Bestemming onbekend [proloog+eerste hoofdstuk]

[Aletta Jacobs]

Het is zonnig vandaag. Ik kijk uit het raam en besef me dat het me echt niets kan schelen. Wanneer ik naar buiten kijk is alles zo gewoontjes; waarom zou het me eigenlijk interesseren?
Ik kijk omhoog naar de wolken en zie niet eens vormen. Vroeger zag ik vormen, nee zelfs hele personages fantaseerde ik bij de skyline die overvloog. Nu zie ik ze niet meer, ik zie alleen nog vormeloze dekens van vocht voorbijdrijven die ook nog eens zo snel overvliegen dat ik mijn ogen pijnig in een poging ze te volgen.
Wanneer er een zoemend geluid door het dekbed klinkt draai ik vermoeid mijn hand richting het enige object dat mij verbindt met de buitenwereld. Oh, wat haat ik dat ding; mensen interesseren zich niet écht in je, ze doen maar alsof. Nee naïef ben ik allang niet meer, ieder individu voelt zich beter wanneer je veinst interesse te tonen, een meer pure vorm van egoïsme bestaat gewoonweg niet! Ik ben allang gestopt te doen alsof, het kan me niet meer schelen. Ik heb me allang beseft dat de grootste vorm van zelfopoffering en meedogendheid niets meer inhoudt dan zelfvernietiging! Met een diepe zucht val ik opnieuw in een droomloze slaap.


“Ik heb toch weer zo ontzettend geil gedroomd vannacht! Wil je het horen?” Ik neem een slok van mijn martini – zonder citroen, waar ik nog zó om had gevraagd – en kijk in de diepblauwe ogen van mijn vriendin. Wat is ze toch mooi en wat ben ik toch verachtelijk, ik kan het niet helpen dat ik me daar aan die tafel ontzettend onzeker voel. Waarom zou ik haar dit verhaal vertellen, wat is in daar nou in godsnaam zinvol aan? Ik maak haar dag er waarschijnlijk niet beter op en de mijne… Nouja, dat doet er eigenlijk niet eens toe, ik wil haar gewoon entertainen, iets dat me natuurlijk nooit echt zal lukken. Zwijgend neem ik nog een slok, waarna mijn vriendin me vragend aankijkt. “Ik was op stap in een stad waar ik niemand kende,” vervolg ik mijn verhaal “ik voelde me wat alleen dus bestelde ik nog maar een drankje.”. Mijn vriendin onderbreekt me en verkneukelt zich kennelijk om mijn anekdote: “Weet je zeker dat je dit gedroomd hebt?” vraagt ze lachend. Ik lach ook maar besef me deze kanttekening niet ongegrond is. Ik drink tegenwoordig steeds vaker en steeds meer waardoor het lastiger wordt om me dingen helder te herinneren. “Nee wacht, natuurlijk weet ik dat zeker maar laat me even uitpraten,” ik pak nerveus een Lucky strike uit het pakje dat roerloos op tafel ligt. “Ik liep op een zeker moment de bar uit en passeerde wat mensen. Na een tijdje doelloos rondgelopen te hebben sta ik voor de gevel van een prachtig huis. Vanbinnen is het al even mooi als van buiten en alsof er een magneet aan mijn borst kleeft zwalk ik naar de voordeur en bel aan.” Ik zwijg even en steek de sigaret op die aan mijn lippen kleeft. Ik twijfel of ik verder zal vertellen; het is geen geheim dat mijn ex me nog veelvuldig bezighoudt en ik weet niet zeker of mijn vriendin een droom waarin hij de hoofdrol speelt zal waarderen laat staan interesseren. Na een diepe zucht besluit ik mijn spannende droom toch maar te vervolgen. “Zoals je waarschijnlijk al verwachtte is de persoon die de deur opent geen onbekende maar Dinand, en echt waar ik, overdrijf dit niet maar hij zag er nog verbluffender uit dan ik me van eerder herinner!” Zuchtend draait mijn vriendin met haar hoofd en ik besef me dat ik haar verveel. “Zal ik maar stoppen met vertellen?” vraag ik haar verlegen. Ze pakt haar wijnglas en draait wat rondjes waardoor de inhoud bijna over de rand glijdt. “Nee dat hoeft niet,” bedenkelijk kijkend draait ze een pluk haar rond haar vinger, “ik snap alleen niet dat die jongen je nog steeds zo kan bezitten; zelfs in je dromen laat hij je niet los! Jij hebt echt een goede beurt van een lekkere kerel nodig om je gedachten van hem af te leiden!”
Met mijn meest sexy blik richt ik me op en loop in de richting van een wat saai uitziende jongen met een bril. De jongen weet zich geen houding te geven en in een poging een stoerdere houding aan te nemen, stoot hij zich aan de punt van een tafel. Met zichtbare pijn tussen zijn benen kijkt hij me afkeurend aan en loopt met een nog steeds gebogen rug de deur uit. Terwijl mijn vriendin moeite doet om niet van haar stoel te vallen van het lachen haal ik opgelucht adem, de avond is begonnen en mijn droom alweer vergeten.



