Alles achter je moeten laten..

[LoeLoe]

Tjah het is een heel lang verhaal, wat ik voor jullie zo kort mogelijk probeer te houden. Wat ik wil bereiken met dit topic, is dat jullie nadenken over HOE dat jullie hiermee om zouden gaan, zodat ik het misschien ooit ook weet

Zeg maar mijn hele leven is een probleem. Ik ben slachtoffer van mishandeling (beide ouders), ze zijn gescheiden, kuren alles op mij en me zusjes af, om de haverklap wordt er iemand op straat gegooid (me zusje woonde bij me moeder, sinds dit weekend dus hier bij me vader). Tijdje geleden overkwam mij hetzelfde. Het komt erop neer: We vallen van het ene gat in het andere en steeds dieper en dieper.

Mensen zeggen me, ga op jezelf. Dit is iets wat ik al 2 jaar probeer. Maar zo makkelijk is het niet. En bovendien denk ik niet dat ik al sterk zat ben om zeg maar helemaal voor mezelf te zorgen. Door alle problemen ben ik bijvoorbeeld echt niet in staat om op dit moment een bijbaantje te hebben. Mijn hoofd staat er gewoon niet naar, omdat ikzelf ook denk dat ik zwaar overspannen ben. Ik heb voldoende aan mezelf en me school, wat ik al ontzettend zwaar vindt.

De laatste tijd gaat het echt slecht met mezelf, slecht eten, slecht slapen, niet goed kunnen concentreren op dingen, alles maar langs me heen laten gaan etc. Ik moet hier gewoon weg.

En die kans is er. Mijn exvriendje (waar ik bijna een jaar wat mee had) kan dit allemaal niet meer aanzien en wil me graag naar hem toe halen (of jah, zijn ouders willen ook dat ik zo snel mogelijk naar hen kom). Alleen het probleem is, hij woont dus wel even helemaal aan de andere kant van het land.

Dat zou betekenen dat ik echt ALLES wat ik hier heb (vrienden, hobbies, al het vertrouwde) op moet geven. Die hobbies, dat komt wel goed. De plaats waar ik eventueel heen zou gaan, ken ik ook vrij goed, dus die vertrouwde omgeving..daar maak ik me ook niet zo druk om.

Het enigste wat mij echt pijn doet is dat ik hier al mijn vrienden los zou moeten laten. En daar zit ik gewoon heel erg mee, want ... jah dat doe je natuurlijk liever niet als wel.

Wat als jullie in deze situatie zaten? Wat als je op dit moment echt heel dringend ergens anders moet wonen, maar er alleen deze optie is? Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik hoop op wat reacties..want ik weet het zelf allemaal ook niet zo goed.

Alvast bedankt.

Mhh inderdaad heel moeilijk lijkt me maar van de andere kant:
daar kun je helemaal opnieuw beginnen zonder dat ieder1 weet waar je vandaan komt en wat je hebt meegemaakt. Denk eens na: zijn het wel echte vrienden die je hier hebt? Als het echte vriendinnen waren dan zouden zij je toch ook proberen te helpen of niet soms? Als een vriendin van mij dit overkwam zou ik helpen zoeken naar en oplossing en haar desnoods een tijdje in huis halen. Als dit allemaal niet mogelijk was en ze zou moeten verhuizen zou ik haar steunen en ervoor zorgen dat ze wel moet gaan. Vriendinnen komen en gaan en echte vriendinnen komen je heus wel opzoeken, Het belangrijkste is dat je voorjezelf kiest!!!
Kies wat jij het belangrijkste vind en denk eens een keertje aan jezelf en niet altijd aan anderen!
Sterkte, *dikke knuf* Es

allereerst: wat je ook beslist, doe het in je eigen voordeel, je hebt deze situatie lang genoeg moeten accepteren, nu is het jouw tijd.
Misschien is het idd wel het beste om heel ergens anders een nieuw leven te starten, hoe je het ook bekijkt aan je oude omgeving zitten ook negatieve herrinneringen. En al je vrienden, daar kun je toch ook wel contact mee houden ( email, gsm, telefoon etc).

