Trouwen

[Inanis]

stout! schreef:

Waarom zou een ander mijn relatie serieus moeten nemen

Ik vind juist dat je een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn

Je bent juist dromerig en naief als je denkt tot je fase van gerimpelde uitgelebberde huid helemaal happy en gelukkig met een bepaalde persoon samen te zijn.

[aapje]

Inanis schreef:

Ik vind juist dat je een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn

Je bent juist dromerig en naief als je denkt tot je fase van gerimpelde uitgelebberde huid helemaal happy en gelukkig met een bepaalde persoon samen te zijn.

Sorry maar wat is liefde als het ophoudt als je oud en rimpelig bent, is er dan uberhaupt wel liefde?

[Inanis]

aapje schreef:

Sorry maar wat is liefde als het ophoudt als je oud en rimpelig bent, is er dan uberhaupt wel liefde?

Dat zeg ik niet,
ik vind het niet realistisch om er van uit te gaan voor altijd met de ander samen te zijn.
En het is vrij logisch dat verliefdheid niet echt veelvoorkomend zal zijn onder oude gerimpelde mensen, schoonheid en aantrekkelijkheid zijn daar vaak ver te zoeken.
Toch kun je nog intens van elkaar houden en een ander als je partner zien.
Liefde.. als in houden van kan ook gewoon.

Ik weet niet of ik wel wil trouwen.
Ik schreeuwde altijd bij hoog en bij laag dat ik dat niet wilde, ik vind het stom en ik hoef niet zo nodig aan mijn familie en vrienden te bewijzen dat ik van mijn vriend hou. Hij weet dat ik van hem hou en dat is genoeg.
Verder, sja, als je samen een huis wilt kopen, of als je samen kinderen krijgt is het gewoon handig om een verbintenis te hebben, maar dat kan ook door middel van een samenlevingscontract of iets in die richting.
Ik vind het ook zo overtrokken dat gedoe met die jurken, kapsels, taarten, feesten, burgemeester, kerk blabla. Teveel gedoe en teveel geld voor een dag.

Hoewel het me ergens ook wel romantisch lijkt, maar dan niet met teveel gedoe, gewoon heel klein met wat familie en een paar vrienden. En daarna lekker lang op vakantie met z'n tweeen. Op wereldreis ofzo

stout! schreef:

Waarom zou een ander mijn relatie serieus moeten nemen

Eens. Tot op zekere hoogte vind ik het wel belangrijk wat een ander van mijn relatie vind, maar als het er op aan komt is het alleen belangrijk wat hij en ik ervan vinden.

Inanis schreef:

Ik vind juist dat je een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn

Je bent juist dromerig en naief als je denkt tot je fase van gerimpelde uitgelebberde huid helemaal happy en gelukkig met een bepaalde persoon samen te zijn.

Ook eens, maar met toevoeging: Ik denk inderdaad dat je naief bent als je er van uit gaat dat je altijd samen zal blijven. Dat gebeurt namelijk niet zomaar, daar is heel veel investering voor nodig van beide kanten in je relatie, en zelfs dan is het geen garantie. Mijn vriendin zei voordat ik trouwde: 'Denk niet dat je na je trouwdag een roze wolk krijgt. Nee, dan begint het knokken pas écht.'
Ervan uit gaan dat je bij elkaar blijft is in mijn ogen een valkuil omdat je dan dingen voor lief gaat nemen met alle gevolgen van dien. Maar goed, dat geldt net zo goed als je niet getrouwd bent.

En verder vind ik dat je je trouwdag moet invullen zoals je zelf wilt. Wij zijn best groot getrouwd, terwijl mijn zus liever met een groepje van max 20 man ergens in een tuin een feestje bouwt. Een trouwdag moet in mijn ogen een persoonlijk iets zijn.

[stout!]

Inanis schreef:

Ik vind juist dat je een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn

Je bent juist dromerig en naief als je denkt tot je fase van gerimpelde uitgelebberde huid helemaal happy en gelukkig met een bepaalde persoon samen te zijn.

Ik vind niet dat dat er iets mee te maken heeft, zoals je zegt kunnen mensen wel heel lang (in veel gevallen voor altijd) van elkaar blijven houden en een huwelijk is m.i. meer op liefde en partnerschap gebaseerd dan op verliefdheid.

Het serieus nemen van een relatie heeft voor mij niet te maken met danwel te denken "We blijven voor altijd en eeuwig bij elkaar" (want dat weet je niet), of "Het duurt toch niet mijn hele leven" (want dat weet je ook niet).

Ik neem mijn relatie serieus omdat ik er nu voor kies, omdat ik weet dat ik van hem hou en graag bij hem wil zijn. Ik heb de intentie om bij hem te blijven en voor hem te vechten. Maar dat geeft geen garantie op succes (of mislukking).

Daarom heeft het serieus nemen daar wat mij betreft niks mee te maken, omdat dat een onzekere factor is.

[Inanis]

stout! schreef:

Ik vind niet dat dat er iets mee te maken heeft, zoals je zegt kunnen mensen wel heel lang (in veel gevallen voor altijd) van elkaar blijven houden en een huwelijk is m.i. meer op liefde en partnerschap gebaseerd dan op verliefdheid.

