Ik heb het verteld en weet 't echt niet meer :(

Ik heb m'n vriendin eindelijk verteld dat ik er zo mee zat dat ze nooit belt.
Ik zal het even uitleggen: we hebben nu 3 maanden wat en ze woont een heel eind bij me vandaan (2,5 uur reizen met de trein). Op zich is dit altijd overkomelijk gebleken. Doordat ze een hoge telefoonrekening had (niet door mij alleen) mag ze nu niet meer bellen van haar moeder. Gewoon helemaal niet. Ik heb er erg veel moeite mee. Ik moet haar dan steeds bellen en hierdoor lijkt het of ze helemaal geen moeite doet ofzo, dat ik alles doe, want ik kom ook al meestal naar haar toe (heb een OV-jaarkaart). Dat van naar haar toekomen vind ik niet erg: ik kan me dat wel voorstellen. Dat bellen vreet echter aan me. Ik word daar op de een of andere manier erg onzeker door en ga me behoorlijk klote door voelen. Ik weet het gewoon niet meer.
Nouja, ik heb haar dus verteld dat ik het heel erg rottig vind. Ze begrijpt het wel en vindt het ook klote enzo en ze gaat zo snel mogelijk een baan zoeken om het toch te doen, maar ze weet ook geen snelle oplossing. Ik heb ook gezegd dat ik het niet zo lang meer vol kan houden en toen zei ze dat ik het gewoon maar uit moest maken als ik geen zin meer had. Dat heb ik dus wel, maar het kan zo echt niet doorgaan. Ik kan alleen echt niet zonder haar volgens mij. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik voel me echt zo klote Ook het feit dat het uitmaken aan de orde is geweest vind ik zo rottig voelen...

Dit moest ik even van me afschrijven. Heeft iemand tips? Het liefst zou ik haar nu ook gewoon vast willen houden, maar dat kan gewoon niet

[miro]

Dat zij je misschien niet zo vaak kan bellen lijkt mij eerlijk gezegd niet zo erg. T blijkt wel dat zij dr ook mee zit en dat ze moeite wil doen om t wel te gaan doen. Het feit dat ze zegt dat je het anders maar uit moet maken zou ik wel erg vinden. Maar jij zegt ook dat je niet langer verder kan als zij je niet gaat bellen, tenminste als ik t verhaal goed begrijp. Das toch ook stom? Ja jij moet wat meer moeite doen door haar vaker te bellen dan zij jou, en ja dat is vervelend. Maar zij geeft ook aan dat ze dr moeite voor wil gaan doen. Das toch liefde? Nou ja ik hoop dat ik je verhaal een beetje goed begrepen heb, de conclusie is dus dat ik vind dat jij je een beetje aansteld (klinkt wel hard zo, zo bedoel ik t niet) je moet meer moeite voor haar doen, dat wil zij ook voor jou. En ja ik zou t ook niet leuk vinden als ze tegen mij zou zeggen dat ik t anders maar uit moest maken, maar dat heb je zelf ook gezegd.

[MeCute1983]

Evergreen schreef:

Uhm ja.. is idd een lastige situatie.. Begrijp heel goed dat jij het vervelend vindt om steeds weer te moeten bellen.. Persoonlijk zou ik me dan net zo'n "stalker" vinden (ondanks ik zou weten dat hij -in mijn geval dan- het wél op prijs zou stellen) omdat ik me dan zou afvragen of ik niet te vaak belde, of het wel gelegen was etc.. Maar das dan weer mijn persoonlijke afwijking waar jij wel geen last van zal hebben
Tis i.i.g goed dat je er met haar over gepraat hebt.. Beetje jammer alleen dat zij begon over "het uitmaken".. bedoelde ze dat nou als een soort van opoffering of dacht ze er serieus over na?
Maar heeft ze geen MSN ofzo? Hoewel dat het toch niet haalt bij iemand telefonisch spreken, maar tis tenminste wat.. Ja, ik weet het ook niet.. Sorry voor deze weinig zinvolle reply
Sterkte ermee!

[lady_x]

Sorry dat ik het moet zeggen maar als je ECHT iemand graag ziet dan doe je er toch alles voor om die persoon te kunnen opbellen, en zoveel geld is dat nou toch ook weer niet? Als ze u nooit belt vind ik het toch een beetje raar hoor... Niet te veel mee inzitten zou ik zeggen...

[Howlin_Mad]

Waarom zou je ermee zitten als je belt, als zij ook moeite doet? En als je haar kan zien als je naar haar toe mag/ kan?
Waar ik wel mee zou zitten is de onverschilligheid waarmee gemeld werd dat je het anders maar moest uitmaken? (of kwam dat alleen zo over in dit tekstje?)

[moenbase]

wat wij deeje was om de beurt bellen na 8-en met de huistelefoon. Gewoon een paar keer per week, niet elke dag.
2× p/week ongeveer.
Vonden me ouders, en haar ouders blijkbaar geen probleem, zolang ik er zelf ook maar aan mee betaalde

[Tom]

Evergreen schreef:
Ik heb ook gezegd dat ik het niet zo lang meer vol kan houden en toen zei ze dat ik het gewoon maar uit moest maken als ik geen zin meer had.

als ik dat zinnetje hoor zou ik haar echt dumpen.. maar als zij al nooit belt (onzinreden.. zoveel kost het niet als je niet elke dag belt) en je zegt er wat van en dan 'mag' je het van haar uitmaken omdat t je niet bevalt.. tering... waarom zou je nog verkering met d'r hebben als ze er zo makkelijk over denkt?

[bram_05]

MeCute1983 schreef:


Persoonlijk zou ik me dan net zo'n "stalker" vinden (ondanks ik zou weten dat hij -in mijn geval dan- het wél op prijs zou stellen) omdat ik me dan zou afvragen of ik niet te vaak belde, of het wel gelegen was etc.. Maar das dan weer mijn persoonlijke afwijking waar jij wel geen last van zal hebben

Komt me heel bekend voor...

Maar ff on-topic: Je hebt tock ook "het mobieltje"? Als ze er 1 met abonnement koopt, en jullie maken de gesprekken niet te lang heef is het probleem tog weg? en sms-en is ook fun, werd altijd helemaal blij als k een sms KREEG() van mn vriendin

[Thutshui]

Ik herken het, dat het telefoneren van één kant komt, maar ik weet waarom dat zo is en ik zit d'r verder ook niet echt mee...

Ik weet zonder dat ze mij belt ook wel dat de gevoelens wederzijds zijn en dat ze het zelf graag ook anders zou zien...

Naja, tis in ieder geval een goed teken dat ze er wat aan wil doen...