Lucht je hart topic deel 129!

[Nienna*]

Engels ging bij mij ook wel goed, tussen de 7.4-9.2. Denk niet dat ik een 8.0 heb voor een 7,5 gemiddeld, want de norm zal niet zo vreselijk hoog zijn - het was immers niet vreselijk moeilijk in mijn opinie - maar hopen mag altijd .

Verder zin in ná de examens, in ná wiskunde, in mijn verjaardag en in Pinkpop <333

Mijn leven komt helemaal goed .

[Yana]

Ik ben een rustig persoon. Ik spring nooit uit de band, ik typ ook nooit in hoofdletters. Dat staat zo schreeuwerig he, mensen zouden nog eens kunnen denken dat je aandacht trekt. Ik doe dat soort dingen nooit.

(WAAAAAAAAAAAAAAAH IK GA NAAR ALANIS MORISSETTE IK GA NAAR ALANIS MORISSETTE IK GA NAAR ALANIS MORISSETTE!!!!!!!! EN AVE OOK, WANT ZE GAAT MET MIJ )

Hmm, drie van de vijf studieopdrachten voor vandaag af. Nu wil ik barbecueën en op het gras liggen met mijn muziek, maar het weer is niet lief en de opdrachten die ik nog moet ook niet. Puh.

Ojee, misschien moet ik mijn post maar een beetje opfleuren na al die positieve dingen hier boven me!
Het is al bijna vakantie en ik heb al heel wat gedaan vandaag en het gaat allemaal goedkomen!

De dag ging zo goed. Tot ik vanmiddag bij de psychiater was en ze me vroeg op de weegschaal te staan... Het was veel meer dan ik gedacht/gehoopt had. Ik walg van mezelf. Voel me zo vies en vet en dik en blubberig en weet ik veel wat. Net een potje lopen janken bij een huisgenoot. Ze vroeg me of ik zin had om met haar samen te eten en toen knapte ik. Echt, hoe kom ik onder dat eten uit? Ik wil vandaag echt even niet.

[Nienna*]

@ Yana (& Ave): Ik ga haar op Pinkpop zien!
Maar dat concert in Amsterdam zal wel beter zijn (intiemer), maar ja het is in Amsterdam en dat is ver weg en het is duur, beetje overbodig als ik haar toch al ga zien.
Maar have fun !

[Nijn*]

OMG. Ik kan echt niets Zelfs m'n beste vak (Engels) is best wel kut gegaan ... Ik had gehoopt dat dit nou echt een examen zou worden wat goed zou gaan, maar nee, zelfs dat krijg ik niet voor elkaar. Er zit daar boven echt iemand die het me totaal niet gunt allemaal. Echt waar, hoe hard ik werk, hoeveel inzet ik toon, het wordt nooit beloond. (Oké, behalve in m'n salaris dan dat echt even téh hoog was.. ) Ik kan gewoon nog dik gaan zakken dit jaar .. Het is niet eerlijk, het is echt NIET EERLIJK.

[zelfmedelijdenmodus]
En nee, het is niet alleen met school, het is met alles. Ik krijg nooit eens iets cadeau, ik moet er altijd keihard voor werken, ik moet er voor lijden, ik moet er voor op mijn knieen gaan. Nee, dit leven valt me alles behalve makkelijk. Kan het nou eindelijk eens afgelopen zijn? Mag ik eindelijk ook eens iets leuks krijgen? Gewoon krijgen zonder er me kapot voor te moeten werken? Iedereen om me heen krijgt zoveel, ouders die huizen kopen voor hun kinderen, klasgenoten die niet hoeven te leren voor geen enkel vak niet en toch altijd een voldoende krijgen, vriendinnen die niet hoeven te werken omdat hun ouders toch alles betalen. Geen van die dingen hoef ik te verwachten. Vrienden die fluitend en lachend door het leven gaan, nooit de vervelende of moeilijke of zelfs verschrikkelijke kanten aan het leven ontdekken. En ik hoop van hen allemaal dat ze ooit een keer op hun bek gaan zodat ze ontdekken dat er ook mensen zijn die het helemaal niet gemakkelijk hebben in het leven. Maar dat gebeurt nooit.
Al m'n vriendinnen die gewoon leuk een vriendje hebben, zich helemaal lam seksen en ik durf niet eens te kijken naar jongens. Ik heb nog nooit iets positiefs aan een relatie met een jongen ervaren, ik ken alleen maar het geweld, de pijn, geen liefde die mooi kan opbloeien. Nee hoor, ook dat is niet voor mij weggelegd, daar moet ik ook voor vechten.
Ik moet vechten voor school, voor liefde, voor later, ik moet vechten voor mezelf. Keer op keer, dag in dag uit. Het gevecht in mijn hoofd is nooit eens over, het is nooit eens helemaal stil en afgelopen. Ik moet altijd maar doorgaan, ik moet vechten tégen mezelf. Ik kan dat niet meer veel langer. Het zit niet mee, ik heb het gevoel dat er niemand is die echt waardeert dat ik elke dag weer mezelf uit bed sleep en wéér dat gevecht aan ga. Het is niet eerlijk, het is verdomme niet eerlijk [/zelfmedelijdenmodus]

