Zwanger worden #2

[Marcade]

Leonoor schreef:

Om eerlijk te zijn denk ik niet dat het slecht is om een kind te verwennen. Ik denk ook niet dat verwennen per se samen hoeft te gaan met het gevoel dat de wereld om hem/haar draait en/of dat een kind er vervelend door wordt oid. Dat heeft (ook) met heel andere dingen te maken.

Als ik één kind zou krijgen dan zou ik mijn kind ook verwennen. Niet omdat ik er een verwend kreng van zou willen maken, maar puur omdat je dan alles wat je hebt (qua aandacht, maar ook qua geld ed) op dat ene kind richt. Maar juist om die reden zou ik me er erg bewust van zijn dat ik er op moet letten dat het kind zich niet verwend gaat gedragen, dat het daardoor niet vervelend wordt, enz.

Persoonlijk geloof ik niet dat het per definitie slecht is als het kind het middelpunt van de aandacht ed is, mits hier goed mee omgegaan wordt. Een kind kan aandacht delen ook op andere manieren leren. Ik denk dat het goed is voor een kind om te weten dat er mensen op de wereld zijn waar het alles voor is...en dat heeft niet per se te maken met geld, je kind alles wat hij/zij wil geven, enz.

Ben je niet bang dat als je eenmaal doorhebt dat het de verkeerde kant op gaat en het kind als resultaat van jouw 'pro-verwen' opvoeding .. het dan niet al ruimschoots te laat is?

En "een kind kan aandacht delen ook op andere manieren leren" .. Zeg je hier nou dat het kind zich maar moet leren aanpassen omdat jij de behoefte hebt hem continue in het zonnetje te zetten?

..

Eerst zeg je dat een kind niet automatisch het middelpunt van aandacht word als je hem verwent, dat er ook andere factoren zijn .. Dan zeg je later dat je niet gelooft dat het slecht is dat het kind het middelpunt van aandacht is? Weet je zeker dat je dingen niet ietwat aan het verdraaien bent omdat je het helemaal het einde vind om een kindje te hebben? Je word toch niet zo'n moeder die alleen maar kind denkt/doet/ademt en ernaast verder niks heeft (en het kind in liefde verstikt) ?

Is het niet een beetje de taak van oma en opa om het kind heerlijk te verwennen ? ..

Andijvie schreef:

Als mijn man me dat zo zou vragen, zo ik hem er aan houden

Oh, dat doe ik ook wel Alleen niet nu al, maar over een paar jaar of zo. Niet dat een kind nu niet welkom zou zijn, maar ik wil de zaken eerst wat meer op de rit hebben en nog wat dingen doen, voordat ik stop met de nuva.
Het scheelt in ieder geval om te weten dat hij ook kinderen wil (al wist ik dat al vrij snel) Anders zou dat nog wel eens een probleem kunnen zijn geweest.

[***ailá***]

Ik stond met mijn vriend in de free record shop en plots merkte ik dat we aan het debatteren waren.

Hij: NATUURLIJK krijgen ze die games, ik ga ze het zelf leren spelen! (van die vechtspellen)
ik: UITGESLOTEN, als ze zo'n playstation achtig iets krijgen (ik heb er geen verstand van) dan is het iets educatiefs!

En we gingen maar door. Plots was het van: waar hebben we het over? We zijn 20! En toen back to reality. Maar van mij mag die baby wel komen hoor, was ik al maar klaar met mn opleiding *zucht*

Briljant

Lijkt me trouwens nog best moeilijk, meningsverschillen over opvoeding oplossen. Zeker als je allebei overtuigd bent dat wat jij vind ''het beste'' voor je kind is.

[snoopy]

Oh, daar hebben wij ook een erge over:

Mijn vriend wil niet dat onze kinderen boeken van Roald Dahl lezen! Hij was zelf nl. heel bang voor de heksen en hij vindt dat die veel te eng is voor kinderen. Maar ik vind dat ALLE kinderen Roald Dahl moeten lezen. We hebben nu een compromis: als ze er zelf mee komen dan mogen ze het lezen. Maar ik mag ze het niet opdringen en hij mag ze het niet afraden. Hmm...

snoopy schreef:

Oh, daar hebben wij ook een erge over:

Mijn vriend wil niet dat onze kinderen boeken van Roald Dahl lezen! Hij was zelf nl. heel bang voor de heksen en hij vindt dat die veel te eng is voor kinderen. Maar ik vind dat ALLE kinderen Roald Dahl moeten lezen. We hebben nu een compromis: als ze er zelf mee komen dan mogen ze het lezen. Maar ik mag ze het niet opdringen en hij mag ze het niet afraden. Hmm...

