Welke film(s) heb je gezien en wat vond je ervan?

Idi i smotri

Volgens mij is dit zowel de naarste als de beste film die ik sinds heel lang gezien heb. Mijn hemel.

[Noedelhap]

Foute Vrienden

Redelijk interessante docu over vier vrienden die sinds begin van de 90s worden gevolgd door filmmaker Roy Dames. Van hun criminele leventje als bloedgabbers tot het heden (2010 dan) waarin ze elk hun eigen leven hebben.
Hoewel de docu niet bijzonder is vanuit filmisch oogpunt, kijkt het rauwe beeld van Amsterdamse matties wel lekker weg. Het is vaak vermakelijk door het platte taalgebruik, maar het laat ook vaak de tragische nare kant zien van dat criminele leven, met geldzorgen, schuldproblemen met de onderwereld en gedoe met instanties.
Erg boeiend ook dat er telkens een sprong in de tijd wordt gemaakt, en ze zo (met name uiterlijk) te zien veranderen.

7/10

[Hellraider]

Now You See Me

Het is een film waar je best wel vaak denkt van ''wtf gebeurd er eigenlijk'' En het heeft een einde wat je niet verwacht. Het is al met al een goeie film en ik raad het dan ook aan. Een van de acteurs is Morgan Freeman, met hem is een film vaak altijd goed ( vind ik ).

6,5/10

[Noedelhap]

Confessions (Kokuhaku) (2010)

Klinkt op papier veelbelovend, een heuse wraakfilm op z'n Japans. Ik had al enigszins Audition-taferelen in gedachten. Maar wat in de eerste instantie een lekker sadistisch relaas lijkt te worden, ontpopt zich al snel tot één van de traagste films die ik in tijden heb gezien. Het eerste half uur speelt zich af in het klaslokaal waar de docente een lange monoloog voert. Met name door het overmatig gebruik van slowmotion shots (die weinig toevoegen) lijkt dit eindeloos lang te duren.
Daarna volgt er een reeks gebeurtenissen die zich vóór en na deze monoloog afspelen, verteld vanuit verschillende perspectieven, maar de flarden van scènes bevatten amper een spanningsboog.
Het deed me in de verste verte nog wel denken aan die tergend trage films van Terence Malick (o.a. Tree of Life), met dat gemijmer en dat poëtische gedram, gepaard met dromerige super-slowmotion beelden.

Naar het einde toe krijgt de film wel een redelijk goede afronding, maar tegen die tijd ben je al behoorlijk verveeld geraakt met de gebeurtenissen, de personages en hun motieven, dat het nog weinig bevredigend is. Het zou misschien een stuk beter werken als korte(re) film.

4/10

Confessions (Kokuhaku) (2010)

Nou, stop de persen, want ik ben het totaal niet met Noedelhaps oordeel eens.

Ondanks het rare begin (moet even wennen aan het Japans en aan de rare geluidsmix), wordt het echt een heel mooie bijzondere film.
Het zit echt onzettend goed in elkaar allemaal, en toch is het ook weer niet nodeloos ingewikkeld gemaakt. Een thema wat op zichzelf al interessant is, en dat verfilmd vanuit meerdere standpunten en niet-chronologisch, en dus zitten er heel de speelduur lang telkens kleine onthullingen, plotwendinkjes en spanningsbogen in de film. Tel daarbij op de prachtige manier van filmen, de effecten, de sfeer en de spanning, en je hebt gewoon iets wat zich ook prima leent voor herkijk.

Ik ben echt een mieperd als het gaat om trage films, maar dit heb ik echt totaal niet als traag ervaren. Het is nu eenmaal een verhaal dat zich in anderhalf uur op een wat mysterieuze manier ontvouwt, en zelfs al zou het plot af en toe even halt houden is er op visueel vlak nog genoeg te beleven.

Gaat dat zien.

8,8/10

Noedelhap schreef:

Confessions (Kokuhaku) (2010)

Klinkt op papier veelbelovend, een heuse wraakfilm op z'n Japans. Ik had al enigszins Audition-taferelen in gedachten. Maar wat in de eerste instantie een lekker sadistisch relaas lijkt te worden, ontpopt zich al snel tot één van de traagste films die ik in tijden heb gezien. Het eerste half uur speelt zich af in het klaslokaal waar de docente een lange monoloog voert. Met name door het overmatig gebruik van slowmotion shots (die weinig toevoegen) lijkt dit eindeloos lang te duren.
Daarna volgt er een reeks gebeurtenissen die zich vóór en na deze monoloog afspelen, verteld vanuit verschillende perspectieven, maar de flarden van scènes bevatten amper een spanningsboog.
Het deed me in de verste verte nog wel denken aan die tergend trage films van Terence Malick (o.a. Tree of Life), met dat gemijmer en dat poëtische gedram, gepaard met dromerige super-slowmotion beelden.

