Fantôme]

Gefeliciteerd, Daan

[Dolores]

Onze kat is weg. Nouja, gisteravond was ze er nog, maar normaal is ze nooit langer dan een paar uur weg. Misschien maak ik me teveel zorgen, maar de vorige drie (drie! ) katten zijn allemaal overreden op de snelweg hier achter, dus ik word steeds sneller bang dat er iets mis is. Ik voel me zo vreselijk gespannen en ik kom vast over als een aansteller, maar ik word echt gek als we ook deze kat verliezen.

Verder ben ik wel trots op mezelf, want ik heb vanmiddag gebeld voor een bijbaantje. Ik las zaterdag de advertentie en had me voorgenomen vandaag te bellen en dat heb ik dus nog gedaan ook! Normaal stel ik zoiets weeeeken uit, ook al weet ik dat het dan te laat is. Maar nu dus niet, hiephoi, ik leer het wel. Morgen gesprek, ik ben benieuwd. Ik hoop dat het wel wat wordt, maar aan de andere kant lijkt het me ook benauwend, werk hebben. Maar ik moet hieruit zien te komen, ik doe al zo weinig, ik wil weer wat meer leven. Ik ben zowat hobbyloos en dat is niet omdat ik niks leuk vind, maar omdat ik zoveel tijd voor mezelf nodig heb. Terwijl dat ook weer niet klopt, want ik verveel me regelmatig en baal dan dat ik niks te doen heb. Maar als ik dan wel iets te doen heb dan word ik weer helemaal panisch omdat ik te weinig tijd zou hebben om te "relaxen". *zucht* Maar goed, nu heb ik hopelijk werk en ik ga ook zingen in het koor bij mij op school, dus ik vind dat ik het best goed doe.

[rare kwast]

@ dolores.. kan je daar niet even kijken? of probeer haar te lokken ofzo damn wat rot

@ daan CONGRADS!!

Ik voel me op dit moment echt beter dan de hele vorige week bij elkaar.
Vandaag begon wel rottig. Heel erg getwijfeld of ik m'n brief naar het ggz zou opsturen of zelf langsbregen, en toen ik er eenmaal een postzegel opgeplakt had heb ik toch maar besloten 'm zelf af te leveren. Met de bus, want het was echt -weer.
Daarna voor het eerst mentorbijeenkomst en het liep best goed.
En daarbij was ik niet eens zo héél gespannen vantevoren.
Vanmiddag heb ik aan m'n onderzoek gewerkt, ik heb continu het gevoel dat ik niet snel genoeg ga, maar afgezien daarvan ging 't goed.

En net patat gegeten.

O jah sporten.

Of zoiets.


Man, nu al geen zin.

[rare kwast]

ow ow ow ow ow
morgen om half 1 de eerste rijles met aanhanger....
aaaaaaaaaah