Zwanger worden #3

[Kitten]

Ik herinner mijn peuterspeelzaal als zoiets waar ik wel heen ging, maar me vaak een beetje verveelde. Dat kwam omdat al het echt leuke speelgoed altijd door de meer agressieve kinderen werd ingepikt (vond ik stom, ik wilde ook). Maar gelukkig als ik thuis was hoefde ik niet samen te spelen (mijn kleine broertje was 1-2 en de ander nog niet geboren), dus kon ik lekker mijn gang gaan...

Ik heb daadwerkelijk nog een filmpje van mij a 6 jaar ofzo waaar ik hyper-geconcentreerd een stripboek zit te lezen met harde muziek en dansende moeder+broertjes vlak bij... wat ben ik toch een loney

Nou ja, dat kon ik ook wel hoor. Ik was echt een tijd leesverslaafd en dan maakte het niet uit waar ik was of hoeveel er om mij heen gebeurde... ik merkte er niks van en las gewoon door. De enige manier om mijn aandacht te trekken was met je hand voor mijn ogen zwaaien, ik hoorde het namelijk echt niet als iemand me riep ofzo. Zou best handig zijn als ik dat nu ook kon, vooral met tentamens leren *duikt terug boek in*

Kitten' 85 schreef:

Ik herinner mijn peuterspeelzaal als zoiets waar ik wel heen ging, maar me vaak een beetje verveelde. Dat kwam omdat al het echt leuke speelgoed altijd door de meer agressieve kinderen werd ingepikt (vond ik stom, ik wilde ook). Maar gelukkig als ik thuis was hoefde ik niet samen te spelen (mijn kleine broertje was 1-2 en de ander nog niet geboren), dus kon ik lekker mijn gang gaan...

Ik heb daadwerkelijk nog een filmpje van mij a 6 jaar ofzo waaar ik hyper-geconcentreerd een stripboek zit te lezen met harde muziek en dansende moeder+broertjes vlak bij... wat ben ik toch een loney

Ja, bij mij waren er ook van die agressieve kinderen, maar de leidsters letten daar altijd heel goed op, dus als een rare peuter zomaar iets uit m'n handen trok, kreeg ik het meestal meteen weer terug. (Ik geloof dat mijn peuterspeelzaal gedeeltelijk werd gevormd door vrijwilligsters, het was boven een café, wel ingericht voor peuters (met kleine tafeltjes en stoeltjes en kleine wc'tjes), maar ik herinner me nog goed dat mijn moeder er ook een tijdje leidster is geweest, net zoals andere moeders van kinderen daar. Er waren echt veel leidsters dus ze konden heel goed opletten enzo.)

Dusjcrib schreef:

Nou ja, dat kon ik ook wel hoor. Ik was echt een tijd leesverslaafd en dan maakte het niet uit waar ik was of hoeveel er om mij heen gebeurde... ik merkte er niks van en las gewoon door. De enige manier om mijn aandacht te trekken was met je hand voor mijn ogen zwaaien, ik hoorde het namelijk echt niet als iemand me riep ofzo. Zou best handig zijn als ik dat nu ook kon, vooral met tentamens leren *duikt terug boek in*

Ik had vroeger echt hetzelfde, ik kroop helemaal in een boek en hoorde dan niets meer. Moet ik nog maar weer eens gaan proberen inderdaad.
(Grappig om te zien dat mijn nichtje van bijna 1 boekjes ook al echt fantastisch vindt, ze wordt vaak voorgelezen en luistert dan aandachtig, maar als ze alleen in de box zit met een boekje, dan zit ze echt geconcentreerd te kijken en wijst ze af en toe iets aan, super schattig Dat wordt vast ook wel een lezertje )

[Kitten]

Wij hadden er 2 op een groep van 20-30 kids geloof ik. Maar de begeleiding die ik heb gehad op scholen/speelzalen van mijn 3de tot mijn 11de was om te huilen (en dat deed ik dan ook wel eens) omdat ik gewoon eigenlijk 8 jaar het doelwit van pesterijen was, direct of indirect. God wat was ik blij toen ik eindelijk op een (middelbare) school kwam die de zaakjes wel op orde had.

[Gunkan]

Mmm, goede verhalen! We hebben het er inderdaad al even over gehad... Zij twee of drie dagen werken, ik vier dagen werken en dan blijft er idd iets van speelzaal over...

