enge ged8en

[magicflower]

Hey ieder1,

Ik ben nieuw op dit forum. Ik ben een 16jarig meisje en heb een vervelend probleem. 's Avonds als ik in bed lig denk ik aan hoe ik zou reageren als iemand me zou vertellen dat een voor mij dierbare persoon overleden is. Ik zie in ged8en ook vaak dierbare personen sterven. Dan zie ik mezelf zitten op zijn of haar begrafenis. Ik zie mezelf in ged8en vaak huilen.

Toen een jaar geleden mijn opa stierf ben ik voor het eerst meegegaan naar een begrafenis. Ik wou uiteraard afscheid van hem nemen. Ik was in de 2 dagen daarvoor, (ik ben pas laat ingelicht over zijn dood, per brief, wat ik nogal grof vind we hebben niet eens een telefoontje gekregen) vooral bezig met hoe zo'n plechtigheid nu eigenlijk verloopt, (ik ben niet meegegaan naar het kerkhof wegens moeilijk bereikbaar met rolstoel) hoe ik zou gaan reageren op de dingen die op zo'n plechtigheid gezegd en gedaan worden en hoe ik me 8eraf zou voelen.

Ik heb nooit echt verdriet om opa's dood gehad. Ik ben s' anderendaags gewoon met school op sportdag gegaan en heb me daar heel goed geamuseerd.

Nu vroeg ik me af of er mensen zijn die zich herkennen in het denken aan de dood, mensen zien sterven en het bezig zijn met begrafenis? Kan ik iets doen tegen die enge ged8en? Het is een heel vervelend probleem want ik kan er moeilijk van in slaap geraken.

Alvast bedankt.

Groetjes Magicflower

[Fantôme]

hoi magicflower,

ik zal vanaaf of morgen even uitgebreider reageren want ik moet zo weg.
Ik had je alleens gezien geloof ik op het forum, dat je een berichtje moest testen

fantaseren over hoe ik zou reageren als iemand mij verteld dat een dierbaar iemand is overleden dééd ik wel... maar niet meer. Ik weet het ondertussen wel. Maargoed, bij mij gaat het dus altijd zo, dat ik eerst schrik, dan even huil. Daarna gaat het goed en de klap komt 2 dagen later. Dat is iedere keer zo en ik weet niet waarom....

om je gelijk antwoord te geven op over hoe een plechtigheid gaat; dat is heel varierend. Het ligt aan de persoon die begrafen / gecremeerd word en wat zijn wensen waren.

bij ons waren ze alle drie die ik me goed kan herinneren best saai. De naaste familie gaat naar een aparte kamer, en de andere vrienden / kenissen worden ergens anders heen geleid. Het kan verschillen of voor of achteraf de condeleance is. Bij ons is hij iedere keer achteraf geweest. We gingen dus de zaal in waar de plechtigheid werd gehouden en de naaste familie zit op de voorste rijen stoelen. Daarna komen de anderen en die gingen daarachter zitten.

Omdat alle mensen van afgelopen tijd die begrafen / gecremeerd waren gelovig zijn vertelde de dominee ook nog wat (in vrij moeilijke worden) daarna wordt steeds aangekondigd wie iets gaat vertellen (en, zoals je misschien begrijpt, gaat dit niet onder luid aplaus) tussendoor wordt muziek gedraaid (bij ons dan) waar de persoon van hield. Aan het einde ben je even stil. Dan stonden eerst de directe familieleden op en gingen om de kist staan. Omdat de overleden persoon dus gelovig was....

(wordt vervolgt, moet nu weg!)

mjah, ik doe dat wel eigenlijk, ik vind het knap vervelend, maar omdat ik in mn leven vrij veel geconfronteerd word met dat soort dingen.. moet het ook haast wel.. ik zie soms ook hele dingen voor me als ik hoor dat er iemand ziek is ofzo, dan zie ik, net wat jij zegt, hoe iemand's begrafenis eruit ziet, wat er dan gebeurt enzow, ik vind dat best eng.. maar ik kan er zo weinig tegen doen...
*dis misscihen wat nutteloos.. maargoed*

Charlotte

[Fantôme]

... schreef op 03-06-2003 @ 17:41:
hoi magicflower,

ik zal vanaaf of morgen even uitgebreider reageren want ik moet zo weg.
Ik had je alleens gezien geloof ik op het forum, dat je een berichtje moest testen

fantaseren over hoe ik zou reageren als iemand mij verteld dat een dierbaar iemand is overleden dééd ik wel... maar niet meer. Ik weet het ondertussen wel. Maargoed, bij mij gaat het dus altijd zo, dat ik eerst schrik, dan even huil. Daarna gaat het goed en de klap komt 2 dagen later. Dat is iedere keer zo en ik weet niet waarom....

