16-08-2010, 21:00
|
|
|
Ik ben onlangs 18 geworden en ik ga dus verder studeren, ik ga naar de universiteit.
De universiteit is best een eindje weg van huis en aangezien er geen geld was voor op kamer/kot te gaan, moet ik dus pendelen. Mijn ouders zijn gescheiden en wonen ook nog eens 15km uit elkaar. Nu vind mijn moeder dat ik maar met de bus moet, maar dan moet ik vaak overstappen en dan zit ik elke dag 3uur op de bus. Dit vind ik te veel, zeker omdat het niet zo moeilijk is om mezelf een scooter aan te schaffen. Mijn vader is het er volledig mee eens en wilt een deel van de scooter mee betalen. Mijn moeder (was vroeger echt rot verwend en koopt nu nog vaak dure kleding) vindt dit niet nodig en wil dus niet mee betalen. Dus nu moeten ik en mijn vader alles betalen, terwijl mijn moeder verder gaat met dure kleding kopen. Dit ging bij mij in het verkeerde keelgat. Daarnaast behandelt ze me nog steeds alsof ik 12jaar oud ben. Telkens als mijn vader ja zegt, zegt zij nee, zomaar om dwars te liggen. Ze zegt me telkens dat ik ben bijgekomen en dat ik te dik ben, terwijl ik een normaal slank meisje ben! (60 kg voor 1m74, velen schatten dat ik minder weeg!) ze zegt ook vaak dat ik lelijk ben en dat ik niets kan. Ze zat erop te hammeren dat ik mezelf moet bewijzen, en omdat ik het gevoel had dat ik niets kon, wilde ik alle moeilijke dingen doen en zoveel mogelijk tegelijk. Ik deed helemaal niet wat ik graag deed, maar gewoon de dingen die het meeste indruk zouden maken op haar en het lukte me maar niet om een goed woord over haar lippen te krijgen. Ik krijg ook steeds haar afgedankte kleren, die vaak te oud zijn en zij draagt een andere stijl kleding dan ik. Maar als ik ga shoppen krijg ik een heel beperkt budget mee. bv 50€ voor een broek en schoenen, daar koop je dus bijna geen broek of schoenen alleen van meer tegenwoordig. Ik moet ook veel zelf betalen, terwijl ik maar een klein beetje zakgeld krijg.. En toen ik haar over de scooter vertelde, werd ze echt kwaad. Ze zei dat ik al verwend was dat ik mocht studeren (op zich is dat waar, maar anders zou ze me nog voor 'dommerik' uitschelden) en dat ik helemaal geen scooter nodig had. Ze heeft me ooit eens een fiets beloofd voor mijn verjaardag, maar die moest ik tenslotte zelf betalen met mijn zakgeld. Ze had me beloofd dat ze mijn rijlessen voor mijn autorijbewijs ging betalen, maar die heb ik ook helemaal zelf moeten betalen met mijn spaargeld. (600€ ongeveer) Ik word gek. Mijn moeder die zo egoïstisch doet en niemand wat gunt.. Als we 's avonds tv zien, kijken we altijd naar wat ZIJ wilt zien en niet wat ik en mijn broer willen zien.. Het zit in al die kleine dingetjes, en die maken mij echt razend. Ik denk dat ik de regeling ga veranderen. Nu ben ik een week bij mijn moeder en dan een week bij mijn vader en dan weer moeder... Maar ik wil vaker bij mijn vader zijn. Maar ik heb echt schrik voor wat ze gaat doen/zeggen als ik haar dat vertel.. Ik ben blij dat ik eens mijn verhaal kon doen. Melodie23 xxx 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
16-08-2010, 21:55
|
|
Verwijderd
|
Je bent 18. Jij mag doen wat je wilt. Maak de juiste keuze.
Wat betreft de scooter: ziet je moeder ook niet in dat het eigenlijk geen doen is om 3 uur in de bus te zitten terwijl het met 20 minuten met de scooter kan? Zou je zelf niet kunnen werken voor de scooter?
|
|
16-08-2010, 22:18
|
|
|
Volgens mij mag je op je 16 al beslissen bij wie je wilt wonen, in het geval dat je ouders gescheiden zijn. Daarom denk ik dat het op dit moment eerst het handigst is om de situatie met je vader te bespreken.