Pest is alleen dat m'n vrouw bij de NS werkt en heel onregelmatige roosters heeft. Ik mocht d'r vannacht bijvoorbeeld om 0100 van het station ophalen. *gaaaaap*

[snoopy]

Kitten' 85 schreef:

Misschien een rare vraag, maar waarom wordt dit altijd 'proberen' genoemd? Het klinkt alsof je uitgaat van complete incompetentie van je lichaam om een kind te verwekken... Natuurlijk snap ik dat je er niet van uit gaat dat je gelijk boem-raak hebt ofzo... maar proberen klinkt echt alsof je verwacht er 5 jaar over te doen

Nou ja, daarom zet ik het ook tussen aanhalingstekens. Ik verwacht wel binnen een maand of wat zwanger te zijn, maar ik weet ook niet zo goed hoe ik het anders moet noemen. Ik kan moeilijk zeggen: 'over 2 jaar ben ik zwanger' ofzo...

Misschien moet ik zeggen: binnen 2 jaar gaan we ervoor.

[Kitten]

CailinCoilleach schreef:

Mmm, goede verhalen! We hebben het er inderdaad al even over gehad... Zij twee of drie dagen werken, ik vier dagen werken en dan blijft er idd iets van speelzaal over...

Pest is alleen dat m'n vrouw bij de NS werkt en heel onregelmatige roosters heeft. Ik mocht d'r vannacht bijvoorbeeld om 0100 van het station ophalen. *gaaaaap*

Nou misschien kan ik je dan helpen. Mijn moeder is buschauffeuse en heeft dus waarschijnlijk soortgelijke onregelmatigheid in haar rooster zitten. Het voordeel is dat je er voor kan zorgen dat je een (bijna volledige) weekdekking krijgt van je vrij-dagen als je beide parttime werkt.

Mijn moeder werkte namelijk altijd 1 dag in het weekend (wanneer mijn vader toch thuis was) en had daardoor maar 2 werkdagen tijdens de werkweek. Mijn vader werkt 3 dagen en daardoor waren ze gezamelijk 5 dagen thuis in de werkweek. Ze probeerde dat altijd in de plannen op zo'n manier dat ze nooit tegelijk weg waren. En als dat wel gebeurde was het vaak mijn moeder met een late dienst en mijn vader was er om 5 uur. Die 2-3 uur die we alleen thuis waren werden overbrugd met een oppas.

Ik denk dat je je vooral moet realiseren hoeveel jullie beiden willen werken, en hoe je het wil verdelen. Mijn ouders waren altijd nogal streng voor zichzelf in de gelijke verdeling (2x24 uur) en we hebben het nooit krap gehad. Daar helpt trouwens vooral de onregelmatigsheidstoeslag bij! Want of je vrouw van 0500 tot 1400 of van 1500 tot 2300 uur werkt maakt niet heel veel uit voor de kinderen als jij thuis bent. Als ze toch de dag daarop kan uitslapen tot 11 uur (voor de lunch).

[Kitten]

snoopy schreef:

Nou ja, daarom zet ik het ook tussen aanhalingstekens. Ik verwacht wel binnen een maand of wat zwanger te zijn, maar ik weet ook niet zo goed hoe ik het anders moet noemen. Ik kan moeilijk zeggen: 'over 2 jaar ben ik zwanger' ofzo...

Misschien moet ik zeggen: binnen 2 jaar gaan we ervoor.

Ik krijg soms het idee dat mensen het woord namelijk wel expres te gebruiken om hun eigen teleurstelling voor te zijn...

Mijn vriendin kennende zou ik best op dezelfde planning kunnen zitten (die wil voor d'r 30ste klaar zijn met jongen als 't ff kan).

Bij ons ook veel vrijwilligers geloof ik.. of in ieder geval regelmatig leidsters die ik ook kende via mijn ouders en dergelijke. Mja, lijkt me ook nog wel wat.. je kind wel naar de peuterspeelzaal brengen vanwege het sociale aspect maar er zelf als vrijwilliger bij betrokken blijven e.d.

[snoopy]

Kitten' 85 schreef:

Ik krijg soms het idee dat mensen het woord namelijk wel expres te gebruiken om hun eigen teleurstelling voor te zijn...

