Jezelf zijn

[dreadmanneke]

Wat ik in deze discussie mis is dat vele niet de moeite nemen deze kwestie van meerder perspectieven te bekijken. Ze nemen een van de twee gezichtpunten, en nemen die als waarheid, zonder er bij stil te staan dat ze beide in principe waarzijn, alhoewel ze beide op andere manieren toepasbaar zijn.

Filosofisch gezien: Je bent per definitie jezelf, hoe kan het ook anders, je genen die je kreeg en de ervaringen die je opdeed hebben je gemaakt hoe je bent. Of je jezelf nu graag aanpast, of graag distantieerd van de massa, het blijft komen vanuit jezelf, of je het nu leuk vind of niet.

Praktisch gezien: In het dagelijks leven heeft het begrip "jezelf zijn"een heel andere betekenis. Hieronder versta ik dat mensen zich niet oprecht en waarachtig opstellen. Ze spelen een spelletje met hun persoonlijkheid om mensen om hun vinger te winden. Vanuit filosofisch oogpunt is deze persoon nogsteeds zichzelf, hij doet immers wat hij zelf wilt, hoe kan het ook anders. Maar naar de buitenwereld tope toont hij niet zijn ware gelaat. (Wat Alicia Silverstone al eerder uiteenzette).

[gueux]

dreadmanneke schreef op 08-03-2005 @ 19:53 :
Filosofisch gezien: Je bent per definitie jezelf, hoe kan het ook anders, je genen die je kreeg en de ervaringen die je opdeed hebben je gemaakt hoe je bent. Of je jezelf nu graag aanpast, of graag distantieerd van de massa, het blijft komen vanuit jezelf, of je het nu leuk vind of niet.

Praktisch gezien: In het dagelijks leven heeft het begrip "jezelf zijn"een heel andere betekenis. Hieronder versta ik dat mensen zich niet oprecht en waarachtig opstellen. Ze spelen een spelletje met hun persoonlijkheid om mensen om hun vinger te winden. Vanuit filosofisch oogpunt is deze persoon nogsteeds zichzelf, hij doet immers wat hij zelf wilt, hoe kan het ook anders. Maar naar de buitenwereld tope toont hij niet zijn ware gelaat. (Wat Alicia Silverstone al eerder uiteenzette).

Maar. Filosofische toer. Stel: normaal gesproken ben je een stil persoon. De eerste week van het schooljaar ben je 4 dagen stil als altijd. Dan besluit je je een dag vreselijk druk te gedragen. Die dag ben je praktisch gezien niet meer jezelf. Maar wat als we die hele week dan gaan zien als 'jezelf zijn'? Dan zijn zowel stil als druk een onderdeel van jouwzelf, en zul je voortaan stemmingswisselingen moeten hebben om oprecht jezelf te zijn. (Waarmee je tevens de noodzaak van deze stemmingswisselingen in de toekomst veilig stelt. )

Excuses, hersenspinseltje...

[dreadmanneke]

gueux schreef op 09-03-2005 @ 16:57 :
Maar. Filosofische toer. Stel: normaal gesproken ben je een stil persoon. De eerste week van het schooljaar ben je 4 dagen stil als altijd. Dan besluit je je een dag vreselijk druk te gedragen. Die dag ben je praktisch gezien niet meer jezelf. Maar wat als we die hele week dan gaan zien als 'jezelf zijn'? Dan zijn zowel stil als druk een onderdeel van jouwzelf, en zul je voortaan stemmingswisselingen moeten hebben om oprecht jezelf te zijn. (Waarmee je tevens de noodzaak van deze stemmingswisselingen in de toekomst veilig stelt. )

Excuses, hersenspinseltje...

Het is op elk moment zijn eigen kezue geweest en dus is hij niets anders dan zichzelf geweest, hij deed alleen een beetje raar.

[willypirate]

Een voorbeeld dan maar.

Stel je bent verslaafd aan het roken. Je nam zelf de beslissing (zij het onder sociale druk of misschien de pubertijd) om de eerste sigaret aan te steken en deze op te roken. Het eenmalige roken , veranderd in vaker roken en waarschijnlijk in dagelijks roken , danwel verslaafd eraan raken.

Nu kun je zeggen dat jezelf hebt gekozen voor het verslaafd zijn aan roken , want immers JIJ bent degene die rookt , toch?

Fout. De eerste keer roken was een "bewuste" keuze , maar het in herhaling vallen ervan namelijk niet. Dat word geregeld door je onderbewustzijn , die de drang (samen met "geheugenstoffen") naar meer van de verslavende stof , telkens in je bewustzijn bombarderen.

