Verhaal voor schrijfwedstrijd CJP

[Morphia]

Het thema was Onbereikbare Liefde. Ik heb geen titel.


De kleur van haar ogen was wonderlijk. Vroeg in de ochtend, als het licht nog dun en breekbaar was, leek het alsof je in de zee keek. Van heel dichtbij leek het soms alsof er golven te zien waren. De golven van haar gedachten, die alles verraadden wat zich in haar hoofd afspeelde. ’s Avonds laat, als we tegen elkaar aan zaten en naar de maan keken, leken ze groen, helder groen, omsloten door een donkere krans. Als er tranen in haar ogen kwamen, zag je ze langzaam grijs worden, alsof haar verdriet haar hele wereld grauw kleurde. Grauw en koud, als de omlijsting van de woorden die ik nog niet neergeschreven heb. Mijn wereld wordt voor altijd weergegeven door een grijs raam, waar langzaam regen tegenaan tikt.

Ik herinner me nog goed dat we samen op vakantie waren. We hadden een klein appartementje gehuurd, vlak bij een meer, dat verborgen lag tussen hoge bomen. Eén van de bomen deed me aan haar denken, maar toen ze er naast ging staan, zag ik geen enkele gelijkenis. We liepen uren lang zwijgend naast elkaar over het smalle pad, dat nauwelijks zichtbaar overliep in een met verdorde bladeren bedekte grond. We zijn een keer een heel stuk van het pad afgegaan en hebben de oudste boom gezocht die we konden vinden. “Eigenlijk is het zo dat de oudste boom het hele bos overeind houdt,” zei ze een keer. Ik heb nooit begrepen wat ze ermee bedoelde.

We hebben toen een grote hoop gemaakt van de bladeren die volgens ons van die boom afkomstig waren en zijn erin gaan liggen. We geloofden allebei dat er een wereld van gevoelens was. Een wereld waar kleuren de baas waren en de wind altijd warmte verspreidde. Mensen zijn daar zichtbaar als gekleurde puntjes, verbonden door gekleurde banen. Ik hield haar hand vast en voelde dat er tussen ons een regenboog was. Als we over die wereld praatten verloren we besef van tijd en vergaten we dat we een lichaam hadden en dat materie bestond. Alleen wij, in het eindeloze zwart, zwevend als twee puntjes, naast elkaar. We praatten er vaak over, dat we ooit iemand zouden vinden die onbegrensde liefde in ons los zou maken en die in allebei de werelden zou verschijnen als een engel.

Het verlangen naar liefde beheerste ons leven, we voelden de drang naar vervolmaking, naar de blik die de onze zou vangen en alles vanaf dat moment zou veranderen. Op de dag van het ongeluk zou ze bij me komen logeren, omdat haar ouders het weekend zouden doorbrengen bij vrienden in het buitenland. Ze was al op weg, toen een auto haar van opzij raakte. Ze werd door de klap de weg op geslingerd en werd toen geschept door een vrachtwagen. Getuigen vertelden me later dat ze niet één kreet geslaakt had. Een stille ondergang. De stilte van de klap lijkt de geluiden uit mijn omgeving te dempen. Alleen de doffe dreun en daarna niets. Een echo van leegte, een holle schreeuw van verlies.

Ik heb haar nog gezien, ze lag opgebaard in haar slaapkamer, tussen de knuffelbeesten waar ze elke nacht mee sliep. Ze was prachtig. Haar wangen waren bleek, haar haren zwart en ik was trots op haar. Haar ouders hebben me haar toen haar dagboek gegeven. Ik heb alleen de laatste bladzijde gelezen, de rest behoort tot haar verleden en wil ik bij haar laten. Ze had een engel getekend, met grote, witte vleugels. Ernaast stond: “Isabelle, je bent mijn engel..”, geschreven met sierlijke letters. “Morgen vertel ik het haar, morgen.. Ik kan het niet meer stilhouden.” Ik realiseerde me pas later dat ze het me nooit zou vertellen.

