Kinderen van gescheiden ouders: Hoe ga jij om met stief-familie?

[Miracle]

Dat vraag ik mij af. Haat je ze, omdat je vind dat je ouders bij elkaar horen en daar komt geen stiefmoeder/vader meer tussen? Of heb je ze een kans gegeven? Vertel het me!
Ook vraag ik me af of er een verband is tussen het accepteren en de leeftijd. Hoe ouder je werd, hoe makkelijker je het kon accepteren? (Als klein kind accepteer je makkelijker een andere vader en moeder, dat lijkt me duidelijk.)

Ben benieuwd!

Mensen van wie de ouders bij elkaar zijn mogen natuurlijk ook reageren, als ze zoiets mee hebben gemaakt in hun omgeving of zich kunnen voorstellen hoe het bij hen zal gaan.

[CoveredEyes]

Mijn ouders zijn uitelkaar gegaan toen ik een jaar of 13 was en mijn moeder heeft nu een nieuwe vriend. Ze zijn niet getrouwd, maar we gaan wel bij hem inwonen (zijn al druk bezig met verbouwen enzo).

In het begin vond ik het moeilijk, ik beschouwde haar nieuwe vriend als een indringer. Ik was niet anders gewend dat we met ons drietjes waren (mijn moeder, broer en ik) en toen stond er opeens een andere man naast haar dan mijn vader...
Was wel ff slikken dus...

Nu ben ik eraan gewend, ze zijn al bijna 2,5 jaar samen en het voelt goed, hij is erg aardig en later veranderde ook mijn gevoel van ''de indringer''.

Is dit een beetje wat je bedoeld, San?

Mijn vader en moeder zijn 7 jaar geleden gescheiden en beiden hebben een nieuwe relatie. Ik woon bij m'n vader en zijn vriendin dus, en daar kan ik best goed mee opschieten. De man van m'n moeder is ook wel aardig. Ik haat ze niet ofzo, en dat komt denk ik doordat ik eigenlijk blij was dat m'n ouders gingen scheiden.

[Miracle]

CoveredEyes schreef op 25-01-2004 @ 13:16:
Is dit een beetje wat je bedoeld, San?

ja, geweldig.

Ik was nog een vraag vergeten: Kijk je als kind van gescheiden ouders áltijd negatief naar een stiefvader/moeder, of heb je wel door als het een aardig iemand is?

(stiefvader/moeder kan ook een vriendin/vriend zijn, ze hoeven niet per se getrouwd te zijn.)

Toen ik 7 jaar was gingen mijn ouders scheiden. mijn vader heeft de eerste 5 jaar allerlei vriendinnen gehad. nu is hij al 5 jaar met een limburgse vrouw waar hij ook mee samenwoond. ik woon bij mijn moeder. die heeft net weer een vriend.

Ik vond het wel beter dat ze uit elkaar zijn gegaan. de reden daarvoor is dan ook best logisch. maar toen ik 7 was wist ik de reden niet en snapte ik het ook niet allemaal.

[CoveredEyes]

Sylph schreef op 25-01-2004 @ 13:18:
doordat ik eigenlijk blij was dat m'n ouders gingen scheiden.

*handje geeft* Ik was ook blij toen mijn ouders uit elkaar gingen, misschien sta je dan meer voor open ofzo...

Om nog even op je vraag te reageren...Nee, ik denk niet dat een kind altijd negatief kijkt, je moet er voor open staan en sommige kinderen doen dat niet...

[~~dolce~~]

Mijn moeder heeft een nieuwe vriend, Hij is echt heel erg aardig en geduldig enz. Ik vind het echt leuk voor me moeder, en ik vind hem super aardig..
ik kan wel met hem opschieten, dus ik heb dr geen problemen mee.. zijn zonen vind ik wat minder.. een daarvan ken ik nog van me oude school, en toen hadden we onwijze ruzie.. dat was zeker minder. maar goed.

ik zou blij zijn als me ouders echt gaan scheiden.. maar dat doen ze niet.

