ziek en bijna nooit naar school

[just_in_time]

.

Herkennend verhaal, ik heb jeugdreuma. Ben sowieso veel moe door de reuma (sta moe op enzo), en overdags veel pijn waardoor ik nog moeier ben. Heb hele dagen erg veel pijn waardoor ik ook lastig naar school kan gaan, en als ik ga zit ik vaak huilend in de klas. Gelukkig reageert mijn klas hier goed op, zij hebben mij gelukkig ook ''normaal'' meegemaakt. De school gaat met alles ook goed om, zit nu in 3vwo, en heb 2 vakken mogen laten vallen. Voor volgend jaar heb ik besloten om naar de havo te gaan, zodat het voor mezelf makkelijker is. Helaas heb ik nog steeds niet de goede medicijnen gevonden, en moet ik binnenkort elke week sowieso 1x naar het revalidatiecentrum. Daardoor is het misschien makkelijker om een stapje lager te doen.

Het is lastig als je omgeving je laat zitten. Misschien weten zij niet hoe zij moeten reageren ofzo, maar vinden zij het wel heel rot voor je.
Ik snap dat het lastig is. Je kan sommige dingen niet die je vrienden wel kunnen.
Sterkte, en als je wil praten kan je een PM sturen!

Ik denk dat er meer mensen zijn met dit probleem dan je denkt... Heb je op school duidelijk vertelt wat er aan de hand is? Eventueel met een brief van je arts uit het Sophia erbij? Duidelijkheid en openheid helpt in dit soort situaties vaak.

Zelf ben ik ook chronisch ziek. Heb ook weinig energie voor vriendschappen ed en anderen investeren er ook niet altijd veel in. Inmiddels ben ik zo ver dat ik zo iets heb van 'dat is dan jammer', ik ben tevreden met de vrienden die ik heb. Met sporten heb ik er iets meer moeite mee, omdat dat door vermoeidheid en pijnklachten ed steeds minder gaat, terwijl ik dat onwijs leuk vind...maar het is niet anders, dus ook dat probeer ik te accepteren. Net als dat ik niet het beroep kan doen wat ik het allerliefste zou willen... Ik probeer alternatieven te zoeken; kan ik niet doen wat ik het allerliefste wil/het allerleukste vind, dan zal ik het moeten doen met datgene dat op de tweede plaats staat en kan dat niet meer, dan wat op de derde plaats staat, enz.

Maar het is natuurlijk wel een groot verschil, omdat ik zoveel jaar ouder ben dan jij...door de jaren heen ga je vaak heel anders tegen dingen aan kijken (je 'moet' wel, anders is het niet te doen).

Ik ben dan voornamelijk psychisch ziek (daarnaast nog Hashimoto waardoor ik ook vaak moe ben) maar ik herken het wel. Ik zit nu op het HBO en heb ook een aangepast programma waardoor ik de aansluiting met klasgenoten mis. Ik vind dat ook heel jammer, maar ik blijf hopen dat die contacten nog komen. Op de middelbare school ben ik ook laten vallen door vriendinnen, met name toen ik naar een andere school ging. Gelukkig ben ik iemand die wel redelijk snel contact maakt, maar de contacten blijven meestal niet lang omdat ik dan weer ziek word.