Welke film heb je het laatst gezien en wat vond je ervan: Back To Basic

Oh enneh:

Blues Brothers 2000

Bagger.

1/10

[HenkMul]

A Bout De Soufflé: overdaad aan jumpcuts, jazz, Parijs, sixties, romantiek, indifferentie, misdaad en in elk shot een sigaret. Beter kan haast niet. .

[Mark Almighty]

DanielC schreef op 12-12-2006 @ 19:51 :
Je vergeet Jules et Jim.

Oh ja, dank je wel.

[Dinalfos]

N00dles schreef op 12-12-2006 @ 20:37 :
Tuurlijk wel, alleen niet na de eerste viewing, misschien pas na de 4e ofzo

3/10

Nee hoor. De narratie is bijzonder simpel van opzet, je moet alleen even door de pretenties heen willen prikken. Het enige wat je complex zou kunnen noemen zijn de beelden. Maar gezien het feit dat het zich allemaal in een droomwereld afspeelt (de eerste helft ofzo) en Lynch heeft aangegeven dat hij het zelf ook niet helemaal snapt, is de film in visueel opzicht behalve multi-interpretabel ook een beetje gemakzuchtig. Als hij geen wezenlijk visie in relatie tot het verhaal kan neerzetten, is het volstrekt irrelevant wat er allemaal gebeurt. Dat geeft op zich niets, maar het zorgt er wel voor dat eigenlijk alle theorien die je kunt bedenken goed zijn. Dat is niet clever, dat is niet verhalend artistiek, dat is gewoon goedkoop.

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het een leuke film. Sterker nog, ik vind hem steeds leuker worden. De beelden zijn inderdaad heerlijk dromerig en mysterieus. Ik heb dan ook veel nagedacht over bepaalde scenes (denk aan het blauwe doosje). Daarom is het ook zo jammer dat ze eigenlijk geen echte betekenis hebben die er toe doet, omdat alles gewoon een droom is die feit vermengt met fictie en verlangens. Natuurlijk kun je zeveren over wat die vreemde droom allemaal zegt over het personage Diane en haar leven, dat is wat de film redelijk geslaagd maakt. Maar eigenlijk slaat het gewoon nergens op

[Mark Almighty]

Jammer dat je totaal voorbijgaat aan het principe dat elke kijker zijn eigen unieke interpretatie maakt van de beelden die hij/zij tot zich neemt. Iedereen zal dus op een andere manier betekenis geven aan de film van David Lynch. Daarom kun jij niet oordelen of iets wel of niet duidelijk/makkelijk te volgen is.

Dinalfos schreef op 12-12-2006 @ 21:24 :
Nee hoor. De narratie is bijzonder simpel van opzet, je moet alleen even door de pretenties heen willen prikken. Het enige wat je complex zou kunnen noemen zijn de beelden. Maar gezien het feit dat het zich allemaal in een droomwereld afspeelt (de eerste helft ofzo) en Lynch heeft aangegeven dat hij het zelf ook niet helemaal snapt, is de film in visueel opzicht behalve multi-interpretabel ook een beetje gemakzuchtig. Als hij geen wezenlijk visie in relatie tot het verhaal kan neerzetten, is het volstrekt irrelevant wat er allemaal gebeurt. Dat geeft op zich niets, maar het zorgt er wel voor dat eigenlijk alle theorien die je kunt bedenken goed zijn. Dat is niet clever, dat is niet verhalend artistiek, dat is gewoon goedkoop.

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het een leuke film. Sterker nog, ik vind hem steeds leuker worden. De beelden zijn inderdaad heerlijk dromerig en mysterieus. Ik heb dan ook veel nagedacht over bepaalde scenes (denk aan het blauwe doosje). Daarom is het ook zo jammer dat ze eigenlijk geen echte betekenis hebben die er toe doet, omdat alles gewoon een droom is die feit vermengt met fictie en verlangens. Natuurlijk kun je zeveren over wat die vreemde droom allemaal zegt over het personage Diane en haar leven, dat is wat de film redelijk geslaagd maakt. Maar eigenlijk slaat het gewoon nergens op

Ja, ok, het principiele gegeven van de film

Spoiler

dat het een droom is

is vrij eenvoudig te begrijpen. Maar wat elk element precies betekent in de droom, het volledig betekenis kunnen geven aan elk los stukje, dáár is het mij om te doen.

[botulismf]

N00dles schreef op 12-12-2006 @ 20:56 :
Oh enneh:

Blues Brothers 2000

Bagger.

1/10

Dat is de slechtste film die ik ooit gezien heb, idd.

[Dinalfos]

N00dles schreef op 12-12-2006 @ 22:15 :
Ja, ok, het principiele gegeven van de film

Spoiler

dat het een droom is

is vrij eenvoudig te begrijpen. Maar wat elk element precies betekent in de droom, het volledig betekenis kunnen geven aan elk los stukje, dáár is het mij om te doen.

