Oneindigheid

[Demosthenes]

willypirate schreef op 09-04-2006 @ 18:46 :
Nouja Tijd is ook gekoppeld aan ruimte en massa in onze gedachten , waarbij we op de idee van tijd kwamen omdat massa met verschillende snelheden van positie kan veranderden.
Die verschillende snelheden en afstanden geven een indruk van chronologie , die we de naam Tijd hebben gegeven. En natuurlijk denken we bij iedere reeks of chronologie , dat deze een keer begonnen moet zijn , dat is ook een rationele gedachte. Eeuwigheid is ook niet zo makkelijk voor te stellen met in je achterhoofd de ervaring van vergankelijkheid.

gedachtenexperiment:

Je kunt Tijd bijvoorbeeld ook als eeuwigheid beschouwen , netzoals bijvoorbeeld ruimte en massa , waarbij je dan niet moet denken aan een eeuwig gelijkend blijvende vorm , maar aan een eeuwig gelijkend blijvend principe . Als je dan als uitgangspunt neemt dat de onderdelen Tijd , Ruimte en Massa eeuwige substanties zijn , die dan samen het principe werkelijkheid (óf eeuwigheid ) vormen , dan heb je als uitgangspunt een eeuwige werkelijkheid.
Maar nu , waar plakken we dan de ervaring van vergankelijkheid op?
De vergankelijkheid van Tijd , Ruimte en Massa ligt hem niet besloten in de essentie (analyse) van deze onderdelen , maar aan de manier waarop deze 3 onderdelen aan elkaar gekoppeld zijn (synthese). Je kunt als het ware in gedachten met drie punten , verschillende vormen qua driehoeken bedenken , die allemaal vergankelijk zijn , als je 1 van de punten van zo'n driehoek wat verschuifd , echter de essentie van de driehoek blijft onveranderd.

Er is dus géén moment voor het ontstaan van de onderdelen van de driehoek , want de punten die met elkaar verbonden zijn zijn eeuwig , er zijn alleen verschillende momenten waarop de punten een verschuiving maken , waarbij de indruk ontstaat van een "nieuwe" vorm en de "oude" vorm vergankelijk werd , maar waarbij tegelijkertijd het principe onveranderd blijft.

dat wat wij kennen als "tijd", is in feite beweging.

[willypirate]

Misschien , maar "beweging" is in feite relatief (net als tijd overigens volgens Einstein). In mijn gedachten experiment , stel ik dus ook dat er een 2de tijds-dimensie bestaat die ik als absoluut of eeuwig stel , naast die van relatieve tijd. (in mijn gedachten-experiment stelt relatieve tijd de "rimpel" voor)

Nu ga ik nog een stuk verder ( ja ik heb lef , ik weet het )

Visualiseer weer even een steen die in het water gegooid word en een aantal "rimpels" op het oppervalk van het water teweeg brengt. De "rimpels" vertegenwoordigen de relatieve tijd , echter absolute Tijd is de impuls of kracht , die de rimpels veroorzaakte , en in mijn gedachten-experiment ook blijft veroorzaken. In ons voorbeeld gebruiken we een steen als impuls , maar wat ik zou moeten visualiseren bij Tijd weet ik nog niet (eerst een dikke puf roken , en wie weet dan )

Dit fantasie verhaaltje (wat ik stieken hier en daar van de QM pikte) geeft dan het principe van Tijd (2 stuks tezamen) weer.
Het bijkomende voordeeltje van dit geneuzel is , dat we meteen een verklaring hebben voor de expansie van de ruimtetijd (Waarbij het achtervoegsel tijd voor relatieve staat).

De expansie word veroorzaakt door de opvolgende "rimpel" en dwingt de voorlopende rimpel tot omtrektoename.

Wat overigens dan ook leuk word , is als je kan vaststellen wanneer een expansie zich voordoet/voordeed of hoe vaak dit als eens gebeurd lijkt te zijn (relatief gezien) , je dan meteen een nieuwe tijdschronologie kunt definiëren. Maar dat is misschien iets meer voor Math

[Demosthenes]

Ik dacht zelf meer in de richting dat "tijd" slechts een gevolg is van beweging. Doordat iets verplaatst (of het nu een steen, auto, atoom of energie is maakt niet uit) ontstaat tijd. Volgens mij is het ook zo dat er geen tijd is wanneer niets beweegt.

