Voor alle hoogbegaafden en/of beelddenkers

[nature_lover]

Nou ja, dit topic spreekt ook voor zich.
Ik ben zelf hoog begaafd em beelddenker, en ik zou graag met mede HB-ers over de dingen waar zij tegen aan lopen willen praten en ervaringen willen uitwisselen.
als er beelddenkers onder ons zijn dan stel ik dat ook erg op prijs, want daar heb ik nog wel het meeste "last" van.

[Kaa]

Ik heb net eens gekeken. En ik wist serieus niet dat beelddenken iets 'anders' was. Ik dacht dat dat normaal was .
Dusseh. Ik...dan...
(heb dr trouwens nooit 'last' van gehad)

[Kou Shibasaki]

Waarom heb je last van beelddenken? Ik vind het juist heel fijn.

[JustADreamer]

Ik ben ook hoogbegaafd, en kom er ook net pas achter dat ik een beelddenker ben. En nu ik er zo eens wat over lees heb ik er toch wel een klein beetje last van ondervonden, nooit op schoolgebied, maar meer op sociaal gebied. Dingen proberen uitleggen aan anderen, maar niet de juiste woorden kunnen vinden, of het zoooo makkelijk vinden en niet begrijpen waarom een ander het niet snapt, that kinda stuff...

Er lijkt me werkelijk niets aan om niet-beelddenker te zijn, ik vind de wereld achter mijn ogen interessant en kan me doordat ik alles voor me zie ook heel goed in m'n eentje vermaken.

[Kaa]

JustADreamer schreef:

Ik ben ook hoogbegaafd, en kom er ook net pas achter dat ik een beelddenker ben. En nu ik er zo eens wat over lees heb ik er toch wel een klein beetje last van ondervonden, nooit op schoolgebied, maar meer op sociaal gebied. Dingen proberen uitleggen aan anderen, maar niet de juiste woorden kunnen vinden, of het zoooo makkelijk vinden en niet begrijpen waarom een ander het niet snapt, that kinda stuff...

Er lijkt me werkelijk niets aan om niet-beelddenker te zijn, ik vind de wereld achter mijn ogen interessant en kan me doordat ik alles voor me zie ook heel goed in m'n eentje vermaken.

Ja dat klopt inderdaad wel. Ik kan zo gefrustreerd raken als ik iets uitleg soms. En dat je het dan eerst tien keer moet uittekenen omdat mensen het niet snappen. Laatst hier bijvoorbeeld een schutting moeten zetten. En dan zat er 1 schutting met de helft vd haken aan de verkeerde kant. en dan snappen ze niet dat als je dat zo vast maakt hij er dus scheef inhangt. "Ja maar dan gaan we toch aan deze kant verder" "Ja dan is hij voor de helft scheef..."

[Vogelvrij]

JustADreamer schreef:

Er lijkt me werkelijk niets aan om niet-beelddenker te zijn, ik vind de wereld achter mijn ogen interessant en kan me doordat ik alles voor me zie ook heel goed in m'n eentje vermaken.

Dat is natuurlijk onzin. Of nou ja, natuurlijk kan het jou niets lijken om een niet-beelddenker te zijn, maar het lijkt erop dat jij denkt dat mensen die niet in beelden denken geen 'wereld achter hun ogen' hebben en zich niet enkel met hun gedachtes kunnen vermaken, dat is niet zo.

Ik blijft het wat onduidelijk vinden wat beelddenken precies inhoudt, de tegenstelling beelddenken- taaldenken lijkt me niet echt steekhoudend, volgens mij zit het niet zo makkelijk in elkaar en gebruiken de meeste mensen een combinatie van beelden en taal. Maar natuurlijk kan het zo zijn dat sommige mensen erg visueel ingesteld zijn en dat dat, in combinatie met een hoge intelligentie, soms irritant kan zijn omdat andere mensen minder ruimtelijk inzicht hebben en daardoor dingen later begrijpen.

[JustADreamer]

Vogelvrij schreef:

Dat is natuurlijk onzin. Of nou ja, natuurlijk kan het jou niets lijken om een niet-beelddenker te zijn, maar het lijkt erop dat jij denkt dat mensen die niet in beelden denken geen 'wereld achter hun ogen' hebben en zich niet enkel met hun gedachtes kunnen vermaken, dat is niet zo.

Ik blijft het wat onduidelijk vinden wat beelddenken precies inhoudt, de tegenstelling beelddenken- taaldenken lijkt me niet echt steekhoudend, volgens mij zit het niet zo makkelijk in elkaar en gebruiken de meeste mensen een combinatie van beelden en taal. Maar natuurlijk kan het zo zijn dat sommige mensen erg visueel ingesteld zijn en dat dat, in combinatie met een hoge intelligentie, soms irritant kan zijn omdat andere mensen minder ruimtelijk inzicht hebben en daardoor dingen later begrijpen.

Haha, nee het zal vast ook wel heel leuk zijn als je niet-beelddenker bent. Ik weet het niet, ik heb nooit anders naar de wereld gekeken, want ik ben nou eenmaal beelddenker. Wat ik ook meer bedoelde is, dat woorden bij mij dus beelden oproepen, en die beelden hoeven niet altijd te kloppen. Ik wéét dat die beelden niet kloppen, en ik snap wat er wél bedoeld wordt met hetgeen er gezegd wordt, maar dat maakt het juist zo leuk. En ik denk dat niet-beelddenkers dat niet/in mindere mate hebben.

De fout van het niet-begrijpen van het verhaal van een beelddenker ligt niet alleen bij de ander hoor. Mijn vader is intelligent, in sommige dingen een stuk intelligenter dan ikzelf ben, en toch snapt hij mijn verhaal niet altijd. Ik ben gewoon een stuk onvollediger in mijn informatie, omdat ik dingen voor me zie, en dat zo logisch vind dat ik bepaalde details weglaat, 'want dat ziet/weet toch iedereen'.

[Droomvlucht]

Ik heb echt serieus nooit geweten dat dit iets aparts was? En ik ben dus inderdaad dan ook een beeld denker? Ik zat net op wikipedia te lezen en wat ik wel gelijk herken is dat ik vroeger heel slecht in schrijven was. Dat is beter gegaan toen ik mocht schrijven in blokletters. Mijn broertjes scrhrijven ook heel slecht, nog steeds. Ik heb alleen geen idee of zij ook beeld denkers zijn. Er staat ook iets over een huis en dan van binnen qua indeling en inrichting voor je zien en dat klopt ook, maar ik dacht dat iedereen dat deed en denk dat eigenlijk nog steeds, dus wordt graag tegengesproken?

