Hoe voel je je op relationeel gebied #90

Idunarara schreef:

....En gisteren kwam mijn vriend dus nog langs met een vriend van hem, hoop dat we met zijn allen meer gaan optrekken want hij heeft leuke vrienden maar hij houdt er niet van als ik met zijn andere sociale omgevingen mix, nouja, whatever.

What?? Dat is best erg, waarom wilt je vriend dat niet? Mijn vriend gaat met mijn vrienden om, maar ik niet met die van hem omdat ik ze niet mag, niet omdat hij niet wilt dat ik niet met ze 'mix'... Apart...

@ wup; jeetje! Dat is allemaal best heftig. Je hebt al genoeg gedaan door er voor hem te zijn. Sterkte er mee!

OT; nothing new...

[tuttebel]

sterkte wup en broer!

ot:
gisteren heb ik dus met mn vriend gepraat over wat me dwars zat en hij was er niet echt blij mee. hij had t gevoel dat t allemaal gewoon goed was, zoals ik al vreesde. dus nogal een schok. hij wil me niet kwijt en ik hem ook niet, maar zo door gaan terwijl ik wegga voor 5 maanden is ook niets. dus we hebben besloten tot een soort van pauze waar we wel gewoon goed contact houden en we als ik met kerst terugkom (of als hij langskomt in belfast) we kijken hoe t gaat.
ik ben wel blij met de oplossing zo, al ga ik m wel missen.

[Idunarara]

Daydream-ster schreef:

What?? Dat is best erg, waarom wilt je vriend dat niet? Mijn vriend gaat met mijn vrienden om, maar ik niet met die van hem omdat ik ze niet mag, niet omdat hij niet wilt dat ik niet met ze 'mix'... Apart...

@ wup; jeetje! Dat is allemaal best heftig. Je hebt al genoeg gedaan door er voor hem te zijn. Sterkte er mee!

OT; nothing new...

Hij heeft nogal irreele sociale angsten. Wil met zijn verjaardag ook niet zijn verschillende vriendengroepen bij elkaar enzo. Ik zie zijn vrienden wel eens, toevallig of als ik bij hem ben, maar goed, we wonen ook ver uit elkaar dus misschien dath ij er nu over heen komt en het leuk wordt. Morgenavond eten met hem en een vriend van hem, dus tja

[Daantje_0705]

Mijn vriend en ik wonen vijf kwartier bij elkaar vandaan maar toch kan ik heel goed met zijn vrienden overweg en hij ook met de mijne (al ziet hij mijn vrienden veel minder vaak dan ik de zijne). Ik heb zijn vrienden ook uitgenodigd op mijn verjaardag en ben afgelopen zomer met ze op vakantie geweest. Over twee weken gaan we ook weer een weekendje weg. Ik spreek zijn vrienden ook buiten hem om. Het worden nu ook een beetje mijn vrienden. Lijkt me erg lastig als dat niet lukt of als een van tweeen dat niet wil.

[At the Drive-in]

Ik voel me vaag, heel erg vaag

Gaan we weer. Heftige gesprekken à la moeten-we-het-al-uitmaken-of-nog-niet, compleet met wakker liggen en janken, en daarna zijn we weer superklef en is het gewoon heel leuk. Hij is gewoon heel leuk en lief, grm. Nou jaaa we zien wel. Qimms verjaardag was heerlijk, iedereen weer gezien en iedereen is ook gewoon leuk. En deze week zie ik eindelijk een hoop vriendinnetjes en een soort-van-vriend weer na de vakantie, dus daar heb ik ook erg veel zin in. Leuke mensen <3

[I C U]

Was een superweekend en een nou ja, superzomer, eigenlijk. Back to normal, aan de ene kant jammer dat ik 'm dan minder zie, aan de andere kant kan ik zo wel weer een beetje mijn eigen weg gaan. Hm. Dubbel gevoel.

<3

hmmm de vriendin van één van mijn beste vrienden kunnen we met zn allen echt niet uitstaan... in het begin was het allemaal niet zo'n probleem, maar nu zorgt het echt voor een afstand tussen ons en daar baal ik best wel van..

[ST*R]

ahh sterkte idd @ wup en broer..

Owww het is zó leuk met hem! Ik voel me zo goed bij hem, het voelt allemaal gewoon goed als we samen zijn. Heb nog geen 1 negatief punt van hem ontdekt, hij gelukkig van mij ook niet, terwijl we elkaar toch al best een tijdje kennen.
En hij zegt elke keer als hij me ziet minstens 1 keer dat ik zo mooi ben haha. Ja, hij maakt me gelukkig. Realiseer me alleen nog niet echt dat ik hem straks heel lang niet zie..

