Help uw medemens

[Vlooienband]

Ja, ja, het is eerder geschreven en heeft ook al in een elect. 'bode' gestaan, maar ik ben er wel tevreden over.




Help uw medemens


Een bezoekje aan Arnhem: tweedehands boekwinkeltjes doorspitten naar achttiende eeuwse literatuur.
Na een halve dag rondneuzen tussen de boeken, besluit ik dat de stapel geestverrijkend materiaal voldoende is.Snel reken ik af, prop het leesvoer in mijn rugzak en groet ik de eigenaar van de winkel vrolijk, om vervolgens in de stromende regen te stappen.
‘Singing in the rain’ neuriënd, loop ik richting de V&D, waar mijn fiets trouw op mij wacht, in de derde standaard van rechts. Geen enkele tweewieler is veilig in Arnhem, maar dit is een grote, openbare plek en de fiets is een simpele Gazelle. Gechoqueerd zie ik dat een stinkende, vlooiige, oude man zich over mijn fiets buigt.
“Kan ik u ergens mee helpen, meneer? Dit is mijn fiets en hij staat op slot.”
Verward kijkt de oude viezerd me aan. Het is duidelijk te zien -en te ruiken- dat fiets en ik te maken hebben met een zwerver. Stromende regen maakt zijn jas doorweekt, in de korte tijd dat we elkaar aankijken. Waarschijnlijk voelt hij zich betrapt, omdat hij de kniptang onder zijn doorweekte jas verstopt. “Sorry,” mompelt hij.
Medelijden, irritatie aan de regen of de drang om een een incidentele goede daad te doen zorgen ervoor dat ik hem een kop aanbied. Even laten zitten we, de stinkerd en ik, in het cafè van de V&D.
We praten wat, ik kom er achter dat de man Wouter heet en geen hulp wil. De koffie die ik voor ons beiden haal, wil hij ook niet. “Da’s behoorlijk ondankbaar,” vertel ik hem. “Ik bel de politie niet, ik geef u gewoon een kop koffie.”
“Donder op, meisje. Ga je moeder lastigvallen.”
Hij loopt naar buiten en laat mij verbouwereerd aan tafel zitten, met twee koppen koffie. Eén drink ik op, de ander blijft onaangeroerd.
Wanneer ik bij het derde hok van rechts kom, zie ik dat mijn fiets alsnog gestolen is. “Wouter toch...” In gedachten bedank ik Wouter voor het leren dat er niet-aardige mensen op de wereld rondlopen, terwijl ik hem wilde leren dat er nog mensen bestaan die wél aardig zijn.

[Psychopath]

het is een mooi verhaal maar ik denk wel dat het een fictief verhaal isomdat het meisje de zwerver een kop koffie aanbied als hij haar fiets probeerd te stelen en later steelt hij hem alsnog en zij wordt niet boos

maak hier zeker een vervolg op en/of probeer hier eens wat mee to doen het laat zien dat iedereen een mens is en dat je ook aardig kan zijn.

[Vlooienband]

Een vervolg? Mwah, dat leek me wat minder. De kracht hiervan is juist dat het zo kort en bondig is. Column-like.

Hij's

De reactie van de hoofdpersoon geeft dit stuk de kleur. Ik vond het wel grappig. Misschien kon je de scene in het restaurant wat langer uitspinnen om de goede bedoelingen van de 'ik' en de onwil van de zwerver wat meer neer te zetten.

LUH-3417

[Psychopath]

Scimmia schreef:
Een vervolg? Mwah, dat leek me wat minder. De kracht hiervan is juist dat het zo kort en bondig is. Column-like.

hmmm okey maar probeers es wat meer van zulke verhaaltjes te maken dan!

[Ieke]

Hij is geweldig vooral het einde.

[Vlooienband]

