podiumvrees

[Bzzz]

Hoi,

Ik ben muziekstudente en maak dan ook het liefst muziek. Hier hoort natuurlijk bij dat ik vaak het podium op moet om te zingen. Helaas heb ik ontzettend last van podiumvrees. Dit betekend dat ik ga trillen, zweten en hertenogen krijg maar nog wel het ergste: mijn stem niet in bedwang kan houden en ik een soort angstig tril-effect in mijn stem krijg. Gelukkig vind ik het lastig om vals te zingen en heb ik daar geen last van, maar toch kan ik op deze manier nooit volledig presteren.

Heeft iemand anders hier ook last van? En zo ja: wat doe jij eraan?
Kom maar niet aanzetten met 'iedereen is naakt' want dat zou voor mij eigenlijk geen verschil maken. (dan ben ik nog zenuwachtig omdat ik de enige ben met kleding aan..)

Is een soort faalangst cursus geen optie?
Dat schijnt echt goed te werken.
Ik heb er verder zelf absoluut geen last van, dus kan je niet met persoonlijke ervaringen helpen.

Succes,

[Sens.]

Ik had ook heel erg last van stress wanneer ik dwarsfluit moest spelen voor publiek. Daarom heb ik hier een jaar bewust rond gewerkt. (Voor school moest ik een 'project' uitwerken, daarom dat ik dat gemakkelijk kon koppelen. )
Ik heb een aantal oefeningen bedacht zodat ik mezelf steeds meer uitdaagde. Op deze manier ging ik iedere keer een stapje verder. Bij het slotoptreden van mijn muziekschool had ik geen last meer van stress en heb ik erg goed gespeeld.

Aangezien je muziek studeert, zal je waarschijnlijk gelegenheden genoeg hebben om jezelf uit te dagen. Daarnaast zou ik ook eens praten met je muziekdocente, misschien heeft hij/zij meer specifieke tips voor jou. En kan deze persoon beter oordelen of het om abnormaal veel stress gaat.

Daarnaast is het misschien handig om eens stil te staan bij de oorzaak van deze stress. Heb je dit altijd al gehad of is het nu plots erger. (Hetgene dat ik gedaan heb is heel gedragsmatig, maar als er een diepere reden is kan het zijn dat je jezelf forceert. En dat is niet de bedoeling. )

Ik had het ook wanneer ik voorspeelavond had. Zelf nam ik dan altijd Rescue spray mee en dan ging het wel weer. Maar ik moet zeggen dat de zenuwen na 2 keer optreden weg waren. Misschien moet je maar gewoon denken 'ik heb geen publiek' of 'het hoeft niet perfect' zodat je zenuwen minder worden. Maar ik snap dat het lastig is. Succes in elk geval.

Oeh, de schedel met 084275082956702846502846508265 diamantjes.

Een kweste van een paar keer doen, beste manier om van je podiumvrees af te komen poeliediewoepsie.

[Vogelvrij]

Maar als ik het goed begrijp, treed je wel op, maar heb je dan dat je stem niet optimaal klinkt, door de zenuwen? Dus je dóet het wel, dat is natuurlijk al hartstikke knap als je wel zo nerveus ervoor bent! Als je nog niet zo heel veel podiumervaring hebt, is het niet vreemd dat het op het podium minder goed gaat dan normaal gesproken. Vaak verdwijnen zenuwen zodra je echt aan de gang moet, dat is bij jou helaas niet het geval. Ik ben ook vaak erg zenuwachtig en trillerig, maar ik zing gelukkig niet, dus dan valt het iets minder op (hoop ik toch...). Ik vind het tegelijkertijd hartstikke leuk om op te treden, dus ik laat me er niet door weerhouden en ik denk ook dat het steeds beter zal gaan, naarmate je meer ervaring krijgt. Verder kan een faalangstcursus of iets dergelijks vast ook wel helpen