Tenslotte heel herkenbaar is het even voor je uit staren en dat dan allerlei beelden komen binnendwarrelen. Die ik altijd gewoon als gedachtes zie, maar dan in beeld? Excuus voor de vele vraagtekens Mijn man vraag dan wel eens "waar denk je aan?" Ik moet wel zeggen dat ik dat op dat moment iets lastiger vind uit te leggen omdat ik er dan echt even geen woorden aan weet te verbinden. Alsof je naar korte filmpjes of fotootjes zit te kijken.

[Vogelvrij]

JustADreamer schreef:

Haha, nee het zal vast ook wel heel leuk zijn als je niet-beelddenker bent. Ik weet het niet, ik heb nooit anders naar de wereld gekeken, want ik ben nou eenmaal beelddenker. Wat ik ook meer bedoelde is, dat woorden bij mij dus beelden oproepen, en die beelden hoeven niet altijd te kloppen. Ik wéét dat die beelden niet kloppen, en ik snap wat er wél bedoeld wordt met hetgeen er gezegd wordt, maar dat maakt het juist zo leuk. En ik denk dat niet-beelddenkers dat niet/in mindere mate hebben.

De fout van het niet-begrijpen van het verhaal van een beelddenker ligt niet alleen bij de ander hoor. Mijn vader is intelligent, in sommige dingen een stuk intelligenter dan ikzelf ben, en toch snapt hij mijn verhaal niet altijd. Ik ben gewoon een stuk onvollediger in mijn informatie, omdat ik dingen voor me zie, en dat zo logisch vind dat ik bepaalde details weglaat, 'want dat ziet/weet toch iedereen'.

Geweldig leuk

Maar ik denk toch wel dat de meeste mensen dat hebben, als je een boek leest, 'zie' je het altijd voor, daarom kan het ook zo'n schok zijn als je naar de film gaat van een boek dat je graag las en dat de hoofdpersoon dan ineens bruin haar blijkt te hebben, zulk soort dingen. Aan de andere kant zijn het bij mij niet echt beelden als ik lees, meer dat ik er vanuit ga dat iets zo en zo is, maar dat is net zoals bij dat dromenonderzoek, echte beelden zijn het niet, omdat ze steeds aangepast kunnen worden naarmate er nieuwe informatie komt, het is meer een idee. Bij een beeld stel ik me voor dat het echt visueel is, dat het meer is alsof je naar een foto kijkt, maar misschien is dat wel niet zo, bestaat zo'n beelddenken niet. Dat zou voor mij helemaal bewijzen dat het niet zo zwart-wit beelddenken-tekstdenken is

@Droomvlucht: Ik kan dat in elk geval niet, als een huis nog niet is ingericht, kan ik mij niet voorstellen hoe het zou worden, ik kan dat niet voor me zien. Maar dat van die dwarrelende beelden, dat heb ik wel als ik ga slapen, dat ik gewoon random flitsen van dingen zie, maar dat zijn sowieso niet echt gedachtes, denk ik, meer dat je droomt terwijl je nog wakker bent. Als ik gewoon denk, denk ik in taal & abstracte ideeën. Volgens wikipedia gebruiken beelddenkers meer hun onbewuste, maar dat begrijp ik niet, want beelden lijken me juist een bewust iets (taal ook natuurlijk), terwijl ik denken sowieso een onbewuste, abstracte bezigheid vind. Maar als ik bewust aan iets denk, bijvoorbeeld wat ik morgen moet doen of zo, dan denk ik in taal. Hoewel het soms ook zo kan zijn dat je je ineens wat bedenkt en dat je dat dan met een flits voor je ziet... Dat lijkt me beelddenken.

[Droomvlucht]

@Vogelvrij

Als ik denk aan wat morgen ga doen, denk ik echt alleen in beelden. Ik moet echt bewust moeite doen om in taal te denken en dat lukt me ook bijna niet. Ik dacht dat dat juist vreemd was, maf

[something..]

Ik heb echt serieus nooit geweten dat dit iets aparts was? En ik ben dus inderdaad dan ook een beeld denker? Ik zat net op wikipedia te lezen en wat ik wel gelijk herken is dat ik vroeger heel slecht in schrijven was. Dat is beter gegaan toen ik mocht schrijven in blokletters. Mijn broertjes scrhrijven ook heel slecht, nog steeds. Ik heb alleen geen idee of zij ook beeld denkers zijn. Er staat ook iets over een huis en dan van binnen qua indeling en inrichting voor je zien en dat klopt ook, maar ik dacht dat iedereen dat deed en denk dat eigenlijk nog steeds, dus wordt graag tegengesproken?

Tenslotte heel herkenbaar is het even voor je uit staren en dat dan allerlei beelden komen binnendwarrelen. Die ik altijd gewoon als gedachtes zie, maar dan in beeld? Excuus voor de vele vraagtekens Mijn man vraag dan wel eens "waar denk je aan?" Ik moet wel zeggen dat ik dat op dat moment iets lastiger vind uit te leggen omdat ik er dan echt even geen woorden aan weet te verbinden. Alsof je naar korte filmpjes of fotootjes zit te kijken.

ik wist wel dat het iets aparts is
en ik herken veel van dat wat jij zegt
als ik naar voren staar zzie ik ineens allemaal dingen voorbij vliegen langs men gedachten
alleen kan soms het beeld niet vasthouden
zie het in een soort flash
maarja ook dingen die er in werkelijkheid niet zijn zie ik wel eens als ik denk
dan denk ik aan een monster die ik pas heb getekent dan bedenk ik me hoe die echt zou zijn
das echt wel cool vind ik

ik kon vroeger ook echt slecht schrijven nu ook nog steeds
maar losse letters gaat makkelijker
een huis van binnen bekijken das neit bijzonder als je een beelddenker bent
dat is gwn zo
als je beelddenker ben dan ken je bijv ook je vriendin in je gedachten zien

uitleggen is bijmij idd een chas maar wiki heeft vaak gelijk dus tjah

iig ik kan me echt prima zelf vermaken
door gewoon te denken
ook dingen die niet gebeurt zijn kan ik zien.
bijv een meisje zoenen die ik leuk vind

ik heb het ook al mijn hele leven al toen ik 8 was.
kan me nnog herinneren met pokemon kaarten.
ik had er veel dus nam maar een klein stapeltje mee
dan wist ik precies
(met 300kaarten die ik had) dat ik die ene al had en die andere ook ow die niet
door gwn die plaatjes een soort in mijn hoofd op te slaan

[Egoconstructie]

huh... hoe kan je nou niet in beelden denken? Dan zie je toch niks?

