al zo lang als ik me kan herinneren schaft mijn tante huisdieren aan, die vervolgens weer "verdwijnen"
als kind geloofde ik haar verhalen, maar een jaar of 5 geleden vertelde ze stomdronken op een verjaardag dat ze haar twee honden die ze negen jaar geleden wegdeed niet bij mensen had gebracht, maar had vastgebonden aan een boom....
in het begin had ze bijv. een hond en een kat, en na een jaar waren die weer weg. ze waren naar een kennis of naar vrienden die graag een hondje of kat wilden, vertelde ze dan. ook met knaagdieren ging het zo. de ene maand kocht ze een cavia, de andere maand zat er in dat hok een konijn en was de cavia "bij een gezinnetje met kleine kinderen die toevallig langskwamen en hem zo leuk vonden"
de smoezen waarmee ze dieren wegdeed (om vervolgens andere dieren aan te schaffen) werden steeds vreemder
"mn vogel is weggevlogen" "die hond was erg ziek en heb ik moeten laten inslapen" "hij was vals" "ging niet met de poes samen" en dat soort vage smoezen
mn andere tante vertelde vorige maand dat ze alweer een hond weg ging doen, op marktplaats gezet. ik vind het erg triest hoe dit allemaal gaat, en vraag me serieus af wat er met al die beesten in de loop van de jaren is gebeurd.
moet ik dit aankaarten bij de dierenbescherming? begin me er tamelijk kwaad om te maken