Help?

[Fingon]

*blue angel* schreef:

maar dat is mijn punt net, je zegt dat het voor jou "gevoelsmatig" anders ligt, hoewel je rationeel wel 'weet' dat het hetzelfde is. het zou gevoelsmatig juist nét hetzelfde moeten zijn, 'gauw ff voor de wet trouwen' en 'trouwen met een hele hoop toeters en bellen en een lange jurk en taart' ... als die twee gevoelsmatig hetzelfde zijn, dàn weet je pas wat trouwen eigenlijk inhoudt... ik verwacht trouwens ook niet dat je nu begrijpt wat ik precies bedoel hoor, het is ook niet gemakkelijk uit te leggen.

Maar dit is ook een noodgreep, dat het leger nou niet accepteert dat iemand een goede ''eeuwige'' relatie kan hebben zonder te trouwen.
Het trouwen is gewoon een verouderd vereiste, dus ik vind er eigenijk niet veel mis mee om het in dit geval te gebruiken.

Fingon schreef:

Maar dit is ook een noodgreep, dat het leger nou niet accepteert dat iemand een goede ''eeuwige'' relatie kan hebben zonder te trouwen.
Het trouwen is gewoon een verouderd vereiste, dus ik vind er eigenijk niet veel mis mee om het in dit geval te gebruiken.

ik zeg ook niet dat ze het niet mag doen, van mij mag ze trouwen met wie ze wil, wanneer ze wil, en met eender welke reden. er wordt advies gevraagd en gegeven, en ik geef mijn mening over dat advies, niet meer en niet minder. ik vind het een verkeerde reden om te trouwen, en al zeker op die leeftijd.

[thegoodlife]

Natuurlijk is het de foute reden, dat kan nooit lang goed gaan.
Heb over het algemeen de ervaring dat je tussen je 16e en 22ste gigantisch verandert, het zou je wel eens snel niet meer kunnen bevallen.

Of je moet nu echt niet zonder elkaar kunnen, de sprong in het diepe willen wagen, een huwelijk op die leeftijd achter je naam hebben staan en een zak met geld hebben voor t geval het mis gaat. Dan kan je natuurlijk altijd een gokje wagen. Alleen denk ik niet dat een huwelijk voor mij een gokje is, hoe zeker ik daar nu ook van kan zijn, je moet rekening houden met de toekomst (het is geen krat bier).

Get Psycho schreef:

Neem van mij aan; het leger veranderd je heel erg. Positief of negatieg hangt van de persoon af. Kijk eerst maar es hoe t tussen jullie gaat als hij op de KMA zit. De KMA is een erg zware opleiding. Zelf heb ik KMS gedaan (de versie voor sergeant) en zelfs daar zeiden ze van te voren; weet heel zeker dat je dit wilt. Je leven veranderd compleet..veel vrienden en misschien zelfs je relatie zullen het niet op kunnen brengen om je de steun te geven die je nodig hebt.

Wacht dus eerst die KMA maar es af!

Daarbij, niet alleen hij zal veranderen, zij net zo hard. Ik bedoel, ze is ook pas zeventien, dan ben je net een beetje uitegpuberd (laatbloeiers uitgesloten). Je begint net te zien wat je wil, welke kant je op wil. Om nu meteen al plannen te maken om over twee en een half jaar bij te trouwen, vind ik vreselijk op de zaken vooruit lopen. Wanneer je alleen maar trouwt om bij hem te zijn in Amerika, trouw je om de verkeerde redenen. Jullie zullen in Amerika een heel nieuw leven op moeten bouwen, met elkaar. Zonder je familie, zonder je vrienden. Zonder zijn familie, zonder zijn vrienden. Dus als jullie elkaar een keertje moe zijn, zullen jullie dat samen op moeten lossen, je loopt niet meer zo makkelijk eeven bij je beste vriendin of ouders binnen.
Bovendien, je trouwt met elkaar omdat je van elkaar houdt (niet dat jullie dat nu niet doen, maar ik kan niet uit je verhaal opmaken dat dat je mainreason is om te trouwen), niet omdat hij anders alleen naar Amerika gaat. Ik ben van mening: Overleef eerst maar eens dattie naar Breda gaat. En t kan zijn dat ik er over heen gelezen heb, maar hoe lang gaan jullie nou met elkaar? Want zoals ik uit je vehraal opmaak, was je vorige relatie 2,5 jaar, niet je huidge.

En oh, je studie opgeven voor iets wat nog niet eens zeker is? Dat vind ik werkelijk een dom plan.