De mooiste spel- en grammaticafouten #5

[Lethe]

Promillage schreef:

Ik heb even een pagina terug gelezen en ik zie vooral LL en Gauloises flauw doen tegen elkaar en dan zie ik opmerkingen van jouw er tussendoor die overduidelijk bedoelt zijn om Gauloises uit te lokken.

Martino87 schreef:

Ze zeggen toch dat ze er 26 gram water uithalen? Welliswaar indirect antwoord, maar op de vraag hoe het toch kan, heeft ze dan toch antwoord.

Ik heb die verpakking niet, maar volgens mij zegt ze dat op de verpakking staat dat er 120 gram tomaten per 100 gram ketchup in zit. En dat is natuurlijk wel onzin.

[Martiño]

Ja, jeetje, zijn ze eens eerlijk over wat er in zit, is het weer niet goed.

[Uice]

Ze zijn helemaal niet eerlijk. Ze zeggen 126 gram tomaten, maar als ze een deel van die tomaten weggooien klopt dat dus niet, ook niet als dat deel alleen maar water is.

Dark Phoenix schreef:

Count me maar in, voor verlopig.

arghhh mensen die ondertitels maken zijn soms echt compleet debiel

[TopDrop]

sterrenmeisje schreef:

arghhh mensen die ondertitels maken zijn soms echt compleet debiel

Best wel heel vaak, eigenlijk.

[Martiño]

sterrenmeisje schreef:

arghhh mensen die ondertitels maken zijn soms echt compleet debiel

Ja, ze verdraaien soms helemaal de betekenis helemaal. En bij Discovery Channel en Nat. Geographic kunnen ze dingen niet fatsoenlijk omrekenen naar het metrische stelsel. Stomme amerikanen en engelsen, waarom gebruiken jullie zo'n dom stelsel.

[TopDrop]

Martino87 schreef:

Ja, ze verdraaien soms helemaal de betekenis helemaal. En bij Discovery Channel en Nat. Geographic kunnen ze dingen niet fatsoenlijk omrekenen naar het metrische stelsel. Stomme amerikanen en engelsen, waarom gebruiken jullie zo'n dom stelsel.

Sowieso vertalen ze zooooooo vaak getallen fout. Echt niet normaal. En vaak ook namen van dingen, zelfs als ze ergens tijdens die aflevering geschreven in beeld komen enzo.

[Martiño]

Het irritantste vind ik nog dat ze overgesynchroniseerde stemmen gaan ondertitelen, helemaal als de overgesynchroniseerde persoon in kwestie gewoon Nederlands spreekt, en de ondertiteling niet overeenkomt met wat die persoon zegt.

Martino87 schreef:

Het irritantste vind ik nog dat ze overgesynchroniseerde stemmen gaan ondertitelen, helemaal als de overgesynchroniseerde persoon in kwestie gewoon Nederlands spreekt, en de ondertiteling niet overeenkomt met wat die persoon zegt.

Deze moest ik echt even een paar keer lezen

[TopDrop]

Martino87 schreef:

Het irritantste vind ik nog dat ze overgesynchroniseerde stemmen gaan ondertitelen, helemaal als de overgesynchroniseerde persoon in kwestie gewoon Nederlands spreekt, en de ondertiteling niet overeenkomt met wat die persoon zegt.

Of dat ze bijvoorbeeld chinese mensen erdoorheen gaan overtalken en dat in het nederlands gaan ondertitelen. Of dat ze chinese mensen in het engels ondertitelen, en dan in het nederlands eroverheen zodat je geen van beiden meer kunt lezen

edit: oh wacht, dat eerste zei je al

[Batave]

of dat ze liedje gaan ondertitelen. Dan moet het persé rijmen , helemaal andere tekst, maar goed.. Het rijmt!

[Uice]

Wat ik erg irritant vind, is als mensen, voornamelijk muziekrecensenten op het internet, elitair proberen te klinken door hun zinnen zo lang mogelijk te maken en om dat doel te bereiken ook allerlei overbodige toevoegingen doen, zoals bij ieder spreekwoord zeggen dat het een spreekwoord is. "Het ging erin als de spreekwoordelijke zoete koek", las ik laatst ergens. En het klopt niet eens dat 'erin gaan als zoete koek' is een gezegde, geen spreekwoord.