*proest* @ Yana. Hihi. Het wordt helemaal leuk <3

@Nijn* Meid, ik weet even niet wat ik moet zeggen. je hebt al mijn gedachten zo goed verwoord Heel veel sterkte/succes in ieder geval nog als je nog meer examens hebt. Ik duim voor je

For the record: ik hoop dat M eens een keer zo hard op haar bek gaat, zodat ze eens weet wat ik continu voel. Nee het gaat niet goed met me, nee ik vind het niet leuk dat je een vriend hebt en dat iedereen je zo geweldig knap en intelligent vind. En nee, mijn ouders betalen geen appartement voor me omdat ik niet op tijd een kamer kon vinden. Maar inderdaad, je hebt gelijk, daar hoef ik me geen zorgen over te maken want ik slaag toch niet! . Nee inderdaad, maar dan ben ik wel van je af!! hoe kunnen mensen zo gemeen zijn, kan ik ook eens één keertje geluk hebben, dat iets eens mee zit? En hoezo ben ik te dik? Wil je me nog minder zelfverzekerd maken?

Nijn* schreef:

verhaal

*knuf*
da's ongeveer wat ik ook voel op het moment. Niet alles wat je schrijft, maar wel veel.

OT:

gvd
ik kan ook niks

As I stand here screaming in despair,
saying 'yes this is my life and yes you shóuld care'

Hoi. Nee, echt, alles gaat goed. I'm fine, nothing new, nothing special. Ik leef. Niets veranderd. Alles onder controle. Nee, echt.
Geloof je me al? Ja, ik leef. Ja, dit is allang niet meer nieuw en speciaal. Nee, er is nog steeds niet veranderd. Controle? Ha, juist ja. Ach, we gaan door. Er was een doel, een reden, er was iets. Morgen een nieuwe dag, altijd weer morgen een nieuwe dag. Altijd een nieuwe dag om nieuwe dingen te doen, iedere ochtend, iedere dag, ieder moment een nieuw begin. En altijd, altijd doe ik weer hetzelfde. Want ik weet niet anders, ik wil niet anders.

O, ja ik doe nog dingen, ik geniet nog wel. Concerten (jeej, alanis!), wandelen langs het water, lachen, muziek; zo slecht gaat het allemaal niet. Maar de momenten ertussen, de drukte in mijn hoofd. Mijn hoofd dat maalt en maalt en denkt en doet en haat en walgt en relativeert en plannen maakt en afkraakt en denkt en piekert en herinnert en droomt en voller en gespannen raakt. Maar o wee als je denkt dat ik iets ga veranderen. O wee als je denkt dat ik de kleine momenten opgeef. Maak je geen zorgen, ik heb mensen om me heen. Ik heb een vangnet. Ik stop voor het te ver gaat, en zo ver is het nog lang niet. Maar iedere kans die ik krijg om dieper te gaan, verder te gaan, sneller harder beter verder, grijp ik aan.

