Het Grote Lucht Je Hart Topic - 173

[darkfairy]

vanochtend bloed laten prikken.
dat is ook weer achter de rug.
en net naar de kapper geweest.
ik krijg veel complimenten over mijn haar nou.
maar het is wel wennen.
nou bij de bezigheid.
vanmiddag nog ff bezigheid.
en daarna naar de psycholoog toe.

[PiettePeter]

Diddlina schreef:

Het gaat op dit moment erg op en af met mij.
Ik vang op dit moment erg veel prikkels op van mensen om mij heen en ik heb vooral heel veel last van de gemoedstoestand van een huisgenote van mij.
Haar humeur kan heel snel omslaan van gezellig aanwezig zijn en zich goed voelen, naar zich erg down, boos, kwaad en zich erg humeurig voelen.
Als je niet uit kijkt, kan ze weliswaar op haar eigen kamer alles kort en klein gooien, speelt ze de leiding tegen haar op, dit terwijl de begeleiding haar alle hulp biedt en noemt ze mij, jawel d"de koningin" in huis.
Dit, omdat ik wel alle hulp, waar nodig is aan neem van de begeleiding en zij niet.
Ze zegt dan dat de begeleiding haar nooit helpt en dat ze nooit geen tijd voor haar hebben en ga zo nog maar even door.
Ik vind het op dit moment erg moeilijk om met haar in een huis te moeten wonen.
Zij bederft hier in huis echt de sfeer, wat niet fijn is.
Ik probeer haar dan ook veel en vaak te negeren, maar dat is erg moe lijk, vooral als jij gezellig in de huiskamer zit en zij komt erbij zitten en gaat zitten te mokken.
Ik durf ook geen reactie meer te geven van, "ga even boven op je kamer zitten mokken".
Dat heb ik al eens eerder gedaan en dat is toen flink uit de hand gelopen.

Heeft er misschien iemand tips om hier zo min mogelijk last van te hebben, behalve me eigen terug te trekken en mijn eigen dingen doen?

Het is vooral belangrijk voor jou om een hoekje op te richten waar alleen jij kan komen, waar er een rustige sfeer hangt, waar jij je zen voelt. Misschien kun je het met haar erover hebben, dat jullie allebei een hoek hebben om je in terug te trekken als het niet zo lekker gaat.
Daarnaast zou je kunnen proberen om een beetje bevriend te raken met haar, ookal doet ze dan zo naar, zo wordt het praten (en mogelijk het oplossen van problemen) een stuk gemakkelijker.
En het is uiterst belangrijk dat jij wel je grens blijft aangeven, dat je ergens geen behoefte aan hebt.
Dan kan ze misschien wel boos worden, maar wat anders? Jezelf wegcijferen en indirect hierdoor haar gedrag bevorderen?

[PiettePeter]

Ik ben best wel overstuur.

Vanochtend toen ik op de fiets op weg naar school was, werd ik bijna door de bus geschept.
Het is niet echt een heel overzichtelijke oversteek plaats.
Toen ik opstapte zag ik de bus, maar ik kon mijn eerste trap al niet meer voorkomen,
dus moest ik wel flink doortrappen. Maar doordat ik zo schrok van wat er allemaal gebeurde, de toeter, enz. lukte dat bijna niet meer.
Nu op school laat ik er niks van merken, maar ik zit er wel de hele tijd op te kauwen.
Te kauwen op het feit dat ik er nu mogelijk niet meer had kunnen zijn.

[PiettePeter]

@_melove
hoe gaat het nu met jou en je vriendin?

Het gaat op dit moment erg op en af met mij.
Ik vang hoe langer hoe meer prikkels op in mijn hoofd en het is ook erg druk en onrustig in mijn hoofd.
Kijk, ik probeer wel gewoon om mijn eigen dingen te doen, zoals aan mijn hobbybreau in een hoekje van de huiskamer zitten te hobbyen of boven op mijn kamer zitten kleuren en muziek luisteren, maar tijdens momenten zoals koffie/thee drinken of tijdens eet momenten of zomaar buiten de bedrijven door, vang ik erg veel prikkels op van mensen om me heen.
Ik let dan vooral op hun doen en laten.
Doordat ik zoveel prikkels opvang in mijn hoofd, ben ik erg bang weer overprikkeld te raken.
Ook slaap ik s'nachts heel slecht en kom ik maar heel moeilijk in slaap en dat terwijl ik 3mg Melatonine slik voor het inslapen.
Nu heb ik sterk het gevoel dat de melatonine niet meer werkt bij mij.
Ook heb ik het gevoel dat mijn hersenactiviteit s'nachts erg hoog is, dit omdat mijn hersenen maar blijven ratelen en door blijven malen.
Ik ga het er hier morgen eens over hebben met mijn psychologe en vrijdag zal ik het er eens met de arts over hebben.
Het is niet fijn als je bijna iedere ochtend steeds maar weer moe wakker wordt.

