Springen

[Frostbite]

zuster schreef op 19-01-2006 @ 15:24 :
Waarom overleven mensen een val/sprong dan weleens?

Het hangt natuurlijk volledig van de persoon af. Sommige mensen zullen echt wel dood gaan van de schok maar lang niet iedereen.

[JCG]

nare man schreef op 19-01-2006 @ 01:59 :
Echt, als ik hoor dat zo'n klootzak van een zelfmoordenaar zichzelf voor de trein heeft gegooid, en ik heb vertraging op weg naar huis, dan wil ik hem echt schoppen

Dat je dood wilt ok, maar doe het dan tenminste ergens dat de samenleving er geen last van heeft en dat ze zoveel rommel hoeven op te ruimen.

Of denk eens aan die arme machinist, die getraumatiseerd de hele avond trillend thuis zit met een fles drank nadat jij met je egoïstische ass jezelf van kant hebt gemaakt. Als ik ergens kwaad over kan worden. Tuig.

Inderdaad, er zou de doodstraf op moeten staan

[Chloe Siere]

Ik vraag me wel eens af hoe het zou voelen om iemand neer te schieten Niet dat ik dat ooit zou doen

Dat springgevoel ken ik niet. Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen.

[Maurice]

nare man schreef op 19-01-2006 @ 01:59 :
Echt, als ik hoor dat zo'n klootzak van een zelfmoordenaar zichzelf voor de trein heeft gegooid, en ik heb vertraging op weg naar huis, dan wil ik hem echt schoppen

Dat je dood wilt ok, maar doe het dan tenminste ergens dat de samenleving er geen last van heeft en dat ze zoveel rommel hoeven op te ruimen.

Of denk eens aan die arme machinist, die getraumatiseerd de hele avond trillend thuis zit met een fles drank nadat jij met je egoïstische ass jezelf van kant hebt gemaakt. Als ik ergens kwaad over kan worden. Tuig.

en daar kan ik me dan weer kwaad om maken. mensen die boos worden op treinspringers omdat ze dan een uurtje vertraging hebben.
als die springers rationeel konden denken zouden ze ook geen zelfmoord plegen.

voor de machinist is het inderdaad extreem naar, daar ben ik 't dan wel weer mee eens.

[Lautitia]

J3s schreef op 19-01-2006 @ 00:18 :
Heb 'k ook wel es, maar wat mij altijd angst aanjaagt is de gedachte als het 'mis' gaat.. Dus als je bijv. voor de trein/vanaf een flat springt en je bent niet dood maar ligt verder dus wel totaal in de kreukels/grotendeels verlamd..

Mijn muziekleraar vertelde een keer zo'n verhaal: de man in kwestie was op de rails gaan liggen, en overleefde zijn zelfmoordpoging, maar verloor daarbij wel beide armen en beide benen ..

[Makaveli]

nare man schreef op 17-01-2006 @ 19:55 :
Ik was laatst in Rotterdam Alexander het verkeerde metroperron opgelopen en ik moest mezelf echt bedwingen niet naar de overkant te rennen over het spoor, maar ik koos er toch maar voor tien minuten te wachten

Had ik ook op dat station, ook toch maar niet over het spoor gelopen. Overigens heb je bij dat station wel het idee dat je binnen 1,5 seconde aan de overkant bent, bij stations als Beurs of Blaak, waar ik regelmatig kom heb ik dat idee dan weer niet.

In het algemeen wil of verlang ik niet zo zeer naar iets als bijv. 'springen', het is meer de fantasie van wat zou er gebeuren als ik dit en dit deed. Wat zal ik denken, wat denken anderen, wat doen anderen?
Of ik het uit zou voeren? Dat dan weer niet!
Ik heb belangrijkere dingen te doen, voordat ik dood ga. .

nare man schreef op 19-01-2006 @ 01:59 :
Echt, als ik hoor dat zo'n klootzak van een zelfmoordenaar zichzelf voor de trein heeft gegooid, en ik heb vertraging op weg naar huis, dan wil ik hem echt schoppen

Dat je dood wilt ok, maar doe het dan tenminste ergens dat de samenleving er geen last van heeft en dat ze zoveel rommel hoeven op te ruimen.

Of denk eens aan die arme machinist, die getraumatiseerd de hele avond trillend thuis zit met een fles drank nadat jij met je egoïstische ass jezelf van kant hebt gemaakt. Als ik ergens kwaad over kan worden. Tuig.

Ik ben het echt helemaal met je eens.

[Droyd]

Heb ik ook min of meer...volgens mij doe ik dit puur als "kick", maar wil ik het idd niet echt. Gewoon beetje jezelf uitdagen.

HaWaHaai schreef op 19-01-2006 @ 15:13 :
Resultaat: 2 tanden door m'n lip, een schaafwond op mijn wang en een kapotte jas...

Whoops Ja natuurlijk loopt zoiets niet altijd goed af idd.

