gezondheid -> tips?

Mijn gezondheid laat de laatste tijd nogal wat te wensen over…dat doet het wel vaker, maar het nadeel is nu alleen dat ik er soms best mee zit ed… Voorheen vond ik het natuurlijk ook niet leuk ed, maar liet ik me er verder niet zo door beïnvloeden. Nu voel ik me er soms best rot door. Natuurlijk weet ik dat ik daar niks mee op schiet, dat ik het op die manier alleen maar erger maak ed, maar ik kan het niet tegen gaan. Ik vind het niet eerlijk tegenover m'n vriend, ik heb weinig energie ed voor school, ik val soms bijna in slaap tijdens de lessen, ik kan niet sporten, ik val in slaap in trams/bussen/treins/auto's, enz. Op m’n stage is me gezegd dat ik alles gewoon moet doen en niet moet denken aan dat ik moe ben of wat dan ook, daar ben ik het tot op zeker hoogte mee eens. Het nadeel op dit moment is alleen dat ik zo moe ben dat ik staand in slaap kan vallen, misselijk ervan wordt, enz. Ik kan het niet negeren, mijn hele leven draait er om. Dit is het laatste wat ik wil, ik heb mijn leven er ook nooit om laten draaien, maar op dit moment is er weinig meer dan moe zijn en pijn hebben. Alles lijkt achteruit te gaan ed. Wat ik hiermee nou precies wil bereiken weet ik eigenlijk ook niet, maar misschien dat iemand er ‘ervaring’ mee heeft en ‘tips’ heeft oid? Ik hoef geen medelijden of wat dan ook, want daar schiet ik niks mee op.

[Marcade]

Wat zegt de dokter. (Heel cliche antwoord)

Het lijkt me bijzonder klote. Een van de redenen dat ik nu af en toe beweeg is gewoon om meer uithoudingsvermogen te krijgen, want vooral vroeger toen ik nog echt veel cola en red bull dronk .. als ik een dag zonder caffeine zat, was ik de hele dag een wrak.

Kan je het niet trainen oid?

Dat ie weinig kan doen ed (d'r is niet zoveel aan te doen ed) en dat ik (veel) meer pijnstillers mag slikken. Trainen zou ik doormiddel van bv. therapie moeten doen, maar dan krijg ik het nog drukker en word ik dus nog moeier. Dat vond hij (= de dokter) dus ook niet echt een handig plan ed en ik ook niet.

[Fantôme]

heey Leonie,

nou, herkenning kan ik niet geven...
tips? tjah.... men zegt wel is, dat je door sporten fitter raakt, dan zal het over moeten gaan ofzo... Maarja, dat wordt ik jou geval een beetje moeilijk. Misschien opbouwend proberen ofzo?

hm... moeilijk dit

sterkte! -xxx- Wendy

... schreef op 29-05-2003 @ 18:55:
Misschien opbouwend proberen ofzo?

Ik heb gister sportdag gehad... Nu heb ik spierpijn ed...maar goed, heb ik er wel voor over. Verder kan ik niet heel veel...ik loop (wandel) wel redelijk wat. 't nadeel is dat ik niet altijd hetzelfde kan en ook niet van te voren weet wanneer wel ed... Op dit moment ben ik vrijwel continu te moe... Van sporten word ik nu niet fitter, alleen maar moeier... Maar tnx iig voor het reageren en voor de sterkte.

[Quiana]

Hm, moeilijk..

Denk dat je je niet schuldig oid moet voelen tov
je vriend, tenslotte heb je er niet zelf voor gekozen..
Snap wel dat je het niet eerlijk tov hem vindt,
-het is ook niet eerlijk-, maar jij kan er niks aan doen,
verwijt 't jezelf dan ook niet oid.
Je weet wat de grenzen zijn van je lichaam,
('tot zover kan ik, en anders val ik flauw' bijv),
zorg dat je niet tot het uiterste gaat,
(en er nog lang(er) last van hebt), en probeer te
accepteren dat je nou eenmaal niet meer kan..
Kweenie, weet niks waardoor het minder zou worden,
behalve dan zorgen dat je er *geestelijk* niet onder lijdt.
Wat makkelijker gezegd dan gedaan is ws.

