15-08-2003, 07:43
|
|
|
Op mijn honderdste verjaardag,
als de rimpels mij gaan sieren dan schrijf ik toch echt mijn laatste gedicht Zorgvuldig met vulpen priegel ik de letters op een gelig papier, dat flink is gekreukt Met handen die trillen van ouderdom en overgaaf Verzegel ik mijn woorden In een donkerrode strik Dit opgerolde stukje ziel Dit platonisch manuscript Omring ik zeewaardig Met een oude ‘Bokma’ fles Na een uur van noeste arbeid Is mijn rolator op het strand En met één ferme zwaai Drijft mijn leven Ver op zee Elke week zal ik er zijn met m’n rolator op het strand en pas op de dag dat heer Neptunus de flessenpost weer terug brengt dan pas mag ik versterven Laatst gewijzigd op 15-08-2003 om 18:16. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
15-08-2003, 13:38
|
||
|
mooi gedicht!
Citaat:
|
|
|
16-08-2003, 20:47
|
|
|
|
Ik heb m inderdaad veranderd, je hebt gewoon gelijk, dat staat mooier.
bedankt
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 21:09.
Adverteren