Naar het einde toe krijgt de film wel een redelijk goede afronding, maar tegen die tijd ben je al behoorlijk verveeld geraakt met de gebeurtenissen, de personages en hun motieven, dat het nog weinig bevredigend is. Het zou misschien een stuk beter werken als korte(re) film.

4/10

Stefenootje schreef:

Confessions (Kokuhaku) (2010)

Nou, stop de persen, want ik ben het totaal niet met Noedelhaps oordeel eens.

Ondanks het rare begin (moet even wennen aan het Japans en aan de rare geluidsmix), wordt het echt een heel mooie bijzondere film.
Het zit echt onzettend goed in elkaar allemaal, en toch is het ook weer niet nodeloos ingewikkeld gemaakt. Een thema wat op zichzelf al interessant is, en dat verfilmd vanuit meerdere standpunten en niet-chronologisch, en dus zitten er heel de speelduur lang telkens kleine onthullingen, plotwendinkjes en spanningsbogen in de film. Tel daarbij op de prachtige manier van filmen, de effecten, de sfeer en de spanning, en je hebt gewoon iets wat zich ook prima leent voor herkijk.

Ik ben echt een mieperd als het gaat om trage films, maar dit heb ik echt totaal niet als traag ervaren. Het is nu eenmaal een verhaal dat zich in anderhalf uur op een wat mysterieuze manier ontvouwt, en zelfs al zou het plot af en toe even halt houden is er op visueel vlak nog genoeg te beleven.

Gaat dat zien.

8,8/10

[Dinalfos]

Confessions niet goed vinden

Dan heb je het leven gewoon niet begrepen

Tussenstand

Geen goeie keuze om als Zomerfilm in een tuin te draaien, want met te veel omgevingsgeluid en publiek dat wiebelt en een beetje kletst en opstaat om een biertje te halen etc. is er soms gewoon weinig van te volgen. Liever had ik hem dus gewoon lekker thuis gekeken, maar gelukkig zag ik nog steeds wel de kwaliteit van de film in; toffe dialogen en realistisch spel (+ regie die daar zeer veel aan bijdraagt) van fantastische acteurs.

7,5/10

Monster's University

Gewoon leuk.

7/10

The Boat That Rocked

Had ik nog nooit gezien Ik heb me suf gelachen, zo heerlijke over the top personages en verhaallijnen, geweldige acteurs, fijne muziek en gewoon 'ne goeie sfeer

8,5/10

[WolterB]

Amour (2012)

Minstens zo sterk als ik verwacht had na alles wat erover geschreven was. Een film waar de meest ware vorm van de mens in beeld gebracht wordt. Hartverscheurend en mooi tegelijk.

9,2/10

Seven Psychopaths (2012)

In tegenstelling tot de mensen waarmee ik de film gekeken heb, was ik hier wel positief over. Vreemde film die qua stijl soms heel dicht tegen een aantal Tarantino's aanschuurt, maar net zo snel weer met een grote bocht de andere kant op draait. Humor die soms erg lastig uit de verf komt, en een soms vrij stroef lopend plot, maar juist daardoor wordt de film weer boeiender.

7,8/10

[Turk February]

Death Proof

Ja hoor: nog steeds Tarantino's beste. Honderd procent perfecte variatie op nouvelle vague, plus een van de beste auto-achtervolgingen ooit.

10/10

[Noedelhap]

The Devil Wears Prada

Ogenschijnlijk een verschrikkelijk modefilmpje met allemaal insidersdingetjes, zou je denken, maar gelukkig neemt het die hele ridicule modewereld op de Prada-hak.
De oppervlakkigheid van uiterlijk vertoon, de schijnheiligheid en die nepglamour, blij dat ik niet in die wereld zit. Blij dat Anne Hathaway dan ook als een soort grijze muis laat zien dat het ook allemaal maar fake is.
Ook Meryl Streep zet een geweldig personage neer.

Maar goed, daarom zelfs voor mannen-die-mode-haten goed kijkbaar. Met een prima openingsshot, overigens.