Mijn vriendin kennende zou ik best op dezelfde planning kunnen zitten (die wil voor d'r 30ste klaar zijn met jongen als 't ff kan).

Mja, mensen willen niet te enthousiast zeggen dat ze een baby gaan krijgen omdat er zoveel mis kan gaan, maar ik heb het idee dat 'men' daarin nogal is doorgeslagen.

Ik kan me het wel voorstellen hoor... Ik vind het zelf ook wel spannend. Je bent zoveel jaar bezig met het voorkomen van een zwangerschap en dan ineens vraag je je af of je uberhaupt wel zwanger kunt worden

Kitten' 85 schreef:

Ik krijg soms het idee dat mensen het woord namelijk wel expres te gebruiken om hun eigen teleurstelling voor te zijn...

Maar wat is daar precies mis mee/erg aan dan?

Ik kan me goed voorstellen dat mensen op een teleurstelling voorbereid willen zijn. Ik ken toch schrikbarend veel mensen bij wie het niet zomaar "lukte", dan uiteindelijk toch per ongeluk wel of via IVF wel.. maar ik vind zelf niet dat je het als vanzelfsprekend kunt zien dat je wanneer je stopt met anticonceptie/voorbehoedsmiddelen ook zwanger wordt.

[Kitten]

snoopy schreef:

Mja, mensen willen niet te enthousiast zeggen dat ze een baby gaan krijgen omdat er zoveel mis kan gaan, maar ik heb het idee dat 'men' daarin nogal is doorgeslagen.

Ik kan me het wel voorstellen hoor... Ik vind het zelf ook wel spannend. Je bent zoveel jaar bezig met het voorkomen van een zwangerschap en dan ineens vraag je je af of je uberhaupt wel zwanger kunt worden

Ach, mijn vriendin noemen seks tegenwoordig gewoon 'oefenen'

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

Maar wat is daar precies mis mee/erg aan dan?

Ik kan me goed voorstellen dat mensen op een teleurstelling voorbereid willen zijn. Ik ken toch schrikbarend veel mensen bij wie het niet zomaar "lukte", dan uiteindelijk toch per ongeluk wel of via IVF wel.. maar ik vind zelf niet dat je het als vanzelfsprekend kunt zien dat je wanneer je stopt met anticonceptie/voorbehoedsmiddelen ook zwanger wordt.

Dat idee heb ik dus helemaal niet. Ik ken maar 1 stel dat daar last van had, en dat lag gewoon aan lui zaad.

[snoopy]

Kitten' 85 schreef:

Ach, mijn vriendin noemen seks tegenwoordig gewoon 'oefenen'

LOL

Of 'klussen'

*kots*

[Kitten]

snoopy schreef:

LOL

Of 'klussen'

*kots*

Nee, we bedoelen het niet eufemistisch. Het is gewoon een mogelijke omschrijving van het nut van de activiteit.

[snoopy]

Ik snapte m wel hoor

[snoopy]

Bleeeeeh... Ik moet trouwens echt even ophouden met dat gepraat over zwanger worden... Straks wil ik niet eens meer 2 jaar wachten

Kitten' 85 schreef:

Dat idee heb ik dus helemaal niet. Ik ken maar 1 stel dat daar last van had, en dat lag gewoon aan lui zaad.

In mijn klas van slechts 8 mensen waren er al twee (maar de één werd plotseling, na zo'n 5 jaar "proberen" en de mededeling dat ze geen kinderen kon krijgen toch ineens zwanger.. en de ander heeft drie kinderen via IVF)

Ik heb het toch wel dusdanig vaak gehoord, dat ik er voor mezelf in ieder geval absoluut niet vanuit durf te gaan. Ik ben sowieso heel bang dat ik geen kinderen kan krijgen, een compleet irrationele angst.. maar ik zou dus altijd over "proberen" spreken.

Je hebt alleen mijn vraag niet beantwoord over wat er mankeert aan er niet vanuit gaan dat je kinderen kunt krijgen?

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

Je hebt alleen mijn vraag niet beantwoord over wat er mankeert aan er niet vanuit gaan dat je kinderen kunt krijgen?

