Advertentie | |
|
![]() |
|
Verwijderd
|
De laatste die hier een gedicht heeft gepost is flyaway, dus dan krijgt zij ook mijn gedicht
![]() Weg te vliegen in de dag eraad, komt tijd, komt raad. Vleugelmeisjelfje! Staan er bomen in je bos? Jij bevrijdt jezelf, je vliegt weg. Wonderschoon - maar wel in het Engels. Libelle, vliegwegje, je bent niet slecht! Je bent gewoon anders. Jij bent jij en jij bent vrij. Vrijheid is waar mensen er eerlijk in geloven. Vrijheid is een heilig vuur - en nimmer zal het doven. |
![]() |
|
voor Etmakas
één gedopte pinda later dan ik binnenkwam en het nootje was niet op de grond gevallen dan had ik gezien hoe je je aanmeldde en je klaarmaakte om de letters neer te zetten één liedje dat me denken doet aan jou woorden dat roodkapje niet op een bezem hoort te vliegen Liefde op het eerste gezicht telt niet omdat ik je nooit heb mogen zien -grapje- Laat me schrijven over bezems die elkander rode kapjes laten branden en over handjes die nog vastgehouden moeten worden Ik zou je in mijn tuin zetten om met je heiligheid te pronken ik heb alleen geen tuin, gewoon maar voor de sier Maar dat zou sonde zijn; je bent veel vaardiger en je schept een wonder op papier.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 05-11-2009 om 11:18. |
![]() |
|
Ingerukt, mars
wat zijn de tegenstellingen vandaag? halt, melkweg pak jezelf eens bij de kraag Ik ben hele dagen bezig met verzieken wat ik ooit leven ingeblazen heb ik zal wel redden wat er te redden valt zal mezelf mijn hulp wel geven Ik hou van mezelf, voor dat van mijn tegenstander liefde voor jezelf ligt immers als basis als fundering van liefde voor ieder ander.
__________________
Zeg maar Jan.
|
![]() |
|
Het is stil, vergeten,
gedompeld in gefronste wenkbrauwen architectuur is nooit mijn ding geweest. maar ik heb toch een rijmwoord nodig. Dus schrijf ik over kerken, trappen, zuilen, een oud-romeins gewelf Ik heb geen leven, zie je wel? schrijf gewoon weer een ode aan mezelf
__________________
Zeg maar Jan.
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Je draait en bent rond.
Jojo is je naam en je ding Maar voordat ik echt begin: Gozer, dude, kerel en vent. Zorg ervoor dat een knappe meid niet wegrent! Ik zal verder gaan, zonder onzinnge teksten als hierboven. Gezien ik je niet van je hobby wil beroven. Laat ze rennen en vluchten, tot ze niet meer kunnen en vermoeid zuchten. Sla dan toe met je charmes en arrogante blik. De ware hosselaar ben jij en niet ik. ![]() (barabas is natuurlijk king of the hossel maar you know) |
![]() |
|
Verwijderd
|
Panda loopt heen en weer
kwast links, stukje boom rechts onder hem, de vloer. boven hem, een wolk. "Wat een gekke wolk", denkt Panda. Hij eet zijn boterham. Zonder ham. Hij rent, naar links. Dan naar rechts. Hij eet zijn ham. Zonder boterham. Hij is een held. oh en naamzoek natuurlijk ![]() |
![]() |
|
Wie is die knappe jongen daar,
die gladde vrouwvolkhosselaar? Die met een mijter op zijn plaat, die elke bakvis smachten laat. Die met een muts warm om zijn worm, zo glad van taal en sterk van vorm. Die met zijn plaat met sinterklaas welhaast opklom tot forumbaas? Komt hij hier vaker, is hij lid van 't gele forum waar ik zit? Die knapste jongen van de klas, mijn allerliefste Barabas? |
![]() |
|
Een schuwe en wat magere en kaalgeschoren kop
Doch zijn ogen drukken vriendelijkheid uit Vaak lachend om een door Kazet bedachte flauwe mop Met spetters verfspul op zijn bleke, dunne huid Door elke knappe Franse dame raakt hij in een mooie droom Toch laat hij de forumchickies niet met rust Hij danst met het water, of Martino of een boom Alleen dan is Imène niet gesust.
__________________
"The moment one gives close attention to anything, even a blade of grass, it becomes a magnificent world in itself.''-Henry Miller
|
![]() |
|
Dertien koeien staan vee te wezen,
in een wei van afgekauwde sprieten waartussen Rivka ligt te slapen. mooie wolken in de vorm van dromen, een stripverhaal gelijk snoezelt ze een middagdutje, zodat haar ogen strakjes aan het licht zullen moeten wennen. Sst, nog niet wakker worden Rivka, je bent een droom gelijk.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 22-01-2010 om 14:07. |
![]() |
|
![]() |
Eigenlijk 2 odes aan Dingaantouwtje:
Ik voel me al beter, als je een knipoog met me wil delen. Lief, dus wil je voortaan, doktertje met me spelen? --- Je woorden vormen zo mooi, ze passen precies bij elkaar, Ze liggen al de goede maat, zodra jij ze vallen laat.