[Vogelvrij]

Nee, dan zie je niets, dan ben je aan het denken En ook dan kun je je prima alleen met je gedachten vermaken, waarom niet?

[Egoconstructie]

Vogelvrij schreef:

Nee, dan zie je niets, dan ben je aan het denken En ook dan kun je je prima alleen met je gedachten vermaken, waarom niet?

Oh dat begrijp ik niet. Ik wist niet dat daar verschillen in zitten bij mensen. Voor mij is denken zien. Als ik bijvoorbeeld 7+ 5 moet uitrekenen dan zie ik die cijfers in mijn hoofd. als ik iets moet doen in de toekomst dan zie ik dat mezelf doen. Ook als je iets moet schrijven dan moet je toch wel in beelden denken? Hoe kun je anders situaties schetsen?

[silentbob]

ik ben een raar geval, ik ben geen beelddenker, maar ik heb wel een fotografisch geheugen(voor dingen die me intresseren dan)
nooit echt getest voor hoogbegaafdheid, alleen een iq-achtig testje in de 1e(om te kijken of je in aanmerking kwam voor extra lesstof voor hoogbegaafden, krijg je op een gymnasium...), maar aangezien ze zeiden dat die test toch niet ergens voor meetelde, je de uitslag noot te horen kreeg(alleen of je in aanmerking kwam), en ik ben erg lui en heb een hekel aan die iq-test dingen(vaak zijn er bijv. meerdere patronen in te ontdekken en dan moet ik maar weer gaan zitten bedenken welk verband de maker v/d test in gedachten had, en bij die cijferreeksen denk ik dan juist weer veel te simpel, maar ik heb dan ook een hekel aan cijfertjes)
maar weer even terug van die afdwaling tussen haakjes, die test werd ik dus halverwege zo zat dat ik op de rest van het blad maar smileytjes ben gaan tekenen en niet meer opgeler heb

maar krijg wel af en toe van mensen te horen dat ik erg slim ben of dat ik me zou moeten laten testen op hoogbegaafdheid ofzo, alleen uit dat zich niet zo in m'n cijfers(omdat school me totaal niet intresseert dus die ik er vrijwel niks voor en haal 6jes, er zit bij mij een heel groot verschil tussen dingen die me intresseren en dingen die me niet intresseren, zo wist ik als kind allerhande dinosaurussen(naam, belangrijkste kenmerken, betekenis v/d naam) uit mn hoofd, allerhande sterrenkundefeitjes(de stages van een ster ter grootte van onze zon bijv. en de naam van de ster het dichst bij de zon, alfa centauri)

maar in elk geval, ik denk niet in beelden maar 'weet' wel dat iets rechtsonderaan de pagina stond bijv. en wat kenmerken van die pagina(aanwezige kleuren, hoe het globaal, kwa schema's, plaatsing van tekst etc eruit ziet, alleen weet ik dat dan meestal niet zo op te noemen maar herken ik het wel gelijk als ik het weer zie, of weet ik het op een of andere manier wel maar kan ik het zo niet navertellen(heb ik ook best wel vaak)
dat weten is mn primaire denkvorm, en dat versimpel/vertraag ik voor mezelf door in mezekf te praten in mn hoofd(maar dan dus gewoon als een soort gedachtemonoloog)

^ben in een zwambui zoals je kunt zien

[Kou Shibasaki]

Volgens mij is beelddenken ook niet iets "aparts'.

[Vogelvrij]

Egoconstructie schreef:

Oh dat begrijp ik niet. Ik wist niet dat daar verschillen in zitten bij mensen. Voor mij is denken zien. Als ik bijvoorbeeld 7+ 5 moet uitrekenen dan zie ik die cijfers in mijn hoofd. als ik iets moet doen in de toekomst dan zie ik dat mezelf doen. Ook als je iets moet schrijven dan moet je toch wel in beelden denken? Hoe kun je anders situaties schetsen?

Dat is interessant, want ik zat er later nog over na te denken en bedacht me dat beelddenken juist nogal omslachtig was, terwijl jij nu zegt dat je als je iets schrijft juist in beelden moet denken. Maar waarom moet dat, jij neemt dan toch een extra stap? Stel dat je een situatie wilt beschrijven, dan krijg je:
Beelddenken: werkelijkheid/ situatie/gegeven -> zet je om in beelden -> zet je om in taal (zodat je het kunt vertellen/ op kunt schrijven)
Tekstdenken: werkelijkheid -> zet je om in taal

Maar met rekenen lijkt het me dan wel weer makkelijk, als je die cijfers zo in je hoofd ziet Dat heb ik trouwens wel bij dagen, ik zie de dagen (en ook maanden) wel in een cirkel voor me. Maar verder herken ik wel wat silentbob zegt: "dat weten is mn primaire denkvorm, en dat versimpel/vertraag ik voor mezelf door in mezelf te praten in mn hoofd(maar dan dus gewoon als een soort gedachtemonoloog)"

[nature_lover]

Droomvlucht schreef:

Ik heb echt serieus nooit geweten dat dit iets aparts was? En ik ben dus inderdaad dan ook een beeld denker? Ik zat net op wikipedia te lezen en wat ik wel gelijk herken is dat ik vroeger heel slecht in schrijven was. Dat is beter gegaan toen ik mocht schrijven in blokletters. Mijn broertjes scrhrijven ook heel slecht, nog steeds. Ik heb alleen geen idee of zij ook beeld denkers zijn. Er staat ook iets over een huis en dan van binnen qua indeling en inrichting voor je zien en dat klopt ook, maar ik dacht dat iedereen dat deed en denk dat eigenlijk nog steeds, dus wordt graag tegengesproken?