Als je vader het goed vind kan je samen de stap zetten om het met je moeder te kunnen bespreken. Je bent 18, volwassen, dat betekend dat je zelf je keuzes kan maken. Dat is dan dus ook in het geval dat je bij je vader wilt wonen. Ik denk dat het bespreken met je vader het handigst is, om hem iig al aan je kant te hebben staan. Met z'n 2e de ideeen aan je moeder vertellen zal meer impact maken, dan dat je het zelf doet (in je eentje) succes
__________________
A myth is an image in terms of which we try to make sense of the world.
|
|
16-08-2010, 22:28
|
|
|
|
Ik heb het al met mijn vader besproken, hij vindt het allemaal goed. Hij merkt ook vaak op dat hij het niet kunnen vindt.
Het geld voor de scooter heb ik wel, ik kan het betalen, maar het gaat er me over dat mijn moeder enorm egoïstisch doet.. Terwijl ik overal hoor dat zijn/haar moeder alles voor hem/haar over heeft en dat heb ik nog nooit ervaren.. Enkel langs vaderskant. En ik ben er vrij zeker van dat ik de stap ga zetten om bij mijn vader te gaan wonen en inderdaad, dat kon ik al sinds ik 16 was, misschien zelfs al vanaf 14 (dan heb je een stem in de rechtbank), maar ik wil mijn moeder niet kwetsen en ik blijf haar kansen geven om mijn moeder te zijn. Maar geen van de kansen neemt ze. En naar mate de zaken serieuzer worden (vroeger ging het over een kleedje kopen of afspreken met vrienden, maar nu over een scooter en verder studeren) wordt mijn moeder steeds erger. Ik geraak er enorm gestresst van, ik denk dat ik gewoon moet stoppen met nog iets te verwachten van haar. Dank je voor jullie reacties! Melodie23
|
|
17-08-2010, 11:50
|
|
|
|
Ik vind het helemaal niet raar dat je moeder niet wil meebetalen aan een scooter. Het kost nou eenmaal wat, ook als de scooter eenmaal is aangeschaft. Ook wat betreft het shoppen: je krijgt een beperkt budget mee, maar er zijn heel veel mensen die helemaal niets krijgen. Ik snap wel dat het heel frustrerend is, maar het is volgens mij echt niet ongebruikelijk dat je meer zelf moet betalen. De ene ouder heeft meer geld uit aan zijn/haar kind dan de andere ouder. En volgens mij vind iedereen het op en gegeven moment heel oneerlijk dat ze zo “weinig” krijgen van hun ouders. Het zal wel het laatste zijn wat je wilt horen, maar het hoort er nou eenmaal bij.
Of het echt oneerlijk is kan ik niet beoordelen. Wat betreft die opmerkingen van je moeder: dat is inderdaad heel vervelend. Heb je al eens tegen je moeder gezegd dat je dat echt niet leuk vindt? Of denk je dat je dan ruzie krijgt? Je kan inderdaad vaker naar je vader toe gaan. Maar waarom kan je niet op kamers? Als je een baantje naast je studie neemt, is dat toch best te betalen? Je krijg dan ook meer stufi. Desnoods kan je geld lenen.
__________________
Make that the cat wise
|
|
17-08-2010, 14:00
|
|
|
|
Noddy, het raakt me nog het diepst dat jij zegt dat het 'vervelend' is dat mijn moeder me de hele tijd kwetst door mijn zelfvertrouwen af te breken. Zij zegt nooit een goed woord tegen mij of mijn broer, wij zijn domme kinderen in haar ogen, terwijl we beiden goede punten halen op school en daarnaast nog veel aan sport en muziek doen ook nog.