Iets als een "moment" bestaat natuurlijk niet. Tijd, of het feit dat iets zowel op de ene als de andere plaats geweest is, bestaat niet uit aparte delen. Ik zie tijd dus ook niet als de kringels in het water. Immers, als alles op een plek is geweest en vervolgens is alles op een andere plaats, dan is er "tijd" maar bestaat de oude situatie of rimpel niet meer.

[willypirate]

Demosthenes schreef op 11-04-2006 @ 00:17 :
Ik dacht zelf meer in de richting dat "tijd" slechts een gevolg is van beweging. Doordat iets verplaatst (of het nu een steen, auto, atoom of energie is maakt niet uit) ontstaat tijd. Volgens mij is het ook zo dat er geen tijd is wanneer niets beweegt.

Iets als een "moment" bestaat natuurlijk niet. Tijd, of het feit dat iets zowel op de ene als de andere plaats geweest is, bestaat niet uit aparte delen. Ik zie tijd dus ook niet als de kringels in het water. Immers, als alles op een plek is geweest en vervolgens is alles op een andere plaats, dan is er "tijd" maar bestaat de oude situatie of rimpel niet meer.

Je denkt weer vanuit het relatieve perspectief. Als je zegt dat tijd een gevolg is van beweging , blijf je weer met het BB probleem zitten en vraag je je weer af waar de Tijd was , voordat iets in beweging kwam of werd gezet.(tenzij je beweging als eeuwigheid ziet , maar dan is relatieve tijd dat dan ook )
Je zou dan eerder moeten zeggen , dat beweging een gevolg is van tijd als impuls (en ruimte).
Denk weer aan het principe van de driehoek , de driehoek bestaat altijd , alleen de manier waarop de 3 punten met elkaar verbonden zijn is vergangkelijk te noemen door beweging van bijvoorbeeld 1 punt.

Nee wacht een ander voorbeeld. Denk weer aan het water en de rimpels , echter visualiseer er nu een papieren bootje bij. bedenk dan , dat het bootje door de rimpel met de grootste omtrek naar voren word geduwd , waarbij in dit gedachten experiment de rimpel niet onder het bootje door kan gaan om vervolgens weer door de opvolgende rimpel voortgestuwd te worden zoals we dit kennen in de praktijk. De rimpels in dit gedachten experiment nemen namelijk niet in impuls af.
Goed , het bootje word dus voortgestuwd in ruimtetijd , waarbij ie misschien zelf ook nog eens op eigen kracht een beweging maak langs de omtrek van de rimpel.

sorry ik moet hier stoppen , ik moet naar mijn werk , ik maak het verhaaltje van de week nog wel af.

Hem schreef op 09-04-2006 @ 14:50 :
Ehm beschrijf eerst eens hoe jij denkt dat een gebeurtenis plaats kan vinden zonder tijd te beslaan

Als je er vanuit gaat dat ruimte en tijd verweven zijn met elkaar (oftewel: relativiteit), is het helemaal niet zo gek om aan te nemen dat er geen tijd is, als er ook geen ruimte is.

[Hem]

Dus zou tijd moeten ontstaan, en aangezien er geen oorzaak kan zijn; immers een oorzaak zou een bepaalde gebeurtenis moeten zijn, en zonder tijd is dat onmogelijk, kan tijd niet ontstaan zijn . En dus kan massa ook nooit ontstaan zijn, omdat er geen oorzaak voor het ontstaan plaats kon vinden, aangezien het afwezig zijn van massa ook een afwezig zijn van tijd betekende.


Een filosofisch probleem, wie red ons?

[willypirate]

Hem schreef op 11-04-2006 @ 13:30 :
Dus zou tijd moeten ontstaan, en aangezien er geen oorzaak kan zijn; immers een oorzaak zou een bepaalde gebeurtenis moeten zijn, en zonder tijd is dat onmogelijk, kan tijd niet ontstaan zijn . En dus kan massa ook nooit ontstaan zijn, omdat er geen oorzaak voor het ontstaan plaats kon vinden, aangezien het afwezig zijn van massa ook een afwezig zijn van tijd betekende.


