Het Grote Lucht-Je-Hart-Topic #121

Bleh ik voel me niet lekker.
En nog 2 uur en een kwartier voordat ik naar dagbehandeling ga.
Zit er tegen aan te hikken.

[Neko*]

Het wordt lente. Ik merk het aan alles, bloemen die weer bloeien gaan, de zon die weer warm schijnt, vriendje die nu al last krijgt van de hooikoorts, behalve aan m'n eigen gevoel. Oppervlakkig gezien gaat het goed, en er is weinig wat echt kut is, behalve school en of ik het ga halen dit jaar. En toch voel ik me niet ok. Alsof ik iets mis. En ik weet niet wat.

Mams heeft 'n nieuwe vriend. Voor 't eerst sinds mijn vaders dood. En het is raar. Hij is helemaal niet zoals mijn vader. Gelukkig maar, anders had ik hem waarschijnlijk de deur uit gegooid. Maar hij is zo.. Apart. Ik moet heel erg aan hem wennen. Hij is zo praatactief, en ergens staat me dat tegen. Ook vraagt hij echt heeeel veel. Over allerlei dingen. En ik ben niet zo open, en ik heb het idee dat hij van mij ook gaat verwachten dat ik zo open moet zijn en moet zeggen waar het op staat of wat ik denk. Ik heb de neiging nu m'n kamer helemaal om te gaan gooien zodat m'n bureau boven kan staan en ik daar de hele dag kan zijn. Ik wil niet dat hij mij leert kennen.

Ik wil dat mijn mams gelukkig is, en als dat met hem is dan is dat goed. Maar het gaat allemaal zo snel, hij was al 2 hele dagen hier, ze ging dit weekend weer daarheen, en het is zo confronterend. Ik kan dat helemaal niet aan. Ik hoorde hem ookal iets zeggen over de vakantie. Nou, hij mag van mij echt niet mee. Ik wil dat helemaal niet.. En ik weet wel dat ook papa zou willen dat mams gelukkig is. Maar toch is het raar.. En ik kan er niet bij met mijn hoofd dat het me zoveel doet en heb continu het idee dat mensen het raar vinden dat ik zo reageer.

Waarom moet hij ook zo openlijk klef zijn? Ik wil helemaal niet weten dat ze zoenen. Gadverdamme. Ik wil gewoon mijn paps terug..

Gisteravond was allemaal een beetje dubbel. Mijn contact met R. wordt alleen maar beter, dat is één ding dat zeker is. Ik word steeds er zekerder van dat hij zich op zijn gemak voelt, bij ons. Bij mij. Omdat hij zijn mening steeds meer laat horen, ook als er meer mensen bij zitten. Dat is echt heel tof, want dat doettie niet zo vaak, al helemaal niet wanneer het over andere mensen gaat.
A. is atm een beetje stom. 'Wat wil je daar nou mee bereiken?' Ja niks, maar ik mag toch wel gewoon vertellen wat me dwars zit? 'Doe niet zo moeilijk.' En bedankt. Ik ook van jou.
We hebben het nog over L. gehad. R. is van mening dat ze haar eigen ruiten in het gooien is. Ze sluit zich af voor de rest van de wereld, snijdt haar banden door met haar vriendengroep en weigert enig contact op het moment dat ze zich klote voelt. W. vindt dat we een beetje voorzichtig met haar moeten doen, want ze voelt zich niet goed, wordt bedreigd door haar exvriendje en zegt dat ze aan het veranderen is. Tegelijkertijd is ze het met R. eens. A. zegt niks. Ik hoop werkelijk dat het meisje gelukkig wordt, hoe haaks dat ook staat op alles wat ik eerder heb gezegd. Maar dan wel zonder mij. Dit bedoel ik. Zodra het even iets minder gaat, zullen wij allemaal op onze tenen moeten lopen, dat verrek ik simpelweg. Tegen mij wordt ook gezegd dat ik me niet als een achterlijke kut moet gedragen en dat ik sletterig bezig ben. Het verschil tussen L. en mij is dat ik het van mezelf weet. Ik weet dat ik af en toe de grootste bitch ben die er rond loopt. Ik weet dat ik graag de slet uithang. Maar ik weet ook van mezelf dat ik een ontzettend goede vriendin ben. Dat ik eerlijk ben ik wat ik denk, zeg en voel. Dat mist L. nogal eens. Ik kan een heel boekwerk over haar schrijven, maar ik moet ophouden.