7,7/10

Night train to Lisbon

Ik was toch te nieuwsgierig En ik vind het vrij schandalig hoe ze dat prachtige boek hebben teruggebracht tot gewoon het meest dramatische verhaallijntje, dat nog een tikje aangezet en geromantiseerd hebben en daarvoor zelfs rare plotwendingen eraan toegevoegd hebben. Dat de liefde voor de taal de film niet gehaald had, wist ik, en dat is ergens logisch (maar wel jammer), maar het allerergst vond ik dat er van Amadeu de Prado echt niks overbleef. Hij was nu gewoon een verraderlijke eikel en een romantisch sukkeltje, en eentje die helemaal niet buitengewoon intelligent of aimabel was, zoals in het boek. En doordat er ook echt bizar weinig van zijn citaten gebruikt worden (die ik juist het mooist vond), blijft hij ook heel oppervlakkig en kom je niets te weten over hoe ongelukkig hij is en hoe hij alles in zijn leven analyseert.
Als je het boek niet gelezen hebt, vast een prima film, want mooie beelden, romantisch verhaaltje, prima Jeremy Irons en prachtige Bruno Ganz in een bijrol. Maar ik werd hier gewoon een beetje treurig van.

5/10

I love you Phillip Morris

Vermakelijke film en ook gewoon een interessant en tof verhaal.

7/10

[Carn]

Pacific Rim 8/10

Zomer-blockbuster met het hart op de juiste plaats. Het verhaal is natuurlijk klinkklare onzin, maar Del Toro wist in dit stukje escapisme mij beter mee te krijgen dan bijvoorbeeld de laatste Batmanfilm, en zelfs de hele Transformers-trilogie legt het hier makkelijk bij af. Ook fijn om weer eens een film te zien die barst van creativiteit qua (set)design, extra's, effecten en kleurgebruik; en je ziet Del Toro's hand in veel details waardoor het niet perse geloofwaardiger is maar wel veel karakter geeft. Zoals Turk al zei is het jammer dat de zogenaamde hoofdpersoon ongeveer het minst interessant was; daar had men meer mee kunnen doen.

The Notebook

Mooie film, beter dan ik had verwacht.

Sarah schreef:

The Notebook

Mooie film, beter dan ik had verwacht.

Jaaaa <3 Ik ook weer eens een stukje, en ik vind het één van de beste romantische zwijmelfilms die ik ken. Overstijgt de meeste anderen in het genre. En twee van mijn lievelingsacteurs van het moment <3

[WolterB]

Sound City (2013)

Zeer interessante docu over de muziekstudio Sound City. Van de oprichting naar de hoogtijdagen dankzij Fleetwood Mac, het verval, nieuwe opleving door Nevermind, de uiteindelijke teloorgang en de waarde van het behoud van sentimenten van de hand van David Grohl.

8/10

Zoals mijn tv gids app hem beschreef klonk het als een prima-maar-wel-dertien-in-een-dozijn romcom, maar dat was het totaal niet!

[Noedelhap]

The Yellow Sea

Koreaanse film die begint als een rustig opbouwend drama, waarin Gu-nam opdracht krijgt om iemand om te brengen, zodat hij daarmee zijn gokschulden kan afbetalen. Er wordt ruim de tijd genomen om dat deel van het verhaal te vertellen.
De tweede helft van de film krijgt hij echter allerlei groeperingen achter zich aan, zijn oude opdrachtgever, de politie en andere aanverwanten. Het is soms nog wel redelijk te volgen maar na een tijdje kun je de draad kwijtraken qua motieven en wie wie is. Vooral omdat ze allemaal best erg op elkaar lijken
Daarbij slaat ook de sfeer van de film om; het wordt namelijk erg actiegericht, met achtervolgingen, slachtpartijen met bijlen en nog meer van dat geweld. Hier en daar wordt het wel ongeloofwaardig, met name qua hoeveel de hoofdpersoon aankan (rennen, vliegen, springen, vallen, opstaan en weer doorgaan met een horde agenten dan wel mobsters achter je aan). Het zit allemaal wel erg goed in elkaar, qua actiescenes, maar na 2,5 uur ben je er wel redelijk klaar mee.

