hij deed het waar ik bij was

[n3uk]

ik weet niet of het hier hoort, maarja
een week geleden ongeveer was ik bij mijn ex.
ik zou blijven slapen (we gaan nog teeds goed met elkaar om)
we kregen ruzie, eigenlijk om niets en hij pakt een mes en snijd zijn pols open.
eerst bloedde het niet maar na een paar seconden begon het wel ernstig te bloeden en moesten we toch naar zijn ouders toe.
gelukkig namen ze het goed op en nam zijn vader hem mee naar het ziekenhuis.
Ik ben ook meegegaan, maar heb niet gezien hoe het gehecht word.
Ik heb vanaf dat het gebeurd was tot ik eindelijk in slaap viel alleen maar gehuild.
En nu, een week later heb ik het aan niemand verteld, omdat ik als ik het tegen mijn ouders zou vertellen ik niet meer met hem mag omgaan.
De dag erna hadden we weer ruzie, en ik was zo bang dat hij het weer zou doen.

Het beeld dat hij het mes door zijn pols heen haalt flitst de hele tijd door mijn hoofd heen, nu nog steeds en ik heb dan zo'n gevoel alsof ik in mijn maag word gestompt en geen adem meer krijg.

Ik kan het niet echt aan iemand vertellen, en hij heeft het ook liever niet, maar ik weet echt niet wat ik moet doen.
Ik heb het wel opgeschreven maar dat hielp niet echt.

wat moet ik doen??

(het gaat er niet om dat hij zichzelf snijd, dat accepteer ik wel. maar dat ik een zelfmoordpoging heeft gedaan waar ik bij was.)

Ik kijk het even aan hoe het verloopt met deze topic, topics met als hoofdonderwerp automutilatie zijn niet toegestaan nl, omdat deze als trigger kunnen werken (zie announcement).

Ik denk dat je er zelf iig met iemand over moet praten (bel desnoods de kindertelefoon of stichting korrelatie). Probeer er eventueel ook met je ex en/of zijn ouders oid over te praten. Sterkte iig.

Voor iedereen het verzoek: reageer op de vraag 'wat moet ik doen??' en niet op automutilatie.

[n3uk]

Leonoor schreef op 02-05-2003 @ 14:45:
Ik kijk het even aan hoe het verloopt met deze topic, topics met als hoofdonderwerp automutilatie zijn niet toegestaan nl, omdat deze als trigger kunnen werken (zie announcement).

Ik denk dat je er zelf iig met iemand over moet praten (bel desnoods de kindertelefoon of stichting korrelatie). Probeer er eventueel ook met je ex en/of zijn ouders oid over te praten. Sterkte iig.

Voor iedereen het verzoek: reageer op de vraag 'wat moet ik doen??' en niet op automutilatie.

oh oke, dat wist ik niet.
ik vroeg me alleen af hoe ik het beeld uit mijn hoofd kan krijgen, afleiding heb ik genoeg, maar het blijft gewoon..

[faith666]

Ik denk dat je er zo veel mogelijk over moet praten, net als wat Leonoor al zei. Het beeld gaat misschien wel weg als je vanalles anders gaat doen, maar het komt vanzelf weer terug...je probleem is dan niet opgelost.

Durf of wil je er niet met bekenden over praten, dan mag je altijd tegen mij aan praten op msn ofzo of mailen, mijn emailadres kun je wel vinden.....kijk maar wat je wilt.

Veel sterkte in ieder geval.

n3uk schreef op 02-05-2003 @ 14:52:
oh oke, dat wist ik niet.

Dat snap ik, daarom sluit ik hem ook niet meteen, dan heb je iig de kans om een aantal reacties te krijgen, waar je hopelijk wat aan hebt.

ik vroeg me alleen af hoe ik het beeld uit mijn hoofd kan krijgen, afleiding heb ik genoeg, maar het blijft gewoon..

Ik denk, net als faith666, dat je er zo veel mogelijk over moet praten. Van bewust aan andere dingen denken, dingen gaan doen ed gaat het niet weg, je denkt er misschien even niet aan, maar het blijft aanwezig. Probeer daarom iemand te vinden waarmee je er over kunt praten.

[Loezzel]

Je moet er heel veel over praten. Als je erover praat, begin je je probleem te verwerken en verdwijnt hopelijk dat vervelende beeld uit je hoofd.
Als je er niet met bekenden over mag praten, zou ik professionele hulp zoeken, dat helpt vaak beter dan je zelf denkt..
Sterkte ermee

Zoals men al zegt, praat er veel over, dat hoeft niet persé met je ouders en dergelijke, dat kan ook met mensen die jou niet kennen, Leonoor zei het ook al.. de kindertelefoon bellen bijvoorbeeld.

Het beeld verdrijven uit je hoofd zal lastig zijn, je kunt het niet zomaar verbannen, je zult een manier moeten vinden waarop dat niet meer zo erg is.

Sta jezelf toe je er rot over te voelen en sta jezelf toe daarbij troost te zoeken bij anderen.. je ex, zijn ouders.. Zijn er ook geen vrienden of vriendinnen met wie je erover kunt praten? Je zou niet eens hoeven zeggen dat het over je ex gaat, dat doet er namelijk niet echt toe.. Het gaat vooral om dat beeld, en daar kunnen ze je misschien wel bij steunen.

Ja, ik weet het eigenlijk ook niet zo goed.. Ik heb wel bepaalde beelden van nare dingen gehad, maar met de tijd reageer ik er gewoon steeds minder heftig op. Een soort van 'snelle' oplossing weet ik ook niet echt.

[pure_evil]

je zult het moeten verwerken, dat gaat meestal niet zo snel dat kun je idd doen door te praten, of, als je dat (nog) niet durft/kunt, erover schrijven. suc6

[Fantôme]

hoi,

ja, zoals iedereen dus zegt.
erover praten. niet alleen met buitenstaanders, maar ook met hem. Je moet hem proberen te begrijpen (niet zijn standpunt innemen, slechts begrijpen) dat kan wellicht helpen bij het verwerken. Ik vind het een erg foute actie van hem, maar daar zal ik verder niet op in gaan.

-xxx- wendy

het word erg eentonig, maar praten... dat is eigenlijk iets wat heelveel helpt... vraag ook aan je ex-vriend waarom hij dat gedaan heeft, en zeker waar jij bij was... ik bedoel, dat hoort niet.. je moet andere mensen daar niet bij betrekken, vind ik


succes!!