I ain't that bad, I'm just messed up
I ain't that sad, but I'm sad enough

'Cause I wanna love, I wanna live
No, I don't know much about it
And I never did
I don't know what to do
Can the damage be undone?
I swore to God that I'd never be
What I've become

Ik wil weg, weg weg. In mijn hoofd is alles zo mooi, dat land wat ik in gedachten heb. Bestond het maar, het is zo fijn. klinkt vaag, i know

[Roosje]

Jeetje Nijntjemeisje, ik ben een beetje stil van je verhaal! Maar moet je luisteren, er zijn wél mensen die jouw gevecht respecteren en daarvan ben ik het levende bewijs want ik vind het ontzettend knap dat je altijd maar weer doorgaat met wat je moet doen, echt waar. Je hebt het ook niet makkelijk, geloof ik, maar dat maakt jou niet minder waard dan de rest van de wereld. Er komt ooit, óóit een tijd dat het allemaal beter gaat! En dan mag je je nu wel ontzettend kut voelen en denken dat niemand ziet hoe hard jij vecht, maar er zijn ook mensen die het wel zien, ook al ken je die mensen misschien niet in het echt. En meis, ik hoop dat het binnenkort makkelijker voor je wordt, dat het beter gaat, dat je minder hoeft te vechten. Naar alles wat ik van je gelezen heb hier, mag dat onderhand wel eens een keer. Sterkte hè! (})

"Je liegt dat je batst."
Geniaal

Omg, ik hou van mijn vriendinnetje die weer precies op het goeie moment een retelief smsje stuurt.

<3

[duivelaartje]

M'n nichtje kwam langs en het was echt gezellig. We hadden elkaar echt een paar maanden niet gezien, maar zoals altijd kletsen we een eind weg. Zaterdag zie ik haar weer! Nu voel ik me wel een beetje alleen, wat echt onzin is, want ik heb nog 4 huisgenootjes. Misschien komt het gewoon omdat ik moe ben en nergens zin in heb. Ik moet alleen nog een abstract schrijven en dan mag ik slapen...

Dikke knuffel voor Nijn*!!

regendruppel schreef:

For the record: ik hoop dat M eens een keer zo hard op haar bek gaat, zodat ze eens weet wat ik continu voel. Nee het gaat niet goed met me, nee ik vind het niet leuk dat je een vriend hebt en dat iedereen je zo geweldig knap en intelligent vind (...) hoe kunnen mensen zo gemeen zijn, kan ik ook eens één keertje geluk hebben, dat iets eens mee zit? En hoezo ben ik te dik? Wil je me nog minder zelfverzekerd maken?

Ik herken het zo wat je zegt. Zelfs de voorletter die je noemt klopt voor de persoon die ik in gedachten heb nog. *dikke knuff*

OT: M. zegt dat ze altijd zo onzeker is. Maar waarom kan ik daar nou nooit wat van merken? En waarom staat ze dan zo graag in het middelpunt van de belangstelling? En waarom treed ze altijd op de voorgrond? En altijd als ik iets doe is M. beter, knapper, aardiger enzo. En iedereen vind haar zo geweldig. En ik háát mezelf dat ik zo jaloers ben! Maar vandaag ook, ik had een 6, M. had een 8,5, ik had een 8, M had een 9. En ik doe zo veel moeite voor school, en zij kan zonder goed te leren nog een goed cijfer halen. Ik vind het zo oneerlijk.
Ik kan het haar gewoon niet gunnen. En vandaag was echt verschrikkelijk. Vanochtend zat ik alleen in de bus, en vanmiddag ook al. Want M. en W. zaten natuurlijk naast elkaar en lieten mij links liggen. Ik zat zowat te janken in de bus en zij hadden gigantische lol. En toen voelde ik me zo stóm. En ik vraag me af of ze soms niet naast me willen zitten, ben ik saai/stom?? En als zij zoveel lol hebben voel ik me zo 'bezadigd'. En sowieso, ze moesten eens weten wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Al die negatieve gedachtes. Ik haat mezelf gewoon. Ik ben waardeloos. Waarom ben ik hier? Mag ik hier/er zijn? Ben ik het waard? Een zondagavond waren die gedachtes echt sterker dan mezelf. Ik werd er gewoon bang van. Maar dat gevoel ik gewoon zo sterk: misschien kan ik er maar beter niet zijn.

