een oude maar nog steeds relevante: Sneeuwverdriet

[Secreet]

Sneeuwverdriet...


zo zie je me niet huilen,
de traan bevriest voordat de grond hem pakt,
zo zie je het en dan weer niet,
ik heb een beetje sneeuwverdriet.

Omdat de kou lang mijn wangen schuurt,
en ik jou warmte niet kan voelen.
Zo zie ik je voor me, en dan weer niet,
zo lach ik en dan toch weer sneeuwverdriet.

Zo voel ik je warmte om me heen,
je armen om in te liggen,
en dan blijkt het toch weer niet,
dan is het maar gewoon verdriet.

Maar sneeuwverdriet is eigenlijk beter,
dat doet nog veel meer pijn.
En zonder sneeuwverdriet zou verdriet,
maar gewoon een beetje tranen zijn.

[Gothic]

geweldig woord: sneeuwverdriet

Ik vind je gedicht langzaam beter worden, begint niet zo bijzonder, maar eindigt heel sterk...

Mooi...