Het serieus nemen van een relatie heeft voor mij niet te maken met danwel te denken "We blijven voor altijd en eeuwig bij elkaar" (want dat weet je niet), of "Het duurt toch niet mijn hele leven" (want dat weet je ook niet).

Ik neem mijn relatie serieus omdat ik er nu voor kies, omdat ik weet dat ik van hem hou en graag bij hem wil zijn. Ik heb de intentie om bij hem te blijven en voor hem te vechten. Maar dat geeft geen garantie op succes (of mislukking).

Daarom heeft het serieus nemen daar wat mij betreft niks mee te maken, omdat dat een onzekere factor is.

Je interpreteert me anders dan waar ik op doel.

[stout!]

Nala schreef:

Eens. Tot op zekere hoogte vind ik het wel belangrijk wat een ander van mijn relatie vind, maar als het er op aan komt is het alleen belangrijk wat hij en ik ervan vinden.

Natuurlijk vind ik het tot op zekere hoogte ook wel belangrijk of in ieder geval prettig dat andere mensen mijn relatie goedkeuren, of ons 'een leuk stel' (brrr) vinden.

Als ze echter mijn relatie niet serieus zouden nemen omdat ik niet van plan ben te trouwen, moeten ze dat lekker zelf weten. Ik zou nooit trouwen om die goedkeuring of status, die maatschappelijke acceptatie te bereiken. Dat vind ik nou wel echt achterhaald.

[stout!]

Inanis schreef:

Je interpreteert me anders dan waar ik op doel.

Ik reageerde eigenlijk alleen op je eerste stukje, namelijk dat je "een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn".

Verder ben ik het met je eens dat het niet verstandig is om weg te zwijmelen bij het idee van eeuwige en onaantastbare liefde, als je oud en gerimpeld bent zul je je huwelijk op een heel andere manier invullen dan op je 25e en dan moet je zorgen dat je wat meer overhebt om op te bouwen dan alleen romantische gevoelens.

stout! schreef:

Natuurlijk vind ik het tot op zekere hoogte ook wel belangrijk of in ieder geval prettig dat andere mensen mijn relatie goedkeuren, of ons 'een leuk stel' (brrr) vinden.

Als ze echter mijn relatie niet serieus zouden nemen omdat ik niet van plan ben te trouwen, moeten ze dat lekker zelf weten. Ik zou nooit trouwen om die goedkeuring of status, die maatschappelijke acceptatie te bereiken. Dat vind ik nou wel echt achterhaald.

qft, vooral ook het brrrrrrrr gedeelte

trouwen, misschien.. In ieder geval het liefst op een ver eiland in T shirt zonder verre familie kennissen etc.

wat mij betreft zijn er veel mooiere manieren waarop je elkaar ' ultiem' de liefde kan verklaren

[Inanis]

stout! schreef:

Ik reageerde eigenlijk alleen op je eerste stukje, namelijk dat je "een relatie heel serieus neemt als je er van uit gaat dat het niet voor een leven lang zal zijn".

Verder ben ik het met je eens dat het niet verstandig is om weg te zwijmelen bij het idee van eeuwige en onaantastbare liefde, als je oud en gerimpeld bent zul je je huwelijk op een heel andere manier invullen dan op je 25e en dan moet je zorgen dat je wat meer overhebt om op te bouwen dan alleen romantische gevoelens.

Nouja ik heb voor mezelf veel fijnere dromen als ik op oudere leeftijd ben dan een beeld van een oude ik met een vriendin/vrouw van dezelfde leeftijd.

Ik zou mezelf zien staan met een groep achter mij, een betere wereld, een gedeelde visie, een nieuwe verlichting.
En als ik eenmaal echt oud en nutteloos ben geworden, dan wil ik gewoon op een soort reis geestelijk en of fysiek gaan voordat ik dood ga.
Sowieso als ik de kans krijg dan nog een boek schrijven, het einde van een hoofdstuk.

[deoxyribose]

Chimera schreef:

M'n vriendin zal waarschijnlijk d'r moeders naam aannemen als we trouwen, i.v.m. het huis dat al een tijd in de familie zit. Dus als we gaan trouwen krijgt ze er een naam bij, maar niet de mijne

Ik heb ook een huis in de familie, en nog wat fondsen en andere dingen. En daar blijft mijn schoonfamilie mooi vanaf. Al heeft dat niet zoveel te maken met de naam van je man aannemen. Maar ik ben trots op m'n familie en afkomst, dus ik houd m'n meisjesnaam.

Morgan schreef:

Blijkbaar gaan die mensen er niet vanuit dat hun relatie hun leven lang stand zal kunnen houden, en dan kunnen ze inderdaad beter niet trouwen. Maar het is in het algemeen natuurlijk geen argument tegen, want er zijn genoeg mensen die nooit uit elkaar gaan.

Er zijn ook genoeg mensen die de loterij winnen, toch is dat geen reden om er vanuit te gaan dat je de loterij zult winnen.

Kazet Nagorra schreef:

Er zijn ook genoeg mensen die de loterij winnen, toch is dat geen reden om er vanuit te gaan dat je de loterij zult winnen.