Tenslotte heel herkenbaar is het even voor je uit staren en dat dan allerlei beelden komen binnendwarrelen. Die ik altijd gewoon als gedachtes zie, maar dan in beeld? Excuus voor de vele vraagtekens Mijn man vraag dan wel eens "waar denk je aan?" Ik moet wel zeggen dat ik dat op dat moment iets lastiger vind uit te leggen omdat ik er dan echt even geen woorden aan weet te verbinden. Alsof je naar korte filmpjes of fotootjes zit te kijken.

ja dat had ik dus ook!! met schrijven bedoel ik, en wat justadreamer zegt herken ik ook heel erg! ik snap soms ook niet waarom mensen mijn uitleg niet begrijpen. En als ik ze halverwege onderbreek als zij iets uitleggen dat ik alles al snap. ik zie hun uitleg visueel voor me en kan in mijn hoofd hetgeen waarover ze vertellen helemaal draaien en zichtbaar maken voor me en zie de "problemen" al in het begin van het stadium en niet pas op het moment dat je er fysiek mee bezig bent,.

ik kan helemaal "van de wereld" zijn en in gedachten. als ik er aan denk dat ik bv in het weekend ga wandelen in het bos, dan ben ik visueel al helemaal daar en kan alles zien en voelen bijna. bij de IQ-test moest ik bv in een bepaalde tijd zoveel mogelijk dieren opnoemen. dus ik zeg, ok dan ga ik even naar burgers zoo: die vrouw die de test deed had nog nooit zoveel dieren in een korte tijd gehoord.
navigeren is voor mij ook erg makkelijk als ik ergens al 1 keer ben geweest. gewoon mijn navigatieplaatjes oproepen van de vorige keer en hop we zijn er.

helaas merk ik wel dat ik steeds vaker opvliegerig en kort lontje heb. omdat mensen me niet meteen de eerste keer begrijpen, terwijl het voor mij meteen duidelijk is.

Kaa schreef:

Ik heb net eens gekeken. En ik wist serieus niet dat beelddenken iets 'anders' was. Ik dacht dat dat normaal was .
Dusseh. Ik...dan...
(heb dr trouwens nooit 'last' van gehad)

Ik had jaren geleden dezelfde 'gewaarwording'. En mijn man de omgekeerd: hij wist niet dat er mensen waren die niet 'woorddenkend' (of hoe noem je dat? ) zijn.

Ik heb er soms ook wel eens last van. Inderdaad bij dingen proberen uit te leggen aan anderen, het onvolledig zijn in je verhaal, omdat je het beeld voor je ziet, soms kosten dingen wat meer tijd (soms is het nl inderdaad omslachtig), maar soms ook juist niet, soms lukt het gewoon helemaal niet om een beeld om te zetten in woorden (dat blijf ik ook lastig vinden), enz., maar in de meeste dingen heb ik mijn weg wel gevonden. En soms zeg ik ook gewoon dat ik het wel weet, maar niet in woorden. Of ik begin gewoon ergens te praten/schrijven en zie wel waar ik uitkom.

Ik kan me niet voorstellen hoe het is om dingen niet voor je te zien (zoals de indeling en inrichting van een huis ed). En soms is het best handig: als ik iets leer, dan weet ik vaak precies op welke bladzijde iets stond en waar op die bladzijde en kan ik in mijn hoofd zo terug naar die bladzijde en het op die manier 'opzoeken'. Kost alleen helaas wel wat tijd, dus in een gesprek heb ik er niets aan. Dingen in schema's of afbeeldingen leren vind ik geweldig, want dat maakt het makkelijk om het op te slaan en terug te vinden.

Mbt hoogdbegaafdheid: Ik ben niet dom (ja, dat schijn je van jezelf te mogen zeggen ), maar ik geloof niet dat dat ik hoogbegaafd ben.

[nature_lover]

wat heerlijk zeg al die herkenning hier!!! Klopt helemaal leonoor, ik heb ook erg veel moeite om mijn beelden om te zetten naar woorden. als ik iets met verwoorden dan spring ik ook van de hak op de tak. van voor in het verhaal naar het eind van het verhaal, omdat ik het geheel al overzie en niet in chronologische volgorde kan vertellen. mensen zijn me vaak na regel 1 al kwijt mbt uitleg..

[silentbob]

wat jullie hier zeggen zou btw wel perfect verklaren waarom mn moeder(die bgeelddenker is) altijd klaasgt over dat wat ik vertel te langdradig met teveel details etc terwijl ik dat nooit van iemand anders hoor(nou ja, wel van mn vader en de buurvrouw)

[Armoed]

Ik heb een gecertificeerd IQ van 167 (en dat ligt waarschijnlijk nog hoger). Dat moet je eigenlijk eens een maandje hebben, dan smeek je allemaal om je 130-135 en 'beelddenken'

[Pyro Power]

Kaa schreef:

Ja dat klopt inderdaad wel. Ik kan zo gefrustreerd raken als ik iets uitleg soms. En dat je het dan eerst tien keer moet uittekenen omdat mensen het niet snappen. Laatst hier bijvoorbeeld een schutting moeten zetten. En dan zat er 1 schutting met de helft vd haken aan de verkeerde kant. en dan snappen ze niet dat als je dat zo vast maakt hij er dus scheef inhangt. "Ja maar dan gaan we toch aan deze kant verder" "Ja dan is hij voor de helft scheef..."

Ik snap het niet, maak er eens een tekening van

Echt beelddenken heb ik niet, maar mijn ruimtelijk inzicht is wel boven gemiddelde, en dan een zeer ingewikkeld figuur in mn hoofd helemaal zien van binnenuit, buitenuit enz. Misschien dat dat ook een beetje bij beelddenken hoort.

[JustADreamer]

Armoed schreef:

Ik heb een gecertificeerd IQ van 167 (en dat ligt waarschijnlijk nog hoger). Dat moet je eigenlijk eens een maandje hebben, dan smeek je allemaal om je 130-135 en 'beelddenken'

Dit is geen oh-wat-ben-ik-zieligtopic... Kom op zeg, iederéén heeft wel issues in z'n leven. Jij hebt een IQ van 167, een ander mist een been, nog een ander wordt misbruikt door z'n pappie... Ja, soms is het lastig om te zijn wie je bent, maar heb je een andere optie?

Dit topic neigt meer naar het uitwisselen van ervaring door beelddenkers/niet-beelddenkers, en dat is mooi, want zo creëren we meer begrip voor elkaars belevingswereld.