PiettePeter schreef:

@_melove
hoe gaat het nu met jou en je vriendin?

We hebben het weer uitgepraat

Ik zit ontzettend verrot in mijn vel. Ik voel me zo ontzettend verdrietig en ben tegelijk ook zo ontzettend gestrest. De stress komt oa door school maar waarom ik steeds zo verdrietig ben weet ik niet. Het snijden is ook weer misgegaan en daar baal ik echt gigantisch van. Hij appte me en toen heb ik zijn naam in me been gekrast. Uiteindelijk bloedde het heel erg en schrok ik ontzettend en toen heb ik er snel verband on gedaan maar vanavond na het douchen begon het weer te bloeden. Nu baal ik ontzettend want ik weet hoe stom het is en ik wil hem ook helemaal niet terug en ik baal ook echt heel erg van mijn been. Ik zie niet meer in wat er zo leuk is aan leven en besef heel goed hoe triest dat is

[Elin3]

Ik kan op dit moment niet inhoudelijk reageren, maar wil wel een hoop knuffels in het topic achterlaten. Sterk blijven iedereen!

[Kuikie]

Om heel eerlijk te zijn: ik doe vrolijk om mijn trauma's van vroeger te vergeten.

Ik ben mijn hele schooltijd gepest en dat hakt er best in.

Ik weet niet wanneer mensen serieus zijn of sarcastisch.

Mijn Niet Verbale Leerstoornis zorgt ervoor dat mijn planningen 1 grote chaos zijn.

Dan ben ik nog hoogsensitief maar zie eindelijk in dat het een 'gave' is

[darkfairy]

ik had laatst bloed geprikt.
krijgen we een brief dat ze te weinig bloed hadden ontvangen.
dus nou moet ik opnieuw bloed prikken.
dat is wel balen want het is eng.
maar dat is gelukkig nou nog niet.
en gisteren 30 minuten op de loopband gelopen.
daar ben ik heel trots op.
en vanochtend bezigheid.
ook een rondje gelopen.
waar ik ook trots op ben.
en dan is het dadelijk lekker weekend.
vanmiddag lekker uitrusten.
en ik blijf op de afdeling dit weekend.

Op dit moment voel ik me eigen erg gespannen.
Heb ook erg het gevoel op dit moment niks goed te kunnen doen.
Hoe dit komt, ik weet het niet, maar alles word me op dit moment te veel en ik kan even niet zo veel hebben op dit moment .
Ik Heb ook het gevoel alsof het huilen mij dichterbij staat dan het lachen.
Hopen dat het morgen allemaal weer wat beter en rustiger gaat in mijn hoofd.

[1337Gamer]

Sterkte iedereen! Als je het even moeilijk hebt, bedenk dat het weer beter word!

[darkfairy]

ik weet niet meer wat ik moet doen.
en waar ik het zoeken moet.
de stemmen en geluiden wordt ik gek van.
en wil het liefst niks meer.
gewoon rust in mijn hoofd.
morgen naar het spreekuur toe.
en dan vragen of ik naar de psychiater mag.
en ook vragen of ik van morgen tot zaterdag naar mijn ouders mag,
eerst deze dag maar door komen.

[Elin3]

darkfairy schreef:

ik weet niet meer wat ik moet doen.
en waar ik het zoeken moet.
de stemmen en geluiden wordt ik gek van.
en wil het liefst niks meer.
gewoon rust in mijn hoofd.
morgen naar het spreekuur toe.
en dan vragen of ik naar de psychiater mag.
en ook vragen of ik van morgen tot zaterdag naar mijn ouders mag,
eerst deze dag maar door komen.

