eenzaam

[Lil'Girl]

Ik zit bijna bij alle vakken alleen, niemand wil met mij samenwerken als je met z'n tweeen moet werken. Ik dacht dit is een nieuwe klas, dus alles gaat beter dan vorig jaar. Maar sommige klasgenootjes hebben nu al spijt dat ze naast mij zijn gaan zitten aan het begin van het jaar. Ze gaan soms naast anderen zitten, omdat als de leraren de namen kennen iedereen van plek mag ruilen. Nu zit niemand graag naast mij. Zie je, dacht ik het niet, zij kennen mij pas 8 weken en nu al willen ze niks me mij te maken hebben. Is het omdat ik zo teruggetrokken ben, weinig zeg, niet leuk ben en niet zo iemand ben met wie je kan lachen op school, omdat ik altijd zo chaggo ben? Volgens hen ben ik irri en ik zeik. Als ik wat vraag of me in een gesprek meng dan sluiten ze me buiten, niemand praat tegen mij, ik krijg vaak geen antwoord als ik wat vraag en soms doen ze of ze me niet horen. Ze negeren me. Ik begin te heloven dat ik een mislukkeling en een slecht mens ben. Dat ik een last ben tot iedereen.
Nu moeten we op school veel samenwerken en niemand wil met mij! Ik blijf laatste over, o ja mijn klas heeft een oneven tal.

Ik heb het gevoel dat ik overbodig ben, niemand heeft me toch nodig? Ik heb aan weglopen gedacht, want dan hoef ik niet meer naar school. Niet meer samenwerken, want dat is elke keer weer een vernedering en kom ik zo zielig over! Volgens mij ben ik ook zielig, want vuiten school heb ik óók geen vrienden en op school ook niet. We moeten zelfs op school zo'n opdracht maken, een plattengrond tekenen waarop je moet schrijven hoevaak je iets per week doet. Ik heb niet meer dan werk en school. Anderen hebben er ook naar vrienden toe en uitgaan staan, behalve ik. Ik schaam me ervoor!
Ik heb geen zin meer in het leven en heb aan zelfmoord gedacht, want het doet zo veel pijn!

[Droomvlucht]

Praat erover..

Met je ouders.. met je mentor/coordinator.. met eventuele vrienden buiten school..

Misschien dat je samen met school een oplossing kan vinden...?

[Nona]

Ja, je bent vaak chagerijnig en je hebt overal wat over te klagen. Ik kan me voorstellen dat je klasgenoten niet het hele jaar naar jouw klachten willen luisteren, dat heeft namelijk ook invloed op hun humeur en dat is niet de bedoeling.

Heb je geen dingen die je leuk vindt? Jongens? Hobbies? Leuke films? Leuke muziek? Praat daar eens over. Zeg eens wat positieve dingen in plaats van je alleen maar op de negatieve dingen te richten. Daar ga je je zelf ook een heel stuk beter van voelen.
Als iets je niet aanstaat kan dat, maar probeer het met goede argumenten te verwoorden. Probeer wat te doen aan de dingen die fout gaan in je leven. Als je daar mensen voor moet overtuigen zal je hen jouw standpunt duidelijk moeten maken, en dat kan alleen met goede argumenten.

Probeer eens wat, het leven kan zo veel leuker zijn.

Je geeft zelf al aan waar jij "tekort schiet" probeer daar eens wat aan te veranderen.
De situatie waar je inzit is natuurlijk alles behalve prettig,, en zelfs deprimerend te noemen, maar iedereen op deze aardkloot heeft waarde, en zelfmoord is echt geen optie, daar ben je nog veel te jong voor.

Uit je schrijven krijg ik niet het idee dat je veel doet, waarom ga je niet eens een hobbie zoeken, er is hier ergens iemand die muay thai doet ( ja een meisje ). Of als je liever muziek wil maken,zoek dan eens in je omgeving of er niet een jeugd orkest is waar je les kan nemen, en in een groep muziek kan maken.