[Vogelvrij]

Hoe meer ik hierover nadenk (in tekst, dat wel ), hoe meer ik me realiseer dat ik toch ook wel in beelden denk. Als ik aan mijn werk denk, zie ik wel degelijk een, weliswaar nogal vaag, beeld van de ruimte daar opdoemen, bijvoorbeeld. Maar met personen heb ik dat minder, ik herken ook nooit mensen en zo Misschien omdat die bewegen, het lijkt me niet dat je echt in bewegend beeld kan denken? (of beelddenkers misschien wel?)

[Afwezignummer2]

Woow ik ben een beelddenker, zooooveeel last van.
Weet je wat het grappigste is, ik ben fucking goed in elke taal die je me geeft.
Dus ja, ik heb het echt waar gegoogeld, ik zie alles voor me in beelden, maar hoe kan je dat ooit als probleem zien?
Misschien ben ik wel backwards-compatible. Dat ik alles in beelden zie, maar lekker stiekem toch woorden doe op de achtergrond. Zou het goed doen als rapper, met de handjes bewegen en erbij teksten.
Tja, maar zeggen dat je zulke problemen hebt met beelddenken of hoogbegaafdheid (ja, ik ben hoger begaafd dan die allochtoon daar op straat) vind ik best wel aanstellerig.
Wat zijn nu de problemen? Want tot nu toe lijkt het bij bijv JustADreamer meer een leuke mogelijkheid om nog wat alternatiefs aan d'r lijst te voegen.

[JustADreamer]

Afwezignummer2 schreef:

Woow ik ben een beelddenker, zooooveeel last van.
Weet je wat het grappigste is, ik ben fucking goed in elke taal die je me geeft.
Dus ja, ik heb het echt waar gegoogeld, ik zie alles voor me in beelden, maar hoe kan je dat ooit als probleem zien?
Misschien ben ik wel backwards-compatible. Dat ik alles in beelden zie, maar lekker stiekem toch woorden doe op de achtergrond. Zou het goed doen als rapper, met de handjes bewegen en erbij teksten.
Tja, maar zeggen dat je zulke problemen hebt met beelddenken of hoogbegaafdheid (ja, ik ben hoger begaafd dan die allochtoon daar op straat) vind ik best wel aanstellerig.
Wat zijn nu de problemen? Want tot nu toe lijkt het bij bijv JustADreamer meer een leuke mogelijkheid om nog wat alternatiefs aan d'r lijst te voegen.

Het probleem is dat wanneer ik iets uitleg vanuit mijn belevingswereld niemand er ene reet van snapt. Maar omdat ik niet weet hóe andere mensen denken is het altijd maar aftasten en hopen dat ik dingen uitleg op een manier die ze wel snappen. En ik moet zeggen, het gaat me steeds beter af. Tegenwoordig begin ik mijn verhaal vanaf het begin, en probeer ik overal heel duidelijk over te zijn... Mjaa, dat voelt voor mij dan weer alsof ik alles moet voorkauwen, en die ander een beperking heeft, terwijl voor andere mensen die vorm van communicatie heel normaal is.

Daarom is het juist heel goed dat we hier ervaring uitwisselen, ik snap nu veel beter waarom andere mensen mijn verhalen nooit begrepen... Hierdoor zal ik in het vervolg minder gefrustreerd raken als iemand mij niet snapt, en eerder bij mezelf te rade gaan of ik wel écht zo duidelijk ben als ik zelf denk

Ik snap best dat mensen 'last' hebben van het anders zijn, want het vergt constant aanpassingsvermogen in contact met anderen, of de frustratie van niet begrepen worden en de eenzaamheid als je het sociale aspect helemaal opgeeft.

[Pluis]

Ik weet niet of ik hoogbegaafd ben. Mijn ouders wilden me vroeger laten testen, maar waren te laat met opgeven voor een test via een of andere organisatie en daarna was het simpelweg te duur en niet echt de moeite waard om de exacte waarde te weten. Ik merk eigenlijk vooral dat ik veel sneller onthoud en ook veel langer dingen onthoud dan anderen en ook nieuwe dingen leren gaat mij sneller af dan leeftijdsgenoten. Ik denk dus wel dat ik slimmer ben dan de meeste van de mensen die ik ken, maar nu ik ouder word, wordt dat steeds minder relevant.

Ik ben ook een beelddenker, maar ook daar heb ik geen last van. Ik merk het vooral bij onthouden. Ik weet vaak nog precies wie wanneer waar zat, en wat ik zelf op die dag aanhad. bij het studeren kan ik dingen van afbeeldingen beter onthouden, omdat ik dan het plaatje in mijn kop heb en daaruit de bijbehorende tekst kan afleiden. Rijtjes leren kan ik daardoor minder goed, omdat ik vaak wel precies weet wáár het woord dat ik zocht staat, maar niet wát er staat. onbegrip uit de omgeving merk ik alleen als ik me gebeurtenissen weet te herinneren en anderen niet.
Verder las ik dat beelddenkers vaak moeite hebben met taal, maar daar ben ik altijd erg goed in geweest.
Misschien ben ik dus wel geen van beide, of gewoon goed aangepast. who knows

[Afwezignummer2]

Dreamer, ik moet altijd eerst schoppen voor ik je begrijp xD

Zelf ken ik dat gedeelte wel heel zwaar van wanneer ik iemand wat uitleg, maar dan probeer ik gewoon delen uit te leggen die ik anders heeelemaal vanaf het begin moet uitleggen

[silentbob]

heb ik ook wel wat, maar ik heb geleerd te doen alsof ik dom ben
maar soms snap ik wel eens niet wat iemand nou ergens moeilijk aan vind omdat ik het dan gelijk snap
en krijg dus regelmatig te horen dat ik slim ben ofzo(maar dat is dus alleen in de vakken die me enigszins intresseren, zo verbaasde ik me enorm toen ze ons een poosje geleden op school zeiden dat het normaal is om 2 uur per dag met huiswerk bezig te zijn(kwa studielasturen)
terwijl ik huiswerk nooit maak, en voor toetsen meestal niet meer dan 15 min kwijt ben(afhankelijk van als er een goeie samenvatting is en hoeveel het is, 1 keer doorlezen is bijna altijd voldoende)

nou bleek een groot deel van de klas niet aan die 2 uren te komen btw, maar er waren wel een aanjtal die er wel aan toe kwamen

ook wel geinig toen ik eens bij een filo-essay die ik in 5-15 min. had getypt even hoog(8) had als een aantal die er 2-4 uur mee bezig waren geweest, en dat voor de rest iedereen er of meer tijd dan mij aan had besteed of een veel lager cijfer had

[Egoconstructie]

Vogelvrij schreef:

Dat is interessant, want ik zat er later nog over na te denken en bedacht me dat beelddenken juist nogal omslachtig was, terwijl jij nu zegt dat je als je iets schrijft juist in beelden moet denken. Maar waarom moet dat, jij neemt dan toch een extra stap? Stel dat je een situatie wilt beschrijven, dan krijg je:
Beelddenken: werkelijkheid/ situatie/gegeven -> zet je om in beelden -> zet je om in taal (zodat je het kunt vertellen/ op kunt schrijven)
Tekstdenken: werkelijkheid -> zet je om in taal

Maar hoe kan je een situatie beschrijven zonder dat je het eerst voor je ziet? Dan valt er toch niks te beschrijven?