Lol, dat hij nou zo'n watje is. Wat een onzin zeg Als een boek te eng is voor een kind, komt die er vanzelf achter. Daar ga je je als ouders toch niet tegenaan bemoeien?

snoopy schreef:

We hebben nu een compromis: als ze er zelf mee komen dan mogen ze het lezen. Maar ik mag ze het niet opdringen en hij mag ze het niet afraden. Hmm...

Als je kinderen dingen gaat verbieden of afraden, worden ze alleen maar nieuwsgierig ernaar

Tsja en het hoort er ook een beetje bij.. dat is het leuke van kind zijn. Je mag bang zijn voor heksen, spoken, monsters, aliens, ufo's enzovoorts. Alles is nog spannend Als je eenmaal volwassen bent, is de lol ervan af en redeneer je al die dingen zo weg.. eigenlijk is het maar saai geworden nu!

[snoopy]

******** schreef:

Als je kinderen dingen gaat verbieden of afraden, worden ze alleen maar nieuwsgierig ernaar

Tsja en het hoort er ook een beetje bij.. dat is het leuke van kind zijn. Je mag bang zijn voor heksen, spoken, monsters, aliens, ufo's enzovoorts. Alles is nog spannend Als je eenmaal volwassen bent, is de lol ervan af en redeneer je al die dingen zo weg.. eigenlijk is het maar saai geworden nu!

Hihi, moet je 'de heksen' maar weer s lezen

[snoopy]

Morgan schreef:

Lol, dat hij nou zo'n watje is. Wat een onzin zeg Als een boek te eng is voor een kind, komt die er vanzelf achter. Daar ga je je als ouders toch niet tegenaan bemoeien?

Nou ja, ik vond het ook wel erg eng. Maar ik las ook boeken die eigenlijk voor kinderen van 5 jaar ouder waren... Maar ik heb er ook heel erg veel plezier aan beleefd en nou ja... ik krijg heus geen kinderen die Roald Dahl niet willen lezen

[Inanis]

bang van boeken.. apart. ik was bang van horrorfilms en discovery channel spookdocumentaires.

[Qimm]

bang van boeken is voor mensen met fantasie

[Inanis]

Qimm schreef:

bang van boeken is voor mensen met fantasie

ah vandaar,

[Nona]

Ik bewaar al mijn Disney-boekjes (van die Disneyclubserie) voor als ik later kinderen krijg. Daar heb ik als kind heel veel van geleerd en enorm veel plezier aan gehad. Kans bestaat natuurlijk dat mijn kinderen dat later dan niet willen, want ik vond ook alles uit mijn moeders tijd ouderwets, maar misschien valt dat ook wel mee.

Compromissen in de opvoeding vinden lijkt me niet zo heel moeilijk, als je gewoon even reëel nadenkt. Iedereen wil toch het beste voor zijn kind, dus discussies daarover hoeven niet hoog op te lopen.

@Marcade: Om eerlijk te zijn ben ik daar niet bang voor...ik ben me er bewust van en ik zou er dus op letten (en ja, ook dan kunnen er dingen fout gaan, maar dat kan altijd). Op je tweede vraag: nee, ik denk niet dat het kind zich maar moet leren aanpassen omdat ik de behoefte heb hem continue in het zonnetje te zetten...ik zie eerlijk gezegd niet eens hoe je dat kunt halen uit wat ik zeg, maar goed... Ik geloof niet dat ik een moeder wordt die het kind in mijn liefde verstik, ik denk juist dat ik het kind heel vrij zou laten en veel verantwoordelijkheid zou geven ed, ik geloof/hoop wel dat ik een moeder wordt waarvan het kind weet dat ze er altijd voor hem/haar is. Als ik slechts één kind zou kunnen krijgen, dan zal het kind vast vaker een ijsje of nieuwe kleding krijgen en zullen we vast ook vaker op vakantie gaan dan wanneer er zes kinderen rondlopen (bij wijze van spreken ). Dit bekent natuurlijk niet dat het kind maar een kik hoeft te geven en het de nieuwste spelcomputer of de meest dure spijkerbroek of het zoveelste knuffelbeest krijgt of kan gaan liggen krijsen op de vloer van de supermarkt voor dat-of-dat snoep. Of ik het het einde vind om een kind te hebben weet ik niet, dat zal de toekomst uit moeten wijzen.