7,5/10

Changeling

Geprogrammeerd op een 'vrouwenkanaal' en ik had dus 'drama' verwacht, maar dit is waarom ik blij ben met mijn digibox. Ook al vind ik de lippen van Jolie echt storend lelijk, dit was een geweldige film. Ik weet niet hoe ver dit geloofwaardig is, maar als ik bedenk dat mijn vader het heeft over dat de meneer pastoor, meneer doktoor en de leraar de macht hadden vroeger, lijkt me de macht en mogelijkheden van de politie niet zo ver gezocht.

Spoiler

Ik zat wel echt op mijn tanden te bijten omdat ik een happy end verwachtte, herenigingen enzo, dat dat niet gebeurde, spreekt voor mij extra voor de film. Een happy end geeft me even een goed gevoel, maar een goeie film gaat langer mee ^^
Ook de psychiatrie was treffend weergegeven. Enge dingen toen.

8.5/10

[WolterB]

Jagten (2012)

Had me van te voren niet echt ingelezen over de film, waardoor ik alles op me af heb laten komen.

De film behandelt een zeer gevoelig punt in de maatschappij, waardoor het erg dapper is een verhaal te belichten zoals hier gedaan is. En naast dapper is het verhaal fenomenaal uitgewerkt, evenals het acteerwerk waar iedereen, en met name Mads Mikkelsen (Lucas) en Annika Wedderkopp (Clara), een geweldige prestatie neerzet.

Vanaf de eerste tot de laatste minuut ben ik geboeid geweest door de film en werd ik echt het verhaal ingezogen. De woede, de machteloosheid en het verdriet kwamen goed binnen hier.

Al met al een film die grenst aan perfectie en die nog behoorlijk wat tijd nodig zal hebben om te bezinken hier.


9,8/10

Zambezia

Ik had nog een tegoedbon van Telenet om een film te bestellen en ik zat een beetje te twijfelen over wat ik wou kijken. Ik dacht eerst aan The Hobbit, maar die zal ik met de hoeveelheid fanboys onder mijn vrienden sowieso nog te zien krijgen en die staat op de planning om aan te schaffen. Maar uiteindelijk heb ik besloten om iets te kiezen wat ik niet zo snel ergens anders zou kunnen zien en Zambezia heeft vogels

Kinderfilm natuurlijk, maar vogels en vermakelijk. Compleet voorspelbaar, maar ik heb kunnen grinniken en ik vind mijn tegoedbon goed gespendeerd. En ik denk dat het een fijne film is voor de doelgroep.

[Little Phoebe]

Despicable Me 2

Love it. Ik wilde typen 'hij is niet grappiger dan de eerste', maar ik twijfel. Ze hebben dit keer nog meer Minions leuke dingen laten doen, want ze weten nu wel dat de Minions de halve film maken. Daarover ook niks te klagen. Hooguit een lichtelijk voorspelbaar einde, maar goed, dat was het van deel 1 ook. Voelde alleen dat er iets te veel aan de hand was op hetzelfde moment, ik was ergens ineens het verhaal even kwijt. Dat kan er ook aan liggen dat ik een kat naast me had die alleen maar wilde spelen

Nee, leuke film, ik wil best een deel 3.

[Noedelhap]

Pacific Rim

Al vrij snel weet je waar deze film naar toe wil en gaat (namelijk nergens) en rest je weinig anders dan kijken naar een bombastisch, kleurrijk visueel spektakel. Nouja, nouja, spektakel...Net als bij de Transformers-films heb je de kolossale superbattles na een kwartier wel gezien (overigens wel goede CGI) en wordt het repetitief en saai.
Qua verhaal en personages valt er ook al niks te genieten, maar omdat het een blockbuster is moet ik dat misschien maar accepteren. Een saaie, nietszeggende hoofdpersoon, flauwe medespelers, cliché uitspraken die zogenaamd diepgang moeten geven aan die personages en een verschrikkelijk voorspelbaar en suf einde.
Zelfs IMAX kan dit niet redden. Om maar even een vergelijking te schetsen met een eerdere blockbuster: Avatar was destijds tenminste nog een happening vanwege de relatieve nieuwigheid (ook had die net zo'n flutverhaal), maar dit is gewoon 'been there, done that'. Overgewaardeerde Power Rangers-meuk.

Minuscuul pluspuntje: heel even zag je soms een creatief Del Toro-momentje, het soort magie dat hij in Pan's Labyrinth ook liet zien, maar dat was te weinig om echt wat te doen met de film.