Omdat ik vaak het diee krijg dat er een bepaalde verplichting wordt gekoppeld aan kinderen krijgen en hebben met betrekking tot hoe er over gepraat wordt. Net zoals er met babies omgegaan wordt enzovoort. Als ik kijk naar het neefje van mijn vriendin, dan is iedereen zo van 'doedoedoe', terwijl ik echt de neiging heb gewoon tegen 'm aan te praten als ik m aandacht wil geven (hij verstaat me toch niet).

Het valt voor mij een beetje in dezelfde catagorie als 'samen zwanger zijn', of vermenselijking van dieren. Het voelt heel erg alsof je geen zelfvertrouwen mag hebben m.b.t. kinderen krijgen. En dat bepaal ik zelf. Natuurlijk mogen anderen er anders over denken, maar ik vind 'proberen' heel erg een opdringerige houding hebben.

Ik vind het een beetje gevaarlijk om te denken dat jouw interpretatie van het woord "proberen" in deze context hetzelfde is als de betekenis die anderen eraan geven. Jouw gedachte over het woord betekent alleen dat jij het zelf niet zult gebruiken, maar zegt helemaal niets over de manier waarop anderen het gebruiken of hoe zij dit ervaren.

Voor mij gaat het om een hele persoonlijke en irrationele angst en totaal niet om een soort maatschappelijke mening dat je geen zelfvertrouwen mag hebben m.b.t. kinderen. Jouw manier van denken maakt dat je al snel een conclusie trekt over mij wanneer ik dat woord gebruik, terwijl de situatie heel anders ligt. Ik vind dat persoonlijk nogal onprettig, maar het staat je vrij dat te doen natuurlijk

Ik heb wel gehoord dat hoog praten niet zomaar is, maar ook beter op te pikken door baby's o.i.d. maar weet niet meer waar/heb geen bronnen dus ik kan het mis hebben.

Dat van die hoge stem heb ik ook ooit gehoord, maar ook geen idee waar. Iig praat ik normaal tegen de hond, dus ook wel tegen kinderen geloof ik. Alleen woordgebruik iets aanpassen. (Nou okee ik zeg ook wel "hee schatje, wat ben je toch een lieverd!" tegen de hond, maar goed, dat doe ik ook tegen vriendjes dus in principe praat ik er nog steeds volwassen tegen )

Kinderen horen hoge stemmen gewoon beter, die vallen op. Maar dingen als 'doedoedoe' hebben geen nut, beter gewoon normaal over dingen praten

Ik snap van Kitten' 85 de redenering over het woord 'proberen' niet eens...

Sterk vereenvoudigd praten (en dat is geen 'doedoedoe') tegen een kind heeft een functie; het kind taal leren. Als je meteen tegen het kind gaat praten alsof je het tegen een hoogleraar hebt, dan loop je het risico dat je kind taalproblemen ontwikkelt, omdat je het niet op zijn/haar niveau aanspreekt.

Leonoor schreef:

Ik snap van Kitten' 85 de redenering over het woord 'proberen' niet eens...

Sterk vereenvoudigd praten (en dat is geen 'doedoedoe') tegen een kind heeft een functie; het kind taal leren. Als je meteen tegen het kind gaat praten alsof je het tegen een hoogleraar hebt, dan loop je het risico dat je kind taalproblemen ontwikkelt, omdat je het niet op zijn/haar niveau aanspreekt.

Niks van waar, maakt weinig uit hoe je praat, het kind leert het toch wel. Er is een indianenstam die überhaupt niet tegen zijn kinderen praat tot die kinderen zélf kunnen praten, en die kinderen leren ook allemaal op tijd praten en gewoon even goed als de rest. Als ze maar aan taal blootgesteld worden gaat alles goed.

Morgan schreef:

Niks van waar, maakt weinig uit hoe je praat, het kind leert het toch wel. Er is een indianenstam die überhaupt niet tegen zijn kinderen praat tot die kinderen zélf kunnen praten, en die kinderen leren ook allemaal op tijd praten en gewoon even goed als de rest. Als ze maar aan taal blootgesteld worden gaat alles goed.

Klopt

Nu meen ik me trouwens wel te herinneren dat het wel helpt als je je kinderen verbetert (als je dat kunt doen zonder ze voor het hoofd te stoten natuurlijk ), dat ze dan iets sneller leren dan normaal. Maar dat stond in het psychologiemagazine, bij psycholinguistiek heb ik dat nooit gehoord.