om je gelijk antwoord te geven op over hoe een plechtigheid gaat; dat is heel varierend. Het ligt aan de persoon die begrafen / gecremeerd word en wat zijn wensen waren.

bij ons waren ze alle drie die ik me goed kan herinneren best saai. De naaste familie gaat naar een aparte kamer, en de andere vrienden / kenissen worden ergens anders heen geleid. Het kan verschillen of voor of achteraf de condeleance is. Bij ons is hij iedere keer achteraf geweest. We gingen dus de zaal in waar de plechtigheid werd gehouden en de naaste familie zit op de voorste rijen stoelen. Daarna komen de anderen en die gingen daarachter zitten.

Omdat alle mensen van afgelopen tijd die begrafen / gecremeerd waren gelovig zijn vertelde de dominee ook nog wat (in vrij moeilijke worden) daarna wordt steeds aangekondigd wie iets gaat vertellen (en, zoals je misschien begrijpt, gaat dit niet onder luid aplaus) tussendoor wordt muziek gedraaid (bij ons dan) waar de persoon van hield. Aan het einde ben je even stil. Dan stonden eerst de directe familieleden op en gingen om de kist staan. Omdat de overleden persoon dus gelovig was....

(wordt vervolgt, moet nu weg!)

ik quote mezelf even, en maak mn verhaal af
------------------------------------------------------------------------------------

goed, de overleden persoon was dus gelovig, dus er werd een gebed voorgezegd. Zelf ben ik niet gelovig, maar ik respecteerde het natuurlijk wel. En ik was blij dat (afgelopen keer) mn oma wel gelovig was, ze had hier namelijk een houvast aan.

na het gebed liepen we om de kist heen en daarna mochten de mensen die dat ook wilde er ook omheen lopen, nog iets neerleggen (een bloemetje ofzo) en toen naar de andere zaal waar de condeleance was. echt vreselijk... al die verdrietige mensen, en je hebt ook je eigen verdriet, wat het bij mij alleen nog maar versterkte.

dit was niet een antwoord op je vraag of ik me bezig hield met die gedachten, die had ik al eerder beantwoord maar omdat je niet wist hoe zoiets ging, dacht ik, ik vertel een beetje hoe het bij mij is gegaan.

Kus!! Wendy

[magicflower]

Hey,

Hier ben ik weer. :-)

Wendy, zoals ik al gezegd had, ik ben al een keertje naar een begrafenis geweest. Die van mijn opa. Ik weet dus ondertussen wat er op een begrafenis allemaal kan gebeuren. Maar ik wou eigenlijk gewoon weten of er mensen zijn die zich ook afvroegen wat er allemaal gezegd en gedaan zou kunnen worden op zo'n plechtigheid.

In elk geval bedankt voor je reactie.

Eneuh Charlotte........Ik ben ff heel blij te weten dat ik niet de enige ben die met da soort ged8en rondloopt.

Groetjes Magicflower

[Fantôme]

magicflower schreef op 04-06-2003 @ 17:50:
Hey,

Hier ben ik weer. :-)

Wendy, zoals ik al gezegd had, ik ben al een keertje naar een begrafenis geweest. Die van mijn opa. Ik weet dus ondertussen wat er op een begrafenis allemaal kan gebeuren. Maar ik wou eigenlijk gewoon weten of er mensen zijn die zich ook afvroegen wat er allemaal gezegd en gedaan zou kunnen worden op zo'n plechtigheid.

In elk geval bedankt voor je reactie.

Eneuh Charlotte........Ik ben ff heel blij te weten dat ik niet de enige ben die met da soort ged8en rondloopt.

Groetjes Magicflower

o, sorry, ik las het verkeerd, ik dacht dat je niet mee was gegaan vanwege de rolstoel, maar dat was alleen het kerkhof *stomme wendyactie weer*
maar zoals ik al zei, heb ik wel met de gedachten rondgelopen, maar nu niet meer, weet nou wel hoe dat gaat e.d. en ik weet ook van mezelf hoe ik zal reageren als het weer geberud dat er iemand overlijdt.

kus! wen

ik herken het, dan vraag ik me af hoe het zou zijn als mijn arm eraf lag ofzo, of hoe het zou zijn als ik moeilijk rijk was, en dan zie ik dat allemaal voor me, of als ik onterecht word opgepakt voor iets, doe ik altijd als ik me verveel

fishy_NL schreef op 04-06-2003 @ 19:49:
ik herken het, dan vraag ik me af hoe het zou zijn als mijn arm eraf lag ofzo, of hoe het zou zijn als ik moeilijk rijk was, en dan zie ik dat allemaal voor me, of als ik onterecht word opgepakt voor iets, doe ik altijd als ik me verveel

ik denk dat magicflower iets anders bedoelt hoor

[magicflower]

Hey,

Hier ben ik weer.

