Redenen om uit huis te gaan

[ilusión]

Hoi beste forumgenoten,

Ik ben 18 en voor mij is het praktisch gezien niet nodig om op kamers te gaan.
Toch wil ik het. Niet dat ik het thuis slecht heb. Integendeel. Ik heb alles wat ik wil, ik heb genoeg geld, etc. Mijn ouders zijn er fel op tegen dat ik op mezelf ga wonen, ze vinden het een belachelijk idee.

Dat even als toelichting.

Vraag: wat waren voor jullie de motieven om op jezelf te gaan wonen?

[ilusión]

jeetje, er schijnen hier op dit subforum momenteel 19 lezers te zitten. post er hier niemand of zo?

[botulismf]

Hahaha. Wat een geduld, zeg.

Voor mij was de reden om op kamers te gaan dat ik naar een ander land moest verhuizen om überhaupt te kunnen studeren.

Omdat mijn ouders niet in de plaats woonden waar ik ging studeren en ik mezelf als heel volwassen beschouwde toen ik 2 dagen 17 was dus het was ook tijd om uit huis te gaan ofzo.

Zelf je was doen en strijken is in ieder geval nooit mijn roeping geweest dus om die reden zou ik juist niet uit huis gaan.

[Vice]

Het is ook heel gezond om op een gegeven moment op jezelf te gaan wonen. Mijn ouders waren (en zijn nog steeds) ook geen voorstanders voor op kamers, maar dat heeft meer te maken dat je, vooral in steden, vaak veel te veel voor een klein kamertje betaald.

[Atelier Madame]

Vice schreef:

Het is ook heel gezond om op een gegeven moment op jezelf te gaan wonen. Mijn ouders waren (en zijn nog steeds) ook geen voorstanders voor op kamers, maar dat heeft meer te maken dat je, vooral in steden, vaak veel te veel voor een klein kamertje betaald.

Mee eens.

Mn moeder vond het geen goed idee als ik gelijk als ik begon met studeren op kamers ging. Voor de afstand was het niet nodig, maar op den duurde merkte ik dat ik gewoon heel graag een eigen plekje wilde. Maar ben wel blij dat ik het eerste jaar thuis woonde, dan kan je iig wennen aan het studeren zelf.

Mijn motieven:
-Zelfstandigheid, eigen plekje, idee dat ik het zelf ook wel kon rooien
-Alle vrienden woonden al op kamers
-Het is simpelweg fijn om te wonen in de stad waar je studeert
-Wilde thuis toch ook wel weg

ik ging op kamers omdat ik geen zin meer had om thuis te wonen. ik had het opzich wel kunnen doen, omdat m'n school een uurtje met het OV bij m'n ouders vandaan zit, maar ik had gewoon geen zin meer om thuis te wonen. daar kwam ook nog bij dat ik er gewoon echt klaar voor was om uit huis te gaan. ik was sowieso eigenlijk al nooit meer thuis.

[Nona]

Voor mij speelden de reistijden mee, plus het feit dat het gewoon tijd werd om iets voor mezelf te zoeken. Ik was 21, bijna 22, en mijn ouders hadden er begrip voor. Die hebben me ook geholpen, en helpen financieel nog steeds mee, zolang ik studeer.

Wil je echt graag op kamers en is er geen directe noodzaak, zorg dan dat je een lijst aan redenen hebt. Geen van je redenen zou krachtig genoeg kunnen zijn om op kamers te gaan, maar bij elkaar kan het toch heel wat zijn. Dan zijn tegenargumenten ook makkelijker omver te werpen; het gaat er niet om dat je minder makkelijk vrienden uit kunt nodigen, maar dat speelt gewoon mee. Het gaat er niet om dat je je ouders wakker maakt als je eens laat thuiskomt, maar dat speelt gewoon mee. Enzovoorts.

[Tonsillitis]

mijn redenen:

- ambities in de filmwereld die ik niet in brabant kon verwezenlijken, maar wel in de buurt van amsterdam
- ik kreeg een aanbod om ergens te gaan wonen voor erg weinig geld
- samenwonen

ik had het thuis prima, maar ik wilde gewoon liever de grote wereld ontdekken ipv thuis blijven plakken. en alles gaat tot nu toe goed tot zeer goed dus ik ben blij dat ik het gedaan heb. Mijn ouders hebben nog twee oudere zoons en wisten dat ik er al heel goed over na had gedacht en dat alles toch wel goed zou komen, dus ze accepteerden het vrij snel.