Offtopic: Mijn ouders zijn niet gescheiden, vraag niet hoe het nou wel zit want het is zooooo ingewikkeld

[Droomvlucht]

De ouders van mijn beste vriend zijn gescheiden. Hij heeft ook nog een jongere zus van 16. Er is bij hun duidelijk een verschil te merken in de acceptatie van de scheiding, maar of dat aan de leeftijd ligt? Ik weet het niet.. zou misschien ook aan de verschillende persoonlijkheden kunnen liggen.

(De scheiding is overigens ontstaan doordat hun vader een nieuwe vriendin had, en het is nog niet zo heel lang geleden.. denk een jaar)

Mijn beste vriend is 20, en hij lijkt het eigenlijk allemaal wel best te vinden. In het begin had hij het er wel moeilijk mee dat zijn ouders uitelkaar waren. Maar hij gaat net zo lief om met zijn moeder als met zijn vader.

Zijn zusje daarintegen moest niets meer van haar vader weten en werd erg opstandig. Maar ik geloof dat dat nu wel weer een beetje bijgetrokken is.

[dyfusica]

Mn ouders zijn gescheiden sinds mn 11e.
Mn moeder heeft sinds dien wel een hele lange tijd een vriend gehad. Ik heb hem eigenlijk nooit echt geaccepteerd, natuurlijk wel dingen zoals een extra bord dekken enzo maar nooit echt als lid van de familie gezien. Ik mocht hem niet, om wie hij was, maar niet omdat hij wat met mn moeder had.

Opzich had ik er geen problemen mee dat hij er elk weekend was alleen er was eigenlijk alleen maar ruzie en de hele tijd een rotsfeer. Ik kon het gewoon niet met hem vinden.
Als hij er was pikte hij alle aandacht van mn moeder in, natuurlijk is dat wel begrijpelijk maar het maakte het er voor mij niet makkelijker op. Nu is het gelukkig al een tijdje uit.

Met zijn kinderen heb ik niet echt contact gehad. Ik heb al vrij snel gezegd dat ik liever niet wou dat de kinderen meekwamen (en dan met name de oudste)
In het begin nam hij ze nog wel eens mee maar dan kwam het er vaak op neer dat hij samen met mn moeder ging wandelen oid en dat ik de hele dag die kinderen mocht gaan vermaken en politieagentje mocht spelen. En daarnaast had zijn oudste kind asperger en was hij nogal agressief naar mij toe (ging de hele tijd ruzie zoeken en proberen met mij te vechten, en ik kon hem gewoon niet aan), en daar deed de ex van mn moeder ook (bijna) niks aan. Met zijn jongste kind kon ik het wel goed vinden, daar heb ik wel vaak mee gespeeld.

[Jordi]

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 4 was en hebben toen eerst een hele tijd geen andere partner gehad. Hoewel ik dat van mijn vader niet helemaal zeker weet, omdat ik hem alleen maar om het weekend zag en nog maar erg klein was. Hij heeft maar één keer verteld dat hij een vriendin had en dat is de vrouw waar hij nu mee is getrouwd. Ik geloof dat ze iets kregen toen ik een jaar of acht was.

Eerst vond ik zijn vriendin heel aardig, maar naarmate ik ouder werd, vond ik dat steeds minder. Nu moet ik haar niet meer zo, maar het is ook weer niet zo erg. Normaal gesproken doet ze best aardig enzo, maar ze kan ook best wel een bitch zijn. Maar dat ligt dus aan haar karakter en niet zozeer aan dat zij mijn vaders vriendin/vrouw (inmiddels) is.
Zij heeft ook een zoon van mijn leeftijd en daar konden mijn broertje en ik het altijd wel goed mee vinden. Hij woonde bij zijn vader en hij kwam altijd tegelijk met ons naar zijn moeder en onze vader. Toen hij naar de middelbare school ging, ging hij echter half bij zijn moeder wonen en kreeg hij een eigen kamer en sindsdien is ons contact een stuk minder.
De rest van haar familie is ook altijd wel aardig.
En ik heb trouwens ook nog een halfbroertje, maar dat vind ik geen stieffamilie en ik vind hem natuurlijk helemaal geweldig (hij is 5 ).