[Morri]

@Nijn en Sjanne: ik zou willen dat ik jullie kon helpen, dat ik iets kon zeggen of doen waardoor jullie je beter zouden voelen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik ken jullie niet in het echt, maar jullie lijken me zulke aardige, lieve, leuke, slimme meisjes die het zo verdienen dat het goed met ze gaat! Echt meiden, houd vol. Hoe stom het ook klinkt, ik weet zeker dat er een tijd komt dat jullie niet meer tegen jezelf hoeven vechten en dan zul je zien dat dingen een stuk gemakkelijker gaan. Ik heb iig erg veel respect voor de kracht waarmee jullie je er doorheen slepen.

OT: yes, nog maar twee examens. Bijna alles is tegengevallen tot nu toe, maar ik slaag wel. Eindelijk kan ik hier dan weg. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ik hoop dat het me lukt.

[Neko*]

Ongeveer dit:

Nijn* schreef:

Ik moet vechten voor school, voor liefde, voor later, ik moet vechten voor mezelf. Keer op keer, dag in dag uit. Het gevecht in mijn hoofd is nooit eens over, het is nooit eens helemaal stil en afgelopen. Ik moet altijd maar doorgaan, ik moet vechten tégen mezelf. Ik kan dat niet meer veel langer. Het zit niet mee, ik heb het gevoel dat er niemand is die echt waardeert dat ik elke dag weer mezelf uit bed sleep en wéér dat gevecht aan ga. Het is niet eerlijk, het is verdomme niet eerlijk

en dit:

Ave schreef:

Hoi. Nee, echt, alles gaat goed. I'm fine, nothing new, nothing special. Ik leef. Niets veranderd. Alles onder controle. Nee, echt.
Geloof je me al? Ja, ik leef. Ja, dit is allang niet meer nieuw en speciaal. Nee, er is nog steeds niet veranderd. Controle? Ha, juist ja. Ach, we gaan door. Er was een doel, een reden, er was iets. Morgen een nieuwe dag, altijd weer morgen een nieuwe dag. Altijd een nieuwe dag om nieuwe dingen te doen, iedere ochtend, iedere dag, ieder moment een nieuw begin. En altijd, altijd doe ik weer hetzelfde. Want ik weet niet anders, ik wil niet anders.

Het is te druk om alles bij te lezen en te beantwoorden. Maar knuffel voor kwast en dolce en alle anderen.
Stage is leuk en interessant, maar ook wel moeilijk soms en heel druk. Sommige mensen zijn zo onwijs ongemotiveerd en dat frustreerd me gewoon. Oh en ik was afgevallen en dat is liefde. Oh nee. En verder weet ik het niet. Het is te druk om nog ergens over na te denken. Ik weet niet hoe het met me gaat, ik weet niet wat ik denk of voel. Ergens is het fijn, ergens ook heel onbestemd. En ik vergeet zoveel dingen, alsof ik er maar half bij ben. Nou ik ga maar gewoon slapen zo denk ik, morgen weer een lange dag.

[moon]

Zo ben ik weer eens, vermoeid en wel. Ik ben echt zo moe de afgelopen tijd, ik werk, eet en slaap, daar komt het de afgelopen tijd op neer, tijd voor andere dingen heb ik zowat niet. Mijn vermoeidheid-te kort slaap en die vreetbuien...ik merk dat mijn lichaam aan het protesteren is. Qua stemming ben ik een beetje afgevlakt..te moe om iets te voelen, niet goed en niet slecht dus, maar normaal zou ik het ook niet noemen.
Mijn werk is een ramp de avond en de ochtend voor ik begin, en meestal leuk als ik er ben. Ik kan die angst maar niet afleren.
Ja en verder voel ik me verward over mezelf, omdat zo onduidelijk is waar ik wel en niet last van heb en of en zo ja welk, etiketje daar op geplakt moet worden.

het gaat alweer beter met me al zeg ik het zelf.
pft. een uurtje geslapen vannacht, maar het enge is dat ik nog steeds geen slaap heb. hormonen

[~~dolce~~]

oke.. Ik ben Altrecht uit gezet.
In de VERS training (die ik nu ook niet meer mag afmaken) hebben wij geleerd situatie's te bespreken volgens een schema (pannenmodel). ik had er een gemaakt. Hij ging over me eigen behandelaar. Ik heb aangegeven dat ik deze niet bij me eigen behandelaar kan inbrengen. Toch stuurde iedereen me door naar haar. Iedereen!
Zij zelf moedigde mij ook aan om een deze pan te bespreken. Vervolgens rond ze het gesprek oke af. Ik had zelfs een goed gevoel overgehouden aan het gesprek.

