Ik pb al een kwartier met je en dan zeg je; daar ben ik weer!
Jaaaa, maar toen was ik nog niet op DK aan het chillen. Toen was ik alleen maar met jou aan het praten en admin bijlezen en verhaal schrijven. Maar nu ben ik hier ook!
Jaaaa, maar toen was ik nog niet op DK aan het chillen. Toen was ik alleen maar met jou aan het praten en admin bijlezen en verhaal schrijven. Maar nu ben ik hier ook!
Oh, op die fiets!
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
Pas geleden is er bij ons op de kinderboerderij een konijn gestolen en daar hebben mijn dinnie en ik een verhaal over gemaakt, over de 'ontvoering' xD Het is wel een verhaal voor kinderen, dus vandaar het kinderachtige/ eenvoudige taalgebruik.
Spoiler
Het konijntje dat zoek was.
Dit verhaal gaat over het konijntje Isa. Ze heeft mooie hangoren en haar vachtje is bruin-wit gevlekt. Al een lange tijd woont ze op een kinderboerderij, waar ze het tot nu toe heel erg naar haar zin heeft.
Op een koude winterdag zat Isa in haar hok tevreden van de winterzon te genieten. Ze had net lekker eten en drinken gehad, en ze had haar buikje volgegeten. De dag verstreek rustig en af en toen kwam er iemand bij haar kijken. Tot opeens hard haar hok werd opengemaakt. Zo was ze het niet gewend! Van het ene op het andere moment werd ze ruw opgepakt en in een klein, benauwd tasje gestopt. Daar zat ze dan, ze beefde van schrik en angst. Wat zou er nu met me gebeuren? dacht Isa verdrietig. Willen ze me niet meer? Ben ik dan zo stout geweest dat ze me niet meer willen hebben? Aan het gehobbel voelde Isa dat de persoon met de tas snel liep. Ze hoorde nog de bekende stemmen van de kinderboerderij, maar die werden steeds zachter tot ze alleen nog maar rijdende auto’s hoorde. Lang zat ze daar, in de tas. Ze kon zich niet eens bewegen! Na een tijd stopte het gehobbel, en hoorde Isa een paar deuren open en dicht gaan. Het rook er vreemd en het was er heel erg warm. Het was er zó warm, dat Isa ervan moest hijgen. Iemand tilde haar uit de tas en zette haar in een kleine kooi waar alleen zaagsel in lag. Waar ben ik? dacht Isa bang. “Zo, lief dier,” zei een stem die Isa niet kende, “je bent thuis!” Maar ik ben helemaal niet thuis, dacht Isa verdrietig. De kinderboerderij is mijn thuis. Waar ben ik? Waar is mijn mooie hok? En waar is mijn voer? En wat is het hier warm!
Isa kreeg dorst, maar er was geen water. “Ik heb wat eten voor jou!” zei een vrolijke stem, het was dezelfde stem als eerst. Een paar snoepjes werden haar hok ingegooid. Is dat nou mijn eten? vroeg Isa zich af. Ze proefde een van de gekleurde rondjes. Bah! Waar zijn mijn brokjes? Het arme konijntje dacht na totdat ze niet meer kon, en viel uiteindelijk uitgeput in slaap.
De volgende dag werd Isa wakker van de bel. We vloog overeind, ze vroeg zich af waar ze was en werd meteen weer bang. Door een spleetje van de kooi kon ze precies zien wat er bij de deur gebeurde. Een vrouw deed de deur open. Isa hoorde twee zware stemmen die ze ook al niet kende. Ze vroegen of de mevrouw een konijntje had en of ze haar mochten zien. De stem van de vrouw beefde toen ze met de zware stemmen praatte. Even later voelde Isa dat haar kooi opgetild en meegedragen werd. Wat gebeurt er nu weer met me? dacht Isa. Ze was nog banger geworden en zat in elkaar gedoken in een hoekje van de kooi. Ze werd meegenomen in een auto, waar het gelukkig iets kouder was dan bij de vrouw in huis. Even later stopte de auto en Isa werd weer meegenomen en binnen op een bureau neergezet. De zware stemmen praatten met elkaar en weer wat later werd er een bakje voor haar neus gezet. Eindelijk, drinken! Isa was al wat minder bang en dronk het bakje bijna leeg. Met een buikje vol water viel ze weer in slaap.
Na een tijdje werd ze wakker door een bekende stem. Ze sprong overeind, want de stam kwam van de kinderboerderij! Toen ze opkeek zag ze een bekend gezicht, het gezicht van de verzorgster die haar altijd eten gaf! Al snel kreeg Isa een blij gevoel, en ze hoopte dat de verzorgster haar weer snel mee zou nemen. De verzorgster liet aan de zware stemmen een foto zien, waar Isa opstond. De zware stemmen bromde iets en ze werd opgetild door de verzorgster van de kinderboerderij. Jippie! dacht Isa. Ik ga naar huis! Ze zijn me niet vergeten!
Bij de zware stemmen in de auto vond ze het eng, maar nu wist ze dat ze naar huis ging. Toen de motor van de auto uitging werd Isa uit de auto getild en naar de kinderboerderij gedragen. Ze rook de geur van vers hooi, en voelde toen pas dat ze honger had. Weer terug in haar hok stond er vers water en voer voor haar klaar, en een hele berg hooi. En Isa was heel blij dat ze weer in haar eigen hokje kon slapen.