Dat mijn moeder net een nieuwe auto heeft gekocht, de hele tijd gaat shoppen en dure dingen koopt, maar dan zelf zegt dat ik mijn scooter maar zelf moet betalen omdat zij geen zin heeft om daar haar geld aan te geven, dat kan er niet in bij mij. Soms frustreerd het haar zelfs dat ze eten voor ons moet kopen, dan gaat het toch al ver?? Dat ze me de scooter niet cado wil geven, vind ik normaal. Ik wil zelfs echt een deel bijleggen, maar dat mijn moeder niet inziet dat ik die scooter nodig heb voor te kunnen verder studeren snap ik niet. En hoe kan ik 600€ op de maand verdienen zodat ik mijn kamer kan betalen? Ik heb zoizo elke dag van half 9 tot 6uur 's avonds les, met 1 uurtje middagpauze. Ja, ik werk op zaterdag, maar ik werk maar zoveel als wettelijk is toegestaan, waardoor het niet zoveel verdiend per maand. Ik kan niet werken, en goed studeren, en superslank zijn, en fotomodel zijn, en een goede artiest zijn, en een braaf meisje zijn en me goed voelen. Al die dingen kan een mens niet tegelijk klaren.
|
|
17-08-2010, 14:22
|
|
|
eh... Behalve dat je moeder zo naar tegen je doet met haar opmerkingen vind ik een beetje dat je je aanstelt. Als jij een scooter wil ga je werken en er zelf een (tweedehands)kopen. Als jij duurdere kleding wil ga je werken en die kopen. Serieus, je komt heel verwend over. Ga lekker bij je vader of op kamers wonen en ga ook op zondag of 's avonds door de weeks werken. Op kamers gaan is goed te doen, het is niet voor niks dat duizenden studenten het doen zonder steun van hun ouders. En het lijkt erop dat je vader je dus wel wil sponsoren.
Je hoeft inderdaad niet alles tegelijkertijd te doen, werken en studeren is genoeg.
|
|
17-08-2010, 15:59
|
|
|
DAMN... met zo'n moeder zou ik niet kunnen leven o.O srry hoor...
Miss moet je eens zeggen dat ze niet zo egoistisch moet doen? want ik vind het inderdaad niet normaal... en egoistisch... ik zou ook gek worden van mn moeder... xx
|
|
17-08-2010, 21:59
|
||
|
Citaat:
Terug naar topicstarter: misschien duik ik nu teveel in je privéleven, maar zoals je het vertelt (en dan probeer ik het voor mezelf een beetje te nuanceren) lijkt het alsof je moeder iets behoorlijk dwars zit. Kan dat aan de scheiding liggen? Ineens moet ze kosten die ze normaal zou delen, zelf opbrengen. Ze heeft ineens de zorg over jou en je broer in haar eentje. Daarnaast moet je er overheen zien te komen dat je gescheiden bent én je goed houden tegenover je kinderen. Het komt mij over dat het haar niet helemaal goed af gaat. Daar ben jij de dupe van en dat is ronduit vervelend. Ik kan me dan ook wel voorstellen dat het haar in het verkeerde keelgat schiet dat je vader heel bereidwillig is. Vanuit haar beleving dan tenminste. Hoe staan zij nog tegenover elkaar? Ik zou eens een serieus gesprek met je moeder aangaan en vertellen wat je hier nu loslaat. Eerlijk zeggen hoe je het vindt dat ze zo met jou en je broer omgaat. Als het kan, plan dan ook een gesprek met z'n drieën of vieren. Vertel wat je wil en waarom het zo niet gaat. Dat je serieus aan de slag wil voor je studie en je toekomst. Betrek iedereen erbij, wellicht gaat je moeder overstag. Speel niets achter haar rug om, want volgens mij vererger je de situatie dan.. En denk ook na over een financieel plaatje. Het is soortgelijk al eerder gezegd: het kan behoorlijk naar overkomen dat zij veel geld krijgt terwijl jij wordt afgescheept met €50,-. Maar zij werkt er zeer waarschijnlijk voor, dus zij hoeft haar uitgaven niet aan jou te verantwoorden. Jij bent 18 en moet ook een bepaalde mate van zelfstandigheid krijgen in plaats van nog lang je hand op te houden. Ik heb twee jaar 80 kilometer moeten rijden naar mijn studie, dat was twee treinen en een bus, bij elkaar 1,5 uur. Ik werkte om dat te kunnen bekostigen. Ik zeg hiermee niet dat jij hetzelfde moet doen, maar laat je toekomst niet alleen afhangen van de financiële bijdrage van (een van je) ouders. Ik praat niet goed hoe ze met je omgaat, want dat is niet goed.
|
|
|
17-08-2010, 23:27
|
||
|
|
Citaat:
Wat betreft mijn opmerking dat ik het “vervelend” vind: ik kan aan de hand van twee berichten niet goed beoordelen hoe de situatie precies in elkaar zit. Ik wil je helemaal niet kwetsen of iets dergelijks.