[Neko*]

Ik weet wel dat dit eigenlijk niet echt relationeel gebied is, maar mijn hamster had zijn pootje zo klem weten te zetten tussen het deurtje, en de rest van z'n hokje dat hij niet meer terug kon trekken en hij nu gebroken is. Broertje en ik hebben met een tang het hokje kapot gemaakt zodat hij z'n pootje in ieder geval los heeft, maar hij heeft echt een open botbreuk. Hamstertje ging helemaal piepen en spartelen toen we daarmee bezig waren en ik vraag me af hoelang hij daar al wel niet gezeten heeft zo. Het ziet er zo zielig uit. Ik wou wat voer bij hem neerleggen omdat hij in eerste instantie niet meer opstond enz. maar toen ik terug liep, was hij al opgestaan en waggelde hij wat. Hij loopt ondertussen wel weer wat beter, is zelfs al naar boven geklommen, maar dat achterpootje hangt er maar wat verloren bij. Ik snap ook niet hoe hij boven gekomen is.... Vriendje kwam weg onder de douche en zag meteen aan me dat er wat was, dus nog even met hem geknuffeld voordat hij snel weg moest. Blugh. Het voelt alsof ik me nogal aanstel, maar op het moment lijkt alles wel even teveel te zijn.
/rant

[Kitten]

Pfft. Het blijft zo moeilijk om de toekomst te plannen. Er zijn zo veel practische problemen dat ik er bijna spontaan hoofdpijn van krijg. 'Gelukkig' hebben we nog een jaar voor het uberhaupt nuttig wordt om te plannen, maar het blijft lastig. Natuurlijk is ze lief enzovoort, dat is nooit het probleem (gelukkig).

Daarnaast vind ik het maar kut qua relaties dat ik wel 3 weken (waar heb ik het over?) op veldwerk-stage ga. Ik heb echt het idee dat ik eeuwen weg ga, en ik ga natuurlijk hard werken. Maar ik blijf het moeilijk vinden.

Het weekend was goed.

Neko* schreef:

hamter

Ahhh, dat kan ik wel snappen ja. Arm beessie.

Ehhh ja mijn vriend gooide het er net uit dat hij van me hield. (daar wij dat nog nooit eerder gezegd hebben en ik dat niet zomaar doe is dat best wel iets) En dat hij nog heel lang bij mij wil blijven. Ik heb al tienduisent keer eerder willen zeggen dat ik van hem hou maar ik durfde gewoon niet omdat alles nog zo nieuw is en het al zo snel gaat en omdat hij toch wel wat paniekerig kan zijn soms en ik bang was voor zijn reactie. Silly me

En dan nog geen 5 minuten later dat we het over zijn toekomst plannen moeten hebben, en de mijnen en 'ons' volgend jaar. Eh, ja. Wat eng (en leuk en spannend en geweldig) allemaal!

Kitten' 85 schreef:

Daarnaast vind ik het maar kut qua relaties dat ik wel 3 weken (waar heb ik het over?) op veldwerk-stage ga. Ik heb echt het idee dat ik eeuwen weg ga, en ik ga natuurlijk hard werken. Maar ik blijf het moeilijk vinden.

3 week is niets joh! Zo voorbij, helemaal als je hard gaat werken, moe, slapen... voor je het merkt is het voorbij.

Kitten' 85 schreef:

Pfft. Het blijft zo moeilijk om de toekomst te plannen. Er zijn zo veel practische problemen dat ik er bijna spontaan hoofdpijn van krijg. 'Gelukkig' hebben we nog een jaar voor het uberhaupt nuttig wordt om te plannen, maar het blijft lastig. Natuurlijk is ze lief enzovoort, dat is nooit het probleem (gelukkig).

Vindt zij het ook zo moeilijk etc. allemaal?

En en en en en en we gaan naar Les Miserables! Met vriendje en beste vriendje en daar vriendinnetje van. HOeraaaa!

Wooooa, even ruzie. Wahaha, echt om iets doms ook, maar ik voelde me zo in de steek gelaten. We moeten allebei een beetje om leren gaan met elkaars maniertjes enzo, maar het is nu weer zo goed en fijn. Wat ik voel, en hij voelt, gaat niet weg, en dat is zó fijn om te weten. <3

[Kitten]

Arenda schreef:

Vindt zij het ook zo moeilijk etc. allemaal?

Mhm. Het probleem is: Ik woon in Wageningen en wil daar het liefst blijven werken omdat voor mij als Bioloog/Ecoloog, Wageningen een van de beste locaties is (zeker internationaal gezien) om te studeren. En mocht ik daar niet promoveren is het een goede plek voor adviesbureaus e.d.

Mijn vriendin woont en werkt tegenwoordig in Almere en daar ga ik voor geen goud wonen. Ik ben nogal stellig daarin, maar alles ten westen van Trajectum en ten noorden van Zeeland valt bij mij finaal af als woonplaats. Ze werkt daar echter nog maar net een jaar, doet het erg goed, heeft leuk werk e.d. Ze heeft dus geen zin om daar weg te gaan.

Geen van ons tweeen heeft een rijbewijs, noch veel zin om dat te halen voor woon-werk verkeer (geld, milieu etc), dus een woonplaats vinden waarvan wij beiden kunnen reizen is eigenlijk niet goed mogelijk. Daarnaast heb ik een groot deel van mijn sociale leven in Wageningen. Dan zouden we in Trajectum of omgeving moeten gaan wonen, maar dat is ingewikkeld.