Mijn punt was juist dat je daar nooit écht over na hoeft te denken. Het kan net zo goed helemaal niets betekenen. Alles is mogelijk in een droom. En David Lynch weet dat verdomd goed. Ik vind dat een beetje een cop out, eerlijk gezegd. Het is leuk om na te denken over wat je ziet en wat het mogelijk zou kunnen betekenen (in theorie), maar in deze film is het allemaal zo zinloos. De film wordt er niet complexer van.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 12-12-2006 @ 22:15 :
Jammer dat je totaal voorbijgaat aan het principe dat elke kijker zijn eigen unieke interpretatie maakt van de beelden die hij/zij tot zich neemt. Iedereen zal dus op een andere manier betekenis geven aan de film van David Lynch. Daarom kun jij niet oordelen of iets wel of niet duidelijk/makkelijk te volgen is.

Zo werkt dat m.i niet bij Mulholland dr. Het verhaal is echt zo straight forward als het maar zijn kan, ondanks de wat ongebruikelijke structuur. De betekenis die je geeft aan de film is er eentje die geen intellect vereist. Het is gewoon een kwestie van een iets verzinnen bij wat je ziet en hoort. Net als in een droom is het allemaal weinig coherent. Realistisch (bedoeld), dat wel, maar het betekent ook dat je jezelf niet op de borst hoeft te kloppen als je een theorie hebt bedacht, omdat er toch geen conclusies aan te verbinden zijn die zich verhouden tot de rest van het scenario.

[Uice]

Dinalfos schreef op 12-12-2006 @ 21:24 :
Dat is niet clever, dat is niet verhalend artistiek, dat is gewoon goedkoop.

Nounou, goedkoop. Het is gewoon leuk. Ik wil een gozer zien die per ongeluk een dikke vrouw in haar kont schiet, of het nu een verhalende functie heeft of niet. Mullholland Drive is een geweldige film omdat er geweldige dingen gebeuren, punt uit.

En idioten die 'huh?' gaan zitten roepen tijdens de film moeten gewoon een zaalverbod krijgen. Ik snap dat echt niet. Het is toch fucking duidelijk dat de film vaag is, waarom zou je dan in godsnaam ook nog eens 'huh?' roepen? Ik roep tijdens Casino Royale toch ook niet de hele tijd 'ik snap het verhaal!'.

Dinalfos schreef op 12-12-2006 @ 23:10 :
Mijn punt was juist dat je daar nooit écht over na hoeft te denken. Het kan net zo goed helemaal niets betekenen. Alles is mogelijk in een droom. En David Lynch weet dat verdomd goed. Ik vind dat een beetje een cop out, eerlijk gezegd. Het is leuk om na te denken over wat je ziet en wat het mogelijk zou kunnen betekenen (in theorie), maar in deze film is het allemaal zo zinloos. De film wordt er niet complexer van.

Ah ok. Daar geef ik je gelijk in, dat de film er niet complexer van wordt.

Dat vind ik dus ook echt van Mulholland Drive. Echt een film die té over de top is. Wanneer een film op een 'rare manier' verteld wordt, roept iedereen gelijk dat-ie zo geniaal is, vooral omdat ze hem niet meteen begrijpen. Maar dat maakt een film dus niet direct goed. Een film die de kijker uitdaagt/meerdere interpretaties overlaat enz. is leuk, maar MD is zó vaag, dat het gewoon onmogelijk is hier iets zinnigs uit te halen zonder allemaal vage interpretaties te lezen/verzinnen.

Een film waarin er veel schuilt onder de oppervlakte, of onder een waas van vage vertelling, beelden en/of symboliek, is interessant. Een film die op een tamelijk arbitraire wijze beelden en blauwe doosjes door elkaar gooit, waarbij alles, idd, 'iets' maar ook net zo goed 'niets' zou kunnen betekenen, is dat - uiteindelijk, door de aanvankelijke 'amazement' heen gegaan - niet.

[Menahem]

Deja vu in de Sneak.

Tja, middelmatig.
Niet erg slecht, maar ik heb het allemaal wel een keer gezien.
Denzel Washington als agentje, semi-intelligente gesprekken over hun leuke "gadget" en

Spoiler

klooien met tijd en dan een paar zgn. schokkende onthullingen die niet echt schokkend zijn, bv de koelkastmagneetjes

En dit allemaal weer erg MTV gefilmd.
Been there, seen that.

[Reynaert]

Ik heb net United 93 gezien. Erg krachtige film, overtuigend en bedroevend. Ik vond hem ook beter dan Flight 93 omdat deze versie iets ingetogener was. Ik vind dat ze het onderwerp op een goede manier hebben verfilmd. Ook de acteurs hebben daar erg aan bijgedragen, zowel de passagiers als de hijackers kwamen erg realistisch op me over.

