Advertentie | |
|
05-03-2008, 18:22 | ||
Citaat:
__________________
pin·gu·ïn (de ~ (m.), ~s) 1 familie van niet-vliegende, rechtop lopende zeevogels op het zuidelijk halfrond||Lieti in de orde van de Pinguin||Quantes
|
05-03-2008, 18:40 | |
Verwijderd
|
Ik heb zelf geen geestesaandoening, ook nooit gehad. Wat ik wel heb is dat ik van drank heel erg emotioneel word, en dat dat mijn gevoelens vaak negatief versterkt. Dat is ook 1 van de redenen dat ik niet meer drink maar het is niet de hoofdreden.
Mijn ex/vriend heeft een probleem met alcohol, maar verder ook geen geestesaandoening behalve dus een ziekte/verslaving aan alcohol die ook in zijn famillie loopt. Alcohol is voor hem een middel om 'blij' te zijn en dingen te 'vergeten'. Mja, jammer is het wel dat je niet op een andere manier je gevoelens en problemen kwijt wil/kan. |
02-04-2008, 10:06 | |
Verwijderd
|
Ik drink wel af en toe wat, maar nooit veel. Wel heb ik af en toe de neiging gehad wat te gaan drinken omdat dat dingen makkelijker lijkt te maken, maar ik heb het nooit gedaan omdat ik weet dat het niet verstandig is; voor je het weet ben je voor je gevoel heel afhankelijk van alcohol.
Drugs gebruik ik niet. Mijn ervaring met wiet is dat het mijn stemming versterkt; als ik angstig ben, dan word ik nóg angstiger, als ik vrolijk ben word ik nóg vrolijker. Dat wil ik niet meer; ik wil gewoon m'n eigen emoties voelen, niets versterkt. |
02-04-2008, 15:13 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Nuja, ik drink nu bijna een jaar niet meer en ik ben daar niet rouwig om. Ik kan me nog even goed amuseren als anders en zelfs langer dan voordien (vroeger ging het humeur sneller de dieperik in). En ok, ik maak er ook geen erezaak van, heel af en toe drink ik wel eens een keertje mee, maar dat is op die 9 maanden misschien 4 keer gebeurd. Nee, geef mij maar lekker gini'tjes (al schijnt dat je daar wel impotent van wordt ). |
02-04-2008, 16:58 | |
Verwijderd
|
Alcohol, daar werd ik altijd erg blij van, als ik althans tijdens het uitgaan niet te veel dronk. Aan de andere kant maakte het me vreselijk melancholisch. Ik kan me nachtelijke gesprekken met vriendinnen in de stromende regen herinneren, waarin we de hele wereld en alle mogelijke menselijke relaties befilosofeerden.
Nu ben ik bang voor alcohol. Doodsbang. Ik heb van heel dichtbij mee mogen maken (buiten mijn werk met daklozen en verslaafden om) wat het met je doet. Leugens, spelletjes, onwaarheden, halve verhalen, schelden, andere perikelen, wat ze zelf niet door lijken te hebben. Wat ik meegemaakt heb, maakt dat ik het niet meer wil aanraken. Soms dwing ik mezelf tot een wijntje bij het eten, omdat alcohol ook wel gezellig kan zijn, ook wel een goede kant heeft. Maar mij zul je dus voorlopig niet dronken tegenkomen. Want daar word ik dan alleen verdrietig van. |
06-04-2008, 12:13 | |
Bij mij is het niet te combineren, daarom ben ik radicaal gestopt met alle drank.. Niet alleen door de medicatie die ik gebruik, maar ik ga dan nog makkelijker de grenzen van het toelaatbare af, plus dat ik het idee heb dat ik sneller psychotisch wordt als ik veel drink.
__________________
anti-hero.
|
07-04-2008, 09:36 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Mijn vader heeft altijd erg veel gedronken, dat wil ik absoluut niet. |
Advertentie |
|
|
|