Toen gister, ik belde overdag naar me behandelaar. Ze zou me terug bellen. Heeft ze nooit gedaan.
Toen om half 5 belde de crisisdienst, dat ik moest komen.
Daar kreeg ik te horen dat ik niet meer naar mijn eigen behandelaar mag, dat ze zich bedreigd voelt en bang voor me is. Ze gaat misschien aangifte doen.
Ik mag daar helemaal niet meer komen. Ik mag niet meer naar mijn psychiater, ik mag de training niet meer afmaken, en ik mag geen nieuwe behandelaar.

Nou had ik met die mevrouw van de crisisdienst afgesproken dat zij vanmorgen ging bellen en dat er dan wel een gesprek zou plaatsvinden. Dus ik niet naar mijn lessen vanochtend. Maar ik hoor niks meer van die mevrouw.
Kortom. Ik heb niks meer.
k zoek het zelf wel uit.

[Nienna*]

@ dolce: Wat heb je gezegd dat ze zich bedreigd voelt en bang is?

[Vogelvrij]

Yana&Ave: O, jaloers! Alanis<3 Ik zou er ook ooit heen moeten gaan. Maar hmpf, ik en ergens heen gaan Nou ja, veel plezier in elk geval, lijkt me supertof

OT: Ja, scriptie dan maar. En even niet nu al gaan stressen over dat mijn master me niet leuk en veel te moeilijk lijkt, dat zie ik dan wel weer.

[~~dolce~~]

Nienna* schreef:

@ dolce: Wat heb je gezegd dat ze zich bedreigd voelt en bang is?

iets over haar kinderen

Jemig dolce! Dat kan toch niet?! Ik vind het juist goed dat je die gevoelens bespreekt, dat betekent toch niet dat je het ook gaat uitvoeren (ik weet niet precies waar het over gaat, maar zo stel ik het me voor). Als je niks hoort, gewoon zelf weer bellen. Kun je wel nog spits-zorg krijgen?

[~~dolce~~]

lentekriebel schreef:

Jemig dolce! Dat kan toch niet?! Ik vind het juist goed dat je die gevoelens bespreekt, dat betekent toch niet dat je het ook gaat uitvoeren (ik weet niet precies waar het over gaat, maar zo stel ik het me voor). Als je niks hoort, gewoon zelf weer bellen. Kun je wel nog spits-zorg krijgen?

PM

~~dolce~~ schreef:

iets over haar kinderen

Is het dan niet begrijpelijk dat ze zich erg bedreigd voelt?

[~~dolce~~]

ja, denk t wel.

Pfoe, ik ben benauwd Raar gevoel, ik ben wat licht in m'n hoofd en heb het idee dat ik aan het hijgen ben Net gedouchet, ik had vroeger wel vaker dat ik daar wat duizelig van werd, dus dat zal het wel zijn. Heb gewoon goed ontbeten vanmorgen.

Ik moet echt zoveel doen aan studiezaken, dus ik ga daar zo maar eens mee aan de slag. Eerst docente mailen dat ik alles als een speer zal proberen in te halen.

[Missy1234567890]

Oh wat was die trein vanmorgen koud (airco), ik was na een uur helemaal bevroren. Dus het laatste uur maar in een andere (warmere) coupé gaan zitten.
Nu op de uni, echt lang kan ik hier niet blijven, dus ik moet eigenlijk hard aan de slag. Werk net afgemaild, ik was even vergeten dat de stadsbussen overdag weer niet rijden, dus ik kan niet thuis komen vanaf het station. Ja, een uur lopen met 2 mega zware tassen en 25 graden

Nijn* schreef:

OMG. Ik kan echt niets Zelfs m'n beste vak (Engels) is best wel kut gegaan ... Ik had gehoopt dat dit nou echt een examen zou worden wat goed zou gaan, maar nee, zelfs dat krijg ik niet voor elkaar. Er zit daar boven echt iemand die het me totaal niet gunt allemaal. Echt waar, hoe hard ik werk, hoeveel inzet ik toon, het wordt nooit beloond. (Oké, behalve in m'n salaris dan dat echt even téh hoog was.. ) Ik kan gewoon nog dik gaan zakken dit jaar .. Het is niet eerlijk, het is echt NIET EERLIJK.