De meest voor de hand liggende oplossingen zijn gebaseerd rond of dat ik ga studeren/promoveren in Utrecht of omgeving (Utrecht, Nijmegen en Wageningen zijn kandidaat, en eventueel Groningen). Of dat mijn vriendin ander werk zoekt (ze is docente) in de buurt, waardoor dat ook mogelijk wordt. Maar dat doet ze liever niet omdat wat ik hierboven schreef.

Maar we hebben geen van beide zin om nog 5 jaar elkaar alleen maar in het weekend te zien. Dus dat is een probleem

[Pluis]

Alles voelt zo zinloos.

[ST*R]

ST*R schreef:

Heb nog geen 1 negatief punt van hem ontdekt, ..

scratch that; hij is niet echt een beller/smser en ik denk dat ik 'ons' serieuzer zie dan hij. haha dat laatste is best wel essentieel maar zag ik gister in mijn euforische bui even over het hoofd. verder is hij wel helemaal geweldig gelukkig

[Sherco]

Pfff. Hij heeft ergens een stukje staan over "een meisje wat ik leuk vind maar niet echt ken", en mijn verliefde hoofd betrekt dat natuurlijk gelijk op mij. Wat nergens op slaat, want volgens mij kenden we elkaar toen niet eens... Ik hoop dat deze gekkigheid gauw ophoud, want ik word moe van mezelf...

En toen was het echt over en uit.

[RHCP_NAC]

Sherco schreef:

Pfff. Hij heeft ergens een stukje staan over "een meisje wat ik leuk vind maar niet echt ken", en mijn verliefde hoofd betrekt dat natuurlijk gelijk op mij. Wat nergens op slaat, want volgens mij kenden we elkaar toen niet eens... Ik hoop dat deze gekkigheid gauw ophoud, want ik word moe van mezelf...

Je moet zijn hyvespagina niet lezen, schiet je niks mee op.

Met mij gaat het goed, er zijn 2 meiden die ik erg leuk vind, en ik denk dat zeker 1 van de 2 mij ook wel erg ziet zitten. Als ik een keuze moet maken dan hoop ik maar dat ik de juiste maak.

Pluis schreef:

Alles voelt zo zinloos.

dit dus....

Kitten' 85 schreef:

Mhm.

Dit klinkt maybe heel erg corny maar er stond laatst zo'n advies collumn bij mij in de krant. N.a.l.v een soortgelijk verhaal over een lat-relatie en wie verhuizen 'moest'. Het kwam erop neer dat als beide de partijen niet gewillig zijn om te compromiseren en samen tot een oplossing te komen waar beiden blij mee zijn, dat het uiteindelijk wss niet gaat lukken.

Het klinkt ernaar dat het gewoon het meest logisch zou zijn als zij ging verhuizen omdat dat makkelijker is voor haar baan, en minder makkelijk voor jou. Ik kijk naar relaties op een mss wat romantische manier maar voor mij geld altijd dat mijn partner het belangrijkst is en dat ik daar wel dingen voor wil doen die ik zelf mss niet helemaal geweldig vindt. Voor mij is dat een stuk van wat liefde is voor mij, ook gedeeltelijk je eigen doelen bijstellen voor de ander, zolang je dat samen doet en er samen gelukkig en beter van kan worden.

Het lijkt mij een moeilijke situatie, ik heb zelf ook in een situatie gezeten met mijn ex dat hij erg ver weg woonde, op zich beter werk dichterbij mij kon vinden dan ik daar. Maar hij wou niet buigen. Uiteindelijk heb ik alle opofferingen gemaakt en hij totaal niets, en achteraf gezien was dat gewoon het begn van het eind. Mss is dit wel allemaal heel negatief maar dat ging al een keertje eerder door mijn hoofd toen ik jou post las... mss wil het gewoon niet, en moet je afwegen of het het waard is en of jullie beiden een stukje willen buigen en samen een oplossing bedenken...

[Pluis]

Daydream-ster schreef:

dit dus....

Ah, lotgenoot! Wat gaat er bij jou kut?

Oh en @ belize: sterkte... verbroken relaties zijn altijd kut

[I C U]

Wel schattig, zaten vanmorgen toevallig in dezelfde metro

Stage ging vandaag wel goed, ben benieuwd hoe dit gaat lopen

Pluis schreef:

Ah, lotgenoot! Wat gaat er bij jou kut?

Oh en @ belize: sterkte... verbroken relaties zijn altijd kut

Van alles... Heb veel stress en ik kan er niet goed mee omgaan en reageer dat verkeerd af en grmbl... PM je anders wel, if you don't mind...
En bij jou?

[langejongen]

Kan zat beter.
We houden heel erg veel van elkaar en het gaat ook goed, alleen ben ik de laatste tijd niet van het samen dingen doen op zaterdag bijv. Ik vermaak me thuis prima met m'n hobby's. Zo ook afgelopen zaterdag. Zij was met de familie naar strand en ik was niet mee. Heel de familie en zij vond(en) het raar. Ik ben ook niet iemand van het strand en van veel dingen met familie doen.
Ik vind het erg lastig om daarin te veranderen.

[Sherco]

RHCP_NAC schreef:

Je moet zijn hyvespagina niet lezen, schiet je niks mee op.