3/10

[*oma*]

Pacific rim

Naast dat ik van de titel rare ideeën krijg, moet ik mij aansluiten bij Noedelhap. Ik vond de wetenschappers veel te stereotype en totaal niet overtuigend en dat meisje was gewoon irritant.

5/10

Ruby Sparks

Het begin van de film sprak mij erg aan, alleen

Spoiler

naar het einde toe werd het gewoon te dramatisch. Dat vond ik jammer.

6/10

[Noedelhap]

Submarino

Vinterberg-filmpje dat lekker rauw is en dramatisch, maar wat toch iets mist. Het kijkt wel goed weg en is bij vlagen wel boeiend, maar heel veel spraakmakends gebeurt er nou ook weer niet. Althans niets wat ik niet al eens eerder heb gezien.

7/10

[Pleun.]

Into the Wild,

Heel mooie film, gave shots op gave locaties en de muziek vond ik fan-tas-tisch (Eddie Vedder omg omg omg ).
En verder had Kristen Stewart net als altijd haar mond open hangen.
En natuurlijk janken op het einde, janken man.

Wauw.

[Turk February]

Happiness 10/10

Samen met Airplane! de grappigste film aller tijden, en bovendien de ultieme feel-good-film. Ik word er altijd vrolijk van.

Haha, nee, feelgood zou ik hem toch niet noemen.

[Turk February]

Ik zou geen film kunnen verzinnen waarop dat woord voor mij meer van toepassing is.

[Slome Kameel]

Noedelhap schreef:

Foute Vrienden

Redelijk interessante docu over vier vrienden die sinds begin van de 90s worden gevolgd door filmmaker Roy Dames. Van hun criminele leventje als bloedgabbers tot het heden (2010 dan) waarin ze elk hun eigen leven hebben.
Hoewel de docu niet bijzonder is vanuit filmisch oogpunt, kijkt het rauwe beeld van Amsterdamse matties wel lekker weg. Het is vaak vermakelijk door het platte taalgebruik, maar het laat ook vaak de tragische nare kant zien van dat criminele leven, met geldzorgen, schuldproblemen met de onderwereld en gedoe met instanties.
Erg boeiend ook dat er telkens een sprong in de tijd wordt gemaakt, en ze zo (met name uiterlijk) te zien veranderen.

7/10

Lijkt me leuk! Vice had laatst een leuke korte documentaire over Roy Dames. Als je die ziet begrijp je meteen waarom het hem zo goed lukt zijn films zo te maken.

Absinthe. schreef:

Tussenstand

Geen goeie keuze om als Zomerfilm in een tuin te draaien, want met te veel omgevingsgeluid en publiek dat wiebelt en een beetje kletst en opstaat om een biertje te halen etc. is er soms gewoon weinig van te volgen. Liever had ik hem dus gewoon lekker thuis gekeken, maar gelukkig zag ik nog steeds wel de kwaliteit van de film in; toffe dialogen en realistisch spel (+ regie die daar zeer veel aan bijdraagt) van fantastische acteurs.

7,5/10

Mijke de Jong prachtige films.

Turk February schreef:

Death Proof

Ja hoor: nog steeds Tarantino's beste. Honderd procent perfecte variatie op nouvelle vague, plus een van de beste auto-achtervolgingen ooit.

10/10

Precies!

Noedelhap schreef:

Pacific Rim

Al vrij snel weet je waar deze film naar toe wil en gaat (namelijk nergens) en rest je weinig anders dan kijken naar een bombastisch, kleurrijk visueel spektakel. Nouja, nouja, spektakel...Net als bij de Transformers-films heb je de kolossale superbattles na een kwartier wel gezien (overigens wel goede CGI) en wordt het repetitief en saai.
Qua verhaal en personages valt er ook al niks te genieten, maar omdat het een blockbuster is moet ik dat misschien maar accepteren. Een saaie, nietszeggende hoofdpersoon, flauwe medespelers, cliché uitspraken die zogenaamd diepgang moeten geven aan die personages en een verschrikkelijk voorspelbaar en suf einde.
Zelfs IMAX kan dit niet redden. Om maar even een vergelijking te schetsen met een eerdere blockbuster: Avatar was destijds tenminste nog een happening vanwege de relatieve nieuwigheid (ook had die net zo'n flutverhaal), maar dit is gewoon 'been there, done that'. Overgewaardeerde Power Rangers-meuk.

Minuscuul pluspuntje: heel even zag je soms een creatief Del Toro-momentje, het soort magie dat hij in Pan's Labyrinth ook liet zien, maar dat was te weinig om echt wat te doen met de film.