Uice schreef:

Wat ik erg irritant vind, is als mensen, voornamelijk muziekrecensenten op het internet, elitair proberen te klinken door hun zinnen zo lang mogelijk te maken en om dat doel te bereiken ook allerlei overbodige toevoegingen doen, zoals bij ieder spreekwoord zeggen dat het een spreekwoord is. "Het ging erin als de spreekwoordelijke zoete koek", las ik laatst ergens. En het klopt niet eens dat 'erin gaan als zoete koek' is een gezegde, geen spreekwoord.

link, kunnen we ook eens lachen !

Neko* schreef:

EH. WAAROM LIGT HIJ DAN TUSSEN JOU POST?

[Uice]

ecnelis schreef:

link, kunnen we ook eens lachen !

Hier staat ie op, maar buiten die stijlfout is het niet zo bijzonder:http://www.zwaremetalen.com/recensie.php?id=8795&page=1.

Voor een echt slechte pretentieuze recensie vol stijlfouten kun je beter deze lezen:http://www.progwereld.org/concert-re...s/toollive.htm.

In bijna iedere zin zijn staan teveel woorden. Het is echt tenenkrommend om te lezen. Alleen al de intro:

Het zal de zeergeëerde lezer van dit digitaal periodiekje niet ontgaan zijn dat de heren van Tool recentelijk hun nieuwe langspeler op de markt hebben gebracht onder de titel "10,000 Days". Ter promotie van deze meer dan voortreffelijke schijf toerde het gezelschap onlangs door Europa. Daarbij deed het Californische kwartet hier ter lande eerst PinkPop 2006 in Landgraaf aan om vervolgens op 27 juni jongstleden zijn toevlucht te zoeken in de hoofdstedelijke Heineken Music Hall.

Dat laatste vind ik wel het raarste, 'hun toevlucht zoeken'. Wtf. Het verbod op gebruikelijke woordkeus in die kringen maakt het een groot deel van de progmetalrecensies op internet echt onleesbaar.

Die van de AllMusicGuide vind ik vaak nog wel oké.

What seemed like a great idea on Subterranean Masquerade's pint-sized debut EP, Temporary Psychotic State: applying the "everything but the kitchen sink" approach of progressive rock to psychedelic waffling, gothic vocalizing, and heavy metal crunch -- proves a little too much to stomach on their sprawling full-length, Suspended Animation Dreams. With the exception of a few, regular-sized tracks that mostly sound unfinished (or perhaps, in retrospect, were mere leftover passages), the album is comprised mostly of ill-defined epics, seemingly built specifically to convey the band's versatility via the juxtaposition of polar musical styles. Thus, psychedelic whimsy leads into doom metal fury, leads into lounge piano swing, leads into dreamy folk-rock, leads into darkwave negativity, leads into mournful hick harmonica, leads into orchestrated string sections, etc., etc. -- progressive enough for you? If not, perhaps the marriage of Bedouin chants and gypsy strings closing "No Place Like Home" will tip the scales, or certainly the snazzy saxophone solo backing Cookie Monster grunts on "The Rock N Roll Preacher." Curiously, the band's death growls actually sound much more convincing than the deadpan baritones and conversational narrations spread throughout these songs, confirming the notion that both vocals and the frequently nonsensical lyrics they decry are truly the album's weakest link. And ultimately, although it's hard to knock Subterranean Masquerade for trying to create truly unpredictable music, this widespread lack of cohesion winds up diluting their impact and leaves only fascinating moments amidst the generalized chaos.

Ik vind het trouwens een meesterwerk.

[Uice]

Ja, die is nog wel redelijk, al zouden er ook heel veel woorden wegkunnen.

Maar wacht, dit was de ergste:

Op 32-jarige leeftijd krijgt een in de Verenigde Staten woonachtige moeder een ernstige beroerte met buitengewoon vervelende gevolgen. De vrouw raakt namelijk gedeeltelijk verlamd en moet bijgevolg noodgedwongen het restant van haar leven in een invalidenwagen doorbrengen. De hersenbloeding wordt haar uiteindelijk zelfs noodlottig en in 2003 komt ze op 59-jarige leeftijd te overlijden. Judith Marie Keenan-Garrison – want dat is de naam van deze onfortuinlijke vrouw – heeft op het moment van haar prematuur verscheiden derhalve meer dan 27 jaar van haar leven in een rolstoel doorgebracht. En die 27 jaar vormen omgerekend bij benadering 10.000 dagen…

Met "10,000 Days" zijn we ondertussen toe aan het vierde volwaardige album van Tool. We hebben derhalve wederom maar liefst vijf jaar op nieuw plaatwerk moeten wachten, maar het zonderlinge kwartet uit Los Angeles, Californië neemt nu eenmaal de tijd voor het construeren en opnemen van een nieuw album. De vier Amerikanen prefereren immers onmiskenbaar kwaliteit boven kwantiteit en deze voorkeur kan ik natuurlijk alleen maar toejuichen. Onophoudelijk een half decennium vol ongeduld afwachten wordt evenwel steevast beloond, want dit devies gekoppeld aan een welhaast dwangmatig gevoel voor perfectie levert weliswaar schaarse, maar wel enkele briljante albums op.