Nu ik hier zit, aan haar bureau, en deze woorden neerschrijf, dringt langzaam tot me door wat liefde is. Ik had het woord zo vaak gelezen, uitgesproken, geschreven, maar de betekenis heb ik nooit gekend. Haar dagboek ruikt nog steeds naar haar, ik hoop niet dat ik haar woorden onrecht aandoe met de mijne. Op de laatste bladzijde heb ik een tekening gemaakt, als de laatste afbeelding van een boek dat niet geschreven kan worden. Een engel heb ik getekend, met zachte, zwarte vleugels. Ernaast staat geschreven:“Ik hou van je.”


Mijn eerste vraag: wat vind je ervan? En ten tweede: is het duidelijk dat het meisje dat nog leeft schrijft in het dagboek van het dode meisje?

Dank.

[Gothic]

Prachtig, ik las het in 1x uit. Ik haalde er niet echt uit dat het levende meisje schreef in het dagboek van de dode, maar wel dat ze erin tekende...

[Morphia]

Gothic schreef:
Prachtig, ik las het in 1x uit. Ik haalde er niet echt uit dat het levende meisje schreef in het dagboek van de dode, maar wel dat ze erin tekende...

Hmm.. Dat is ook wel mooi denk ik. Het is me dus niet gelukt om dat goed te laten overkomen.

"Nu ik hier zit, aan haar bureau, en deze woorden neerschrijf,"

Jawel, je haalt het er wel uit

Mooi!!

[stroopwafel]

heel duidelijk dat ze in dat dagboek schrijft

het is echt heel mooi!!

[The one who I am]

wow echt ontiegelijk mooi... egt ontroerend... !!!

[italianboy]

erg goed

kan ik me ook nog opgeven?

[Nighttime Bird]

schitterend....

[Nena21]

Ik vindt 'm heel mooi!
Echt heel goed geschreven enzo!

[Anne]

Waaauw! Volgens mij ga ik echt niet winnen (jaa, ik had ook meegedaan )
Liefs, Anne

[Morphia]

italianboy schreef:
erg goed

kan ik me ook nog opgeven?

Denk na.

[Morphia]

Anneee schreef:
Waaauw! Volgens mij ga ik echt niet winnen (jaa, ik had ook meegedaan )
Liefs, Anne

Doe jij ook mee? Dan kan ik het wel vergeten dus.

[Morphia]

Dankjewel lieve allemaal.

[Morphia]

stroopwafel schreef:
heel duidelijk dat ze in dat dagboek schrijft

het is echt heel mooi!!

Sorry, achteraf nog even blij mee.

Ikke vind het mooi.

[Anne]

Morphia schreef:
Doe jij ook mee? Dan kan ik het wel vergeten dus.

Nou, volgens mij is die van jou veel beter. Die van mij gaat trouwens ook over dood, maar ik heb hem boven op de computer staan, dus ik kan hem nu even niet neerzetten.

[Morphia]

Anneee schreef:

Nou, volgens mij is die van jou veel beter. Die van mij gaat trouwens ook over dood, maar ik heb hem boven op de computer staan, dus ik kan hem nu even niet neerzetten.

Kan je het een keer mailen ofzo?

[Aafster]

wow.. ik vind het echt heel erg mooi.. damn hier moet je wel mee winnen het is zo ongeloofelijk mooi.. wat ik wel ff moet zegguh is dat ik het jammr vind dat je inplaats van haar niet je heb geschreven.. omdta je nou eenmaal in haar dagboek schrijft.. ik kan r ook duidlijk aan opmaken dat je in haar dagboek schrijft.. ik vind het echt geweldig mooi!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
kuz


------------------
2 verliefde vlinders vermoeden dat hun mensjuhs in hun buikjes voelen

[Dit bericht is aangepast door funny-1 (22-03-2002).]