*Knuff* voor Neko*! Meisje, tis helemaal niet raar dat je zo reageert. Je bent gewend om je moeder alleen te zien, of met je vader. En dan komt er ineens een praatgrage, nieuwsgierige man binnen die gaat lopen kleffen met je moeder. Ik kan het me heel goed voorstellen. Is het een idee om het er eens met je moeder over te hebben? Gewoon praten kan geen kwaad, toch? Zolang je wel maar eerlijk bent, met name naar jezelf toe. Anders krop je het alleen maar op. Succes meid!

[Neko*]

Secret Agent schreef:

*Knuff* voor Neko*! Meisje, tis helemaal niet raar dat je zo reageert. Je bent gewend om je moeder alleen te zien, of met je vader. En dan komt er ineens een praatgrage, nieuwsgierige man binnen die gaat lopen kleffen met je moeder. Ik kan het me heel goed voorstellen. Is het een idee om het er eens met je moeder over te hebben? Gewoon praten kan geen kwaad, toch? Zolang je wel maar eerlijk bent, met name naar jezelf toe. Anders krop je het alleen maar op. Succes meid!

Dankje voor je lieve woorden. Ik vind het heel moeilijk om het erover te hebben met mijn mams. Ik wil haar geluk niet in de weg staan, ze heeft het al zo zwaar. En ik roep wel heel hard dat ik blij ben voor d'r en dat ben ik ook wel, maar ergens vind ik het maar stom. Mijn mams en ik zijn heel close, en ik ben bang dat het heel anders wordt. Dat hij allemaal dingen wil gaan veranderen, en ik wil alleen maar dat het zo blijft..

[Missy1234567890]

Nog even illegaal, vanavond naar de Mediamarkt.
Ik ben zo blij met m'n laptop. Gistermiddag een flyer gemaakt, met Publisher aan de slag geweest voor het eerst, ging best goed, makkelijk programma. Ben nu wel een beetje bang voor de reactie van m'n medecommissieleden omdat ik het heel anders heb gedaan, maar ach.

En het weer (weer)
En m'n essay Nog niks op papier, ik ga nu écht een poging doen wat te typen.
Minimaal 15 pagina's, zal uiteindelijk wel lukken, maar dat begin hè

Gisteravond bijna alles aan mn vriend verteld. Hij schrok en was bezorgd, logisch natuurlijk. Aan de ene kant ben ik opgelucht, aan de andere kant voel ik me kwetsbaar en paniekerig.
En nu ik de schijn niet meer op hoef te houden, gaat hij veel meer meekrijgen. En nu ik m'n avondeten zo veilig kan maken als ik wil, heb ik geen excuus meer. Vandaag zou dus dag 1 moeten worden waarin ik vooruitgang boek.
Pf. ik heb eigenlijk geen idee wat ik denk en voel. Ik wil m'n hart wel luchten, maar ik weet niet zo goed hoe en wat. Ik voel me een beetje verward geloof ik.

ik.
wil.
niet.

Ik wil me alleen maar afzetten, mijn kop tegen de muur rammen en hopen dat het overgaat.
En die kutIB-groep.

I say I don’t love you, but you know I’m a liar.
Cause when we kiss oooh fire..
Romeo and Juliet, Samson and Delilah.
Baby you can bet a love they couldn’t deny.
My words say split, but my words they lie.
Cause when we kiss oooooh fire..

gaat lekker hoor, beetje lui.
Morgen werken en dat wordt voor 6 uur op.
bah!

Neko* schreef:

Dankje voor je lieve woorden. Ik vind het heel moeilijk om het erover te hebben met mijn mams. Ik wil haar geluk niet in de weg staan, ze heeft het al zo zwaar. En ik roep wel heel hard dat ik blij ben voor d'r en dat ben ik ook wel, maar ergens vind ik het maar stom. Mijn mams en ik zijn heel close, en ik ben bang dat het heel anders wordt. Dat hij allemaal dingen wil gaan veranderen, en ik wil alleen maar dat het zo blijft..

Juist omdat jullie zo close zijn, zou je het moeten zeggen. Ik weet heel zeker dat je moeder ook niks liever wil dan dat jij (en je evt. broertjes en/of zusjes) gelukkig zijn. Ik ken haar niet, maar ik hoop dat ze heel goed snapt dat jij haar al het geluk van de wereld gunt, maar dat je het wel nog moeilijk vind. Je hoeft ook niks persoonlijks over die nieuwe vriend te zeggen, maar houd het bij jezelf. Zeg: 'Ik vind het moeilijk dat....' En niet 'Hij is/doet/zegt.....' Succes ermee, ik hoop dat je er iets mee kunt!