__________________
Make that the cat wise
|
|
|
17-08-2010, 23:29
|
||
|
|
Citaat:
De scooter kan ik eigenlijk wel/niet begrijpen, 3 uur reizen is niks met een scooter is dat veel handiger. Je zou dan toch nog wel verwachten dat je toch nog wel een beetje geld toegeschoven krijgt van je ouders kant. Mijn ouders betalen ook gewoon mijn kleding (net als bij vele andere, of die krijgen €100 kleedgeld per maand), en helpen ook te betalen met m'n rijbewijs en auto. Als student heb je geen tijd om te werken. Ik neem aan dat je tijd nodig hebt voor je studie, en dan is het niet optimaal om dan 's avonds nog te gaan werken als je de dag daarna weer aan de bak moet. Dan ben je uitgeput als je begint. Ouders zijn er gewoon om je te helpen met de kosten van alles wat je nodig hebt! Niks aanstellerij! Die dingen zijn pure noodzaak!
__________________
A myth is an image in terms of which we try to make sense of the world.
|
|
|
18-08-2010, 08:03
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
18-08-2010, 08:13
|
||
|
|
Citaat:
Natuurlijk hebben je ouders zorgplicht (dat hebben ze zelfs tot je 21 bent), maar zoals jij het beschrijft klinkt het alsof een jongere gedoemd is te falen wanneer er geen geld van de ouders komt. Wanneer je gaat studeren heb je hier sowieso recht op studiefinanciering. Daarnaast is er vrijwel altijd een mogelijkheid om te werken, of in het weekend, of 's avonds doordeweeks. Je hoeft ook niet iedere dag van de week te werken, twee dagen of avonden kan al een voldoende aanvulling zijn. En bedenk: als je 16 bent, of (net) student, kun je meestal niet koppeltjeduikelen in je eigen geld. Het is passen en meten. Ik vind dat je niet bij je ouders moet eisen dat je het absolute recht hebt op geld als je zelf geen moeite doet er zelf wat voor te doen. En zoals jij redeneert, kun je ook precies dit stellen: als je niet wil werken om fit te zijn voor je studie, moet je ook niet uitgaan bijvoorbeeld. Maar dat is dan weer de knuppel in het hoenderhok gooien vermoed ik. Ik heb van mijn ouders altijd weinig geld gehad. Het was er niet en ik accepteerde dat. Ik ben gaan werken en heb mijn studie, kamer, kleding, enz. alles zelf betaald. Een rijbewijs heb ik hierdoor nog niet, maar dat accepteer ik. Studie vond ik belangrijker en ondanks dat ik heb gewerkt, heb ik mijn studie gehaald. Juist dóórdat ik heb gewerkt, eigenlijk. Ik heb nu een vaste baan en een eigen huisje. Ik ben niet rijk en heb geen dure (merk)kleding, maar dat vind ik totaal irrelevant. Je inzicht past zich waarschijnlijk nog wel aan, want je zult er wel in groeien naarmate je ouder wordt.
|
|
|
18-08-2010, 15:26
|
|
Verwijderd
|
ik snap wel dat je geen zin hebt om te werken, als je al zo veel werkt en studie enzo, waar blijft dan de rest van je leven.
dat probleem heb ik ook. in de schoolweek altijd bezig met school in het weekend 1 ochtend werken en meestal dan nog n verjaardag ofzow en dan n moeder die gaat zeuren als ik niet mee wil op verjaardag bij iemand die ik niet eens zou herkennen als ik die op straat zie Ik kan daardoor ook lang niet zoveel tijd besteden aan hobby's en vriendinnen ik denk dat jij idd gewoon moet vragen of je bij je vader mag wonen. kun je anders geen kleiding in de uitverkoop kopen?? of gewoon heel veel combineren. ik krijg ook nooit voldoende geld mee van mijn moeder maar als je heel veel basic dingen koopt, die zijn meestal niet zo duur, kun je daar toch hele leuke combinaties mee maken. Kun je anders niet met de bus naar school en halverwege overstappen op de trein?? of tram ofzow, dat gaat naar mijn idee nog altijd sneller. 60 kilo voor 1.74 ik zou willen dat het waar was. ik ben 1.80 en weeg 75 kilo!!! helemaal niet gek. het zou naar mijn idee zelfs ongezond zijn als jij rond de 50 woog. als je langer bent heb je nou eenmaal meer gewicht, daar is niets geks aan. En heb jij of je broer geen tv op je kamer?? of draai met z'n tweeen n dvd op de computer. Heb het er sowieso eens over met je broer en hoe hij erover denkt...... als je broer ook liever bij je vader wil wonen sta je al stukke sterker dan alleen. en zeker als je vader het er ook mee eens is.... Echt waar, maakt me niet uit wat de rest zegt. Maar ik begrijp je probleem, Suc6!!!!