50% =/= 0,00001%, Kazet! Of je moet niet alleen de miljoenen bedoelen, natuurlijk. Hoe dan ook gaat de vergelijking niet op, want zo'n gok is het huwelijk nou ook weer niet. Ik denk dat ik met realistischere ideeën een relatie en dus ook een eventueel huwelijk in ga dan de gemiddelde mens, dat ik van tevoren er ook beter over na zal denken, en dat de kans op slagen in mijn geval iig dus groter is dan gemiddeld. (En voor het geval je de ander erbij wil betrekken: ik denk dus ook goed na over of híj in staat is om zoiets op te bouwen ). Er zit heel wat meer eigen inbreng in een huwelijk dan in de loterij

[Qimm]

Ik ben trouwens ook voor een kleine bruiloft (relatief dan) Gewoon alleen goede vrienden en directe familie, dus niet alle ooms en tantes, neven en nichten die ik toch al nooit zie/spreek erbij. Ook de buren niet en andere mense nwaar ik wel eens hoi tegen zeg.
Klein, fijn en gezellig is onze opzet. Wel weet ik al welke band we willen (Want dat hoort er wel bij vind ik!!)

Morgan schreef:

50% =/= 0,00001%, Kazet! Of je moet niet alleen de miljoenen bedoelen, natuurlijk.

Het gaat er gewoon om dat je argument in het geheel niet geldig is.

Hoe dan ook gaat de vergelijking niet op, want zo'n gok is het huwelijk nou ook weer niet. Ik denk dat ik met realistischere ideeën een relatie en dus ook een eventueel huwelijk in ga dan de gemiddelde mens, dat ik van tevoren er ook beter over na zal denken, en dat de kans op slagen in mijn geval iig dus groter is dan gemiddeld. (En voor het geval je de ander erbij wil betrekken: ik denk dus ook goed na over of híj in staat is om zoiets op te bouwen ). Er zit heel wat meer eigen inbreng in een huwelijk dan in de loterij

Bijna iedereen die in een huwelijk stapt zal denken dat het zal slagen (even sociale druk e.d. niet meegerekend), anders begin je er niet aan.

Kazet Nagorra schreef:

Het gaat er gewoon om dat je argument in het geheel niet geldig is.Bijna iedereen die in een huwelijk stapt zal denken dat het zal slagen (even sociale druk e.d. niet meegerekend), anders begin je er niet aan.

Net zo min is "Het gaat zo vaak fout, daarom kan ik er beter helemaal niet aan beginnen" een argument, dan.

Je wil niet weten hoeveel mensen gaan trouwen met mensen die niet goed bij ze passen, waarvan ze éigenlijk wel hadden kunnen weten dat het ooit mis zou lopen, maar ze denken dat liefde toch wel overwint. Niks leuker dan verliefdheid en ik zou zeker ook niet trouwen als je niet erg veel van elkaar houdt, maar ik zou er óók niet aan beginnen als je het enkel op basis van die passie doet. Zoek eerst maar eens uit of je samen kunt leven, of je dezelfde dingen wilt in je leven, en of je überhaupt wel hetzelfde verwacht van een huwelijk. En er zijn écht heel veel mensen die dat niet of niet genoeg doen voor ze grote stappen zetten - zeker van de mensen die uit elkaar zijn gegaan.

[Volk]

Morgan schreef:

Net zo min is "Het gaat zo vaak fout, daarom kan ik er beter helemaal niet aan beginnen" een argument, dan.

Je wil niet weten hoeveel mensen gaan trouwen met mensen die niet goed bij ze passen, waarvan ze éigenlijk wel hadden kunnen weten dat het ooit mis zou lopen, maar ze denken dat liefde toch wel overwint. Niks leuker dan verliefdheid en ik zou zeker ook niet trouwen als je niet erg veel van elkaar houdt, maar ik zou er óók niet aan beginnen als je het enkel op basis van die passie doet. Zoek eerst maar eens uit of je samen kunt leven, of je dezelfde dingen wilt in je leven, en of je überhaupt wel hetzelfde verwacht van een huwelijk. En er zijn écht heel veel mensen die dat niet of niet genoeg doen voor ze grote stappen zetten - zeker van de mensen die uit elkaar zijn gegaan.

Mee eens.

Ik moet trouwens zeggen dat ik het niet naief vind dat er mensen zijn die denken dat ze de rest van hun leven samen zullen blijven. Ik denk dat, en mijn vriend denkt dat, en als het aan ons ligt zal het ook zo zijn. En gelukkig ligt het ook geheel aan ons. Ik weet dat het mogelijk is, maar dat je er allebei wel bereid voor bereid moet zijn om te strijden voor elkaar. En natuurlijk niet trouwen als je verliefd bent. Maar de verliefdheid weg laten zakken en realistisch kijken naar wat je wilt. Zonder de roze wolk. Vroeger hielden mensen zich meer aan beloftes, vroeger was het echt tot in de dood. Dat ligt geheel aan jezelf, daar moet je voor werken. Ik denk dat het realistisch is om te denken dat je later nog uit elkaar kan gaan, maar ook dat je voor altijd samen blijft. HEt ligt aan je instelling en je eigen persoon en de persoon waar je mee bent.