Je zegt dat je dan naar je ex vriendje zou gaan, maar ik vraag me af of dat niet heel erg gecompliceerd zou worden, maar dat is een overweging die je alleen zelf kunt maken omdat ik daar niet heel veel over weet ( en dat hoeft ook niet )

Ik weet niet of je studie/werk plannen hebt, maar dat kan in zo'n beetje elke plaats in Nederland, en daar leer je dan weer nieuwe mensen kennen, waar je vriendschappen en misschien ook wel vertrouwens banden mee kan opbouwen.Dit zijn ook uitdagingen die je kunt aangaan, iets heel nieuws gaan doen.

Anyway sterkte ermee

[Eend]

meid...sterkte...

Ik hoor je zeggen, dat je niet op kamers wilt, omdat je dat nog niet aankan e.d. Precies wat ik altijd loop te schreeuwen hier. Ik ga daarom naar ee leefgroep, daar ben je met wat meer en heb je ook begeleiding die je overal mee helpt. Tenminste, dat kunnen ze, als jij gewoon kunt afwassen hoeven ze jou daar niet bij te helpen bij wijze van spreken. Ze ondersteunen jou met de dingen waar het moeilijk gaat.

Verder als je bij je ex vriend kan wonen, dat is mooi! Om alles achter te laten? Ja...ik zou het met heel veel moeite doen. Ik heb het namelijk al een aantal keer een soort van gedaan. Dan werd ik opgenomen en wist ik, dat ik de dingen die ik doordeweeks zou doen (werken, paardrijden, paarden verzorgen e.d.) gewoon niet meer kon doen. Ik heb toen bijna een half jaar in de kliniek gezeten en daarna kon ik alles wel weer makkelijk oppakken.

Ik denk, dat het voor jou belangrijk is als je alle +en en -en even tegenover elkaar zet. Want is het voor jou niet moeilijk om bij je ex te wonen? Ik bedoel...dadelijk komt ie met een nieuwe vriendin thuis en dan? Ja, misschien vind je het totaal niet erg hoor, maar het zou zo kunnen zijn

Ik denk wel dat het goed is als jij daar weg gaat. Is er ook al een andere plek voor je zusjes? Misschien kun je contact met ouders van vriendinnetjes opnemen, of van familieleden van jou? Het lijkt me, persoonlijk dan, geen lekker gevoel als ik daar weg zou zijn en jou zusjes er nog zouden zitten.

Ik hoop in ieder geval, dat je snel weg kan en dat je alles in je koppie even op orde kunt scheppen, want leven in een wirwar is klote, I know that.

Bij mijn nichtjes is dit ook een soort van aan de gang en ik hoop echt snel, dat ze zullen ontdekken dat ze thuis weg kunnen. Ze kunnen hier altijd terecht. Ik heb het gevoel, dat mijn tante en oom me ook zo min mogelijk contact met ze laat nemen, want ik schudt ze nmlk wakker zeg maar. Ik heb een slechte invloed op ze, je kent dat wel.

[CoveredEyes]

Moeilijke keus! Ik wens je dan ook veel sterkte en succes met je uiteindelijke keus...

Ik ben het eigenlijk met de anderen eens, het is heel moeilijk om alles hier achter te laten en je moet dan helemaal opnieuw beginnen, maar dat kan je ook positief opvatten; met een schone lei beginnen, nieuwe vrienden, nieuwe stad enz.
Ondanks het achterlaten van alles lijkt mij dat een uitdaging die ik later zelf als positief zou ervaren (maar dat weet ik nu natuurlijk niet zeker).

Je zou eventueel af en toe een weekendje terug kunnen gaan en dan bij een vriendin blijven slapen, zodat die contacten niet verwateren, want daar heb je best kans op...

Het lijkt me nog moeilijker trouwens om je zusjes achter te moeten laten dan je vrienden...

Wat vinden je ouders hier trouwens van, of kan je dat weinig schelen?

Liefs en nogmaals; sterkte!
Knuff

[Quiana]

M'n hoofd duizelt een beetje, heb dus ook niet de andere
posts gelezen, maar wilde hier nog wel even op reageren...

Kies iig voor jezelf. Je geeft zelf aan dat het niet beter
wordt, (integendeel), zorg dan iig dat jij er niet aan
onder doorgaat.

Als je denkt dat je niet in staat bent om voor jezelf te zorgen,
is het een heel mooi alternatief om bij je ex te wonen denk ik,
mits het feit dat hij je ex is geen problemen op levert...