Kom ik vanochtend bij het postkantoor, kunnen ze m'n pakketje/envelop niet vinden. Blijkt dat bol.com het 'verkeerd' verstuurd had of zoiets. Maar ik mocht het na enig zoeken toch meenemen.
Straks m'n eerste college van het nieuwe semester, zie er waanzinnig tegenop. En ik moet echt gaan bedenken wanneer ik m'n mondeling (ongeveer) wil gaan doen. Op deze manier komt het er niet van.
Maar ik weet sinds gisteren wel (bijna) zeker dat m'n bachelor binnen is. Als het cijfer van m'n laatste tentamen op tijd doorgegeven wordt tenminste.
Zometeen naar de orthodontist, voor m'n spalkje. Dat ding gaat altijd los als ik er net geen behoefte aan heb...

[metallica]

@ Neko: *knuft* ik kan me heel goed voorstellen hoor dat dat lastig is. Is het misschien ook niet zo dat hij het allemaal "te goed" bedoelt, dat hij daarom zo doet? Het is miss wel een goed idee om over zulke dingen met je moeder te praten en dat zal ze vast en zeker ook begrijpen

Pff, als hij helemaal niet gaat reageren ga ik door het lint denk ik... Waarom was ik nou ook zo stom om te smsen, dan had ik nu ook niet in deze situatie gezeten

wow, dat had ik even niet verwacht. Ik heb a.s. vrijdag al een afspraak met de arts van het uwv!

[metallica]

lentekriebel schreef:

wow, dat had ik even niet verwacht. Ik heb a.s. vrijdag al een afspraak met de arts van het uwv!

Dat is snel zeg, gogo girl Zie je nou wel, het komt allemaal wel

Ik ook... Ik had gisteren dus gesmst of ik hem eens kon mailen, gewoon gezellig geblaat verder niets, omdat ik me afvroeg hoe het met hem ging. En ik heb me druk zitten maken om niets, want ik kreeg net terug van natuurlijk mag dat mafkees Dusja, het zit wel goed dan

@Neko*: Ik denk dat het meer dan normaal is hoe je reageert...en je ziet het zelfs van twee kanten, iets dat ik (en anderen vast ook) heel knap vind. Ik zou er zeker met je moeder over praten, wie weet lucht het wel enorm op? Je moeder wil idd vast dat jij gelukkig bent, net als jij dat graag van haar wilt. Openheid is, denk ik, het beste, dan weet je van elkaar hoe de ander er over denkt en kunnen jullie daar een beetje rekening mee houden.

Auwauw mijn voeten ik kan er nauwelijks meer op staan. Dat geloop (lees een wandeling van 2x2 uur) ging me dus niet in de koude kleren (lees: voeten) zitten. Auw. Maar de zon schijnt en zo, dus het gaat wel. Midalgan op mijn voetjes en dan toch maar naar mijn werk straks (al moet ik dan wel weer tien minuten lopen. Auw.)

Wat een fantastisch weer
Om acht uur ging ik naar buiten, in m'n zomerjas, en dat was gewoon goed te doen. Vanmiddag was het gewoon echt te warm voor een winterjas Het ruikt ook heerlijk buiten Op het station stond ik lekker in de zon, oogjes dicht, zonnetje in je gezicht; iets lekkerders bestaat er haast niet.
Dit weer mag van mij voor altijd blijven. En om een beetje balans te houden; 's nachts mag het regenen, af en toe

Vannacht echt heel slecht geslapen. Hartkloppingen, doemscenario's, ik kwam gewoon niet in slaap. Rond 4 uur begon het te lukken en heb ik nog tot half zeven netjes oppervlakkig kunnen slapen, daarna nog een half uurtje gedommeld. In de trein was ik misselijk van angst; m'n hart maakte rare sprongen, ik was 't liefst in bed gekropen om er nooit meer uit te komen. Maar ik ben blijven zitten, ik ben naar het college gegaan en het was echt leuk. Mijn vak Lekker neuzelen over voorzetsels, 14 colleges lang Nu hopen dat ik woensdag niet ook weer zo nerveus en overdreven angstig ben, want dat is nergens voor nodig. Ik kan het, ik wil het, ik doe het omdat ik het leuk vind, niets om bang voor te zijn.

Gek hoe sommige dagen uit zoveel emoties kunnen bestaan, van (toch wel extreem) angstig naar (toch wel extreem) vrolijk (en vooral opgelucht).

Nu ga ik heel braaf aan de studie, een leuk artikel lezen over... jaja, voorzetsels

Huphup Andijvie, je kunt het dus waarom twijfel je zo?