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 12-12-2006 @ 23:19 :
Zo werkt dat m.i niet bij Mulholland dr.

Pardon? Dat werkt zo bij iedere film, hoe simpel *jij* hem ook vindt. Het woordje 'jij' zegt het al: het is de betekenis die *jij* geeft aan de film.

De betekenis die je geeft aan de film is er eentje die geen intellect vereist.

Nogmaals: dat is niet aan jou om te beoordelen. Kom eens een keertje college volgen met me, is hartstikke interessant.

[Uice]

MetalliCat schreef op 13-12-2006 @ 00:47 :
Dat vind ik dus ook echt van Mulholland Drive. Echt een film die té over de top is. Wanneer een film op een 'rare manier' verteld wordt, roept iedereen gelijk dat-ie zo geniaal is, vooral omdat ze hem niet meteen begrijpen. Maar dat maakt een film dus niet direct goed. Een film die de kijker uitdaagt/meerdere interpretaties overlaat enz. is leuk, maar MD is zó vaag, dat het gewoon onmogelijk is hier iets zinnigs uit te halen zonder allemaal vage interpretaties te lezen/verzinnen.

Een film waarin er veel schuilt onder de oppervlakte, of onder een waas van vage vertelling, beelden en/of symboliek, is interessant. Een film die op een tamelijk arbitraire wijze beelden en blauwe doosjes door elkaar gooit, waarbij alles, idd, 'iets' maar ook net zo goed 'niets' zou kunnen betekenen, is dat - uiteindelijk, door de aanvankelijke 'amazement' heen gegaan - niet.

Mullholland Drive is niet geniaal omdat ie ingewikkeld is, hij is geniaal omdat er geweldige dingen in gebeuren en er een fantastische sfeer in zit.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 13-12-2006 @ 01:49 :
Pardon? Dat werkt zo bij iedere film, hoe simpel *jij* hem ook vindt. Het woordje 'jij' zegt het al: het is de betekenis die *jij* geeft aan de film.


Nogmaals: dat is niet aan jou om te beoordelen. Kom eens een keertje college volgen met me, is hartstikke interessant.

Vraagje: heb je Mulholland dr. gezien? Niet insinuerend bedoeld.

Juice schreef op 13-12-2006 @ 10:51 :
Mullholland Drive is niet geniaal omdat ie ingewikkeld is, hij is geniaal omdat er geweldige dingen in gebeuren en er een fantastische sfeer in zit.

My words exactly.

Mark Almighty schreef op 12-12-2006 @ 22:15 :
Jammer dat je totaal voorbijgaat aan het principe dat elke kijker zijn eigen unieke interpretatie maakt van de beelden die hij/zij tot zich neemt. Iedereen zal dus op een andere manier betekenis geven...

hoera! dat ik deze dag nog mag meemaken

gezien: Match Point, Melinda and Melinda, Anything Else, en nog wat, maar dat ben ik vergeten.

[.Pure]

chocolat, fijne feel-good movie met een toefje johnny depp

[Dexter_M]

Pledge this

Met paris hilton

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 13-12-2006 @ 11:54 :
Vraagje: heb je Mulholland dr. gezien? Niet insinuerend bedoeld.

Nee, nog nooit. Maar zoals ik al probeerde uit te leggen, doet dat er niet toe. Ook al neem je een filmpje van 30 seconden waarin enkel de neus van de acteur gefilmd wordt, dan nog is het zo dat iedere kijker zijn eigen betekenis geeft aan hetgeen hij ziet. Zoek bijv. eens op de theorieën van o.a. John Fiske en Peter Dahlgren.

[Mark Almighty]

Se7en (1995)

Eindelijk toch maar eens deze thriller van David Fincher bekeken. Ik weet nog dat ik ‘m een paar jaar geleden al snel af had gezet omdat ik ‘m zo goor vond, maar tegenwoordig kan ik heel wat meer hebben en vraag me af waar ik toentertijd zo op tegen was.

Het verhaal gaat over een seriemoordenaar en twee totaal verschillende rechercheurs die hem moeten grijpen: de jonge naïeve Mills en de oude cynische Somerset. Dat concept is vaak gebruikt, maar de manier waarop de moorden gepleegd worden is heel origineel. De seriemoordenaar gebruikt de zeven hoofdzonden als thema. Hoe hij zijn slachtoffers martelt voordat hij ze afmaakt, is te gruwelijk om je voor te stellen, maar wel heel knap bedacht. Ogenschijnlijk zijn zijn slachtoffers onschuldig, maar als je de redenatie van de moordenaar volgt, zijn zij inderdaad schuldig aan hoofdzonden. Sterker nog: dan zijn er hoofdzonden op iedere hoek van de straat.

