Liefdesverdriet: wanneer is het over?

[ZHAzha]

In januari 2006 ging mijn relatie na 4 1/2 jaar uit. We hebben een half jaar samengewoond toen ik besloot dat ik toch liever vrijgezel wilde zijn. Ik heb denk ik 1 week verdriet om hem gehad maar daarna ging er een wereld voor me open. Ik ben als een gek gaan stappen en had het ene vriendje naar het andere vriendje. Ik ging compleet los want dit had ik al 4 1/2 jaar gemist! Na een poos vol feesten kwam ik mijn 2e liefde tegen. Vanaf het begin van die relatie heb ik al getwijfeld omdat ik nog zo gewend was aan het vrij zijn en ook omdat ik het moeilijk vond om me te binden. Die twijfels hebben 10 maanden aangehouden en het was al 2 x uitgeweest toen ik het helemaal zat was! Nu heb ik hier 2 weken geleden een punt achter gezet ik was het twijfelen aan de relatie zo zat! En voor hem was het ook geen doen meer. Nu is het 2 weken uit en ik voel me redelijk.. aan de ene kant voel ik me heel erg sterk en wil ik alles uit mijn leven halen wat erin zit en heb ik nieuwe doelen voor ogen. Maar aan de andere kant mis ik mijn maatje die ik 10 maanden lang elke dag zowat zag! Ik merk aan mezelf dat ik er best goed mee om kan gaan en ik mezelf ook tijd geef om verdrietig te zijn. Ik spreek veel af met vriendinnen en praat veel! Dat helpt mij enorm! Soms ben ik bang dat het nog heel lang gaat duren voordat ik een nieuwe vriend heb want stiekem verlang ik naar een fijne relatie. Maar aan de andere kant weet ik op een of ander manier dat het allemaal wel goed komt met mij. Ik dacht dat ik in een groot zwart gat zou gaan vallen maar ik ben gek genoeg heel erg positief geworden en sta sterk in mijn schoenen. Wat ik wel moeilijk vind is om hem te spreken.. we hebben alleen nog maar contact gehad via mail en msn en dat is nou niet echt de ideale manier. Hij wil graag vrienden blijven, dit wil ik ook maar ik merk aan hem dat hij dit nog lang niet kan en het eerst moet verwerken dat het uit is en mij moet loslaten, en andersom ook.

Ook al mis ik mijn maatje heel erg ik sta achter mijn beslissing en sta stevig in mijn schoenen. Geef jezelf tijd. Doe fijne en ook leuke dingen met vriendinnen, praat er veel over! Dit helpt mij ook enorm veel! Je mag verdrietig zijn en laat die tranen op zijn tijd maar komen! Wat maakt het uit! Je zult vanzelf zien dat het langzaamaan slijt. Of het nou maanden duurt of misschien maar een paar weken.

[ZHAzha]

Jeetje sorry, zit ik hier gewoon even mijn "liefdes" verhaal te typen terwijl dit topic om jou draait!
Maarja, we zitten ook een beetje in het zelfde schuitje

[x-spekkie-x]

ZHAzha schreef op 09-04-2007 @ 09:04 :
Jeetje sorry, zit ik hier gewoon even mijn "liefdes" verhaal te typen terwijl dit topic om jou draait!
Maarja, we zitten ook een beetje in het zelfde schuitje

Dat is juist de bedoeling Verhalen van anderen laten zien op welke manier het ook kan. Sterkte trouwens

[***ailá***]

de 1e keer dat ik verliefd was had ik goed contact met m, maar hij was niet verliefd. Al gedroeg hij zich wel zo een jaar lang. Toen bleek dat hij toch alleen maar *aardig* was was dat best wel een klap. Nooit meer ben ik zo erg verliefd geweest haha, en het heeft 3 jaar geduurd voor ik naar een ander keek

Vandaar dat ik al bijna 18 was en nog steeds nooit een vriendje had gehad. Daarna is het wel van de grond gekomen... En na 2 jongens kwam ik mn ex tegen (hijs dus inmiddels mn ex) met wie t serieus was. En toen dat dus uitging was ik heel erg verdrietig en dat is nu.... bijna 3 maanden geleden. En de pijn voel ik nog steeds --> je mist gwn je maatje

tering ik dacht dat ik er vanaf was(zijn anderhalf jaar, tussendoor af en toe weer stelletje geweest wel, uit elkaar), maar heb onwijs last van 'random memories sneaking up on me' de laatste dagen....

[ZHAzha]

Nou gister had ik ook een dip...

1 tip voor jou! Ga niet naar romantische komedie's kijken.. waar veel liefde en geluk inzit.. je word er alleen maar depri van

[Milll]

precies! dan krijg je alleen maar dat waarom-zij-nou-wel-en-ik-niet-gevoel

[***ailá***]

idd dat vond ik ook verschrikkelijk. Ik ging juist zielige films kijken waar geliefden uit elkaar gerukt werden enzo, dan krijg je het gevoel: ik heb contact met lotgenoten (en dan niet titanic, want zij hielden echt veel van elkaar, of althans, dat was de bedoeling van de film)

[x-spekkie-x]

ZHAzha schreef op 10-04-2007 @ 19:36 :
Nou gister had ik ook een dip...

1 tip voor jou! Ga niet naar romantische komedie's kijken.. waar veel liefde en geluk inzit.. je word er alleen maar depri van

Dat was het eerste wat ik deed in de eerste week
Maar daar had ik niet zo'n last van. Ik kon me heel erg inleven in de film en het daarna weer naast me neer leggen

x-spekkie-x schreef op 11-04-2007 @ 07:31 :

Dat was het eerste wat ik deed in de eerste week
Maar daar had ik niet zo'n last van. Ik kon me heel erg inleven in de film en het daarna weer naast me neer leggen

Ik ging gruwelijke films kijken In de trant van 'erger kan toch niet'.

[Bloem]

Bartezz schreef op 09-04-2007 @ 22:08 :
tering ik dacht dat ik er vanaf was(zijn anderhalf jaar, tussendoor af en toe weer stelletje geweest wel, uit elkaar), maar heb onwijs last van 'random memories sneaking up on me' de laatste dagen....

Volgens mij blijf je dat houden totdat je weer écht op iemand anders verliefd wordt.

[Parpar]

Bij mij is het nu een half jaar uit (time flies!) en gaat het langzaamaan weer beter gelukkig.. in het begin, de eerste twee maanden, was ik echt een wrak. Nu zit ik alleen met het probleem dat ik samen met hem een vak moet volgen komende periode, en dat zie ik echt niet zitten. Vanaf week 1 snapte hij al niet meer waarom het mij zo'n pijn deed dat we uit elkaar waren, want meneer had zogenaamd allang door dat het bijna uit was. Ikzelf zag het niet aankomen en juist op dat moment was hij mijn alles..
Wat ook naar is is dat we in een klein stadje wonen, dezelfde vrienden hebben, dezelfde vereniging, dezelfde studie en dan nu ook nog eens hetzelfde keuzevak. En ik probeer hem nog steeds te vermijden, vind het echt niet tof om hem te zien (maar bij het uitgaan kan ik er wel tegen gelukkig, sta ik lekker te dansen, hoef je met niemand te praten).
Het doet nog steeds erg veel pijn en juist vanmiddag nog vroeg ik aan een vriendin hoelang het nog ging duren maar pfff.. het lijkt erop dat het niet zomaar voorbij is. Mjah, in ieder geval schijnt de zon weer en kan ik gelukkig weer lachen en genieten .


veel sterkte Spekkie, en alle anderen die ook zo'n tijd doormaken Geniet van de zon en het voorjaar!