Dat mechanisme , dat telkens door je onderbewustzijn word aangedreven , is naar mijn mening niet iets wat je bewust wilde.
Niemand wil verslaafd zijn toch? niemand wil afhankelijk zijn toch?

Als je toch iets hebt wat je niet wilde , was dat dan bewust?

Denk maar eens na in hoeveel gevallen je iemand (een bepaalde rol) bent , die je eigenlijk niet wil zijn. In hoeverre ben je dan echt jezelf , je zuivere "ik".

[haplo]

willypirate schreef op 14-03-2005 @ 19:21 :
Een voorbeeld dan maar.

Stel je bent verslaafd aan het roken. Je nam zelf de beslissing (zij het onder sociale druk of misschien de pubertijd) om de eerste sigaret aan te steken en deze op te roken. Het eenmalige roken , veranderd in vaker roken en waarschijnlijk in dagelijks roken , danwel verslaafd eraan raken.

Nu kun je zeggen dat jezelf hebt gekozen voor het verslaafd zijn aan roken , want immers JIJ bent degene die rookt , toch?

Fout. De eerste keer roken was een "bewuste" keuze , maar het in herhaling vallen ervan namelijk niet. Dat word geregeld door je onderbewustzijn , die de drang (samen met "geheugenstoffen") naar meer van de verslavende stof , telkens in je bewustzijn bombarderen.

Dat mechanisme , dat telkens door je onderbewustzijn word aangedreven , is naar mijn mening niet iets wat je bewust wilde.
Niemand wil verslaafd zijn toch? niemand wil afhankelijk zijn toch?

Als je toch iets hebt wat je niet wilde , was dat dan bewust?

Denk maar eens na in hoeveel gevallen je iemand (een bepaalde rol) bent , die je eigenlijk niet wil zijn. In hoeverre ben je dan echt jezelf , je zuivere "ik".

Nu stel je eigenlijk dat het onderbewustzijn niet binnen "je zuivere ik" valt. Dit lijkt me een beetje aparte zaak.

[willypirate]

haplo schreef op 14-03-2005 @ 20:59 :
Nu stel je eigenlijk dat het onderbewustzijn niet binnen "je zuivere ik" valt. Dit lijkt me een beetje aparte zaak.

Dat heb je goed gezien , dat stel ik inderdaad. Als je de mens zou vergelijken met bijvoorbeeld een computer , dan zeg ik dat de computer onze hersenen voorstellen , dat windows het onderbewustzijn voorstelt , en dat je bewustzijn dan de gebruiker van deze computer is.

Je onderbewustzijn is gewoon een besturingsprogramma (dat zelf niet bewust is) , en je bewustzijn is je eigenlijke "ik"

[dreadmanneke]

@ Willypirate: Jij wilt dus stellen dat je niet alsnog de bewuste keuze - vanuit "jezelf" kan maken door te stoppen met roken? Je bent nooit en te nimmer slaaf aan dat besturingsprogramma wat jij het onderbewustzijn noemt.
Mijn ik is het vaak niet eens met wat mijn gevoel of mijn driften of wat mijn onderbewustzijn wilt. Vaak ben ik te lui om er tegen in opstand te komen, maar soms neem ik het heft weer in eigen handen.

Is je onderbewustzijn niet ook gewoon net zoveel deel van jezelf als je eigenlijke "ik"

[willypirate]

dreadmanneke schreef op 16-03-2005 @ 13:27 :
@ Willypirate: Jij wilt dus stellen dat je niet alsnog de bewuste keuze - vanuit "jezelf" kan maken door te stoppen met roken? Je bent nooit en te nimmer slaaf aan dat besturingsprogramma wat jij het onderbewustzijn noemt.
Mijn ik is het vaak niet eens met wat mijn gevoel of mijn driften of wat mijn onderbewustzijn wilt. Vaak ben ik te lui om er tegen in opstand te komen, maar soms neem ik het heft weer in eigen handen.

Is je onderbewustzijn niet ook gewoon net zoveel deel van jezelf als je eigenlijke "ik"

Natuurlijk kun je bewust , je onderbewustzijn "overrulen" en in feite weer in balans komen. Ik zeg ook niet dat dat niet mogelijk is , maar dat kost heel veel disipline en energie.

Zoals je zelf al zegt , ben je het vaak niet eens met bepaalde gevoelens of driften , en laat je "jezelf" dan ook leiden door het onderbewustzijn. Ben je dan werkelijk "jezelf" (die blijkbaar bepaalde dingen niet wilt) of ben je dan "onderworpen" aan je programmering?