Probeer even wat dingen van je af te schrijven, of doe iets waar je ontspannen van raakt. Een kleurplaat inkleuren bijvoorbeeld. Even een rustig muziekje aanzetten.

[Ikbeninorde.]

Elin3 schreef:

Probeer even wat dingen van je af te schrijven, of doe iets waar je ontspannen van raakt. Een kleurplaat inkleuren bijvoorbeeld. Even een rustig muziekje aanzetten.

Ik heb een volwassenen inkleurboek, en probeer me tijdens het tekenen volledig af te sluiten (met bv. oortjes in). Meestal helpt dit.

[Elin3]

Ik zit er even heel erg doorheen. Ik ben al een paar weken veel aan het leren voor tentamens, maar heb ook veel tentamens, dus het is nodig. Ik kan echt geen concentratie meer opbrengen, hoewel ik weet dat de tentamens echt belangrijk zijn. De druk daarvan, plus alle andere dingen die ik nog moet doen zijn echt een beetje te veel op dit moment.

[fizzle-fluffy]

Door je gesprek in de trein laatst eline? Dikke knuffel, het is bijna vakantie!!!

[Elin3]

fizzle-fluffy schreef:

Door je gesprek in de trein laatst eline? Dikke knuffel, het is bijna vakantie!!!

Door 1000 dingen en tentamen-stress en mijn oma die net nog even langskwam. Oma is heel lief en bezorgd, maar ik raak ook snel van slag door haar. Dat kost helaas een hoop energie

[Daantje_0705]

Probeer korte blokken te leren en regelmatig te pauzeren. Desnoods half uurtje leren en dan tien minuten pauze. Dan doe je altijd meer dan als je een uur ongeconcentreerd naar je boek zit te staren. Succes!

[Elin3]

Daantje_0705 schreef:

Probeer korte blokken te leren en regelmatig te pauzeren. Desnoods half uurtje leren en dan tien minuten pauze. Dan doe je altijd meer dan als je een uur ongeconcentreerd naar je boek zit te staren. Succes!

Dat doe ik standaard al, maar wil vandaag ook niet erg lukken.

[Daantje_0705]

Maak je een realistische planning maken ook ruimte voor ontspanning? Maar ook je andere verplichtingen erin? Wat zijn dingenwaar je eenergie van krijgt, zowel lichamelijk als in je hoofd, muziek luisteren, hardlopen, eten met een vriendin? Maak daar ook ruimte voor hè

En een *knuffel* want ik weet dat je je best doet!

[Elin3]

Daantje_0705 schreef:

Maak je een realistische planning maken ook ruimte voor ontspanning? Maar ook je andere verplichtingen erin? Wat zijn dingenwaar je eenergie van krijgt, zowel lichamelijk als in je hoofd, muziek luisteren, hardlopen, eten met een vriendin? Maak daar ook ruimte voor hè

En een *knuffel* want ik weet dat je je best doet!

Ik heb een planning van de psycholoog (half uur iets nuttigs doen, half uur ontspannen), vanavond bij een vriendin gaan eten en daarna gaan hardlopen. Sommige momenten gaat het gewoon allemaal even niet en maak ik me ook druk om de dingen die ik zonder problemen nog weken kan uitstellen, omdat ze ooit toch moeten. Nu gaat het gelukkig weer wat beter, maar ik mis het wel dat er geen vriendje/ papa/ mama in de buurt is die even wat dingen uit handen kunnen nemen. Al is het maar een telefoontje waar ik tegenop zie o.i.d., nu blijft alles wat ik niet oppak gewoon eindeloos liggen en dat is vervelend.

Dank voor de knuffel <3

[Daantje_0705]

Klinkt wel alsof je goed op weg ben maar toen ik mijn berichtje net typte realiseerde ik me ook dat het pittig moet zijn (en soms ongetwijfeld ook best eenzaam) om je zo alleen te moeten zien te redden.

Helpt het je als je ook een lijstje maakt met dingen voor na (ik zeg maar wat) 15 juli, als je tentamens over zijn en je vakantie hebt? Dan zet je daar die dingen op die je noemt die nu in je hoofd rond blijven gaan omdat ze ooit moeten waardoor je er nu toch stress van hebt terwijl het niet nodig zou moeten zijn. Ik had dat voor mijn vakantie ook heel erg en heb toen echt prioriteiten gesteld met wat moet nog persé voor mijn vakantie en wat kan erna. Iets heel stoms maar uitstrijkje voor bevolkingsonderzoek heb ik toen doorgeschoven voor erna, etentje met mijn moeder en broertje ook en zo nog wat dingen en dat schept ruimte, in je agenda en in je hoofd.