3/10

Kun je misschien uitleggen wat je bedoelt met een creatief Del Toro-momentje, het soort magie dat hij ook in Pan's Labyrinth liet zien? Wat is dat dan precies? Dat monster met ogen op zijn handen? Ik ben er geloof ik niet echt vatbaar voor.

[Turk February]

A beautiful mind

Oscarspul. Russell Crowe doet een mal typetje met een gek loopje. Schizofrenie wordt lekker eenvoudig en romantisch gepresenteerd.

Nash tegen studenten: "Mathematics is very specific, and it is an art form." Ja, mooi gezegd, genie.

Maar goed, professioneel gemaakt hoor.

6/10

Slome Kameel schreef:

Mijke de Jong prachtige films.

Ja, wij hadden afgelopen jaar ook Het zusje van Katia in ons filmprogramma en die vond ik ook echt fantastisch <3

[Dinalfos]

Noise: The Movie Pacific Rim - 2/10

Zo, dat hebben we eindelijk achter de rug. Ik ben nu toch wel flink gesterkt in mijn vermoeden dat ik dit soort absurd epische ADD-blockbusters beter gewoon op DVD kan kijken, i.p.v in de bioscoop. Is tenminste niet zo'n aanslag op mijn gehoor, mijn verstand en mijn neurotransmitters. Ik heb echt nog nooit zo'n verschrikkelijke aaneenschakeling van audiovisuele gruwelen mogen ondergaan van een doorgaans goede en gerespecteerde filmmaker. Een filmmaker die om die reden vanaf nu blijvend een kloppende eikel dient te worden genoemd. De film faalt trouwens ook onnoemelijk hard op vele andere fronten, maar het is de sound design die de taart neemt.

Want linksom of rechtsom, Pacific Rim móét en zál verdomme lawaai maken. Koste wat het kost. Zijn er bijvoorbeeld even een minuutje geen oorverdovende gevechten, dan is er oorverdovende pre-battle muziek om dat gemis op te vangen. Is er onverhoopt ook geen muziek, dan wordt er geschreeuwd dat het een lieve lust is. En wordt er even niet geschreeuwd, dan schakelt men voor de zekerheid maar over op "miscellaneous noise barrage". Gewoon om de tijd te doden tot het moment dat al die geluidsbronnen weer simultaan afgespeeld kunnen worden

Het visuele aspect is puur technisch wél in orde, maar als creatieve uiting heeft het dus al bijna net zo'n schreeuwerig karakter als de herrie die het vergezelt. De gevechten zijn allemaal ietsje overzichtelijker en stabieler gemonteerd dan in Transformers, maar het gaat in duur en zelfgenoegzaamheid minstens net zo ver over de schreef. Gevolg daarvan is dat de op zich hoogwaardige CGI alles eruit laat zien als een derderangs cartoon en je dus alsnog het gevoel hebt naar een onooglijke smurrie te kijken.

Wat het geheel nog wat erger maakt, is het feit dat de film inhoudelijk ook volslagen debiel is. Zo zijn de personages stuk voor stuk slappe archetypes/clichés die het net zo slappe verhaal vrijwel uitsluitend met basale Hollywood-for-beginners-dialogen moeten zien te stuwen. Er komt serieus geen fatsoenlijk stukje tekst uit hun mondjes. Je hoeft dus ook zeker niet te rekenen op geinspireerd persoonlijk drama, leuke banter, geloofwaardige emoties of zelfs ook maar interessante expositie. Men heeft overigens geprobeerd om dit op te vangen door zo veel mogelijk testosteron in één scene te proppen, want dat congrueert natuurlijk lekker met het lawaai-element en het zweept de onderlinge "spanning" mooi op! Tja, als het niet met woorden (en goed acteerwerk) wil lukken, dan maar met een kudde bonkige alfamannetjes die allemaal dreigend kijken ofzo.

Maar goed, zo kunnen wij hat0rz natuurlijk nog heel lang doorgaan. Interessanter is denk ik wat Del Toro precies voor ogen had met PR en in hoeverre de hete adem van de studio hem parten heeft gespeeld. Het resultaat is in ieder geval met grote afstand de leegste, meest zielloze blockbuster sinds het meest recente Transformers-gedrocht. Geen van de schijnbaar toch al weinig ambitieuze doelstellingen worden ook maar half gehaald. Nou ja, behalve dan misschien het strooien met zo veel mogelijk tropes en clichés in een dikke 120 minuten, o.i.d. Nee, ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat hij blij is met de film.

