Wat moet ik nou doen?

[bambambam]

-

[hookee]

Als je geen sociale kring hebt zul je die moeten zoeken.
Sport, of nog beter misschien; dansen, daar kom je misschien ook nog 's wat leuks tegen waar je mee kan praten.

bambambam schreef:

En nu heb ik nauwlijks de kans om nieuwe mensen te leren kennen doordat ik havo thuis doe (de enige manier waarop ik havo KON doen, en ik wilde per se geen mbo doen).

Waarom niet als ik vragen mag?

[bambambam]

hookee schreef:

Als je geen sociale kring hebt zul je die moeten zoeken.
Sport, of nog beter misschien; dansen, daar kom je misschien ook nog 's wat leuks tegen waar je mee kan praten.

Ik heb inderdaad een tijdje zitten denken om te beginnen met atletiek, omdat ik voornamelijk goed ben in hardlopen en sprinten, maar om nou op je 18e te beginnen met een sport lijkt me een beetje laat. En om nou te gaan dansen als jongen met twee linker benen lijkt me ook geen goed plan

En ik heb wel een sociale kring, maar die is vrij beperkt

Maar dan zit ik alsnog met die vader van me die dag in dag uit zit te zuipen, bestaan er niet toevallig gedwongen behandelingen hiervoor?

Wout schreef:

Waarom niet als ik vragen mag?

Toen ik op het VMBO zat had ik die instelling van ''het boeit me niet, ik wil geen school meer'', niet leren en zo, en daardoor had ik maar een 6,5 gemiddeld, en je moet per se een 7 gemiddeld staan. Ik besloot het toch te proberen en ging terug naar mijn oude school, en nam contact op met de decaan, die kende mij namelijk vrij goed omdat ik dagen lang met hem had zitten kijken voor een vervolgstudie. en hij wist ook wel een beetje dat ik het aan kon, maar de teamleider van het havo was daar niet van overtuigd. Hij keek namelijk slechts naar cijfers, niet naar de persoon en wat voor instelling die heeft.

[hookee]

bambambam schreef:

I..maar om nou op je 18e te beginnen met een sport lijkt me een beetje laat. En om nou te gaan dansen als jongen met twee linker benen lijkt me ook geen goed plan

Twee excuses om niks te ondernemen, wat verwacht je, dat de oplossing via dit forum ingestraald wordt en je gewoon kan blijven zitten?
Sporten is pas te laat als je met een fatale ziekte aan je bed gekluisterd bent, en dan nog zie je mensen beginnen met schaken/dammen.
Het is juist het fysieke dat je nodig hebt, hoewel hardlopen weer een erg single-person sport is, daar ontmoet je niemand mee, En dansen, daarom heet het dansles en 18 is er een perfecte leeftijd voor en er is altijd een tekort aan heren. Ga gewoon eens gratis kijken en zie de rest van de heren met twee linkerbenen.

Maar dan zit ik alsnog met die vader van me die dag in dag uit zit te zuipen, bestaan er niet toevallig gedwongen behandelingen hiervoor?

Dit is probleem 2, probeer een ander topic.
Misschien drinkt hij wel omdat hij twee kinderen thuis met problemen ziet en knapt hij iets op zodra hij er één iets van zijn leven ziet maken.

[bambambam]

hookee schreef:

Twee excuses om niks te ondernemen, wat verwacht je, dat de oplossing via dit forum ingestraald wordt en je gewoon kan blijven zitten?
Sporten is pas te laat als je met een fatale ziekte aan je bed gekluisterd bent, en dan nog zie je mensen beginnen met schaken/dammen.
Het is juist het fysieke dat je nodig hebt, hoewel hardlopen weer een erg single-person sport is, daar ontmoet je niemand mee, En dansen, daarom heet het dansles en 18 is er een perfecte leeftijd voor en er is altijd een tekort aan heren. Ga gewoon eens gratis kijken en zie de rest van de heren met twee linkerbenen.

Oke daar heb je inderdaad een punt. Dan ga ik toch maar goed kijken naar wat sporten om aan te gaan beginnen, en naar een nieuwe baan.

hookee schreef:

Dit is probleem 2, probeer een ander topic.
Misschien drinkt hij wel omdat hij twee kinderen thuis met problemen ziet en knapt hij iets op zodra hij er één iets van zijn leven ziet maken.

Hij weet zover ik weet niet dat ik ergens mee zit en hij doet het al sinds ik me kan herinneren.

Ik ben het eens met hookee: ga naar een sportclub of een andere club waar je je voor interesseert. Daar leer je andere mensen kennen en er zitten vast wel mensen bij die je aardig vindt. Zo vergroot je weer wat je vriendschap kring. En als je gaat werken dan leer je ook weer nieuwe mensen kennen.
Verder: het lijkt erop dat je last hebt van heel je thuissituatie. Waarschijnlijk kan je zelf weinig aan je vader en je zus doen en dat maakt het alleen nog maar moeilijker voor jou. Heb je er wel eens over nagedacht om met een psycholoog te praten? Misschien helpt dat om bepaalde dingen wat te verwerken.

[bambambam]

Kikaa schreef:

Ik ben het eens met hookee: ga naar een sportclub of een andere club waar je je voor interesseert. Daar leer je andere mensen kennen en er zitten vast wel mensen bij die je aardig vindt. Zo vergroot je weer wat je vriendschap kring. En als je gaat werken dan leer je ook weer nieuwe mensen kennen.
Verder: het lijkt erop dat je last hebt van heel je thuissituatie. Waarschijnlijk kan je zelf weinig aan je vader en je zus doen en dat maakt het alleen nog maar moeilijker voor jou. Heb je er wel eens over nagedacht om met een psycholoog te praten? Misschien helpt dat om bepaalde dingen wat te verwerken.