Dat maakt de moordenaar tot het derde interessante karakter en veel sterker dan de meeste stereotype seriemoordenaars in politiefilms, die meestal door moeten gaan voor gestoorde gekken. Hij wordt gespeeld door Kevin Spacey, die altijd sterk werk aflevert. Morgan Freeman is ook weer perfect en Brad Pitt is iets minder dan ik van ‘m gewend ben.

Een donkere, spannende thriller, met vele trekjes van de klassieke film noir. Beklemmend weergegeven in een altijd regenachtige omgeving, om de stemming nog wat meer te benadrukken.

Score: 4/5

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 13-12-2006 @ 23:28 :
Nee, nog nooit. Maar zoals ik al probeerde uit te leggen, doet dat er niet toe. Ook al neem je een filmpje van 30 seconden waarin enkel de neus van de acteur gefilmd wordt, dan nog is het zo dat iedere kijker zijn eigen betekenis geeft aan hetgeen hij ziet. Zoek bijv. eens op de theorieën van o.a. John Fiske en Peter Dahlgren.

Daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over dat Mulholland Dr. geen complexe film is. Nogmaals, de beelden zijn prikkelend en vaag omdat er uberhaupt geen concrete gedachte achter schuilgaat (waardoor het alles en tegelijkertijd ook niets kan betekenen), niet omdat men een bepaalde gedachte op een complexe, multi-interpretabele manier verbeeldt.

Trouwens, als ik (bijvoorbeeld) een neus zie van een acteur, moet ik toch wel heel erg mijn best doen om er daar de artistieke waarde van in te zien. Je kunt er in zien wat je zou willen, maar dat geldt voor alles. En het onderscheid tussen creativiteit, gemakzucht en zouteloze pretentie wordt bovendien flinterdun. Ik vind zoiets persoonlijk verder niet interessant, omdat iedereen dat kan.

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 13-12-2006 @ 23:42 :
Daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over dat Mulholland Dr. geen complexe film is. Nogmaals, de beelden zijn prikkelend en vaag omdat er uberhaupt geen concrete gedachte achter schuilgaat (waardoor het alles en tegelijkertijd ook niets kan betekenen), niet omdat men een bepaalde gedachte op een complexe, multi-interpretabele manier verbeeldt.

Lees nou eens wat ik zeg: juist omdat iedere kijker op zijn eigen manier betekenis verleent aan de beelden die hij ziet, is er per definitie altijd sprake van multi-interpretabiliteit.

Trouwens, als ik (bijvoorbeeld) een neus zie van een acteur, moet ik toch wel heel erg mijn best doen om er daar de artistieke waarde van in te zien.

Ik had het dan ook niet over artistieke waarde.

Je kunt er in zien wat je zou willen, maar dat geldt voor alles.

Mijn punt precies. Dus ook Mulholland Drive.

En het onderscheid tussen creativiteit, gemakzucht en zouteloze pretentie wordt bovendien flinterdun. Ik vind zoiets persoonlijk verder niet interessant, omdat iedereen dat kan.

Dat hoor ik mensen ook altijd zeggen van moderne kunst.

[Uice]

Mark Almighty schreef op 13-12-2006 @ 23:52 :
Dat hoor ik mensen ook altijd zeggen van moderne kunst.

Dat komt omdat het een prima argument is.

Overigens zit je volgens mij met een verkeerde definitie van 'moderne kunst' in je hoofd.

[Mark Almighty]

Juice schreef op 13-12-2006 @ 23:56 :
Dat komt omdat het een prima argument is.

Nee.

Overigens zit je volgens mij met een verkeerde definitie van 'moderne kunst' in je hoofd.

Jij weet wat ik in mijn hoofd heb? Knap.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 13-12-2006 @ 23:52 :
Lees nou eens wat ik zeg: juist omdat iedere kijker op zijn eigen manier betekenis verleent aan de beelden die hij ziet, is er per definitie altijd sprake van multi-interpretabiliteit.

Dat weet ik, maar multi-interpretabiliteit kan een film (zoals MD) behoorlijk in de weg staan. Bij deze film komt het vooral door volslagen willekeur. Het is het soort multi-interpretabiliteit die vooral op z'n plaats in een experimenteel filmpje. In een volwaardige feature film met een bepaalde focus (zoals MD) dragen ze wellicht bij aan het gevoelsmatige karakter van de film, maar doen ze flink afbreuk aan het technisch filmmakerschap. Het maakt MD goedkoper en simplistischer dan het had kunnen zijn. Voor de duidelijkheid, ik heb het nu niet (en ook nooit gehad) over de multi-interpretabiliteit van de individuele scenes, want die is natuurlijk wel aanwezig.