[Fingon]

Volk schreef:

Mee eens.
Vroeger hielden mensen zich meer aan beloftes, vroeger was het echt tot in de dood. Dat ligt geheel aan jezelf, daar moet je voor werken. Ik denk dat het realistisch is om te denken dat je later nog uit elkaar kan gaan, maar ook dat je voor altijd samen blijft.

En hoevaak werden ze daar gelukkig van?
Vroeger bleef men vaker bij elkaar(hield men zich aan trouwbelofte) omdat je als je scheidde heel veel sociale problemen kreeg, scheiden was niet normaal, en in een beetje streng-christelijke omgeving was je meteen een paria.
Dan begrijp ik wel waarom men dan bij elkaar blijft.

Ik zou op dit moment wel willen trouwen, maar eigenlijk om heel suffe redenen.. Ik heb door in het buitenland gewoond te hebben vrienden in verschillende landen en een bruiloft is DE reden voor hen om hierheen te komen allemaal tegelijk. Een simpel "liefdesfeestje" gaat dat nog niet voor elkaar krijgen denk ik.. en ik zou hen heel graag voorstellen aan al mijn mensen hier en andersom.

Euh ja, en daarom wil ik dan trouwen :')

Verder vind ik het ook gewoon romantisch en een leuk feestje, maar mijn vriend heeft er niet zoveel mee dus ik weet niet of het er ooit van gaat komen. En al dat "bezit" en "status" en "verouderd" geblablaat vind ik zo een onzin. Het is je goed recht er zelf geen behoefte aan te hebben, maar is het nu echt zo moeilijk voor te stellen dat mensen dat gewoon -leuk- vinden?

Morgan schreef:

Net zo min is "Het gaat zo vaak fout, daarom kan ik er beter helemaal niet aan beginnen" een argument, dan.

Zeker.

Je wil niet weten hoeveel mensen gaan trouwen met mensen die niet goed bij ze passen, waarvan ze éigenlijk wel hadden kunnen weten dat het ooit mis zou lopen, maar ze denken dat liefde toch wel overwint. Niks leuker dan verliefdheid en ik zou zeker ook niet trouwen als je niet erg veel van elkaar houdt, maar ik zou er óók niet aan beginnen als je het enkel op basis van die passie doet. Zoek eerst maar eens uit of je samen kunt leven, of je dezelfde dingen wilt in je leven, en of je überhaupt wel hetzelfde verwacht van een huwelijk. En er zijn écht heel veel mensen die dat niet of niet genoeg doen voor ze grote stappen zetten - zeker van de mensen die uit elkaar zijn gegaan.

Ja, daarom vind het ook erg onverstandig als mensen trouwen terwijl ze elkaar minder dan 5 jaar kennen. Die verliefdheid gaat weg, en je weet nog niet of je relatie daar tegen bestand is.

Kazet Nagorra schreef:

Ja, daarom vind het ook erg onverstandig als mensen trouwen terwijl ze elkaar minder dan 5 jaar kennen. Die verliefdheid gaat weg, en je weet nog niet of je relatie daar tegen bestand is.

Ik denk dat het misschien nog wel belangrijker is dat je samen hebt gewoond...dat is toch heel anders dan ieder je eigen huis hebben, enz.

Natuurlijk kan het ook zonder dat alles goed gaan, maar ik denk dat de kans groter is als je elkaar goed kent en ook al samenwoont (omdat je elkaar dan vaak op een andere manier leert kennen).

[aapje]

Inanis schreef:

Dat zeg ik niet,
ik vind het niet realistisch om er van uit te gaan voor altijd met de ander samen te zijn.
En het is vrij logisch dat verliefdheid niet echt veelvoorkomend zal zijn onder oude gerimpelde mensen, schoonheid en aantrekkelijkheid zijn daar vaak ver te zoeken.
Toch kun je nog intens van elkaar houden en een ander als je partner zien.
Liefde.. als in houden van kan ook gewoon.

Verliefdheid verdwijnt inderdaad maar dat betekent dan niet dat er geen andere gevoelens meer zijn.Houden van is veel sterker dan verliefdheid. Ik vind het zeker niet naief om er vanuit te gaan om altijd met de ander samen te zijn. Ik zie op mn werk vaak zat mensen die bijv. al langer dan 50 jaar getrouwd zijn, het komt misschien steeds minder voor, maar dat betekent niet dat het daarom bijna onmogelijk is.Het is ook een kwestie van wilskracht en doorzettingsvermogen.

[Volk]

Fingon schreef:

En hoevaak werden ze daar gelukkig van?
Vroeger bleef men vaker bij elkaar(hield men zich aan trouwbelofte) omdat je als je scheidde heel veel sociale problemen kreeg, scheiden was niet normaal, en in een beetje streng-christelijke omgeving was je meteen een paria.
Dan begrijp ik wel waarom men dan bij elkaar blijft.

Vaak zat. Want je hebt er ook voor gekozen bij elkaar te blijven en samen voor elkaar te vechten. Natuurlijk zullen er wel ook slechte huwelijken zijn maar het gaat ook vaak zat goed als je beseft waar je mee bezig bent en niet hals over kop gaat trouwen.