Ben je echt bang dat er iets misgaat, dat je afgaat, dat je het niet kan, etc? Dan lijkt een faalangstcursus mij de beste keuze.
Of is het vooral zo dat een normale, gezonde zenuwachtigheid zich bij jou meer dan bij anderen uit in lichamelijke klachten? Zoals trillen, zweten, hartkloppingen. Dat kan tot faalangst leiden, maar hoeft het nog niet te zijn. Het kan dan al helpen om voor elk optreden (en het liefst de week van te voren ook elke dag) je bewust te ontspannen. Ga ergens comfortabel zitten, staar naar een punt op de grond of muur en let op je ademhaling en je hartslag. Tel bij het inademen drie seconden af en bij het uitademen ook, laat je gedachten de vrije loop maar ga niet piekeren, en hou dat minstens vijf minuten vol. Helpt bij mij in elk geval prima

[Yukari-sensei]

ik ken het ik ken het! ik treed eigenlijk nooit op, maar voor muziek moeten we toch echt practicum doen, en dan speel ik een stuk op de piano.. Maar omdat ik dus nooit voorspeel ben ik ook dood dood zenuwachtig (lees: trillende handen.. helemaal trillen eigenlijk ;P, kloppend hart als een kolibri etcetc) maar toen kreeg ik een aanbod om mensen te begeleiden op de muziekschool en de eerste keer was ik net zo zenuwachtig.. maar na een paar keer doen verminderde het aanzienlijk! ik was veel minder gestresst. ik merkte dat ik zenuwachtig werd van het feit dat ik wist dat ik zenuwachtig zou worden haha. Want of ik het fout zou doen maakte ik me eigenlijk nooit zo druk om. Het is nog niet helemaal over, maar ik noem het nu maar gezonde spanning. Ik doe het nog steeds heel weinig. maar ik weet zeker dat als ik vaker voor publiek (ongeacht de grootte) zou spelen, dat het echt veel minder zal zijn.

[Batave]

Ik weet niet of je vaak op het podium staat, maar bij mij ging het spelen nadat ik het vaker deed aanzienlijk beter. Maar ik ben dan ook iemand die zich heel goed kan afsluiten van de rest van de wereld

Als ik solistisch het podium opmoet, dan schijt ik 7 kleuren bagger.
Wat ik eraan doe: niks.

1) De grootste kriticasters waren zelf ook ooit studenten, en stonden op een podium te prutsen
2) Medestudenten zijn vaak arrogant, zonder enig recht. Want zelf kunnen ze ook niet veel, muv mekkeren over andermans spelen ( dit moet dan verhullen dat ze het zelf niet veel beter kunnen)
3) Als je buiten het conservatorium moet optreden, is er vaak geen hond die in de gaten heeft als er iets fout gaat, alleen aan jouw reacties kunnen ze merken dat het misschien niet zo goed was. ( Negeren van eigen fouten is dus belangrijk )
4) Dus moet je veel op een podium staan. Gewoon doen. Uiteindelijk stel je jezelf wel koud
5) Maak niet de fout om aan de betablokkers te gaan, of alcohol. Dat wordt op een gegeven moment een verslaving. En dan ben je er geweest
6) denk om je ademhaling. Rustig en diep. Zet je knieeen niet op slot. Concentreer je, maar niet te diep. Eet geen suikers. Enzo.
7) Vergeet niet ( en dat gebeurd op conservatoria maar al te veel ) om te genieten. Muziekmaken is je passie. Dat hoort leuk te zijn. Als je dat vergeet, of verliest, zul je never gelukkig kunnen zijn met je beroep.
8) Mensen luisteren liever naar muziek, die prachtig gespeeld is, en waar misschien een kraakje in de toon zit, of een fout nootje, dan naar foutloze, maar ook zielloze muziek. Iedereen die je wat anders vertelt, staat te liegen.

[Bzzz]

ja armstrong daar heb je compleet gelijk. het is ook waar dat veel mensen op school veeeeel te arrogant zijn, en juist die mensen staan vooraan tijdens je gig.
Het rare is wel dat als ik bijvoorbeeld tijdens een theorieles voor de klas een ladder moet zingen dat dat echt moeiteloos gaat, misschien ligt het dus aan de persoonlijkheid die ik in mijn teksten leg?

mijn plezier in het maken van muziek neemt het in ieder geval niet weg

Bzzz schreef:

ja armstrong daar heb je compleet gelijk. het is ook waar dat veel mensen op school veeeeel te arrogant zijn, en juist die mensen staan vooraan tijdens je gig.
Het rare is wel dat als ik bijvoorbeeld tijdens een theorieles voor de klas een ladder moet zingen dat dat echt moeiteloos gaat, misschien ligt het dus aan de persoonlijkheid die ik in mijn teksten leg?

mijn plezier in het maken van muziek neemt het in ieder geval niet weg

Een laddertje zingen bij theorieles is inderdaad anders. Daar zit geen persoonlijkheid in. Dat is gewoon het oplepelen van wat kennis en kunde. Dus is dat per definitie minder kwetsbaar dan iets wat uit jezelf komt. Iets waar je moeite en uren in gestoken hebt. Iets dat dus wel eigen is.