Overigens, je overschat de wil van de intelligente kijker om tegenover zichzelf te gaan zitten doen alsof iets multi-interpretabel is in cinematisch opzicht, terwijl het dat slechts is in strikt taalkundig opzicht. Niemand houdt het lang vol om zichzelf zo voor de gek te houden.

Ik had het dan ook niet over artistieke waarde .

Nee, maar ik begreep je punt ook wel. Het spreekt alleen nogal voor zich.

Mijn punt precies. Dus ook Mulholland Drive.

Jawel, maar niet op de manier die jij denkt. Dat wil zeggen, niet op een manier dat het ook daadwerkelijk betekenisvol danwel functioneel is. Dit gevoel wordt bij mij versterkt door de prachtige dooddoener dat het gemaakt is door David Lynch en dat het zich afspeelt in een droom.

MD struikelt vooral over zijn eigen zelfbevlekkende vaagheid. Maar geen vaagheid die maakt dat als je het niet begrijpt, je een domme kneus bent. Een ingenieuze, complexe wiskundige berekening is minstens net zo 'vaag' als het relaas van een stomdronken Alzheimer-patient. Echter, een van de twee is clever en voor de allerslimsten zelfs werkbaar, de ander is vooral onsamenhangend, willekeurig en 'onbegrijpelijk'......om de verkeerde redenen.

Drie keer raden welke van de twee MD is.

Dat hoor ik mensen ook altijd zeggen van moderne kunst.

Dat klopt. Ik ben doorgaans één van die mensen

[Dexter_M]

the host

Leuk zuid koreans monster filmpje

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 14-12-2006 @ 00:24 :
Dat weet ik, maar multi-interpretabiliteit kan een film (zoals MD) behoorlijk in de weg staan. Bij deze film komt het vooral door volslagen willekeur. Het is het soort multi-interpretabiliteit die vooral op z'n plaats in een experimenteel filmpje. In een volwaardige feature film met een bepaalde focus (zoals MD) dragen ze wellicht bij aan het gevoelsmatige karakter van de film, maar doen ze flink afbreuk aan het technisch filmmakerschap.

Lees nou eens alsjeblieft wat ik schrijf: multi-interpretabiliteit is een onderdeel van *elke* film, van *elk* shot, van *elke* scène, hoe klein of onbenullig ook. Multi-interpretabiliteit is niet alleen iets wat door de maker in zijn werk wordt gelegd, maar ook door de kijker wordt geconstrueerd. Zie ook Stuart Hall's model van encoding/decoding.

Het maakt MD goedkoper en simplistischer dan het had kunnen zijn. Voor de duidelijkheid, ik heb het nu niet (en ook nooit gehad) over de multi-interpretabiliteit van de individuele scenes, want die is natuurlijk wel aanwezig.

Zoals ik al zei: die multi-interpretabiliteit is altijd en overal aanwezig, zowel in individuele scènes als gekeken naar de film als geheel.

Overigens, je overschat de wil van de intelligente kijker om tegenover zichzelf te gaan zitten doen alsof iets multi-interpretabel is in cinematisch opzicht, terwijl het dat slechts is in strikt taalkundig opzicht. Niemand houdt het lang vol om zichzelf zo voor de gek te houden.

Wat we hier hebben is een typische Adorno-Fiske tegenstelling. Amusant, wel. Maar mijn punt is juist dat die multi-interpretabiliteit niet altijd bewust gebeurt. Natúúrlijk gaat niet iedereen de hele film tegen zichzelf zitten zeggen: "hee, dit is op 5 manieren uit te leggen en wil op deze-en-deze manier". Maar onderbewust gebeurt dit wel (zie o.a. Dahlgren in 'Television and the public sphere').

Ga maar eens na een auto-ongeval aan getuigen vragen wat er gebeurt is. Geheid dat je van iedereen een andere verklaring krijgt.

Jawel, maar niet op de manier die jij denkt. Dat wil zeggen, niet op een manier dat het ook daadwerkelijk betekenisvol danwel functioneel is.

Jawel. Interpretatie is altijd functioneel, omdat het het beeld dat een kijker van een film heeft vorm geeft.

Dat klopt. Ik ben doorgaans één van die mensen

Daar erger ik mij dus regelmatig aan.

La tourneuse de pages

Uitstekende film. Sterk acteerwerk, intrigerend verhaal en vooral erg spannend. Lang leve Franse films!

[Mark Almighty]

MargotTenenbaum schreef op 13-12-2006 @ 17:58 :
hoera! dat ik deze dag nog mag meemaken

Ik moet toegeven dat ik, voordat ik aan deze opleiding begon, ook nogal Adorniaans van instelling was (de media bepalen wat de kijkers tot zich krijgen) en daar op teruggekomen ben. Hoewel ik ook niet echt zó ver ga te denken dat media helemaal geen invloed hebben, want die is er natuurlijk wel (hoewel je wel moet waken voor het injectienaald-model).