[Daantje_0705]

Ik zit al drie jaar in de commissie die het jaarfeest bij de roeivereniging organiseert. De eerste twee jaar waren leuk maar vorig jaar werd ik er pas heel laat bij betrokken en vond ik dat ik nogal uitgemolken werd. Voor mezelf besloten om er dit jaar minder tijd aan te besteden. Eigenlijk wil ik na al die jaren ook gewoon eens iets anders gaan doen voor de vereniging en ik ben nooit een voorstander geweest om dit elk jaar te organiseren. Had het tot nu toe een beetje afgedaan dat het niet uitkwam met mijn vakantie maar nu ben ik terug en moest ik toch echt eens een mail terugsturen met of ik kom helpen en wanneer. Heb gezegd dat ik wel een uurtje of een paar uurtjes kom helpen maar zeker niet meer. Hoop dat ze het ook zo opvat en het allemaal goed valt

[Elin3]

Daantje_0705 schreef:

Klinkt wel alsof je goed op weg ben maar toen ik mijn berichtje net typte realiseerde ik me ook dat het pittig moet zijn (en soms ongetwijfeld ook best eenzaam) om je zo alleen te moeten zien te redden.

Helpt het je als je ook een lijstje maakt met dingen voor na (ik zeg maar wat) 15 juli, als je tentamens over zijn en je vakantie hebt? Dan zet je daar die dingen op die je noemt die nu in je hoofd rond blijven gaan omdat ze ooit moeten waardoor je er nu toch stress van hebt terwijl het niet nodig zou moeten zijn. Ik had dat voor mijn vakantie ook heel erg en heb toen echt prioriteiten gesteld met wat moet nog persé voor mijn vakantie en wat kan erna. Iets heel stoms maar uitstrijkje voor bevolkingsonderzoek heb ik toen doorgeschoven voor erna, etentje met mijn moeder en broertje ook en zo nog wat dingen en dat schept ruimte, in je agenda en in je hoofd.

Ik heb een TO DO boekje waarin ik al prioriteit aangeef. Linkerpagina zijn korte termijn-dingen, die soms ook heel klein zijn omdat het goed voelt wat af te strepen (de was opruimen bijvoorbeeld, of de afwas doen), de rechterpagina zijn dingen die ik mag uitstellen. Ik probeer op die manier al wel de druk te verminderen. Volgens de psychologe deed ik al een heleboel dingen "automatisch" goed, maar ik blijf gewoon erg gevoelig voor stress.

Mijn vader wil me wel helpen, maar voelt niet zo goed aan hoe hij dat dan kan doen. Hij heeft me laatst geholpen met het maken van een opzetje voor een wat professioneler CV, maar komt daar dan ook gerust op terug nu ik midden in de tentamens zit en daar dus niets aan gedaan heb. Oma wil met de praktische dingen graag helpen, maar haar aanwezigheid kost me vooral energie. Vandaag kwam ze even langs en bleek ze ineens een probleem te hebben met het kampeerweekend van mijn studentenvereniging, wat ik georganiseer heb. Ze vond het maar niks. We staan op een camping zo'n 15 minuten van mijn huis, waar ik al zeker vijf keer eerder ben geweest en ik heb de auto mee, dus veel comfortabeler en veiliger kan het niet, maar oma vond het toch eng. (Ik denk dat ze zich niet besefte dat mijn groep nu zelf de leeftijd heeft, die de leiding had waarmee ik als brugklasser op kamp ging.) Daardoor voelde ik me ook gelijk een beetje waardeloos.

[Helpmij123]

Elin3 schreef:

Ik heb een TO DO boekje waarin ik al prioriteit aangeef. Linkerpagina zijn korte termijn-dingen, die soms ook heel klein zijn omdat het goed voelt wat af te strepen (de was opruimen bijvoorbeeld, of de afwas doen), de rechterpagina zijn dingen die ik mag uitstellen. Ik probeer op die manier al wel de druk te verminderen. Volgens de psychologe deed ik al een heleboel dingen "automatisch" goed, maar ik blijf gewoon erg gevoelig voor stress.