Sterkte ermee, hoop dat het op de 1 of andere
manier wel draagbaarder wordt. (f)

Quiana schreef op 29-05-2003 @ 19:16:
Je weet wat de grenzen zijn van je lichaam,
('tot zover kan ik, en anders val ik flauw' bijv),
zorg dat je niet tot het uiterste gaat,
(en er nog lang(er) last van hebt), en probeer te
accepteren dat je nou eenmaal niet meer kan..

Nadeel is dat de grenzen lijken te verschuiven...ik ga heel vaak tot het uiterste of verder, anders kan ik weinig meer, ben ik bang. Een tijdje terug kon ik het idd vrijwel helemaal accepteren, maar ik lijk steeds minder te kunnen ed enz... Het moe zijn vind ik nu het ergste...dat ik amper meer naar school kan ed (ik ga wel, maar vraag niet hoe soms)...ik wil gewoon een opleiding hebben.

Er zijn altijd mensen die het slechter hebben en die kunnen daar ook mee leven, ik overleef het ook wel, hoor. Bovendien heb ik een super lief vriendje.

[Vada]

Maar heeft de dokter je niet laten testen op dingen? Ik weet niet hoe lang je er al last van hebt, maar in mijn omgeving hebben ontzettend veel mensen het afgelopen jaar pfeiffer gehad. Of weet je de oorzaak van je moeheid al wel?

Maar is het persé nodig je leven er door te laten bepalen, je kan het toch ook aanpassen? Je kunt de moeheid nu niet negeren, door er dan aan toe te geven lijkt het me niet dat je je leven erdoor laat bepalen maar dat je het gewoon even aanpast om weer aan te sterken zodat je later weer meer kunt?

Je grenzen liggen waarschijnlijk lager dan bij andere mensen dan, en dat kun je niet negeren lijkt me? Dan moet je soms denk ik maar gewoon moe zijn en eraan toegeven want is voortdurend bezig zijn met hoe moe je wel niet bent niet ook vermoeiender?

Nou ja, ik weet het ook niet. Ik ben wel sneller moe dan andere mensen vaak en kan minder hebben, ook qua school had ik soms gewoon een pauze nodig. Dan heb ik het gewoon even nodig om een paar dagen thuis te zitten en niets te doen, voornamelijk te slapen. Bij jou is het lichamelijke moeheid, bij mij meer geestelijk.. maar ik zie het eraan toegeven dus niet als mn leven erdoor laten leiden, maar gewoon mijzelf ruimte geven voor mn 'kwalen'.

Vada schreef op 30-05-2003 @ 11:50:
Of weet je de oorzaak van je moeheid al wel?

fm en cvs. D'r is alleen niks aan te doen ed.

Dusjcrib schreef op 30-05-2003 @ 13:21:
Maar is het persé nodig je leven er door te laten bepalen, je kan het toch ook aanpassen? Je kunt de moeheid nu niet negeren, door er dan aan toe te geven lijkt het me niet dat je je leven erdoor laat bepalen maar dat je het gewoon even aanpast om weer aan te sterken zodat je later weer meer kunt?

Ik heb m'n leven al aangepast, je kunt niet aan blijven passen...en het is ook niet echt een kwestie van aansterken, ben ik bang...

Je grenzen liggen waarschijnlijk lager dan bij andere mensen dan, en dat kun je niet negeren lijkt me? Dan moet je soms denk ik maar gewoon moe zijn en eraan toegeven want is voortdurend bezig zijn met hoe moe je wel niet bent niet ook vermoeiender?

Maar toegeven aan heeft ook lang niet altijd zin...omdat het niet helpt. En er aan toegeven komt ook niet altijd uit ed, ik bedoeld, ik moet toch naar school, stage lopen, enz. En op school moet ik 80% van de lessen aanwezig zijn (mag er blok per vak één les missen - en die mis ik dit blok al). Als ik mezelf ruimte geen voor m'n 'kwalen', dan wordt het niks met school ed, dan zit ik de rest van m'n leven de hele dag thuis en dat is dus net wat ik niet wil...