Zo resulteert de onconventionele, bijzonder tijdverslindende benadering onder meer in het duistere doorbraakalbum "Ænima" uit 1996 en het magnifieke meesterwerk "Lateralus" uit 2001 waarop de band vrijwel onafgebroken de denkbeeldige grenzen tussen progressieve rock en postmoderne metal opzoekt en deze zelfs herhaaldelijk verschuift. Verder stelt deze strategie drummer Danny Carey, bassist Justin Chancellor, zanger Maynard James Keenan en gitarist Adam Jones in staat om met elk nieuw plaatwerk een even ongekende als opzienbarende vooruitgang te boeken. Op deze manier kan de band feitelijk al sinds zijn minidebuut "Opiate" uit 1992 met elk te verschijnen album de lat een stuk(je) hoger leggen. Het is derhalve niet eigenaardig dat dientengevolge de verwachtingen inzake "10,000 Days" onder muziekfans in het algemeen en Tool-adepten in het bijzonder buitengewoon hooggespannen te noemen zijn.

Edoch… enige terughoudendheid of, wellicht nog beter, ietwat meer pragmatisme is evenwel zonder meer wenselijk. Zeker wanneer na herhaalde beluisteringen blijkt dat je tot de huiveringwekkende conclusie komt dat deze nieuwe plaat overduidelijk voortborduurt op het onvolprezen, progressieve geluid van haar illustere voorgangers. Het is dan ook enkel om die reden dat ik, als groot liefhebber van dit uitzonderlijke viertal, met pijn in mijn Tool-hart moet onderkennen dat "10,000 Days" niet eenzelfde sprong voorwaarts heeft doen laten opmerken dan ik had gehoopt of verwacht. Sterker nog… er is warempel zelfs sprake van enige stagnatie aangaande de ontwikkeling van het geluid van de band in vergelijking met dat op eerdere platen. Inderdaad, ik moest er ook eventjes bij gaan zitten…

Voor het eerst in zijn meer dan 15-jarige bestaan presenteert de band immers weinig tot niets wezenlijks nieuws op zijn meest recente schepping. Hierdoor is het alleszins niet uitgesloten dat het album voor eeuwig in de schaduw van zijn gerenommeerde voorgangers zal bivakkeren. Ondanks dat ik vernieuwing en progressie in het bijzonder bij een band als Tool zeer hoog aansla en daarom het gebrek aan deze beide aspecten ontegenzeggelijk in mijn eindoordeel zal laten doorwegen, wil en kan ik "10,000 Days" evenwel pertinent niet declasseren als een algeheel wanproduct. Daarvoor biedt de plaat simpelweg teveel waar voor zijn geld. In dit geval betekent dat elf nummers die stuk voor stuk even imposant als trefzeker klinken en die met een welhaast wetenschappelijke nauwkeurigheid tot uitdrukking worden gebracht. In de loop van dik vijf kwartier muziek klinkt Tool af en toe bijna op het mathematische af en hier en daar zelfs een tikkeltje klinisch en afstandelijk, maar dat zijn we intussen gewoon van het viertal.

Ondanks dat "10,000 Days" niet in staat zal zijn menig Tool-adept daadwerkelijk te verrassen, biedt de plaat evenwel meer dan genoeg luisterwaardigheden om ook de meest veeleisende liefhebber te kunnen overtuigen. De nieuwe Tool onderscheidt zich immers middels een welhaast onvoorstelbare afwisseling van dynamiek gekoppeld aan een ingenieus vertoon van kracht en agressie. De muziek laveert regelmatig van heel hard naar heel zacht en misschien zijn om die reden de (broodnodige?) adempauzes in de vorm van ambient-achtige soundscapes talrijker dan ooit. Ook weet het album de concurrentie voortijdig op achterstand te zetten met gebruikmaking van allerhande excentrieke arrangementen, complexe instrumentaties, wonderbaarlijke toonzettingen en vaak ongeëvenaarde maatsoorten, maar ook dat zijn we intussen gewoon van het viertal.