Mijn moeder is veel langer alleen gebleven, maar op een gegeven moment had ze een stuk of 3 vrienden achter elkaar. Die eerste twee waren wel aardig, maar dat is nooit wat geworden. Die derde was een ongelooflijke zielige mongool en dat werd dus wel wat. En nee, dat ligt in dit geval niet aan dat ik het niet aankon dat ze iets had met een man, maar hij was gewoon echt een ontzettende idioot. Maar goed, hij ging vreemd met een vriendin van mijn moeder, dus dat ging uit.
Een tijdje later kreeg ze de vriend met wie we nu samenwonen. In het begin vond ik hem wel aardig, maar later ging hij mij behandelen als een klein kindje (ik was al 12!!! ) en daar had ik een hekel aan. Toen had ik nog geen echte hekel aan hem, maar ik was toch niet zo enthousiast toen ik hoorde dat mijn moeder wilde samenwonen. Ik was echter nog minder enthousiast dat wij daarvoor naar de andere kant van Nederland moesten verhuizen, want ik was ervan uitgegaan dat hij veel beter in zijn eentje naar ons toe kon komen dan wij met zijn drieën naar hem. Dat heb ik hem heel kwalijk genomen en toen haatte ik hem echt.
Dat is ook niet echt beter geworden toen hij dacht dat hij de baas mocht gaan spelen en ons op moest voeden enzo. Bovendien heeft hij heel erge ruzie met mijn vader (en door hem hebben mijn ouders ook ruzie met elkaar). Kortom: ik moet hem niet, maar dat komt ook voor een deel door wat minder gunstige omstandigheden. Ik denk echter dat ik hem sowieso wel een eikel zou vinden.
Zijn familie is net zoals hij en die moet ik dus ook niet...

[black tiger]

Ik was 6 toen mijn ouders uit elkaar gingen.

Mijn moeder kreeg toen ik 9 was een nieuwe vriend, daar is ze afgelopen jaar mee getrouwd. Ik ben gewoon langzaam aan hem gaan wennen, en op geven moment accepteerde ik hem ook. Hij heeft overigens ook nog 4 kinderen uit een ander huwelijk en dat zijn nu mijn stiefbroertjes en zusjes. We wonen allemaal in een huis, en in het begin toen we samenwoonden was het een hel, zo verschrikkelijk veel ruzie, nu kunnen we gewoon wel met elkaar samenleven. En mijn stiefvader zie ik gewoon als de man van mijn moeder, niet als echte vader, maar hij is aardig, kep geen problemen met hem.

Mijn vader had eerst een reeks vriendinnen waarvan eentje kinderen haatte. Mijn zusje en ik haattten haar ook en hebben haar toen ook weggepest. Mijn vader vond ons belangrijker dus die vond het ook wel best. Daarna kreeg hij op geven moment een nieuwe vriendin, met wie hij inmiddels ook getrouwd is. Ze is best streng en heeft verschrikkelijk irritante overgangsbuien. Met mijn stiefvader kan ik het veel beter vinden dan met haar. Zij mag mij ook niet echt. In de loop van de jaren is onze relatie alleen nog maar verslechterd, dus met de leeftijd had het niets te maken.
Ik woonde eerst in twee huizen, maar ik ben nu bij mijn moeder gaan wonen omdat ik dat het fijnst vind, en omdat ik dan niet zoveel bij mijn stiefmoeder hoef te zijn.

[damaetas]

mijn vader en moeder hebben sinds kort allebei een nieuwe partner. die van mn vader heb ik nog niet gezien (is ook nog niet zo lang)
die van mn moeder wel. ik vind het maar een loser en een extreem saaie piet. maar ik zeg er niets over hoor. hij stoort mij persoonlijk niet en ik heb eigelijk niet zo veel met hem te maken. ik woon nu op kamers en ben binnen een paar jaar het huis uit, dus voor mij maakt het niet veel uit. en als zij nu gelukkig is met hem is dat toch mooi.

die van mn vader dus nog niet gezien maar ze heeft al wel een goede invloed op hem (10 kg vermagerd!!! en nieuwe kleren gekocht "GO GO Loes" )

[Fade of Light]

waarom zou je zulke mensen haten? Wees blij dat je ouder weer gelukkig kan zijn met iemand. Ik heb geen moeite met de vriend van mijn pa en ook haar kinderen niet. Voor mij zijn het gewoon kenissen ofzo.