Het gevoel van eenzaam heid ken ik heel goed, en voor mij behoort dit tot een van de meest pijnlijke gevoelens die er zijn, maar ook tot degene die relatief het " makkelijkste " op te lossen is door er gewoon op uit te gaan, nieuwe mensen en dingen te ontdekken, zodat je wat hebt om over te praten.

kop op en hou je taai

[hallowww]

hey ik heb ook zon probleem Lil'Girl
voeg me ff toe: ***@***

mmmzzzzz

ik ook herken
das denk ik (hoop ik) een fase die hoort bij deze leeftijd, en anders ben ik gedoemd

[Dory]

Ga idd iets doen wat je leuk vind, op een club ofzo. Dan leer je meteen nieuwe mensen kennen, en als je nieuwe mensen kent, heb je ook meer zelfvertrouwen op school. Dan kun je waarschijnlijk ook beter met je klasgenoten omgaan, en bovendien heb je dan ook wat leuks te vertellen.

[Dust]

Ik ken het gevoel van eenzaamhei, ik heb wel (veel) mensen waar ik mee omga maar niet echt vrienden.

Maar zoals anderen al zeiden, je geeft zelf al min of meer aan waar de problemen liggen. Als je daar nou eens aan probeert te werken. En dat samenwerken, is dat het enige om je leven voor op te geven? Lijkt me van niet.

Ik wens je in ieder geval veel succes!

[trasher]

(ingekort) Lil'Girl schreef op 19-11-2003 @ 15:18:
Nu zit niemand graag naast mij. Is het omdat ik zo teruggetrokken ben, weinig zeg, niet leuk ben en niet zo iemand ben met wie je kan lachen op school, omdat ik altijd zo chaggo ben? Ik heb het gevoel dat ik overbodig ben, niemand heeft me toch nodig? Ik schaam me ervoor!
Ik heb geen zin meer in het leven en heb aan zelfmoord gedacht, want het doet zo veel pijn!

Wat voor mij verzachtend werkt is het causaliteitsargument, het principe van actie -> reactie. Voorbeeld: verhit water tot 100 ˚C en het kookt. Uiteindelijk is het menselijk brein ook een chemisch proces. Misschien minder lineair, maar toch.

Neem een gesprekssituatie tussen A en B. Vraag je af waarom B reageert op A zoals hij reageert. Stel je kon de tijd terugspoelen en A zou zich exact hetzelfde gedragen; zou B dan ook hetzelfde reageren? Voorbeeld. De reactie van B "Haha!" is een verlengde van A's actie. "CENTRAAL STATION. Moet je instappen en vragen:'gaat deze bus ook naar het station?'"

De troost die hierin schuilt, is dit: hoe iemand je behandelt, heeft minder met wie je bent te maken dan je zou denken. Het heeft alles te maken met hoe diegene je ervaart, en dat hangt voornamelijk af van hoe je doet. (Niet per se met wie je eigenlijk bent.) Als mensen je uitlachen, of als iemand je een sukkel noemt, is dat gegeven de omstandigheden chemisch gezien een logisch gevolg van jouw actie.

Je hebt je eigen acties natuurlijk niet volledig in de hand, want je bent ook zelf een mens, en de vorming van het domein waarbinnen een reactie bij zo iemand ontstaat hangt natuurlijk samen met het verleden en zo, maar het punt is: als mensen onaardig tegen je doen is dat niets persoonlijks. Voor hetzelfde geld waren jullie beste maatjes.

Ik hoop dat dit besef wat druk van de ketel haalt.

En wat betreft overbodigheid: niemand is onmisbaar; denk maar eens aan al die ongeborenen, mis jij ze?

