...kwam hij weer bij op de harde grond van de parkeergarage om even daarna met veel gekerm en gekreun zijn bebloedde hoofd los te scheuren van het koude asfalt en om zich heen te kijken, terwijl op de achtergrond van zijn bewust zijn een stem die
"Ben je eindelijk wakker?" vroeg tot hem doordrong, en daar Ferdinand Hendrikus Joseph Gerritsen nog altijd niet helemaal fit was, dacht hij dat het Arnold, zijn broertje was en antwoordde dus, zoals van hem verwacht werd; "Houd je kop, klotekind," hetgeen er in resulteerde dat de hoer, de werkelijke bron van de eerder uitgesproken woorden, haar honkbalknuppel nogmaals op het achterhoofd van Ferdinand Hendrikus Joseph Gerritsen liet vallen teneinde hem een nekschot toe te dienen met tot gevolg dat Ferdinand wederom het bewustzijn niet in de hand kon houden en zich waande in de badkamer van het ouderlijk huis, dat hij even daarvoor zo schielijk ontvlucht was, deels boos op zijn ouders, deels weemoedig omdat hij zijn broertje, die hij, alles goed en wel bekeken, toch een warm hart toedroeg, alwaar Ferdinand Hendrikus Joseph Gerritsen zich verwoedt afvroeg wie de kraan opengedraaid had.
LUH-3417
|