Mijn verhalen speel ik in mijn hoofd af als korte filmpjes en flitsen van decors, en ik hoef daar dus alleen maar achteraan te schrijven. Hierdoor kan ik beeldend schrijven. Ik dacht dat dat normaal was.

[Kou Shibasaki]

Vogelvrij schreef:

Dat is interessant, want ik zat er later nog over na te denken en bedacht me dat beelddenken juist nogal omslachtig was, terwijl jij nu zegt dat je als je iets schrijft juist in beelden moet denken. Maar waarom moet dat, jij neemt dan toch een extra stap? Stel dat je een situatie wilt beschrijven, dan krijg je:
Beelddenken: werkelijkheid/ situatie/gegeven -> zet je om in beelden -> zet je om in taal (zodat je het kunt vertellen/ op kunt schrijven)
Tekstdenken: werkelijkheid -> zet je om in taal

Misschien, maar het is niet iets wat je zomaar kunt omschakelen. Ik zou het zelf heel raar vinden als ik alleen nog maar in woorden zou kunnen denken, omdat ik dat gewoon niet gewend ben.

Vogelvrij schreef:

Hoe meer ik hierover nadenk (in tekst, dat wel ), hoe meer ik me realiseer dat ik toch ook wel in beelden denk. Als ik aan mijn werk denk, zie ik wel degelijk een, weliswaar nogal vaag, beeld van de ruimte daar opdoemen, bijvoorbeeld. Maar met personen heb ik dat minder, ik herken ook nooit mensen en zo Misschien omdat die bewegen, het lijkt me niet dat je echt in bewegend beeld kan denken? (of beelddenkers misschien wel?)

Waarom zou je niet in bewegend beeld kunnen denken? Als ik aan mijn dag terug denk, is het gewoon net alsof er in mijn gedachte een filmpje wordt gedraaid.
Het zou natuurlijk ook kunnen dat bij de één de beelden duidelijker zijn dan bij de ander. Als ik aan mijn werk denk, dan zie ik een duidelijk beeld van de omgeving met mijn collega's. Ik zou het zo kunnen natekenen.

[nature_lover]

Armoed schreef:

Ik heb een gecertificeerd IQ van 167 (en dat ligt waarschijnlijk nog hoger). Dat moet je eigenlijk eens een maandje hebben, dan smeek je allemaal om je 130-135 en 'beelddenken'

Armoed,

het gaat hier ook niet om dat ik niet normaal kan functioneren of omdat ik zielig wil doen. ik wil graag met mede denkers spreken en ervaringen uitwisselen. en ja ik weet dat als je "overall" IQ 167 is, je hier helemaal niet blij mee zal zijn. mijn excuses als in jouw opvatting dit topic een andere bedoelign lijkt te hebben, maar dat was dus niet mijn intentie.

groeten
NL

[*oma*]

130-135 is toch nog steeds twee sd's boven het gemiddelde. Dus ook hoog.

Ik ben trouwens ook een beelddenker en mijn vriendje is een tekstdenker. Het zou bepaalde misverstanden kunnen verklaren, maar we hebben er weinig last van. Voor zover je er last van kunt hebben.

[Vogelvrij]

Egoconstructie schreef:

Maar hoe kan je een situatie beschrijven zonder dat je het eerst voor je ziet? Dan valt er toch niks te beschrijven?

Mijn verhalen speel ik in mijn hoofd af als korte filmpjes en flitsen van decors, en ik hoef daar dus alleen maar achteraan te schrijven. Hierdoor kan ik beeldend schrijven. Ik dacht dat dat normaal was.

Een situatie ís er toch gewoon, dat hoef je toch niet eerst voor je te zien? Of, als je het over een verhaal schrijven hebt, dan ís er toch een idee, dan bedenk je toch een situatie, dat kan in beelden (wat jij waarschijnlijk doet), maar dat kan toch ook gewoon meteen in woorden (of ja, dat kan sowieso, want dat doe ik dus)? Ik beschrijf wat ik bedenk, daar heb ik geen beelden bij nodig. Hoewel, als ik een verhaal schrijf, 'zie' ik op een gegeven moment wel als een vaag wazig idee de ruimte voor me waar het zich in afspeelt, net zoals wanneer je een boek leest, dat je je dan kunt ergeren omdat de deur naar de keuken op een verkeerde plek blijkt te zitten of zo Maar echt korte filmpjes zie ik dus niet. Ik geloof ook niet dat ik bijzonder beeldend schrijf, ik schrijf veel in dialoog en innerlijke monologen, doe heel weinig met omgevingsbeschrijvingen en dat soort dingen, dat mag de lezer van mij zelf verzinnen.

@Kou Shibasaki: Ja, dat was dus eigenlijk mijn vraag, ik kan niet in bewegend beeld denken, vroeg me af of echte beelddenkers dat wel zouden kunnen, het antwoord blijkt dus 'ja' te zijn En precies, dat denk ik dus ook, ik denk dat eigenlijk iedereen wel beelden ziet, maar de een maakt er meer gebruik van en bij de een zijn ze veel duidelijker en scherper, compleet met beweging en kleur, terwijl het bij een ander maar een vage flits is.