Zodat je bitches mee naar huis kan nemen zonder dat je elke keer verhalen over safe sex krijgt.

[Electriq]

Mijn motief was dat ik het thuis wel gezien had (19 jaar) en daar waren mijn ouders niet zo blij mee. Dat ik de oudste ben 'thuis' zal ongetwijfeld hebben meegespeeld. Desondanks wel het huis uit gegaan, nooit spijt van gehad. In de afgelopen 5 jaar ben ik steeds verder van mijn ouders gaan wonen en ben uiteindelijk vanuit Geesbrug (Drenthe) in Maastricht terechtgekomen. Prima

[Hernuel Fan]

voor mij was de reden dat ik allang helemaal los was van mijn ouders en echt niet met hen in één huis kon leven zonder ruzie. door omstandigheden kon ik niet uit huis en daar werd ik gestoord van, maar nu ben ik gelukkig uit huis, en ik kom meteen bijna nooit meer thuis. maar ik begin mijn ouders nu wel steeds meer te waarderen, juist omdat ik lekker van een afstandje kan kijken en me niet meer hoef te ergeren aan dat zij voor mij keuzes willen maken, dat kunnen ze namelijk niet omdat ik pas vertel over keuzes die ik maak nadat ik ze gemaakt heb.

[blablatje]

Je ouders voelen zich gewoon aan de kant gezet omdat ze achttien jaar voor je hebben gezorgd en je er nu vandoor gaat. Maarja, wie daar niet tegen kan moet niet aan kinderen beginnen. Dus maak duidelijk aan je ouders dat je op kamers wil omdat je een grote jongen wordt, maar dat je hun nog wel llief vindt en ze niet bang moeten zijn dat ze je kwijt raken.

[Myuki]

Voor mij was 't niet eens iets waar ik over na hoefde te denken...
Klaar met middelbare school, hup 't huis uit.

Studie in een andere stad, in combinatie met het feit dat ik steeds minder met mijn oude woonplaats had en er gewoon an toe was een plek voor mezelf te hebben.

waarom zijn er ouders er zo fel op tegen? Dan kunnen wij waarschijnlijk wel argumenten verzinnen om het te weerleggen

Mijn redenen
mijn moeder vond het de hoogste tijd (ik was tenslotte al 19) en daar was ik het wel mee eens. Verder wou ik perse de opleiding in Utrecht doen en niet in Groningen, waar mijn mama woont, dus het was ook gewoon nodig. Het leek me daarnaast ook gewoon heel erg leuk om op mezelf te wonen en op die manier het studentenleven te ervaren.

[Trimm Trabb]

Ik ging studeren in een andere stad en kreeg een erg relaxte kamer aangeboden. Het was stom geweest als ik die had afgeslagen. Verder wilde ik al sinds m'n 16e het huis uit, omdat m'n ouders in een klein ***dorp wonen en ik helemaal gek werd thuis wegens gebrek aan privacy.
M'n ouders vinden het nog steeds niet leuk en zeggen steeds dat ik gewoon weer thuis kan komen wonen als ik wil, omdat ik dan meer geld over heb, maar ik wil juist zelfstandig zijn. Ach ik snap ook wel dat het wennen is voor ze. M'n zus woont ook op zichzelf, maar bij m'n ouders om de hoek, dus ze zien haar elke dag en mij eens in de 2 weken ofzo.

Ik vind het echt heerlijk om m'n eigen plekje te hebben. Ik zit in een rustige en mooie buurt een kwartiertje fietsen van de stad af en kan doen en laten wat ik wil. 's nachts uitgaan bijv. en niet moeten haasten voor de laatste trein of mensen laten logeren zonder gemopper. Alleen financieel is het wat lastig, aangezien ik vrijwel alles zelf moet betalen, maar ja, daar word ik een sterke, zelfstandige meid van.

[Sultan_of_Swing]

Myuki schreef:

Voor mij was 't niet eens iets waar ik over na hoefde te denken...
Klaar met middelbare school, hup 't huis uit.

Misschien niet helemaal zo maar wel alsof het redelijk vanzelfsprekend was. Alsof je met het behalen van je diploma zelfstandigheid had verdiend.

ik ging in amsterdam studeren zodat ik op kamers kon. maar ja, ik heb het mijn ouders ook niet gevraagd, maar meer meegedeeld. Lijkt me logisch dat je kids op gegeven moment uit huis gaan

[cenerentola]

Als je ouders er niet mee eens zijn dat je uit huis gaat, dan heb je het belangrijkste motief om dat wel te doen.