[Yana]

De begeleidster van de groep adviseerde me om mijn "inzichten" vanavond te delen. Om te práten over wat me bezig houdt. Ik word er spontaan onpasselijk van. Ik kan wel praten, zolang ik het buiten mezelf kan houden. Zolang ik nog tenminste de illusie heb dat het niet waar is, dat ik het niet echt ben. Dat kan hiermee niet meer. Dit is teveel ik, te dichtbij, de kwetsbaar. Ik ben zo bang .

Ik zie school nu al geleidelijk uit mn handen glippen. Ik wil niet, ik voel me moe. Eigenlijk heb ik nergens meer zin in en ik ben ook nog aangekomen. Natuurlijk ben ik aangekomen. Ik moet nu echt hard gaan knokken tegen die vervloekte eetbuien, want zonder had ik nu niet meer al die extra kilo's . Ik was zo goed bezig.. zo goed bezig, totdat ik eetbui op eetbui op eetbui kreeg. Verdomme.

Ik ga maar even weg, naar buiten, een lang stuk fietsen. Bewegen. Hoofd leeg maken, weg weg weg.

@Andijvie: Maar je bent, ondanks de angst, wel gegaan! En het viel uiteindelijk mee, het was zelfs leuk! Misschien opschrijven (al heb je dat nu natuurlijk al gedaan ) om dat na te lezen als je woensdag weer zo nerveus en angstig bent?

Hopelijk is je hoofd een beetje leeg geraakt en heb je wat minder chaos.
Waarom vind je het eng om over jezelf te praten? Waarom mag het niet te dichtbij komen? Waar ben je bang voor?
Knokken tegen die eetbuien moet je ja, maar niet om te weinig te kunnen eten, nee: om normáál te kunnen eten. Knokken kan je! Dus blijf alsjeblieft vechten om een normaal eetpatroon te krijgen.

Knuffel meis. Ik snap hoe eng het is om je kwetsbaar te voelen en ik herken de neiging om juist nú weg te vluchten, jezelf terug te trekken. Terwijl dat juist níet is wat je moet doen. Pas als je je kwetsbaar op kunt stellen, geef je jezelf de kans om te ontvangen. Complimenten, aandacht en liefde te krijgen. Je móet jezelf open stellen om verder te komen, hoe moeilijk dat ook is.

Leonoor schreef:

@Andijvie: Maar je bent, ondanks de angst, wel gegaan! En het viel uiteindelijk mee, het was zelfs leuk! Misschien opschrijven (al heb je dat nu natuurlijk al gedaan ) om dat na te lezen als je woensdag weer zo nerveus en angstig bent?

Ik denk dat ik hier even doorheen moest, ik ben nu niet nerveus voor woensdag; ik heb er alleen zín in, en dat heb ik lang niet gehad. Dus ik denk dat het even een lesje was dat ik opnieuw moest leren en voor mijn gevoel heb ik een groot gedeelte vandaag weer geleerd. Misschien woensdag nog een stukje, maar ik denk dat het dan al véél minder is

Ik heb toch vaak gehad dat ik zó nerveus was, dat ik maar opgaf, en dus niet ging. Dit is dus wel fijn

Ik ben trots

[Ruudje]

Vandaag weer bij de psychiater geweest...

Haar leidinggevenden vonden het niet zo fijn dat ik word behandeld door hulpverleners uit 2 verschillende teams. Dat kan betekenen dat ik naar het andere team ga en dus ook een andere psychiater krijg in de toekomst.

Maar ik wil helemaal niet bij haar weg

Andijvie schreef:

Ik ben trots

En terecht!

[Daantje_0705]

Hmm, ik houd van dit weer Vanmorgen voor het eerst gaan hardlopen en ondanks dat het echt slecht ging en ik me nu nog steeds niet helemaal super voel geeft het wel een kick. Net met m'n huisgenootje lekker zomerboodschappen gehaald en we gaan straks lekker samen koken en eten en ik ben net weer een rondje gaan fietsen en foto's gemaakt, lekker in de buitenlucht, het was echt druk En nu lekker muziekje luisteren en allemaal leuke dingen in het vooruitzicht deze week

[metallica]

Hehe, ik krijg het dus echt niet voor elkaar om hem een korte mail te sturen... maar ik heb het lief en luchtig gehouden, dus das wel goed. Ik ga eens proberen van de beschuldigende toon af te komen, niet alleen voor hem maar ook voor mezelf want anders weet ik straks niet meer wat nou wel klopt en wat nou niet, dan raak ik helemaal verward in mijn eigen gedachtenspinsels. En dat moeten we niet hebben denk ik...