Tuurlijk is het rot om vrienden ed achter te moeten laten,
maar het is niet onmogelijk om contact met elkaar te houden.
Plus dat je toch een stuk beter af bent, als ik het zo lees...

Sterkte.

[LoeLoe]

Denk eens na: zijn het wel echte vrienden die je hier hebt? Als het echte vriendinnen waren dan zouden zij je toch ook proberen te helpen of niet soms?

Doordat ik een paar maanden geleden dus uit huis ben geschopt door me moeder, ben ik naar mijn vader gegaan (waar ik nu dus nog steeds zit). Hij is samen met zijn vriendin, en haar zoon. In die tijd dat ik hier dus woon, heb ik al die vrienden van die zoon leren kennen, wat automatisch mijn vrienden werden als het ware.

Omdat ik in het verleden weleens heb gemerkt dat mensen een hele andere kijk op me kregen, wanneer ik vertelde wat er werkelijk met me aan de hand was, heb ik er nu voor gekozen om juist tegen deze mensen niets te zeggen. Gewoonweg omdat ik geen medelijden wil, of dat deze mensen denken dat ik zielig ben ofzo. Vandaar dat ze eigenlijk bijna niets van mijn problemen afweten .

Je zegt dat je dan naar je ex vriendje zou gaan, maar ik vraag me af of dat niet heel erg gecompliceerd zou worden

Ik heb hem uitgelegd dat ik ook verder met mijn leven wil. Ook al woon ik daar. Hij moet onder ogen zien dat ik ook weer verliefd op andere mensen kan worden. En hij zegt dat hij daar wel mee kan leven, zolang hij maar weet dat ik gelukkig ben. Ik heb gezegd dat ik daar graag goede afspraken over wil maken, maar dat komt wel goed. Hij weet dat ik nu weer een nieuwe vriend heb en daar heeft hij vrede mee. Dus ik denk dat dat wel goed zit.

Ik weet niet of je studie/werk plannen hebt, maar dat kan in zo'n beetje elke plaats in Nederland

Mijn bedoeling was dus eerst om de SPH te gaan doen volgend jaar in Nijmegen. Maar aangezien dat nogal ver reizen is vanaf zijn plaats ga ik die elders doen namelijk in Enschede.

Is er ook al een andere plek voor je zusjes?

Mijn ene zusje die er dus uit is getrapt bij me moeder dit weekend is 15, ze woont nu ook hier bij mijn vader. Of ze er gelukkig mee is weet ik niet, maar vast veel gelukkiger dan toen ze nog bij mijn moeder woonde. Mijn andere zus van 21 zit al een aantal jaren in een GezinsVervanged Tehuis vanwege haar handicap. Met haar komt het wel goed.

Bedankt voor de reacties…ik heb er vandaag nog eens over nagedacht, erover gepraat met mijn vriend. De keuze is echt aan mij. Wil ik gelukkig worden (met als nadeel dat ik alles achter me moet laten) of wil ik nog steeds in deze shitzooi blijven zitten (waar ik zelf geen meter mee opschiet)? De keuze is in principe makkelijk. Ik wil alleen weten hoe mijn vriend hierover denkt. Dus daar gaan we saampjes over praten. Eigenlijk ligt het aan hem. Als hij het liever niet wil (hij kent me ex, die 2 zijn beetje water en vuur bij mekaar, wat het NOG gecompliceerder maakt), dan houdt het op. Want ik ga hem niet opgeven. Maar we zien het wel. Bedankt!

[lennuzz]

LoeLoe schreef op 03-12-2003 @ 09:35:
-Verhaal-

Alvast bedankt.

ik denk dat het slimmer is voor je wanneer je niet meteen voor serieus naar je exvriendje toegaat. als een soort vakantie zeg maar, omdat je zegt dat je overspannen bent. kijk hoe het daar gaat, of je het aan zou kunnen daar langer te blijven etc. en maak dan je beslissing. luister níet naar vrienden die zeggen "aaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhh maar ik kan je niet misseeeeeeeeeeeeeeeeeeeen", maar kies voor wat jou het beste lijkt voor jezelf. gewoon lekker egoïstisch
overhaast je verleden achterlaten lijkt me nooit echt goed voor je.