Een filosofisch probleem, wie red ons?

Ik niet , maar ik heb wel een paar leuke woordspellejes voor je.

Tijdelijkheid is de oorzaak van "onstaan" , maar "zijn" is de eeuwige essentie

[willypirate]

Wat nu , is mijn theorietje nog niet afgebrand?
Waar zijn de rationalisten?

een toevoeging dan (maar geen UP )

Hoe kan een sub-atomair deeltje op 2 plaatsen tegelijkertijd zijn ?

Denk aan de rimpels , op één van die rimpels bevind zich ons deeltje , maar tegelijkertijd bevind dit deeltje zich in de 2de tijdsdimentie. In principe bevind dit deeltje zich maar op 1 ruimtelijke positie (de rimpel) , maar aangezien er meerdere rimpels zijn , behoort datzelfde deeltje ook aan de 2de tijdsdimentie toe , waardoor het op 2 plaatsen tegelijkertijd is.
Echter moet je bij 2 plaatsen niet denken aan 2 ruimtes , maar waarbij 1 plaats/positie die van ruimtetijd (relativiteit) is , en de andere plaatst is enkel een tijdspositie ( laten we zeggen de positie op de omtrek van de rimpel , waarbij je een rechtelijn trekt naar het epicentrum van waar de steen in het water gegooid word)

Kom op mannen , effe neersabelen die hap. Dit pikken jullie toch niet?

Een sub-atomair bevindt zich nergens. Niet op één plaats, en niet op twee plaatsen. Ook niet op honderd plaatsen.

Zo goed?

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 20-04-2006 @ 22:17 :
Een sub-atomair bevindt zich nergens. Niet op één plaats, en niet op twee plaatsen. Ook niet op honderd plaatsen.

Zo goed?

Nee , waarom bevind een sub-atomair zich dan nergens?
je moet wel dingen beargumenteren dan hé , anders is het niks aan.

Omdat als dat zo zou zijn, de hele QM niet zou kloppen en we dingen zouden moeten waarnemen die we niet waarnemen.

Google maar eens naar 'inequality of Bell'.

Of zoek ernaar op dit forum.

Een deeltje heeft een golffunctie, geen plaats.

[concito]

Leuk topic dit

Wil niet afwijken van de nu lopende discussie....maar is niet het meest logische dat tijd inderdaad een circel beweging is?
Net als je dit gespiegeld zit in de hele astronomie en de natuur en eigenlijk alles.
Heb ooit gelezen (sorry geen voetnoten) dat na de big bang het heelal uitzet, dit gaat steeds sneller en des te verder je komt des te sneller de expansie is....om uiteindelijk weer in elkaar te klappen....en na een bepaalde "tijd" weer een nieuwe oerknal te veroorzaken, waar de circel weer rond mee is.
Tijd zou dan onderdeel van de kringloop zijn, bepalend hoe groot deze circel is, maar niet alles bepalend. De tijd geeft alleen aan waneer de hele cyclus opnieuw zou beginnen. Oneindigheid dus in een circel.
Zou je uit gaan van een oneindige tijd, dan zou de circel nooit weer bij het "begin" komen en zou het een rechte lijn moeten zijn. Maar hier spreken in mijn ogen dus zaken als de bestaande kringlopen tegen en het feit dat het heelal niet oneindig kan blijven uitdijen (toch?).

[willypirate]

Maar hoe kunnen ze dan een experiment uitvoeren , waarbij men deeltjes produceert , als deeltjes geen plaats hebben? Deeltjes hebben altijd een plaats , alleen staat deze niet "vast".
Het aantonen van bells ongelijkheid zou nooit experimenteel kunnen plaatsvinden als jouw uitspraak waar zou zijn.

En alles is een golffunctie , of is als golffunctie te omschrijven.

De QM klopt nog steeds als we zeggen dat een "deeltje" een plaats heeft , alleen is de QM een theorie van waarschijnlijkheidswolken en onzekerheden , dus ook wat betreft een deeltje. Dus als we de QM als volledige theorie accepteren , dan zou de relativiteits-theorie weer niet kunnen kloppen (niets kan sneller dan het licht toch?)