Afwisselend zacht- en hardrood licht verspreid zich over mijn gezicht. Wanneer ik me erop focus, voel ik de warmte van de lampen die her en der verspreid boven de dansvloer hangen. Ik kijk om me heen en ervaar een vibe die me direct op mijn gemak stelt; van de kleine groefjes in het gezicht van het meisje dat naast me aan het dansen is, tot het geluid van de bass die door mijn lijf zindert.
“Hé jij daar! Ga je lekker?” Jeetje, wat heeft hij ontzettend mooie krullen. Ik neem een slok van het flesje water dat al de hele avond trouw in mijn rechterhand rust, en strijk zonder aarzelen een pluk haar uit het gezicht van de donkere jongen die voor mijn ogen staat. Met de meest charmante glimlach die ik ooit heb gezien, stelt de jongen zich voor als Dean – danser van beroep, altijd wel in voor een feestje – en ik antwoord dat ik nog nooit zo lekker ben gegaan.
Het is waar, ik geniet met volle teugen en kan me niet herinneren dat ik dat ik me ooit anders gevoeld heb. “Kom, laten we ergens anders verder feesten, ik weet nog wel een goede spot!” Alsof ik hem al jaren bemin, gooi ik mijn armen om zijn schouder en zoen hem op zijn mond, “Perfect! Laten we nu gaan! Waar gaan we eigenlijk heen?” Dean grijpt mijn hand en loopt voor me uit, met een knipoog draait hij zich om: “Dat blijft nog even een verassing, schatje. Heb vertrouwen!”
Dit hoeft hij me geen tweede keer te zeggen. Ik vis zo onopvallend mogelijk nog een half pilletje XTC uit mijn achterzak en spoel die snel weg met wat water; waar Dean met zijn prachtig bruine ogen me ook mee naartoe neemt, genieten zal ik!”


Nog niet overheen gelezen dus waarschijnlijk staan er een aantal spel- en/of stijlfouten in, excuses. Graag feedback

[Aletta Jacobs]

na meer dan een week vond ik dat ik hem wel mocht uppen

Iemand feedback?

Ik heb nu eigenlijk geen zin om het helemaal door te lezen. Maar, eerste regel: 'besef me'. Dat kan niet. Het is 'ik besef' of 'ik realiseer me'.

[Aletta Jacobs]

Etmakas schreef:

Ik heb nu eigenlijk geen zin om het helemaal door te lezen. Maar, eerste regel: 'besef me'. Dat kan niet. Het is 'ik besef' of 'ik realiseer me'.

er staan indd wat schoonheidsfoutjes in, mede doordat ik het zelf nog niet goed heb doorgelezen/nagekeken op spelling. De feedback die ik vraag is dus meer inhoudsgericht en ik hoop dat je er een beetje doorheen kunt komen ondanks bovengenoemde

Hoeft trouwens niet nu hoor maar ik hoor altijd graag van objectieve lezers wat zij vinden

[Geel]

Je weet nog niet wat je hiermee wilt doen?

Je schrijfstijl is leuk en fijn om te lezen, maar ik vind het onderwerp maar niks. Ik heb het gevoel dat dit een heel erg bekende weg op gaat. Maar ik hoop dus dat dit eigenlijk een opstap is voor iets veel originelers dan het gemiddelde 'feestende-meid-raakt-op-het-verkeerde-pad'-verhaal.

Maar het is dus wel een fijn stukje om te lezen.

[Aletta Jacobs]

Geel schreef:

Je weet nog niet wat je hiermee wilt doen?

Je schrijfstijl is leuk en fijn om te lezen, maar ik vind het onderwerp maar niks. Ik heb het gevoel dat dit een heel erg bekende weg op gaat. Maar ik hoop dus dat dit eigenlijk een opstap is voor iets veel originelers dan het gemiddelde 'feestende-meid-raakt-op-het-verkeerde-pad'-verhaal.

Maar het is dus wel een fijn stukje om te lezen.

Ik heb geen idee welke kant dit opgaat want het is gedeeltelijk autobiografisch, ik leef mijn verhaal dus gedeeltelijk nog steeds. Of het de bekende weg opgaat, ik denk het niet

[Wintersale]

Hoezo is het het vermelden waard dat een pakje sigaretten roerloos op tafel ligt Wat zou het anders moeten doen?

Dat viel me het meest op

Zoals gezegd, 'besef me' kan niet. Buiten dat vind ik dat het erg vaak gebruikt word. Probeer daar eens varianten op te verzinnen. Ik vind bepaalde zinnen erg lang. Bijvoorbeeld '

Nu zie ik ze niet meer, ik zie alleen nog vormeloze dekens van vocht voorbijdrijven die ook nog eens zo snel overvliegen dat ik mijn ogen pijnig in een poging ze te volgen.

of

Ik kijk om me heen en ervaar een vibe die me direct op mijn gemak stelt; van de kleine groefjes in het gezicht van het meisje dat naast me aan het dansen is, tot het geluid van de bass die door mijn lijf zindert.

Het kan aan mij liggen, maar ik vind die zinnen echt te lang. Probeer ze eens in kleinere stukjes te breken, op een andere manier in te vullen. Ik weet niet precies, maar het stoort me. Je hebt er zo nog een aantal instaan.

Onderwerp, en met name de proloog, vind ik erg leuk Ben benieuwd waar het naar toe gaat.

[Roosje]

Ik dacht dat de hoofdpersoon een jongen was!

[Geel]

Roosje schreef:

Ik dacht dat de hoofdpersoon een jongen was!

Dat dacht ik eerst ook

[Aletta Jacobs]

Geel schreef:

Dat dacht ik eerst ook

Nu ben ik dan ook wel weer benieuwd waarom

[Geel]

Aletta Jacobs schreef:

Nu ben ik dan ook wel weer benieuwd waarom

De proloog (door de 'fuck it all'-gehalte) maar vooral het begin van het eerste hoofdstuk is niet echt geschreven uit een 'typische' vrouwenblik.