Dat ik verkracht ben heb ik al zo goed als verwerkt, ik heb er met een paar mensen die ik echt vertrouw over gepraat, dus dat zit nu best wel goed. Maar denk je dat het zou helpen om naar een psycholoog te gaan over mijn vader en mijn zus? want ik kan dan wel geholpen worden maar dat betekent niet dat die problemen stoppen. Maar het zal zeker de poging waard zijn!

[honestsmile]

bambambam schreef:

Dat ik verkracht ben heb ik al zo goed als verwerkt, ik heb er met een paar mensen die ik echt vertrouw over gepraat, dus dat zit nu best wel goed. Maar denk je dat het zou helpen om naar een psycholoog te gaan over mijn vader en mijn zus? want ik kan dan wel geholpen worden maar dat betekent niet dat die problemen stoppen. Maar het zal zeker de poging waard zijn!

Naar een psycholoog gaan houd inderdaad niet in dat de problemen stoppen, maar wat het wel kan doen is dat hij/zij jou helpt dingen beter op een rijtje te zetten zodat jij het wat beter een plekje kan geven. Maar ik moet wel zeggen, je moet wel kijken of een psycholoog wel bij je past. Ikzelf ben bijvoorbeeld best wel nuchter en kon een psycholoog niet echt goed hebben, puur omdat ik niet een ''zweverig'' type wilde, maar juist een nuchter persoon die recht voor zijn raap zei wat zij zeggen wilde.

Het hoeft dus niet persé een psycholoog te zijn, je kunt ook kijken naar iemand die dicht bij je staat waar je goed mee kan praten. Je kunt ook nadenken over of je liever iemand hebt die compleet buiten de situatie staat en dus ook nog niet van de situatie af weet, of iemand die wel bekend is met jullie situatie.

En over problemen oplossen: Zijn je ouders al bezig geweest met bijvoorbeeld een opname voor je zus?

[bambambam]

honestsmile schreef:

Naar een psycholoog gaan houd inderdaad niet in dat de problemen stoppen, maar wat het wel kan doen is dat hij/zij jou helpt dingen beter op een rijtje te zetten zodat jij het wat beter een plekje kan geven. Maar ik moet wel zeggen, je moet wel kijken of een psycholoog wel bij je past. Ikzelf ben bijvoorbeeld best wel nuchter en kon een psycholoog niet echt goed hebben, puur omdat ik niet een ''zweverig'' type wilde, maar juist een nuchter persoon die recht voor zijn raap zei wat zij zeggen wilde.

Het hoeft dus niet persé een psycholoog te zijn, je kunt ook kijken naar iemand die dicht bij je staat waar je goed mee kan praten. Je kunt ook nadenken over of je liever iemand hebt die compleet buiten de situatie staat en dus ook nog niet van de situatie af weet, of iemand die wel bekend is met jullie situatie.

En over problemen oplossen: Zijn je ouders al bezig geweest met bijvoorbeeld een opname voor je zus?

Ja ik denk dat ik liever met iemand praat die ik al goed ken, dat heb ik ook al eerder gedaan en tsja, het voelt wel een stuk fijner!

Over de afgelopen 6-7 jaar hebben mijn ouders HONDERDEN uren besteed om iets voor mijn zus te vinden, maar doordat zij sociale angsten heeft, doordat ze vroeger heel erg gepest heeft en vaak zelfs huilend thuiskwam, doet ze er ALLES aan om niet met vreemden in contact te hoeven komen. De enige personen die ze vertrouwt zijn mijn oma's, mijn moeder en ik. En als ze in een inrichting of iets dergelijks gestopt wordt, is ze iedereen die ze aardig vind en goed bij voelt kwijt, en aangezien ze al suïcidaal is, lijkt me dat geen goed plan.
Ze heeft al een aantal intake gesprekken gehad bij psychologen en psychiaters, daar gedroeg ze zich dus zó bizar dat ze haar niet aan durven te nemen.
Ze heeft al een tijd geleden een flink aantal tests bij het een ziekenhuis moeten doen en die beloofden haar hulp, maar na een lange tijd, laten ze nog niets van zich horen, ik ben al lang gestopt met bijhouden met hoe lang. Schandalig.

Een psycholoog kan inderdaad niet de problemen voor je oplossen. Maar een psycholoog kan je wel helpen met dingen verwerken waardoor het wat draagbaarder voor je wordt. Wel een vervelende situatie zeg. Kan je er uberhaupt wel met iemand over praten? Want als je zelf al denkt dat het je fijner lijkt om met iemand te praten die je goed kent, dan kan je dat misschien eerst proberen.

Op je 18e beginnen met een sport kan toch prima? Okee, je wordt waarschijnlijk geen topsporter meer, maar die kans was toch al miniem. Maar je kan er nog 70 jaar plezier aan hebben, lijkt me een goeie reden om er aan te beginnen!

Ik ben op m'n 19e begonnen met klimmen (dat was nooit bij ons in de omgeving, dus kon pas toen ik ging studeren) maar daar ben ik wel superblij mee. Het is zo'n gave sport, ik geniet er nog altijd van! En als ik vaak genoeg ga, word ik ook heus nog wel góed, hoewel dus geen topsporter

Mischin kan je met je zus samen dingen doen, zoals hardlopen, wandelen door het bos. og jullie nemen haar mee met piknick en wandelen, als je zus er in staat is en zelf vind je het mischien ook wel leuk, en denk je even aan de natuur.

met een sport beginnen kan je zelfs nog op je 70ste alleen je bent wel minde fit dan tussen de 10 en de 30 jaar.
en met een psycholoog praten helpt je mischien al je gedachtes te verwerken.

sorry voor mijn spelfouten en slecht nederlands.