Jij weet net als ik , dat er de twee theorien moeilijk vereenigbaar zijn. (vandaar snaartheoriën ,enz)

Maar hoe je het ook went of keert , er is "iets" , dat "ergens" is. En dat mag best een illusie zijn , zelfs een illusie is "ergens"

[concito]

Heeft iemand trouwens een link ofzo waar ik me een beetje kan inlezen over Quantum Fysica....in begrijpelijke woorden.
Ben maar een alfa student, dus lezen kan ik wel, maar wordt het te abstract dan begrijp ik het niet meer...

willypirate schreef op 22-04-2006 @ 08:02 :
Maar hoe kunnen ze dan een experiment uitvoeren , waarbij men deeltjes produceert , als deeltjes geen plaats hebben? Deeltjes hebben altijd een plaats , alleen staat deze niet "vast".

Fout.

Het aantonen van bells ongelijkheid zou nooit experimenteel kunnen plaatsvinden als jouw uitspraak waar zou zijn.

Het bewijs is wiskundig, niet experimenteel.

En alles is een golffunctie , of is als golffunctie te omschrijven.

De QM klopt nog steeds als we zeggen dat een "deeltje" een plaats heeft , alleen is de QM een theorie van waarschijnlijkheidswolken en onzekerheden , dus ook wat betreft een deeltje.

Weer fout.

Dus als we de QM als volledige theorie accepteren , dan zou de relativiteits-theorie weer niet kunnen kloppen (niets kan sneller dan het licht toch?)

QM voorspelt helemaal niet dat dingen sneller gaan dan het licht.

Jij weet net als ik , dat er de twee theorien moeilijk vereenigbaar zijn. (vandaar snaartheoriën ,enz)

Ja.

Maar hoe je het ook went of keert , er is "iets" , dat "ergens" is. En dat mag best een illusie zijn , zelfs een illusie is "ergens"

Nee.

concito schreef op 21-04-2006 @ 22:39 :
Leuk topic dit

Wil niet afwijken van de nu lopende discussie....maar is niet het meest logische dat tijd inderdaad een circel beweging is?
Net als je dit gespiegeld zit in de hele astronomie en de natuur en eigenlijk alles.
Heb ooit gelezen (sorry geen voetnoten) dat na de big bang het heelal uitzet, dit gaat steeds sneller en des te verder je komt des te sneller de expansie is....om uiteindelijk weer in elkaar te klappen....en na een bepaalde "tijd" weer een nieuwe oerknal te veroorzaken, waar de circel weer rond mee is.

Dit is onverenigbaar met de tweede hoofdwet van de thermodynamica (hoewel niet bekend is of die wel geldig is onder Big Bang-omstandigheden).

Tijd zou dan onderdeel van de kringloop zijn, bepalend hoe groot deze circel is, maar niet alles bepalend. De tijd geeft alleen aan waneer de hele cyclus opnieuw zou beginnen. Oneindigheid dus in een circel.
Zou je uit gaan van een oneindige tijd, dan zou de circel nooit weer bij het "begin" komen en zou het een rechte lijn moeten zijn. Maar hier spreken in mijn ogen dus zaken als de bestaande kringlopen tegen en het feit dat het heelal niet oneindig kan blijven uitdijen (toch?).

Waarom zou het heelal niet oneindig kunnen blijven uitdijen?

[mathfreak]

concito schreef op 21-04-2006 @ 22:39 :
Leuk topic dit

Wil niet afwijken van de nu lopende discussie....maar is niet het meest logische dat tijd inderdaad een circel beweging is?
Net als je dit gespiegeld zit in de hele astronomie en de natuur en eigenlijk alles.
Heb ooit gelezen (sorry geen voetnoten) dat na de Big Bang het heelal uitzet, dit gaat steeds sneller en des te verder je komt des te sneller de expansie is....om uiteindelijk weer in elkaar te klappen....en na een bepaalde "tijd" weer een nieuwe oerknal te veroorzaken, waar de circel weer rond mee is.
Tijd zou dan onderdeel van de kringloop zijn, bepalend hoe groot deze circel is, maar niet alles bepalend. De tijd geeft alleen aan waneer de hele cyclus opnieuw zou beginnen. Oneindigheid dus in een circel.
Zou je uit gaan van een oneindige tijd, dan zou de circel nooit weer bij het "begin" komen en zou het een rechte lijn moeten zijn. Maar hier spreken in mijn ogen dus zaken als de bestaande kringlopen tegen en het feit dat het heelal niet oneindig kan blijven uitdijen (toch?).