Haha, hyves...

Arenda schreef:

Het klinkt ernaar dat het gewoon het meest logisch zou zijn als zij ging verhuizen omdat dat makkelijker is voor haar baan, en minder makkelijk voor jou. Ik kijk naar relaties op een mss wat romantische manier maar voor mij geld altijd dat mijn partner het belangrijkst is en dat ik daar wel dingen voor wil doen die ik zelf mss niet helemaal geweldig vindt. Voor mij is dat een stuk van wat liefde is voor mij, ook gedeeltelijk je eigen doelen bijstellen voor de ander, zolang je dat samen doet en er samen gelukkig en beter van kan worden.

Pfaah dat is een moeilijke, hoor. Ik ben het er mee eens dat er op een gegeven moment meestal compromissen gesloten moeten worden, maar ik ben toch echt van mening dat ik zélf het belangrijkst ben, niet mijn partner. Geloof niet dat je er 'samen gelukkig en beter' van wordt als je je doelen gaat bijstellen voor iemand anders.. (nu is dat natuurlijk afhankelijk van het doel in kwestie, maar ik ga er even vanuit dat het hier gaat om de dingen die jij belangrijk vindt om te doen in je leven).

Maar goed, dan denk ik ook meer aan het werk zelf, en niet per se aan de plaats waar je het uitoefent. Woonplaats valt voor mij niet onder die belangrijke dingen. Maar dat kan voor andere mensen dus wél zo zijn.

[Papillon]

Nog steeds erg rustig op liefdesgebied.

Verder is zusje weer terug van vakantie, dus weer een beetje leven in huis. Nu we allebei weer naar school gaan en niet meer hele dagen samen thuis zullen zijn, hoop ik dat de ruzies en irritaties ook minder zullen worden.

[Morna]

Arenda schreef:

Dit klinkt maybe heel erg corny maar er stond laatst zo'n advies collumn bij mij in de krant. N.a.l.v een soortgelijk verhaal over een lat-relatie en wie verhuizen 'moest'. Het kwam erop neer dat als beide de partijen niet gewillig zijn om te compromiseren en samen tot een oplossing te komen waar beiden blij mee zijn, dat het uiteindelijk wss niet gaat lukken.

Het klinkt ernaar dat het gewoon het meest logisch zou zijn als zij ging verhuizen omdat dat makkelijker is voor haar baan, en minder makkelijk voor jou. Ik kijk naar relaties op een mss wat romantische manier maar voor mij geld altijd dat mijn partner het belangrijkst is en dat ik daar wel dingen voor wil doen die ik zelf mss niet helemaal geweldig vindt. Voor mij is dat een stuk van wat liefde is voor mij, ook gedeeltelijk je eigen doelen bijstellen voor de ander, zolang je dat samen doet en er samen gelukkig en beter van kan worden.

Arenda, ik vind dit een hele wijze post. Een relatie is iets waar je samen aan werkt en waar je samen voor vecht. Als geen van beiden willen verhuizen (tenzij daar fantastische redenen voor zijn) en geen van beiden willen elkaar niet meer alleen in het weekend zien, dan ontlopen ze de keus. Relaties zijn niet gemakkelijk, relaties zijn het vechten voor elkaar en niet tegen elkaar. In plaats van dat Kitten en partner tegen elkaar gaan uitvechten wie waar moet gaan wonen, kunnen ze beter een compromis sluiten. Zo vind ik persoonlijk de reden "niet ten noorden van zeeland, niet ten westen van trajectum" ook iets zeggen over de kwaliteit van de relatie. Het is maar wat je ervoor over hebt he...
Jullie zijn nu bezig met het zoeken van een oplossing, maar ik heb een beetje het gevoel dat je beiden je zin wil krijgen ipv beiden ervoor te zorgen dat je er samen uitkomt, snap je? Je moet in een relatie bereid zijn om concessies te doen. Jullie daarentegen willen geen van beiden naar de ander verhuizen, willen geen van beiden een rijbewijs halen etc... Een magische oplossing zal zich echt niet 1-2-3 aandienen dan hoor


[ontopic] ik voel mij op relationeel gebied goed

[Pluis]

Daydream-ster schreef:

Van alles... Heb veel stress en ik kan er niet goed mee omgaan en reageer dat verkeerd af en grmbl... PM je anders wel, if you don't mind...
En bij jou?

PM is prima... bij mij is het mijn opa . Hij is ziek, en zondag nogal slecht nieuws gehoord. dan lijken alle andere relatieperikelen ineens zo zinloos...

[m!ke]

Grootste kut dag ooit, wil op een vliegtuig stappen en ver weg van dit kutland gaan en nooit meer terugkeren.

[Kitten]

Ik vind dat er nogal makkelijk over de kwaliteit van mijn relatie geoordeeld wordt, of mijn bereidheid om compromissen te sluiten. Want ik ben het totaal niet eens met de uitspraak: "Als je maar wil, kan je overal gelukkig zijn". Ik kan ook, als ik dat echt zou willen, een bepaald soort geluk vinden in een cel van 6m2, maar of ik daar nou blijvend gelukkig van word.

