Eens, in een mislukt verhaaltopic was er een forummer genaamd mat-ice, en die had een huisje in een groot bos op een onbewoond eiland waar hij dagelijks gymnastiekoefeningen doet, tot er op een dag Een sprekende hamburger voorbij liep die er smakelijke uitzag en op een bankje ging zitten en bijna opgegeten werd door een grote boze gorilla met ontzettend grote, gevaarlijke oren die, voordat hij het echt wist, de hamburger alweer op had en toen voor het eerst naar de burgerking ging, omdat hij de McDonalds prut vond en de zin niet snapte. Toen was het einde nabij, maar hij vloog weg en botste in de lucht tegen een dikke vette vogel aan die toevallig een vlieg had met een jurk om zijn lijfje. Wat bleek? De vogel had een ernstige vorm van zeven kleuren scheiten in de vorm van een zebra, daarom leeft hij nog steeds, dus in de slaapkamer van een een hele grote dikke vieze een heel lieve grote sterke bloeiende, gele, ronde, boze, griekse verbrande etende reusachtige vleesetende vliegende bulldozer, met een appel in zijn kont. En zo liep hij verder, op weg naar het meest bizarre dat toen zomaar opeens in de weg kwam staan. Het sprak: "zei die gaan sterven groeten degenen die in leven blijven". Dat waren wijze woorden die het vreemde, grote, grijze gevaarte een klap wilden geven en die heel gemeen deden maar toch besloten om eerst eens te gaan parachutespringen om zo hun hoogtevrees te overwinnen en daarna maar eens een leuk sekskwartet gingen doen want dat vonden ze erg spannend met hun ma en pa erbij in het steegje achter het eeuwenoude station waar elke nacht zes mensen werden verkracht door mannen in leren strings. Daarom gingen ze maar eens naar de dokter om de pil omdat ze onderhand al waren opgeten door een miliante koala en dat vonden ze wel gaaf om te worden, want toen kwam er opeens een hele grote spin het beeldscherm op gelopen met in zijn poot een hele erge grote lange, dure, langzame, irritante, zwarte postbode, zijn hoofd onder de scanner en plette het met zijn gebalde vuist, met poep besmeurde gorilla achter zijn oren. Maar de vorige zin verpestte het voor iedereen hier nu dus gaan we verder met het nieuwe verhaaltje gemaakt door een gek die niet goed weet waar hij met zijn akelige orang-oetang hoofd moest blijven.
dit is het verhaal tot nu toe

ja, ik verveel me