Mijn vader wil me wel helpen, maar voelt niet zo goed aan hoe hij dat dan kan doen. Hij heeft me laatst geholpen met het maken van een opzetje voor een wat professioneler CV, maar komt daar dan ook gerust op terug nu ik midden in de tentamens zit en daar dus niets aan gedaan heb. Oma wil met de praktische dingen graag helpen, maar haar aanwezigheid kost me vooral energie. Vandaag kwam ze even langs en bleek ze ineens een probleem te hebben met het kampeerweekend van mijn studentenvereniging, wat ik georganiseer heb. Ze vond het maar niks. We staan op een camping zo'n 15 minuten van mijn huis, waar ik al zeker vijf keer eerder ben geweest en ik heb de auto mee, dus veel comfortabeler en veiliger kan het niet, maar oma vond het toch eng. (Ik denk dat ze zich niet besefte dat mijn groep nu zelf de leeftijd heeft, die de leiding had waarmee ik als brugklasser op kamp ging.) Daardoor voelde ik me ook gelijk een beetje waardeloos.

Ik snap dat je nogal stress hebt zeker met de tentamens en druk die daar bij komt kijken. Ik zou zeggen doe je best maar probeer je ook niet te veel zorgen te maken, je doet je best meer kan je soms gewoon niet. Al hangt er veel van af soms (tentamens) probeer er wat ontspannender in te staan, een gemotiveerde houding is goed maar je te veel zorgen erover maken kan niet altijd helpend zijn.

Ik zou het duidelijk aan je vader vertellen, heel fijn dat je me wilt helpen maar kunnen we daar na de tentamens mee verder of iets dergelijks, geef mensen aan dat je het druk hebt (als je behoefte aan rust+concentratie ipv afleiding hebt.).

Een algemene les trek je van oma's niet te veel aan, de tijden waarin zij opgroeiden zijn zo compleet anders dan nu... mijn oma en opa begrijpen me vaak ook niet en denken heel anders over de dingen. De mentaliteit veranderd, jij zult wellicht mocht je 80 worden ook weer heel anders denken over de dingen die de jeugd van dan zal doen Geen reden om je waardeloos te voelen hecht er niet te veel waarde aan! Juist leuk dat je zulke dingen doet lijkt mij!

[Elin3]

Richting mij pa kan ik vrij goed mijn grenzen aangeven. Richting oma niet, want die wil het niet snappen. Ik ben voor mijn oma haar enige nageslacht en ze voelt zich vaak eenzaam. Het liefst zou ze elke dag langskomen, maar gelukkig zie ik haar maar één tot twee keer per week. Nog steeds vaak, maar daardoor trek ik me er waarschijnlijk ook wat van aan. Al sinds mijn geboorte zie ik deze oma meerdere keren per week. Wanneer andere oma wat stoms zegt trek ik me daar namelijk niets van aan

[darkfairy]

ik ben van donderdag tot zondag naar mijn ouders geweest.
dat was best wel fijn.
gisteren de uitslagen van het bloedprikken gekregen.
die waren gelukkig goed.
en morgen in de ochtend eindelijk naar de psychiater toe.

[Helpmij123]

Elin3 schreef:

Richting mij pa kan ik vrij goed mijn grenzen aangeven. Richting oma niet, want die wil het niet snappen. Ik ben voor mijn oma haar enige nageslacht en ze voelt zich vaak eenzaam. Het liefst zou ze elke dag langskomen, maar gelukkig zie ik haar maar één tot twee keer per week. Nog steeds vaak, maar daardoor trek ik me er waarschijnlijk ook wat van aan. Al sinds mijn geboorte zie ik deze oma meerdere keren per week. Wanneer andere oma wat stoms zegt trek ik me daar namelijk niets van aan

Je zou zeggen dat als ze zich vaak eenzaam voelt en jij haar enige nageslacht bent ze juist haar best doet om een goede band op te bouwen, raar dat ze je niet wilt snappen dan. Ik snap dat je het niet fijn vind als ze jou soms niet snapt, maar onthoud wel goed dat dit echt aan haar ligt (of de tijd waar ze in opgroeide).