__________________
Wouldn't it be great if there was a war and nobody came?
Pas geleden is er bij ons op de kinderboerderij een konijn gestolen en daar hebben mijn dinnie en ik een verhaal over gemaakt, over de 'ontvoering' xD Het is wel een verhaal voor kinderen, dus vandaar het kinderachtige/ eenvoudige taalgebruik.
Spoiler
Het konijntje dat zoek was.
Dit verhaal gaat over het konijntje Isa. Ze heeft mooie hangoren en haar vachtje is bruin-wit gevlekt. Al een lange tijd woont ze op een kinderboerderij, waar ze het tot nu toe heel erg naar haar zin heeft.
Op een koude winterdag zat Isa in haar hok tevreden van de winterzon te genieten. Ze had net lekker eten en drinken gehad, en ze had haar buikje volgegeten. De dag verstreek rustig en af en toen kwam er iemand bij haar kijken. Tot opeens hard haar hok werd opengemaakt. Zo was ze het niet gewend! Van het ene op het andere moment werd ze ruw opgepakt en in een klein, benauwd tasje gestopt. Daar zat ze dan, ze beefde van schrik en angst. Wat zou er nu met me gebeuren? dacht Isa verdrietig. Willen ze me niet meer? Ben ik dan zo stout geweest dat ze me niet meer willen hebben? Aan het gehobbel voelde Isa dat de persoon met de tas snel liep. Ze hoorde nog de bekende stemmen van de kinderboerderij, maar die werden steeds zachter tot ze alleen nog maar rijdende auto’s hoorde. Lang zat ze daar, in de tas. Ze kon zich niet eens bewegen! Na een tijd stopte het gehobbel, en hoorde Isa een paar deuren open en dicht gaan. Het rook er vreemd en het was er heel erg warm. Het was er zó warm, dat Isa ervan moest hijgen. Iemand tilde haar uit de tas en zette haar in een kleine kooi waar alleen zaagsel in lag. Waar ben ik? dacht Isa bang. “Zo, lief dier,” zei een stem die Isa niet kende, “je bent thuis!” Maar ik ben helemaal niet thuis, dacht Isa verdrietig. De kinderboerderij is mijn thuis. Waar ben ik? Waar is mijn mooie hok? En waar is mijn voer? En wat is het hier warm!
Isa kreeg dorst, maar er was geen water. “Ik heb wat eten voor jou!” zei een vrolijke stem, het was dezelfde stem als eerst. Een paar snoepjes werden haar hok ingegooid. Is dat nou mijn eten? vroeg Isa zich af. Ze proefde een van de gekleurde rondjes. Bah! Waar zijn mijn brokjes? Het arme konijntje dacht na totdat ze niet meer kon, en viel uiteindelijk uitgeput in slaap.
De volgende dag werd Isa wakker van de bel. We vloog overeind, ze vroeg zich af waar ze was en werd meteen weer bang. Door een spleetje van de kooi kon ze precies zien wat er bij de deur gebeurde. Een vrouw deed de deur open. Isa hoorde twee zware stemmen die ze ook al niet kende. Ze vroegen of de mevrouw een konijntje had en of ze haar mochten zien. De stem van de vrouw beefde toen ze met de zware stemmen praatte. Even later voelde Isa dat haar kooi opgetild en meegedragen werd. Wat gebeurt er nu weer met me? dacht Isa. Ze was nog banger geworden en zat in elkaar gedoken in een hoekje van de kooi. Ze werd meegenomen in een auto, waar het gelukkig iets kouder was dan bij de vrouw in huis. Even later stopte de auto en Isa werd weer meegenomen en binnen op een bureau neergezet. De zware stemmen praatten met elkaar en weer wat later werd er een bakje voor haar neus gezet. Eindelijk, drinken! Isa was al wat minder bang en dronk het bakje bijna leeg. Met een buikje vol water viel ze weer in slaap.
Na een tijdje werd ze wakker door een bekende stem. Ze sprong overeind, want de stam kwam van de kinderboerderij! Toen ze opkeek zag ze een bekend gezicht, het gezicht van de verzorgster die haar altijd eten gaf! Al snel kreeg Isa een blij gevoel, en ze hoopte dat de verzorgster haar weer snel mee zou nemen. De verzorgster liet aan de zware stemmen een foto zien, waar Isa opstond. De zware stemmen bromde iets en ze werd opgetild door de verzorgster van de kinderboerderij. Jippie! dacht Isa. Ik ga naar huis! Ze zijn me niet vergeten!
Bij de zware stemmen in de auto vond ze het eng, maar nu wist ze dat ze naar huis ging. Toen de motor van de auto uitging werd Isa uit de auto getild en naar de kinderboerderij gedragen. Ze rook de geur van vers hooi, en voelde toen pas dat ze honger had. Weer terug in haar hok stond er vers water en voer voor haar klaar, en een hele berg hooi. En Isa was heel blij dat ze weer in haar eigen hokje kon slapen.
Het is niet het soort verhaal dat ik aan mijn kinderen zou voorlezen.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.