Vanzelfsprekend vereist het wederom buitengewoon veel inspanning en doorzettingsvermogen om de songteksten die Maynard James Keenan op dit nieuwste kleinood weet uit te kramen op de juiste wijze te interpreteren. Daar ik geen taaldetective maar slechts een eenvoudige recensent ben, heb ik nochtans al snel de hoop moeten opgeven om de teksten van "10,000 Days" helemaal te kunnen ontrafelen, laat staan doorgronden. Mijn tot mislukken gedoemde speurtocht wordt ook nog eens extra bemoeilijkt door het volledig ontbreken van enkele tekstvellen in het overigens schitterend vormgegeven boekwerkje. Niettemin vermoed ik dat de teksten thema’s aansnijden die meer dan ooit betrekking hebben op de eigenaardigheden van onze samenleving. De nummers handelen mijns inziens immers onder meer over onze absurde fascinatie met het vaak extravagante geweld in de diverse media, het trieste lot van Keenans zwaar gelovige moeder en haar grenzeloos vertrouwen in haar geloofsovertuiging, de Amerikaanse president (uiteraard…) met zijn verlangen naar oorlog, het kwijtraken van je sleutels tijdens een heftige LSD-trip, occultisme, een ziekenhuispatiënt in shocktoestand die mijmert over zijn ontvoering door buitenaardse wezens en zelfs over engeltjes die stomverbaasd de mensheid observeren terwijl die de wereld vernietigt. Veel uitgebreider dan deze schamele opsomming kom ik op dit moment echter niet, maar bij deze beloof ik dat, voor het geval dat ik onverhoopt toch iets meer kom te weten, ik alsnog hierop zal terugkomen.

In de vorige alinea heb ik al heel eventjes gewag gemaakt van de werkelijk fantastische verpakking van "10.000 Days". Omdat deze cd, zoals gebruikelijk, op zeer fraaie wijze aan de potentiële koper wordt voorgesteld, wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken hier kortstondig bij stil te staan. Het artwork van het album is namelijk werkelijk om door een ringetje te halen, zodat de plaat op dit vlak toch nog zijn voorgangers de loef afsteekt. De zilverkleurige schijf zit ingepakt in een door Adam Jones vormgegeven uitvouwbaar omhulsel dat voorzien is van uiterst dikke, stereoscopische lenzen, die overigens ook geschikt zijn om mieren te verschroeien. Door vervolgens door deze twee monocles te gluren krijgen de fantastische, spookachtige variété-illustraties als bij toverslag diepte en diepgang. Het kan dan ook niet anders dan dat dit driedimensionaal, microscopisch spooktheater het platenlabel een bescheiden vermogen moet hebben gekost, maar het onderstreept wel de zeer uitzonderlijke positie van Tool in platenland.

Aangezien "10,000 Days" het energieke, metalen geluid van "Ænima" weet te combineren met het bezwerende progressieve geluid van "Lateralus", nestelt het album zich muzikaal gezien gerieflijk tussen deze voorgangers in. De reuzensprong voorwaarts die Tool in de regel met elk nieuw album bewerkstelligt, blijft derhalve dan ook nu achterwege. In plaats daarvan geeft de band op deze plaat voorrang aan het verder verfijnen en perfectioneren van zijn unieke geluid. Magnifiek, vernuftig en indrukwekkend en zoals altijd doordacht, maar verder weinig echte verrassingen. Om die reden is Tool er dan ook, voor de eerste keer in zijn bestaan, niet in geslaagd om het voorgaande album te overtreffen.

Ondanks of misschien dankzij deze geringe progressie is "10,000 Days" alleszins een karakteristieke Tool-plaat geworden met intelligente, moeilijk te ontcijferen teksten en fenomenale instrumentale stukken, waarbij er kwistig met allerlei complexe tempo’s en onwaarschijnlijke maatsoorten wordt gestrooid. Omdat bijgevolg genoeg superlatieven aan de muziek op zich kunnen worden toebedeeld, doet het album mijn aanvankelijk lichte teleurstelling uiteindelijk zelfs omslaan in bewondering en waardering. Voor mij is deze plaat dan ook het lange wachten meer dan de moeite waard geweest, maar de authentieke prog-puristen zullen nog even geduld moeten hebben. Over vijf jaar krijgen ze vast en zeker weer een kans…

Als je alle onderstreepte woorden weghaalt hou je een veel betere, maar alsnog waardeloze recensie over. Ook gewoon 'derhalve' en 'dan ook' niet alleen in dezelfde zin, maar vlak naast elkaar schrijven. En progressie en vernieuwing 'twee aspecten' noemen. En constant gebruik van het kutste woord ter wereld, 'welhaast'. Ugh.