Fishy, ik bedoelde idd totaal iets anders. Toch bedankt voor je reactie.

Lieve mensen, kan ik iets doen tegen die enge ged8en? Ze komen steeds vaker terug en das echt wel vervelend.

Groetjes Magicflower

[Fantôme]

magicflower schreef op 05-06-2003 @ 08:16:
Hey,

Hier ben ik weer.

Fishy, ik bedoelde idd totaal iets anders. Toch bedankt voor je reactie.

Lieve mensen, kan ik iets doen tegen die enge ged8en? Ze komen steeds vaker terug en das echt wel vervelend.

Groetjes Magicflower

tja
je zou kunnen denken aan de leuke dingen die je met een persoon meemaakt / hebt meegemaakt. Dat probeer ik iig altijd als iemand is overleden, me een beetje vastklampen aan de goede herinneringen. Wanneer een persoon nog niet dood is, maar je wel de angst hebt dat hij dood gaat, zou je ook aan deze dingen kunnen denken.

ik weet het ook niet.... *goh, ik ben lekker nutteloos deze topic aan het verkloten, heb ik het idee*

[magicflower]

... schreef op 05-06-2003 @ 10:54:


ik weet het ook niet.... *goh, ik ben lekker nutteloos deze topic aan het verkloten, heb ik het idee* [/B]

Nee Wendy echt niet. Ik ben blij dat je me begrijpt. Je lijkt mij een heel bijzonder iemand. Heb al veel reacties van je gelezen en ik leer er altijd wel iets uit.

Ik meen da, ik gooi anders nooit met complimentjes naar vreemden. :-)

Groetjes Magicflower

[Fantôme]

magicflower schreef op 05-06-2003 @ 12:04:
Nee Wendy echt niet. Ik ben blij dat je me begrijpt. Je lijkt mij een heel bijzonder iemand. Heb al veel reacties van je gelezen en ik leer er altijd wel iets uit.

Ik meen da, ik gooi anders nooit met complimentjes naar vreemden. :-)

Groetjes Magicflower

maarreh, bijzonder ben ik niet hoor.
ik = wendy en that's it.
maar ik ben blij dat je het niet nutteloos vond.
enne, ik voel me wel een beetje door je compliment

[Fly-girl]

heey magicflower,
ik heb het zelf ook wel gehad, dat ik na ging denken over mn eigen begravenis, die van mn familie etc. Ik werd er ook niet vrolijk van enz maarja ik denk dat het kwam omdat mn oom en opa in twee weken tijd overleden. dan ben je er ineens mee bezig, net zoals jij bij je opa. Ik was 9 toen ik voor het eerst naar een begravenis ging (van mn oma) dus ik dacht nooit zo veel over hoe het zou zijn. Ik heb het wel heel eng gevonden toen ik naar een herdenking ging van een jongen van mij leeftijd die zelfmoord had gepleegd. We gingen met allemaal mensen van school, met zijn muziek en ook zijn ouders en zus die ik wel kende omdat we bij elkaar in de klas zaten op de basisschool etc. maar iig, tsja ik weet niet...toen begon ik dus te denken over hoe ik mijn begravenis wilde enz, wat voor muziek.
owja, weer iets anders, maar er waren ook een keer ineens drie moeders overleden van (oud) klasgenootjes van mij toen ik 13 was ofzo, toen moest ik ook veel denken aan hoe het zou zijn als mijn ouders zouden overlijden. ook omdat ik dacht dat het dan minder erg zou zijn als het echt zo was, dat ik er dan al voor gehuild had ofz, maar ik denk niet dat dat helpt eigenlijk.
tsja..ik heb nu een heel verhaal gehouden geloof ik over allerlei begravenissen..de enige begravenis waar ik me wel dingen nog over afvraag is die van mijn oom. (een andere dan daarnet) Hij was nog maar jong toen hij werd vermoord en ik was toen 4, mijn ouders hebben me pas verteld dat ie vermoord was toen ik 15 was...ik vraag me vaak af hoe hij was, wat hij deed en hoe zijn begravenis dan was enz. ik durf mn moeder (het was haar broer) het eigenlijk nooit goed te vragen omdat het altijd een beetje een vermeden onderwerp was (ik wist voor mn 15e eignelijk niet precies hoe hij was overleden). ik denk er nu minder over na dan toen ik het net hoorde (dat hij was vermoord) maarja...ik weet eignelijk nu niet meer waarom ik dit allemaal vertel iig, ik heb ook vaak gedachten dat ik dood wordt geschoten ofzo of dat er iets ergs gaat gebeuren met mezelf of iemand anders. Tsja..ik ben er nu beter aan gewend dan toen ik ze net kreeg (rond mn 13/14/15e ofzo). voorbeeldje. ik stapte gister na het uitgaan om 23 uur alleen op mn fiets en het was nog niet echt donker ofzo maar ik dacht gewoon bij mezelf, nouja ik heb mn vriend en mn vader net gesproken dus als er iets ergs gebeurd dan is dat wel goed zo. ik vind dit nu wel 'normaal' om te denken, tsja, het is het misschien niet maar als ik mezelf er minder druk om maak dan heb ik er ook niet zoveel last meer van. ik hoop voor jou dat de gedachten zullen afzwakken naarmate je je minder bezighoud metde dood van je opa. Bij mij ging het vanzelf..Sterkte!