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 14-12-2006 @ 01:58 :
Lees nou eens alsjeblieft wat ik schrijf: multi-interpretabiliteit is een onderdeel van *elke* film, van *elk* shot, van *elke* scène, hoe klein of onbenullig ook. Multi-interpretabiliteit is niet alleen iets wat door de maker in zijn werk wordt gelegd, maar ook door de kijker wordt geconstrueerd. Zie ook Stuart Hall's model van encoding/decoding.

Dan zal ik je bij deze vragen: wat denk jij dat het punt is dat ik probeerde te maken?

Bekijk de film.

Zoals ik al zei: die multi-interpretabiliteit is altijd en overal aanwezig, zowel in individuele scènes als gekeken naar de film als geheel.

Je gaat wederom geheel voorbij aan mijn punt. lees mijn post!

Bekijk de film

Wat we hier hebben is een typische Adorno-Fiske tegenstelling. Amusant, wel. Maar mijn punt is juist dat die multi-interpretabiliteit niet altijd bewust gebeurt. Natúúrlijk gaat niet iedereen de hele film tegen zichzelf zitten zeggen: "hee, dit is op 5 manieren uit te leggen en wil op deze-en-deze manier". Maar onderbewust gebeurt dit wel (zie o.a. Dahlgren in 'Television and the public sphere').

Ga maar eens na een auto-ongeval aan getuigen vragen wat er gebeurt is. Geheid dat je van iedereen een andere verklaring krijgt.

Allemaal heel leuk, maar we hebben het hier over filmkritiek. Daar heb je toch echt je hersenen en een gezonde dosis ratio voor nodig. Jij lijkt je nu vooral te richten op de elementaire wetenschappen van cinema, wat allemaal hartstikke interessant is enzo, maar niet relevant voor het punt dat ik probeerde te maken. Mijn kritiek richt zich niet zozeer op de scenes en hun multi-interpretabiliteit an sich, als wel de functie van de scenes als geheel en de kwaliteit van het schrijfwerk.

Bekijk de film.

Jawel. Interpretatie is altijd functioneel, omdat het het beeld dat een kijker van een film heeft vorm geeft.

Betekenisvol voor de context en kwaliteit van het script en de film, daar doel ik op. Anders zou er uberhaupt geen kritiek mogelijk zijn. Maar nogmaals, je moet de film gezien hebben. Jij gaat er steeds maar vanuit dat ik een veralgemeniserend statement maak over de interpretatie van beelden, wat helemaal niet zo is.

Als ik een minuten durende close up van een boerende pelikaan met een wandelstok invoeg in het midden van een supersnelle actiefilm, dan kunnen jij (je verstand en je onderbewustzijn) dat interpreteren zoals je wilt. Succes ermee. Dit doet verder geen enkele afbreuk aan de stelling dat alles interpretabel is, dus knock yourself out. Maar of het de film goed doet is dan natuurlijk wel een reële vraag die gewoon te beantwoorden is. En dat laatste is waar dit topic om gaat. Wanneer je een film bespreekt, dan bespreek je (in dit topic in ieder geval) altijd de implementatie van elementen, niet de elementen zelf.

Voor de duidelijkheid: als ik een vrouw in een film iets uit de koelkast zie pakken (zonder dat het relevant is voor het verhaal), dan is dat op zichzelf niet multi-interpretabel. Uiteraard is op filosofisch niveau alles multi-interpretabel, maar het gaat hier dus om de vraag of het pakken van een pak melk in het licht van de film als iets anders kan worden geinterpreteerd dan gewoon het pakken van een pak melk. Het is een fundamenteel andere vraagstelling die past bij de context van mijn 'aanval' op MD. Ik had eigenlijk verwacht dat je dat zou begrijpen.

Bekijk de film.

Daar erger ik mij dus regelmatig aan.

Ik erger me op mijn beurt aan (veel vormen van) moderne kunst.

Bekijk de film.

25 Watts

Uruguayaanse film (Spaanstalig, en in zwart-wit geschoten) waarin 3 jongens van zaterdagochtend tot zondagochtend gevolgd worden in hun doen en laten. Een beetje vergelijkbaar met La Haine, al is 25 Watts niet maatschappijkritisch ingesteld en wordt er al helemaal geen statement gemaakt. Met andere woorden, 25 Watts is wat betekenislozer, waardoor deze inhoudswijs ondergeschikt is aan La Haine.

Desalniettemin best geslaagd, vanwege de goede cinematografie, de droogkomische dialogen en absurde scènes.

7/10

[Uice]

Mark Almighty schreef op 13-12-2006 @ 23:59 :
Nee.

Heb je ooit een goed tegenargument gehoord?

Jij weet wat ik in mijn hoofd heb? Knap.