Al met al nog een aardige dag geworden.
Heel eind gelopen, wind door mn haren gevoeld, eindelijk iets minder koppijn.
Helemaal naar Schellinkhout gelopen dat is toch best wel een eind, maar het viel niet tegen. Nu alleen wel pijn aan mijn ene voet.
Zo.
En nu weg, oefenen, eten bij schoonouders en naar koor.

Wat zou je doen, als ik je gezicht weer in mijn handen nam?
Wat zou je doen, als ik met mijn mond dichtbij de jouwe kwam?
Wat zou je doen, als ik dat deed?

[Missy1234567890]

Zo, ik heb al 1 A4tje getypt en het was me toch moeilijk (filosofisch)
Maar ik ben er wel tevreden over, al is het nog maar een halve inleiding.

Vanmiddag nog even een poosje gezond, echt lekker op het balkon.
Van mij mag het ook zo'n weer blijven en dan 's nachts regenen.

Vriendje is laat thuis, dus ik ga straks maar even boodschappen doen. Iets makkelijks, want we moeten nog naar de mediamarkt en naar de quiz.

En ik baal, want ik moet woensdagmiddag en donderdagochtend werken en daarvoor moet ik dus weer 3 uur naar huis treinen, woensdagavond ook repetitie. Maar ik heb nu dus al m'n essay-zooi bij m'n vriend en om dat nou steeds heen en weer te gaan slepen...hoop dat ik voor donderdagochtend afgebeld word, dan ga ik eerst mijn te late boeken naar de VU brengen en dan weer terug naar hier...beetje gedoe. Misschien tóch maar m'n kamer opzeggen en hier gaan wonen, met m'n scriptie straks wordt dat heen en weer reizen nog véél onhandiger, nog meer boeken. Nouja, eerst morgen hier nog een hele dag typen.

[metallica]

Nu kom ik toch ook nog onder dat verjaardagsfeestje uit, want heel toevallig hebben we dan ook meeting. Komt dat goed uit...

Grrr
Vanochtend de ortho gebeld en jahoor, ik kon vanmiddag komen. Ben er keurig op tijd en twintig minuten na de afgesproken tijd ga ik maar eens vragen waarom ik nog in de wachtkamer zit. "Ja, je bent de eerstvolgende die geholpen wordt.".
Ok, ik weer terug. Vijf minuten en drie andere patienten later ga ik het nog maar eens vragen, aangezien ik nog maar tien minuten heb voordat ik echt weg móet.
Hebben ze een andere tijd genoteerd dan ze mij verteld hebben. Hun fout dus.
Stelletje eikels.
Maargoed, in die tien minuten hebben ze 't weer vastgezet (m'n spalkje) en toen ben ik naar college geracet.

Echt, 't slaat natuurlijk nergens op, maar ik kan gewoon niet tegen dit soort dingen op dit moment. Waarom zegt die man achter de balie niet meteen als ik binnenkom en zeg "ik heb om x uur een afspraak", dat er een andere tijd in de agenda staat?

Aaaaaah. Ik word ook zo moe van mezelf. Dat ik helemaal niks kan hebben op dit moment.

Ik herinner me nu pas dat we voor het college begon een voorstelrondje deden, en ik moest beginnen. Ik vond het helemaal niet eng

Dat reflecteren is goed, dan ontdek ik hoe goed dingen eigenlijk gaan

[rare kwast]

een japanse onderzoeken zegt dat je in een depressie kan raken als je nep lacht..

rare kwast schreef:

een japanse onderzoeken zegt dat je in een depressie kan raken als je nep lacht..

Die vrouwen waar hij het over heeft doen dat ook echt de hele dag lang, vijf of zes dagen per week, en dan een week of twee per jaar een keer niet. Ik zou ook gék worden

[Nijn*]

Hmz. Eind van de middag naar therapie geweest en daar (heel braaf) over am gepraat, dat de drang weer steeds heviger wordt en dat ik er niet aan toe wil geven. Opzich was dat wel fijn, even alles delen over mijn vriend/vijand.. Maar nu ik thuis zit, voelt het weer net zo zwaar op mijn schouders als voor therapie. Ik blijf er toch alleen mee vechten, hoeveel ik er ook over praat, met wie ik het ook deel. En nee, ik zie niet hoe ik het anders moet doen, want niets geeft dezelfde voldoening. Ik kan er niet zonder, hoe pathetic is dat.

[rare kwast]

Andijvie schreef:

Die vrouwen waar hij het over heeft doen dat ook echt de hele dag lang, vijf of zes dagen per week, en dan een week of twee per jaar een keer niet. Ik zou ook gék worden

ja kloptm zij krijgen er een cursus voor..