Vandaag gelukkig een redelijke dag...net een stukje wezen fietsen, straks nog even slapen, want 'moet' vanavond naar de film...

Leonoor schreef op 30-05-2003 @ 13:58:
fm en cvs. D'r is alleen niks aan te doen ed.


Ik heb m'n leven al aangepast, je kunt niet aan blijven passen...en het is ook niet echt een kwestie van aansterken, ben ik bang...

Maar toegeven aan heeft ook lang niet altijd zin...omdat het niet helpt. En er aan toegeven komt ook niet altijd uit ed, ik bedoeld, ik moet toch naar school, stage lopen, enz. En op school moet ik 80% van de lessen aanwezig zijn (mag er blok per vak één les missen - en die mis ik dit blok al). Als ik mezelf ruimte geen voor m'n 'kwalen', dan wordt het niks met school ed, dan zit ik de rest van m'n leven de hele dag thuis en dat is dus net wat ik niet wil...

Vandaag gelukkig een redelijke dag...net een stukje wezen fietsen, straks nog even slapen, want 'moet' vanavond naar de film...

Ja, als rust nemen niet helpt dan heeft het ook geen zin dat te nemen inderdaad, dat vergroot het probleem alleen maar omdat je dan weinig overhoudt.

Ja, dan is het een kwestie van op je tanden bijten denk ik. Zolang mensen in je omgeving weten wat er aan de hand is kunnen ze er ook een beetje rekening mee houden, zolang jij je best doet je toch volledig in te zetten. Maar heb ook wel het idee dat beiden het geval is.

Toch erg lastig van die dingen waar je totaal geen grip op hebt maar die wel ontzettend veel invloed hebben op je leven Mja, accepteren en op je tanden bijten lijkt me

Oftewel, ik heb ook niks nuttigs te melden

hmmmz, ik heb niet echt een nuttige replay, ik heb wel nog een vraag. hoe komt het dat je misselijk wordt van de moeheid?
ikzelf heb namelijk de afgelopen tijd heel veel last van moeheid en ook van vlagen van misselijkheid en ik weet neit of dat verband met elkaar kan hebben?

[Daantje_0705]

Krijg je wel genoeg vitaminen enzo binnen, daar kan je ook enorm futloos van worden. Misschien is het een idee om een keer een heel weekend niets te hoeven doen (moet je dan gewoon echt doen en je niet verplicht voelen tot dingen) en alleen maar te slapen of op de bank te hangen.

[faith666]

Ik weet niet of het biuj jou het geval kan zijn maar ik ben de laatste tijd ook vaak ziek, niet psuchisch ofzo maar echt griep, maagklachten. gordelroos virussen enzovoorts.
Na ja in ieder geval zijn het bij mij opgekropte emoties. In plaats van dat ik instort ofzo keert het zich om in lichamelijke klachten. Ik kan er heel weinig tegen doen, alleen wachten tot het een keer stopt.

Misschien heb je er iets aan......ik hoop het voor je. Sterkte

me blackrose schreef op 30-05-2003 @ 20:06:
hmmmz, ik heb niet echt een nuttige replay, ik heb wel nog een vraag. hoe komt het dat je misselijk wordt van de moeheid?
ikzelf heb namelijk de afgelopen tijd heel veel last van moeheid en ook van vlagen van misselijkheid en ik weet neit of dat verband met elkaar kan hebben?

Ik zou niet weten hoe het kan, maar ik heb het ook... Gister nog, ik was moe ed, maar toch mee gegaan naar de film...nou was het in die zaal ook nog bloedheet en benauwd ed...maar ik werd kotsmisselijk, duizelig, koppijn, enz. Eenmaal thuis ben ik op bed gaan liggen en in slaap gevallen en ik ben net pas weer wakker geworden (voor mijn doen is dat best laat ). Maar ik heb het de laatste tijd elke dag, dat ik misselijk ben ed...is vervelend... Misschien weet iemand hier het antwoord?