[I C U]

Trouwen? Ik weet het niet, hangt ook van hem af. Aan de ene kant is trouwen retepraktisch, maar dat zou niet de enige reden moeten zijn. Het is ergens ook een bezegeling van de relatie en liefde enzo. Mjah, ik ben alleen niet altijd even romantisch, dus het belangrijkste voor mij is het praktische deel Maar wie weet, als hij het lief vraagt...

[Kitten]

5 jaar is biologisch gezien een belangrijke mijlpaal voor relaties. Na 5 jaar raakt een mens van zijn verliefdheid af en is geneigd weer een nieuwe partner te zoeken. Omgerekend: 5 jaar = 9 maanden zwanger + 4 jaar opvoeding + uitloop. Een kind van 4 kan al aardig wat zelf.

Maarja, dat zeg ik wel zonder wetenschappelijke bron om het direct hier en nu mee te staven. Het lijkt me iig wel een logische, natuurlijke theorie.

[Arwyn]

Ik wil zelf wel graag trouwen. Ook voor de kerk, omdat ik Christen ben. Ik vind het gewoon mooi om getrouwd te zijn, sommige praktische dingen zijn dan ook gewoon automatisch geregeld. En stel dat er wat met hem gebeurd, is het voor mijn gevoel toch heel anders als het je man is ipv je vriend.. Niet dat het minder belangrijk is ofzo, maar op de een of andere manier toch anders..
Ik wil zelf ook graag jong trouwen, rond mn 24e ofzo. Dit ook omdat ik ook graag jong moeder wil worden en wel eerst getrouwd wil zijn. Gelukkig denkt m'n vriend hier net zo over, dat helpt wel

[Vice]

Kitten' 85 schreef:

5 jaar is biologisch gezien een belangrijke mijlpaal voor relaties. Na 5 jaar raakt een mens van zijn verliefdheid af en is geneigd weer een nieuwe partner te zoeken. Omgerekend: 5 jaar = 9 maanden zwanger + 4 jaar opvoeding + uitloop. Een kind van 4 kan al aardig wat zelf.

Waarom zou je dan nog naar 5 jaar gaan trouwen als de verliefdheid dan toch al over is.

Vice schreef:

Waarom zou je dan nog naar 5 jaar gaan trouwen als de verliefdheid dan toch al over is.

einde verliefdheid =/= einde gelukkig zijn met elkaar

[Kitten]

Morgan schreef:

einde verliefdheid =/= einde gelukkig zijn met elkaar

Uh, ja. Dit dus.

[Vikingchild]

Never nooit zo'n kerkbruiloft. Hooguit als regeling voor de financiële voordeeltjes, zoals al eerder genoemd

[Kitten]

Ik zat net even na te denken over dit topic en over waarom mijn ouders nooit getrouwd zijn. Zit niemand er mee dat trouw-aanduidingen (man/vrouw) eigenlijk heel erg bezitterig klinkt? (vind ik dan). Iemand die "mijn man" of "mijn vrouw" is klinkt als iets dat bezit is, terwijl "mijn vriend(in)" veel meer relationeel klinkt.

Ik bedoel dan ook dat je als man/vrouw veel meer als een eenheid wordt gezien, hoewel je gewoon nog individuele personen bent en misschien wel eens een andere mening kan hebben etc. Natuurlijk is dat geen issue voor mensen die getrouwde stellen goed kennen, maar ik heb het dan over de semi-anonieme buitenwereld.

Offtopic: Nou weet ik niet of dit een duidelijke vraag/discussie-stelling is, dus als dat niet zo is pas ik em wel aan

[deoxyribose]

Waarom zou 'mijn vriend(in' of 'mijn partner' minder bezitterig klinken? Je gebruikt toch dezelfde bezittelijk voornaamwoord? Het is alleen zo dat in het Nederlands de woorden voor echtgenoten ook corresponderen met de woorden die worden gebruikt om individuen van beide geslachten aan te duiden. Als je het Engelse 'my husband/wife' gebruikt klinkt het al een stuk minder bezitterig.

Heuw? Omdat het van 'vriendin' naar 'vrouw' veranderd klinkt het opeens bezitterig voor je? Ik denk dat het eerder iets is wat jij zo aanvoelt (vast wel meer mensen hoor ) maar over het algemeen is dat niet zo.
Nee, eerlijk gezegd heb ik daar nooit mee gezeten.

[~> Eilidh <~]

Ik zie het ook niet als bezitterig ofzo. En dat het misschien meer een eenheid is lijkt mij alleen maar mooi. Als je trouwt ben je dan echt samen, dan kies je echt voor elkaar voor de rest van je leven beloof je en dat laat je aan iedereen zien. Trouwen zie ik ook als een mooie symbolische start voor het samenleven.
En het is praktisch handiger/makkelijker met de financien enzo.
Dus ik wil wel trouwen.

[Vice]

deoxyribose schreef:

Waarom zou 'mijn vriend(in' of 'mijn partner' minder bezitterig klinken? Je gebruikt toch dezelfde bezittelijk voornaamwoord? Het is alleen zo dat in het Nederlands de woorden voor echtgenoten ook corresponderen met de woorden die worden gebruikt om individuen van beide geslachten aan te duiden. Als je het Engelse 'my husband/wife' gebruikt klinkt het al een stuk minder bezitterig.