Wat jij beschrijft staat bekend als het model van een oscillerend heelal, waarbij je uitgaat van een Big Bang, na verloop van tijd in een Big Crunch terechtkomt, waarna je na een nieuwe Big Bang weer na verloop van tijd in een Big Crunch terechtkomt, enzovoort. Of het heelal wel of niet blijft uitdijen is afhankelijk van de zogenaamde kritische dichtheid. Voor een kritische dichtheid <1 blijft ons heelal uitdijen, en voor een kritische dichtheid >1 zal het heelal uiteindelijk eindigen in een Big Crunch. Als de kritische dichtheid 1 is zal de omvang van het heelal na verloop van tijd constant blijven. In dat geval spreken we van een kritisch heelal. Men neemt aan dat ons heelal versneld uitdijt, en dat er dus geen sprake kan zijn van een eventuele Big Crunch, en dus al helemaal niet van een oscillerend heelal.
Wat betreft je vraag over quantumfysica zou je eens een kijkje kunnen nemen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Kwantummechanica

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 22-04-2006 @ 14:18 :
Fout.

Neen , niet fout , eerder irrationeel , maar het uitgangspunt van wetenschap en/of filosofie is nog steeds een axioma dat verwijst naar een beslissing of "iets".

Mephostophilis schreef op 22-04-2006 @ 14:18 :
Het bewijs is wiskundig, niet experimenteel.

Neen , men heeft dit aan kunnen tonen door middel van fysieke experimenten , naast de wiskundige vermoedens die men er 20 jaar daarvoor al over had. Doordat men een fysiek experiment kon uitvoeren die de wiskundige vermoedens onderbouwde , blijft er een uitgangspunt bestaan van een "zijnde".

Mephostophilis schreef op 22-04-2006 @ 14:18 :
Weer fout.

Nee hoor QM staat subjectiviteit toe , ik mag gewoon deze uitspraak maken , en intuatief voorspellingen doen

Mephostophilis schreef op 22-04-2006 @ 14:18 :
QM voorspelt helemaal niet dat dingen sneller gaan dan het licht.

Dat zeg ik ook niet . lees maar eens goed wat ik zei.

Mephostophilis schreef op 22-04-2006 @ 14:18 :Nee.

Dit is ontkenning ten top. Dus jij bent er niet?

willypirate schreef op 23-04-2006 @ 15:36 :
Neen , men heeft dit aan kunnen tonen door middel van fysieke experimenten , naast de wiskundige vermoedens die men er 20 jaar daarvoor al over had. Doordat men een fysiek experiment kon uitvoeren die de wiskundige vermoedens onderbouwde , blijft er een uitgangspunt bestaan van een "zijnde".

Nah, Bell's ongelijkheid gaat op voor alle deterministische theorieën, hij gaat juist niet op in de werkelijkheid.

willypirate schreef op 23-04-2006 @ 15:36 :
Dit is ontkenning ten top. Dus jij bent er niet?

Ik ben er wel, maar ik ben niet 'ergens'.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 24-04-2006 @ 22:02 :
Ik ben er wel, maar ik ben niet 'ergens'.

Humor , dat mag ik wel , maar als je niet ergens bent , dan ben je "nergens" , of "niets" en zelfs geen illusie. Dus je hebt gelijk als je zegt dat de QM dan niet zou kloppen , want ik neem nu "niets" waar , terwijl ik altijd dacht dat er niet zoiets als "niets" was . Het gekke van je verhaal is , dat ik je kan waarnemen , terwijl je "nergens" bent , en dit terwijl mijn zintuigen zo beperkt zijn.

willypirate schreef op 24-04-2006 @ 23:15 :
Humor , dat mag ik wel , maar als je niet ergens bent , dan ben je "nergens" , of "niets" en zelfs geen illusie. Dus je hebt gelijk als je zegt dat de QM dan niet zou kloppen , want ik neem nu "niets" waar , terwijl ik altijd dacht dat er niet zoiets als "niets" was . Het gekke van je verhaal is , dat ik je kan waarnemen , terwijl je "nergens" bent , en dit terwijl mijn zintuigen zo beperkt zijn.

dude, put down the acid

willypirate schreef op 24-04-2006 @ 23:15 :
maar als je niet ergens bent , dan ben je "nergens"

Hier ga je de mist in. Als je niet ergens bent, ben je een gelokaliseerd golfpakketje.