[Silver rain]

Ga op een sport die je leuk lijkt en neem je voor daar heel vrolijk te zijn zodat je vanaf het begin al vrienden krijgt. Wil niet zeggen dat je als een blije gup moet rond springen maar gewoon lachen af en toe, weet zeker dat je dan wel vrienden zult krijgen op die sport Niemand is hier zonder reden ook al zie je nu het nut er nog niet van in. Ik ben ook teruggetrokken en stil maar dat wil niet zeggen dat je geen vrienden kunt hebben. Je kunt niet opeens je gedrag veranderen maar langzamerhand positiever zijn, wat meer lachen, wat positieve dingen zeggen zoals hierboven ergens al is gezegd. Ik heb ook zo'n tijd gehad als jij maar alleen jij kunt die situatie veranderen, dus ga er voor zou ik zeggen!
En dat van die sport helpt echt wel, heeft mij ook geholpen

[Gael]

Hmm.. ja ik wil niet lullig overkomen, het is tenslotte vaak de bedoeling van het posten.. maar bij deze dingen is al dit advies gewoon overbodig. Mensen die te eenzaam zijn, worden contstant weer teleurgesteld, telkens groeit het weer. En ineens op een sport gaan, of ineens anders doen is dan een beetje uitgesloten.

Ik hoop voor je dat er toch een keer iemand tevoorschijn komt die aardig is en waarbij jij je goed zal voelen.

[Charlottetje]

Tsja, zo makkelijk werkt het inderdaad niet. Je krijgt niet ineens vrienden door je "leuk" te gaan gedragen, maar wat je je misschien wel moet afvragen: Is het nou per definitie zo dat anderen het leuker hebben omdat ze met meerdere mensen zijn?
Misschien zijn zij wel bang alleen iets te gaan doen. Durven ze niet alleen. Dat zie je in al die groepjes, mensen die vaak ook ongeveer hetzelfde kopen als de ander om maar bij elkaar te horen en zo een veilig gevoel te krijgen.
Zorg ervoor dat je het leuk krijgt in je eentje. Leef je uit met muziek. Doe dingen die je graag doet en in je eentje kunt doen.
nou zit ik ook altijd alleen in de klas, heb ook geen vrienden, ook niet buiten school, maar ik red het wel, ik "leef" nog. (sorry, is een standaard uitspraak van mij, niet letterlijk nemen hoor)
Ik lees, omdat ik dat graag doe, ik luister ontzettend veel naar muziek (ook op school zo veel mogelijk), omdat dat leuk is.
Doe wat je graag wilt doen, maak er het beste van en probeer op school zo positief mogelijk te zijn.
Veel succes!

[MUTS123]

Ik heb het wel gehad in de brugklas. Velen kende elkaar al en ik heb een dikke maand alleen gezeten. Ik ben daar heel gevoelig voor. Niet voor het alleen zitten, maar voor buitengesloten worden, ik vond het echt een verschrikkelijk pijnlijke vernedering. Daar kon ik me echt zo klote door voelen, me in de pauze opsluiten in de wc zodat ik niet zo voor lul zou staan in mijn eentje, etc. Ik heb me toen vrij hard opgesteld, een I-DON'T-CARE houding. Ik weet niet of dat hielp, maar uiteindelijk kreeg ik vanzelf wel vriendinnen etc. Succes, ik weet dat het klote is...

[klasse]

praat met een psycholoog.

maar begin hier:
1:het is geven en nemen, en ookal klinkt het dom, zo werkt het wel!
behandel je klasgenoten zoals jij ook behandeld wilt worden.
Als je je naar je (foute) beeld gaat gedragen, wordt er inderdaad ook zo op je gereageerd, en lok je een (niet faire) bevestiging uit. dus ga van je zelf uit, ik ben ik en ik kom voor mijn mening uit. Het is moeilijk maar een keer een stap in het diepe, en je merkt dat het eigelijk helemaal niet zo diep meer is. niet tegen de berg opkijken, daar wordt ie alleen maar hoger van, kijk er overheen!!!
2: ga op een sport. (evt teamsport) je wordt er veel frisser van en je moet wel met mensen samenspelen. (gelukkig is dat zonder te hoeven praten, als je dat 'eng' vindt) het is goed voor jezelf, en het activeert je op een andere manier. (ik doe het zelf ook, en het gaat prima!!!) bovendien kan je je meer afreageren, en dat lucht op!!