En ik denk dat jullie niet goed hebben gelezen wat er staat: Het LIEFST zouden mijn vriendin en ik allebei op de Utrechtse Heuvelrug, of ten oosten daarvan wonen. Daar hebben we allebei onze vrienden wonen, vinden we het prettig wonen etc. Mijn vriendin is ook wel bereid om uiteindelijk ergens anders te gaan wonen, maar nu nog niet. Ze wil eerst een tijd op de school werken waar ze nu werkt. Ik wil graag een goede toekomst, dus ik ga niet aan de UVA, VU ofzo zitten. En als ik in Leiden zou promoveren, dan zijn we bijna net zo ver als we nu zijn, daarnaast valt daar geen woonruimte te krijgen.

Daarnaast geloof ik niet zo in 'samen word je wel gelukkig', waar je ook woont. Mijn vriendin woont nu een jaar in Almere en heeft best veel moeite met aansluiting vinden omdat ze er NIEMAND kende (haar dichtstbijzijnde kennis is haar zus in Amsterdam). Ik ken alleen mijn vriendin in Almere, en er woont niemand in de buurt genoeg om nog een beetje contact te houden met mijn huidige vrienden (en om dat allemaal in het weekend te doen vind ik niets).

Er is geen magische oplossing, dat snap ik ook wel. Ik ben niet van gisteren. Maar concessies doen gaat op dit moment ook een magische oplossing opleveren waar wij allebei gelukkig van worden (want wat heb je er aan als je elkaar nooit ziet, omdat je altijd aan het reizen bent?). We vechten ook niet tegen elkaar over wie waar gaat wonen, we vechten er helemaal niet over, omdat we weten hoe de situatie er voor staat. Dat vinden we allebei jammer, maar dat is niet iets dat we NU kunnen verbeteren, noch iets wat we nu WILLEN verbeteren, omdat ik toch nog eerst een jaar moet studeren. En als er een fantastische afstudeerplek in Groningen vrij komt, dan zou mijn vriendin niet met zichzelf kunnen leven als ik die niet neem ten bate van haar. Dan komt zij liever een jaar of 2 later achter me aan door daar werk te zoeken.

[miekmuis]

omg Stond hij gister ineens voor de deur nadat hij zijn zoontje naar zijn ex had gebracht. Hij ging ook echt absurd laat weer weg, maar ik kreeg gewoon geen genoeg van hem. Het is een rebound Miek, het is een rebound...

Oh en mijn oma is een egoistische trut en als ik haar nooit meer zie zou het me geen bal interesseren.

[Idunarara]

Mijn introductie was behoorlijk bagger. Een beetje spijtig dat mijn vooraf verwachte beeld pijnlijk bevestigd werd. Maar goed, we gaan er het beste van maken.

En mijn vriend is zo'n ontzettend schatje. Hij zei allemaal heel lieve dingen en, nou, het was echt heerlijk.

Kitten' 85 schreef:

*verhaal*

Zonder ook maar enige mening te hebben over de kwaliteit van jullie relatie, is wat ik lees in jouw posts alleen maar alles wat er niet kan. Het komt over alsof jullie alleen maar denken in problemen en niet in oplossingen. Het ligt voor mij redelijk simpel.. Als er geen oplossing mogelijk is op dit moment, heeft het ook geen zin om bij het probleem stil te staan en verschuif je de focus naar zorgen dat je iets maakt van de huidige situatie voor zolang deze duurt en zorgen dat je je daar bij neer kunt leggen.

Zoals jij de situatie nu schetst, klinkt het alsof je niet meer gelukkig bent in de relatie als jullie geen nieuwe stap kunnen zetten en dat die nieuwe stap hoe dan ook niet gezet kan worden. Lijkt me een vicieuze gedachtencirkel waar geen mens gelukkiger van word?

Ik ben zelf ruim een jaar geleden van Amsterdam naar Zeeland verhuisd om bij mijn vriend in te trekken. Ik ging een nieuwe studie beginnen en de keuze was of intrekken bij mijn vriend en Amsterdam achter me laten, of in Amsterdam gaan studeren en de komende vier jaar die afstand tussen ons in hebben (ik ga verder niet uitleggen waarom dat de enige opties waren, dat lijkt me niet relevant). Ik heb toen gekozen om in Zeeland te gaan studeren en dus samen te kunnen gaan wonen. Ik heb me gerealiseerd dat ik mijn leven wel kon inrichten naar de woonplaats van mijn vrienden, maar geen enkele garantie had dat zij dat ook naar mij toe zouden doen. Iedereen gaat op een punt een leven opbouwen, ze zouden wellicht ergens anders gaan wonen, naar het buitenland vertrekken, aan kinderen beginnen en daardoor niet meer af kunnen spreken wanneer ik wilde. Dit besef was voor mij doorslaggevend.. Ik zou het opbouwen van een leven samen "on hold" zetten voor hen, maar dat gaan zij echt niet allemaal doen voor mij? Ik heb er ook absoluut geen spijt van.. Twee vriendinnen vertrokken inderdaad naar het buitenland en eentje werkt telkens maanden achtereen in het buitenland.