|
|
18-08-2010, 20:02
|
|
|
hee Melodie! ik heb zelf ook een soortgelijke periode meegemaakt met mijn ouders. Als ik je 1 tip mag geven, ga niet meer de dingen doen waarmee je hoopt een aardig woord te krijgen van je moeder. Doe gewoon de dingen die JIJ wilt doen en de dingen waarvan JIJ denkt dat het de beste keuze is. Van je moeder krijg je waarschijnlijk toch geen complimentjes dat heeft de tijd je wel geleerd.
Verder zou ik je nog als tip willen geven om ondanks hoe je moeder tegen je doet niet alle contact met haar te verbreken als je bij je vader wilt gaan wonen, want daar kun je later nog wel spijt van krijgen. En praat er zo veel mogelijk over met vrienden en familie zodat je er het van je af kan zetten en je er niet zo mee zit. Oh en het allerbelangrijkste.. zeg tegen jezelf dat je wel de moeite waard bent. Sterker nog.. zeg tegen jezelf dat je de beste, knapste, liefste enz. in de wereld bent. Op die manier kun je de kracht vinden om de negatieve reacties van je moeder te negeren en ze je zo min mogelijk te laten beinvloeden.. sterkte ermee!
|
|
19-08-2010, 07:54
|
|
|
Betreft het geld: ik denk niet dat ouders de plicht hebben om hun kinderen te voorzien van dure kleding en scooters. Dat is ook niet het probleem, denk ik zo. Wat wél een probleem is, is dat je moeder je dingen blijft beloven en zich vervolgens terugtrekt. Dat is geen volwassen gedrag en het zet jou voor teleurstellingen die moeilijk zijn om mee om te gaan. Niet omdat je recht hebt op die spullen, maar omdat ze je beloofd waren. En omdat het er, als ik jou zo hoor, makkelijk af kan.
Ik denk dat het voor jou verstandig is om niet te veel meer op je moeder te rekenen. Hoe het ook zit (misschien heeft Adore inderdaad wel een punt over de scheiding en frustratie), jij wilt niet rekenen op dingen die je toch niet krijgt. Of het nu gaat om spullen die je goed kunt gebruiken, of complimenten betreft je studie of uiterlijk. Als je niet op deze zaken rekent, dan kan ze je ook niet teleurstellen. Misschien kun je nog wel het een en ander doen aan jullie relatie. Als je eens met goede punten thuiskomt, vraag haar dan eens of ze daar blij mee is. Gewoon vissen. Zo zou je haar er bewust van kunnen maken dat ze misschien wat te hoge verwachtingen heeft, en met een goed resultaat ook gewoon blij mag zijn. Stel dan gewoon echt een vraag, in plaats van een retorische vraag. Dan heeft zij meer kans om er ook daadwerkelijk over na te denken. Zo zou je het ook kunnen doen met uiterlijk: vraag of ze het leuk vindt dat je je haar eens zo opgestoken hebt, of dat je een shirtje met een broek hebt gecombineerd. Het hoeft nergens toe te leiden (en verwacht dan ook weinig), maar het is het proberen waard om haar jouw positieve kanten te laten zien.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
19-08-2010, 08:40
|
|
|
Hoe zit het eigenlijk met alimentatie? Misschien betaalt je vader niet en denkt moeder dus: laat hèm maar alles bekostigen. Kan dus een truc zijn van je vader om je moeder te pesten en/of jou in huis te krijgen.