[C&Ifan]

Heeeeej,

Ik ken 't gevoel, heb 't ook jarenlang meegemaakt!!!! Ben jarenlang gepest en buitengesloten. Echt een rottijd. Als kind van 6 wilde ik al dood! Ik heb er nu ook nog steeds last van, van die tijd. Heb een erg negatief zelfbeeld. Het is heel moeilijk om jezelf ineens te veranderen. Zeker als je geen steun hebt van anderen. Ik heb gelukkig een paar lieve mensen waar ik m'n verhaal bij kwijt kan. Op een sport gaan helpt ook niet. Je kan dan echt niet ineens vrienden maken of zo. Ik zit er aan te denken om naar een psycholoog te gaan, omdat ik nu heel depressief ben. Wie heeft er ervaringen mee?

x

[klasse]

psychologen zijn prima, maar je met het wel echt zelf willen.

het is geen heeling, dat die gast met z'n vingers knipt en het is allemaal over en rooskleurig. Je moet er hard voor werken, en je wordt met vanalles geconfronteerd.

succes

[Charlottetje]

Inderdaad, als je naar een psycholoog gaat zul je hard moeten werken. Opdrachten maken bijvoorbeeld. Dat is echt niet alleen maar eens in de zoveel tijd een uurtje praten hoor, maar veel meer. Besef dat goed! Je moet vooral ook realistischer en rationeler gaan denken (volgens mij doe je dat nu niet), maar goed, als je hier echt meer over zou willen weten denk ik dat je een nieuw topic moet openen MET EEN GOEDE TITEL!!!, want dit hoort natuurlijk niet meer bij dit topic!

[ABrules]

Het spijt me dat ik het zeg.... maar ik vind dat je erg zielig doet.
Het zelfmedelijden druipt er van af en je vraagt bijna of wij ook medelijden met je willen hebben.

Je hebt zelf in de hand hoe mensen op je reageren. Je doet maar wat chagrijnig als dat het probleem is zoek dan de reden waarom je chagrijnig bent en doe er iets aan.

En onthoud, alles wat er gebeurt en wat je doet ben je ZELF verantwoordelijk voor... Je hebt geen vrienden, daar ben je ZELF verantwoordelijk voor... je doet zo te zien weinig moeite om vrienden te krijgen daar ben je ook ZELF verantwoordelijk voor... denk daar eerst over na... en dan wat je uitstraalt... doe alsof je niet chagrijnig bent ofzo... als je maar iets anders uitstraalt... het is duidelijk je gedrag en uitstraling volgens jezelf... als je je met een gesprek bent hoe doe je dat? kijk dan hoe je er zelf op zou reageren en hoe je het zou moeten doen om te veranderen... en verander gewoon... hoe eng het ook is... verander hoe bang je er ook voor bent, uiteindelijk zie je vaak dat het beter uitpakt dan verwacht...

en over dat zelfmoordgedoe? als je het niet meer wil oplossen zet je het hier toch niet meer neer... dus laat dat vervolgens maar achterwege... het is zwak en een uitvlucht... en roepen alleen mensen die medelijden willen krijgen... je weet toch dat wij je niet tegen kunnen houden dus je hebt er niets aan om het te zeggen... tssssss

[Gilrups]

ABrules schreef op 06-12-2003 @ 18:02:
*verhaal*

Ze wil gewoon raad. Ik denk echt niet dat ze haar beter door dit gaat voelen. Ze wordt uitgestoten. Wat moet ze doen? Ze wil geen medelijden. Ze wil vrienden.

Misschien een club buiten school, muziek of wat anders. En dit is misschien k*t, maar je kan van school veranderen als het te erg wordt. Misschien kom je dan wel in een hele leuke klas.

misschien is comminucatietraining een idee ?