[darkfairy]

straks eindelijk naar de psychiater.
ik heb een brief voor hem getypt.
en hopelijk zegt dat genoeg,
en kan hij mij helpen.

[Elin3]

darkfairy schreef:

straks eindelijk naar de psychiater.
ik heb een brief voor hem getypt.
en hopelijk zegt dat genoeg,
en kan hij mij helpen.

Goed dat je al wat dingen opgeschreven hebt, dat maakt het gesprek vast makkelijker!

Helpmij123 schreef:

Je zou zeggen dat als ze zich vaak eenzaam voelt en jij haar enige nageslacht bent ze juist haar best doet om een goede band op te bouwen, raar dat ze je niet wilt snappen dan. Ik snap dat je het niet fijn vind als ze jou soms niet snapt, maar onthoud wel goed dat dit echt aan haar ligt (of de tijd waar ze in opgroeide).

Zo zwartwit is het niet. Oma wil graag goed voor Eline zorgen en doet dat op een manier die haar goeddunkt. Dat dat niet precies is wat Eline nodig heeft, wil niet zeggen dat oma het niet uit liefde doet. Iedereen heeft een andere manier van laten zien dat ze van iemand houden. Dat dat niet altijd matcht, wil niet zeggen dat het aan iemand ligt of dat het fout is. Soms is het gewoon zo en is een oordeel niet nodig omdat het uit een goed hart komt.

En dat het uit een goed hart komt - laat dat even heel duidelijk zijn - wil niet zeggen dat het makkelijk is om mee om te gaan. Mijn schoonouders zijn schatten van mensen en ik ben hartstikke gek op ze, maar ze doen dingen toch écht anders dan ik en soms kan ik ze wel met hun kop door de ruit slaan. Neemt niet weg dat het mijn familie is en dat ik er nooit meer vanaf kom, dus dat het zoeken is naar een manier die bij ons beiden past. Soms geef ik bij, soms geven zij bij, soms hebben we ruzie. Hun manier is niet fout, maar anders dan wat ik zou doen en dat maakt het moeilijk voor mij. Andersom is dat ook, mijn manier is anders dan zij gewend zijn en dat maakt het voor hen ook moeilijk. En dat is prima. Daar leren we allebei van.

[Elin3]

Ik vind dat je het goed verwoordt Enilorac

[Axel11]

Enilorac schreef:

Neemt niet weg dat het mijn familie is en dat ik er nooit meer vanaf kom

Nee, dat is een keuze Een keuze die genoeg mensen ook anders maken.

Wat mij betreft, met deze familie is het geen keuze. Het is niet altijd gezellig, en zeker niet altijd makkelijk, maar het is mijn familie.

En ja, ook dat is een keuze. Bla bla.

[darkfairy]

mijn pillen zijn nou omhoog gegaan.
dus ik voel me behoorlijk duf.
vanochtend wel 30 minuten op de loopband gelopen.
en complimenten gekregen wat me goed doet.
nou bijna klaar bij de bezigheid.
en dan lekker rusten.

[fizzle-fluffy]

Doen de pillen je wel ook goed darkfairy?

[darkfairy]

ik voel me erg somber.
net een brief voor de psycholoog getypt.
ik denk aan allemaal fouten dingen.
en stiekem weet ik het ff niet meer.

[Elin3]

darkfairy schreef:

ik voel me erg somber.
net een brief voor de psycholoog getypt.
ik denk aan allemaal fouten dingen.
en stiekem weet ik het ff niet meer.

Zoek even wat afleiding, lees een boek, luister fijne muziek. Dan voel je je hopelijk weer wat beter!

[Caviamax]

Ik was gisteren bij de psycholoog. Was een goed gesprek. We hebben het onder andere gehad over het onderhouden van vriendschappen. Daarbij vertelde ik dat ik vaak het initiatief moet nemen om iemand te bellen, appen, vragen hoe het met iemand gaat en vaak het initiatief neem om af te spreken. Andersom gebeurd dat weinig. Ze vertelde dat dit vrij normaal was en dat je in relaties nu eenmaal mensen heb die het initiatief nemen en mensen die afwachten.