[Kitten]

Leonoor schreef:

Ik snap van Kitten' 85 de redenering over het woord 'proberen' niet eens...

Het komt uit een soort jeugdtrauma voort waarbij er bepaalde woorden opgelegd werden door de omgeving. Proberen valt in die catagorie omdat het wel vaker gebruikt wordt. Net zo iets als 'samen zwanger zijn' (alleen de vrouw kan in mijn ogen zwanger worden) en soortgelijke uitspraken. Want in dit soort uitspraken ligt vaak een idee wat een ander over de activiteit heeft, en dat wordt mij in zo'n geval ook opgelegd.

Natuurlijk mag iedereen praten zoals hij/zij wil, maar in mijn ervaring wordt zo'n uitdrukking als 'proberen' wel gebruikt om de inslag van 'verwekken' in te zetten. En daar word ik nogal kriebelig van...

Morgan schreef:

Niks van waar, maakt weinig uit hoe je praat, het kind leert het toch wel.

In de boeken die ik de afgelopen tijd gelezen heb en nog aan het lezen ben over taalontwikkeling verschillen de meningen daarover (Chomsky gelooft wel in dat alleen blootstellen helpt, maar diverse andere mensen niet ).

Kitten' 85 schreef:

Want in dit soort uitspraken ligt vaak een idee wat een ander over de activiteit heeft, en dat wordt mij in zo'n geval ook opgelegd.

Bevatten alle uitspraken niet een idee wat iemand over iets heeft? Jij lijkt jouw ideeën over bepaalde uitspraken alleen zwaarder te vinden wegen dan de ideeën die de ander er daadwerkelijk bij had. Ik snap het probleem met 'proberen' trouwens nog steeds niet...? Hoe wil jij het dan noemen?

[Gunkan]

@ Kitten:

Bedankt voor je input over je ouders. Je zei daar wel een of twee dingen waar ik nog niet aan had gedacht

Ik zou overigens ook zeggen dat je 'zwanger probeert te worden' want dat is ook feitelijk wat je probeert dan, toch? Je bent niet 'zwanger aan het worden', lijkt me.

Leonoor schreef:

Bevatten alle uitspraken niet een idee wat iemand over iets heeft? Jij lijkt jouw ideeën over bepaalde uitspraken alleen zwaarder te vinden wegen dan de ideeën die de ander er daadwerkelijk bij had. Ik snap het probleem met 'proberen' trouwens nog steeds niet...? Hoe wil jij het dan noemen?

Precies. Dat jij er bepaalde gevoelens en ideeën bij hebt, betekent gewoon absoluut niet dat een ander dat ook heeft en dus zo bedoelt als jij het zou bedoelen.

Je mag er kriebelig van worden, maar lijkt me belangrijk te beseffen dat je kriebelig wordt van jouw interpretatie van het woord en niet van andermans gebruik van het woord.

[x-spekkie-x]

Ik vind het trouwens wel apart dat jullie allemaal nog dingen van de peuterschool herinneren! In mijn eerste herinnering was ik een jaar of 4 en verder weet ik vrij weinig van mijn jeugd

Mijn eerste herinnering is van toen ik net 2 was Ik herinner me ook echt -veel- van mijn jeugd.

[Kaa]

Morgan schreef:

Nu meen ik me trouwens wel te herinneren dat het wel helpt als je je kinderen verbetert (als je dat kunt doen zonder ze voor het hoofd te stoten natuurlijk ), dat ze dan iets sneller leren dan normaal. Maar dat stond in het psychologiemagazine, bij psycholinguistiek heb ik dat nooit gehoord.

Nope, helpt niks.
Kinderen leren een taal door parameters in te delen. De woordenen zinsbouw die zij vormen maken zij op uit de dingen die ze horen en binnenkrijgen dus externe taalfactoren. En dan heb je nog de hele discussie over innate capacity en shit...dat er factoren zijn die in iedere taal geleerd worden zodner dat je daar in zo'n hoge mate aan blootgesteld wordt.
Maar om ff erug tek omen op dat verbeteren:
Wat de kinderen zeggen wordt in hun hoofd enkel als goed of fout onderverdeeld wanneer er positief of negatief op gereageerd wordt. Ze kennen de factoren van grammatica, of uberhaup thet wezen van grammatica niet, dus doen ze het zo.
en zo worden die parameters dan ingesteld.
uh
anders google : P
haha

