Weggaan is niet per sé de oplossing. Zoals al is gezegd ben je met 17 nog erg jong. Probeer er met je ouders uit te komen, investeer in je relatie met hen. Ook al gaan ze uit elkaar en is dat zwaar. Misschien kun je er met iemand buiten je directe familie over praten. Als je weggaat kunnen problemen of gevoelens onopgelost blijven, daar los je heel je situatie niet mee op!
Samenwonen heeft veel financiële gevolgen. Als zij op zichzelf woont moet ze dit overleggen met haar verhuurder, er vanuit gaande dat ze in dat geval huurt. Zonder toestemming is het illegale onderhuur en kan zij desnoods (ook) worden uitgezet.
Woont zij thuis, besef je dan dat je alsnog niet vrij bent en moet leven naar de regels van haar ouders.
Woont ze op kamers, dan.. moet je je sterk afvragen of je samen zo klein kunt/mag en wil wonen.
Gevolgen kunnen er zijn voor: de huurtoeslag, de zorgtoeslag, uitkeringen, gemeentebelastingen, waterschapsbelastingen, studiefinanciering, kinderbijslag.
Bedenk je ook dat wanneer je het financieel niet redt, je geen aanspraak kunt maken op een uitkering.
Maar goed, denk vooral eerst goed na voordat je stappen zet. Zet je niet bijvoorbeeld ook je relatie onder druk door al samen te gaan wonen? Moet je niet eerst 'genieten' en elkaar goed leren kennen in een gemakkelijke, vrije omgeving, zonder al te zware verplichtingen en verantwoordelijkheden?
|