Al de hele middag ben ik zó ontzettend moe en dat is zó vervelend. Ik heb zoveel te doen en leuke dingen enzo maar ik kom er helemaal niet aan toe zo. Ik wil alleen maar slapen en voel me verdrietig. Mooi is dat, maar niet heus.

Managen is bèst leuk én ik heb profiteroles als toetje vandaag! mmm

[Lilium]

Ik krijg wat van mijn huisgenoten. Ik weet niet of ik nu boos moet zijn of verdrietig of het allemaal over me heen moet laten komen.

[Heksjuh]

~lienepien~ schreef:

@Heksjuh: ({)
Probeer ook een beetje te ontspannen hè! Volgens mij werk je keihard, dus je hebt alle reden om even moe en zonder motivatie te zijn .

Dankjewel, zulke woorden heb ik echt nodig af en toe. Knuffel terug!

Andijvie: ik vind het knap dat je gewoon hebt doorgezet en nu zelfs zin hebt in woensdag. Je hebt recht om trots te zijn op jezelf

Knuffel voor Lienepien, Kwast, Lentekriebel, Nijn, Sonho en iedereen die er eentje wil of kan gebruiken (})

Als ik eens een paar dagen geen zin heb om mijn schoolwerk te zitten (ik zeg nog steeds school enzo in plaats van universiteit ), dan ben ik meteen gestresst en boos en teleurgesteld en vergeet ik dat ik hard heb geleerd voor een tentamen nog geen twee weken terug en dat ik ook wel eens mag ontspannen.
Ik maak me al minder druk, maar dat komt omdat ik te moe ben om me druk te maken. Ik ben echt moe, ik heb een slaap te kort en voor zaterdag geen kans om die weg te slapen

Afgelopen zaterdag was Ouderdag op de faculteit. Met de mentorgroepen rondleidingen door de faculteit, en iedereen mocht twee ouders meenemen. Ik had alleen mijn moeder mee. Het was wel leuk. Veel hetzelfde als met de introductiedagen. Dezelfde verhaaltjes enzo. Maar ik vond het wel leuk om te laten zien waar ik elke dag heen ga. En mijn moeder vond het ook interessant. Weer eens paarden, koeien, schapen en varkens gezien. (en eigenlijk vond ik de koe niet zo erg. Ze was wel lief. Dus die practica gaan vast ook wel lukken.)
Ook gehoord dat straks met co-schappen (nog ver weg) iedereen 5 weken bij paard zit. Dus waarschijnlijk ook 5 weken bij landbouwhuisdieren. Ik dacht dat ik in de masters alleen nog maar gezelschapsdieren zou krijgen, niet dus. Ach, zo er is het niet. En je moet gewoon alle dieren eerste hulp kunnen geven.
En we krijgen van de gezelschapsdieren eigenlijk alleen honden en katten. Dat wist ik ook niet. Terwijl je in de praktijk volgens mij ook vrij veel cavia's en konijnen tegenkomt. Maar die zijn misschien makkelijker te hanteren (al was ik niet zo goed in het fixeren van die dieren).

We moeten vrijdag een werkcollege-opdracht afhebben, en iemand uit mijn groepje heeft al heel veel gedaan. Dat is toch weer een zorg minder.

Het is mooi weer vandaag! Ik heb buiten gezeten in de pauze (met winterjas aan en sjaal om ). Ik krijg bij bepaalde seizoenen en dagen altijd een beetje een raar gevoel, een gevoel dat ik associeer met die bepaalde dagen. Vlak voor Sinterklaas heb ik dat altijd, als ik buiten in het donker fiets. Met dit weer heb ik het ook. Dingen die ik associeer met buiten eten in de zomer, met vakantie, met zonder jas naar de bieb fietsen. Aan de ene kant word ik er blij van, aan de andere kant verdrietig. Ik weet niet precies waarom.

Zaterdag was wel vroeg, negen uur moesten we in Utrecht zijn. Zondagochtend krantenlopen (dat was wel koud!), en nu de hele week om zes uur opstaan. Ik verheug me nu al op zaterdag, eindelijk uitslapen.