Natuurlijk mag jij vinden dat dit slecht is voor een kind, gelukkig verschillen meningen. (Wat meteen één van de voordelen van twee ouders weergeeft; je moet een middenweg vinden. )

[Kitten]

pff... al dat gedoe, die kinderen. Mijn zwager is net voor het eerst vader geworden, met veel gedoe (wel weeen, geen ontsluiting, keizersnee) en natuurlijk is de moeder van mijn vriendin helemaal druk ermee enzo. Dus de afgelopen dagen heb ik daar een boel over gehoord en ik vraag me dan echt af of die drukte er om heen zo nodig is.

Nouja, mijn vriendin zal ook wel helemaal blij zijn als ze is wezen baby-schudden.

[Ilona1]

Kitten' 85 schreef:

Dus de afgelopen dagen heb ik daar een boel over gehoord en ik vraag me dan echt af of die drukte er om heen zo nodig is.

.

Het is nou eenmaal niet een rustig iets.. Zeker niet op de manier waarop het bij hun gegaan is.

Ik vind het alleen maar logisch dat oma's en opa's er helemaal druk mee zijn, het is geen klein iets.

Ik zie het ook bij mijn tante ja. Die is net oma geworden, en nou hingen zij en mijn moeder al veel aan de telefoon, vooral de eerste dagen was dit toch wel onderwerp van gesprek. 'Ze doet het zo goed, ze is echt een natuurtalent.' 'Ja, je moet wel leren loslaten hoor, maar het gaat gelukkig goed.' enz enz
Je kind heeft opeens een kind, maakt niet uit hoe oud of jong dat kind dan is, dat lijkt me wel heel erg bijzonder.

Ik denk ook dat een 'verwend kind' niet per se zit in de spullen die je krijgt, maar meer in hoe daar mee om gegaan wordt.
Wij kregen vroeger thuis best veel en nu nog wel. Maar mijn ouders hebben wel altijd benadrukt dat dat bijzonder was. We gingen best vaak op vakantie, ook altijd in de meivakantie. En vriendjes (dus geen scharrels, t moest wel serieus zijn) mochten vaak wel mee vanaf een bepaalde leeftijd. Ook nu mogen wij nog mee met mn ouders, en ja, dat wíllen we ook. We betalen nu een deel mee en de reis betalen we ook zelf, maar het blijft 2 weken in een super huis met mn familie. Zelfs mn zus en haar man en hun baby gaan nog mee, gewoon omdat dat leuk is. Maar ik besef wel dat dat luxe is. Ik had vroeger een eigen paard. En ik mocht op pianoles. En op zangles. En ik kreeg best vaak een boek of kleren of we gingen naar de dierentuin of uit eten. Maar ik ben daar altijd blij mee geweest en heb dat nooit vanzelfsprekend gevonden.
Daarentegen zag ik regelmatig meisjes van mijn leeftijd die echt een scene trapten als ze niet die duurste broek kregen. Ja hallo, betaal m lekker zelf. En als ze m dan toch kregen, keken ze ook alsof ze daar recht op hadden. Dát vind ik verwend. Ik denk dat je, zolang je beseft dat je iets krijgt en wat daar de waarde van is, dat je niet snel verwend raakt.

Nala schreef:

Ik zie het ook bij mijn tante ja. Die is net oma geworden, en nou hingen zij en mijn moeder al veel aan de telefoon, vooral de eerste dagen was dit toch wel onderwerp van gesprek. 'Ze doet het zo goed, ze is echt een natuurtalent.' 'Ja, je moet wel leren loslaten hoor, maar het gaat gelukkig goed.' enz enz
Je kind heeft opeens een kind, maakt niet uit hoe oud of jong dat kind dan is, dat lijkt me wel heel erg bijzonder.

