Licht (krijgt nog een 'echte' titel)

[MightyMarcel]

de titel komt uit mijn titel-voorraadkast, en slaat losjes op het verhaal.

ik zou heel graag een mening willen over dit stukje van mijn verhaal (het is al af), omdat ik wil weten wat jullie van mijn stijl en zinsbouw vinden.
Ik heb het verhaal al af, maar ga alles nu 'reviseren'.


sorry dat de lay-out een beetje rommelig is : kopieren-plakken uit word lijkt een beetje vreemd, kennelijk.
de proloog, hier komt-ie :
------------------------------------------------------------------------------
Proloog

Ze lag aan de kant van de weg, ergens in een donker straatje. Het licht van de straatlantaarn op de hoek was niet fel genoeg om haar te verlichten, en niemand zag haar. Ze was jong, nog net geen eenentwinting, en de meeste mannen zouden haar mooi vinden. Ze droeg een donkerrood slipje en een donkerrode beha, zwarte hakschoenen, zwarte kousen. Over haar ondergoed droeg ze een leren zwarte jas, die vanaf haar schouders tot haar knieen kwam. Dit droeg ze altijd als ze aan het werk was. Er waren nog geen klanten geweest die avond. De mannen lieten haar links liggen vandaag, als ze haar al zagen, in het donker. Na een uur was ze van haar plek op de straat, dichter bij de straatverlicthing, verhuist naar het steegje. Ze wou uitrusten, en ze voelde zich misselijk en ze had hoofdpijn. Dat had ze wel vaker, maar dit voelde anders, op de een of andere manier veel echter. Veel erger ook. Misshien kwam het door de kou of misschien werd ze gewoon te oud voor dit werk. Anna had geen idee wat ze moest beginnen als ze hiermee moest stoppen. Ze werkte al zo lang op de straat. Het was zo lang geleden, dat ze zich de eerste keer niet eens meer kon herrineren.Maar ze had zich nog nooit voor zichzelf geschaamd. Tot nu. Nu schaamde ze zich, voor haar eigen domheid, en voor haar eigen keuzes. De verkeerde keuzes.
Er liep een jonge man voorbij. Ze zag zijn schaduw op de muur en op de grond. Hij zag haar niet, en liep fluitend verder.Zijn voeten plonsden in de vers gevallen plassen donker regenwater. Iedereen in de buurt droeg dikke, verhullende kleren, meestal met een hoge kraag. Behalve de hoertjes – die droegen net genoeg kleren om niet ziek te worden. Sommigen droegen dikke leren jassen over hun werkkleren, net als Anna, maar alleen als ze uitrustten. De nieuwelingen probeerden altijd hun jas aan te houden, totdat ze meer klanten nodig hadden. Anna had zich een keer ontfermd over een van de jonge meisjes, en haar de details van het vak uitgelegd. Sommige meisjes, vooral de buitenlandse, wisten nog helemaal niks wanneer ze hier kwamen. En dan was er altijd een oudere collega zoals haar om alles uit te leggen, zodat ze niet na een jaar het loodje zouden leggen of een kind hadden.
Anna wist alles, en ze had anderen alles geleerd. Toch was ze zelf niet perfect. En alle mannen die van haar diensten gebruikt maakten waren idioten of klootzakken. Anna streek met haar hand over haar buik. Het was haar tot nu toe goed gelukt om het verborgen te houden voor de klanten en de meeste andere hoertjes.
Een andere vrouw, net zo blond als Anna en een klein beetje langer, kwam naast haar zitten. “Hoe voel je je ?”. Anna haalde haar schouders op. “Geen idee. Hoe voel ik me, Esther ?”. Esther keek de andere kant uit. “Geen idee, Anna. Ik ben nog nooit zwanger geweest.” Ze pakte Anna’s hand stevig beet. “Ik ben bij je, Anna. Ik ben bij je. ” Anna merkte dat er een traan over haar wang rolde.
Na een half uur begon het. Ze had al weeen gehad, maar deze waren heviger. Steeds sneller, steeds harder, steeds vaker kreeg ze weeen. Andere moeders oefenden hiervoor, ze gingen naar zwangerschapsgym, waar hun man hun handje beethield terwijl ze samen pufden en hijgden en diep ademhaalden. Maar Anna niet. Zij zat in een donker steegje bij de hoeren, waar een andere bange hoer haar hand beethield en nerveus probeerde haar te kalmeren. “Het duurt niet lang meer, Esther.” Esther knikte. “Het lukt je wel, Anna. Gewoon volhouden.” Gewoon volhouden. Even doorbijten, en dan is alles voorbij. Nog even...
Het duurde nog een kwartier. Haar vliezen braken, en het waterige bloed stroomde over de koude tegels terwijl ze beviel van een kindje. Een meisje. “Anna ! Het is een meisje ! Wat is ze mooi... !”. Anna gaf geen antwoord. “Anna ?”. Esther tikte haar zachtjes tegen haar wang. “Anna !”. Esther snikte. “Anna !”. Het kindje huilde. Esther pakte het van de grond en nam haar op de arm. “Rustig maar. Rustig… ik ben bij je. Ik was bij je moeder, en nu ben ik ben jou, lieve kleine meid. ” Ze keek nog een keer naar Anna. Voorzichtig voelde ze in haar nek om te voelen of er een hartslag was. Haar witte lichaam was bezweet,bebloed en roerloos. Esther hield haar oren bij Anna’s mond terwijl ze zag dat Anna’s borstkas niet meer bewoog. Ze ademde niet. Voorzichtig gleed Esther met haar vrije hand over Anna’s kleine hoofdje en sloot haar starende opengesperde ogen. Ze was dood. “Ik zal voor haar zorgen, Anna. Dat zweer ik je.” Ze pakte het kindje steviger beet, en liep weg. Ze zou hier niet weer terugkomen. Ze ging voor de baby zorgen. “Bedankt voor alles, Anna. Ik zal je missen.” Esther keek niet achterom terwijl ze door de donkere straten van de stad liep, het kindje schommelend op haar arm. “Je heet Susanna, lieverd.”. De baby sliep. Rustig liep Esther verder. Ze wist niet waarheen – ze zou wel iets vinden. Dat moest. Susanna had haar nodig.

[Flshman]

Ik vind hem al goed. Het leest makkelijk en het onderwerp is (Redelijk) origineel. Je zinsbouw vind ik goed, alsmede de stijl.

Klein puntje:

Anna streek met haar hand over haar buik. Het was haar tot nu toe goed gelukt om het verborgen te houden voor de klanten en de meeste andere hoertjes.

Een buik van 9 maanden?! Hoe wil je die zomaar verstoppen?

[MightyMarcel]

Flashman schreef op 02-12-2003 @ 12:39:
Ik vind hem al goed. Het leest makkelijk en het onderwerp is (Redelijk) origineel. Je zinsbouw vind ik goed, alsmede de stijl.

Klein puntje:


Een buik van 9 maanden?! Hoe wil je die zomaar verstoppen?

eehhh tja....
daar moet ik nog even over nadenken... daarom zet ik soms dus ook stukjes op 't forum neer...
Thankx voor de oplettendheid !