[zelfmedelijdenmodus]
En nee, het is niet alleen met school, het is met alles. Ik krijg nooit eens iets cadeau, ik moet er altijd keihard voor werken, ik moet er voor lijden, ik moet er voor op mijn knieen gaan. Nee, dit leven valt me alles behalve makkelijk. Kan het nou eindelijk eens afgelopen zijn? Mag ik eindelijk ook eens iets leuks krijgen? Gewoon krijgen zonder er me kapot voor te moeten werken? Iedereen om me heen krijgt zoveel, ouders die huizen kopen voor hun kinderen, klasgenoten die niet hoeven te leren voor geen enkel vak niet en toch altijd een voldoende krijgen, vriendinnen die niet hoeven te werken omdat hun ouders toch alles betalen. Geen van die dingen hoef ik te verwachten. Vrienden die fluitend en lachend door het leven gaan, nooit de vervelende of moeilijke of zelfs verschrikkelijke kanten aan het leven ontdekken. En ik hoop van hen allemaal dat ze ooit een keer op hun bek gaan zodat ze ontdekken dat er ook mensen zijn die het helemaal niet gemakkelijk hebben in het leven. Maar dat gebeurt nooit.
Al m'n vriendinnen die gewoon leuk een vriendje hebben, zich helemaal lam seksen en ik durf niet eens te kijken naar jongens. Ik heb nog nooit iets positiefs aan een relatie met een jongen ervaren, ik ken alleen maar het geweld, de pijn, geen liefde die mooi kan opbloeien. Nee hoor, ook dat is niet voor mij weggelegd, daar moet ik ook voor vechten.
Ik moet vechten voor school, voor liefde, voor later, ik moet vechten voor mezelf. Keer op keer, dag in dag uit. Het gevecht in mijn hoofd is nooit eens over, het is nooit eens helemaal stil en afgelopen. Ik moet altijd maar doorgaan, ik moet vechten tégen mezelf. Ik kan dat niet meer veel langer. Het zit niet mee, ik heb het gevoel dat er niemand is die echt waardeert dat ik elke dag weer mezelf uit bed sleep en wéér dat gevecht aan ga. Het is niet eerlijk, het is verdomme niet eerlijk [/zelfmedelijdenmodus]

www.thework.org / http://www.eckharttolle.com

Dat vechten is echt niet nodig, meis, het ís er allemaal al. Ik kan het alleen zo verdomd slecht uitleggen, dus vandaar maar links. Maar je klinkt alsof je met hun manier van kijken wel wat zou kunnen. *aai* Ik heb er iig wat aan in winterdepressie-periodes waarin het al bijna te veel energie kost om domweg door te gaan, waarin mezelf gelukkig houden eigenlijk al te veel moeite is.

Edit: Dat geldt ook voor de anderen, trouwens.

Kut. Ik ben een egoïstische trut en dat is verschrikkelijk maar ik ben het zo beu. Tuurlijk is het zielig, maar ik pas me mn hele leven al aan.. En natuurlijk doe ik het nu ook. Zonder vragen. Maar wel met een kutgevoel van binnen.

Pffff jeetje. Maandag gaat het beginnen. De Wende. Shit zeg. Het zou eigenlijk juli/aug worden. En vandaag werd ik wakker gebeld met de boodschap dat ik maandag al terecht kan. Teeering. Ik ben bang. Het intensiefste wat ik heb gehad is deeltijd. En nu ineens dit. Ik vind het echt eng. En dan is het ook nog eens uit tussen mijn meisje en mij. Ik voel me zo alleen. Dat zal volgende week nog wel erger worden.