Maar een scooter zie ik, ondanks de tijd, toch als een luxe, omdat OV gratis voor je is. Hoeveel tijd bespaar je nu ècht mee, en.. wat ga je met die gewonnen tijd doen?
|
|
19-08-2010, 11:06
|
|
|
Volgens mij vergeten een aantal van jullie dat de ts hoogstwaarschijnlijk in België woont. De regels wat betreft werken en studiefinanciering zijn daar anders, studenten kunnen daar eenvoudig niet zo veel werken & verdienen in verband met bepaalde belastingregels. Ik ken ze niet precies, maar juist daarom is het wat lastig om advies te geven, omdat de meeste hier van Nederland komen en het hier anders is. Sowieso hebben studenten hier ook vaak meer tijd om te werken, volgens mij.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
|
23-08-2010, 11:44
|
|
|
Oplossing: In nederland gaan studeren dus! Hoef je bij geen van je ouders te wonen. Ideaal!
(Kan het niet helpen maar ik vind je toch n beetje n zeur, wat betreft die scooter en kleedgeld. ik mocht willen dat ik tot mn 18e -en zelfs daarna wtf- 50 euro kleedgeld per maand kreeg...)
__________________
*Signature*
|
|
23-08-2010, 15:38
|
|
|
In belgie is er helemaal geen studiefinanciering.. Sommige mensen in dit topic schatten het studeren daar wel érg rooskleurig, ja voor NL's die naar Belgie gaan is het wel voordelig.
Wat heeft het voor zin om in NL te gaan studeren als je geen studiefinanciering krijgt omdat je een belgische nationaliteit bezit? Helemaal niets, de studie is er zelfs 3x zo duur. Hier word kindergeld (oid) gegeven, aan de ouders. En als je beneden een bepaalde inkomen zit als ouders, hoef je minder collegegeld te betalen, maar dat geld niet voor op kot gaan.. Overigens zijn de lestijden hier ook veel langer, waardoor werken ook niet zo efficient is. Natuurlijk kun je wel gaan werken, maar met sommige studies is het praktisch onmogelijk te combineren.. En elke dag 3 uur reizen met lange lestijden, dat is gewoon hartstikke zwaar.. (en laten we ook niet vergeten dat de meeste dingen in Belgie duurder zijn, zo ook kleding)
|
|
23-08-2010, 19:14
|
|
|
Je bent 18 je moeder hoeft niets mee te betalen net zoals dat jij niets van haar hoeft aan te nemen, scooter kopen, probleem opgelost
__________________
B. kiest tussen nergens vertroosting in vinden of door niet te speculeren of door filosofisch te redeneren, de derde optie betekent putten uit alle bronnen
|
|
26-08-2010, 17:52
|
|
|
Het probleem is natuurlijk ook niet de scooter, maar de manier waarop de moeder zich opstelt. Er zit natuurlijk een essentieel verschil tussen de situatie waarbij de moeder de scooter niet meebetaalt, maar ook stelt dat het niet leuk is om 3 uur in de bus zitten en de moeder doorsnee kleding koopt, of de situatie waarbij de moeder de scooter niet meebetaalt, maar stelt dat je prima 3 uur in een bus kan zitten om vervolgens dure kleding te gaan aanschaffen. Dat is niet alleen maar vervelend, dat doet echt pijn.
Verder is vanaf hier niet te beoordelen hoeveel tijd TS aan zijn/haar studie besteedt. Kan 20 uur zijn, kan 50 uur zijn. Het kan prima dat hij/ze al op zijn/haar tenen loopt, dat is voor ons niet te beoordelen. Dan zit je natuurlijk niet te wachten op een advies als stel je niet zo aan en ga werken. TS staat eigenlijk voor een lastige keuze. Ik denk toch dat TS grenzen moet gaan stellen en als die overschreden worden dat hij/ze naar zijn/haar vader vertrekt.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
|
26-08-2010, 21:56
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
en 15 km is makkelijk te fietsen dus ik snap t gehuil niet
|
|
|
27-08-2010, 15:47
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
dan denk ik dat het niet slim is om te fietsen. en al helemaal niet in de winter, dan doe je dr nl nog langer over. maar die 15 kilometer was de afstand tussen haar vader en moeder, en niet de afstand naar school, want als je 3 uur met de bus moet is die afstand nog groter.
|
|
|
27-08-2010, 17:12
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 Over 8 kilometer doe je maximaal een half uur, en dan een kwartier voor stoplichten/bruggen wachten en dat is dan in totaal 3 kwartier.
|
|
| Advertentie |
|
|
|
27-08-2010, 17:20
|
|
|
|
Het klopt wel hoor: als je flinke bruggen hebt doe je er een stuk langer over om erop te fietsen dan als je gewoon over vlak terrein fietst, en dat kost tijd. Zeker als het om een aantal bruggen gaat. En als ze dan ook nog eens open staan, dan ben je al helemaal tijd kwijt. Nu is een kwartier aan de ruime kant, maar als je écht pech hebt kan het wel.