Help uw medemens


Het is zaterdagmiddag en ik loop met twee tassen vol nieuwe kleren richting mijn fiets. Ondanks de stromende regen is het heerlijk winkelen, ik heb nieuwe schoenen, wat CDs en boeken gekocht.
Neuriënd kom ik bij de V&D aan, waar mijn fiets tegen een berkenboom staat. Daar zet ik hem al jaren neer en nog nooit is hij gestolen. Zo’n simpele Gazelle en dan voor een cafè, dat waagt niemand.
Dacht ik. Er staat een stinkende, vlooiige, oude man over mijn fiets gebogen. Snel haast ik me naar hem en spreek hem vriendelijk aan, zodat hij niet kwaad hoeft te worden. “Kan ik u ergens mee helpen, meneer? Dit is mijn fiets en hij staat op slot. ”
Verward kijkt de viezerd me aan. Het is duidelijk te zien -en te ruiken- ik met een zwerver te maken heb. Vluchtig nemen we elkaar op, voorspellend wat de ander van plan is.
Hij voelt zich betrapt, maak ik op uit het verstoppen van de kniptang onder zijn versleten jas. “Sorry,” mompelt de man. Ineens voel ik me ongemakkelijk, niet door de kou, maar omdat het gewoonweg niet klopt dat mensen fietsen stelen om te overleven.
“Meneer, het regent dat het giet. Wilt u misschien een kop koffie met me gaan drinken, ” probeer ik. Natuurlijk kan ik hem laten gaan, alleen is dat te makkelijk. Hij zal het fijn vinden om te weten dat niet iedereen slecht is.
“Mwuh, hmm,” mompelt hij. “Alstublieft? Ik tracteer.”
Zijn gluiperige rattenoogjes kijken me aan, en even laten zitten we in het cafè van de V&D.
Met de woorden “wat mot je,” breekt hij de stilte.
“Ik zal eerst even koffie bestellen, wilt u er wat in? ” Zonder zijn antwoord af te wachten, loop ik naar de automaat, en kom terug met twee bekers. “Katja, aangenaam kennis te maken. Hoe heet u? ”
“Wouter. Ga je de politie nog bellen,” snauwt hij, terwijl hij snel de koffie pakt en opdrinkt.
“Nee, natuurlijk niet. Wouter, ik wil je alleen maar helpen. Gewoon, even pra... ”
Met het dienblad nog in de handen sta ik voor Wouter, koppig wachtend iets, een reactie.
Wouter duwt me opzij, en mijn koffie valt. Hij loopt naar de uitgang. “Hé! Waarom ben je zo ondankbaar, ” roep ik hem na. “Ik bel de politie niet, ik geef je gewoon een kop koffie. ”
Met een ruk draait Wouter zich om. “Donder op, meisje. Ga je moeder lastigvallen.”
Hij loopt naar buiten en ik laat mezelf met een een zucht in een stoel zakken. Door het kleine, vochtige raampje zie een bekende gestalte naar de berkenbomen lopen. Binnen enkele seconden is het slot doorgeknipt en loopt hij met mijn fiets weg, in de regen.
“Wouter toch... ”








Met een grotere dialoog een een miniscuul verschil. Zo leuker?

Ja, alleen het woord 'ondankbaar' moet je schrappen. Zonder dat blijft het onwereldlijke van de hoofdpersoon beter in tact.

In deze zin: "Het is duidelijk te zien -en te ruiken- ik met een zwerver te maken heb. " moet nog een 'dat'.

Verder is die dialoog inderdaad een verbetering.

LUH-3417

[Aafster]

Zeer mooj
Vooral: “Wouter toch...” .. kan ik smakelijk om lachen

[prulleke]

Vond de sfeer die je schtste in de eerste versie sfeervoller De gedachte aan 18e eeuwse boeken, regen en winkelen roepen een beeld van stilte en kalmte op, het hele verhaal krijg daardoor iets heerlijks.
De tweede versie is echter, zou zo gebeurd kunnen zijn.

[Nas-t Zeekoe]

ik vind de eerste versie mooier.... ik weet niet precies waarom maar er wordt in de tweede teveel `gepraat ´ denk ik, daardoor wordt het gevoel minder...
verder vind ik ze erg mooi geschreven en vind ik het gegeven ook erg goed

[rozijntje]

je had die laatste zin niet mogen weglaten, uit je eerste stukje. dat vond ik net de mooiste.

Nee, ik vond je eerste beter. Puur en vraagt om vaker gelezen te worden. Die tweede is aangekleed met niets toevoegende tierlantijntjes, net als keyboards in black metal zal ik maar zeggen.

[0123456789]

eerste overduidelijk. Kvind beide verhalen ook wel grappig om te lezen, niet alleen omdat ik in arnhem woon, maar ook omdat ik toch best wat fietsen gejat heb (lees dit in verleden tijd, ik doe het tegenwoordig niet meer). Maargoed, afgezien van de storende typfouten(normaal let ik er niet zo op, maar nu viel het me toch wel heel erg op) zijn het beide leuke stukjes maar toch komt de eerste het beste eruit, en zoals prulleke al zei dat het enige sfeer oproept, dat vind ik ook.