In het woord vriend(in) of partner zit al de betekenis "relatie" terwijl man en vrouw gewoon woorden zijn voor welk geslacht iemand is. Schnappi?

[deoxyribose]

Vice schreef:

In het woord vriend(in) of partner zit al de betekenis "relatie" terwijl man en vrouw gewoon woorden zijn voor welk geslacht iemand is. Schnappi?

Ja, maar ik zeg toch dat het taalafhankelijk is? Het heeft dus niet met de werkelijke betekenis van de woorden te maken, maar meer omdat 'man' en 'vrouw' gewoon woorden zijn voor individuen van een geslacht. In het Engels bijv. is dat niet zo, daar worden de termen 'husband' en 'wife' gebruikt. Lezen dus.

[Hawahaai]

Kitten' 85 schreef:

5 jaar is biologisch gezien een belangrijke mijlpaal voor relaties. Na 5 jaar raakt een mens van zijn verliefdheid af en is geneigd weer een nieuwe partner te zoeken. Omgerekend: 5 jaar = 9 maanden zwanger + 4 jaar opvoeding + uitloop. Een kind van 4 kan al aardig wat zelf.

Maarja, dat zeg ik wel zonder wetenschappelijke bron om het direct hier en nu mee te staven. Het lijkt me iig wel een logische, natuurlijke theorie.

Ik heb ooit gelezen (maar weet niet meer waar, helaas) dat in relaties meestal 'de grote dip' na 7 jaar komt.

OT: Ik zelf roep voorlopig nog vrij hard dat ik nooit ga trouwen. Ik vind het niet nodig, want ook zonder te trouwen kan ik heel veel van mijn vriend houden en voor altijd bij hem blijven. Voorlopig hebben we alles wat we willen goed geregeld met een samenlevingscontract en testamenten.
Maar goed, stiekem ben ik misschien wel ooit over te halen, maar dan moet mijn vriend me wel (hoe traditioneel) romantisch (en geloofwaardig) vragen. Het enige probleem is dan dat ik dan ook graag voor de kerk zou trouwen, en hij dat absoluut niet wil.
Ohja, en ik ga ook niet in een cliche witte trouwjurk, ik haat jurken .

Kitten' 85 schreef:

Ik zat net even na te denken over dit topic en over waarom mijn ouders nooit getrouwd zijn. Zit niemand er mee dat trouw-aanduidingen (man/vrouw) eigenlijk heel erg bezitterig klinkt? (vind ik dan). Iemand die "mijn man" of "mijn vrouw" is klinkt als iets dat bezit is, terwijl "mijn vriend(in)" veel meer relationeel klinkt.

Ik bedoel dan ook dat je als man/vrouw veel meer als een eenheid wordt gezien, hoewel je gewoon nog individuele personen bent en misschien wel eens een andere mening kan hebben etc. Natuurlijk is dat geen issue voor mensen die getrouwde stellen goed kennen, maar ik heb het dan over de semi-anonieme buitenwereld.

Offtopic: Nou weet ik niet of dit een duidelijke vraag/discussie-stelling is, dus als dat niet zo is pas ik em wel aan

Ik vind dat niet, ik vind 'mijn man' minder klef klinken dan 'mijn vriend'. Geen idee waarom, maar ik vind 'mijn vriend' zó walgelijk burgerlijk, kan me niet schelen of dat ook zo is, ik gebruik het niet

Ik vind vooral dat het heel volwassen klinkt eigenlijk. Mannen van mijn leeftijd noem ik nog steeds jongens, en andersom word ik nog vaak genoeg een meisje/meid genoemd geloof ik. (Behalve dan als het hübsche Frau is ) Maar bezitteriger... nee, hm, eigenlijk niet. Gewoon wel grappig. "Dit is een mannelijk exemplaar van de soort Homo Sapiens en ik heb hem gevangen en ik hou hem."

[metallica]

Morgan schreef:

"Dit is een mannelijk exemplaar van de soort Homo Sapiens en ik heb hem gevangen en ik hou hem."

Mensen die niet willen trouwen zeggen vaak "dit heb ik niet nodig", maar ga je er daarmee ook vanuit dat mensen die wel trouwen dit wel "nodig" hebben? Ik vraag me af hoe dit zit? Ik begrijp soms niet wat voor waarde mensen allemaal wel niet aan trouwen hangen, natuurlijk is het niet iets wat je met zomaar iedereen doet maar als je een echt goede relatie hebt, dan heeft trouwen toch eigenlijk niet veel meer waarde dan een mooi feest? En dan is "getrouwd zijn" toch gewoon hetzelfde waard als het "samen zijn" voor je getrouwd was?

En dan heeft trouwen toch alleen maar voordelen? + een geweldig feest, + een excuus om je belachelijk uit te dossen en eens veel te veel uit te geven aan dat gweldige feest + financiele voordelen na afloop.. Welk -nadeel- kleeft er nu feitelijk aan trouwen? ("Heb het niet nodig" is geen nadeel, "vind het onzin" is ook geen nadeel.. wat is nu een daadwerkelijk nadelig gevolg ervan?)