[duivelaartje]

Omg, ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb, zoals stiekem verwacht, een uitnodiging gekregen om een sollicatiebrief te schrijven voor de UU-honours of de BMW-honours. Dat betekent dus dat ik bij de beste 10% van m'n studie hoor op dit moment. Het lijkt me echt tof, maar ik heb er geen tijd voor. Naast sporten, pianoles, jaarboekcommissie, onderwijscommissie, misschien JVT2 en m'n studie waar ik wel gewoon voor moet werken, heb ik daar toch geen ruimte voor? Moet ik dan stoppen met pianoles..?

Bah, nou moet ik heel hard gaan nadenken hierover. Had ik die brief nou maar niet gekregen.

Duivelaartje, je moet niks. En als je al iets moet, moet je doen wat je leuk vindt . Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

fiepje schreef:

Pffff jeetje. Maandag gaat het beginnen. De Wende. Shit zeg. Het zou eigenlijk juli/aug worden. En vandaag werd ik wakker gebeld met de boodschap dat ik maandag al terecht kan. Teeering. Ik ben bang. Het intensiefste wat ik heb gehad is deeltijd. En nu ineens dit. Ik vind het echt eng. En dan is het ook nog eens uit tussen mijn meisje en mij. Ik voel me zo alleen. Dat zal volgende week nog wel erger worden.

Komt helemaal goed hoor. In het begin is het erg wennen, maar daarna valt het echt mee. Een vriendin van me is net klaar met haar behandeling in de wende en ze heeft er heel veel aan gehad!
Sterkte!

[Nijn*]

duivelaartje schreef:

Omg, ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb, zoals stiekem verwacht, een uitnodiging gekregen om een sollicatiebrief te schrijven voor de UU-honours of de BMW-honours. Dat betekent dus dat ik bij de beste 10% van m'n studie hoor op dit moment. Het lijkt me echt tof, maar ik heb er geen tijd voor. Naast sporten, pianoles, jaarboekcommissie, onderwijscommissie, misschien JVT2 en m'n studie waar ik wel gewoon voor moet werken, heb ik daar toch geen ruimte voor? Moet ik dan stoppen met pianoles..?

Bah, nou moet ik heel hard gaan nadenken hierover. Had ik die brief nou maar niet gekregen.

Knap wel, dat je zo'n brief krijgt! Ik zou inderdaad wel even overwegen of je er nog iets bij kunt nemen, want ik neem aan dat je ook nog werkt? (Ik zie het niet in je rijtje staan).. 't Lijkt me wel erg druk! Je moet natuurlijk niets doen wat je niet wilt of waarvan je het gevoel hebt dat je het niet aankunt. Zo'n honours programma is volgens mij best hard werken en of je daar nou iets anders voor moet willen opgeven..

[Nijn*]

Oh en leren gaat kut. Mijn ouders en broer en hele familie zijn nu op 't familiefeest van m'n tantes die 25 jaar bij elkaar zijn en ik zit hier alleen thuis te miepen Kunstgeschiedenis lijkt redelijk te lukken maar frans gaat echt bagger en m'n concentratie is echt 0,0

[duivelaartje]

Nijn* schreef:

Knap wel, dat je zo'n brief krijgt! Ik zou inderdaad wel even overwegen of je er nog iets bij kunt nemen, want ik neem aan dat je ook nog werkt? (Ik zie het niet in je rijtje staan).. 't Lijkt me wel erg druk! Je moet natuurlijk niets doen wat je niet wilt of waarvan je het gevoel hebt dat je het niet aankunt. Zo'n honours programma is volgens mij best hard werken en of je daar nou iets anders voor moet willen opgeven..

Volgend jaar werk ik niet meer, maar ik krijg voor de opleidingscommissie betaald (niet heel veel, maar toch), dus dat wordt een nieuw bijbaantje. Maar het lijkt me inderdaad wel echt druk worden en ik zit al dingen te bedenken als het eerste halfjaar geen pianoles en wanneer de jaarboekcie is afgelopen (in februari) weer pianoles te gaan volgen. Het lijkt me zo leerzaam! Maar de rest van m'n leven moet er niet onder gaan leiden. Nou is de BMW-honours wel wat minder zwaar dan de UU-honours. (minder contacturen en minder ECTS'en)

En jij: zet 'm op he! Nog even en het is voorbij. En ik weet zeker dat je geslaagd bent.