En of 15 kilometer haalbaar is ligt eraan wat je allemaal mee moet hebben. Heb je bij je vader niet eens de basics als tandenborstel en ondergoed, dan moet je flink wat meer meenemen dan wanneer je alleen je huiswerk en mp3 speler in je tas propt. Ik heb toen ik 17 was regelmatig die afstand gefietst met slaapzak en tas op mijn fiets, maar écht aan te raden is het niet.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
27-08-2010, 18:36
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
27-08-2010, 23:28
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
28-08-2010, 09:17
|
|
Verwijderd
|
wat wij mensen hier vergeten is dat die 15 kilometer, de afstand was moeder------>vader en andersom.
niet de afstand naar school. als ze 3 uur in de bus moet zitten, dan lijkt mij dat het verder van 15 kilometer is. ow sorry zie nu dat ik dat al had gezegd  eenuuh nona&kika, ik bedoelde drie kwartier in totaal, wat ik erover doe heb denk ik ergens n fout gemaakt. maar n kwartier erbij tellen is naar mijn idee nooit verkeerd, ik heb 2x stoplichten en een brug onderweg, en als het wat harder waait, of de mensen waarmee ik samen fiets zijn wat later heb je dat kwartier echt wel nodig. want 'de brug stond open' geld bij ons op school niet als geldig excuus om te laat te komen
|
|
28-08-2010, 19:44
|
||
|
|
Citaat:
__________________
B. kiest tussen nergens vertroosting in vinden of door niet te speculeren of door filosofisch te redeneren, de derde optie betekent putten uit alle bronnen
|
|
|
30-08-2010, 08:16
|
||
|
|
Citaat:
Waarmee ik wil zeggen: het lijkt soms of de problemen die anderen hebben in jouw ogen, of die van anderen, niets voorstellen, want voor alles is een oplossing. Maar soms zijn dingen gewoon even frustrerend, en dat helpt een arm om je heen en "wat naar voor je, neem een kop thee" beter dan "stel je niet aan, ik heb hier geen begrip voor". Je bedoelt het waarschijnlijk allemaal goed, maar het komt soms wat hard over.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
|
30-08-2010, 09:12
|
|
|
|
3 uur bus is niet altijd gelijk aan een nóg grotere afstand fietsen.
Wie zegt dat het één rechte route is die die bussen afleggen? Meeste bussen rijden om om zoveel mogelijk mensen de kans te geven mee te reizen. Omdat ik België nou eenmaal niet zo heel goed ken heb ik maar Nederlandse voorbeelden. Als je drie kwartier met de bus van Gorinchem naar Utrecht moet, kan ik me voorstellen dat je dat stuk ècht niet wil fietsen. Maar ik deed er in Utrecht gemakkelijk 3 kwartier over om van Zuilen Noord in Overvecht te komen, terwijl dat op de fiets een kwartiertje is.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Verhalen & Gedichten |
Verpest mijn avond! Sasjeliefff | 21 | 05-04-2006 08:48 | |
| Psychologie |
mijn ouders maken me gek... evanescence | 4 | 21-10-2004 09:49 | |
| Verhalen & Gedichten |
Mijn Verhaal: Dezelfde groene ogen. MissyGeduld | 10 | 19-06-2004 17:44 | |
| Psychologie |
Even van me afschrijven... Verwijderd | 9 | 17-09-2002 14:02 | |
| Psychologie |
Verliest mijn vader zijn verstand? Verwijderd | 26 | 23-08-2002 06:55 | |
| Liefde & Relatie |
Mijn moeder is jaloers op me schoonfamilie HelpMePlease | 10 | 18-05-2002 17:50 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:25.
Adverteren