Ik ben nu ook hartstikke gelukkig hier en we maken vanzelf vrienden. Ook oude vriendschappen blijven net zo levend en zijn in sommige gevallen zelfs vele malen hechter geworden.

Ik wil met dat alles helemaal niet zeggen dat jullie die keuzes ook zouden moeten maken, maar wel dat je in jullie situatie waarschijnlijk altijd wat moet opgeven en de vraag is of je bereid bent dat nu al toen voor je relatie, of dat wil uitstellen. Maar als je dat wil uitstellen, lijkt het me wel heel belangrijk er tenminsgte aan te gaan werken om nu genoeg uit je relatie te kunnen halen en de aandacht van willen samenwonen te verschuiven naar willen samenblijven?

Hmmmm, we weten niet wat het is maar dat maakt niet uit want het is leuk.

[wup]

Ik heb de hele discussie hierboven nog niet gelezen, dat doe ik vanavond wel. Maar ik wilde even bedanken voor de reacties op mijn post van zondag
Ik spreek net mijn broer weer en het gaat nog niet zo goed met hem. Hij gaat niet naar zijn werk etc. Ik vind het wel fantastisch hoe ze er als groep vrienden mee omgaan.

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

*snip*

Daarom zei ik ook dat ik het idee heb dat ik het niet goed uitleg. Er zijn zeker mogelijkheden, en we zijn het eigenlijk ook erg met elkaar eens. En het idee van samenwonen is ook eigenlijk niet concreet, hoewel we het op zich wel zouden willen. We zijn gelukkig samen, ook met die korte tijd dat we elkaar tussendoor maar kunnen zien (meestal maar vrijdag - zaterdag middag o.i.d.). Dat betekend niet dat af en toe het niet begint te kriebelen om samen te wonen zodat we niet ons weekend aan elkaar MOETEN besteden om elkaar ten minste nog te zien.

En het is juist het probleem dat er veel kan, we allebei wensen hebben en nog niet weten wat de uitslag wordt. Ik heb nu gepland om te promoveren, maar ik weet niet of dat gaat lukken. Mijn vriendin heeft gepland om een goede naam te krijgen op de school waar ze nu werkt, heeft het er nu naar haar zin, maar misschien ligt dat over een jaar weer anders, etc. Het kan best zijn dat ik besluit toch het onderwijs in te gaan, waardoor ik in Utrecht ga studeren (IVLOS). Dan is het best mogelijk dat ik, als we daar iets voor kunnen vinden in Almere, Lelystad of omstreke Utrecht, daar gaan wonen. Voor hetzelfde geld is mijn vriendin over een jaar klaar met haar school (niets is perfect, he?) en is ze erg bereid om ergens anders werk te zoeken.

Wat we nu hebben besloten is in ieder geval dat ik dit jaar afstuderen afmaak en dan probeer werk te zoeken. Dan gaan we verder kijken, want ik weet niet of ik de luxe ga hebben om mijn werkplek uit te zoeken zonder lange tijd werkeloos te zijn. Mijn vriendin is indertijd ook gaan werken in Almere omdat het OF Almere was, OF een jaar lang invallen.

Maar ik was gewoon een beetje geïrriteerd omdat mensen zeiden dat ik blijkbaar niets over heb voor mijn vriendin. Ik hou heel veel van haar, maar ik neem wel een voorbeeld aan mijn ouders: Een relatie is iets van 2 individuen en geen samengeklonken eenheid waarbij individu < samenzijn. Ik heb mezelf al eens verloren in een relatie en dat zal ik nooit meer op die manier doen. Misschien vinden andere mensen het wel een teken van een slechte relatie als je op de eerste plaats altijd jezelf in de gaten houdt, maar ik weiger zo ongelukkig te worden als ik in het verleden ben geweest. En ik weiger mijn relatie met mijn vriendin op het spel te zetten door mezelf op die manier weg te cijferen.

Ik begrijp je nu een stuk beter, dus dankjewel voor je uitleg. Eigenlijk zit het dus gewoon helemaal goed bij jullie, want wat volgens mij juist ook getuigt van een goede relatie is dat geen van beiden verwacht dat de ander zijn/haar eigen ding opgeeft. Het komt vast wel goed en het is natuurlijk compleet gerechtvaardigd af en toe even te balen van de situatie

[Lilything]

Dusjcrib schreef:

Ik ben zelf ruim een jaar geleden van Amsterdam naar Zeeland verhuisd om bij mijn vriend in te trekken. Ik ging een nieuwe studie beginnen en de keuze was of intrekken bij mijn vriend en Amsterdam achter me laten, of in Amsterdam gaan studeren en de komende vier jaar die afstand tussen ons in hebben (ik ga verder niet uitleggen waarom dat de enige opties waren, dat lijkt me niet relevant). Ik heb toen gekozen om in Zeeland te gaan studeren en dus samen te kunnen gaan wonen. Ik heb me gerealiseerd dat ik mijn leven wel kon inrichten naar de woonplaats van mijn vrienden, maar geen enkele garantie had dat zij dat ook naar mij toe zouden doen.