Ik liep vanmorgen van de bus naar de faculteit (ik wilde 'school' typen), en het voelde net als aan het begin van dit jaar. Bang omdat je in de pauze op school bent en niet weet of mensen met je willen eten. Niet weten of je aardige mensen ziet voor het hoorcollege begint, zodat je met mensen kan zitten en niet in je eentje. Bang omdat je niet weet of de mensen uit de werkgroep aardig zijn. Ik vind het vervelend dat de groepen gewisseld zijn en het is aan alles te merken. Ik word er stresserig door, ik zie tegen dingen op waar ik hiervoor niet tegen op zag. Woensdag ga ik bij een studievriendinnetje werkcollege volgen Niet omdat ik niet in mijn eigen groep durf, maar omdat mijn eigen rooster waardeloos is. Ik heb morgen tot kwart over 10 hoorcollege, dan pas om half vier werkcollege. En zo heeft mijn rooster meer van zulke rare dingen.

Ik ben moe en een beetje gestresst omdat ik het idee heb dat ik nog zoveel moet doen en ik ben nu al gestresst voor de practica die komen. Maar ik moet me niet zo druk maken en gewoon hard werken zonder doelen te stellen die ik toch niet ga halen. Gewoon doen wat ik kan doen en dan tevreden zijn. Niet denken 'ik had nog een hoofdstuk moeten lezen'. Het komt wel goed. En ik ga gewoon een goede dierenarts worden.

Ik voel me bepaald niet lekker, maar m'n humeur is wel goed. Naja, ik weet het eigenlijk niet. Ik krijg van hem een goed gevoel, maar dat stomme schoolwerk. Ik heb niet zo goed geleerd, omdat ik zo'm hoofdpijn heb. Hopen dat het morgen weer over is.
G. verklaarde me voor gek als ik een iets met Valentijn zou doen. Maar waarom zou J. niet op mij kunnen vallen? Ik bedoel, ben ik dan zo lelijk dat je er niet mee gezien wilt worden of ben ik niet aardig ofzo? Hij kan me toch best leuk vinden? Of is dat nou niet mogelijk?

[Roosje]

Nijntjee je kunt het wél! Beetje positief blijven hè meis.

En meeen ik ben nog helemaal ondersteboven van dit weekend. maar dat is leuk en ik schrijf filosofische verhandelingen en ik mag taart van mama. (L)

~lienepien~ schreef:

Grrr
Vanochtend de ortho gebeld en jahoor, ik kon vanmiddag komen. Ben er keurig op tijd en twintig minuten na de afgesproken tijd ga ik maar eens vragen waarom ik nog in de wachtkamer zit. "Ja, je bent de eerstvolgende die geholpen wordt.".
Ok, ik weer terug. Vijf minuten en drie andere patienten later ga ik het nog maar eens vragen, aangezien ik nog maar tien minuten heb voordat ik echt weg móet.
Hebben ze een andere tijd genoteerd dan ze mij verteld hebben. Hun fout dus.
Stelletje eikels.
Maargoed, in die tien minuten hebben ze 't weer vastgezet (m'n spalkje) en toen ben ik naar college geracet.

Echt, 't slaat natuurlijk nergens op, maar ik kan gewoon niet tegen dit soort dingen op dit moment. Waarom zegt die man achter de balie niet meteen als ik binnenkom en zeg "ik heb om x uur een afspraak", dat er een andere tijd in de agenda staat?

Aaaaaah. Ik word ook zo moe van mezelf. Dat ik helemaal niks kan hebben op dit moment.

Ik word daar ook altijd he-le-maal gek van, hoor. En terecht!

OT: PWS af! Iets geboekt! Veel gedanst!
Wat ben ik toch een persoon van uitersten. Nog geen 3 dagen geleden ging alles verschrikkelijk slecht, fuck wat ging het slecht. En dan weer dit ineens. Leuk, maar ook wel een beetje .. twijfelachtig. Maar toch .

auw. dat doet fucking pijn. fucking fucking pijn.

[kroot]

net een uur met de computer van mijn huisgenootje bezig geweest, hij is nu iig wat sneller. En wat een lekker weer: gewoon de deur van mijn werk opengegooid! Heerlijk! Alleen kut: ik kan geen urgentie-verklaring van een woningcoorperatie krijgen. Want een eis is dat je 3 maanden lang elke week op 2 huizen/kamers gereageerd moet hebben. Ow maar ik wil die studio's die in april opgeleverd worden zo graag!!!!!