[Lilything]

snoopy schreef:

LOL

Of 'klussen'

*kots*

op een ander forum waar veel ouders posten, noemen ze het 'klussen voor kids' en dat korten ze dan ook af tot 'kvk'. En dan vragen ze ook rustig aan elkaar "ben jij al aan het kvken?" Daar heb ik wel even over gedaan voordat ik die ontcijferd had of NOD= niet ongesteld dag omg allemaal van dat soort dingen daar

[Lilything]

Andijvie schreef:

Ik zou overigens ook zeggen dat je 'zwanger probeert te worden' want dat is ook feitelijk wat je probeert dan, toch? Je bent niet 'zwanger aan het worden', lijkt me.

Ik vind het zelfs arrogant om het zonder 'proberen' te zeggen Net zoals dat je kinderen 'neemt', dat slaat ook nergens op. Ik denk dat het belangrijk is om stil te staan bij het wonder dat je lichaam uberhaupt goed functioneert, uitgaan van een lichaam dat goed functioneert vind ik overmoedig. Waarom mag je jezelf niet beschermen tegen een (zeer veel voorkomende) teleurstelling?

Samen zwanger zijn, vind ik zelf ook een beetje geforceerd, maar ach als je een stel bent en je wilt dat graag zo zeggen, ook prima toch!

Een beetje vertrouwen kan geen kwaad, maar het blijft altijd 'proberen'. Net zoals dat je probeert eten te maken wat lekker is. Voordat je het maakt, weet je nog niet of het lekker zal uitpakken(tenzij je het al eerder hebt gekookt maar dat is dus niet het geval en zelfs dan weet je nog niet of je het goed kan reproduceren). Dus dan zeg je "ik probeer wat lekkers te maken" ipv "ik maak iets lekkers". Wie voor de laatste optie kiest is in mijn mening iemand die lijdt aan zelfoverschatting

[stout!]

Lilything schreef:

Een beetje vertrouwen kan geen kwaad, maar het blijft altijd 'proberen'. Net zoals dat je probeert eten te maken wat lekker is. Voordat je het maakt, weet je nog niet of het lekker zal uitpakken(tenzij je het al eerder hebt gekookt maar dat is dus niet het geval en zelfs dan weet je nog niet of je het goed kan reproduceren). Dus dan zeg je "ik probeer wat lekkers te maken" ipv "ik maak iets lekkers". Wie voor de laatste optie kiest is in mijn mening iemand die lijdt aan zelfoverschatting

Of die gewoon heel goed kan koken

[ZerO]

Lilything schreef:

Een beetje vertrouwen kan geen kwaad, maar het blijft altijd 'proberen'. Net zoals dat je probeert eten te maken wat lekker is. Voordat je het maakt, weet je nog niet of het lekker zal uitpakken(tenzij je het al eerder hebt gekookt maar dat is dus niet het geval en zelfs dan weet je nog niet of je het goed kan reproduceren). Dus dan zeg je "ik probeer wat lekkers te maken" ipv "ik maak iets lekkers". Wie voor de laatste optie kiest is in mijn mening iemand die lijdt aan zelfoverschatting

voortplanting en eten met elkaar vergelijken

Je kunt wel heel je leven roepen Ik probeer Ik probeer, maar je mag ook vanuit gaan dat wat je doet, je goed doet.

En wat kindere betreft ja dat heb je idd niet zelf in de hand, je kunt niet meer doen dan neuken en hopen dat je als koppel vruchtbaar bent.

Dat hele gedoe met "proberen" is me iets te geforceerd. Lijkt me dat het averechts werkt als je elke avond op je man gaat springen in de hoop dat het nu wel raak is.
Hoe moet ik dat voor me zien: Ok schat vanaf 10 juli gaan we proberen?
Als je allebei voelt van ok een kind is welkom dan seks je gewoon zonder voorbehoedsmiddelen en dan zie je wel waar het schip strandt.
Juist als je teveel met zwanger raken bezig bent is de teleurstelling des te groter als het niet uitpakt zoals je had gehoopt.

[Lilything]

ZerO schreef:

voortplanting en eten met elkaar vergelijken

Je kunt wel heel je leven roepen Ik probeer Ik probeer, maar je mag ook vanuit gaan dat wat je doet, je goed doet.

