Ik mis zoveel.

Ik zou inderdaad proberen je ouders nu te overtuigen door er eens voor te gaan zitten en uit proberen te leggen wat je wil en ook aan te geven dat zij best regels mogen verzinnen (bv. voor 1 uur thuis, dat je geen slechte cijfers haalt, dat je je huiswerk af hebt etc). Als dat écht niet lukt, dan duurt het ook echt niet lang meer voor je op kamers gaat. Maar als je het niet probeert uit te leggen, bereik je wat dit betreft natuurlijk nooit iets en is de enige optie wachten tot je uit huis bent.

Ik begrijp je situatie heel goed. Mijn moeder is/was net zo.
Wat ik gedaan heb is gewoon heel veel liegen. Ik zag op een gegeven moment geen andere uitweg meer omdat ik geen zin had om elke keer als ik uit wou gaan een discussie van een uur te voeren en ik dood-ongelukkig werd van de sociale contacten die ik miste. Ook maakte ik haar zo niet overdreven ongerust. Wat ik deed was gewoon zeggen dat ik bij een vriendin ging logeren en we vooral niet uit zouden gaan. Drinken deden we ook niet natuurlijk, dat was maar vies. Het helpt dat mijn moeder heel erg goedgelovig is en toch alles weer vergeet.
Nu ben ik 18 en negeer ik haar gewoon. Het scheelt dat ze mijn vriend helemaal geweldig vindt en ze wel gerust is als ik met hem overal mee naartoe ga.

Huh? schreef:

Nee ze blijven maar zeggen dat ik zo'n brave jongen ben enzo... blablabla

Vind je het gek..

Mijn vader was ook altijd erg streng. Ik ging nooit naar schoolfeestjes op de middelbare school en daarna ook niet uit enzo. Heb ik achteraf veel spijt van gehad.. want ik had het wel leuk gevonden denk ik. Je verliest ook wat contact met je klasgenoten, omdat je dan buiten de groep valt.

Later heb ik dit deels ingehaald.. want toen ik 20 was, nog thuis zat en nooit meer buiten kwam, mocht ik ineens nachten wegblijven van mijn ouders En toen ik mijn vriendin ontmoette hadden ze ook niet meer zoveel te melden bij mij

[Artemist]

Huh? schreef:

Nou ja, zij zijn anders (midden-oosters) opgevoed. Ik woon hier vrijwel mijn hele leven al.
Ze willen ook gewoon dat ik met goede cijfers slaag (6e klas nu).

Met goede cijfers slagen dat wil elke ouder. Misschien als jij laat zien goede cijfers te halen dat je dat kan aanvoeren als reden om wel tot later uit te mogen gaan, want zij kunnen dat dan niet meer als reden gebruiken.

Dat is het nou juist niet. De reden dat ik dat midden-oosten ter sprake heb gebracht is omdat zij stappen enzo niet echt leuk vinden.. ofzo.. zeg maar dat ik ga stappen

[WolterB]

Dat lijkt me niet echt iets wat per sé cultuurgebonden hoeft te zijn. Genoeg Nederlandse ouders die ook niet willen dat hun kind uit gaat of laat thuis is.

Wat mer het probleem lijkt te zijn is dat je niet vor jezelf durft op te komen. Je zegt dingen te willen, je geeft punten aan die nu al kunnen (bijvoorbeeld bij iemand slapen, al is dat maar heel zelden) maar zwakt jezelf dan gelijk weer af. Er in de eerdere reacties staan ontzettend veel tips, maar je lijkt er geen echt op te pakken.

Ik voel uit je reacties weerstand om écht iets te willen veranderen vanuit jezelf. Maar het komt echt niet zomar aanwaaien of verandert met een vingerknip. Je met zelf echt wat doen om je zin te krijgen.

Probéér desnods een keer te praten met je ouders hierover. En als ze je lastiger begrijpen, doe er dan wat meer moeite voor, laat zien dat dit veel voor je betekent en dat je niet gelukkig wordt van de huidige situatie. Als je dat niet doet, dan is er niet echt een kans voor je dat er wat verandert.

Bedankt voor de reacties. Dit topic mag gesloten/verwijderd worden.