Ik ben nu ook hartstikke gelukkig hier en we maken vanzelf vrienden. Ook oude vriendschappen blijven net zo levend en zijn in sommige gevallen zelfs vele malen hechter geworden

Ik heb echt diep respect voor jouw lef! Had jouw vriend wel de zelfverzekerdheid over zijn eigen omgeving? Ik kan me toch voorstellen dat amsterdam en zeeland naast elkaar leggen toch wat ongelukkig uitkomt voor zeeland. Hoe heeft hij je overtuigd?

[Kitten]

Lilything schreef:

Ik heb echt diep respect voor jouw lef! Had jouw vriend wel de zelfverzekerdheid over zijn eigen omgeving? Ik kan me toch voorstellen dat amsterdam en zeeland naast elkaar leggen toch wat ongelukkig uitkomt voor zeeland. Hoe heeft hij je overtuigd?

Ik zou echt de leegste uithoek van Zeeland over Amsterdam nemen

[Lilything]

Kitten' 85 schreef:

Daarom zei ik ook dat ik het idee heb dat ik het niet goed uitleg. Er zijn zeker mogelijkheden, en we zijn het eigenlijk ook erg met elkaar eens. En het idee van samenwonen is ook eigenlijk niet concreet, hoewel we het op zich wel zouden willen. We zijn gelukkig samen, ook met die korte tijd dat we elkaar tussendoor maar kunnen zien (meestal maar vrijdag - zaterdag middag o.i.d.). Dat betekend niet dat af en toe het niet begint te kriebelen om samen te wonen zodat we niet ons weekend aan elkaar MOETEN besteden om elkaar ten minste nog te zien.

Een relatie is iets van 2 individuen en geen samengeklonken eenheid waarbij individu < samenzijn. Ik heb mezelf al eens verloren in een relatie en dat zal ik nooit meer op die manier doen. Misschien vinden andere mensen het wel een teken van een slechte relatie als je op de eerste plaats altijd jezelf in de gaten houdt, maar ik weiger zo ongelukkig te worden als ik in het verleden ben geweest. En ik weiger mijn relatie met mijn vriendin op het spel te zetten door mezelf op die manier weg te cijferen.

Ik heb dat ook met mijn vriend trouwens. We wijzen elkaar er altijd heel erg op je eigen wensen ook goed in beeld te houden. Het nadeel hiervan is dat je 'als partner van' vaak een stapje terugneemt waardoor mijn partner zijn eigen keuzes kan maken, in die zin is er sprake van wegcijferen van bepaalde emoties die samenhangen met 'meer samen willen zijn' of 'samenwonen'. Ik denk dat je op een gegeven moment deze emoties iets duidelijker moet meenemen in je keuzes. Dat 'moment' hangt denk ik samen met hoelang je hebt en je eigen leeftijd (zoiets)?

Kitten' 85 schreef:

Ik zou echt de leegste uithoek van Zeeland over Amsterdam nemen

mjah, maar dat komt waarschijnlijk omdat je er niet vandaan komt..

dusjcrib wel en dus heeft zij ook voor iets gekozen voor iets dat totaal anders is dan wat zij tot dusver gewend was, dat vereist toch wel wat moed

ikzelf zou nooit in één of ander gehucht gaan wonen, dat zou voor mij echt een breekpunt zijn.

Lilything schreef:

Ik heb echt diep respect voor jouw lef! Had jouw vriend wel de zelfverzekerdheid over zijn eigen omgeving? Ik kan me toch voorstellen dat amsterdam en zeeland naast elkaar leggen toch wat ongelukkig uitkomt voor zeeland. Hoe heeft hij je overtuigd?

Hij heeft zich eigenlijk totaal niet bemoeid met mijn beslissing, omdat hij me niet wilde beinvloeden. Hij wilde dat ik de beslissing echt zelf maakte, omdat hij wilde dat ik het alleen deed als ik er 100% achter stond.

Mijn vriend woont hier al 6 jaar in een heerlijk koophuis, wat hij in Amsterdam niet zou kunnen betalen. Aangezien ik voorlopig niet mee zou kunnen betalen, was het logischer dat ik naar Zeeland zou komen dan dat hij zijn huis zou opgeven en naar Amsterdam zou komen. Overigens heb ik altijd geweten dat als ik zou zeggen terug naar Amsterdam te willen, hij direct met me mee zou gaan. Zoiets helpt natuurlijk wel

En hoe verschrikkelijk klef het ook klinkt, maar mijn gevoelens voor hem waren dus wat mij hebben overtuigd. Ik wist dat ik met hem oud wil worden, met hem kinderen wil krijgen en wist dat al HEEL gauw.. Ik wilde er dus helemaal voor gaan, gewoon.