[Fantodo]

hmmz..... dit heb ik ook een tijdje gehad. Mijn hele famillie en alle mensen die mij dierbaar zijn zijn in mijn gedachten al eens gestorven. Soms zag ik de beelden zo realistisch dat ik moest gaan controleren of het niet echt was gebeurd.....
Ik weet niet wat je er aan kunt doen , bij mij is het vanzelf minder geworden. Zijn de gedachten opzich die je vervelend vindt of zit er nog iets diepers achter? Heb je last van verlatingsangst o.i.d?

[magicflower]

Hey,

Het zijn gewoon de beelden die akelig zijn. Wel is het zo dat ik heel veel angst heb om dierbare vriendschappen te verliezen. Vandaar misschien de akelige beelden?

Groetjes Magicflower

[Fantodo]

magicflower schreef op 07-06-2003 @ 14:46:
Hey,

Het zijn gewoon de beelden die akelig zijn. Wel is het zo dat ik heel veel angst heb om dierbare vriendschappen te verliezen. Vandaar misschien de akelige beelden?

Groetjes Magicflower

hmmz.... het zou kunnen. Daar had het bij mij wel mee te maken , ik zag beelden van mensen die stierven , maar eigenlijk was ik kennelijk bang mensen op andere manieren te verliezen. Ik heb juist door die angst mensen verloren , maar heb ook in enkele meer vertrouwen kunnen ontwikkelen en sindsdien is het minder. Maar dat hoeft bij jou natuurlijk niet zo te zijn.........

[magicflower]

Fantodo schreef op 07-06-2003 @ 14:53:
hmmz.... het zou kunnen. Daar had het bij mij wel mee te maken , ik zag beelden van mensen die stierven , maar eigenlijk was ik kennelijk bang mensen op andere manieren te verliezen. Ik heb juist door die angst mensen verloren , maar heb ook in enkele meer vertrouwen kunnen ontwikkelen en sindsdien is het minder. Maar dat hoeft bij jou natuurlijk niet zo te zijn.........

Ik herken mezelf hier helemaal in. Nu ken ik dus de oorzaak van mijn ged8en. Bedankt.

Groetjes Magicflower

[Fantodo]

magicflower schreef op 07-06-2003 @ 14:56:
Ik herken mezelf hier helemaal in. Nu ken ik dus de oorzaak van mijn ged8en. Bedankt.

Groetjes Magicflower

hmmz.. ik vind wel dat je je conclusies snel trekt ......

[magicflower]

Fantodo schreef op 07-06-2003 @ 15:00:
hmmz.. ik vind wel dat je je conclusies snel trekt ......

Oke, ik trek misschien snel conclusies maar als ik me goed voel bij mijn conclusies.......waarom dan ook niet? ;-)

Groetjes Magicflower

[Nona]

Fantodo schreef op 07-06-2003 @ 15:00:
hmmz.. ik vind wel dat je je conclusies snel trekt ......

Maakt niet uit. Ze had bepaalde enge gedachten en heeft hier nu een minder enge verklaring voor gevonden. Dat stelt gerust. En ze hoeft er niet eens iets achter te zoeken. Wat maakt het dan nog uit?

[Fantodo]

Kruimel schreef op 07-06-2003 @ 15:04:
Maakt niet uit. Ze had bepaalde enge gedachten en heeft hier nu een minder enge verklaring voor gevonden. Dat stelt gerust. En ze hoeft er niet eens iets achter te zoeken. Wat maakt het dan nog uit?

Misschien niet nee , ik kan alleen zelf nooit vrede nemen met een conclusie gesteld als deze , maar ook dat is erg persoonlijk natuurlijk....