[Noedelhap]

Mama (2013)

Helaas een nogal conventionele horrorfilm met veel schrikgeluiden. Soms zelfs zo veel dat het gaat irriteren.
Jessica Chastain speelt een nogal stereotiepe stoere rockchick die in een nog veel stereotieper rockbandje speelt. Goede actrice, maar een stom personage dus.
Nikolaj Coster-Waldau (jaja, the KINGSLAYER, hier weer mét

Spoiler

zijn rechterhand )

doet het ook goed, maar die

Spoiler

ligt helaas de halve film in het ziekenhuis.

Hij heeft overigens een dubbelrol (identieke tweeling), en als ik ergens compleet mijn suspension of disbelief door kwijtraak, zijn het wel dubbelrollen waarbij het enige uiterlijke verschil het kapsel is.

De film moet het vooral hebben van de twee goed acterende jonge meisjes. Deze spelen behoorlijk overtuigend voor hun leeftijd.
Af en toe zijn er wel mooi gefilmde scenes die lekker creepy zijn, maar die zijn helaas spaarzaam. Het plot ontwikkelt zich op een nogal flauwe manier en het einde is geforceerd en niet bevredigend.

5/10

Remember Me

Op het eerste gezicht misschien een vrij normale dramafilm, maar laat je niet afschrikken door Robert Pattinson en het label 'romantiek', want uiteindelijk is dit een film die ik hier zeker wil aanraden. Gaan kijken zonder enige voorkennis!

8,6/10

Puik stuk Dinalfos!

[Turk February]

Die Transformersvergelijking vind ik niet opgaan. Pacific Rim is de eerste blockbuster in tijden die er gewoon goed uitziet.

[Hazel]

Nou ja, dat ligt er natuurlijk aan wat je verstaat onder er goed uitzien. Enige nuance is hier wel op zijn plaats.

[Noedelhap]

Turk February schreef:

Die Transformersvergelijking vind ik niet opgaan. Pacific Rim is de eerste blockbuster in tijden die er gewoon goed uitziet.

Vechtende, grote machines, een hoop CGI, veel grafisch geweld. Ik vind het prima opgaan.

Transformers zag er op zich qua CGI ook wel oké uit, voor zover ik me kon herinneren.

[Turk February]

Noedelhap schreef:

Vechtende, grote machines, een hoop CGI, veel grafisch geweld. Ik vind het prima opgaan.

The Godfather en Gomorrah gaan allebei over de maffia; Back to the Future en Primer gaan allebei over tijdreizen; Nosferatu en Let the Right One In gaan allebei over vampiers; Pacific Rim en Transformers gaan allebei over vechtende CGI-robots. Natuurlijk zijn er gelijkenissen, maar de verschillen zijn opvallender.

Transformers is chaotisch geschoten en gemonteerd, traag verteld, zwaar van toon en visueel ongeïnspireerd. Pacific Rim is al die dingen niet.

Het is geen geweldige film, maar gewoon een goed gemaakte zomerblockbuster. Vond ik best een verademing.

RED 2

was grappig

[Qimm]

daar wil ik ook nog heen!

[Noedelhap]

Remember Me

Een krachtige opening zorgt dat je vrijwel meteen in de film zit. Daarna volgt een redelijk standaard romantisch drama.
Tyler (Robert Pattinson) speelt de stereotiepe troubled but cool, goodlooking guy, die peinzend aan zijn sigaret zuigt, terwijl hij zijn leven niet echt op rails heeft. Hij is aggressief, komt vaak in de problemen, maar heeft nog wel genoeg charisma om met een lame versiertruc de interesse te wekken van Ally, een sterk in haar schoenen staande meid van 21.
Hun romance vond ik soms een beetje te Hollywoods, inclusief de seks en de dramaz.
Het kijkt best lekker weg, maar nergens baart het echt opzien.
Tot het pakkende einde, dat de hele film in een ander licht zet en naar een hoger niveau tilt. Je zou kunnen stellen dat het puur effectbejag is, maar hier vond ik het goed uitgevoerd en de juiste snaar raken. Erg mooi gedaan.