@ Daantje_0705: dat van die vitaminen zou op zich wel kunnen, ik slik wel multi-vitamine...daardoor komt het wel weer een beetje op peil. Ik heb in de meivakantie weinig tot niks gedaan en ook een paar weekenden, maar dat helpt allemaal niet... Bij cvs helpt rust ook niet...en inspanning ook niet...

@ faith666: geestelijk ed speelt wel mee, door stress wordt het verergerd...maar zonder dat er geestelijk iets aan de hand is ben ik ook moe enz. Hopelijk gaat het snel beter met je...sterkte.

[Nona]

*denkt*

Ja, ik ben altijd van mening dat je goed naar je lichaam moet luisteren. Je lichaam geeft signalen af en dat is natuurlijk niet voor niets. Bij jou is het alleen wel erg lastig omdat het in de weg kan komen te staan voor je studie.

Je studie is zeker belangrijk genoeg om vol te houden. Maar voor de rest hoef je niet zo veel van jezelf te verlangen denk ik. Doe je studie en laat voor de rest maar een beetje voor je zorgen. Neem je rust als je dat nodig hebt, dat is belangrijk.

Doe zo af en toe eens iets voor jezelf, ik merk dat het bij mij helpt. Neem een avondje helemaal voor jezelf alleen, maak je favoriete warme drank, neem een lang bad, neem een gezichtsmasker en kijk een mooie film. Probeer daarbij voor de rest niet aan studie en andere vermoeiende dingen te denken, want dat is wat je van je af wilt zetten.

Ik hoop dat dat helpt...

Sterte
Nona

[damaetas]

weet je al waardoor het komt dat je moe bent? of is het gewoon slaaptekort?(=>vriend uit bed stampen, rolluik dicht, papiertje op je deur en een heel weekend slapen )

als ik een tijdje veel pijn heb dan verwen ik mezelf gewoon even: badje, voetmassage, filmpje, sjokolademousse, ... even wat aandacht aan jezelf besteden of laten besteden
de dingen die ik dan moet doen, doe ik dan ook door de pijn te negeren (wat natuurlijk niet geond is maar in sommige gevallen niet anders kan) en door voor alles genoeg tijd uit te trekken. er moet niemand aan mn hoofd zagen dan, "ja ik kom eraan, maar wel te voet en op het gemakske" "nee, ik kom niet gezellig sociaal bij jullie zitten in ongemakkelijke aula-banken. ik ga ff op mezelf in het gras kazen en uitrusten, ik zie je straks wel."
je moet leren nbtje egoïstisch te zijn om een moeilijke periode door te komen. (wel niet overdrijven he )

als je wil praten ofzo, emailadres staat in me profiel

dikke zoen,
eef

[damaetas]

ps: ik vind zwemmen (en dan niet baantjestrekken zoals ik meestal doe, maar gewoon plensen en heen en weer lummelen in het water) echthelpen om ^pijn en moeheid en wat nog meer te verdrijven. wel zorgen dat je niet in slaap valt in het water he maar zo gewoon nbtje zweven doet echt deugd.

damaetas schreef op 31-05-2003 @ 14:45:
weet je al waardoor het komt dat je moe bent?

Staat al in de topic: fm en cvs.

tnx, voor de andere 'tips'. 'k denk dat ik soms ook een beetje egoistisch moet zijn...maar vaak als ik dat dan net een beetje ben, wordt het de kop weer ingedrukt enzo... Pijn negeren kan ik wel aardig...moeheid negeren vind ik een stuk lastiger...soms kan ik echt alleen nog maar gaan slapen, dan vallen m'n ogen gewoon dicht ed.

'k zal eens kijken of ik iets te mailen heb, 'k weet nl nooit wat. iig bedankt voor het aanbod. Als jij wat te mailen hebt, mag dat natuurlijk ook.