Jezus kuristus.

[Uice]

Oh ja, ook mooi: "Het volledig ontbreken van tekstvellen."

Die tekstvellen ontbreken niet een beetje, nee, volledig.

amuse schreef:

of dat ze liedje gaan ondertitelen. Dan moet het persé rijmen , helemaal andere tekst, maar goed.. Het rijmt!

dus...

Ik kan dat soort recensies nooit aanzien Ik ken iemand die dat soort dingen voor z'n plezier schrijft, niet alleen voor muziek maar ook voor films, en yuk, ik word er altijd misselijk van Van dat overdreven taalgebruik en ondertussen gaat het nérgens over

Kitten' 85 schreef:

Je geeft de FNV en de buschauffeurs de schuld van de malaise omdat jij het idee hebt (wat niet klopt) dat er veel gestaakt wordt en de eisen van de werkgevers ook maar enigsinds in de buurt van redelijk komen.

Het virus verspreidt zich.

[Martiño]

Op het bord van de bestralingssimulator stond: De lasers zijn buiten dienst en worden vervangen, exuces voor het eventule ongemak.

:')

Vandaag bij het tentamen


Vermeldt op het antwoordblad...

hahahaha ik ben echt dom. iemand schreef "sponsord" dus ik verbeter dat met "sponsert" whahahaha.
sponsort dus

Gisteren in DE SPAR een A4'tje met daarop een stuk tekst voor de melkhamsteraars gezien. NIET TOEGESTAAN MEER ALS DRIE PAKKEN mee te nemen oid.

bij ons vragen ze om medewerker(ster)s

[Uice]

Los van de fout: je mocht niet meer dan drie pakken melk kopen?

[Dark Phoenix]

Uice schreef:

Los van de fout: je mocht niet meer dan drie pakken melk kopen?

Hmm, bij ons zijn er problemen met de levering van zuivel i.v.m. stakingen oid.. misschien dat ze daarom een limiet hebben ingesteld ofzo?

ik denk het ook. net als met de zonnebloemolie.

[Dark Phoenix]

Msn naam van iemand: to hot to work, and too mutch work to keep cool.. what to do, what to do...

[Uice]

0o_o0 schreef:

ik heb geen top 5
maar deze vindt ik wel heel leuk

En de persoon in kwestie heeft ook nog eens hele slechte smaak.

''Dank u voor het helpen van het internet open te houden door Limewire te gebruiken.''

Iemand levend begraven, dat is toch eigenlijk niet goed Nederlands?

[Swlabr]

Cherry Springs schreef:

Mijn vader moest pas nog heel lang lachen om een stukje dat ik als horoscoop had geschreven. Maar mijn vader lacht al gauw heel lang lachen. Toch was het wel leuk.

Oops!

[Uice]

Mr Soija schreef:

Iemand levend begraven, dat is toch eigenlijk niet goed Nederlands?

Jawel, net zoals een glas cola koud drinken.

[TopDrop]

Haha, toeval, ik luister nu naar Alter Bridge - Buried Alive :')

[Martiño]

In de categorie ondertiteling: op TV5 was vandaag de ondertiteling gespiegeld. Handig.

Mr Soija schreef:

Iemand levend begraven, dat is toch eigenlijk niet goed Nederlands?

Huh, waarom niet dan?

Omdat het subject hier (overbodig) levend wordt genoemd, niet het object, daar dat niet kan.

[TopDrop]

Iemand levendig begraven :')

of levenslustig

[TopDrop]

of levenloos

[Martiño]

Achso.

[Uice]

Mr Soija schreef:

Omdat het subject hier (overbodig) levend wordt genoemd, niet het object, daar dat niet kan.

En 'hij eet zijn biefstuk graag goed doorbakken' dan?

Uice schreef:

En 'hij eet zijn biefstuk graag goed doorbakken' dan?

Je had al laten zien dat het kan.

[Uice]

Ja, maar jij bleef volhouden dat het niet kon!

Mja, mn zin staat er een beetje raar zo, maar iig waarom ik dus dacht dat het niet zou kunnen. Of iig waarom het eigenlijk fout zou zijn.