Haha, mijn moeder en tante zijn net zo
Mijn tante wil dolgraag oma worden, helemaal nu ze mijn nichtje heeft gezien. Zoo grappig om te horen allemaal. Iedere vrijdag gaat mijn zus bij m'n moeder op de koffie, en dan komt m'n tante ook meteen langs om met de baby te knuffelen
Mijn moeder is ook echt heel erg bezig met haar kleindochter, veel meer dan mijn zus ooit had verwacht. Ze knuffelt wat af, ze klets uren met het kindje en ze is telkens enorm trots als ze iets nieuws kan. Heel erg leuk, en precies; het is heel raar als je kind ineens zelf een kind krijgt, dus ook volkomen normaal dat je daar zo mee bezig bent. Het is niet niks, zo'n klein mensje, helemaal wanneer het een kind van je dochter is; daar wil je alleen maar het allerbeste voor.

Ave schreef:

Ik denk dat je, zolang je beseft dat je iets krijgt en wat daar de waarde van is, dat je niet snel verwend raakt.

Dat denk ik ook. (Bovendien hebben we niet eens het geld voor hele dure dingen, dus zal het kind het moeten doen met dingen als voldoende knutselspullen en samen naar de speeltuin of de kinderboerderij oid. Maar daar is naar mijn idee ook nog nooit een kind slechter van geworden. )

*kijkt Babyboom*

Ik wilde even zeggen dat ik het heel leuk en fijn vind dat Jeroen en zijn vrouw (naam vergeten ) zwanger zijn, ik gun ze dat echt énorm na al die tegenslagen (en dan toch positief blijven en doorzetten ). Heel fijn!
(En natuurlijk hoop ik dat alle mensen met problemen toch nog een lichtpuntje krijgen in de toekomst )

Ik ook.

Bruut hoor. Samen met je vrouw de medische mallemolen ingaan, mee doen aan zo'n programma en dan al 1,5 jaar een ander hebben

Nala schreef:

Ik ook.

Bruut hoor. Samen met je vrouw de medische mallemolen ingaan, mee doen aan zo'n programma en dan al 1,5 jaar een ander hebben

Ja, echt onbegrijpelijk eigenlijk Wat een hufter

Heb de nieuwste nog niet gezien. (Geen tijd) Maar wtf... welk stel is dat?

Nala schreef:

Ik ook.

Bruut hoor. Samen met je vrouw de medische mallemolen ingaan, mee doen aan zo'n programma en dan al 1,5 jaar een ander hebben

Die man is juist slim, je moet, als je je genen wil verspreiden, nooit op maar 1 paard wedden

Nou ja, slim slim... Die man is ten eerste onvruchtbaar, dus dat schiet al niet echt op. En als het je echt daarom te doen is moeten niet alle paarden op tv kunnen zien hoe je het ene paard bedonderd met het andere paard

[Hawahaai]

Arenda schreef:

welk stel is dat?

Marije en Ruud. Ik vond het inderdaad ook niet te geloven.
Maar ook Carola en Frans blijf ik een raar stel vinden...

Ben wel benieuwd welk stel dit jaar besluit de pil (of pleister, spiraal, ring e.d.) in de prullebak te gooien

Ik in ieder geval nog niet. We zitten bijna op onze 3 jaar. Toen we trouwden kregen we al direct de vraag: En, wanneer komen de kinderen? En we zeiden telkens 'over een jaartje of 3.' Maar nu zijn we er bijna en ik zie het nog niet gebeuren zeg maar.

Mijn nichtje (nu ruim 6 maand) is echt heerlijk!
Maar dat 'ik moet zwanger worden!'-gevoel is bij mij iets afgenomen. Ik wil dólgraag kinderen, maar nu nog even niet; eerst zei m'n verstand vooral dat het niet kon, nu zegt m'n gevoel dat ook wel. Ik wil gewoon graag studeren, en dat is nogal onhandig met een baby erbij. Nog een paar jaartjes dus

Mijn beste studiemaatje heeft een zwaar auto ongeluk gehad met haar gezin, waarbij haar kinderen zware brandwonden hebben opgelopen. De middelste moet het komende jaar een drukmasker dragen waarschijnlijk, voor de brandwonden in zijn gezicht. De jongste heeft nog te erge zwellingen om te weten hoe of wat, maar ook in haar gezicht..