__________________
mijn handtekening
|
![]() |
|
Plots verscheen hij op het forum -
net toen ik bijkwam van de schrik, was hij al forumbaas geworden; wat een cunning boy, dacht ik! Ja, hij kon schrijven, hij kon dichten, en hij was een diplomaat! Dan wordt de oude schaar verdrongen door de nieuwe, zo dat gaat. Natuurlijk ben ik wel jaloersig, maar hij heeft het wel verdiend! Dingaantouwtje is een schatje en een hele goede vriend. ![]() |
![]() |
|
![]() |
Kat je bent net een klein engeltje
er zweeft nog net geen goud kringetje boven je hoofd. Katje je bent echt een schatje, zelfs als ik denk aan ons sletjes gedicht. (die we ooit nog eens hier moeten posten, hij staat nog steeds opgeslagen hier.) Oei, best een slechte up kwa kwaliteit gedicht. Maar het is wel een ode en ik meen het wat ik zeg!
__________________
mijn handtekening
|
![]() |
|
De kunst van het leven
is nemen en geven, overkomen en zijn, de kunst van het leven is wollig en fijn. Helder en blauw, hemel en jou, zachtjes en zoetjes, kruip je vooruit, zet je je voetjes en stapje voor stapje beloop jij jouw levensdoek. De kunst van het leven, heb jij overwonnen, schilder des levens, het leven begonnen. Het is meer een ode aan je onderschrift (: |
![]() |
|
Er was eens een ratje,
hij was zo wollig en fijn. Er was eens een ratje, zo zacht als ratjes kunnen zijn. Er was eens een meisje, ze forumt (gelukkig) in grijs. Er was eens een meisje dat schreef: woonplaats Parijs - altans, daar woonde rat, zeiden de haakjes in koor. Het was haar schuilnaam, spraken de haakjes in koor. Ze dichte de woorden aaneen, maar noemde zich naar eten, ze schreef de woorden aaneen, maar liet haar naam niet weten. ik zag etmakas ooit zoiets doen maar haar gedicht was duisentveel mooier toen ![]() |
![]() |
||
Verwijderd
|
Hoi up.
Citaat:
![]() - We wilden de wereld veroveren, of eigenlijk niet, maar toch dat die wereld op zijn minst dan ons veroverd had en van ons hield, en medelijden met ons had toen het nog moeilijk was, het Leven. Misschien zijn we dat wel vergeten, en gaat het nu vanzelf: we weten dat de wereld ons wel mag, misschien soms even niet, maar meestal wel, en we kunnen beter schrijven en misschien soms zelfs heel even wel wat moois. Vaak dan wel wat twijfelachtig en met veel misschien en wel en soms en even, maar misschien zijn er zelfs soms mensen die aan ons denken en aan wat we schreven als ze wachten op de bus of als hun schoenen kwijt zijn. Je komt er wel - van mezelf weet ik dat nooit zeker, maar dat weet niemand van zichzelf, je kan het hoogstens aan een ander zeggen. Emmeke, je komt er wel, met dichten of iets anders leuks (misschien geen gym) en over twintig jaar gaan we elkaar vertellen wat we doen en dan hebben we kinderen* en we weten dat de wereld van ons houdt en zo. Wat gaan we dan gelukkig zijn.
Spoiler
|
![]() |
|
Inderdaad, dat gedicht! En goede toekomstplannen
![]()
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
![]() |
|
Hoe kunt ge - vroeg een jonge man op een dag -
nu de naam van de moeder van uw kinderen bij voorbaat weten? Daar moet ge vrouw voor zijn. Maar de oude man zweeg en keek, hij wist dat de wereld meer was dan het leek, dat het lagen had als uien en Ogers, dat er meer was, dat er moeders waren die geen kinderen baarden en geen moeders wiens buik rimpels vertoonde en baby's had bevat. Dat er dieper zelfs nog vaders die meer op moeder leken en dat hun vrouw niet de kinderen van hun genen had gebaard. Dat er vaders waren zonder kinderen wiens nageslacht toch over de wereld zwierf. En zo waren er plannen geschapen, dat lieve mannen hun genen zouden doorgeven. Dat er lieve mensen zouden komen van lieve en leuke genen. En andere mensen moeders zouden zijn en ze zouden leren hoe te eten en hoe te praten. Zo zou het kind van mijn man niet mijn borsten leegzuigen niet in mijn buik de darmen in nieuwe bochten schoppen niet langzaam verdorren omdat ik vergat hoe te eten in een poging het te leren schrijven. Zo zou het kind van mijn man, mits met goede genen, een lieve moeder krijgen, eentje met een goed geweten en verstand van heel veel talen en van koude winters van hoe je met mensen omgaat en ze leert te eten te slapen. Zo zou het kind van mijn man leren leven.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
Advertentie |
|
![]() |
|
|