Hoewel het ergens wel logisch is dat er zo'n rolverdeling is blijf ik hier maar over nadenken. Het klinkt voor mij nu namelijk een beetje alsof de ander helemaal geen verantwoordelijkheid heeft om de relatie te onderhouden. Ik vraag me af hoe jullie dat aanpakken: hoe werkt dat in jullie vriendschappen? Zijn jullie ook vaak degene die initiatief toont en naar de ander vraagt of worden jullie meer aangesproken?

[Elin3]

Caviamax schreef:

Hoewel het ergens wel logisch is dat er zo'n rolverdeling is blijf ik hier maar over nadenken. Het klinkt voor mij nu namelijk een beetje alsof de ander helemaal geen verantwoordelijkheid heeft om de relatie te onderhouden. Ik vraag me af hoe jullie dat aanpakken: hoe werkt dat in jullie vriendschappen? Zijn jullie ook vaak degene die initiatief toont en naar de ander vraagt of worden jullie meer aangesproken?

Bij mij verschilt dat heel sterk per vriendschap. Iets wat je kan doen, en misschien ook wel gewoon mag doen bij goede vrienden, is die vrienden er op wijzen. Aangeven dat jij het fijn zou vinden als zij je wat vaker een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat. Breng het niet als verwijt, maar neem de vrijheid om jouw behoeften kenbaar te maken. Misschien zijn er vrienden die onbewust weinig contact met je opnemen, maar dat eigenlijk wel meer zouden willen. Misschien levert het wel een hoop op.

[Caviamax]

Elin3 schreef:

Bij mij verschilt dat heel sterk per vriendschap. Iets wat je kan doen, en misschien ook wel gewoon mag doen bij goede vrienden, is die vrienden er op wijzen. Aangeven dat jij het fijn zou vinden als zij je wat vaker een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat. Breng het niet als verwijt, maar neem de vrijheid om jouw behoeften kenbaar te maken. Misschien zijn er vrienden die onbewust weinig contact met je opnemen, maar dat eigenlijk wel meer zouden willen. Misschien levert het wel een hoop op.

Je heb gelijk. Gewoon aangeven werkt inderdaad het beste. Mensen kunnen niet weten wat er in mij omgaat en dat ik dit lastig vindt. Ik zal het gewoon moeten aangeven. Ik vind het jammer aanzien ik het idee heb dat ik hier wel sensitief voor ben. Maar goed, iedereen is anders en zo is het nu eenmaal. Bedankt voor de tip

[Positive mind]

Soms vertsterkt het elkaar misschien ook wel. Ik weet van mezelf bijv dat ik in de meeste relaties niet degene ben vanwie her meeste initiatief komt. Dat komt deels omdat ik gewoon druk ben, maar ook wel omdat ze mij wel bellen of appen. Ik weet dat dat geen goede reden is maar als ik druk ben komt het daar wel op neer. Bij vrienden die ook wat passiever zijn word ik automatisch meer geactiveerd om het initiatief te nemen

Maar hou er ook rekening mee dat initiatief nemen ook iets is wat sommige mensen gewoon minder makkelijk doen. Mijn beste vriend is heel erg laks in contact zoeken en initiatief nemen. Als het aan hem ligt, gaan er zo drie maanden voorbij zonder dat we elkaar spreken. Ik heb dat een paar keer aangegeven en hij heeft echt wel geprobeerd om het beter te doen. Hij legde me op een gegeven moment uit dat zijn gebrek aan initiatief niets zegt over zijn gevoel voor mij - dat hij evengoed mijn beste vriend is en gek op me is, maar dat hij nu eenmaal niet iemand is die veel contact zoekt. Nu komt het contact het meeste van mij af en dat is prima. Hij si nog steeds mijn beste vriend. Soms hoort het ook gewoon bij mensen. Geef het aan, maar probeer niks te forceren.

[Caviamax]

Positive mind schreef:

Soms vertsterkt het elkaar misschien ook wel. Ik weet van mezelf bijv dat ik in de meeste relaties niet degene ben vanwie her meeste initiatief komt. Dat komt deels omdat ik gewoon druk ben, maar ook wel omdat ze mij wel bellen of appen. Ik weet dat dat geen goede reden is maar als ik druk ben komt het daar wel op neer. Bij vrienden die ook wat passiever zijn word ik automatisch meer geactiveerd om het initiatief te nemen

Volgens mij is dit vrij ''normaal'', komt op hetzelfde neer als hetgeen dat de psycholoog vertelde. Bedankt voor het delen. Overigens vind ik het trouwens niet in goed of slecht zitten. Als het voor jou en je vrienden werkt, dan is het prima.