[Asperientje]

hallowww schreef op 19-11-2003 @ 17:22:
hey ik heb ook zon probleem Lil'Girl
voeg me ff toe: ***@**

Ik denk niet dat ze msn heeft..
*bekijk haar info maar, ziet er ook als kaas uit, "gaten" dus*

Zal ik eerlijk zijn, als ik naar je info kijk, dan denk ik niet, "Wooow, zij klinkt echt erg leuk!!"

*niet dat er bij mij wat boeiends staat..*

Maar heb je posts ook bekeken, allemaal zo negatief..

[Asperientje]

Gilrups schreef op 06-12-2003 @ 18:33:
Ze wil gewoon raad. Ik denk echt niet dat ze haar beter door dit gaat voelen. Ze wordt uitgestoten. Wat moet ze doen? Ze wil geen medelijden. Ze wil vrienden.

Misschien een club buiten school, muziek of wat anders. En dit is misschien k*t, maar je kan van school veranderen als het te erg wordt. Misschien kom je dan wel in een hele leuke klas.

Ze is al in een "nieuwe klas" terecht gekomen waar het hetzelfde is.. Denk niet dat een andere school veel zal schelen.
Denk eerder dat je zelf je leven moet "verbeteren".
Maak hem zelf leuker, sport, heb gezien dat je ook intresse hebt voor muziek enz..

Maak je zelf niet intressant voor anderen, doe het voor je zelf

[kaarinetjuh]

ABrules schreef op 06-12-2003 @ 18:02:
Het spijt me dat ik het zeg.... maar ik vind dat je erg zielig doet.
Het zelfmedelijden druipt er van af en je vraagt bijna of wij ook medelijden met je willen hebben.

en het spijt me dat ik dit zeg:
waarom mogen mensen niet zielig zijn?
ze moeten wel hun verhaal vertellen en hun hard luchten, mr daarbij niet zielig zijn.
Natuurlijk 24/7 zielig is niet goed!
Maar soms mag iemand best zelfmedelijden hebben.

Je moet wel zeggen wat er is, mr zodra je dat doet moet je ophouden want dan begint het zelfmedelijden.

[Waltz]

Leg je er bij neer. Ga niet 'wanhopig' doen, want mensen hebben dat door en gaan zich daar aan ergeren. Probeer te doen alsof het je niks kan schelen en ga BUITEN je klas contact zoeken. Ik weet dat dat een stuk minder simpel is dan het klinkt... Een hobby of zoiets dergelijks kan je er misschien bij helpen.
Succes.

kaarinetjuh schreef op 06-12-2003 @ 22:43:
en het spijt me dat ik dit zeg:
waarom mogen mensen niet zielig zijn?
ze moeten wel hun verhaal vertellen en hun hard luchten, mr daarbij niet zielig zijn.
Natuurlijk 24/7 zielig is niet goed!
Maar soms mag iemand best zelfmedelijden hebben.

Je moet wel zeggen wat er is, mr zodra je dat doet moet je ophouden want dan begint het zelfmedelijden.

Inderdaad.

Iedereen wil aandacht, lijkt me logisch. Niemand kan namelijk zonder, daar zijn we mens voor. Ga maar es na hoe je je voelt als werkelijk iedereen je negeert...

Ik denk dat je ten eerste je eigen houding eens onder de loep moet nemen.. Ben eerlijk naar jezelf toe. Ben je echt zo vervelend om naast te zitten? Waarom dan? Wil en kan je dit veranderen? Misschien dat het een pijnlijke les voor je is op deze manier, maar het kan zijn dat je je op zo'n manier gedraagd dat het gewoon niet prettig is om in jouw gezelschap te zijn.

Aan de andere kant kan het ook aan hen liggen. Ben je een beetje 'anders' kunnen bepaalde mensen je al gauw als onaardig gaan behandelen... Zoek dan mensen die je wel respecteren om wie je bent.

En natuurlijk is het meest logische dat het een wisselwerking is..

Nou jah... Beetje nutteloos allemaal misschien, maar ik hoop dat ik nog wat gezegd heb dat je een beetje kan helpen.