Op ons cons hadden we nog een chille rookruimte, en daar zaten dus ook de leukste mensen hun tijd te verdoen Vooral daar veel rondhangen, heeft me toch echt hele leuke vrienden en tijden opgeleverd...

[Bzzz]

haha ja ik sta ook elke pauze in de rookruimte, heel gezellig. en grappig dat je vervolgens staat te roken met 80% van de zangers en zangdocenten. had ik niet verwacht!

Waar studeer je eigenlijk?

Veel optreden heeft bij echt geholpen. Ik heb een aantal keren in mijn eentje (dat is het engste wat er is) opgetreden en de eerste keer scheet ik peeën maar toen ging ik het vaker doen en wende het. Je krijgt van mensen, als je je nummers met veel passie speelt veel complimenten te horen en dat is fijn om te horen. Binnekort heb ik weer een belangrijk optreden op komst, dus dan ga ik een week van te voren zelf ergens in mijn eentje optreden om weer een beetje zelfvertrouwen te krijgen en dan gaat het meestal wel weer goed met me. Je moet gewoon achter jezelf durven te staan en in jezelf te geloven, ook al weet je dat je nog heel veel moet leren en je misschien niet de beste zangeres bent van de school.

[Mr. lovelyy]

ik doe ook aan zingen en dan meot ik ook wel is een keer optreden maar dan moet je voor je gaat optreden heel erg goed ademen in en uit als je daar bewust van word voel je je rustiger geloof me maar

[Naimin]

ga bijvoorbeeld bij de supermarkt staan, ga liedjes zingen. bakje voor je snufferd
je verdient geld en omdat je op straat zingt zal de vrees afnemen. Ga anders samen met een vriend/vriendin samen zingen, dan gaat het nog makkelijker

[Batave]

Dan moet je lijkt me wel een vergunning aanvragen.

Je mag inderdaad niet zomaar op straat spelen.
Even los daarvan: op straat spelen of zingen is niet hetzelfde als voor een volle zaal, met allemaal zogenaamde kenners... Komt zelfs niet in de buurt.

Later, als je je hele opleiding weer hebt los kunnen laten, ga je vanzelf weer terug in je oude patroon van lekker muziekmaken. Het verschil is alleen dat je iets meer techniek en kennis in huis hebt.

Over dat ademhalen: pas dat soort dingen met beleid toe: als je dat te enthousiast doet, loop je het risico te gaan hyperventileren. En als je iets niet kan gebruiken is het dat...

Ja als het zonder vergunning zou mogen zou ik iedere week een keer optreden. je doet er zoveel ervaring mee op en je komt mensen tegen van allerlei soorten en maten die objectief zijn en niet zozeer letten op technische dingen maar gewoon op mooi of niet mooi. maar om op te treden kost het geld en je mag maar 40 minuten spelen dan. echt kut.

Nou, als het allemaal zomaar mocht, zou je niet meer over straat kunnen zonder lastig gevallen te worden door allerlei soorten musici die geld denken te kunnen verdienen met hun lawaai.
En om sommige mensen tegen zichzelf en (terecht) agressief publiek te beschermen, zijn die vergunningen dus ingesteld.

Echt om die reden. dat is echt jammerlijk.

mwa, ik zit er (net als de meeste winkelende mensen, of reizende mensen) niet bepaald om te springen, om me een weg te banen tussen allemaal straatmuzikanten van allerlei slag...

Ik vind het dus niet zo verkeerd dat er paal en perk aan gesteld wordt.

Begrijp me goed: van goeie en leuke muziek kan ik genieten, maar de hoeveelheid josti's en andere wannabees is gewoon hinderlijk. En allemaal worden ze niet gehinderd door enige vorm van talent, of zelfkritiek. Valt voor mij onder de categorie overlast.