depressief? Ik weet het zelf niet meer.

[*oma*]

trophus schreef op 26-04-2007 @ 16:04 :
Ik hoop dat het op termijn resultaat oplevert, voorlopig probeer ik het in ieder geval vol te houden. Ik geloof er niet echt in, ik heb er eigenlijk geen hoop meer in, maar ik probeer het toch, het is beter dan niets.

Dat is een self fulfilling prophecy. Als je zo blijft denken zal het ook niet helpen. Geluk en blijdschap komen van binnenuit. Probeer maar eens een hele dag met een glimlach rond te lopen, dan zul je je vanzelf beter gaan voelen.

trophus schreef op 26-04-2007 @ 16:56 :
Misschien zou huilen helpen, maar hoe verdrietig ik ook wordt, ik kan het gewoon niet meer, ben emotioneel flink afgestompt.

Huilen helpt niet, zolang je niet getroost wordt.

*oma* schreef op 01-05-2007 @ 13:27 :
Huilen helpt niet, zolang je niet getroost wordt.

Huilen zonder getroost te worden kan soms best opluchten.

[*oma*]

Leonoor schreef op 01-05-2007 @ 13:32 :
Huilen zonder getroost te worden kan soms best opluchten.

Het kan enigszins opluchting geven. Maar moeder natuur heeft ons niet laten huilen om het huilen, maar om het troosten.

*oma* schreef op 01-05-2007 @ 13:36 :
Het kan enigszins opluchting geven. Maar moeder natuur heeft ons niet laten huilen om het huilen, maar om het troosten.

Ik heb moeder natuur nog nooit gesproken, ik heb dus geen flauw idee wat haar bedoeling ervan was.

Ik denk dat het ook afhankelijk is van wat je definitie van huilen is...als je het zoals de Van Dale ziet als 'een uiting van emoties', dan hoeft het doel ervan niet het vinden van troost te zijn, dan kan het uiten van de emotie zelf ook het doel zijn.

[*oma*]

Leonoor schreef op 01-05-2007 @ 15:10 :
Ik heb moeder natuur nog nooit gesproken, ik heb dus geen flauw idee wat haar bedoeling ervan was.

Haha, ik ook niet XD

Leonoor schreef op 01-05-2007 @ 15:10 :

Ik denk dat het ook afhankelijk is van wat je definitie van huilen is...als je het zoals de Van Dale ziet als 'een uiting van emoties', dan hoeft het doel ervan niet het vinden van troost te zijn, dan kan het uiten van de emotie zelf ook het doel zijn.

Maar dat zegt nog niet dat het helpt. Puppies hebben grote ogen zodat ze schattig zijn. Mensen huilen, zodat je getroost worden.
Maar eigenlijk is dit een hele andere discussie . Mss een topic waard?

[madelief21]

Hey !

In principe is alles al zo'n beetje gezegd hier. Wat ik je wel kan zeggen, ben je niet gewoon een beetje perfectionistisch van jezelf waardoor alles gewoon minder goed gaat dan je wilt? Bovendien ben je serotonine gebrekig en dat zorgt natuurlijk ervoor dat je snel bij het minste geringste in een depressie raakt. Gun jezelf kleine overwinningen en ga niet gelijk met to do listjes werken / subdoelen stellen en doelen stellen. Gewoon even eerst omhoog krabbelen en uitzoeken wat je echt nodig hebt. Voor vrienden hoef je niet echt de moeite te doen, athans het klikt en ze blijven automatisch bij je mits ze bij je passen. Athans dit is mijn ervaring. Je moet niet te graag willen met iedereen te willen klikken dat is gewoon niet realistisch. Misschien dat hierdoor juist je zelfbeeld omlaag gaat omdat je jezelf hierdoor gaat realiseren minder te zijn dan de rest. Als je altijd alles vanuit het negatieve blijft benaderen zul je ook in de toekomst de negatieve scenario's blijven aantrekken.. maar goed dit zal je vast bekend in de oren klinken. Misschien ben je gewoon wat hooggevoelig en is het een idee om eens rond te kijken op een forum die zich daar op richt, mijn ervaring is dat je vaak met gevoelige mensen beter gesprekken kunt voeren, kortom het moet echt wel haalbaar zijn om mensen te vinden die in dat opzicht bij je passen. De vluchtige, extraverte, oppervlakkige mensen kun je als vrienden hebben of willen maar is het niet veel belangrijker dat je een dieper contact opbouwt volgens mij laten die mensen je ook niet zomaar in de steek. Mijn ervaring bij mezelf is dat als ik omga met de snelle, extraverte mensen in de maatschappij dat ik mezelf totaal verlies ik voel me absoluut niet mezelf en ik kan nou eenmaal niet anders dan mezelf zijn dus zoek ik het toch anders op. Ik ken het gevoel om in een depressie te raken hoor, je omschrijf is wel heftig maar ik denk dat er veel mensen op dit forum zijn die zich door jouw topic aangesproken voelen.