[Nona]

kaarinetjuh schreef op 06-12-2003 @ 22:43:
waarom mogen mensen niet zielig zijn?

Iedereen mag zielig zijn. Iedereen mag zelfmedelijden voelen en wat medelijden van anderen in ontvangst nemen. Onder de voorwaarde dat je ook actief probeert wat aan je problemen te doen en je het niet alleen doet om de aandacht. Dan trek je energie uit anderen en geef je niets terug, dat is niet eerlijk.

[Dust]

Iedereen mag zielig zijn. Iedereen mag zelfmedelijden voelen en wat medelijden van anderen in ontvangst nemen. Onder de voorwaarde dat je ook actief probeert wat aan je problemen te doen en je het niet alleen doet om de aandacht. Dan trek je energie uit anderen en geef je niets terug, dat is niet eerlijk.

Mee eens, zielig zijn mag, maar je moet niet zielig zijn om zo de aandacht van anderen te krijgen. Het beste helpt jezelf een goede schop onder de kont te geven (figuurlijk dan ) en weer verder gaan. Heb ik ook moeten doen, en het gaat al stukken beter (met een terugval zo nu en dan). Maar toch, Succes!

ze moeten wel hulp willen. nouja. das niet genoeg.. Zo was er vandaag iemand tegen mij aant praten, die hulp had gevraagd aan me. maar niets kon accepteren wat ik zei, en niets eraan wilde doen. Tja, dan heb ik wel zoiets, waarom vraag je dan om hulp terwijl het je niets meer kan schelen en je niets accepteerd

best frustrerend

[ABrules]

kaarinetjuh schreef op 06-12-2003 @ 22:43:
*verhaal*

mja, ik zeg niet dat ze niet zielig mag zijn, maar ik vind het hier toch wel een beetje meer om aandacht vragen gaan... als ze zo in het echt doet... tja... dan weet ik wel wat er aan scheelt...

ze mag zielig zijn, maar zinken in zelfmedelijden helpt niemand... ze zal er toch zelf uit moeten komen en medelijden helpt niet... zeker met dat zelfmoord gedoe, ik vind het dan nog wel op aandacht trekkerij lijken.

ik begrijp best dat je zo reageert, maar dit is wat ik er van vind... maar ik heb ook gezegd wat ze er misschien aan kan doen... andere clubjes zoeken enzo maakt niet uit... als je gewoon niet goed in contact kan komen met mensen maakt het heus niet uit op welke plekken je komt... het ligt bij jezelf en dat kan je veranderen...

[Avanti]

er zijn altijd mensen het zelde als jij bent. en je vind vanzelf vrienden alleen het duurt soms wat langer. Ik heb zelf ook een hele tijd op school geen vrienden gehad, ik geniet er alleen wel van om alleen te zijn. Nu heb ik wel vrienden maar kies ik er vaak voor om alleen te zijn en een beetje muziek te maken en luisteren.
Mijn advies ik tog ga bij een sportclub ofzo. Niet alleen om nieuwe vrienden te maken maar vaak voel je je ook lekkerder als je wat eigens hebt. Iets dat jij doet en waar je je lekker bij voelt

[Fantôme]

ik twijfelde of ik dit zou plaatsen.
dit is een klein stukje over wat ik voor mezelf had opgeschreven.
over hoe ik was / ik mezelf zag / anderen mij zagen en wat er was gebeurd. dit is (vanzelfsprekend?) niet het heftigste stuk uit mijn verhaal, maar wel wat hier op terugslaat.
ik herken je verhaal.
bij mij is het beter geworden, omdat ik in de zomervakantie van 2 naar 3havo heb besloten mezelf te veranderen.
maar dat laatste is niet altijd, en eigenlijk voor de meeste mensen, geen optie.
xxx