[willypirate]

Mephostophilis schreef op 25-04-2006 @ 12:38 :
Hier ga je de mist in. Als je niet ergens bent, ben je een gelokaliseerd golfpakketje.

okee , dus als je een gelokalisserd golpakketje bent , dan bevind je je nergens , of betergezegd , je bevind je niet ergens?
Dit druist in tegen de gedachten dat tijd en ruimte en massa met elkaar verbonden zijn. Dat maakt inzoverre niet uit , omdat het zich op quatumniveau afspeelt en relativiteit eigenlijk niet van toepassing is. Maar toch blijf ik zitten met de gedachte dat ook golfpakketjes een medium nodig hebben om waargenomen te kunnen worden. En dat medium maakt wel deel uit van relativiteit volgens mij , waardoor het ook een relatieve positie heeft binnen relativiteit.
Snap je deze gedachte?

[Silver_Rose]

Who wat zijn jullie allemaal slim.

Ik word gek hier.

willypirate schreef op 25-04-2006 @ 16:20 :
okee , dus als je een gelokalisserd golpakketje bent , dan bevind je je nergens , of betergezegd , je bevind je niet ergens?
Dit druist in tegen de gedachten dat tijd en ruimte en massa met elkaar verbonden zijn. Dat maakt inzoverre niet uit , omdat het zich op quatumniveau afspeelt en relativiteit eigenlijk niet van toepassing is. Maar toch blijf ik zitten met de gedachte dat ook golfpakketjes een medium nodig hebben om waargenomen te kunnen worden. En dat medium maakt wel deel uit van relativiteit volgens mij , waardoor het ook een relatieve positie heeft binnen relativiteit.
Snap je deze gedachte?

Nou ja, waar het om draait is dat een "positie", wiskundig gezien, oneindig klein is (het heeft geen afmetingen). Een golfpakketje heeft wél (een soort van) 'afmetingen'.

[Maaike.]

Is tijd niet een functie van materie/ruimte? Aangezien ruimte krommingen kan hebben volgens de over het algemeen aanvaarde theorien, heeft oneindigheid an niet te maken met en kromming van de tijd, oftewel een circel, iets zonder begin en eind?

Tijd is niet een functie van materie en ruimte, maar ze zijn wel met elkaar verbonden. Om uitspraken te doen over de natuur, kan je je een 'ruimte' die uit 3+1 dimensies bestaat voorstellen (ruimte-tijd). Daar zijn een paar smaakjes van, en volgens Einstein is die ruimte gekromd. Dat wordt veroorzaakt door grote massa's en ondervonden door deeltjes die die kromming volgen. Zwaartekracht is eigenlijk niets meer dan met een rechte lijn bewegen door een kromme ruimte. Dat zegt niets over de tijd, en al helemaal niet over het begin of einde daarvan. Sterker nog: de toekomst en het verleden bestaan *naast* het heden in die ruimte-tijd (denk aan het lichtkegeltjes-verhaal voor een analogie in 2+1 dimensies).

[Hem]

Iemand op een ander forum meende dat onze werkelijkheid uit planck constanten bestaat, tijd plancktijd, afstand planck afstand.

Ik zeg dat tijd en afstan niet concreet bestaan en dat het meetbare tot in het oneindige deelbaar is. Jullie mening?

[willypirate]

Hem schreef op 03-06-2006 @ 22:24 :
Iemand op een ander forum meende dat onze werkelijkheid uit planck constanten bestaat, tijd plancktijd, afstand planck afstand.

Ik zeg dat tijd en afstan niet concreet bestaan en dat het meetbare tot in het oneindige deelbaar is. Jullie mening?

Als Tijd en ruimte (afstand) niet (relatief) concreet is , dan is er niks meetbaar. Laat staan dat er dan iets te delen valt.