[Egoconstructie]

Vogelvrij schreef:

Een situatie ís er toch gewoon, dat hoef je toch niet eerst voor je te zien? Of, als je het over een verhaal schrijven hebt, dan ís er toch een idee, dan bedenk je toch een situatie, dat kan in beelden (wat jij waarschijnlijk doet), maar dat kan toch ook gewoon meteen in woorden (of ja, dat kan sowieso, want dat doe ik dus)? Ik beschrijf wat ik bedenk, daar heb ik geen beelden bij nodig. Hoewel, als ik een verhaal schrijf, 'zie' ik op een gegeven moment wel als een vaag wazig idee de ruimte voor me waar het zich in afspeelt, net zoals wanneer je een boek leest, dat je je dan kunt ergeren omdat de deur naar de keuken op een verkeerde plek blijkt te zitten of zo Maar echt korte filmpjes zie ik dus niet. Ik geloof ook niet dat ik bijzonder beeldend schrijf, ik schrijf veel in dialoog en innerlijke monologen, doe heel weinig met omgevingsbeschrijvingen en dat soort dingen, dat mag de lezer van mij zelf verzinnen.

Oke, interessant.

[Afwezignummer2]

silentbob schreef:

heb ik ook wel wat, maar ik heb geleerd te doen alsof ik dom ben
maar soms snap ik wel eens niet wat iemand nou ergens moeilijk aan vind omdat ik het dan gelijk snap
en krijg dus regelmatig te horen dat ik slim ben ofzo(maar dat is dus alleen in de vakken die me enigszins intresseren, zo verbaasde ik me enorm toen ze ons een poosje geleden op school zeiden dat het normaal is om 2 uur per dag met huiswerk bezig te zijn(kwa studielasturen)
terwijl ik huiswerk nooit maak, en voor toetsen meestal niet meer dan 15 min kwijt ben(afhankelijk van als er een goeie samenvatting is en hoeveel het is, 1 keer doorlezen is bijna altijd voldoende)

Dat zijn fabeltjes om je bang te maken! Zowiezo zegt iedereen dat-ie niets aan z'n huiswerk doet en uit eigen ervaring weet ik dat ik nu op 2 uur leren/maken sta voor dit schooljaar. Zeker dat het dan niet zo is dat het normaal is 2 uur (bij ons zeggen ze 1.5 uur) aan school te zitten. Want als jij en ik dat niet doen, zal zeker niet de rest dat wel doen en er een beetje bij te liegen.

Btw, gefeliciteerd (toch?)!

[NaamInGebruik]

beelddenkers zijn mensen die visueel als hun 'normale' representatie systeem hebben in plaats van audiotief of kinetisch? If yes, then I am one of them. Overigens net zoals de overe 80% van de Nederlandse bevolking.

[Mevrouw Lul]

Huh, ik denk in woorden en in beelden. Als ik bijvoorbeeld fantaseer dan zie ik het als een filmpje voor me maar ik 'zeg' het ook in mijn hoofd. Ik praat ook letterlijk in mijn hoofd, zoals ik in een gesprek ook zou praten dus ik 'zeg' bijvoorbeeld: "Ik moet zo maar even de hond uit gaan laten" en ondertussen zie ik voor me dat ik dat doe. En ik ging er eigenlijk altijd van uit dat iedereen dat zo deed :?.

NaamInGebruik schreef:

beelddenkers zijn mensen die visueel als hun 'normale' representatie systeem hebben in plaats van audiotief of kinetisch? If yes, then I am one of them. Overigens net zoals de overe 80% van de Nederlandse bevolking.

Geen idee hoe het onderzocht is, maar het schijnt toch dat niet het merendeel van de Nederlandse bevolking overheersend beelddenker is. Natuurlijk denkt (vrijwel) iedereen wel eens in beelden, maar de meerderheid schijnt dus overheersend op een andere manier te denken/informatie op een andere manier te verwerken.

[NaamInGebruik]

Leonoor schreef:

Geen idee hoe het onderzocht is, maar het schijnt toch dat niet het merendeel van de Nederlandse bevolking overheersend beelddenker is.

Bij avondje NLP op Nederlandse Academie voor Psychotherepie (NAP) spraken een vriend en mij nog met een docent, hoezo hij X deed, terwijl dat alleen bij visuele mensen werkt. 'Oh, Weserse mensen, gewoon nat vingerwerk dat er ongeveer drie kwart visueel is'.

Bovendien zijn de meeste mensen waarmee ik praat visueel, of audiotief. Kinetisch zie ik heel weinig in Nederland.

"Voor het concept beelddenken ontbreekt deugdelijke wetenschappelijke onderbouwing."

Ik ben trouwens zó geweldig dat ik én heel taalgevoelig ben, én enorm visueel ingesteld. En daarbij eigenlijk ook denk in ritmes en melodieën. En erg gevoelig ben voor geur en smaak. Ik denk dat ik een bijzonder hoogbegaafd genie ben.

[Daantjer]

Ben beelddenker, heb fotografisch geheugen, denk ook in ritmes, etc. etc. heel leuk en aardig allemaal, maar soms toch wel vervelend, voor de rest heb ik ook nog vrij redelijk ruimtelijk inzicht, maar ik ben vrij slecht in talen, omdat de logica daar vrij ver te zoeken is, behalve bij nederlands en engels, dat doe ik op de gok goed

[Vogelvrij]

Maar is het nu beeld- of tekstdenken als je bij je studieboek weet waar op welke bladzijde de dingen precies staan? Mij leek dat tekstdenken, omdat het dan over een tekst gaat, maar uit sommige reacties maak ik op dat dat juist bij beelddenken zou horen?

En stel nu dat je een kaart bestudeert en even op het verkeerde been wordt gezet over een lijn, hoe kun je daar nu in beeld over nadenken, het beeld is immers die kaart die pal voor je ligt, dus dan móét je daar toch wel in tekst over nadenken?

[JustADreamer]

Vogelvrij schreef:

Maar is het nu beeld- of tekstdenken als je bij je studieboek weet waar op welke bladzijde de dingen precies staan? Mij leek dat tekstdenken, omdat het dan over een tekst gaat, maar uit sommige reacties maak ik op dat dat juist bij beelddenken zou horen?

En stel nu dat je een kaart bestudeert en even op het verkeerde been wordt gezet over een lijn, hoe kun je daar nu in beeld over nadenken, het beeld is immers die kaart die pal voor je ligt, dus dan móét je daar toch wel in tekst over nadenken?

Dat is dan alsnog beelddenken, want het gaat om een studieboek dat je voor je hebt gezien, waar je een beeld van hebt gemaakt. In mijn hoofd werkt het als volgt, mits ik écht serieus aan het studeren ben: ik lees de bladzijde, hier maak ik een samenvatting van in mijn hoofd... Ik onthoud dus niet de complete tekst. Wél kan ik later nog ongeveer uittekenen hoe de tekstblokken er uitzagen, en waar op de pagina er ongeveer een afbeelding stond. En ook weet ik vaak het paginanummer nog.