Ik kan me voorstellen dat je het niet wilt als je twijfelt over je relatie, als je het benauwend vindt, als je denkt dat trouwen betekent dat je minder vrijheid hebt of als je het associeert met elkaars bezit zijn.. maar dan denk ik wel dat je een erg vertekend beeld hebt van wat trouwen is.. (mijns inziens niet veel meer/anders dan een relatie hebben, behalve dan dat je wel denkt dat dit de persoon is waar je bij wilt blijven, maar lijkt me dat je dat al hebt als je gaat samenwonen)

[SiemdeCyper]

Ik denk dat ik teveel bindingsangst heb om mij en mijn partner zo definitief te laten vereeuwigen in een leefcontract.

Ik kan nu niet zeggen hoe ik er dan tegen aan kijk en of ik überhaupt een man vind. Ik ben niet tegen het huwelijk, al vind ik al dat semi-romantische gedoe 'de mooiste dag uit mijn leven' walgelijk. Een beetje met smaak a.u.b.

We zullen zien, ik zit niet nu mijn dagboek vol te schrijven met wensen voor de toekomst. Eerst maar eens een zelfstandig persoon worden.

[Vice]

Dusjcrib schreef:

Mensen die niet willen trouwen zeggen vaak "dit heb ik niet nodig", maar ga je er daarmee ook vanuit dat mensen die wel trouwen dit wel "nodig" hebben? Ik vraag me af hoe dit zit? Ik begrijp soms niet wat voor waarde mensen allemaal wel niet aan trouwen hangen, natuurlijk is het niet iets wat je met zomaar iedereen doet maar als je een echt goede relatie hebt, dan heeft trouwen toch eigenlijk niet veel meer waarde dan een mooi feest? En dan is "getrouwd zijn" toch gewoon hetzelfde waard als het "samen zijn" voor je getrouwd was?

En dan heeft trouwen toch alleen maar voordelen? + een geweldig feest, + een excuus om je belachelijk uit te dossen en eens veel te veel uit te geven aan dat gweldige feest + financiele voordelen na afloop.. Welk -nadeel- kleeft er nu feitelijk aan trouwen? ("Heb het niet nodig" is geen nadeel, "vind het onzin" is ook geen nadeel.. wat is nu een daadwerkelijk nadelig gevolg ervan?)

Ik kan me voorstellen dat je het niet wilt als je twijfelt over je relatie, als je het benauwend vindt, als je denkt dat trouwen betekent dat je minder vrijheid hebt of als je het associeert met elkaars bezit zijn.. maar dan denk ik wel dat je een erg vertekend beeld hebt van wat trouwen is.. (mijns inziens niet veel meer/anders dan een relatie hebben, behalve dan dat je wel denkt dat dit de persoon is waar je bij wilt blijven, maar lijkt me dat je dat al hebt als je gaat samenwonen)

Het trouwen zelf vind ik niet eens zo'n probleem, maar om dan ook gelijk zo'n belachelijk feest te houden vind ik gewoon geldverspilling. Mocht het ooit zo komen dat ik samen met mijn partner (langdurig) samenwoon, ga ik eerst eens kijken wat nou echt de voordelen van getrouwd zijn vergeleken met samenwonen.

Simoen schreef:

Ik kan nu niet zeggen hoe ik er dan tegen aan kijk en of ik überhaupt een man vind. Ik ben niet tegen het huwelijk, al vind ik al dat semi-romantische gedoe 'de mooiste dag uit mijn leven' walgelijk. Een beetje met smaak a.u.b.

mee eens, vreselijk.. de mooiste dagen van je leven zijn zelden de dagen die je plannen doet.

[Kitten]

Dusjcrib schreef:

En dan heeft trouwen toch alleen maar voordelen? + een geweldig feest, + een excuus om je belachelijk uit te dossen en eens veel te veel uit te geven aan dat gweldige feest + financiele voordelen na afloop.. Welk -nadeel- kleeft er nu feitelijk aan trouwen? ("Heb het niet nodig" is geen nadeel, "vind het onzin" is ook geen nadeel.. wat is nu een daadwerkelijk nadelig gevolg ervan?)

Ir. A.W.J. Venderbosch a.k.a. mijn vader schreef:

"Als je trouwt krijg je een totaal pakket. Je regelt dus niet alleen de dingen die je WEL wil regelen en ook de dingen die je NIET wil regelen"

(ik weet niet of dit outdated is)"Voor de wet wordt je als je trouwt een eenheid, in plaats van een set individuen die een bepaalde verbinding zijn aangegaan. Daarmee verdwijnt dus een deel van het apart zijn."

Toelichting: Mijn ouders zijn nooit getrouwd. Indertijd kostte dat nog een stuk meer moeite dan tegenwoordig. Ook zijn mijn ouders nooit financieel afhankelijk van elkaar geworden. Ik vind zelf dat dit een stabiliserende werking op hun relatie heeft gehad, als ik nu terugkijk.

Voor mijzelf vind ik dit dus ook een voorbeeld van de grote voordelen van het niet-getrouwd zijn.

Ooit gehoord van huwelijkse voorwaarden...?
Bovendien word je, zelfs als je in algehele gemeenschap van goederen trouwt, helemaal geen "eenheid" voor de wet.
En dat heeft niks met "outdated" te maken, dus Ir. je Vader had het mis.