[mathfreak]

Hem schreef op 03-06-2006 @ 22:24 :
Iemand op een ander forum meende dat onze werkelijkheid uit Planckconstanten bestaat, tijd Plancktijd, afstand Planckafstand.

Ik zeg dat tijd en afstand niet concreet bestaan en dat het meetbare tot in het oneindige deelbaar is. Jullie mening?

Tijd en afstand bestaan wel degelijk als concrete dingen. Je kunt de afstand tot 2 voorwerpen meten, net zoals je het tijdsverloop van een bepaalde gebeurtenis kunt meten. Iedere lengte en ieder tijdsduur is daarnaast in een veelvoud van de Planckafstand en de Plancktijd uit te drukken. Dat het meetbare tot in het oneindige deelbaar is klopt niet. Zo is de energie van elektromagnetische straling bijvoorbeeld alleen maar als een discrete meetbare grootheid te beschouwen, omdat deze energie bestaat uit quanta die ieder een energiehoeveelheid h*f hebben, waarbij h de constante van Planck en f de frequentie van de elektromagnetische straling voorstelt. Een quantum is dus bij een gegeven frequentie f de kleinst mogelijke energiehoeveelheid, die niet meer verder onderverdeeld kan worden. Dat betekent dat de energie van elektromagnetische straling niet langer als een continue meetbare grootheid opgevat kan worden, zoals men oorspronkelijk in de klassieke natuurkunde veronderstelde.

[Hem]

Maargoed de planck afstand af te leggen kost wel tijd (met de snelheid van het licht de planck tijd), me dunkt dat je dan in de helft van de tijd de helft van die afstand aflegt. Hetzelfde kun je doen met één kwart van de tijd of 1/1^999999e Me dunkt dat je dus wel kunt stellen dat er nog afstand kleiner bestaat dan planck afstand, alleen is deze afstand niet van natuurkundig belang.

Wat de persoon op dit andere forum beweerde was dat wanneer er beweging is, je als het ware sprongen maakt van planck lengte.

En wat ik bedoelde met dat tijd en afstand niet concreet aanwezig zijn; tijd en afstand zijn dimensies, wat betekend dat ze pas aanwezig zijn als er iets is om in die dimensies te bestaan; massa. Deze dimensies zijn echter niet gelijk aan de massa; ze "bestaan" niet maar er wordt in bestaan.

[mathfreak]

Hem schreef op 04-06-2006 @ 14:36 :
En wat ik bedoelde met dat tijd en afstand niet concreet aanwezig zijn; tijd en afstand zijn dimensies, wat betekent dat ze pas aanwezig zijn als er iets is om in die dimensies te bestaan; massa. Deze dimensies zijn echter niet gelijk aan de massa; ze "bestaan" niet maar er wordt in bestaan.

Tijd en ruimte kunnen ook bestaan zonder aanwezigheid van massa. Uit de vergelijkingen uit de algemene relativiteitstheorie volgt namelijk dat de massaloze ruimtetijd een ruimtetijd met een kromming nul voorstelt.

[Hem]

Maar dan is de ruimtetijd dus slechts een wiskundige factor, maar niet iets wat in de concrete werkelijkheid aanwezig is.

Dat probleem heb je natuurlijk met alle toegepaste wetenschap. Het is daardoor ook helemaal niet relevant. Wat maakt het uit of er 'echt' zwaartekracht e.d. is? Waar het om gaat is, of de modellen de werkelijkheid (lees: onze metingen ervan) goed beschrijven.

[Hem]

Oh ik dacht dat het zoeken naar de waarheid was.

[mathfreak]

Hem schreef op 04-06-2006 @ 17:09 :
Oh ik dacht dat het zoeken naar de waarheid was.

Het idee dat de wetenschap zich bezighoudt met het zoeken naar de waarheid is door de wetenschapsfilosofie inmiddels al lang achterhaald.

squat schreef op 10-03-2006 @ 00:13 :
Nee, niets is allesbehalve iets.