Dan komt ineens de andere kant van het moeder zijn he. Die kinderen, 5, 8 en 12 jaar oud.. zullen nooit een leven hebben zoals jij en ik. Operaties, ziekenhuizen, pijn, verminking, littekens.. hoe moet dat zijn als moeder. Hoe verwerk je zoiets? Het lijkt me zo vreselijk als je kind zoiets gebeurd.. Ik denk dat de rest van je leven dan in het teken komt te staan van je kinderen, voor altijd, volgens mij heb je dan echt geen tijd of aandacht of energie meer over voor jezelf of je eigen dromen en wensen. Ze deed deze studie voor zichzelf, ik denk dat ze die nooit zal afmaken meer. Zo erg... Volgens mij leef je dan echt alleen nog maar voor je kinderen?

Dat is wel heel erg zeg!

Ik denk dat je inderdaad leeft dan voor je kinderen. Maar vooral omdat je heel veel van ze houdt, omdat je wilt dat het goed met ze gaat. In het begin, na zo'n heftige gebeurtenis, zal zeker heel veel alleen om hen draaien. Maar ik denk dat daarin op een gegeven moment ook wel weer wat ruimte komt.

Mja, ik weet het niet.. Ligt eraan hoe ernstig die brandwonden precies zijn natuurlijk. Je hebt kans dat er jarenlange operaties aan vast zitten. Maar ja, laten we hopen van niet. En je geeft dan inderdaad je eigen wensen en dromen op uit liefde voor je kinderen, zo zou het ook moeten zijn. Maar jemig, het is echt niet niks!

mijn vriend en ik dromen en fantaseren wat af hoor

daarstraks was hij vliegtuigjes aan het plooien, onder het motto 'ja, als ik papa word moet ik dat kunnen hé, kinderen doen dat graag!'
we hebben het er vaak over, en we willen het allebei heel erg graag, maar het kàn gewoon nog niet. ok, in principe zou ik nu gerust zwanger mogen worden. hij heeft een baan en mijn studie zit er bijna op. maar we willen eerst getrouwd zijn, en hij wil eerst zijn doctoraat afhebben, en daarom wachten we nog. maar we willen het echt zoooo graag

* zucht *

[zeep007]

We hebben het er weer eens over gehad, en we dachten er allebei hetzelfde over. Over 3 jaar willen we eraan gaan beginnen, als alles meezit natuurlijk.
Maar tijd gaat snel! Dus misschien ook wel later!

[snoopy]

Hahaha, hij zei gisteren ineens: 'over 5 jaar oke?' Mafkees is t ook. Waarschijnlijk verandert zijn mening volgende week weer, maar t was toch leuk om te horen.

voor iedere dame die met de wens zit om een kind te krijgen, maar waar t nog niet mogelijk is heb ik n goede oplossing.. neem n spiraal.. omg.. ik ben genezen voor de komende duisent jaar!! Ik neem nooit kinders!!!

Nala schreef:

Ben wel benieuwd welk stel dit jaar besluit de pil (of pleister, spiraal, ring e.d.) in de prullebak te gooien

Ik in ieder geval nog niet. We zitten bijna op onze 3 jaar. Toen we trouwden kregen we al direct de vraag: En, wanneer komen de kinderen? En we zeiden telkens 'over een jaartje of 3.' Maar nu zijn we er bijna en ik zie het nog niet gebeuren zeg maar.

jullie zijn drie jaar terug getrouwd.. dus jij was 21 en je man is 3 jaar jonger las ik, dus 18. Waarom zijn jullie zo vroeg getrouwd als ik vragen mag?

Ik merk nu dat mijn zus echt heel onzeker is, en dat is echt niet goed. Ze zegt alleen maar telkens hoe lief/schattig/mooi/slim haar dochtertje is en probeert zo duidelijk bevestiging te zoeken bij anderen. Het wordt echt vervelend
Grappig, ze heeft me nu echt een beetje van die babywens afgeholpen. Mijn nichtje is heerlijk, maar ik wil zelf niet zo'n onzekere moeder zijn. Ik ga braaf m'n diploma halen en daarna de zekere moeder uithangen. Met werk, als het even kan

Goed om te horen Andijvie!

Get Psycho schreef:

jullie zijn drie jaar terug getrouwd.. dus jij was 21 en je man is 3 jaar jonger las ik, dus 18. Waarom zijn jullie zo vroeg getrouwd als ik vragen mag?

