Hallo,
Doe aub de moeite om deze lage text te lezen, ik weet dat het saai is maar ik zou het zeker apprecieren.
ik heb een probleem, een groot probleem. Ik heb een tijd geleden een ruzie gehad met mijn ouders. Niet zon gewone kleine ruzie, maar echt een ruzie waar ik mijn ouders pijn heb gedaan (niet fysiek). Hun hart gebroken. Waarom? Wel, er was een discussie over een brommer. Ik ben 16 jaar trouwens, en ik mocht die brommer nog niet hebben tot mijn verjaardag wat maanden later was terwijl mijn vrienden allemaal al een brommer hebben en ik met de fiets moest. Ik werd kwaad <--- (is waarom ik hier ben) en ik zei allerlei dingen wat mijn ouders pijn deden, bv op facebook posten "Wat een ouders heb ik, en mij dan nog niet verstaan ook" dan reageerde mijn moeder erop en werd het een hele ruzie op facebook (die ik direct heb verwijderd erna). Maar het ging veel te ver en mijn moeder lag in de zetel te huilen. Ze is 3 dagen kwaad geweest en na die 3 dagen vergaf iedereen het me...en ik kreeg uiteindelijk de brommer.
Maar nu, heb ik weer zon voorval gehad met mijn brommer, hij is kapot en moet dus worden binnengestoken bij een fietsenmaker (reparen brommers), ze beloofden dat ze het de volgende da gingen doen, er kwam dan iets tussen en is het uitgesteld naar de week erna. Mijn woede kwam weer boven en belde naar mijn moeder, nam niet op. Belde naar mijn vader, nam ook niet op. Mijn woede nam nog meer toe en stuurde naar mijn vader een bericht "Waarom nemen jullie niet op, kunnen jullie nu echt nooit tijd maar voor jullie zoon? Ik ben dit echt zat, kzal mijn brommer wel verkopen dan heb ik er meer aan dan nu!"...toen heb ik ze weer pijn gedaan. Ik kan mijn woede niet onder controle houden, het is net alsof er iemand mijn lichaam overneemt, dingens doe die ik nooit zou willen doen, terug uit mijn lichaam gaat en dan spijtgevoel achterlaten. Zo voelt dit...ik weet niet wat ik moet doen om mijn woede onder controle te houden. Ze zeggen "tel tot tien" maar als je kwaad bent maken die dingens allemaal niet meer uit. Ik zei nog dat ik het niet meende maar ze antwoorden alleen met "Je meende het wel". Ze praten nu wel nog tegen mij maar niet zoals het vroeger was. Hoe moet ik dit aanpakken? Mijn ouders zijn ook niet zo voor dat "Sorry" gedoe. Bedankt voor de aandacht. Een antwoord zou geweldig zijn.
Groetjes: Yoni
|