(ik weet niet of dit outdated is)"Voor de wet wordt je als je trouwt een eenheid, in plaats van een set individuen die een bepaalde verbinding zijn aangegaan. Daarmee verdwijnt dus een deel van het apart zijn."

Voor de wet misschien wel ja. En zelfs dat vind ik wel prettig. Stel hem overkomt iets, een ernstig ongeluk, dan ben ik degene die tekenen moet voordat er iets gebeurt. Ik weet wat hij wel of niet wil en zelfs al gaan mensen daarin met mij de discussie aan, ik teken. Ook bij een overlijden kan ik ervoor zorgen dat dat wat hij wil ook echt gaat gebeuren. Nu zie ik dat bij zijn familie gebeuren, maar je zou maar een relatie hebben met iemand, hij krijgt een dodelijk ongeluk en ze willen zijn organen niet afstaan, terwijl je weet dat je partner dat wel wil. Je kan dan je zegje doen, maar uiteindelijk heb je vrij weinig in te brengen.
Maar goed, dat is een klein ding misschien.

Het deel van apart zijn dat verdwijnt; daarvoor ben je ook een deel door verantwoordelijk. Op papier wordt je als een eenheid gezien, klopt, en ik het echt ben je dat ook wel. Maar je kan ook heel goed een eenheid zijn en toch je eigen leven hebben, een individu blijven.
Ik denk niet dat het zoveel te maken heeft met wel of niet trouwen. Ik ken echt wel wat stelletjes die totaal met elkaar versmolten zijn, zie je nooit zonder de ander enz maar zijn niet getrouwd.

In mei zijn we twee jaar getrouwd. We zijn heel klein en simpel getrouwd; geen enorm feest, niets voor de kerk. We zijn gewoon met onze ouders, zussen en hun mannen naar 't gemeentehuis gegaan, onze zussen waren onze getuigen. Daar zijn we getrouwd (wel met trouwringen enzo, dus niet puur alleen tekenen), vervolgens zijn we met z'n allen goed gaan eten, super gezellig.
Waarom we wilden trouwen? We wilden sowieso ons partnerschap laten vastleggen, dus we zaten te denken om naar een notaris te gaan om dit te regelen, maar dat vonden we allebei eigenlijk een beetje stom, zoiets van per sé niet trouwen, maar wel die voordelen willen. We gingen denken en kwamen er achter dat we eigenijk niets tegen het huwelijk hadden, dus zodoende besloten we dat we best zouden kunnen trouwen. We wilden ook niet te lang wachten; we wilden graag dat mijn schoonmoeder er de hele dag bij zou kunnen zijn (ze heeft MS), en dat kon toen nog, dus prikten we in januari de datum en zijn we in mei getrouwd.

Het was voor ons dus in eerste instantie iets zakelijks, maar daar hebben we iets persoonlijks en fijns van gemaakt.

[Chimera]

Kitten' 85 schreef:

Toelichting: Mijn ouders zijn nooit getrouwd. Indertijd kostte dat nog een stuk meer moeite dan tegenwoordig. Ook zijn mijn ouders nooit financieel afhankelijk van elkaar geworden. Ik vind zelf dat dit een stabiliserende werking op hun relatie heeft gehad, als ik nu terugkijk.

Of je trouwt gewoon op huwelijkse voorwaarden? Ga ik, als ik met m'n vriendin ga trouwen, ook doen. Het probleem met in gemeenschap van goederen trouwen is vooral dat je ook de risico's deelt. En daar heb je helemaal niks aan. Als ik een bedrijf op zou zetten en falliet zou gaan, zou dat ook z'n weerslag op m'n vrouw hebben. Als je onder huwelijkse voorwaarden trouwt kan een van beiden gewoon een bedrijf (met alle risico's van dien) beginnen zonder dat de ander daar last van hoeft te hebben.

Chimera schreef:

Of je trouwt gewoon op huwelijkse voorwaarden? Ga ik, als ik met m'n vriendin ga trouwen, ook doen. Het probleem met in gemeenschap van goederen trouwen is vooral dat je ook de risico's deelt. En daar heb je helemaal niks aan. Als ik een bedrijf op zou zetten en falliet zou gaan, zou dat ook z'n weerslag op m'n vrouw hebben. Als je onder huwelijkse voorwaarden trouwt kan een van beiden gewoon een bedrijf (met alle risico's van dien) beginnen zonder dat de ander daar last van hoeft te hebben.

Dat is op zich wel fijn; mijn ouders hebben samen een bedrijf en voordat dat een b.v. werd, waren we wel de lul geweest als ze failliet waren gegaan - werk kwijt, huis kwijt, weinig om op terug te vallen. Ik zou dat zelf ook écht niet willen; ik wil dat een eventuele man en ik allebei afzonderlijk werk hebben, zodat je, als een van de twee om welke redenen dan ook (tijdelijk) geen werk meer heeft, je toch niet meteen kopje onder gaat.

Nu was het vast wel goedgekomen zelfs al zouden ze ooit failliet zijn gegaan, maar dan nog, die spanning die er bij komt kijken... brrrr.

Verder wil ik trouwens wél in gemeenschap van goederen trouwen, denk ik. Ik vind het niks als je nog "mijn kast!" "mijn auto!" gaat roepen als je getrouwd bent. Of dat nou financieel een stom idee is of niet