Niet helemaal Deze maand zijn we 2,5 jaar getrouwd en mijn man is 3 maand jonger dan ik. Valt wel mee dus.
En tjsa, wat is vroeg? (gezien je kan trouwen vanaf je 16de) Veel mensen vinden 21 jong, we zijn nu nog steeds niet heel oud, maar dat veranderde niet zoveel aan dat we wilden trouwen. En daar heb ik nog steeds geen spijt van eigenlijk. Het was een gevoel, we wilden het heel graag, hebben erover gepraat met anderen, zelfs een huwelijkscursus gedaan. Hierdoor werd het gevoel alleen maar sterker en onze omgeving was ook enthousiast, dus zijn we getrouwd

[Methuselah]

*blue angel* schreef:

mijn vriend en ik dromen en fantaseren wat af hoor

daarstraks was hij vliegtuigjes aan het plooien, onder het motto 'ja, als ik papa word moet ik dat kunnen hé, kinderen doen dat graag!'
we hebben het er vaak over, en we willen het allebei heel erg graag, maar het kàn gewoon nog niet. ok, in principe zou ik nu gerust zwanger mogen worden. hij heeft een baan en mijn studie zit er bijna op. maar we willen eerst getrouwd zijn, en hij wil eerst zijn doctoraat afhebben, en daarom wachten we nog. maar we willen het echt zoooo graag

* zucht *

Wacht nog maar 'n jaar of drie, ok?

[Qimm]

Nala schreef:

Niet helemaal Deze maand zijn we 2,5 jaar getrouwd en mijn man is 3 maand jonger dan ik. Valt wel mee dus.
En tjsa, wat is vroeg? (gezien je kan trouwen vanaf je 16de) Veel mensen vinden 21 jong, we zijn nu nog steeds niet heel oud, maar dat veranderde niet zoveel aan dat we wilden trouwen. En daar heb ik nog steeds geen spijt van eigenlijk. Het was een gevoel, we wilden het heel graag, hebben erover gepraat met anderen, zelfs een huwelijkscursus gedaan. Hierdoor werd het gevoel alleen maar sterker en onze omgeving was ook enthousiast, dus zijn we getrouwd

wat moet ik me daar bij voorstellen?

Qimm schreef:

wat moet ik me daar bij voorstellen?

Klinkt vrij Amerikaans zelfs

Get Psycho schreef:

jullie zijn drie jaar terug getrouwd.. dus jij was 21 en je man is 3 jaar jonger las ik, dus 18. Waarom zijn jullie zo vroeg getrouwd als ik vragen mag?

Ik ben ook jong getrouwd, bijna 2 jaar geleden nu, ik was toen net 21. Bij ons was het zo dat we het tijd vonden om iets officieel vast te leggen (we waren toen aan het denken over het kopen van een huis, wat als een van ons overlijdt? etc), dat kon bij de notaris met een samenlevingscontract, we konden gaan voor partnerschapsregistratie of we konden trouwen. We kozen voor de laatste optie omdat we de eerste twee een beetje een soort 'principieel niet trouwen' vonden, we vonden trouwen net wat 'echter', en het was gewoon een goed excuus voor een gezellige dag met onze directe familie
We zijn nu bijna 8 jaar samen, waarvan we er 6 samenwonen en dus 2 jaar getrouwd zijn; dat vonden we ook een goede basis voor een huwelijk.

Ik was 22 toen we trouwden, voor veel mensen ook jong, maar naar mijn idee maakt de leeftijd waarop je trouwt niet zoveel uit, als je er maar bewust voor kiest.

Aan mij vraagt iedereen wat ik ga doen als ik klaar ben met mijn studie...ik vind dat een vreemde vraag.

Inderdaad. Ik vind het ook een beetje vreemd om aan mensen zomaar te vragen wanneer je aan kinderen wilt beginnen (wat ze vaak bedoelen met: wat ga je doen na je studie (of althans, bij))

Alsof je alleen maar kinderen krijgt als je trouwt en het niet vanzelfsprekend is bij mensen die niet getrouwd zijn. En alsof andere mensen dat een donder aangaat. Want eigenlijk is het best een persoonlijke vraag...

[snoopy]

Leonoor schreef:

Aan mij vraagt iedereen wat ik ga doen als ik klaar ben met mijn studie...ik vind dat een vreemde vraag.

Hoezo is dat een vreemde vraag? Iedereen vraagt dat ook aan mij...

Methuselah schreef:

Wacht nog maar 'n jaar of drie, ok?

twee

[Methuselah]

*blue angel* schreef:

twee

3.