Natuurlijk is je onderbewustzijn een deel van jezelf , dat wil zeggen , het is een programma dat bij het mens zijn hoort , net zoals het instinct.

Maar als er geen evenwicht is tussen bewustzijn en onderbewustzijn , en deze overhelt naar die van het onderbewustzijn , dan ben je vaker niet jezelf of een slaaf van je onderbewustzijn , dan andersom. En dat kost veel energie , omdat het onderbewustzijn , telkens de aandacht vraagt van het bewustzijn om bepaalde gevoelns/driften/emoties aan te pakken.

Freud...

[dreadmanneke]

willypirate schreef op 17-03-2005 @ 18:08 :
Natuurlijk kun je bewust , je onderbewustzijn "overrulen" en in feite weer in balans komen. Ik zeg ook niet dat dat niet mogelijk is , maar dat kost heel veel disipline en energie.

Zoals je zelf al zegt , ben je het vaak niet eens met bepaalde gevoelens of driften , en laat je "jezelf" dan ook leiden door het onderbewustzijn. Ben je dan werkelijk "jezelf" (die blijkbaar bepaalde dingen niet wilt) of ben je dan "onderworpen" aan je programmering?

Natuurlijk is je onderbewustzijn een deel van jezelf , dat wil zeggen , het is een programma dat bij het mens zijn hoort , net zoals het instinct.

Maar als er geen evenwicht is tussen bewustzijn en onderbewustzijn , en deze overhelt naar die van het onderbewustzijn , dan ben je vaker niet jezelf of een slaaf van je onderbewustzijn , dan andersom. En dat kost veel energie , omdat het onderbewustzijn , telkens de aandacht vraagt van het bewustzijn om bepaalde gevoelns/driften/emoties aan te pakken.

Je ware "jezelf" is een harmonieus balans tussen onderbewustzijn en je centrale punt van het ik, je wils kracht - me dunkt.

[willypirate]

MetalliCat schreef op 19-03-2005 @ 13:56 :
Freud...

Neen , het is Deepak Chopra , Roy martina , enz (oosterse zienswijze)

willypirate schreef op 22-03-2005 @ 18:39 :
Neen , het is Deepak Chopra , Roy martina , enz (oosterse zienswijze)

Ik proefde Freud in de discussie

[willypirate]

MetalliCat schreef op 22-03-2005 @ 18:55 :
Ik proefde Freud in de discussie

Nouja , een vleugje dan

[Summerlover]

Tuurlijk, de dingen zoals je reageert (zoals wat je zegt van: 'ineens heel stil zijn') is een reactie van jezelf, iets waar niemand je toe dwingt en komt uit jezelf.

Maar dat komt door de situatie waarin je je op dat moment bevind, en dat beinvloed je in zo'n mate wat je niet meer echt jezelf kan zijn op een manier zoals je dat anders zou zijn. Of hoe je anders zou reageren in een situatie.

Ik was bv. ooit ergens (beetje lang verhaal wa'k jullie zal besparen) en daar voelde ik me niet thuis. Dus de eerste weken was ik mezelf niet, heel afwachtend. En als de mensen die ik daar leerde kennen me dán hadden moeten omschrijven, waren ze waarschijnlijk met heel andere dingen aan komen zetten dan hoe ik eigenlijk echt bén, en hoe mensen me zouden omschrijven die me echt beter kennen in verschillende situaties.

Ik denk wel dat al die dingen onderdeel uitmaken van je 'ware ik' om het 's even dramatisch te zeggen Maar wil je echt kunnen oordelen wanneer iemand echt zichzelf is moet je diegene echt kennen en weten hoe 'ie is op een moment dat alles goed gaat. Want dan ben je niet beinvloed door andere bepaalde situaties..

[Chronocide]

Sappie schreef op 12-02-2005 @ 17:50 :
Iedereen zegt altijd dat je jezelf moet zijn.
Maar ben je eigenlijk niet altijd jezelf?

Stel dat je normaal heel stil bent, en dan doe je op een dag opeens heel druk en uitgelaten, dan doe je dat toch omdat je dat zelf wilt, en je doet het tenslotte nog steeds zelf.

Hoe kan je niet jezelf zijn?

Als je jezelf bent, en die zelf is zichzelf niet, ben je zo, en dus jezelf. Dus je je bent zo als je jezelf bent, en je bent jezelf niet, als je jezelf probeert te zijn. Tenzij je altijd zo bent, en jezelf niet bent...

ofzo...