Uit wat je opschrijft meen ik dat tot op zekere hoogte op te kunnen maken, want ik ga er niet vanuit dat je hier over je mening zit te liegen.
Uit die post maakte ik op dat je met moderne kunst vooral abstracte kunst bedoelde, wat absoluut niet hetzelfde is. Dali's werk is ook moderne kunst, en dat is toch niet iets waarvan veel mensen zullen zeggen 'dat kan ik ook'.

[m3tr01dm1nd3d]

Juice schreef op 13-12-2006 @ 10:51 :
Mullholland Drive is niet geniaal

Ontopic

De noorderlingen
Niet geweldig, heb me er toch zeker mee kunnen vermaken

[Mark Almighty]

@Juice: ja, ik bedoelde eerder 'abstracte kunst'; dank voor de correctie.

Juice schreef op 14-12-2006 @ 07:04 :
Heb je ooit een goed tegenargument gehoord?

Jazeker. Je kunt kunst best afschuwelijk vinden, maar dan behoor je dat te beargumenteren op inhoudelijke gronden. "Ik kan het ook" is geen argument, omdat je het puur technisch gezien misschien wel zult kunnen, maar jij zal niet in eerste instantie zelf op het idee komen om dat kunstwerk te maken, met de achterliggende gedachte erachter.

@Dinalfos:

Ik snap heus jouw punt wel. Jij wil het hier hebben over Mulholland Drive alleen, op zichzelf staand, als film. In die context zeg jij dat er geen multi-interpretabiliteit is. Je vraagt mij alle theoretische of filosofische overwegingen daarover buiten beschouwing te laten en puur en alleen naar deze film te kijken, omdat dat ook past binnen de grenzen van waar dit topic voor is bedoeld. Maar daar stel ik dan weer tegenover, dat óók in Mulholland Drive (en dat zeg ik zonder de film gezien te hebben) multi-interpretabiliteit zit, omdat dat sowieso voor álle media-vormen geldt. Dus óók als ik het alleen specifiek over MD heb. Ik snap wel het verschil met jouw hantering van de begrippen, maar die klopt dus niet.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 14-12-2006 @ 22:18 :
[B@Dinalfos:

Ik snap heus jouw punt wel. Jij wil het hier hebben over Mulholland Drive alleen, op zichzelf staand, als film. In die context zeg jij dat er geen multi-interpretabiliteit is. Je vraagt mij alle theoretische of filosofische overwegingen daarover buiten beschouwing te laten en puur en alleen naar deze film te kijken, omdat dat ook past binnen de grenzen van waar dit topic voor is bedoeld. Maar daar stel ik dan weer tegenover, dat óók in Mulholland Drive (en dat zeg ik zonder de film gezien te hebben) multi-interpretabiliteit zit, omdat dat sowieso voor álle media-vormen geldt. Dus óók als ik het alleen specifiek over MD heb. Ik snap wel het verschil met jouw hantering van de begrippen, maar die klopt dus niet. [/B]

Maar dan zeg ik dat multi-interpretabiliteit zelf ook een multi-interpretabel begrip is. En als iemand zegt een film niet multi-interpretabel is, dan is is dat ook zo. Als je gaat beweren dat het wel zo is, dan is het begrip 'multi-interpretabel' niet multi-interpretabel van zichzelf en is er geen enkele reden om aan te nemen dat dat voor film wel consequent geldt.

Ik vraag je trouwens niet om filosofische overwegingen buiten beschouwing te laten. Ik vraag je echter wel om te leren wanneer iets relevant is en wanneer niet. Dat kan prima. De redekunst kent meer lagen dan slechts het filosofische. Allen zijn werkbaar in meerdere opzichten. Overigens, jouw hantering van het begrip is dogmatisch en ongenuanceerd.

[Uice]

Mark Almighty schreef op 14-12-2006 @ 22:18 :
Jazeker. Je kunt kunst best afschuwelijk vinden, maar dan behoor je dat te beargumenteren op inhoudelijke gronden. "Ik kan het ook" is geen argument, omdat je het puur technisch gezien misschien wel zult kunnen, maar jij zal niet in eerste instantie zelf op het idee komen om dat kunstwerk te maken, met de achterliggende gedachte erachter.

Als dit een interessante gedachte is gaat dat natuurlijk op, maar bij veel abstracte kunstwerken is de gedachte erachter absoluut niet interessant. Dan kijk ik liever naar een knap gemaakt (of vooral: mooi) kunstwerk zonder achterliggende gedachte.

[Mark Almighty]

Juice schreef op 14-12-2006 @ 22:46 :
Als dit een interessante gedachte is gaat dat natuurlijk op, maar bij veel abstracte kunstwerken is de gedachte erachter absoluut niet interessant.

Ja, en dat is dus jouw mening en heef niets met argumenteren te maken.