[Megadeth]

Ja heb het ook wel idd, maar hou me dan goed vast aan hetgeen waar ik tegen sta Zou het toch nooit doen, maar ben bang dat het automatisch gaat bij die gedachtes?

Inderdaad, die springers zijn egoistisch want een uur vertraging is een uur teveel.. spring dan van een brug of flat ofzo. Was paar maand geleden ook zo bij die hevige sneeuwval.. door zo'n springer moest ik 2 uur omreizen.

[neilvt]

Dat is normaal hoor Veel mensen hebben het in risicosituaties, dan denken ze na over wat er allemaal fout kan gaan, of hoe iets kan uitpakken zonder dat ze de intentie hebben dat daadwerkelijk te doen...

Gestoord ben je dus zeker niet.

No worries

[Elisabeth.]

Ja, ik heb dat ook ontzettend vaak. Ik woon op de tiende verdieping in een flat, en elke keer dat ik op het balkon sta, of over de gallerij loop kijk ik even naar beneden en vraag ik me af hoe het zou zijn om te springen. Niet dat ik dat ooit echt zou durven, maar toch, dat gevoel.. En ik wil eigenlijk ook nog eventjes niet dood, dus..

[CoveredEyes]

Ik heb me het wel eens afgevraagd, hoe dat zou zijn, maar ik voel de behoefte ook niet echt...

In psychologie magazine van deze maand is een heel artikel aan dit onderwerp gewijd. Het heet intrusie en is inderdaad heel normaal.

[Daboman]

Heb het in een enkel geval wel eens gehad als ik op het perron sta te wachten dat ik voor een trein wil springen. Uiteraard neem ik mezelf dan niet helemaal serieus, want ik heb geen reden om voor de trein te springen

EDIT: en dan verdwijnt die gedachte meestal net zo snel als dat ie op kwam.

[Nebula]

zuster schreef op 29-01-2006 @ 20:50 :
In psychologie magazine van deze maand is een heel artikel aan dit onderwerp gewijd. Het heet intrusie en is inderdaad heel normaal.

Heb ik ook gelezen ja. Het kwam er geloof ik op neer dat mensen van deze "dwanggedachten" dusdanig schrikken, dat ze - om het zo maar eens te zeggen - juist liever een stapje terug zullen doen i.p.v. voor de trein te springen. Handig hè?

Ik krijg zelf altijd dat soort neigingen wanneer ik in de buurt van diep water ben. Om van een boot af te springen bijvoorbeeld. En héél soms heb ik zin om verschrikkelijk kwetsende opmerkingen te maken tegen verschrikkelijk lieve mensen. Soms doe ik dan letterlijk een hand voor m'n mond.

[Ann]

Dat soort neigingen heb ik ook altijd.

Als ik een film kijk waarin iemand ontvoerd wordt, heb ik soms ook zoiets van: hoe zou het zijn als ik ontvoerd werd, of als ik iemand zou ontvoeren (bepaalde belangrijke personen voor mij zoals leraren). Het is logisch dat je zoiets nooit zou uitvoeren maar toch vind ik het raar blijven.

[Anno 1986]

Wat jullie beschrijven is heel normaal. Ieder mens heeft normen en waarden, ieder mens heeft grenzen. Het is heel logisch dat je uit nieuwsgierigheid wel eens de 'drang' krijgt om over die grens heen te gaan. Gelukkig hebben we een goed verstand, en weten we dat het heel onverstandig is om zulke dingen uit te proberen.

Echter gaat dit niet bij iedereen op. Er zijn mensen die wél depressief zijn, en er langzaam aan suicidaal van kunnen worden. Dat begint ook bij het voorstellen van hoe het zou zijn als.... en uiteindelijk zien ze die uitweg niet meer.

Wie boos is omdat hij/zij een uur vertraging heeft door een zelfmoordenaar, moet zichzelf eens goed afvragen wie hier dan de egoïst is. Ooit stil gestaan bij het verdriet van familieleden? Ooit stil gestaan bij de onmacht van de zelfmoordenaar? Wanhoop! Pure wanhoop! En geloof me of niet, maar de kracht van wanhoop is groot...

Van een flatgebouw springen, en er niets van voelen? Ik hoop het heel vaak voor al deze mensen. Natuurlijk gaat het snel, maar het is zeker voelbaar. Net als iemand die zich voor een trein werpt. Het punt is dat wanneer jij beseft hoeveel pijn het doet, dat je - als je geluk hebt - waarschijnlijk al overleden bent. En toch zul je het voelen, al is het maar een paar seconden.
Ik ben er alleen van overtuigd dat deze mensen niet zo bang meer zijn voor lichamelijke pijn, gezien ze psychisch al extremere pijnen hebben meegemaakt.

Zomaar oversteken op een station, daar zou ik voorzichtig mee zijn. Ik heb het ook eens gedaan, en werd direct goed beetgepakt door iemand die stond te wachten op het station. Die achte me ook suicidaal... Leg dat maar eens uit!

Grtjs!