[guess what]

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 15 was. Ik vond het niet zo heel erg moeilijk omdat ik het aan zag komen en de situatie werd er beter door (geen ruzie enzo meer iedere dag)
Mijn vader kreeg vorig jaar een vriendin. In het begin haatte ik haar verschrikkelijk, ookal had ik dr pas 1x gezien en was ze stiekem best aardig. Maar het idee vond ik zo raar, dat er iemand anders was die nou ineens samen met mijn vader was. Na een paar keer kwam ik erachter dat ze gewoon heel vriendelijk was en dat mn vader zelfs vrolijk werd door haar. In de zomervakantie ging ze mee op vakantie met mn vader en ik en een vriendin van mij. Hartstikke gezellig. Maar helaas is het nu uit en nou bij een eventuele nieuwe vriendin reageer ik waarschijnlijk hetzelfde. Ik moet aan haar wennen. Hetzelfde geldt voor een eventuele vriend voor mn moeder.

[snootie]

Mijn stiefmoeder is echt aardig en ik mag haar ook, mijn halfbroertjes zijn te gek. Ben best blij dat mijn ouders uit elkaar zijn.En ja mijn moeder heeft nog geen vriend maar de vorige vriendjes waren wel okeej

[CoveredEyes]

Fade of Light schreef op 25-01-2004 @ 18:29:
waarom zou je zulke mensen haten?

Het komt vaak genoeg voor dat de partner helemaal niet goed is voor haar of zijn moeder (denk aan mishandling ofzo) niu, reken dan maar dat je zo'n persoon gaat haten...

[Love,SweetLove]

Toen mijn ouders uit elkaar waren haatte ik de vrouw waar m'n vader mee was echt super erg. Door haar waren ze uit elkaar. Achteraf vind ik dat onredelijk van mezelf. Maar toen haatte ik m'n vader en haar heel erg en wou ik ze dus ook niet meer zien. Maar m'n ouders zijn weer bij elkaar en alles is weer zoals eerst

[coopergirl]

Mijn ouders zijn (GELUKKIG!!! en na mijn idee te laat ) gescheiden en beide zijn ze hertrouwd + kinderen gekregen. Met mijn stiefvader kan ik wel aardig opschieten Omdat ik geen contact met mijn echte vader + zijn vrouw en kind heb, beschouw ik hem als 'vader'... In het begin voelde het uiteraard wel vreemd.. Met zijn familie kan ik wel overweg *sort of*, alleen maakt zijn vader soms van die opmerkingen van 'wou je me in de stad niet groeten omdat ik je echte opa niet ben' en dat soort uitlatingen.. Die zijn wel pijnlijk.

Het leuke is, dat ik op de bruiloft van m'n moeder bruidsmeisje was

[Fade of Light]

CoveredEyes schreef op 27-01-2004 @ 14:46:
Het komt vaak genoeg voor dat de partner helemaal niet goed is voor haar of zijn moeder (denk aan mishandling ofzo) niu, reken dan maar dat je zo'n persoon gaat haten...

ok ok, ik dacht dat het wel logisch zou zijn, dat het ging om normale mensen en niet mensen die mishandeleln/misbruiken

Daarbij heeft volgens mij 50% al een bepaalde hekel aan de nieuwe vriend(in) van een ouder, voordat ze die persoon uberhaupt ooit gezien hebben. Fijn kind ben je dan, als je jouw ouder niet eens een fijn even gunt.

[CoveredEyes]

Fade of Light schreef op 27-01-2004 @ 14:58:
Daarbij heeft volgens mij 50% al een bepaalde hekel aan de nieuwe vriend(in) van een ouder, voordat ze die persoon uberhaupt ooit gezien hebben. Fijn kind ben je dan, als je jouw ouder niet eens een fijn even gunt.