Dinalfos schreef op 14-12-2006 @ 22:28 :
Maar dan zeg ik dat multi-interpretabiliteit zelf ook een multi-interpretabel begrip is. En als iemand zegt een film niet multi-interpretabel is, dan is is dat ook zo. Als je gaat beweren dat het wel zo is, dan is het begrip 'multi-interpretabel' niet multi-interpretabel van zichzelf en is er geen enkele reden om aan te nemen dat dat voor film wel consequent geldt.

Nee. Dan ga je over naar een taalkundige discussie over de term 'multi-interpretabiliteit'. Dat is niet aan de orde. Aan de orde is of de film multi-interpretabel is. Multi-interpretabel wil zeggen: voor meerdere interpretaties vatbaar. Dus ja: die film is multi-interpretabel, want élke film is multi-interpretabel. Dat jij dan *vind* van niet, doet er dan al niet meer toe.

Ik vraag je trouwens niet om filosofische overwegingen buiten beschouwing te laten. Ik vraag je echter wel om te leren wanneer iets relevant is en wanneer niet. Dat kan prima. De redekunst kent meer lagen dan slechts het filosofische. Allen zijn werkbaar in meerdere opzichten.

Het is wel degelijk relevant om een feitelijk foutieve bewering van jou recht te zetten.

Overigens, jouw hantering van het begrip is dogmatisch en ongenuanceerd.

Waar slaat dit nou weer op?

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 14-12-2006 @ 22:55 :
Aan de orde is of de film multi-interpretabel is.

Nee.

Het is wel degelijk relevant om een feitelijk foutieve bewering van jou recht te zetten.

Zie mijn eerdere post.

Waar slaat dit nou weer op?

Op dat je nogal ingenomen bent met je textbook definities. Je vergeet dat er meerdere denkniveau's zijn.

[Envy]

^ doe niet zo fucking moeilijk allebei.

ot: cloaca .

Wat een gezwam trouwens. Stick to the movie, niet tot dit soort abstracte discussies.

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 14-12-2006 @ 23:04 :
Nee. Zie mijn eerdere post.

Geef uitleg. Hier kan ik weinig mee.

Op dat je nogal ingenomen bent met je textbook definities. Je vergeet dat er meerdere denkniveau's zijn.

Nee hoor. Multi-interpretabiliteit is namelijk uitstekend toepasbaar in de realiteit van alledag. Zie het voorbeeld dat ik gaf van het auto-ongeluk.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 15-12-2006 @ 00:14 :
Geef uitleg. Hier kan ik weinig mee.

Je hoeft alleen maar begrijpend te lezen.

Nee hoor. Multi-interpretabiliteit is namelijk uitstekend toepasbaar in de realiteit van alledag. Zie het voorbeeld dat ik gaf van het auto-ongeluk.

Wat is dat nou weer voor antwoord?

Serieus, Mark, het lijkt soms wel alsof ik met een chatbot praat

[Mark Almighty]

Zullen we het hier dan maar bij laten?

Hèhè.

Breaking the Waves

Op zich een mooie film, met een goed acterende Emily Watson, en een onderhoudend verhaal en plot. Helaas werd de film naar het einde toe steeds zwakker en werd de geloofwaardigheid opeens een stuk minder. Zonde. Vandaar dus een puntje minder.

7/10

[Mark Almighty]

Ferris Bueller’s day off (1986)

Heerlijke luchtige komedie van John Hughes, met veel enthousiasme geacteerd en verteld. Echt een film om nog 100 keer te zien zonder dat-ie gaat vervelen.

Een jonge Matthew Broderick speelt Ferris Bueller, die een dagje wil spijbelen van school. Daar draait de film om. Het is geniaal in al z’n eenvoud. Matthew heeft in deze rol wel heel veel weg van Matthias Sercu in Buiten de Zone, trouwens. Hij spreekt vaak rechtstreeks tot het publiek. Een originele draai.

Alan Ruck was al 30 jaar toen hij de rol speelde van Cameron, maar hij lijkt geen dag te oud. Hij speelt met veel talent de onzekere beste vriend van Ferris.

Deze film heeft veel humor en lekkere muziek, een leuk jaren ’80 sfeertje en probeert niet meer te zijn dan wat-ie is: een grappige (tiener)komedie.

Score: 3/5

[Uice]

Mark Almighty schreef op 14-12-2006 @ 22:55 :
Ja, en dat is dus jouw mening

Hm.

en heef niets met argumenteren te maken.

Ik kan wel beargumenteren waarom ik de ideeën achter veel abstracte kunstwerken totaal niet interessant vind hoor.

[Darko]

Harsh Times
Bale is weer op dreef. Maar eigenlijk deed het verhaal me te veel op Training Day lijken in een iets andere setting (geen wonder, het is door dezelfde kerel geschreven).
7.5/10