[Chronocide]

Chrome schreef op 11-04-2005 @ 18:34 :
Als je jezelf bent, en die zelf is zichzelf niet, ben je zo, en dus jezelf. Dus je je bent zo als je jezelf bent, en je bent jezelf niet, als je jezelf probeert te zijn. Tenzij je altijd zo bent, en jezelf niet bent...

ofzo...

volgens mij klopt dat niet helemaal...

[gueux]

Chrome schreef op 11-04-2005 @ 18:35 :
volgens mij klopt dat niet helemaal...

Right. En, ben je jezelf als je dit zegt?

[Chronocide]

gueux schreef op 11-04-2005 @ 18:56 :
Right. En, ben je jezelf als je dit zegt?

daar vraag je me wat...

[LMP]

Ik denk dat je maar moeilijk écht jezelf kan zijn.

Vanaf je geboorte wordt je belevingswereld beïnvloed door je omgeving, dingen dus die niet 'jij' zijn.

Je bent WAAR je bent.

Alleen met logos, kan men zelfstandig denken.

[Mariap0es]

Je bent altijd jezelf wat anderen ook zeggen, meestal hebben ze gewoon comentaar omdat ze jaloers zijn of omdat ze met zichzelf in de knoop zitten.

[Mariap0es]

Luka schreef op 13-04-2005 @ 07:54 :
Ik denk dat je maar moeilijk écht jezelf kan zijn.

Vanaf je geboorte wordt je belevingswereld beïnvloed door je omgeving, dingen dus die niet 'jij' zijn.

Je bent WAAR je bent.

Alleen met logos, kan men zelfstandig denken.

Dat is niet helemaal waar, je wordt eerder gestuurd door je ouders tot je 8ste tenminste, daarna vorm je je eigen mening en dan wordt hij pas echt beinvloed door je omgeving...

[ChateauDenise]

Kan alleen thuis mezelf zijn, omdat ze het gewend van me zijn. Ik zie mezelf nog niet dansend en luid zingend (Alle duiven op de Dam, tralala, trielalalala) van de trap af stormen bij de ouders van mijn vriend. Laat staan het vloeken, de ranzige tafelmanieren en nog een aantal andere dingen.

Soms moet je je gewoon inhouden.

[Badmutssssss]

JCG schreef op 12-02-2005 @ 18:13 :
Jezelf zijn is erg alto, dus stoer .

voor de rest, de post boven me

hoe kun je in vredesnaam NIET jezelf zijn hooguit je anders gedragen maar volgens mij beslis je dan nog steeds dat je dat zelf doet

[willypirate]

Goed een ander perspectief dan.

Een mens uit zich dagelijks in vele verschillende rollen.
(bijvoorbeeld: zoon,scholier,geliefde,voetballer,enz)

Met welke rol identificeer je je dan het meest , als je zegt dat je op een bepaald moment jezelf bent?

[Dave Rhubarb]

Vanuit deugdethiek is het meer de opdracht- jezelf te worden. Virtioos worden. Jezelf zijn slaat nergens op.

[JCG]

Badmutssssss schreef op 07-06-2005 @ 10:50 :
hoe kun je in vredesnaam NIET jezelf zijn hooguit je anders gedragen maar volgens mij beslis je dan nog steeds dat je dat zelf doet

Kijk eens naar de laatste regel.
Maar ik doelde op die alto-tjes die zeggen zichzelf te zijn, en dat als excuus gebruiken om zich niet normaal te dragen.

[Dave Rhubarb]

JCG schreef op 15-06-2005 @ 16:02 :
Kijk eens naar de laatste regel.
Maar ik doelde op die alto-tjes die zeggen zichzelf te zijn, en dat als excuus gebruiken om zich niet normaal te dragen.

Als je hier echt op doelde moet je nog meer eens fijn een weekje nadenken. Iedereen weet dat frans bauer altijd zichzelf gebleven is, en dat kun je niet zeggen van die alto-tjes .

Overigens Vind ik dat je absoluut geen gelijk hebt, dit is geen goede redenatie, een 'alto' zou precies hetzelfde over jullie kunnen zeggen, en dan zou het even waar zijn. Veel 'alto's vinden zichzelf geen alto en gedragen zich net zo als 'normale mensen'. Alto betekent uiteraard alternatief, en sinds niemand vind dat zij een massa is , is iedereen alternatief. Maargoed. Genoeg serieus gelul over zo'n domme opmerking