Dat bestaat ook, en idd heerlijk kind ben je dan

[Jordi]

Fade of Light schreef op 27-01-2004 @ 14:58:
ok ok, ik dacht dat het wel logisch zou zijn, dat het ging om normale mensen en niet mensen die mishandeleln/misbruiken

Daarbij heeft volgens mij 50% al een bepaalde hekel aan de nieuwe vriend(in) van een ouder, voordat ze die persoon uberhaupt ooit gezien hebben. Fijn kind ben je dan, als je jouw ouder niet eens een fijn even gunt.

Stel je voor dat je al heel lang gewend bent om met een van je ouders (ik ga nu even uit van de moeder) alleen te leven. En dan komt er opeens een of andere vent die jullie hele leven op zijn kop zet. Je moeder is ineens verliefd en heeft minder aandacht voor je. Misschien is het wel asociaal om alle aandacht te willen, maar als je dat gewend bent dan zijn de meeste mensen over het algemeen niet zo blij als ze dat kwijt raken.
Misschien kun je ook het idee hebben dat de enige man voor je moeder je vader is of zoiets. Een eventuele vriend zou je kunnen zien als een zielige poging om je vader te vervangen en dat gaat natuurlijk niet zomaar.
Als het kind nog redelijk jong is, dan gaat het er niet bij stilstaan dat zijn/haar moeder misschien ook wel een relatie wil en zit het er natuurlijk helemaal niet op te wachten. Maar ik denk dat het dan in principe na een tijdje nog wel gewend kan raken aan de situatie.
Als het kind echter al in de puberteit zit, heb je een een dikke kans dat het een beetje dwars doet en dat die nieuwe vriend daar niet helemaal goed op reageert. Bovendien realiseer je je dan dat als jullie gaan samenwonen ofzo, heel veel verandert. Als je het gewoon nu al goed hebt met je moeder, zul je daar waarschijnlijk niet zo op zitten wachten.

Maar goed, als je er heel rationeel naar kijkt, dan is het misschien niet zo eerlijk dat een kind een stiefouder soms al bij voorbaat haat. Maar misschien dat dit iets verklaart.

Ik was 7 toen mijn ouders scheidden en ik was in het begin heel wantrouwend naar mijn stiefmoeder (nieuwe liefde vader). Dat is nu wel over, ik heb er mee leren leven... De nieuwe man van mijn moeder accepteerde ik meteen: die had niets met die scheiding te maken.

[Gothic]

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik in de 1e zat. Bijna 5 jaar geleden nu dus. Mijn vader had al snel een nieuwe vriendin die ik niet kon uitstaan.
De volgende was al beter, ik vond haar opzich te doen.
De volgende was in het begin wat moeilijk, maar na een tijdje begon ik haar echt te mogen en ik vond het ook erg jammer dat het uitging.
De volgende vond ik net zo erg als de 1e, gelukkig duurde ook dit niet lang.
De volgende en op dit moment helaas huidige vind ik een kutwijf. Ze is best aardig, maar ik mag haar niet. Ze heeft in een ruzie zo ontzettend gemeen gedaan tegen mij en ze bepeelt mijn vader. Ze komt nu gelukkig ook niet meer hier en hoop dat het snel uitgaat...

Het is niet dat ik mijn vader zijn geluk niet gun, maar zolang ik nog met haar te maken heb, wil ik gewoon normaal met diegene om kunnen gaan. Hij zal toch rekening met mij en mijn broertje moeten houden...

[lotjesnotje]

mijn ouders zijn nu bijna een jaar gescheiden... deze scheiding is zo gekomen omdat me pa al meer als een jaar een relatie had. Met dat mens en der zonen ga ik dus totaal niet mee om. Ik heb haar nooit gemogen. Ik weet niet eens waar ze wonen. Me pa was het huis uit getrapt en woonde meteen daar...

Als mijn moeder een vriend zou krijgen zou ik het daar heel erg moeilijk mee hebben.

Tussen het accepteren van de scheiding ligt het tussen mij en me broer totaal verschillend of dit door de leeftijd komt of omdat we gewoon verschillend zijn weet ik niet. Hij is bijna 19. Hj gaat veel meer met mijn vader om enso