En wat kindere betreft ja dat heb je idd niet zelf in de hand, je kunt niet meer doen dan neuken en hopen dat je als koppel vruchtbaar bent.

Dat hele gedoe met "proberen" is me iets te geforceerd. Lijkt me dat het averechts werkt als je elke avond op je man gaat springen in de hoop dat het nu wel raak is.
Hoe moet ik dat voor me zien: Ok schat vanaf 10 juli gaan we proberen?
Als je allebei voelt van ok een kind is welkom dan seks je gewoon zonder voorbehoedsmiddelen en dan zie je wel waar het schip strandt.
Juist als je teveel met zwanger raken bezig bent is de teleurstelling des te groter als het niet uitpakt zoals je had gehoopt.

Ja volledig mee eens, ksnap dus ook het hele issue rond 'proberen' niet zo goed Wat is er mis met dat woord?

[stout!]

ZerO schreef:

voortplanting en eten met elkaar vergelijken

Je kunt wel heel je leven roepen Ik probeer Ik probeer, maar je mag ook vanuit gaan dat wat je doet, je goed doet.

Ja alleen kan je daar met andere dingen grotendeels wel voor zorgen, en hierbij niet.
Maar eigenlijk maakt het me ook geen reet uit hoe mensen het noemen, ik probeer vooral om niet zwanger te worden.

[ZerO]

stout! schreef:

Ja alleen kan je daar met andere dingen grotendeels wel voor zorgen, en hierbij niet.

Ik zei: En wat kindere betreft ja dat heb je idd niet zelf in de hand, je kunt niet meer doen dan neuken en hopen dat je als koppel vruchtbaar bent.

[stout!]

ZerO schreef:

Ik zei: En wat kindere betreft ja dat heb je idd niet zelf in de hand, je kunt niet meer doen dan neuken en hopen dat je als koppel vruchtbaar bent.

Nou ja, je kunt natuurlijk wel meer doen en dat doen mensen ook. Maar daar had ik inderdaad ff overheen gelezen.

Mijn vriend vond dat omdat wij gewoon cute zijn wij vast een heel mooi kindje zouden produceren. (Alleen is dat natuurlijk niet gewenst op't moment )

[Lilything]

http://www.rvz.net/data/download/pub...ieksversie.pdf

oh my god ik heb al niet meer gepost in dit topic sinds februari

ennieweej: proficiat aan al degenen die hier rondlopend en een kind verwachten (HvJ en CailinCoilleach dus?) echt supergeweldig


mijn vriend en ik hebben ondertussen een appartement gekocht waar we nu een maand wonen (geweldig is dat ) - en héél zijn familie spreekt ondertussen over 'ons Fonske'. mijn familie ook, maar iets minder die hebben zoiets van 'eerst een paar jaar met z'n tweetjes blijven joh, veel leuker!' - en daar zijn we het wel mee eens hoor, maar kriebelen doet het toch

het is allemaal begonnen toen zijn ouders terugkwamen van hun reis naar Indonesië, ze hadden een stel houten poezen bij voor op zijn oude kamer op de kast, "voor als ons Juleke en ons Charelke blijven slapen hé" - met ne geweldige knipoog naar mij en mijn vriend ok, zijn oude slaapkamer wordt dus de logeerkamer voor de kleinkinderen ondertussen is het niet meer "ons Juleke en ons Charelke", maar gaat het specifiek over onze eerste, dat wordt dus blijkbaar een zoontje, en iedereen noemt hem voorlopig 'ons Fonske'. àl zijn tantes zijn er nu al helemaal gek op. als er zaterdags door de dames wordt gewinkeld wordt er gegarandeerd gestopt bij elke baby- en kinderzaak, en wordt er giechelend gediscussieerd over welke kruippakjes leuk zouden zijn voor ons Fonske. ook het potje dat bij een zus van mijn vriend zijn moeder thuis stond (van haar kleindochters, die ondertussen al jaaaaren naar het toilet gaan), is onlangs verhuisd naar het huis van mijn schoonouders. mijn vriend vroeg daarop aan zijn moeder: maar mijn oud potje staat hier toch ook nog? antwoordt zijn moeder: jamaar, ge moet er toch twee hebben?! één voor hier en één voor bij jullie hé!
poezen, kruippakjes en potjes dus.