Wat betreft acteerwerk: Robbert Pattinson laat zien dat ie ook wat anders kan dan lame ass Twilight-rommel.
Ook het kleine zusje van hem vond ik briljant. Lekker bijdehand, grappig en charmerend.
Dan is er nog de huisgenoot van Tyler, Aidan. Meer een comic-relief buddy die-soms-wat-domme-dingen-doet-maar-het-hart-op-de-juiste-plaats-heeft, maar die wel erg leuk is neergezet.

7,8/10

King of New York 6.5/10

Fijn tussendoortje dat enigszins terecht tot noch toe niet op de radar stond. Christopher Walken en Laurence ("Larry, op de aftiteling. Neger is geëvolueerd oid) Fishburne. Vrij standaard 90's crimeverhaal wat door eerdergenoemde tot net boven de middenmoot is verheven. Verveelt en verrast nergens.

[Carn]

Turk February schreef:

Het is geen geweldige film, maar gewoon een goed gemaakte zomerblockbuster. Vond ik best een verademing.

Dit. En de som der goed gekozen clichés maakten het verdomd vermakelijk gezien het zichzelf niet serieus nam. Ik kijk liever nog 10 keer Pacific Rim dan nog 1 keer een Transformers film. Het is natuurlijk wel het type film waarbij je je hersens uit mag zetten. Je gaat ook niet naar The Expendables in de hoop dat er een gevoelige snaar wordt geraakt.

[Noedelhap]

Ik snap niet wat er goed gemaakt aan was. Het was oersaai. Er zat geen spanning in, alleen maar een stel mechs dat elkaar in minutenlang in elkaar sloeg. Dat heb je na 15 minuten toch wel gezien?

Ik vind hersens uitzetten ('verstand op nul') zo'n raar argument. Je wil toch wel geboeid worden met de actie die je ziet, ipv je kapot vervelen als een mindless zombie?

The Expendables was nog enigszins leuk omdat je daar een stoere cast hebt die de film nog wat boeiend houdt.

[Carn]

Ik snap niet wat er goed gemaakt aan was. Het was oersaai. Er zat geen spanning in, alleen maar een stel versleten actiehelden dat elkaar in minutenlang in elkaar sloeg. Dat heb je na 15 minuten toch wel gezien?

Ik vind hersens uitzetten ('verstand op nul') zo'n raar argument. Je wil toch wel geboeid worden met de actie die je ziet, ipv je kapot vervelen als een mindless zombie?

Pacific Rim was nog enigszins leuk omdat je daar gave mechs en monsters hebt die de film nog wat boeiend houdt.

[*oma*]

Stefenootje schreef:

Remember Me

Op het eerste gezicht misschien een vrij normale dramafilm, maar laat je niet afschrikken door Robert Pattinson en het label 'romantiek', want uiteindelijk is dit een film die ik hier zeker wil aanraden. Gaan kijken zonder enige voorkennis!

8,6/10

Het is al even geleden dat ik deze film gezien heb, maar ik kan me echt alleen maar kazigheid herinneren.

[Carn]

Kijk, als je zegt dat je niet zo te porren bent voor Del Toro's "ik wil ook een robots-vs-monsters-movie maken" fapfeest kan ik me voorstellen, maar tis verdulleme een gezellig feest . Weinig mis met zo nu en dan eens degelijke softijs met discodip in plaats van ambitieuze te dure Italiaanse gelato die een raar smaakje nalaat.

ik vond deze review het wel goed omschrijven:

In only the past few weeks Star Trek Into Darkness, World War Z, and Man of Steel have all failed in their attempts to tell an engrossing story worthy of their subjects. Star Trek delivered a carbon copy of the previous Starfleet smash-em-up, World War Z turned a bright, multifaceted, already-movie-ready novel into grey paste, and Man of Steel combined a callous regard for its subject with story choices that seemingly came out of nowhere. (If you’re my super-powered son and I am standing in the path of a tornado YOU FUCKING SAVE ME.)

In this context, Pacific Rim is bright and uncomplicated. It doesn’t throw you out of its narrative or leave you hoping that the sequel is better. (Spock and Kirk are finally going to explore alien planets maybe!) It advertises delicious science fiction carnage and delivers. It’s not striving for commentary on humanity, technology, or our indomitable will to something something something. It just wants to see a sword the size of a building slice Godzilla in half. And it wants to look good doing it. Which it does.

..

That is, in essence, Pacific Rim: an exceptionally loud, kind of dumb action movie that focuses on being really good as an exceptionally loud, kind of dumb action movie. And solely because of that, it stands head and shoulders above the good majority of blockbuster fare this season.