[Yana]

Ik heb het echt geprobeerd, echt. Ik heb aangegeven dat ik wat wilde vertellen, maar toen het dan zo ver was kon ik het niet. Te weinig tijd, teveel complexe gedachtes en gevoelens. Toen ik eenmaal besloten had om niet te praten, voelde ik me eerst heel verdrietig en daarna een stuk rustiger. Weg spanning en stress, ik had gekozen. Nog wel individueel over het niet kunnen praten gesproken..dat was goed. Fijn ook. Op de terugweg heb ik I. het hele verhaal verteld en ze snapte het, óók waarom ik het niet in die beperkte tijd in de groep in woorden kon vatten. Geen veroordeling, gelukkig. Ze zei het zo mooi.. "toen A. haar diagnose vertelde, kreeg jij ook jouw diagnose". ..dat is mijn angst en mijn erkenning tegelijk. En nu? Eerst maar eens slapen. Morgen ga ik dansen (leuk!), en een poging tot studie doen. Ik heb er echt geen zin meer in.

[coopergirl]

Doordat er een defecte bovenleiding tussen Olst en Deventer was, heb ik er 4 uur over gedaan om op school te komen Normaliter duurt dit een uur Ik zat in de trein, die vervolgens moest keren en terugging naar Zwolle Het halve oosten gepasseerd tijdens mijn treinrit.. Ik ga een vergoedingsformulier downloaden op de ns site. Verder had ik onverwacht een 8 voor psychologie Dat terwijl ik serieus van een her uitging.. Lekker betrouwbaar gevoel dus...! Ons onderzoeksverslag is eindelijk af
Tijdens het college van loopbaanpsychologie voelde ik me niet echt serieus genomen, toen ze vroeg of we blokjes door de vormpjes wilden gooien (blokkendoos). Dusss..

En nu ben ik super moe.. Intense dag.. Vol hoofd.. Tijd voor wijn!

[Pruts0r]

Ik hoop dat dadelijk mijn Linux install het doet. Het gaat laat worden, dat weet ik wel. Hij staat al een tijdje op 85 procent, maar goed, eerst heeftie een half uur op veertig gestaan. Dus ik ga eventjes tv kijken denk ik. En wat lekkers erbij. <3

[Nienna*]

<333 Zon zon zon <333 Het leek wel zomer! Het was alleen wel een anticlimax toen het om half zeven pikkedonker was maar ach, dat kan ik wel aan, ik heb zonder jas buiten gelopen in de zon met een stralende lach op mijn gezicht die ik er het uur van de busreis niet eens af kon krijgen. Ik voelde me zelfs gelukkig, ineens zo intens gelukkig, alleen om die zon. Dan lijkt alles minder erg. En als alles minder erg wordt, dan zie ik ineens dat ik het zo slecht niet heb. Ik ga dit jaar waarschijnlijk gewoon redden, dan heb ik mijn VWO-diploma en ja, ik weet dat ik nog veel moet doen en zo, maar met hard werken moet het lukken! En dan ga ik studeren en word ik een gelukkige student want ik ontmoet veel mensen en zo

Eerst zomer!! Joepie, ik heb er nu al zin in. Anticlimax dus als het weer rotweer wordt. Maar dat zijn zorgen voor later, ik heb vandaag een heerlijke dag gehad <3. Overkomt me niet vaak!

[Pruts0r]

Tot half drie lopen kloten met mijn Linux install, deedie het weer niet. Toen maar op de pc benden Windows gedownload voor op mijn laptop (mijn ouders vermoorden me, als ze erachter komen dat ik op dat tijdstip aan hun pc zat), maar ik kijk straks eventjes of iemand weet hoe ik een dual boot kan maken.

[Neko*]

Dankjulliewel voor de lieve fijne reacties. Ik ga vanmiddag maar eens kijken of ik de moed bij elkaar kan rapen om met mams te praten.

ot; Ik denk dat ik maar een afspraak in Utrecht moet maken. Mijn dokter vertellen dat ik dat echt niet trek, 2 van die flessen medicijnen. Doet echt pijn gewoon. Zelfs vriendjelief zag aan me dat ik pijn had. "je ziet helemaal bleek." Ja, het doet ook fucking pijn. En dan heb ik ook nog 3kwartier moeten wachten omdat ze zo stom waren om maar 1 fles op voorraad te hebben. Jullie weten toch dat ik kwam! Pipo's!

En ik moet heel hard bezig met allemaal dingen vandaag. En morgen. Want dit is echt te erg. Ik heb de laatste tijd echt niks uitgevoerd. Of iig niet genoeg. Morgen moet betoog NE af. Ik ben nog niet eens begonnen. Volgende week moet profielwerkstuk af. Wordt ook kut. Moet allemaal kutdingen nog tussendoor doen. En zorgen dat ik mijn NA cijfer ophaal. En mij WI cijfer behoudt. Argh, hoe ga ik dit allemaal doen?

*knuffel* aan iedereen die 'm wil of kan gebruiken.