Er zijn ook mensen die dit in nog sterkere mate hebben, die mensen kunnen in hun hoofd het beeld van de bladzijde terughalen en de tekst opnieuw letterlijk lezen. Ik kan wel de hoofdlijnen per tekstkopje terughalen, omdat ik die samenvatting in mijn hoofd heb gemaakt.

Wat betreft kaartlezen: ik zie geen tekst als ik naar een kaart kijk... Als ik een route voor mezelf uitstippel zie ik pijltjes, waar ik uiteraard de waarde rechts, links of rechtdoor aan verbindt. Voor mij is kaartlezen heel moeilijk, vooral als ik dan een ander de weg moet wijzen, omdat ik dus pijltjes zie en dan moet ik die omzetten naar links en rechts enz. Via de satellietfunctie van google maps stippel ik vaak mijn hardlooproutes uit (niet dat ik zo vaak hardloop, maar toch), dan neem ik dat beeld van de omgeving in me op en weet ik bijvoorbeeld dat ik na de sloot linksaf moet, of dat ik eerst een 'dunne' weg over steek en daarna een 'dikke' weg, en vervolgens naar rechts moet en dat de weg kronkelig loopt.

Mijn krantenwijkroute van vroeger is ook weer zoiets... Ik ben altijd heel goed geweest in het onthouden van getallen, dus de huisnummers in de juiste volgorde onthouden was geen probleem. Al na 3 dagen fietste ik de krantenwijk zonder op mijn briefje te kijken. Ik graafde dan gewoon in mijn geheugen en dan wist ik welk nummer erna kwam. Later, na een maand ofzo had ik mijn krantenwijk zo in mijn hoofd geprent dat ik de brievenbussen van de huizen kon omschrijven en nog veel meer nutteloze details wist over het huis. Ik reed mijn krantenwijk toen vooral op beeld, en minder op huisnummer. Ik wist waar welke lantaarnpaal stond waar ik mn fiets tegen aan zetten, en waar welke brievenbus was. Ik kon toen ook nog wel het huisnummer aan het beeld koppelen hoor, maar dat werd voor mij steeds minder belangrijk.

[Vogelvrij]

Hm, ik weet niet, dan zou ik toch ook een beelddenker zijn, ik weet altijd wel waar dingen op bladzijdes staan, toen ik woordjes moest leren, kende ik ook precies de volgorde en dat soort dingen, maar ik dacht juist dat dat was omdat ik zo tekstgericht was...

Maar met die kaarten, dat bedoelde ik niet precies. Ik neem aan dat beelddenkers kaarten die ze hebben gezien, gemakkelijk weer voor zich kunnen zien en beter zich kunnen voorstellen hoe het in werkelijkheid eruit ziet, maar ik bedoelde de volgende situatie:
Je kijkt naar een kaart en ziet een lijn waarvan je in eerste instantie denkt dat het twee provincies van elkaar onderscheidt, maar wat later een landsgrens blijkt te zijn. Hoe denken beelddenkers dit, want dit moet je toch wel in tekst denken, omdat het beeld vlak voor je is, dus er valt je niets voor te stellen verder? Of denken beelddenkers dan in zulk soort situaties ook in tekst? Anders gezegd: als een gedachte echt over iets visueels gaat, denk je dan wel in tekst, omdat het visuele al aanwezig is?

[Kou Shibasaki]

JustADreamer schreef:

Wat betreft kaartlezen: ik zie geen tekst als ik naar een kaart kijk... Als ik een route voor mezelf uitstippel zie ik pijltjes, waar ik uiteraard de waarde rechts, links of rechtdoor aan verbindt. Voor mij is kaartlezen heel moeilijk, vooral als ik dan een ander de weg moet wijzen, omdat ik dus pijltjes zie en dan moet ik die omzetten naar links en rechts enz. Via de satellietfunctie van google maps stippel ik vaak mijn hardlooproutes uit (niet dat ik zo vaak hardloop, maar toch), dan neem ik dat beeld van de omgeving in me op en weet ik bijvoorbeeld dat ik na de sloot linksaf moet, of dat ik eerst een 'dunne' weg over steek en daarna een 'dikke' weg, en vervolgens naar rechts moet en dat de weg kronkelig loopt.

Ik vind kaartlezen juist makkelijk, omdat ik best wel goede ruimtelijk inzicht heb. Ook als ik zonder kaart rijd, vormt er in mijn hoofd een soort visuele kaart.

[JustADreamer]

Kou Shibasaki schreef:

Ik vind kaartlezen juist makkelijk, omdat ik best wel goede ruimtelijk inzicht heb. Ook als ik zonder kaart rijd, vormt er in mijn hoofd een soort visuele kaart.

Ik heb een totaal gebrek aan ruimtelijk inzicht. Ik zou bijna kunnen verdwalen in m'n eigen achtertuin zo erg is het. Wat ik wél weer heb is dat ik bepaalde dingen herken, waardoor ik dan mijn weg weer kan terugvinden. Vroeger als het mistig was en ik moest naar school fietsen dan orienteerde ik me op de asfaltreparatiesporen op het fietspad, en wist ik ongeveer waar ik was. Ik heb echt herkenningspunten nodig om visueel een route voor me te zien, een kaart is echt niet genoeg.

@Vogelvrij: Ik zie in de situatie die jij omschrijft wel beelden. Gewoon de beelden van de kaart, maar dan een kaart zonder tierelantijntjes (dus bv. de kaart van Nederland met lijnen tussen de provincies of de kaart van Nederland/Duitsland/België en lijnen tussen de landen) of andere beelden die er mee te maken hebben, zoals bv. het drielandenpunt ofzo.

[JustADreamer]

Leonoor schreef:

@Vogelvrij: Ik zie in de situatie die jij omschrijft wel beelden. Gewoon de beelden van de kaart, maar dan een kaart zonder tierelantijntjes (dus bv. de kaart van Nederland met lijnen tussen de provincies of de kaart van Nederland/Duitsland/België en lijnen tussen de landen) of andere beelden die er mee te maken hebben, zoals bv. het drielandenpunt ofzo.

Ook dit ja... Als ik denk aan de grens tussen Zuid-Holland en Brabant dan kan ik bijvoorbeeld in een flits een beeld van een 'welkom in Brabant'-bord voor me zien.