@Kitten 85:
Ik verkies absoluut niet Zeeland boven Amsterdam, ik mis hier echt ENORM de verschillende culturen. Ik vind het zo jammer dat bijna iedereen hier "zeeuw" is en vind de zeeuwse "cultuur" echt niks. Amsterdam blijft altijd mijn thuis en mijn stad, waar mijn familie vandaan komt, waar al mijn roots liggen.. Het was voor mij dus best een moeilijke beslissing om Amsterdam achter me te laten. Echter, het is nu veel leuker om daar te zijn dan toen ik er woonde omdat ik er echt veel meer van geniet. Maar als we een huis konden betalen in Amsterdam op een mooie locatie, zouden we hier zo weg zijn hoor (We gaan hier waarschijnlijk sowieso weg, zodra ik een baan heb en we dus een duurder huis kunnen betalen. De werkgelegenheid is hier prut, mijn vriend wil heel graag hier werken maar dat lukt niet zonder er dik op achteruit te gaan qua salaris.. dus moet hij iedere dag naar Rotterdam naar zijn werk. Nee, ik denk niet dat we hier blijven na mijn studie )

[Lilything]

Dusjcrib schreef:

Hij heeft zich eigenlijk totaal niet bemoeid met mijn beslissing, omdat hij me niet wilde beinvloeden. Hij wilde dat ik de beslissing echt zelf maakte, omdat hij wilde dat ik het alleen deed als ik er 100% achter stond.

Mijn vriend woont hier al 6 jaar in een heerlijk koophuis, wat hij in Amsterdam niet zou kunnen betalen. Aangezien ik voorlopig niet mee zou kunnen betalen, was het logischer dat ik naar Zeeland zou komen dan dat hij zijn huis zou opgeven en naar Amsterdam zou komen. Overigens heb ik altijd geweten dat als ik zou zeggen terug naar Amsterdam te willen, hij direct met me mee zou gaan. Zoiets helpt natuurlijk wel

En hoe verschrikkelijk klef het ook klinkt, maar mijn gevoelens voor hem waren dus wat mij hebben overtuigd. Ik wist dat ik met hem oud wil worden, met hem kinderen wil krijgen en wist dat al HEEL gauw.. Ik wilde er dus helemaal voor gaan, gewoon.

@Kitten 85:
Ik verkies absoluut niet Zeeland boven Amsterdam, ik mis hier echt ENORM de verschillende culturen. Ik vind het zo jammer dat bijna iedereen hier "zeeuw" is en vind de zeeuwse "cultuur" echt niks. Amsterdam blijft altijd mijn thuis en mijn stad, waar mijn familie vandaan komt, waar al mijn roots liggen.. Het was voor mij dus best een moeilijke beslissing om Amsterdam achter me te laten. Echter, het is nu veel leuker om daar te zijn dan toen ik er woonde omdat ik er echt veel meer van geniet. Maar als we een huis konden betalen in Amsterdam op een mooie locatie, zouden we hier zo weg zijn hoor (We gaan hier waarschijnlijk sowieso weg, zodra ik een baan heb en we dus een duurder huis kunnen betalen. De werkgelegenheid is hier prut, mijn vriend wil heel graag hier werken maar dat lukt niet zonder er dik op achteruit te gaan qua salaris.. dus moet hij iedere dag naar Rotterdam naar zijn werk. Nee, ik denk niet dat we hier blijven na mijn studie )

Ok samenvattend: dus vanwege jouw gevoelens voor hem en omdat hij jou meer kon bieden daar dan jij hem op dat moment in Amsterdam.

Andere gekke vraag: hoe doet zoiets het op je c.v.: een studie in zeeland?

Denk je niet dat één van de twee altijd heimwee houdt als je voor de plaatst van één van de twee kiest? Is het niet beter om iets van 'meeting in the middle' te doen? Samen alles weer opnieuw opbouwen in een plek die je allebei wel wat lijkt

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

@Kitten 85:
Ik verkies absoluut niet Zeeland boven Amsterdam, ik mis hier echt ENORM de verschillende culturen. Ik vind het zo jammer dat bijna iedereen hier "zeeuw" is en vind de zeeuwse "cultuur" echt niks. Amsterdam blijft altijd mijn thuis en mijn stad, waar mijn familie vandaan komt, waar al mijn roots liggen.. Het was voor mij dus best een moeilijke beslissing om Amsterdam achter me te laten. Echter, het is nu veel leuker om daar te zijn dan toen ik er woonde omdat ik er echt veel meer van geniet. Maar als we een huis konden betalen in Amsterdam op een mooie locatie, zouden we hier zo weg zijn hoor (We gaan hier waarschijnlijk sowieso weg, zodra ik een baan heb en we dus een duurder huis kunnen betalen. De werkgelegenheid is hier prut, mijn vriend wil heel graag hier werken maar dat lukt niet zonder er dik op achteruit te gaan qua salaris.. dus moet hij iedere dag naar Rotterdam naar zijn werk. Nee, ik denk niet dat we hier blijven na mijn studie )

Het was ook bedoeld als een persoonlijke mening, niet als een commentaar. Als ik naar Amsterdam zou gaan zou ik enorm balen van de aftansheid van die stad, de drukte, het gebrek aan ruimte en natuur. Ik zou me opgesloten voelen tussen al die huizen en de eindeloosheid ervan. Ik zou het jammer vinden dat ik ver weg woon van de mooie bossen en zandgronden van het oosten, dat ik me blauw moet betalen aan een fatsoenlijke woning etc. Bovendien zou ik me er nooit veilig voelen. Ik heb geen zin om in een stad te wonen waar ik altijd over mijn schouder kijk.