haha, toen we gingen verhuizen heeft mijn schoonvader ons bed nog eens onderhanden genomen, grondig geschuurd en vernist. op een bepaald moment had hij één van de bedpoten vast, en zei hij glimlachend tegen mij: "tegen dat dieje poot tot hier *doet teken* afgesleten is moet ons Fonske er zijn hé "

zo'n dingen krijgen wij dus sinds februari zéééér regelmatig te horen ik vind het fijn, heel fijn Kristof ook trouwens, hij verheugt er zich al helemaal op, op dat papa worden
ons appartement ligt trouwens vlak aan een kleuter- en lagere school, meer specifiek: vanop ons balkon kijken we recht op de speelplaats, en ik heb Kristof er al regelmatig op betrapt dat hij van op het balkon glimlachend naar de kindjes stond te kijken (de eerste weken dat we hier woonden toch, want nu is het grote vakantie natuurlijk ) - en dan vertelt hij over hoe hij ons Fonske daar al ziet rondlopen, en hoe we hem dan in het oog zouden kunnen houden, en als hij dan de meisjes aan het plagen is kunnen we dan van op het balkon roepen 'Fons! laat Bernadine gerust!' ja, ennieweej, da's allemaal voor de lol natuurlijk, maar ik zie zijn oogjes dan toch twinkelen hoor, als hij grapjes maakt over ons Fonske

Ik wil nog steeds niet nu direct zwanger worden oid, maar het is wel leuk om teweten dat mijn vriend er een beetje hetzelfde over denkt, er niet precies een time-limit aan zet en zeker kinderen wil voor die 30 is. "Let's make babies, no let's not, unless I win the 647... then it wouldn't matter"

En ook om te zien hoe hij zo goed met jeugd omgaat is geweldig, mijn zusje is ook dol op hem en hij beleefd er zelf ook plezier aan. Hij word een geweldige coach later.

En; Mijn ouders hebben inmiddels (al was het vluchtig) ook mijn vriend ontmoet en mijn ma kwam al met de opmerking eergister dat ze toch echt hoopt binnen een paar jaar oma te zijn, waarop ik keihard gil "Nee je eerste kleinkind krijgst niet van mij, kiek maar naar de rest".

Het is behoorlijk serieus, namen en al zijn er.. maar wel duidelijk voor over een tijdje. Ik denk dat met het ontvangen van mijn diploma over drie jaar de pil het raam uit gaat

[zeep007]

De plannen zijn hier ook serieus, hij was al verder aan het solliciteren en een baan afgewezen voor 'straks', want dan moet het plaatje wel rond zijn. Vond het zoo lief toen hij dat vertelde.
Maar duidelijk is wel; eerst mijn diploma en nog een tijdje daarvan genieten.

Ik vind het grappig om te lezen hoe schoonfamilie van *blue angel* reageert. Mijn ouders maken er weleens grapjes over, maar zijn bewust terughoudend. Mijn moeder had moeite met kinderen krijgen, en een collega van mijn moeder en zus, had allemaal kinderspulletjes gekocht 15 jaar lang, maar kon geen kinderen krijgen.
Mijn moeder probeert me dan ook niet te enthousiast te krijgen, want als het niet lukt is het zo'n domper. Maarja, dat zou het hoe dan ook zijn, want de kinderwens is er.

zeep007 schreef:

Ik vind het grappig om te lezen hoe schoonfamilie van *blue angel* reageert.
...
Mijn moeder probeert me dan ook niet te enthousiast te krijgen, want als het niet lukt is het zo'n domper.

mja, bij ons in de familie heeft niemand er problemen mee gehad om zwanger te geraken. één tante heeft er tien jaar over gedaan, maar dat was volgens de dokters te wijten aan het zaad van haar man (mijn bloedverwante-tante was dus perfect vruchtbaar), en nog een andere tante (een geen-bloedverwant-tante) geraakte maar niet zwanger van haar derde omdat ze blijkbaar al jaren rondliep met een maagontsteking.


bij mijn vriend in de familie heeft er naar mijn weten ook niemand last (gehad) van niet-zwanger-geraken, dus we gaan er gewoon heel optimistisch van uit dat dat bij ons bijgevolg ook wel van een leien dakje zal lopen. *houdt hout vast voor de zekerheid *



vruchtbaarheid ftw!