Enilorac schreef:

Maar hou er ook rekening mee dat initiatief nemen ook iets is wat sommige mensen gewoon minder makkelijk doen. Mijn beste vriend is heel erg laks in contact zoeken en initiatief nemen. Als het aan hem ligt, gaan er zo drie maanden voorbij zonder dat we elkaar spreken. Ik heb dat een paar keer aangegeven en hij heeft echt wel geprobeerd om het beter te doen. Hij legde me op een gegeven moment uit dat zijn gebrek aan initiatief niets zegt over zijn gevoel voor mij - dat hij evengoed mijn beste vriend is en gek op me is, maar dat hij nu eenmaal niet iemand is die veel contact zoekt. Nu komt het contact het meeste van mij af en dat is prima. Hij si nog steeds mijn beste vriend. Soms hoort het ook gewoon bij mensen. Geef het aan, maar probeer niks te forceren.

Goede tip. Nog een bevestiging dat ik het gewoon moet vragen. Ik denk dat mijn ding is dat ik vaak voor een ander dingen invul zonder het te controleren. Daarbij misinterpreteer ik signalen misschien wel en denk ik vaak: ''diegene zal me vast wel niet meer willen zien''. Ik ben dan in de veronderstelling dat de andere ook wel wat meer moeite mag doen voor mij. Maar goed, dan draai ik het natuurlijk om. Ik moet nu denken aan een vrij recente situatie: een paar maanden geleden heb ik iemand ontmoet waar het wel mee klikte. We hadden ''afgesproken'' dat we een keer wat zouden gaan drinken. Een paar maanden later stuurde ik een mailtje waarop enthousiast gereageerd werd. Daarop legde ik (ik weet het - niet goed) het initiatief om een afspraak te maken bij de ander. Ik heb niets meer gehoord en twijfel of ik nog een mailtje moet sturen. Enerzijds denk ik, de ander is het gewoon vergeten, anderszijds denk/vind ik dat als ze echt had willen afspreken, ze me wel had teruggemaild. Ik weet ook niet waarom die laatste gedachte sterker is dan die eerste (rationeel weet ik denk ik ergens wel dat het dat eerste is).

[Elin3]

Pff, de laatste tijd kan ik me echt weer heel druk maken over kleine dingen. Of vooral dingen die klein lijken maar een hoop negatieve associaties oproepen. Hoe dan ook, niet erg fijn. Het vreet energie en ik vind het al lastig genoeg om mezelf te motiveren voor bepaalde dingen

Al een hel tijd hier niks meer gepost, maar hier ben ik dan toch weer.
Ik heb de afgelopen tijd veel meegemaakt.
Zo ben ik op 13 september geopereerd geweest aan de doorgangen van mijn bijholtes en neusholte, de doorgangen van mijn bijholtes en n eusholtes hebben ze opengesneden en verder hebben ze alles van binnen schoongemaakt.
Dat was geen fijne operatie .
Ik heb van 12 tot 14 september in het UMC in Utrecht gelegen.
Nu ben ik nog herstellende en voel ik me met vlagen heel emotioneel .
Alle spanningen van de operatie komen eruit en ben met vlagen Jantje huilt, Jantje lacht.
Ik probeer zoveel mogelijk om erover te praten, zodat de spanningen weg vloeien, maar zodra ik rustig boven op mijn kamer zit en ik ben aan het kleuren en luister naar rustgevende muziek, dan vloeien de tranen weer over mijn wangen.
Morgen 3 oktober, moet ik weer terug op controle komen bij de KNO arts in het UMC in Utrecht, ik ben erg benieuwd wat ik dan wel weer mag doen en wat ik nog niet mag doen, want moet zo wie zo nog ruim 3 weken rustig aan doen en mag niet bukken, en of voorover buigen en dat is vervelend als je zo veel hobby's hebt als ik zoals: pixelen, kleuren, kaarten maken, puzzelen en brieven schrijven naar penvriendinnen en een penvriend.

[Elin3]

Sterkte bij de controle morgen Diddlina. Hopelijk herstel je weer snel helemaal van de operatie!