[damaetas]

Leonoor schreef op 31-05-2003 @ 15:57:
'k zal eens kijken of ik iets te mailen heb, 'k weet nl nooit wat.

je HOEFT niet hoor

wat zijn fm en cvs

damaetas schreef op 31-05-2003 @ 17:37:
je HOEFT niet hoor

wat zijn fm en cvs

Ik weet nooit iets.

fm = fibromyalgie
cvs = chronisch vermoeidheids syndroom

[edit]Als je wilt weten wat het precies is ed, het zijn nu links. [/edit]

[moon]

Ik denk dat je wel een beetje op je zelf moet passen en goed op je grenzen moet letten, hoe lastig dat ook is. Het is denk ik belangrijk dat je niet te veel doet, vooral ook niet op de momenten dat je denkt dat je het wel kan, want dan krijg je daarna juist problemen omdat je over je grens bent gegaan.
Mijn moeder heeft ook fribromyalgie en kan daar soms behoorlijk ziek van zijn, vooral als ze te veel gedaan heeft. Ik weet dat het lastig is, maar ik denk dat het verstandig is als je goed op je grenzen past en dus af en toe ook 'nee' durft te zeggen tegen jezelf en anderen.

Sterkte en Liefs, Rianne

Sorry, dat ik up, maar ik 'moet' het toch even kwijt... Mijn dag tot nog toe:
(-gister rond 24.00u naar bed -> niet goed, maar je hebt toch weekend ed )
-rond 8.45u opgestaan
-rond 10.00u weer gaan slapen
-rond 12.00u weer opgestaan
-rond 15.00u weer gaan slapen
-rond 16.45u weer opgestaan

Ik vind het echt niet normaal...ik heb morgen een tentamen, ik wil/moet leren en ik heb zat anders huiswerk...ik wil die moeheid negeren, maar ik kan het niet...ik ben nu vandaag dus ong. Dus ongeveer 5 uur wakker geweest tot nog toe, verder geslapen en ik ben nog steeds moe... Hoe kan ik nou ivm naar school, stage lopen enz...? Ik ga morgen wel, 'k zie wel hoe het gaat, dinsdag (stage) net zo...misschien morgen toch maar ff op school praten oid.

@moon: Hoe gaat het met je moeder? Weet ze al lang dat ze het heeft ed? Je hebt gelijk met je post...maar ja, 't is lastig, vooral als je wilt/moet... Ach, teveel gedaan heb ik vandaag iig niet. ()

[Ietzo]

Denk zelf dat nogal veel van dit soort dingen te maken heeft met verschillende manieren van "je uiten". Soort van selfcoaching. Je kunt dingen denken en je kunt dingen hardop zeggen. Het tweede komt overtuigender over. In het dagelijks leven ben je zo ongeveer elkaars mental coach.

Ietzo schreef op 01-06-2003 @ 19:13:
Denk zelf dat nogal veel van dit soort dingen te maken heeft met verschillende manieren van "je uiten". Soort van selfcoaching. Je kunt dingen denken en je kunt dingen hardop zeggen. Het tweede komt overtuigender over. In het dagelijks leven ben je zo ongeveer elkaars mental coach.

En wat wil je daar nou mee zeggen? 'k ben wel benieuwd ed.

*herkenning*

Ik herken veel dingen uit je verhaal, ben ook [bijna] constant moe en lusteloos. Ik val ook vaak zomaar ergens in slaap, zomaar, plots.
Ik ben hiervoor een aantal jaren geleden al naar de dokter geweest, die verwees me door naar het ziekenhuis en daar stuurden ze mij weer door naar een ziekenhuis in Utrecht, waar ze gespecialiseerd zijn in de vermoeidheidsziekte m.e, en na een hoop onderzoeken waar niks uitkwam [lees: ze kunnen dit niet in je bloed zien], hebben ze dit geconstateerd.
Heel leuk hoor, dat ze er eindelijk achter zijn gekomen wat het is, maar ik heb er niks aan, omdat er niks aan te doen is.
In het begin zeiden ze dat ik geen suiker meer mocht, daarna geen rood vlees [nu niet meer nodig, ben vegetarier geworden], geen melk, geen dit, geen dat, maar niets hielp/helpt.

Eigenlijk moet ik veel, heel veel slapen en rusten, maar dat helpt ook allemaal niet.
Eigenlijk weet ik dus ook niet hoe ik je zou moeten helpen of wijze raad moet geven, maar misschien kun je een van deze [bij mij nutteloze] dingen proberen.