[LoeLoe]

Het was zowiezo het idee dat ik maar tijdelijk zou blijven..eigenlijk zolang als het nodig is zeg maar

Zodra ik echt weer op eigen benen kan staan gaan we iets voor mezelf zoeken. Maar op dit moment ben ik emotioneel gewoon helemaal niks en daar moet echt aan gewerkt worden. Dus gewoon een paar maanden kalm aan doen, zorgen dat me zaakjes weer wat op orde zijn en dan is het tijd voor een volgende stap dnek ik.

[lennuzz]

LoeLoe schreef op 03-12-2003 @ 19:23:
Het was zowiezo het idee dat ik maar tijdelijk zou blijven..eigenlijk zolang als het nodig is zeg maar

Zodra ik echt weer op eigen benen kan staan gaan we iets voor mezelf zoeken. Maar op dit moment ben ik emotioneel gewoon helemaal niks en daar moet echt aan gewerkt worden. Dus gewoon een paar maanden kalm aan doen, zorgen dat me zaakjes weer wat op orde zijn en dan is het tijd voor een volgende stap dnek ik.

goedzo. ik denk dat dit eigenlijk ook het beste is wat je zou kunnen doen voor jezelf, en ik vind dat je groot gelijk hebt dat je daar voor kiest succes ermee!

[LoeLoe]

Even een update:

Ik ben uit mijn keuze. Ik ehb het op school doorbesproken en deze kan gewoon worden voortgezet.

Ik ga volgende week een keer richting die vriend. Daar zal ik tot eind januari blijven. In die tijd is het zo dat ik op woensdagmiddag toch richting mijn eigen woonplaats kom, hier mijn keyboardlessen door kan zetten (want dat kost klauwen vol geld, zonde om te laten vergaan) en om me vrienden te spreken. Dan slaap ik gewoon hier bij mijn vader.

Op donderdag ga ik dan gewoon naar school want dan heb ik een vak dat me voorbereid op me stage, en daarna mentoruur. In dat uur breng ik de klas op de hoogte van hoe het met mij gaat en met mijn huiswerk, en zij brenge mij weer op de hoogte van wat zij de afgelopen week allemaal hebben gedaan.

Daarna ga ik weer terug naar die vriend. Eind januari kom ik terug om mee te doen met de tentamenweek, om vervoglens mijn stage te doen van februari tot juni.

Ik vind dit zelf een goede oplossing, hopelijk vind ik in deze (toch wel korte) periode de rust die ik nodig heb, om er vervolgens weer keihard tegenaan te gaan.

Bedankt voor alle tips..ennuh jah hopelijk komt het nu wel goed.

[Droomvlucht]

Succes meid! Ik hoop dat het je gaat lukken.. je hebt tenminste nu iig een begin

*knuv*


Laura

[coopergirl]

Mensen zeggen me, ga op jezelf. Dit is iets wat ik al 2 jaar probeer. Maar zo makkelijk is het niet. En bovendien denk ik niet dat ik al sterk zat ben om zeg maar helemaal voor mezelf te zorgen.

Heb je wel eens info over 'begeleidend wonen' opgezocht? Hier krijg je nl wél een zekere begeleiding...
Als je telkens moet verhuizen lijkt me dat verschrikkelijk..

Volg je trouwens nog een studie? Of kan je, wanneer je psychisch weer wat opgeknapt bent een (parttime) baan zoeken?

Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik er stil van word en geen advies of iets dergelijks voor je heb...

Sterkte, meid!

[LoeLoe]

Ik volg nog steeds een studie, namelijk onderwijsassistent niv. 4. Zit in het laatste jaar nu, dus ik streef er gewoon naar om het dit jaar te halen, ondanks alles.

Ik ben een paar weken terug naar een maatschappelijk werker bij ons op school gegaan, die me vertelde over het 'begeleid wonen project' waar jij het over had. Hij zei dat ik daarvoor in aanmerking zou kunnen komen, gaf me een informatieboekje mee en drukte me op het hard dat het mijn keuze zou zijn.

Nou ik heb dat boekje eens doorgenomen en ik ben tot de conclusie gekomen dat dat niet echt iets voor me is. Daarbij komt dat je bijvoorbeeld je complete studiebeurs in moet leveren enzow..neh lijkt me niks.