Iedereen heeft negatieve dingen in zijn leven meegemaakt het is ook ontzettend lastig om zoiets te relativeren en een plaatsje te geven want sommige situaties, geuren, muziek of wat dan ook kan je weer helemaal in die downe toestand brengen.

Het is zeker niet de bedoeling dat je jezelf afhankelijk maakt in je geluk. Maar het geeft niet, heel veel mensen maken deze fout. Het is ook best te begrijpen dat je een partner zoekt waarmee je veel intieme gesprekken kunt delen. En die ga je dan ook echt wel vinden, het is alleen een kwestie van geduld en iemand op het juiste moment treffen en het natuurlijk de tijd en rust geven om het te kunnen laten groeien.

Wat ook werkt, athans voor mij om genuanceerder te gaan spreken. Het lukt me nooit wordt dan opeens. Soms lukt het me gewoon niet, soms lukt het me gewoon wel. Misschien vind je dit onzin maar het heeft wel gelijk invloed op je verwerking.

Hopelijk ben ik in dit verhaal niet te veel van de hak op de tak gesprongen, heb ik zelf namelijk ook nog weleens moeite mee. Het grootste deel zal wel duidelijk zijn...

succes en anders weet je me te vinden, je mag me persoonlijk bericht sturen.

Groetjes,

*oma* schreef op 01-05-2007 @ 13:27 :
Huilen helpt niet, zolang je niet getroost wordt.

Er is inderdaad onderzoek naar gedaan dat troost zoeken een functie van huilen is. Een kanttekening hierbij is echter dat de functie van alleen huilen nog niet onderzocht is.

Oftewel: troost zoeken is een functie van huilen, maar niet de enige functie.

Tot zover je stelling

*oma* schreef op 01-05-2007 @ 16:00 :
Puppies hebben grote ogen zodat ze schattig zijn.

Volgens mij is dat meer omdat het lichaam van een baby (wat een pup tenslotte ook is) nog niet volgroeid/ontwikkeld is. Een mensenbaby heeft in verhouding bv. ook een groter hoofd dan een volwassen mens.

Maar het lijkt me idd een andere discussie.

Offtopic:

Leonoor schreef op 03-05-2007 @ 08:19 :
Volgens mij is dat meer omdat het lichaam van een baby (wat een pup tenslotte ook is) nog niet volgroeid/ontwikkeld is. Een mensenbaby heeft in verhouding bv. ook een groter hoofd dan een volwassen mens.

Maar het lijkt me idd een andere discussie.

Ja maar wij zijn zo geprogrammeerd dat we grote ogen, fijne/zwakke andere gelaatstrekken, grote hoofden en zacht haar/zachte huid, en van die 'kleine geluidjes' schattig vinden en dus denken "Ooooh hebben verzorgen knuffelen." Andere (zoog)dieren hebben dat ook, meen ik me te herinneren.