[Missy1234567890]

*energie naar Nijn stuurt om te leren*

OT: ik doe echt zo weinig, had vandaag veel willen lezen. Nu moet ik over een half uur alweer weg om de trein van 4u te halen. Ouders zijn later thuis vanavond en aangezien ik om 19:15 alweer weg moet en m'n vader eigenlijk nog eerder en we ook nog willen eten... En ik wil niet dat het ontweert vanavond en vanaf 7u rijden de bussen niet meer...dus heel hard duimen maar, want ik moét er echt heen, generale repetitie.

duivelaartje schreef:

Volgend jaar werk ik niet meer, maar ik krijg voor de opleidingscommissie betaald (niet heel veel, maar toch), dus dat wordt een nieuw bijbaantje. Maar het lijkt me inderdaad wel echt druk worden en ik zit al dingen te bedenken als het eerste halfjaar geen pianoles en wanneer de jaarboekcie is afgelopen (in februari) weer pianoles te gaan volgen. Het lijkt me zo leerzaam! Maar de rest van m'n leven moet er niet onder gaan leiden. Nou is de BMW-honours wel wat minder zwaar dan de UU-honours. (minder contacturen en minder ECTS'en)

En jij: zet 'm op he! Nog even en het is voorbij. En ik weet zeker dat je geslaagd bent.

Honours zijn wel erg gaaf om te doen en om gedaan te hebben; is erg mooi voor je studiecarriere natuurlijk... Mja, als je er geen tijd voor hebt, dan moet je het natuurlijk niet doen, dat is alleen maar zonde. Maar ik zou 't wel heel graag willen doen en er ook andere dingen voor op zij schuiven

~~dolce~~ schreef:

oke.. Ik ben Altrecht uit gezet.
In de VERS training (die ik nu ook niet meer mag afmaken) hebben wij geleerd situatie's te bespreken volgens een schema (pannenmodel). ik had er een gemaakt. Hij ging over me eigen behandelaar. Ik heb aangegeven dat ik deze niet bij me eigen behandelaar kan inbrengen. Toch stuurde iedereen me door naar haar. Iedereen!
Zij zelf moedigde mij ook aan om een deze pan te bespreken. Vervolgens rond ze het gesprek oke af. Ik had zelfs een goed gevoel overgehouden aan het gesprek.

Toen gister, ik belde overdag naar me behandelaar. Ze zou me terug bellen. Heeft ze nooit gedaan.
Toen om half 5 belde de crisisdienst, dat ik moest komen.
Daar kreeg ik te horen dat ik niet meer naar mijn eigen behandelaar mag, dat ze zich bedreigd voelt en bang voor me is. Ze gaat misschien aangifte doen.
Ik mag daar helemaal niet meer komen. Ik mag niet meer naar mijn psychiater, ik mag de training niet meer afmaken, en ik mag geen nieuwe behandelaar.

Nou had ik met die mevrouw van de crisisdienst afgesproken dat zij vanmorgen ging bellen en dat er dan wel een gesprek zou plaatsvinden. Dus ik niet naar mijn lessen vanochtend. Maar ik hoor niks meer van die mevrouw.
Kortom. Ik heb niks meer.
k zoek het zelf wel uit.

Maar kun je niet op één of andere manier nog een keer met haar in gesprek gaan? Want dit kan toch niet zo ineens? Je zou bv. de PVP kunnen vragen om erbij te zijn.
Heeft de crisisdienst nog gebeld?
*knuf*

OT: Super gespannen voor vanavond. Ik heb nu zoiets van 'ik had er nooit aan moeten beginnen'.
Vanochtend begon ook al rot.


Naja, wie weet hoe leuk het wordt...

Irritant, zo weinig tijd om zo'n beslissing te nemen...nu hangt mijn leven er niet vanaf oid, maar toch had ik het fijn gevonden als ik wat meer tijd had gehad...nu moet ik kiezen, terwijl ik niet weet waar ik voor kies...

[Eend]

ff volspammen

[Eend]

Vol!