En bedenk je dit: Wanneer er voor dit moment een oneindige hoeveelheid momenten zouden moeten zijn geweest zou dit moment nooit aangebroken zijn.

nee, maar hiervoor kan er wel 1 moment zijn geweest die een oneindig lange geschiedenis kent.

mathfreak schreef op 04-06-2006 @ 11:14 :
Tijd en afstand bestaan wel degelijk als concrete dingen. Je kunt de afstand tot 2 voorwerpen meten, net zoals je het tijdsverloop van een bepaalde gebeurtenis kunt meten. Iedere lengte en ieder tijdsduur is daarnaast in een veelvoud van de Planckafstand en de Plancktijd uit te drukken. Dat het meetbare tot in het oneindige deelbaar is klopt niet. Zo is de energie van elektromagnetische straling bijvoorbeeld alleen maar als een discrete meetbare grootheid te beschouwen, omdat deze energie bestaat uit quanta die ieder een energiehoeveelheid h*f hebben, waarbij h de constante van Planck en f de frequentie van de elektromagnetische straling voorstelt. Een quantum is dus bij een gegeven frequentie f de kleinst mogelijke energiehoeveelheid, die niet meer verder onderverdeeld kan worden. Dat betekent dat de energie van elektromagnetische straling niet langer als een continue meetbare grootheid opgevat kan worden, zoals men oorspronkelijk in de klassieke natuurkunde veronderstelde.

Komen die Planck-aftsanden enzo van Max Planck? Die van: Nur was sich messen läßt, ist wirklich. (Alleen wat zich laat meten, is werkelijk)

Robo schreef op 04-06-2006 @ 18:57 :
Komen die Planck-aftsanden enzo van Max Planck? Die van: Nur was sich messen läßt, ist wirklich. (Alleen wat zich laat meten, is werkelijk)

ja

Mephostophilis schreef op 05-06-2006 @ 01:54 :
ja

Ok en wat houdt het dan precies in? Planckafstand en Plancktijd?

[Hem]

http://en.wikipedia.org/wiki/Planck_units

[willypirate]

mathfreak schreef op 04-06-2006 @ 15:17 :
Tijd en ruimte kunnen ook bestaan zonder aanwezigheid van massa. Uit de vergelijkingen uit de algemene relativiteitstheorie volgt namelijk dat de massaloze ruimtetijd een ruimtetijd met een kromming nul voorstelt.

Met wat voor een beeld moet je je een ruimtetijd voorstellen met een kromming nul? Een oppervlak? Hoe dik is dat oppervlak? Wat is zijn omtrek en waarom? Is er een ruimte om ruimtetijd heen bij een kromming nul? Wat zegt de wiskunde eigenlijk beeldend over ruimtetijd? Tenminste dit vraag ik aan jouw persoonlijk , alszeggende ik spreek met een wiskundige .

Wat beperkt ruimtetijd eigenlijk? of is het onbeperkt?

[mathfreak]

willypirate schreef op 18-06-2006 @ 01:07 :
Met wat voor een beeld moet je je een ruimtetijd voorstellen met een kromming nul? Een oppervlak? Hoe dik is dat oppervlak? Wat is zijn omtrek en waarom? Is er een ruimte om ruimtetijd heen bij een kromming nul? Wat zegt de wiskunde eigenlijk beeldend over ruimtetijd? Tenminste dit vraag ik aan jouw persoonlijk , alszeggende ik spreek met een wiskundige .

Wat beperkt ruimtetijd eigenlijk? of is het onbeperkt?

Bij een ruimtetijd met een kromming nul moet je denken aan iets dat vlak is. Het is niet echt mogelijk om je dat visueel voor te stellen, maar denk bij een kromming nul maar aan een vel papier. Wiskundig kan de ruimtetijd alleen worden beschreven met hulpmiddelen uit de differentiaalmeetkunde, en is er geen mogelijkheid tot een "beeldende" omschrijving, even vooropgesteld dat je daarmee een visuele omschrijving bedoelt. Het is wel mogelijk om een positieve kromming visueel voor te stellen met een afbeelding van een bol, en een negatieve kromming met een afbeelding van een paardenzadel. De meetkunde die de positieve kromming beschrijft heet elliptisch, en de meetkunde die de negatieve kromming beschrijft heet hyperbolisch. De "gewone" meetkunde die een kromming nul beschrijft is de Euclidische meetkunde, die ook wel parabolisch wordt genoemd.