Zo.
iig heel veel succes. X

Gewoon proberen door te gaan met iets is ook een optie.
*even vergeten *

Vevay schreef op 01-06-2003 @ 20:00:
Gewoon proberen door te gaan met iets is ook een optie.
*even vergeten *

Hmm, maar dat werkt dus niet (meer). Ik heb dat jaren kunnen doen, maar nu werkt dat niet meer. Ik moet soms gewoon slapen...wat jij zei: Ik val ook vaak zomaar ergens in slaap, zomaar, plots. Op school is het me tot nog toe gelukkig wel gelukt om het tegen te houden, ik slaap dan geestelijk wel, maar lichamelijk lijk ik nog aanwezig.

Vegetariër ben ik al jaren, suiker eet ik ook al een paar jaar niet meer, melk drink ik al een paar jaar niet meer, net als nog tig andere dingen. Ik merk daardoor wel een heel klein verschil (niet alleen qua moeheid, maar ook qua andere dingen), maar niet echt super veel.

Hoe doe jij het met school ed?

Bij mij werkt dat doorgaan ook niet. Op school denk ik wel van ja, ga nou door, maar dat lukt me niet. Dan wordt ik zo ontzettend moe..
Ik heb een periode gehad waarin ik maar halve dagen naar school ging, maar zoiets kun je ook niet volhouden, in verband met achterstand e.d..

Maar ik kan natuurlijk niet steeds als ik moe ben of iets dergelijks thuisblijven, dan zou ik net zo goed gewoon niet meer kunnen gaan.
Maar idd, gewoon geestelijk helemaal weg zijn, maar lichamelijk nog een beetje erbij zijn.

Ik zit er ook mee in mijn maag, word er stapelgek van, maar ik weet ook niet echt wat ik ermee moet.

[murwari]

Positief omgaan met beperkingen?
Aanvaarden, grenzen stellen (niet teveel niet te weinig) Die grenzen behouden. Niet op momenten meer doen omdat je het even aankan, of minder doen omdat het wat moeilijker gaat. Vaste structuur, wennen en aanpassen.

,mjah, veel zal je denk ik niet aan mn antwoord hebben.. maar ik wilde je eigenlijk alleen veel beterschap wensen en ik hoop dat je er weer bovenop komt

*hoe bedoel je nutteloze replay =S*

[murwari]

- Het kan behulpzaam zijn als u bijhoudt wanneer u vermoeid bent en wanneer u voldoende energiek bent. Geef prioriteit aan bepaalde activiteiten en doe geen onnodige inspanningen.
Plan uw activiteiten en taken voor de volgende dag reeds de avond voordien. (Plan vandaag uw activiteiten en taken voor morgen).


- Las tijdens de dag rustperiodes in wanneer u het nodig acht.


- Blijf voldoende actief in het huishouden en erbuiten.
Voorbeelden van lichte activiteiten zijn fietsen, zwemmen en wandelen.


- Zorg voor een evenwicht tussen rust en activiteit.


- Drink voldoende: 1,5 tot 2,5 liter per dag.


- Zorg voor voldoende ontspanning (b.v. relaxatieoefeningen, muziek, film, kunst,...).

murwari schreef op 03-06-2003 @ 19:48:
Positief omgaan met beperkingen?
Aanvaarden, grenzen stellen (niet teveel niet te weinig) Die grenzen behouden. Niet op momenten meer doen omdat je het even aankan, of minder doen omdat het wat moeilijker gaat. Vaste structuur, wennen en aanpassen.

Grenzen behouden kan niet, omdat ik gewoon steeds minder kan. Dan kan ik de grenzen die ik ooit gesteld heb wel behouden, maar dat werkt niet, heel simpel omdat ik bepaalde dingen gewoon niet meer kan.

De dingen uit je laatste post, voor het grootste gedeelte houd ik me daar aan, de dingen die haalbaar zijn dan. Dingen van te voren plannen kan bv. niet, omdat ik nooit weet hoe ik me de volgende dag zal voelen (das heel wisselend nl). Rustperiodes inlassen wanneer je dat nodig acht kan ook niet als je op school/stage bent. Enz. En tegen dat soort dingen loop ik dus oa aan.

@Charlie1704: Dank je wel.