Ik ben Wendy, 14 jaar oud en zit nu voor de eerste dag in de tweede klas van het havo/vwo.
Ik heb er helemaal geen zin in, en vooral omdat we dezelfde klas hebben als vorig jaar.
Wat over mezelf vertellen? Nou… ik ben dus 14, doe aan wedstrijdzwemmen, ben ontzettend bang dat ik iets niet goed doe / kan of dat anderen mij niet mogen. Wil altijd weten wat anderen over mij denken, en vooral dat laatste is niet erg positief. Over mezelf ben ik ook niet positief, en daar heb ik alle reden toe, vraag maar aan mijn klasgenoten.
Ik kom de klas binnen, als één van de eersten en ga zitten op de plaats waar ik vorig jaar in dit lokaal, bij wiskunde ook zat. We krijgen een oudere man (jaar of 55) als mentor, die wiskunde geeft. Ik ga dus zitten, op mijn oude plaats bij het raam. En, niet verwonderlijk, niemand komt naast me of voor me zitten.
Nu weet ik het… ze haten me nog steeds

Als je je eenzaam voelt in een klas dan zegt dat iets over jezelf. Als er bijv. 30 mensen in een klas zitten, dan zijn er echt wel een paar waarmee jij kunt opschieten.

Maargoed, misschien weet je dit al. Misschien ben je bang om contact te leggen of missschien vind je jezelf niet leuk. Als je dit kan veranderen, kan er al een hoop beter gaan. Als je namelijk vrede hebt met jezelf dan straal je dat uit, waardoor andere mensen aangetrokken worden.

Dit is misschien heel moeilijk. Maar dat je altijd alleen zit heeft niet alleen maar te maken met bijv. dat je amper iets zegt. Als iemand de moeite neemt om naar je te luisteren dan ben ook jij interessant, want je hebt dan ook iets te vertellen.

Probeer er eens iets positiever tegenover te staan. Je hoeft niet gelijk krampachtig iets te zeggen in de klas, want dan ben je jezelf niet. Maar een beetje positiviteit uitstralen is wel een goed idee.

Eenzaam voelen is niet nodig, als je maar openstaat voor contact. Misschien ben je nu wel wanhopig omdat het je nog niet gelukt is. Maar wat niet is, kan nog komen.

Zorgen maken over later heeft ook geen zin, omdat je niet kunt weten hoe het later loopt. Misschien voel je je over een maand wel goed in de klas.

Wat ik net nog vergeten ben om te zeggen maar misschien toch belangrijk is of nog niet duidelijk was:

het is waarschijnlijk geen kwestie van haat. Als jij bijv. in de pauze voor je uit zit te staren dan kunnen andere geen contact met je leggen. Ik weet niet of je dat doet maar dat kan ik me zo indenken. Als je eerst eens begint met gezellig ergens bijzitten, luisteren naar wat een ander vertelt en er in ieder geval lichamelijk op reageert door ja te knikken of te glimlachen, dan kan de rest je meer bereiken. Probeer ook eens liefde te geven, dan krijg je dat vanzelf terug. Niet als je altijd bot reageert.

Als je het wat lijkt mag je me ook toevoegen op MSN (staat in mijn profiel) of PM-en. Misschien kan ik je een beetje opweg helpen. Maar voel je niet verplicht hierdoor. Ik bied dit aan omdat ik een paar jaar geleden precies hetzelfde had, wat nu misschien niet is te merken.

[Fantôme]

@ bugge,
je verhaal was waarschijnlijk op de topicstartster gericht.
ik ben het niet altijd met je eens, maar je verhaal vond ik wel erg goed.
zelf voel ik me niet meer 'eenzaam' maar heb me wel eens zo gevoeld, (misschien had je dat wel gelezen).
het komt idd grotendeels van jezelf, en ik denk, dat ik dat zelf ook wel heb besefd, doordat ik mezelf besloot te 'veranderen'. meer open te staan voor dingen (ook voor kritiek enzo)
in het begin was het een soort van masker, maar later niet meer, het werd me eigen ik, omdat ik me prettig voelde.
en niet meer eenzaam, en mensen gingen me steeds meer accepteren
dusz... naja, ik hoop dat het ook zo verloopt bij de topicstartster.

kuszz, wen